Ανάγκη τώρα, η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας

Αποτελεί κοινό τόπο χιλιοειπωμένο, ότι η χώρα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ή θα χαθεί, περιπλανώμενη στην έρημο, παρακολουθώντας άβουλη και μοιραία να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη χρεοκοπία ή θα επιδιώξει την ανάταξή της, έχοντας επίγνωση ότι αυτή ενέχει κόστος αλλά ότι είναι και η μόνη σωτήρια λύση. Από την απόφασή της εξαρτάται η επιβίωση και το μέλλον της.

Οι πολίτες βρίσκονται σε μελαγχολία, παρακολουθώντας τα εισοδήματά τους να μειώνονται δραματικά, τον προγραμματισμό της ζωής τους ν” ανατρέπεται, μεγάλες κοινωνικές ομάδες να διαβαίνουν τα όρια της φτώχειας. Η ζωογόνος ανάπτυξη απουσιάζει. Ζοφερό κλίμα έχει αντικαταστήσει το εύκρατο της χώρας μας.

Η χώρα έχει ζωτική ανάγκη της ενεργοποίησης και συστράτευσης όλων των δημιουργικών της δυνάμεων, προκειμένου να βρει το δρόμο για την έξοδο από την έρημο. Έχει ανάγκη από μια μαχόμενη κυβέρνηση υψηλών  πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών προτεραιοτήτων με επίγνωση των ορατών κινδύνων, αποφασισμένη να τρέξει τους στόχους που έχει θέσει, με στιβαρή πολιτική βούληση και διεύθυνση. Η αδράνεια, η αναποτελεσματικότητα, οι αποκλίνουσες πολιτικές ανά Υπουργείο και Υπουργό, η στοχοποίηση και ενοχοποίηση κοινωνικών ομάδων, η άκαιρη ενασχόληση με περιττά και ασήμαντα, οι επικοινωνιακής σκοπιμότητας λαϊκισμοί, πολλώ δε μάλλον η ρήξη της κοινωνικής συνοχής είναι στοιχεία που σπρώχνουν στην καταστροφή.

Ως βουλευτής του κυβερνόντος κόμματος, άμεσα εκλεγμένος από τον ελληνικό λαό, με συνείδηση εθνική και παραταξιακή, οφείλω να έχω άποψη για όσα συμβαίνουν στη χώρα μου και κρίση για τα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες του κυβερνητικού σχήματος. Άλλωστε σήμερα κανείς δε δικαιούται να προτάσσει το προσωπικό του συμφέρον και την πολιτική του επιβίωση.

Τώρα πλέον όλοι ξέρουμε ότι η απόκλιση από τους στόχους του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου είναι απογοητευτική, ενώ διαρκώς καταφεύγουμε σε  φοροεισπρακτικά μέτρα που έχουν γονατίσει οικονομικά ευρύτερες ομάδες πολιτών.

Η εκτίναξη της ύφεσης στα επίπεδα του 5,5% – 6% έχει καταστροφικές παρενέργειες σε ολόκληρη την παραγωγική και οικονομική δραστηριότητα της χώρας, με συνέπεια η αγορά να βρίσκεται σε επίπεδα πλήρους ξηρασίας, τα λουκέτα να πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο και η ανεργία να σκαρφαλώνει επικίνδυνα στο 17%.

Αναμφίβολα χρειάζεται ένας ουσιαστικός αναπροσανατολισμός της στρατηγικής της κυβέρνησης. Το εγχείρημα αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο, ωστόσο είναι μονόδρομος. Άλλωστε, το πλαίσιο στο οποίο καλείται να κινηθεί η χώρα είναι σαφώς οριοθετημένο. Η δημοσιονομική εξυγίανση είναι όρος ζωής. Οι διαρθρωτικές αλλαγές, ζωτική ανάγκη. Οι μεταρρυθμίσεις, μοναδική προϋπόθεση για την ανάταξη της οικονομίας. Ο εξορθολογισμός του δημοσίου τομέα αποτελεί αναγκαίο όρο για τη βιωσιμότητα της χώρας.

Οι διαπιστώσεις αυτές μπορούν να αποτελέσουν τις βασικές παραδοχές μιας μεγάλης εθνικής πρωτοβουλίας, που θα επαναφέρει στην πολιτική ατζέντα της χώρας το ζήτημα του σχηματισμού Κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας, Κυβέρνησης Εκτάκτου Ανάγκης.

Την άποψη αυτή την είχα δημόσια υποστηρίξει πριν από πέντε μήνες. Την επαναφέρω και τώρα.

Γνωρίζοντας ότι η πράξη είναι το μοναδικό κριτήριο της αλήθειας, θεωρώ επιβεβλημένη την εκ μέρους του Πρωθυπουργού της χώρας κ. Γ.Παπανδρέου ανάληψη πρωτοβουλιών εθνικής εμβέλειας, που θα ανοίγουν το δρόμο για το σχηματισμό κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας την οποία θα στηρίζουν τουλάχιστον τα δύο μεγάλα κόμματα αλλά και δυνάμεις της αριστεράς με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Εγχείρημα δύσκολο αλλά εθνικά αναγκαίο.

Είναι γνωστή βέβαια η στείρα άρνηση του κ. Σαμαρά. Όμως οφείλει ν” αναλογιστεί ότι δεν του χρωστάει η χώρα αλλά αυτός σε αυτή.

Οι πολιτικές ηγεσίες οφείλουν να υπερβούν τις προσωπικές τους επιδιώξεις. Το οφείλουν στη χώρα, στους πολίτες, αλλά και στις μεγάλες παρατάξεις που ηγούνται.

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα τους κρίνει, από την ανταπόκρισή τους στην κλασσική ρήση του Τζον Κένεντυ «Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου».

Η πρωτοβουλία του Γ. Παπανδρέου να συζητήσει το σχηματισμό Κυβέρνησης συνεργασίας τον προηγούμενο Ιούνιο οδηγήθηκε σε ναυάγιο. Ας τολμήσουν οι δύο αρχηγοί να ξαναπιάσουν το νήμα εκεί που το άφησαν, χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς προϋποθέσεις. Με ένα μόνο στόχο, τη σωτηρία της πατρίδας μας.