Εισηγητής στο Πολυνομοσχέδιο Υπουργείου Οικονομικών (3η Συνεδρίαση)

Μετά από μια μακρά κοινοβουλευτική διαδικασία φτάνουμε στο τέλος. Προσπαθήσαμε με κάθε τρόπο να εκθέσουμε τις απόψεις μας και τους λόγους για τους οποίους καθίσταται αναγκαία μια τέτοια επιβεβλημένη μεν αλλά σε μερικά σημεία και άδικη περικοπή παροχών προς τους δημόσιους υπαλλήλους. Ομολογουμένως είναι σκληρό ν” ανατρέπεις προγραμματισμό ζωής, με δεδομένο όμως ότι αυτό το επιβάλλει η ανάγκη και ότι δεν μπορείς να λάβεις παρά του μη έχοντος είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να συνεισφέρουμε σε αυτή την προσπάθεια διεξόδου από την κρίση. Ομολογουμένως έχει γίνει μια προσπάθεια για δίκαιη κατά το δυνατό βέβαια κατανομή των βαρών. Αλλά βέβαια δε νομίζω ότι θα υπάρχει άνθρωπος σ” αυτή την αίθουσα που θα μπορεί να υπερασπιστεί σοβαρά τις περικοπές των κοινών επιδομάτων – δεν αναφέρομαι βέβαια στα επιδόματα γαλοπούλας, που δίδονταν στο παρελθόν – αλλά αναφέρομαι στα απλά και αναγκαία επιδόματα που τόσα χρόνια το ίδιο το κράτος παρείχε, προκειμένου να μην αυξήσει το βασικό μισθό. Και θέλω να πιστεύω ότι η συζήτηση για το ενιαίο μισθολόγιο θα άρει πολλές αδικίες, θα εξορθολογήσει μισθούς και δεν θα χρησιμοποιηθεί ως διαδικασία για περαιτέρω μειώσεις.

Είπα και στην πρωτομιλία μου ότι το ξεπέρασμα της κρίσης θα συμβεί μόνο αν όλοι συνεισφέρουμε εφ ω ετάχθη και δύναται έκαστος και αν συμμετέχουμε όλοι, πολιτικές δυνάμεις, παραγωγικές τάξεις, πνευματική ηγεσία, λαός. Δεν είναι ώρα από την αντιπολίτευση για ανέξοδες κορώνες αλλά και ούτε από την Κυβέρνηση για αντιφατικές και άδικες επιλογές. Η Κυβέρνηση με την καθημερινή της πράξη οφείλει να πείθει πρώτη αυτή, ότι κατανοεί την κρισιμότητα των στιγμών και με το παράδειγμά της να πείθει τον ελληνικό λαό ότι λειτουργεί υπό το πρίσμα μιας αναγκαιότητας, ότι είναι δίκαιη, απόλυτα δημοκρατική στη συμπεριφορά και στην πρακτική. Θεωρώ ότι το σύνολο του νομοσχεδίου, όσο μπορέσαμε να εντρυφήσουμε στις εκατοντάδες διατάξεις, κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Στις βασικές του κατευθύνσεις επιδιώκει τη θεμελιακή αναδιάρθρωση των δημοσίων οικονομικών  υπηρεσιών, ορθολογική μείωση του κράτους και δίνει κάποιες ευκαιρίες για ανάπτυξη ιδιαίτερα στον τομέα του τουρισμού. Επιδιώκει την κατάκτηση ενός πρώτου αλλά αναγκαίου στόχου προκειμένου να κατακτήσει το πλεονέκτημα των πρωτογενών πλεονασμάτων του χρόνου.

Ο Έλληνας πολίτης σήμερα βλέπει το μηνιαίο του εισόδημα να ελαττώνεται, τον προγραμματισμό της ζωής του να ανατρέπεται. Βλέπει όμως και λίγο αδρό φως στο βάθος του τούνελ μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό και κυρίως μετά την τελευταία απόφαση των Βρυξελλών.

Η μείωση των δημοσίων δαπανών χωρίς να πλήττεται το κράτος πρόνοιας, η βελτίωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, κυρίως όμως το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, για το οποίο η συζήτηση έχει ξεκινήσει από μηδενική βάση είναι παράγοντας αισιοδοξίας για το μέλλον. Και είναι λυπηρό που σ” αυτό το διάλογο δε συμμετέχουν όλα τα κόμματα αυτής της Βουλής.

Πριν κλείσω θα ήθελα να κάνω κάποιες συγκεκριμένες αναφορές.

Πρώτα απ” όλα και ως γιατρός, στην παράγραφο 10 του άρθρου 18. Είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει τον υγειονομικό κόσμο και τη Βουλή, εδώ και πάρα πολύ καιρό. Το πρώτο από την εποχή που υπουργός Υγείας ήταν ο κ. Αβραμόπουλος. Είναι ζήτημα που σε κάθε περίπτωση χρειάζεται ευρεία συζήτηση στα πλαίσια του Υπουργείου Υγείας. Ορθά ο Υπουργός Οικονομικών επισημαίνει ότι η εφαρμογή του νόμου για την απελευθέρωση δε σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει και όπως θέλει. Υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες οι οποίοι ισχύουν για την προστασία της δημόσιας  υγείας. Αυτό αφορά και την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος και την επιχειρηματικότητα στο χώρο της υγείας. Σε κάθε περίπτωση το θέμα είναι ανοιχτό και οφείλουμε να το παρακολουθούμε.

Ακόμα θέλω ν” αναφερθώ  στην παράγραφό ζ του άρθρου 18:

Έχω προτείνει και στην επιτροπή ότι πρέπει στον τεχνικών ψυχαγωγικών παιχνιδιών να διευκρινιστεί ότι δεν περιλαμβάνονται τα παιδικά παιχνίδια (τραμπάλες, τσουλήθρες κ.λ.π.) πολλές φορές η ασάφεια του νόμου έχει ταλαιπωρήσει σε δικαστήρια πολλούς επιχειρηματίες αυτού του αντικειμένου και πάντα οι αποφάσεις είναι αθωωτικές.

Ακόμα το άρθρο που Αφορά  τη διπλή φορολόγηση για το ίδιο αντικείμενο στα τεχνικά ψυχαγωγικά παιχνίδια. Συγκεκριμένα ένας επιχειρηματίας που έχει τεχνικά και ψυχαγωγικά παιγνιομηχανήματα καλείται να πληρώνει τέλος εγκατάστασης, τα μηχανήματα έχουν φορολογική μνήμη, φορολογείται δηλαδή για τη δραστηριότητά του και καλείται πλέον να πληρώνει κάθε έτος και άλλο τέλος. Ειδικά για αυτές τις μικρές επιχειρήσεις, αυτές τις μικρές δραστηριότητες νομίζω είναι υπερβολικό και πρέπει ν” αποτραπεί.

Ενοποίηση αθλητικών εγκαταστάσεων.

Πιστεύω ότι οι υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών πρέπει ν” αντιλαμβάνονται ότι πίσω από κάθε αριθμό, πράξη, τέλος υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος έχει μεν υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος, το δε κράτος όμως πρέπει να τον αντιμετωπίζει με εντιμότητα και κατανόηση. Αυτό ακριβώς που επαγγέλλεται και επιδιώκει η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου.

04/08/2011