• Επαγγελματικό Ασυμβίβαστο και συμβατές με το βουλευτικό αξίωμα δραστηριότητες

    Κύριε Πρόεδρε,

    Θα ήθελα να ξεκινήσω την ομιλία μου με τρεις προκαταρκτικές επισημάνσεις. Πρώτον, όλοι οι Βουλευτές τηρούν το Σύνταγμα και είναι πιστοί στον  όρκο τους. Είναι τουλάχιστον λάθος κάποιοι να επικαλούνται ότι τηρούν το Σύνταγμα και να αναφέρονται εναντίον κάποιων που δεν το τηρούν. Δεν προάγει τη δημοκρατία αυτή η θέση.

    Δεύτερον, αν θέλει κανείς να συμβάλλει στο διάλογο και στην αναβάθμιση του Κοινοβουλίου, θα πρέπει να είναι απαλλαγμένος από την αλαζονεία της πληρότητας και την ύβρη της συναίσθησης ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Όλοι οι βουλευτές είναι ισότιμοι. Δεν υπάρχουν γνώστες και μη.

    Τρίτον, άκουσα την άρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όπως επίσης άκουσα και πολλές θετικές προτάσεις από μεριάς πολλών συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας. Κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, ιδού η Ρόδος. Μπορείτε να συνεισφέρετε κι εσείς στην κατεύθυνση υπερψήφισης της τροπολογίας που έχει κατατεθεί από συναδέλφους και του δικού μας κόμματος και του Συνασπισμού, προκειμένου να δώσουμε διέξοδο στα αδιέξοδα του ανελαστικού άρθρου 57.

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

    Όπως προκύπτει από τα πρακτικά της Βουλής κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος ήμουν ριζικά αντίθετος στην εφαρμογή του απόλυτου ασυμβίβαστου όπως διατυπώθηκε στο άρθρο 57. Η αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου κινήθηκε στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας. Αφού ετέθη αιφνιδίως από τους εισηγητές των δύο μεγάλων κομμάτων, χωρίς προηγουμένως να έχει απασχολήσει τις εργασίες της επιτροπής αναθεώρησης του συντάγματος. Ήταν δηλαδή, εκτός κατεύθυνσης και στερείτο ιστορικού ερείσματος.

    Η αντίθεσή μου στο απόλυτο ασυμβίβαστο δεν είναι μόνο προσωπική αλλά βαθιά ιδεολογική και πολιτική. Ακριβώς διότι μετατρέπει το βουλευτικό αξίωμα σε επάγγελμα, κάτι που θα προκαλέσει αλλοιώσεις στο πολιτικό σύστημα. Θα μετατρέψει τους βουλευτές σε μια κατηγορία επαγγελματιών, κάτι που φοβάμαι ότι θα οδηγήσει σε εμπορευματοποίηση της σχέσης τους με τους πολίτες. Πιστεύω ακόμα ότι φαλκιδεύει την αντιπροσωπευτικότητα του πολιτεύματος, δηλαδή τη λαϊκή κυριαρχία, αφού η εφαρμογή του μέτρου στο μέλλον θα αποκλείσει από την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση ένα μεγάλο μέρος των μεσαίων στρωμάτων και του επιστημονικού δυναμικού της χώρας. Αντιθέτως, θα “πρεπε το κοινοβούλιο να προσελκύει πρόσωπα καταξιωμένα επαγγελματικά, κοινωνικά, επιστημονικά, ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Πιστεύω ακόμα ότι στην πορεία του χρόνου, λόγω του ότι ο βουλευτής θα αποκόπτεται από την εργασιακή του ιδιότητα, κινδυνεύει από εκφραστή του κόμματός του και του εκλογικού σώματος, να  καταστεί ευένδοτος κομματικών επιλογών και εξωθεσμικών επιρροών.

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

    Σαφώς ο σοφός νομοθέτης γνωρίζει πέραν ποίων ορίων ο βουλευτής με την επαγγελματική του ιδιότητα μπορεί να επηρεάσει δια αλλότρια οφέλη την νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική εξουσία. Ή να επηρεαστεί η ισοτιμία του εκλογικού αγώνα. Αυτή η ασφαλιστική δικλίδα της ιδιότητας του βουλευτή ως εκπροσώπου του εκλογικού σώματος και μόνο έχει αντιμετωπιστεί επιτυχώς σε όλα τα δημοκρατικά κοινοβούλια του κόσμου μετά λόγου γνώσεως και συναινέσεως και όχι με συνταγματικές διατάξεις των οποίων η δομή και διατύπωση είναι τραγελαφική, πρωτοφανές δείγμα πολιτικής και νομικής ανευθυνότητας και παραπέμπει στο «κέραμοι και πλίνθοι ατάκτως ερριμένα» . Αυτό αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και εκθέτει διεθνώς  τη χώρα μας και τον πολιτικό μας πολιτισμό.

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

    Ο εκτελεστικός νόμος ο οποίος συζητιέται σήμερα, οφείλει να μετριάσει τις αρνητικές συνέπειες του άρθρου 57, η λογική του οποίου είναι ασύμβατη με τις  απαιτήσεις της κοινωνίας. Το θέμα, όπως είπε και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Βουλής σε ομιλία του (12/11/2002), «είναι  μείζον. Έχει πλέον αποφασισθεί κάτω από τις συνθήκες που απεφασίσθη. Εγώ πιστεύω ότι δεν ήταν ακόμα ώριμη η πλήρης μελέτη του θέματος». Άλλωστε, έχετε κύριε υπουργέ την έκθεση της επιστημονικής επιτροπής της Βουλής, η οποία σας δίνει την κατά τεκμήριο, πλέον αξιόπιστη ερμηνεία του άρθρου 57 του Συντάγματος. Αντιλαμβάνομαι ότι από την διατύπωσή του το άρθρο 57 του Συντάγματος δημιουργεί πολλά προβλήματα στο νομοθέτη. Εκείνο όμως που είναι σίγουρο είναι πως η διατύπωση ότι « νόμος ορίζει τις δραστηριότητες που είναι συμβατές με το βουλευτικό αξίωμα» σας δίδει την δυνατότητα να δώσετε λύση. Άλλωστε όπως ρητά διατυπώνεται στην έκθεση της επιστημονικής επιτροπής «δραστηριότητες νοούνται ως σχετικές με την άσκηση επαγγέλματος». Σας δίνεται δηλαδή η δυνατότητα να περιγράψετε επαγγελματικές δραστηριότητες , οι οποίες θα διατηρούν την επαφή του βουλευτή με το επιστημονικό και γενικότερα γνωστικό του πεδίο, καθώς και των επαγγελματικών του δεξιοτήτων ώστε να είναι δυνατή η επάνοδος στο επάγγελμά του μετά τη λήξη της θητείας του. Η οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία θα ήταν σα να επιθυμούσε ο Συνταγματικός νομοθέτης να τιμωρήσει ή να αποκλείσει τους βουλευτές επιστήμονες. Ας αναρωτηθούμε όλοι τι θα σήμαινε για έναν γιατρό και ειδικά χειρουργό η αποξένωσή του από το επιστημονικό του αντικείμενο καθ” όλη τη διάρκεια της θητείας. Ακόμα είναι γνωστό ότι επάγγελμα, όπως σας λέει η επιστημονική επιτροπή της Βουλής, θεωρείται η σταθερή και διαρκής δραστηριότητα η οποία ασκείται για λόγους βιοπορισμού.

    Γι” αυτούς τους λόγους, πιστεύω ότι ο εκτελεστικός νόμος θα πρέπει να ψηφιστεί από τη Βουλή με αναδιατύπωση του άρθρου 2 όπως σας έχουμε προτείνει συνάδελφοι απ” όλα τα κόμματα. Άλλωστε αυτός ο νόμος  δεν είναι ένας κοινός κυβερνητικός νόμος. Αφορά το status του Κοινοβουλίου, γι” αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί με κοινοβουλευτική συναίνεση και υπευθυνότητα.. Δεν θα κριθεί απ” αυτό το νομοσχέδιο ούτε η Κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση αλλά η αξιοπιστία των μελών του Κοινοβουλίου.

    Επιμένω, κύριε Υπουργέ, χωρίς την αναδιατύπωση του άρθρου 2, ο νόμος είναι κενός περιεχομένου. Γιατί είναι προφανές πως δε χρειάζεται νόμος, για να μπορεί ένας βουλευτής να συμμετέχει σε φιλανθρωπικές και κοινωφελείς δραστηριότητες, κάτι που ανάγεται στο άρθρο 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος. Εκτός και θέλετε να εφαρμόσετε μια μοναδική εξαίρεση αυτή των βουλευτών συγγραφέων. Ένας ολόκληρος νόμος για να εξαιρούνται μόνο οι συγγραφείς, αφενός μεν δείχνει μονομέρεια αλλά συγχρόνως αποδεικνύει ότι μόνο βούληση λείπει για την επέκταση και άλλων εξαιρέσεων.

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

    Κλείνοντας, θέλω να κάνω επίκληση σε όλους να υπερισχύσει η λογική, να υπάρξει προσπάθεια αναβάθμισης του Κοινοβουλίου και κυρίως να διατυπώσουμε με το νόμο ότι η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα της ανοχής και του πλουραλισμού. Μπορεί στο Κοινοβούλιο να είμαστε όλοι ίσοι δεν είμαστε όμως ίδιοι και δεν πρέπει να είμαστε.

     

    11/02/2003