Η Λίστα των Κομματικών Μηχανισμών υποκαθιστά τη Λαϊκή Κυριαρχία

Ασφαλώς το πολιτικό σύστημα χρειάζεται εκσυγχρονισμό.

Ασφαλώς και χρειάζεται ένας διαρκής διάλογος, από τις πολιτικές δυνάμεις και την κοινωνία προς αυτή την κατεύθυνση.  Ορθά η κυβέρνηση άνοιξε το θέμα που αφορά το παρόν και το μέλλον του πολιτικού συστήματος της χώρας μας. Η άρνηση της Ν.Δ. να συμμετάσχει στο διάλογο αναδεικνύει ιδεολογική ανεπάρκεια και πολιτική ανασφάλεια για το μέλλον της.

Με επίγνωση της πολιτικής  ευθύνης έναντι του κόμματός μου, στη δράση του οποίου συμμετέχω από την ίδρυσή του, αλλά και  έναντι της κοινωνίας που με τίμησε με το αξίωμα του βουλευτή,  θα καταθέσω επιγραμματικά  αρχές και σκέψεις προκειμένου να συμβάλω στον επιβεβλημένο διάλογο που ήδη ξεκίνησε, εν γνώσει της κρισιμότητας των καιρών.

Το σχέδιο που έχει καταθέσει η κυβέρνηση κινείται με σωστό προσανατολισμό, αναζητώντας τη χρυσή τομή, μεταξύ αναλογικότητας και δημιουργίας σταθερών κυβερνήσεων, ευνοώντας συγχρόνως τις κυβερνητικές συνεργασίες αρχών μεταξύ των κομμάτων.

Όσον αφορά τις σκέψεις για ορισμό Βουλευτών με λίστα, δημιουργία Βουλευτών Περιφέρειας – Νομού και διπλές κάλπες έχω να παρατηρήσω τα εξής:

• 1. Η συζήτηση για τον εκλογικό νόμο είναι μια βαθιά πολιτική και ιδεολογική διαδικασία που προϋποθέτει σεβασμό στο Σύνταγμα και οφείλει να στοχεύει στη διεύρυνση της λαϊκής κυριαρχίας και της αντιπροσωπευτικότητας του πολιτεύματος.
• 2. Η αναδιοργάνωση του κομματικού συστήματος κατάκτησης και νομής της εξουσίας, δεν πρέπει να περιλαμβάνεται στις σκέψεις όσων συμμετέχουν σ” αυτό το διάλογο. Αν περιληφθεί θα πρόκειται περί οπισθοδρόμησης και όχι εκσυγχρονισμού.
• 3. Κανένα άρθρο του εκλογικού νόμου δεν μπορεί να καλλιεργεί την εντύπωση ότι οι κυρίαρχοι κομματικοί μηχανισμοί αποτελούν και ισούνται με την έννοια των πολιτικών δυνάμεων. Ακόμα ότι το κόμμα είναι δυνατόν να υποκαταστήσει την κοινωνία.
• 4. Είναι γνωστές οι απόψεις, η πρακτική αλλά και η ιστορική εξέλιξη του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού» ο οποίος ως γνωστόν αναγόρευε την κομματική γραφειοκρατία σε πολιτική και κοινωνική πρωτοπορία. Αυτές οι προσεγγίσεις δεν έχουν καμία σχέση με τη σημερινή ιστορική πραγματικότητα . Αντιθέτως γίνεται όλο και πιο φανερή η ανάγκη για υπεύθυνη δημοκρατική συμμετοχή από ενεργούς πολίτες.
• 5. Κανένα μέτρο δεν πρέπει να θέτει σε αμφισβήτηση το σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Στην κεντρική πολιτική σκηνή, πρέπει να προσελκύονται πρόσωπα κοινωνικά καταξιωμένα και όχι «κομματικά αρεστά, διαθέσιμα ή δοτά».

Ήδη με την αναθεώρηση του Συντάγματος, (άρθρα 56, 57) περί ασυμβίβαστου και κωλυμάτων εκλογιμότητας οι βουλευτές τείνουν να μετατραπούν σε μια κατηγορία επαγγελματιών.

• 6. Ο διορισμός μέσω λίστας των Βουλευτών αναμφίβολα προωθεί τη σταδιακή υποκατάσταση της λαϊκής Κυριαρχίας από τους γραφειοκρατικούς κομματικούς μηχανισμούς και τις διαπλοκές που εκάστοτε θα τους επηρεάζουν.
• 7. Η βουλή σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι ενιαίο όργανο. Οι βουλευτές είναι ισότιμοι και έχουν τους ίδιους ρόλους. Αναφέρονται στα κόμματα τους και δεν συλλέγουν προσωπικές συμπάθειες και επιρροές από άλλους χώρους

• 8. Ακρογωνιαίος λίθος του εκλογικού συστήματος της Γερμανίας , μιας Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, είναι ότι: τα καταστατικά των κομμάτων και οι εσωκομματικές διαδικασίες επιλογής υποψηφίων, τελούν υπό τον έλεγχο και την έγκριση των νόμων του κράτους. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στη χώρα μας, αντιθέτως τα ελληνικά πολιτικά κόμματα δεν διακρίνονται για τις δημοκρατικές εσωκομματικές διαδικασίες τους.
• 9. Η αναδιάρθρωση των Περιφερειών της Χώρας, είναι ένα μεγάλο θέμα που δεν πρέπει να συγχέεται πρωθύστερα του εκλογικού νόμου. Η ολοκλήρωση και η εφαρμογή της προηγείται της αλλαγής των εκλογικών περιφερειών. Οι Περιφέρειες δεν νοούνται ως απλά και μονοδιάστατα διοικητικές ενότητες, αλλά αποτελούν γεωγραφική, ιστορική, πολιτική, και πολιτιστική παράδοση και σε αυτά τα πλαίσια αναδεικνύονται οι τοπικές πολιτικές ηγεσίες. Η αυθαίρετη εκ των άνω, χωρίς λαϊκή συμμετοχή αναπροσαρμογή των Περιφερειών, καθιστά την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ. Τέτοιες αλλαγές δεν μπορούν να γίνονται εξ αφορμής ή επ΄ ευκαιρία άλλων πολιτικών ρυθμίσεων.

Οι πιο πάνω σκέψεις είναι απαλλαγμένες από την αλαζονεία της πληρότητας και την ύβρη της συναίσθησης ότι είναι θέσφατες . Απλά στοχεύουν, ώστε η πολιτική να γίνει υπόθεση των πολιτών και όχι των επαγγελματιών της Πολιτικής.