Κυβέρνηση εθνικής επιβίωσης
Είναι πλέον γεγονός πως η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι περισσότερο από τραγική. Η χώρα έχει εγκλωβιστεί σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Οι προσπάθειες της κυβέρνησης να ανατάξει το κλίμα στην οικονομία και την αγορά δεν έχουν αποδώσει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Τα πράγματα εξακολουθούν να κινούνται σε αρνητική τροχιά. Ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του μνημονίου και δεν έχουμε αποφύγει το κραχ. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, αυτή είναι η ζοφερή αλήθεια.
Ο εκτροχιασμός του μνημονίου μάς υποδεικνύει ότι η συνταγή που ακολουθήσαμε ήταν εντελώς λανθασμένη.
Η υπερφορολόγηση της παραγωγικής δραστηριότητας, ο μηδενισμός των δημοσίων επενδύσεων, καθώς και οι οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, ήταν και παραμένει συνταγή αποτυχίας – θα τολμούσα να πω ότι συνιστά άγνοια της αλφαβήτου της πολιτικής οικονομίας.
Η απουσία οικονομικής στρατηγικής, η έλλειψη μεσοπρόθεσμου και μακροπρόθεσμου σχεδίου, σε συνδυασμό με την απουσία ενός στιβαρού οικονομικού επιτελείου, έχει ως αποτέλεσμα τη μη επίτευξη των στόχων που θέσαμε.
Δεκαοκτώ μήνες τώρα, το οικονομικό επιτελείο το μόνο που επιδεικνύει είναι: αναποτελεσματικότητα, αναποτελεσματικότητα και πάλι αναποτελεσματικότητα. Και το χειρότερο όλων, έχει απωλέσει την αξιοπιστία και τη φερεγγυότητά του. Με ποια λοιπόν επιχειρήματα μας καλεί να στηρίξουμε το μνημόνιο 2;
Παράλληλα, είναι περισσότερο από εμφανές πως από τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απουσιάζει η ενιαία στρατηγική. Λείπει ο ενιαίος λόγος σε μια σειρά κρίσιμων ζητημάτων.
Ως εκ τούτου, η σύγχυση, τα αντιφατικά μηνύματα συμβάλλουν στην αναποτελεσματικότητα, στην αναβλητικότητα, και στην ουσία, στην απομείωση του κεντρικού πολιτικού μας μηνύματος, που δεν είναι άλλο από τη σωτηρία της χώρας.
Τη διχαστική αυτή εικόνα έρχεται να συμπληρώσει και η ύπαρξη δύο ταχυτήτων στην καθημερινή κυβερνητική λειτουργία. Υπάρχουν υπουργοί που ιδρώνουν και κοπιάζουν καθημερινώς και άλλοι που κάνουν πολιτικό τουρισμό. Υπάρχουν υπουργοί που λειτουργούν ως πολιτικά στελέχη και άλλοι που φέρονται ως εκπρόσωποι Μ.Κ.Ο. ή ως ακτιβιστές ή με τρόπους που δεν αναλογούν στην υπευθυνότητα της θέσης τους και την κρισιμότητα των καιρών.
Οι συνθήκες που αντιμετωπίζουμε σήμερα μας καλούν όλους -κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα κοινωνικούς εταίρους- να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Μας καλούν να ακολουθήσουμε τον δρόμο της υπέρβασης των κομματικών ανταγωνισμών και των προσωπικών υστεροβουλιών, τον δρόμο της συναίνεσης και της εθνικής συνεννόησης.
Οι σημερινές έκτακτες συνθήκες απαιτούν κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης – όχι φίλων και αρεστών, αλλά έμπειρων και ικανών.
- Μια κυβέρνηση που θα σηματοδοτήσει την εθνική πανστρατιά, αξιοποιώντας προσωπικότητες της πολιτικής, της διανόησης, της εργασίας και του πολιτισμού.
- Μια κυβέρνηση που θα κινητοποιήσει και θα στηριχθεί σε όλες εκείνες τις δυνάμεις που διαθέτουν γνώση και εμπειρία, επιχειρησιακή επάρκεια και τεχνοκρατική υποδομή.
- Μια κυβέρνηση που θα κληθεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα οξυμένα προβλήματα και μεγάλα αδιέξοδα που μας κρατούν καθηλωμένους στη στασιμότητα, την αδράνεια και την αναποτελεσματικότητα.
- Μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται σε έναν ισχυρό πολιτικό ιστό και σε μια στιβαρή και αποτελεσματική πολιτική διεύθυνση. Μια κυβέρνηση συνεκτική χωρίς παραφωνίες, διγλωσσίες και παραλυτικές λειτουργίες.
- Μια κυβέρνηση που θα αναδείξει την Ελλάδα της μείζονος προσπάθειας.
Ας τολμήσουμε λοιπόν, όπως πολύ σωστά μας καλούν οι 32 επιφανείς άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Και αυτό γιατί το διακύβευμα δεν είναι η παράταξή μας. Αυτή είναι το μέσο για να μπορέσουμε να ανατάξουμε την οικονομία. Το διακύβευμα είναι η χώρα και η επιβίωσή της. Το διακύβευμα είναι το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
