ΠΡΑΚΤΙΚΑ – ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ για Κοινωνικό Προϋπολογισμό 2001

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή αλλά και την ευθύνη να απευθυνθώ στο Σώμα επί του κατατεθέντος, από τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, κοινωνικού προϋπολογισμού του 2001, όπως προβλέπεται από το ν. 2084/92.
Ο κοινωνικός προϋπολογισμός περιλαμβάνει τα χρηματικά ποσά που θα διατεθούν από το κράτος για κοινωνική προστασία, δηλαδή για κοινωνική ασφάλιση, υγεία και πρόνοια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αποτελεί ιστορική αλήθεια ότι οι έννοιες κοινωνικό κράτος, κοινωνική πολιτική ήλθαν στο προσκήνιο της πολιτικής από της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ το 1974. Από τότε κέντρο της πολιτικής μας είναι ο πολίτης, η ευημερία του, η ποιότητα ζωής του. Από το 1981 και μετά, όταν το ΠΑΣΟΚ κατά πρώτον ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, η έννοια της πολιτικής δημοκρατίας περιέλαβε την έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Το κοινωνικό κράτος είναι δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ και των κυβερνήσεών του. Η άμβλυνση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων είναι δικό μας έργο. Το κράτος πρόνοιας που δημιουργήσαμε και συνεχίζουμε να στοχεύουμε στη διεύρυνσή του δεν συνδέεται μόνο με την ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα της δημοκρατικής παράταξης. Αποτελεί ταυτόχρονα τη μοναδική οδό για να επιτευχθεί μια δικαιότερη και ισχυρότερη κοινωνία. Γι” αυτό η Κυβέρνηση Σημίτη σταθερά και με συνέπεια διαμορφώνει πολιτική σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς για να εξασφαλίσει περισσότερη κοινωνική αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη.
Οι βασικές προτεραιότητες, όπως η κάλυψη των αναγκών υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής ασφάλισης, η ενίσχυση της απασχόλησης και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία είναι στόχοι άρρηκτα δεμένοι μεταξύ τους, είναι προϋπόθεση για μια κοινωνία συνοχής και προόδου.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ εργάζονται σταθερά σ” αυτές τις κατευθύνσεις για να πετύχουν κάτι που οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης είχαν κατακτήσει, επωφελούμενες από την οικονομική ανάπτυξη που ακολούθησε το τέλος του πολέμου μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970.
Σήμερα το παγκόσμιο χρηματιστηριακό κεφάλαιο απειλεί το κοινωνικό κράτος, απειλεί τους εργαζόμενους. Το τονίζω αυτό γιατί τα προβλήματα της χώρας μας είμαστε υποχρεωμένοι να τα αντιμετωπίσουμε σ” αυτές τις συγκεκριμένες συνθήκες με τα μέτρα που διαθέτουμε. Και η κυβερνητική πολιτική πρέπει να κρίνεται στα πλαίσια των δυνατοτήτων που έχει στη σημερινή συγκυρία. Πρέπει να κρίνεται από τις προθέσεις της, αλλά και την αποτελεσματικότητά της. Να κρίνεται από την αρμονική σύγκλιση του εφικτού με το επιθυμητό.
Και όλοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι στο ΠΑΣΟΚ, είμαστε υπερήφανοι για την κοινωνική μας πολιτική. Επιδιώκουμε σταθερά την κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη, όχι από φιλανθρωπία ή σαν αντιστάθμισμα που παρέχεται για τις επιπτώσεις που προκαλεί η λειτουργία της αγοράς.
Για μας είναι στοιχείο σύνθεσης της κοινωνίας, προϋπόθεση για τη λειτουργία της δημοκρατικής πολιτείας, αλλά συγχρόνως έννοια άρρηκτα δεμένη με την ανάπτυξη και την ποιότητα ζωής.
Αναρωτιέμαι αν ακόμα κάποιοι από τη Νέα Δημοκρατία έχουν στο μυαλό τους τη ρήση της σιδηράς, πάλαι ποτέ, κυρίας Θάτσερ ότι «η κοινωνία είναι ανύπαρκτη».
Ευτυχώς όμως για μας αυτές οι αντιλήψεις δεν έχουν καμία σχέση με την εφαρμοσμένη πολιτική. Και αν υπάρχουν λάθη, αν υπάρχουν υποχωρήσεις ή προβλήματα στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής, αν κάποια μέτρα χρειάζονται βελτίωση, αν ο χρόνος επιβάλλει νέες τομές και εκσυγχρονιστικές προσαρμογές, εδώ είμαστε να τα διορθώσουμε. Άλλωστε κανείς δεν είναι αλάνθαστος. Αρκεί μέλημά του να είναι η υλοποίηση των δεσμεύσεών του έναντι της κοινωνίας και του λαού.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν από την παρατήρηση των αριθμών του προϋπολογισμού περάσουμε στη σύγκριση και στην αποκρυπτογράφηση των προθέσεων της πολιτικής, θα διαπιστώσουμε αβίαστα: Πρώτον, ότι υπάρχει μεγάλη αύξηση στις δαπάνες κοινωνικής προστασίας μεταξύ των ετών 1990 – 2000. Το 1998 οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα αποτελούν το 24,5% του ΑΕΠ. Το 2000, το 25,8%. Το επίπεδο αυτό βρίσκεται χαμηλότερα από το μέσο όρο των πλουσίων χωρών του βορρά, αλλά υψηλότερα από το μέσο επίπεδο των χωρών του νότου.
Αξίζει να σημειωθεί, χωρίς καμία διάθεση παρελθοντολογίας, ότι την περίοδο 1990-1993 η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που μειώνει το ποσοστό κοινωνικής προστασίας στο ΑΕΠ κατά 4%. Είναι ένα αδιάψευστο δείγμα γραφής για το πώς η Νέα Δημοκρατία εννοεί την κοινωνική πολιτική.
Δεύτερον, οι συνολικές δαπάνες κοινωνικής προστασίας του κοινωνικού προϋπολογισμού αυξήθηκαν από 3,9 τρισεκατομμύρια το 1993 σε 8,2 τρισεκατομμύρια το 2000 και σε 9,05 τρισεκατομμύρια το 2001. Παρουσιάζεται δηλαδή μία αξιοσημείωτη αύξηση της τάξης του 132% από το 1993 μέχρι σήμερα ή κατά 10% από πέρυσι μέχρι φέτος.
( Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ )
Τα έσοδα -και είναι πολύ ενδιαφέρον- για τη χρηματοδότηση των δαπανών κοινωνικής προστασίας, προέρχονται στην Ελλάδα κατά 29% από τις εισφορές της γενικής κυβέρνησης κατά 62% από κοινωνικές εισφορές και κατά 9% από τα υπόλοιπα. Τα αντίστοιχα επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί έχει σημασία αυτή η σύγκριση, είναι 35% της γενικής κυβέρνησης, 61% από κοινωνικές προσφορές και 4% τα υπόλοιπα. Οι διαφορές μας ως προς τα μέσα επίπεδα είναι αναμφίβολα μικρές. Μελετώντας όλους τους επιμέρους δείκτες, αντιλαμβάνεται κανείς τον κοινωνικό προσανατολισμό της κυβερνητικής πολιτικής, συμπεραίνοντας ότι στους τομείς υγείας, πρόνοιας, κοινωνικών ασφαλίσεων, κατάρτισης και εκπαίδευσης του εργατικού δυναμικού, προσεγγίζουμε το μέσο όρο της Κοινότητας. Άρα, βαίνουμε θετικά προς την πραγματική σύγκλιση, που είναι το επόμενο ζητούμενο μετά την ένταξή μας στην ΟΝΕ.
Πάμε μπροστά, βελτιώνοντας το επίπεδο παροχής υπηρεσιών στους πολίτες, διαψεύδοντες τις προβλέψεις της Νέας Δημοκρατίας ότι οδηγούμε την κοινωνία σε πτώχευση.
Πρέπει εδώ να τονίσω, κύριοι συνάδελφοι, ότι αυτή η πολιτική εφαρμόστηκε και απέδωσε σε συνθήκες όπου ισχύει το σύμφωνο σταθερότητας, με μείωση του δημόσιου χρέους κατά 2,5 μονάδες σε σχέση με πέρυσι με πλεονασματικό προϋπολογισμό 0,8% του ΑΕΠ, σε συνθήκες δημοσιονομικής ισορροπίας και σταθερότητας. Και όμως, συνδυάζεται με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των Ελλήνων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως είναι γνωστό η παρέμβαση του κράτους στον κοινωνικό τομέα, πέρα από την αναδιανομή του εισοδήματος μεταξύ των κοινωνικών ομάδων έχει σοβαρές επιπτώσεις και στην αλληλουχία των γενεών. Έτσι: Στις εισφορές των εργαζομένων του σήμερα στηρίζει την πληρωμή των συντάξεών της η προηγούμενη γενιά. Από την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους ευκολύνεται η οικονομική ανάπτυξη της επόμενης γενιάς. Οι δαπάνες για την παιδεία και την επαγγελματική κατάρτιση της επόμενης γενιάς χρηματοδοτούνται με δαπάνες του σήμερα.
Εμείς σήμερα μπορούμε να υποστηρίξουμε με ικανοποίηση ότι δεν δανειζόμαστε από τις επόμενες γενιές για να ικανοποιήσουμε το σήμερα, αλλά αντιθέτως βελτιώνουμε το σήμερα με τις δικές μας οικονομικές δυνατότητες για να δημιουργήσουμε καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ:….όταν ξεπουλάς τα έσοδα τα μελλοντικά;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Θα το αποδείξω.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ: Μεγάλη κομματική αλαζονεία!
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Θα το αποδείξω. Αν κάνετε λίγη υπομονή….
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Σας παρακαλώ, μην απαντάτε σε διακοπές. Συνεχίστε την ομιλία σας, κύριε συνάδελφε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Διάλεξη κάνει ο άνθρωπος. Δεν είναι ομιλία αυτή για Βουλή.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Είναι σκληρή η αλήθεια, αλλά θα το αποδείξω.
Είναι αυτή η έναρξη της πορείας….
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ: Το ψάρι το βαφτίζετε καλαμπόκι.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Είναι αυτή η έναρξη της πορείας, που θα συνεχιστεί και στο μέλλον για να οδηγήσει τη χώρα ψηλά στην κοινωνία των ευρωπαϊκών κρατών, μία ανάπτυξη που στηρίζεται σε υγιείς βάσεις και όχι σε βερεσέδια, όπως μας καταλογίζετε. Και το πλεόνασμα κατανέμεται επ” ωφελεία των ασθενεστέρων τάξεων, όπως το δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης ύψους 810 δισεκατομμυρίων δραχμών. Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει στη χώρα ένα συγκροτημένο πρόγραμμα ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιτέλους ας απαντήσει η Αντιπολίτευση συγκεκριμένα. Με αυτές τις δημοσιονομικές συνθήκες θα δίνατε παραπάνω; Και που θα βρίσκατε τους πόρους; Θα δίνατε λιγότερο και γιατί; Οφείλετε μία ξεκάθαρη αιτιολογία. Θα βοηθούσε πολύ για να γίνει κατανοητή η πολιτική σας στο σύνολο των πολιτών.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΕΒΕΡΤ: Τα αποθεματικά των ταμείων τα παίξατε στο Χρηματιστήριο και τα χάσατε. Αυτό κάνατε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Έβερτ, θα σας παρακαλέσω ιδιαίτερα να μην κάνετε διακοπές. Δεν υπάρχει κανένας λόγος…
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΕΒΕΡΤ: Τα παίξατε στο Χρηματιστήριο και τα χάσατε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Έβερτ, μπορείτε να αναπτύξετε τον αντίλογό σας στη συνέχεια.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Κύριε Έβερτ, δεν χάθηκε τίποτα από αυτά που λέτε. Οι όποιες απώλειες είναι λογιστικές. Κανείς δεν πρόκειται να πουλήσει αυτές τις μετοχές, εκτός και αν εισηγείστε κάτι τέτοιο. Αντιλαμβάνεστε, όμως, τις συνέπειες για την κοινωνία.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΕΒΕΡΤ: Δεν τα αφήνετε αυτά. Δεν ντρέπεστε να μιλάτε με αυτό τον τρόπο;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Έβερτ, θα σας παρακαλέσω ιδιαίτερα.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΕΒΕΡΤ: Απάτη διαπράξατε!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Θα σας παρακαλέσω για τελευταία φορά να σταματήσετε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Σεβόμενος απολύτως την ιστορία σας, δεν απαντώ σε αυτές τις διακοπές σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Και καλώς κάνετε, κύριε συνάδελφε. Συνεχίστε την ομιλία σας.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Θεωρώ, όμως, ότι η ουσία του λόγου μου είναι με επιχειρήματα και σε τίποτα δεν μπορεί να την αμαυρώσουν οι όποιες παρεμβάσεις που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.
Λέω, λοιπόν, ξανά: Αιτιολογήστε που θα βρίσκατε τα χρήματα για να δώσετε περισσότερα. Μήπως θα αυξάνατε το Α.Ε.Π.; Γνωρίζετε βεβαίως ότι με μετρήσεις και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα έχει τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Κινείται δύο μονάδες υψηλότερα από το μέσο όρο της Ευρωζώνης. Και αυτά είναι αδιάψευστα στοιχεία.
Μόνιμη επωδός της Νέας Δημοκρατίας -για τον οποίο και η διακοπή που υπέστην- είναι ότι οδηγήσαμε τα ασφαλιστικά ταμεία σε πτώχευση. Οι αριθμοί όμως και η πραγματικότητα τη διαψεύδουν. Ας τους ακούσουμε νηφάλια.
Οι επενδύσεις στην κοινωνική ασφάλεια του προϋπολογισμού του 2001 αυξήθηκαν κατά 8,2% σε σχέση με το 2000. Το 2001 το κράτος επιδοτεί τις συντάξεις με 2,5 τρισεκατομμύρια, που αντιστοιχεί στο 45% των συντάξεων που καταβάλλονται στη χώρα μας. Την αντίστοιχη περίοδο 1999-2001 τα έσοδα των κυριοτέρων ασφαλιστικών οργανισμών αυξήθηκαν κατά 13%. Η αύξηση αυτή οφείλεται στη συνεχή βελτίωση των μηχανισμών είσπραξης, στη μείωση της εισφοροδιαφυγής, στην αύξηση του συνολικού αριθμού ασφαλισμένων, που προήλθε από τη νομιμοποίηση των οικονομικών μεταναστών. Σημαντικά υψηλότερη ήταν η συνεισφορά του κράτους στην αύξηση των συνολικών εσόδων, κάτι που καταδεικνύει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της πολιτείας για την ενίσχυση του ασφαλιστικού συστήματος. Συγκεκριμένα, το 2000 ήταν 229 εκατομμύρια ECU. Το 2002 θα είναι 440 εκατομμύρια ECU, αύξηση που προσεγγίζει το 88%.
Η αύξηση των δαπανών στο ίδιο χρονικό διάστημα ανήλθε σε 22% και οφείλεται στην αύξηση των συντάξεων κατά 19%, στην αύξηση των δαπανών για φάρμακα κατά 26% και στη νοσοκομειακή περίθαλψη κατά 16%.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αύξηση στις δαπάνες για τις συντάξεις κατά 19% αντανακλά πραγματική βελτίωση του εισοδήματος των συνταξιούχων διότι κατ” αυτό το χρονικό διάστημα ο απόλυτος αριθμός των συνταξιούχων αυξήθηκε μόλις κατά 3%.
Η κυβερνητική κατεύθυνση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι είναι συγκεκριμένη και σταθερή. Ενώ αυξάνεται η εισφορά του κράτους σε πραγματικές τιμές επιδιώκεται η ορθολογικοποίηση στη σχέση εξόδων δαπανών των ταμείων με στόχο τη βιωσιμότητά τους και τη στήριξη των ασθενεστέρων οικονομικά στρωμάτων του πληθυσμού.
Η ισορροπία του ασφαλιστικού συστήματος είναι ζήτημα υψηλής προτεραιότητας για τη χώρα μας, αλλά και για την Ευρώπη. Η επίλυση αυτού του προβλήματος θα βοηθήσει πολλαπλά την ελληνική κοινωνία και την οικονομία διότι θα διαμορφώσει όρους βεβαιότητας και εμπιστοσύνης μεταξύ τους.
Βεβαίως η Ελλάδα δεν έχει άμεσο πρόβλημα ασφαλιστικού συστήματος, αλλά μία σωστή και μακροχρόνια αναπτυξιακή και κοινωνική πολιτική πρέπει να προβλέπει τις εξελίξεις και να δίνει ορθές, διαχρονικές απαντήσεις.
Βασικό μέλημα του κοινωνικού κράτους είναι η δημιουργία προϋποθέσεων για πλήρη απασχόληση, ο διαρκής αγώνας ενάντια στην ανεργία. Αποφασιστικό ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση έχουν οι πολιτικές κατάρτισης και επανακατάρτισης. Ο Πρωθυπουργός έχει κατ” επανάληψη δηλώσει πως στόχος της Κυβέρνησης είναι η κατάρτιση και η επανακατάρτιση εξακοσίων χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων μέχρι το 2004.
Στο σημερινό οικονομικό περιβάλλον σημασία έχουν και οι στέρεες βάσεις που δίνει το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και οι γνώσεις για τις συνεχείς εξελίξεις στον τομέα της τεχνολογίας και εν γένει της εργασίας. Αυτή η επαγγελματική κατάρτιση είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Εργασίας. Ήδη από το Σεπτέμβριο ο Πρωθυπουργός εξήγγειλε τη δημιουργία ενός εθνικού κέντρου επαγγελματικού προσανατολισμού, που θα συνδέσει την επαγγελματική κατάρτιση με την απασχόληση. Έχει εξασφαλιστεί η αναγκαία χρηματοδότηση από εθνικούς και κοινωνικούς πόρους. Τα ποσά 190.000.000.000 για επαγγελματική εκπαίδευση, 90.000.000.000 για αρχική επαγγελματική κατάρτιση, 400.000.000.000 για συνεχιζόμενη επαγγελματική κατάρτιση.
Μία προσεκτική ματιά στις επιχορηγήσεις του τακτικού προϋπολογισμού στον ΟΑΕΔ θα αποκαλύψει αύξηση της τάξης του 165% παρακαλώ μεταξύ των ετών 2001 και 2002. Συγκεκριμένα 18.500.000 ευρώ το 2001 και το 2002 θα προσεγγίσει τα 50.000.000. Η μάχη για την απασχόληση είναι συνεχής. Με έργο και μεθοδικότητα δημιουργούμε ισχυρό κοινωνικό κράτος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το κοινωνικό πρόσωπο του κράτους που σταθερά οικοδομούμε δεν φαίνεται μόνο από τις δαπάνες που προανέφερα. Υπάρχουν και άλλες πρόσθετες και έμμεσες κοινωνικές παροχές που επεκτείνουν το δίκτυο της κοινωνικής προστασίας. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούν σήμερα. Αυτές ξεκίνησαν την προηγούμενη δεκαετία και εξακολουθούν να επιχορηγούνται μέσω του τακτικού προϋπολογισμού όσες δεν πέρασαν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με αντίστοιχη εξεύρεση πόρων. Αναφέρω ενδεικτικά τον επιτυχημένο θεσμό των Κέντρων Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων, τους παιδικούς σταθμούς που πολλαπλασιάζονται, τον κοινωνικό τουρισμό και τις επιδοτήσεις στους συγκοινωνιακούς φορείς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο κοινωνικός προϋπολογισμός του 2001, που συζητάμε, είναι η αφετηρία για ακόμα μεγαλύτερες κοινωνικές παροχές τα επόμενα χρόνια. Αυτό το αποδεικνύει ο κοινωνικός προϋπολογισμός του 2002 που κατατέθηκε και θα συζητηθεί σύντομα στο Σώμα.
Η κοινωνική πολιτική ενισχύεται με πόρους που εξασφαλίστηκαν από τη μείωση του δημοσίου χρέους χωρίς να επηρεάζεται η δημοσιονομική σταθερότητα της οικονομίας. Το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης από 84 δισεκατομμύρια το 2000, αυξήθηκε σε 110 δισεκατομμύρια το 2001 και σε 122 δισεκατομμύρια το 2002. Αυξήθηκε δηλαδή στα τρία χρόνια σε ένα ποσοστό της τάξης του 45%.
Ακόμα η συμμετοχή του δημοσίου στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης σύμφωνα με το ν. 2084/92 από 78 δισεκατομμύρια το 2000 σε 80 δισεκατομμύρια το 2001 και 150 δισεκατομμύρια το 2002 αύξηση μεγάλη της τάξης του 92%.
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Εργασίας αυξήθηκε κατά 6,5% σε σχέση με πέρυσι.
Κλείνοντας θα πω μόνο μια φράση, κύριε Πρόεδρε. Η προσφορά της παράταξης και σήμερα της Κυβέρνησης που αποτελεί την πολιτική της έκφραση στην Ελλάδα συνεχίζεται αδιάκοπα γι” αυτό και ο λαός μας της εμπιστεύεται τη διακυβέρνηση της χώρας σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Κανείς από εμάς δεν μπορεί να επαναπαύεται. Πρέπει να δίνουμε συνεχώς περισσότερα. Η Κυβέρνηση θα κριθεί από τη δυνατότητά της να θεμελιώσει μια κοινωνία ευημερίας. Άλλωστε ότι υπερβαίνει τις πολιτικές αντιπαραθέσεις και διαρκεί αποτελεί την ουσία της προσφοράς στην πολιτική.
Χρέος της Κυβέρνησης είναι να συνεχίσει να προωθεί το κοινό αγαθό. Η τελική κρίση του λαού θα τη δικαιώσει πάλι. Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)

04/12/2001