Τροπολογία για νοσοκομιακούς χημικούς, βιοχημικούς, βιολόγους
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ
Στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας «Τροποποίηση και συμπλήρωση της νομοθεσίας για το Εθνικό Σύστημα Υγείας και ρυθμίσεις άλλων θεμάτων αρμοδιότητας του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας»
«ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ, ΧΗΜΙΚΩΝ, ΒΙΟΧΗΜΙΚΩΝ, ΒΙΟΛΟΓΩΝ ΣΤΟ Ε.Σ.Υ.»
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Η Πολιτεία θεωρώντας τους κλινικούς χημικούς, χημικούς, βιοχημικούς, βιολόγους απαραίτητο επιστημονικό δυναμικό για την εύρυθμη λειτουργία των νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ. και εκτιμώντας την πολυετή προσφορά τους στα τμήματα του εργαστηριακού τομέα της ιατρικής υπηρεσίας, με το νόμο 2519/1997 (άρθρα 40-44) δημιούργησε «Κλάδο Ε.Σ.Υ., κλινικών χημικών, χημικών, βιοχημικών, βιολόγων των ιατρικών εργαστηρίων νοσοκομείων».
Ο νόμος αυτός παραμένει ανενεργός διότι δεν έχει κατατεθεί διάταξη νόμου για την κατάταξη των ήδη υπηρετούντων κλινικών χημικών, χημικών, βιοχημικών, βιολόγων στο Ε.Σ.Υ., ενώ η κατάταξη των ήδη υπηρετούντων νοσοκομειακών φαρμακοποιών του Ε.Σ.Υ. – κλάδος που δημιουργήθηκε με τον ίδιο νόμο – διευθετήθηκε με το άρθρο 40 του Ν. 2519/97 και άρθρο 13 παρ. 3 του Ν.2889/2001.
Για λόγους ισοπολιτείας αλλά και ενίσχυσης της υπευθυνότητας και της επιστημονικής διάθεσης των υπηρετούντων στα νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ. (κλινικών χημικών, χημικών, βιοχημικών, βιολόγων) κάτι που θα αποβεί επωφελές για το Σύστημα Υγείας προτείνεται η ακόλουθη τροπολογία αντίστοιχη με αυτήν του Ν.2889/2001 (άρθρο 13 παρ.3) που αφορά τους φαρμακοποιούς που υπηρετούν στο Ε.Σ.Υ.
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ
«Οι υπηρετούντες στα νοσοκομεία κλινικοί χημικοί, χημικοί, βιοχημικοί, βιολόγοι κατατάσσονται σε συνιστώμενες προσωποπαγείς θέσεις κλάδους Ε.Σ.Υ. κλινικών χημικών, χημικών, βιοχημικών, βιολόγων των ιατρικών εργαστηρίων των νοσοκομείων ως εξής :
α) Σε βαθμό Διευθυντή με συνολική προϋπηρεσία σε νοσοκομείο πάνω από 12 χρόνια.
β) Σε βαθμό Επιμελητή Α” με συνολική προϋπηρεσία σε νοσοκομείο πάνω από 10 χρόνια.
γ) Σε βαθμό Επιμελητή Β” με συνολική προϋπηρεσία σε νοσοκομείο πάνω έως 8 χρόνια.
δ) Σε βαθμό Επιμελητή Γ” με συνολική προϋπηρεσία σε νοσοκομείο πάνω από 8 χρόνια.
Η εξέλιξη στην επόμενη βαθμίδα για τους ήδη υπηρετούντες γίνεται αυτόματα με τη συμπλήρωση του απαιτούμενου χρόνου ανά βαθμίδα.
Καθήκοντα Διευθυντή μέχρι την προκήρυξη και πλήρωση των οργανικών θέσεων κλάδου Ε.Σ.Υ. κλινικών χημικών, χημικών, βιοχημικών, βιολόγων εκτελούν οι ήδη υπηρετούντες προϊστάμενοι του κλάδου ΠΕ χημικών, βιοχημικών, βιολόγων. Αν δεν υπάρχουν, τοποθετείται με απόφαση του Διοικητή ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή της Ιατρικής Υπηρεσίας, όποιος από τους ανωτέρω Διευθυντές έχει τα περισσότερα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα (πλεονάζοντα χρόνο στη βαθμίδα κατάταξης, μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών, επιστημονικό έργο).
14/11/2003
ΠΡΑΚΤΙΚΑ στο Νομοσχέδιο Υπουργείου Υγείας «Ρυθμίσεις θεμάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας «
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Πρώτα απ” όλα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οφείλω να επαινέσω τους ομιλητές της Νέας Δημοκρατίας για τους ήπιους τόνους που χρησιμοποίησαν στη σημερινή συνεδρίαση της Βουλής.
Το αντιπαραθέτω αυτό από τους οξύτατους χαρακτηρισμούς και την επίθεση που υπέστη αυτό το νομοσχέδιο στη συνεδρίαση της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής. Θέλω να τεκμηριώσω αυτόν τον έπαινο που είπα πριν σαν αγαθό της δημοκρατίας, ότι δηλαδή μπορεί κάποιος να αλλάζει απόψεις, να βελτιώνει τους τόνους του, όταν πείθεται ότι σαφώς υπάρχει μια αναγκαιότητα και μια σκοπιμότητα και μια θετική κατεύθυνση σε κάποιο συγκεκριμένο νομοθέτημα.
Θέλω βεβαίως, κύριε Πρόεδρε, να επισημάνω μια αντίφαση, διότι πώς γίνεται να διαφωνείς συλλήβδην επί της ουσίας και με ακραίους όρους και να συμφωνείς στα άρθρα; Συμφωνείς διαφωνών ή διαφωνείς συμφωνών; Αυτό κατά τη δική μου γνώμη αναδεικνύει έλλειψη προσανατολισμού, όσον αφορά την πολιτική για το Εθνικό Σύστημα Υγείας από μεριάς της Νέας Δημοκρατίας. Και εκεί είναι και η μεγάλη αντίφαση.
Κάθε ένα νομοθέτημα που καταθέτει αυτή η Κυβέρνηση διαπνέεται από μια αρχή «εν αρχή ην το ΕΣΥ», το ΕΣΥ που βεβαίως γνωρίζει ο ελληνικός λαός ότι δεν είναι απότοκο ούτε της Άλμα Άτα ούτε κάποιων θέσεων ή σκέψεων του αείμνηστου καθηγητή Δοξιάδη, αλλά είναι προϊόν πολιτικής βούλησης των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, των κυβερνήσεων του ελληνικού λαού.
Βεβαίως αυτή είναι η διαφορά μας -στην ενεργό παράσταση- κάθε νομοθετήματος. Και ακούω με πάρα πολύ σκεπτικισμό τις θέσεις ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν θα έπρεπε -λέει- να υπάρχει -το είπε και ο κ. Κοσιώνης- διότι, όπως χαρακτηριστικά είπε, δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Λοιπόν και αρχή έχει και μέση έχει και τέλος.
Η αρχή είναι το «εν αρχή ην το ΕΣΥ», όπως προηγούμενα είπα. Η μέση και το τέλος απορρέει από το ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι μια ζώσα πραγματικότητα, είναι ένας οργανισμός -άρα, ζωντανός- που χρειάζεται διαρκείς βελτιώσεις, χρειάζεται επίβλεψη, όσον αφορά την ορθότητα εφαρμογής προς τρεις κατευθύνσεις που είναι και η πεμπτουσία της πολιτικής μας στο θέμα της παροχής υγείας. Ο σκοπός είναι να υλοποιήσουμε μια υγεία ίση για όλους τους Έλληνες, δωρεάν και υψηλής ποιότητας.
Κύριε Πρόεδρε, δεν είμαι από εκείνους που ισχυρίζονται ότι όλα πάνε τέλεια στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Άλλωστε το έχω βιώσει προσωπικά και εκ των ένδον και εκ των έξω σαν γιατρός και του συστήματος αλλά και του ελεύθερου επαγγέλματος. Βεβαίως υπάρχουν τρωτά.
Ξέρετε κάτι; Οφείλουμε να το ομολογήσουμε όλοι εμείς μεταξύ μας και να το πούμε και στον ελληνικό λαό. Οι όποιες δυσλειτουργίες δεν οφείλονται σε κενό νόμου. Εκείνο που χρειάζεται είναι να εφαρμοστούν οι νόμοι και κυρίως να υπάρχει ορθή διοίκηση από τους τοπικούς διοικητές των συστημάτων υγείας και των νοσοκομείων. Βεβαίως θα πρέπει οι κύριοι λειτουργοί του εθνικού συστήματος, που είναι οι γιατροί και γενικότερα οι υγειονομικοί, να αρθούν στο ύψος τους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να τονίσω ότι χρειάζεται μια διαρκής παρέμβαση όσον αφορά τις διορθωτικές κινήσεις για την εφαρμογή του εθνικού συστήματος υγείας.
Κύριε Κοσιώνη, εγώ θα έβλεπα απόλυτη αναγκαιότητα να έρθει και τρίτο νομοσχέδιο το οποίο θα θεραπεύει αυτά τα προβλήματα τα οποία είπα, γιατί κύριε Υπουργέ -και εδώ ας μου επιτραπεί να ανοίξω μια παρένθεση- υπάρχει μια πρακτική από τη μεριά της εκτελεστικής εξουσίας να μην κάνει δεκτές τροπολογίες που προέρχονται από τους Βουλευτές Συμπολίτευσης ή Αντιπολίτευσης. Ξέρετε, οι τροπολογίες που κατατίθενται από μεριάς των Βουλευτών, δεν κατατίθενται για λόγους ψηφοθηρικούς δικούς τους, κατατίθενται ακριβώς γιατί και γνώση έχουν και επαφή με τον ελληνικό λαό έχουν και εν πάση περιπτώσει, αν επιθυμούμε να αναβαθμίσουμε και το ρόλο του Κοινοβουλίου, θα πρέπει να παίρνουμε συγκεκριμένες τεκμηριωμένες απαντήσεις γιατί υπάρχει άρνηση προς αυτούς. Άλλωστε η Κυβέρνηση εκτελεί με βάση το Σύνταγμα και η Βουλή νομοθετεί.
Και εγώ έχω πάρα πολλά κενά, κύριε Υπουργέ, ποιος είναι ο λόγος για τον οποίον δεν έχετε κάνει δεκτές κάποιες συγκεκριμένες τροπολογίες που τεκμηριωμένα σας έχουν καταθέσει οι κύριοι συνάδελφοι και εγώ προσωπικά.
Παραδείγματος χάρη, δεν έχει ενδοκρινολόγο η Σάμος. Γιατί δεν δίνετε τη δυνατότητα σε κάποιον από κάποιο άλλο ιατρικό σύλλογο να μπορεί να επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα τη Σάμο; Το άρθρο 26, όπως είναι διατυπωμένο, δεν δίνει αυτήν τη δυνατότητα ακριβώς γιατί δεν υπάρχει ενδοκρινολόγος στη Σάμο. Ούτε μπορώ να δεχθώ τη λογική ότι ας ξεκινήσουμε έτσι και βλέποντας και κάνοντας. Υπάρχει δυνατότητα να το δείτε. Δείτε το.
Μια άλλη τροπολογία π.χ. την οποία έχω καταθέσει εγώ, αφορά την εξομοίωση των βιοχημικών κλινικών και βιολόγων οι οποίοι υπηρετούν στο ΕΣΥ αλλά δεν παίρνουν τους βαθμούς που παίρνουν όλοι οι συνάδελφοί τους επιστήμονες μέσα στο ΕΣΥ.
Μια άλλη ορθή τροπολογία η οποία έχει κατατεθεί, κύριε Υπουργέ, αφορά αυτούς οι οποίοι έχουν σπουδάσει οδοντοτεχνίτες από τα ΙΕΚ, αλλά τι να κάνουμε που ο νόμος που ρύθμιζε την παροχή επαγγελματικής κατοχύρωσης και που διέπει τους οδοντοτεχνίτες ψηφίστηκε πριν να εμφανιστούν στη ζωή μας -που ορθά εμφανίστηκαν- τα ΙΕΚ;
Έρχομαι λοιπόν κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι, να αναφερθώ στο επίμαχο άρθρο 29. Θα πρέπει πρώτα να διευκρινίσουμε κάποια πράγματα για να γίνουν κατανοητά.
Βέβαια σήμερα οι ομιλητές της Νέας Δημοκρατίας άλλαξαν άρδην την τοποθέτησή τους…
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν αλλάξαμε τίποτα. Το καταψηφίσαμε το άρθρο, κύριε συνάδελφε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Πολύ καλά κάνετε και το καταψηφίζετε έτσι όπως το λέτε. Δεν έχω καμία αντίρρηση. Αλλά επειδή μας είπατε, κύριε Κακλαμάνη, ότι υπάρχει αντίφαση μεταξύ των δικών μας λεγομένων, σας προκαλώ να αναγνώσετε τις τοποθετήσεις των συναδέλφων Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων και σήμερα. Θα δείτε τεράστιες αποστάσεις και ιδεολογικές και πολιτικές και πρακτικές. Και ιδιαίτερα το άρθρο 29 νομίζω ότι μπορεί να αποδείξει του λόγου μου το αληθές.
Θέλω να γίνουν κατανοητά κάποια πράγματα. Κανείς από εμάς από το ΠΑΣΟΚ, από το Υπουργείο, από την Κυβέρνηση, από τους Βουλευτές δεν είπε ότι θα πρέπει να απονέμονται συλλήβδην οι ειδικότητες. Αντιθέτως στοιχειωδώς να προσεγγίζεις την ιατρική και να την παρακολουθείς, αντιλαμβάνεσαι ότι είναι μία επιστήμη διαρκώς εξελισσόμενη, για την οποία προκειμένου να παρέχεται ορθά, οφείλει κανείς συνεχώς να ειδικεύεται και να εξειδικεύεται.
Έχω την εντύπωση, μάλιστα, ότι σε μερικά χρόνια θα υπάρχουν όλο και πιο εξειδικευμένες ειδικότητες, ακριβώς γιατί η εξέλιξη της επιστήμης που προωθεί μία σε βάθος ανάπτυξη της γνώσης, εκ των πραγμάτων -επειδή όλοι οι άνθρωποι είναι περατοί- πρέπει να στενέψει σε έκταση και η εποχή των πανιάτρων και των ιατροφιλοσόφων έχει παρέλθει οριστικά.
Όμως, οφείλουμε να πούμε και να κατανοήσουμε δύο πράγματα, ότι δηλαδή υπάρχουν δύο συγκεκριμένες οριακές ημερομηνίες. Η μία είναι το 1983, όταν καθιερώθηκε η καινούρια ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής -για να μην έχουμε αμφιβολία για το ποιος προωθεί το σύστημα υγείας και την ιατρική, το 1983 ήταν Κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ – και υπάρχει και μία άλλη οριακή ημερομηνία που είναι το 1995, όταν πλέον η χώρα μας προσάρμοσε τη νομοθεσία της με τις κοινοτικές οδηγίες που αφορούν τις ειδικότητες.
Αυτά θα πρέπει να τα λάβουμε υπόψη μας, γιατί γιατροί υπήρχαν και ασκούσαν την ιατρική και πριν το 1983 και πριν το 1996. Τι κάνουμε, λοιπόν, με όλους αυτούς; Ξέρετε, δεν κάνουμε χάρη σε κανέναν όταν θέλουμε να κατοχυρώσουμε τα επαγγελματικά δικαιώματα σ” αυτούς. Εκείνοι κάνουν χάρη στον ελληνικό λαό, όταν ασκούν αυτό το λειτούργημά τους υπό συνθήκες πάρα πολύ δύσκολες στις επαρχίες ή ακόμα και στις γειτονιές.
Και ασκούν ιατρική, διότι άκουσα νομίζω από τον κ. Γιαννόπουλο να αποκαλεί αυτήν την κατηγορία συναδέλφων «συνταγογράφους». Θα ήθελα να πω στον κ. Γιαννόπουλο ότι για να φθάσεις στη συνταγογράφηση, οφείλεις να κάνεις διάγνωση, κατόπιν, κλινικής εξέτασης. Όλα αυτά τα πράγματα δεν μπορείτε να τα αναιρείτε, γιατί αυτοί οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι οι οποίοι ασκούν πάνω από είκοσι χρόνια την ιατρική, σήμερα έχουν -αν θέλετε, μία άλλη ακόμα αντίφαση- έχουν διευθυντικές θέσεις στα συστήματα υγείας και στο ΙΚΑ.
Γνωρίζω πολλούς διευθυντές οι οποίοι ανήκουν σ” αυτήν την κατηγορία ιατρών που δεν έχουν ειδικότητα. Γνωρίζω πολλούς οι οποίοι με την υπογραφή τους δίνουν συντάξεις. Γνωρίζω πολλούς που με την υπογραφή τους εγκρίνουν δαπάνες πολλών εκατομμυρίων αθροιστικά στη διάρκεια του χρόνου. Τι λέμε δηλαδή τώρα γι” αυτούς τους γιατρούς, τι λέμε στον ελληνικό λαό και στον εαυτό μας; Ότι αυτοί μέχρι το 1993 έκαναν καλά τη δουλειά τους και τώρα ερχόμαστε να τους αναιρέσουμε το ρόλο τους;
Γι” αυτό, ορθά, κύριε Υπουργέ, καταθέσατε το άρθρο 29 και ορθά ρυθμίζετε τον τίτλο ειδικότητας όπως θα πρέπει, αφού -αυτή είναι η απάντηση στον κ. Κοσιώνη, νομίζω ότι τη δώσατε και εσείς- από το 1995 και μετά, δεν υφίσταται πλέον θέμα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΣΙΩΝΗΣ (Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Αν ρυθμιστεί αυτό. Δηλαδή δεν έχουμε τέτοιους τώρα;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Τώρα έχουμε, αλλά από το 1995 και μετά δεν προστίθενται και άλλοι.
Γι” αυτό, κύριε Υπουργέ, έχω να κάνω μόνο μία παρατήρηση. Αυτοί που είναι πάνω από είκοσι χρόνια και ασκούσαν την ιατρική με τους όρους που ίσχυαν πριν το 1983, θα πρέπει να πάρουν την ιατρική τους ειδικότητα χωρίς εξετάσεις και χωρίς περαιτέρω κινήσεις.
Κύριε Κακλαμάνη, θέλετε να σας πω και κάτι ακόμα; Από τότε μέχρι τώρα έχουν υπάρξει τρεις νομοθετικές προσεγγίσεις, εκ των οποίων τη μία έκανε η Νέα Δημοκρατία και ορθώς την έκανε, όπου έδινε ακριβώς τη δυνατότητα σε κάποιους που προϋπήρχαν να μπορεί να τους αναγνωριστεί ο τίτλος της ειδικότητας.
Άρα δεν απονέμουμε τίτλους ειδικότητας. Απλώς προασπίζουμε την ισονομία και την ισοπολιτεία που δικαιούνται όλοι οι Έλληνες πολίτες και συγχρόνως προασπίζουμε κάτι που είναι διατυπωμένο και στο Σύνταγμα και στις κοινοτικές οδηγίες, δηλαδή δεν αμφισβητούμε κεκτημένα δικαιώματα στην άσκηση του επαγγέλματος.
Κύριε Πρόεδρε, κλείνοντας θέλω να κάνω μία αναφορά. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας οφείλουμε να το προασπίζουμε ως κόρη οφθαλμού. Χρειάζεται σαφώς εκσυγχρονιστικές και μεταρρυθμιστικές προσεγγίσεις. Κάποια στιγμή πρέπει να υπάρξει μία συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων πρωτοβάθμιας περίθαλψης και υγείας. Βεβαίως πρωτοβάθμια περίθαλψη και υγεία δεν είναι μόνο τα κέντρα υγείας, αλλά και οι γιατροί των ασφαλιστικών οργανισμών που ασκούν ιατρική και υπάρχουν και άλλα ζητήματα που κάποια στιγμή πρέπει να τα δούμε και να τα εντάξουμε σ” ένα σύστημα, το οποίο θα κάνει διαρκείς θετικές παρεμβάσεις για την υγεία του λαού.
Κύριε Υπουργέ, όπως είπα και προηγουμένως, ελπίζω να έχουμε το χρόνο να κάνετε κάποιες διαρθρωτικές παρεμβάσεις, σύμφωνα με αυτά που σας ανέφεραν όλες οι πτέρυγες της Βουλής. Να είστε σίγουρος ότι αυτό θα αποδείκνύε τόλμη και σεβασμό στην κοινοβουλευτική δεοντολογία.
Ευχαριστώ πολύ.
04/12/2003
Απολογισμός και Προϋπολογισμός της Βουλής
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,
Η συζήτηση σήμερα αφορά τα του οίκου μας. ενός οίκου που δεν είναι δικό μας αλλά ολόκληρου του ελληνικού λαού που αποτελεί και τον εντολοδόχο μας. Αποτελεί το Κοινοβούλιο την καρδιά της Δημοκρατίας. Ο Βουλευτής φέρει το ανώτατο αιρετό αξίωμα. Στα πλαίσια της λειτουργίας του πολιτεύματος της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας οι Βουλευτές έχουν τη μεγάλη τιμή και ευθύνη να αντιπροσωπεύουν τους συμπολίτες τους, για προσδιορισμένο συνταγματικά χρόνο. Προσωποποιούν δηλαδή την έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας. Γι” αυτό και η αναβάθμιση του Κοινοβουλίου ισοδυναμεί με την αναβάθμιση της Δημοκρατίας. Σημαντικό ρόλο σ” αυτή την προσπάθεια παίζουν τα εκάστοτε μέλη της εθνικής αντιπροσωπίας. Και ατομικά και σα σύνολο με επικεφαλής το προεδρείο της και ιδιαίτερα τον πρόεδρο της Βουλής.
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι
Αποτελεί παράδοση ο προϋπολογισμός της Βουλής να ψηφίζεται ομόφωνα από το σώμα. Είχα την τιμή να παρακολουθήσω από το 2000 που εξελέγην βουλευτής τρεις προϋπολογισμούς αλλά και ισολογισμούς. Η υπερψήφιση αυτή δεν οφείλεται μόνο στην διαπαραταξιακή συναίνεση την οποία καταρτίστηκε. Αποτελεί παράδειγμα διαφάνειας, ειλικρίνειας και αξιοπιστίας. Είναι ένας μετρημένος προϋπολογισμός που προσπαθεί να συνθέσει τις ανάγκες λειτουργίας του Κοινοβουλίου σε συνάρτηση με τις οικονομικές δυνατότητες του κράτους. Και εδώ πρέπει να τονίσουμε τη μεγάλη συμμετοχή και την άψογη πολιτικά συμβολή του Προέδρου του Κοινοβουλίου κ. Κακλαμάνη. Ο οποίος εγγυάται την άψογη λειτουργία του Κοινοβουλίου την ορθή και νοικοκυρεμένη εκτέλεση του προϋπολογισμού αλλά και συγχρόνως την επέκταση των δραστηριοτήτων του, ώστε το Κοινοβούλιο να λαμβάνει όλο και περισσότερο μέρος στη ζωή των Ελλήνων, να γίνεται ελκυστικό στις νέες γενιές, να έχει έντονη παρουσία στη διεθνή σκηνή. Σήμερα πλέον το Κοινοβούλιο είναι ανοιχτό στην κοινωνία, είναι κοντά στο λαό και στη νεολαία, κοντά στους όπου γη Έλληνες με όλο και διευρυνόμενη παρουσία στην Κοινοβουλευτική Διπλωματία. Αναφέρομαι βεβαίως στη Βουλή των Εφήβων, στο τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής, στις επιτροπές φιλίας μεταξύ των Κοινοβουλίων των διαφόρων κρατών. Θα ήταν παράληψη να μην αναφερθεί το σπουδαίο πνευματικό και πολιτιστικό έργο. Αναφέρομαι βεβαίως στις εκδόσεις, στις εκθέσεις που φιλοξενούνται στο περιστύλιο και τα έργα γλυπτικής που κοσμούν το Κοινοβούλιο. Και εδώ κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να προτείνω την επέκταση αυτής της δραστηριότητας. Την επέκταση της πολιτιστικής και ιστορικής δραστηριότητας του Κοινοβουλίου. Στον κωδικό ΚΑ1600 προβλέπεται πίστωση 1.000.000€ για προμήθεια έργων τέχνης, κειμηλίων, αρχαιοτήτων και λοιπού ιστορικού υλικού. Μάλιστα είναι μειωμένο κατά 300.000€ σε σχέση με πέρυσι. Νομίζω ότι το ποσό αυτό είναι πολύ μικρό. Ο ελληνικός λαός δε θα είχε καμία αντίρρηση να είναι πολλαπλάσιο προκειμένου να αποκτηθούν ιστορικά έργα τέχνης από δημοπρασίες στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. Θα ήταν μια συμβολή μας στην ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά του Έθνους μας. Διαβάζω στις εφημερίδες παραδείγματος χάρη ότι ο οίκος του Λονδίνου κάνει πλειστηριασμό στο τέλος του μήνα με έργα μεγάλων ελλήνων ζωγράφων και ξένων με ελληνικά θέματα. Η απόκτησή τους από το ελληνικό Κοινοβούλιο θα συνέβαλε στην επαναπατρισμό της και την αξιοποίηση τους για εθνικούς λόγους. Γι” αυτό εκτιμώ ότι το ποσό που αναφέρεται στο συγκεκριμένο κωδικό είναι πολύ μικρό για έναν τόσο μεγάλο σκοπό. Ο Πρόεδρος της Βουλής όπως έχει αποδείξει διαθέτει την ευρύτητα πνεύματος και γνώσεων προκειμένου να εγγυηθεί την υλοποίηση των πιο πάνω.
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι
Οι προλαλήσαντες συνάδελφοι αναφέρθηκαν αναλυτικά στα οικονομικά στοιχεία του προϋπολογισμού. Θα ήταν μονότονο από μεριάς μου να το επαναλάβω. Δράττομαι όμως της ευκαιρίας, να θέσω ορισμένους προβληματισμούς που ξεφεύγουν ελαφρώς από τα στενά πλαίσια του προϋπολογισμού. Θέματα που απασχολούν το πολιτικό τοπίο του τόπου και κυρίως τον τύπο. Αναφέρομαι στην εικόνα του Κοινοβουλίου και των Βουλευτών αλλά ας ξεκινήσω από κάτι άκρως ικανοποιητικό. Αν μελετήσουμε προσεκτικά διάφορες ποιοτικές αναλύσεις δημοσκοπήσεων για το κύρος των θεσμών σχετικά με την αξιοπιστία των θεσμών από τους Έλληνες θα διαπιστώσουμε ότι το κύρος του Κοινοβουλίου σαν θεσμός είναι πολύ ψηλά στην αξιοπιστία των Ελλήνων σε αντίθεση με το κύρος άλλων πολιτικών θεσμών. Πιστεύω ότι συμβολή σ” αυτή την εικόνα παίζουν όλοι οι Βουλευτές πρωταρχική όμως ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου ο κ. Κακλαμάνης. Ο οποίος κατ” επανάληψη έχει αναδείξει το ρόλο των Μ.Μ.Ε. και των ιδιοκτητών τους στη δημιουργία αυτής της εικόνας.
Είναι γνωστή και παλιά η προσπάθεια της οικονομικής εξουσίας να κυριαρχήσει της πολιτικής με διάφορους τρόπους Ο χώρος που κατεξοχήν μπορεί να αναδειχθεί ο κυρίαρχος ρόλος της πολιτικής είναι το Κοινοβουλίου. Σας είναι γνωστά πολλά δημοσιεύματα εφημερίδων, τα οποία είναι ανακριβή και πολλές φορές δημαγωγικά ή και δυσφημιστικά για τους Βουλευτές και το Κοινοβούλιο. Εδώ προβάλει η δική μας συμμετοχή για την αναβάθμιση της ποιότητάς του. Βεβαίως δε μπορεί ν” αναιρεθεί η ατομική ευθύνη του καθενός μας. Συνταγματικά όλοι ο Βουλευτές είναι ισότιμοι μεταξύ τους δεν είναι όμως ίδιοι. Δε θα μπορούσε άλλωστε.
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι
Θα ήθελα ν” αναφερθώ και σε κάτι προσφιλές των Μ.Μ.Ε., την περιβόητη βουλευτική αποζημίωση. Κατ” επανάληψη οι Βουλευτές αποκαλούνται υψηλόμισθοι ή προνομιούχοι. Θα πρέπει ευθέως και ευθαρσώς να αποκαλύψουμε στον ελληνικό λαό τι πραγματικά συμβαίνει αφού λάβουμε υπόψη μας δυο παραμέτρους. 1) ότι αυτή η Βουλή αποφάσισε υπέρ του ασυμβίβαστου. Δηλαδή οι Βουλευτές όσοι τουλάχιστον δεν προέρχονται από υψηλές οικονομικές τάξεις να μην έχουν άλλο εισόδημα. Μια ατυχής απόφαση, στην οποία από αρχή διαφώνησα, την οποία όμως σέβομαι ως απόφαση της πλειοψηφίας. Είναι ένα μέτρο που πλήττει την αντιπροσωπευτικότητα του πολιτεύματος. Αφού κινδυνεύουν να αποκλειστούν από την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση ένα μεγάλο μέρος των μεσαίων στρωμάτων και του επιστημονικού δυναμικού της χώρας. Η δεύτερη παράμετρος που πρέπει να εξεταστεί είναι ότι πριν από αρκετά χρόνια οι αποδοχές του Βουλευτή συνδέθηκαν με τις αποδοχές ανωτάτου κρατικού λειτουργού. Κατά τη γνώμη μου αυτό πρέπει να επανεξεταστεί διότι παραλληλίζει δύο ανόμοια πράγματα. Παραλληλίζει τους μόνιμους ανώτατους δημοσίους υπαλλήλους με τους αιρετούς για συγκεκριμένο χρόνο εκπροσώπους του λαού.
Θα πρέπει να πούμε δηλαδή ότι η βουλευτική αποζημίωση μετά βίας αρκεί για τη συντήρηση του πολιτικού γραφείου και των τρεχουσών πολιτικών δραστηριοτήτων.
Αν επιδίωξή μας είναι ο βουλευτής να έχει μόνο μια εξάρτηση αυτή της λαϊκής ετυμηγορίας το θέμα πρέπει ν” αντιμετωπιστεί ευθέως και άμεσα.
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι
Κλείνοντας θα ήταν παράληψη να μην αναφερθείστο σύνολο των υπαλλήλων του Κοινοβουλίου, οι οποίοι μοχθούν για να προλάβουν το έργο τους και να ανταποκριθούν στις πολλές φορές υπερβολικές απαιτήσεις μας. Όπως επίσης στους δημοσιογράφους και τεχνικούς του γραπτού και ηλεκτρονικού τύπου που καλύπτουν το κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ και μοχθούν για την αντικειμενική ενημέρωση.
11/11/2003
ΠΡΑΚΤΙΚΑ – Τροπολογία για Στέγαση Ολυμπιακού
Κύριε Πρόεδρε,
κι άλλη φορά από το Βήμα της Βουλής έχω εκφράσει την αντίθεσή μου με την πρακτική εκείνη, η οποία εισάγει τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια.
Το ίδιο θέλω να πω και σήμερα, ότι δηλαδή μπορεί μεν να είναι τυπικά όλα τα πράγματα όπως έγιναν από μεριάς του Υπουργείου, αλλά πολιτικά αυτή η διαδικασία έχει δώσει βάση σε διαφορετικές πολιτικές φωνές που ακούστηκαν εδώ πέρα οι οποίες πολλές φορές ήταν και σκληρές και αίολες και χωρίς βάση, που δεν τιμούν κανέναν. Ακούστηκε δηλαδή ότι η τροπολογία αυτή που συζητάμε ήρθε μουλωχτά -λέω τι λένε οι συνάδελφοι- ότι δείχνει μια πελατειακή εκχώρηση και ότι αποτελεί μία ηθική αταξία.
Όχι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Είναι μία τροπολογία -θα τοποθετηθώ επί της ουσίας της- που κάνει ακριβώς το αντίθετο. Λέω, όμως, ότι αν είχε επιλεγεί η ορθόδοξη οδός συζήτησης αυτής της τροπολογίας στη Βουλή, ίσως δεν θα είχαν επιχειρήματα οι συνάδελφοι να πουν τέτοιες βαριές κουβέντες. Η μόνη σχέση δηλαδή με το νομοσχέδιο που συζητάμε είναι ότι στο κεντρικό νομοσχέδιο -ένα πολύ καλό νομοθέτημα- που πασχίζει για τη στέγαση του δημοσίου έρχεται να προστεθεί μία τροπολογία που πασχίζει για τη στέγαση του Ολυμπιακού.
Να κουβεντιάσουμε επί της ουσίας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Πιστεύω πως αυτό το οποίο λέχθηκε και από τον Υπουργό και από τον Υφυπουργό, ότι δηλαδή η σημερινή τροπολογία είναι η αρχή μιας συνολικής ρύθμισης της στέγασης ή της διευκόλυνσης από μεριάς της πολιτείας όλων των μεγάλων, αλλά και μικρών αθλητικών σωματείων, είναι πάρα πολύ θετικό.
Έτσι λοιπόν, δεν πρέπει κανείς να αισθάνεται ότι υπάρχει μια προνομιακή σχέση της πολιτείας έναντι του Ολυμπιακού ή μία επιλεκτική αντιμετώπιση, αλλά ότι αποτελεί μία πρώτη λύση σε σχέση με αυτές που θα ακολουθήσουν και που αφορούν και τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ και τα μεγάλα σωματεία της Θεσσαλονίκης.
Αν, όμως, θέλουμε να ασκήσουμε επί της ουσίας μια κριτική στη συγκεκριμένη τροπολογία για τον τρόπο με τον οποίον εισήχθη, εκείνο που έχω να πω είναι ότι άργησε η Κυβέρνηση. Το θέμα της επίλυσης του προβλήματος του σταδίου «Καραϊσκάκη» έπρεπε να είχε δρομολογηθεί πολύ καιρό πριν. Ελπίζω οι προθεσμίες αποπεράτωσής του να τηρηθούν -είναι δεκατέσσερις οι μήνες- θεωρώ, όμως, ότι είναι ασφυκτικό. Έτσι, λοιπόν, επιμένω πως αν ήθελε κάποιος να ασκήσει μία κριτική σ” αυτό το θέμα, μάλλον στο ότι άργησε η Κυβέρνηση έπρεπε να της ασκηθεί κριτική και όχι γιατί το έφερε τώρα.
Ας πάρουμε τα πράγματα, όμως, με το όνομά τους και ας το καταλάβουμε όλοι. Το ξέρει η κοινωνία, ο λαός το ξέρει, κάποιοι συνάδελφοι επίτηδες προσπαθούν να ταυτίσουν τον Ολυμπιακό με τη σημερινή του ηγεσία, τη σημερινή του ιδιοκτησία.
Είναι γνωστό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι ο Ολυμπιακός προϋπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει. Άρα, λοιπόν, ας μην κάνουμε μια περιοριστική προσέγγιση αυτού του όρου. Αποτελούσε το στάδιο «Καραϊσκάκη» την ιστορική έδρα του Ολυμπιακού. Και μάλιστα πολύ πριν υπάρξει αυτή η εγκατάσταση, που σήμερα ερημώνει, ήταν η έδρα του Ολυμπιακού, που αναμφίβολα αποτελεί συστατικό στοιχείο αυτού που λέμε «ψυχή του Πειραιά». Αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, είναι μία πραγματικότητα.
Προϋπήρχε, λοιπόν. Τι υπάρχει σήμερα; Όποιοι περνούν από εκείνη την περιοχή βλέπουν έναν έρημο σκελετό, ο οποίος καθημερινώς γκρεμίζεται και μάλλον έδρα άλλων δραστηριοτήτων είναι, πέραν αυτών, εφ” ω ετάχθη.
Τι προτείνει η τροπολογία; Προτείνει, κατά τη γνώμη μου, τα εξής τρία πολύ σημαντικά πράγματα: Πρώτον ότι το στάδιο «Καραϊσκάκη» εντάσσεται στη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεύτερον, ότι δεν θα γίνουν αυτά τα έργα με χρήματα του δημοσίου, αλλά με χρήματα ιδιωτικού φορέα. Τρίτον μετά το τέλος της Ολυμπιάδας το στάδιο «Καραϊσκάκη» θα αποτελέσει την έδρα του Ολυμπιακού.
Πού είναι το μεμπτό; Θα έπρεπε να συγχαίρουμε την Κυβέρνηση, που μπόρεσε με έναν απλό και συγκεκριμένο τρόπο να φέρει σε πέρας τρία συγκεκριμένα αποτελέσματα. Από καμία πτέρυγα της Βουλής δεν ακούστηκε κατά κεραία αντίρρηση το ότι ο φυσικός χώρος της περιοχής εκείνης, που είναι η έδρα του Ολυμπιακού, δεν πρέπει να συνεχίσει να είναι.
Άρα, λοιπόν, μάλλον προφάσεις εν αμαρτίες περιείχαν οι αντίθετες τοποθετήσεις και ουδόλως απαντούσαν στην ουσία του ζητήματος. Άλλωστε το ότι υπάρχει κέρδος στο δημόσιο δεν το λέει μόνο η Κυβέρνηση. Το λέει και η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου, όπου έχουμε αυτά τα θετικά αποτελέσματα, χωρίς καμία δαπάνη από μεριάς του δημοσίου.
Έτσι, λοιπόν, όσοι αντιτίθενται σε αυτού του τύπου τη ρύθμιση, θα έπρεπε να κάνουν κάποια άλλη πρόταση. Ποια είναι η άλλη πρόταση που κάνουν; Δεν ακούστηκε καμία άλλη πρόταση. Θα έπρεπε με χρήματά του το δημόσιο να ανακατασκευάσει το στάδιο «Καραϊσκάκη» και μετά να το παραχωρήσει στον Ολυμπιακό; Έχει βάση αυτή η πρόταση; Προασπίζουμε το δημόσιο με αυτήν τη λογική;
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Τον Κόκκαλη προασπίζουμε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Νομίζω ότι ο Υπουργός Πολιτισμού έβαλε τα πράγματα στη θέση τους σήμερα. Εγώ σε σχέση με την παρέμβαση του εκλεκτού συνάδελφου για το όνομα του κ. Κόκκαλη που ανέφερε, έχω να πω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον επιχειρηματία κ. Κόκκαλη και πρόεδρο του Ολυμπιακού. Οφείλει να υπακούει στους νόμους του κράτους, υπακούει και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα προς καμία κατεύθυνση. Όλα τα άλλα θυμίζουν ένα κυνήγι μαγισσών, που στην ουσία φαλκιδεύουν και τη φερεγγυότητα του διαλόγου μέσα στο Κοινοβούλιο.
Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εκείνο που θέλω να πω είναι ότι με καλύπτει απολύτως η συμπληρωματική δήλωση του κ. Λιάνη, ότι δηλαδή το γήπεδο αυτό δεν θα εκχωρηθεί μόνο στον Ολυμπιακό, αλλά θα προβλεφθούν αθλητικές δραστηριότητες και των άλλων μεγάλων συλλόγων του Πειραιά, όπως είναι ο Εθνικός και ο Ατρόμητος.
Πιστεύω ότι στηρίζοντας αυτήν την τροπολογία στηρίζουμε το λογικό, το αυτονόητο αίτημα ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού φίλαθλου κοινού να αποκτήσει ο Ολυμπιακός επιτέλους μία στέγη.
Ο Ολυμπιακός ήταν ο μεγάλος άστεγος στο χώρο του αθλητισμού. Είναι ένα ιστορικό σωματείο με πάρα πολλούς οπαδούς, με πάρα πολλούς φιλάθλους και πολλές φορές έχει σηκώσει ψηλά και με πολύ μεγάλη επιτυχία το ενδιαφέρον και την ελληνική σημαία μια και είναι ένας πολύ μεγάλος πρόξενος του ελληνικού αθλητισμού σε όλο τον κόσμο.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Κλείνετε για τρίτη φορά τώρα.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Έχω ένα λεπτό ακόμα, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ναι, αλλά κλείνετε για τρίτη φορά.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, παραφράζοντας το λόγο του ποιητή, για να κλείσω ποιητικά, έλεγα ότι τόπος δεν είναι το άθροισμα των κτηρίων, των δρόμων, των βουνών ή ακόμα και της θάλασσας, είναι η προβολή της ψυχής του λαού πάνω σε αυτά. Να ξέρετε ότι συστατικό στοιχείο της «ψυχής του Πειραιά» είναι ο Ολυμπιακός.
05/03/2003
Επαγγελματικό Ασυμβίβαστο και συμβατές με το βουλευτικό αξίωμα δραστηριότητες
Κύριε Πρόεδρε,
Θα ήθελα να ξεκινήσω την ομιλία μου με τρεις προκαταρκτικές επισημάνσεις. Πρώτον, όλοι οι Βουλευτές τηρούν το Σύνταγμα και είναι πιστοί στον όρκο τους. Είναι τουλάχιστον λάθος κάποιοι να επικαλούνται ότι τηρούν το Σύνταγμα και να αναφέρονται εναντίον κάποιων που δεν το τηρούν. Δεν προάγει τη δημοκρατία αυτή η θέση.
Δεύτερον, αν θέλει κανείς να συμβάλλει στο διάλογο και στην αναβάθμιση του Κοινοβουλίου, θα πρέπει να είναι απαλλαγμένος από την αλαζονεία της πληρότητας και την ύβρη της συναίσθησης ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Όλοι οι βουλευτές είναι ισότιμοι. Δεν υπάρχουν γνώστες και μη.
Τρίτον, άκουσα την άρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όπως επίσης άκουσα και πολλές θετικές προτάσεις από μεριάς πολλών συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας. Κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, ιδού η Ρόδος. Μπορείτε να συνεισφέρετε κι εσείς στην κατεύθυνση υπερψήφισης της τροπολογίας που έχει κατατεθεί από συναδέλφους και του δικού μας κόμματος και του Συνασπισμού, προκειμένου να δώσουμε διέξοδο στα αδιέξοδα του ανελαστικού άρθρου 57.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Όπως προκύπτει από τα πρακτικά της Βουλής κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος ήμουν ριζικά αντίθετος στην εφαρμογή του απόλυτου ασυμβίβαστου όπως διατυπώθηκε στο άρθρο 57. Η αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου κινήθηκε στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας. Αφού ετέθη αιφνιδίως από τους εισηγητές των δύο μεγάλων κομμάτων, χωρίς προηγουμένως να έχει απασχολήσει τις εργασίες της επιτροπής αναθεώρησης του συντάγματος. Ήταν δηλαδή, εκτός κατεύθυνσης και στερείτο ιστορικού ερείσματος.
Η αντίθεσή μου στο απόλυτο ασυμβίβαστο δεν είναι μόνο προσωπική αλλά βαθιά ιδεολογική και πολιτική. Ακριβώς διότι μετατρέπει το βουλευτικό αξίωμα σε επάγγελμα, κάτι που θα προκαλέσει αλλοιώσεις στο πολιτικό σύστημα. Θα μετατρέψει τους βουλευτές σε μια κατηγορία επαγγελματιών, κάτι που φοβάμαι ότι θα οδηγήσει σε εμπορευματοποίηση της σχέσης τους με τους πολίτες. Πιστεύω ακόμα ότι φαλκιδεύει την αντιπροσωπευτικότητα του πολιτεύματος, δηλαδή τη λαϊκή κυριαρχία, αφού η εφαρμογή του μέτρου στο μέλλον θα αποκλείσει από την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση ένα μεγάλο μέρος των μεσαίων στρωμάτων και του επιστημονικού δυναμικού της χώρας. Αντιθέτως, θα “πρεπε το κοινοβούλιο να προσελκύει πρόσωπα καταξιωμένα επαγγελματικά, κοινωνικά, επιστημονικά, ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Πιστεύω ακόμα ότι στην πορεία του χρόνου, λόγω του ότι ο βουλευτής θα αποκόπτεται από την εργασιακή του ιδιότητα, κινδυνεύει από εκφραστή του κόμματός του και του εκλογικού σώματος, να καταστεί ευένδοτος κομματικών επιλογών και εξωθεσμικών επιρροών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Σαφώς ο σοφός νομοθέτης γνωρίζει πέραν ποίων ορίων ο βουλευτής με την επαγγελματική του ιδιότητα μπορεί να επηρεάσει δια αλλότρια οφέλη την νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική εξουσία. Ή να επηρεαστεί η ισοτιμία του εκλογικού αγώνα. Αυτή η ασφαλιστική δικλίδα της ιδιότητας του βουλευτή ως εκπροσώπου του εκλογικού σώματος και μόνο έχει αντιμετωπιστεί επιτυχώς σε όλα τα δημοκρατικά κοινοβούλια του κόσμου μετά λόγου γνώσεως και συναινέσεως και όχι με συνταγματικές διατάξεις των οποίων η δομή και διατύπωση είναι τραγελαφική, πρωτοφανές δείγμα πολιτικής και νομικής ανευθυνότητας και παραπέμπει στο «κέραμοι και πλίνθοι ατάκτως ερριμένα» . Αυτό αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και εκθέτει διεθνώς τη χώρα μας και τον πολιτικό μας πολιτισμό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Ο εκτελεστικός νόμος ο οποίος συζητιέται σήμερα, οφείλει να μετριάσει τις αρνητικές συνέπειες του άρθρου 57, η λογική του οποίου είναι ασύμβατη με τις απαιτήσεις της κοινωνίας. Το θέμα, όπως είπε και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Βουλής σε ομιλία του (12/11/2002), «είναι μείζον. Έχει πλέον αποφασισθεί κάτω από τις συνθήκες που απεφασίσθη. Εγώ πιστεύω ότι δεν ήταν ακόμα ώριμη η πλήρης μελέτη του θέματος». Άλλωστε, έχετε κύριε υπουργέ την έκθεση της επιστημονικής επιτροπής της Βουλής, η οποία σας δίνει την κατά τεκμήριο, πλέον αξιόπιστη ερμηνεία του άρθρου 57 του Συντάγματος. Αντιλαμβάνομαι ότι από την διατύπωσή του το άρθρο 57 του Συντάγματος δημιουργεί πολλά προβλήματα στο νομοθέτη. Εκείνο όμως που είναι σίγουρο είναι πως η διατύπωση ότι « νόμος ορίζει τις δραστηριότητες που είναι συμβατές με το βουλευτικό αξίωμα» σας δίδει την δυνατότητα να δώσετε λύση. Άλλωστε όπως ρητά διατυπώνεται στην έκθεση της επιστημονικής επιτροπής «δραστηριότητες νοούνται ως σχετικές με την άσκηση επαγγέλματος». Σας δίνεται δηλαδή η δυνατότητα να περιγράψετε επαγγελματικές δραστηριότητες , οι οποίες θα διατηρούν την επαφή του βουλευτή με το επιστημονικό και γενικότερα γνωστικό του πεδίο, καθώς και των επαγγελματικών του δεξιοτήτων ώστε να είναι δυνατή η επάνοδος στο επάγγελμά του μετά τη λήξη της θητείας του. Η οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία θα ήταν σα να επιθυμούσε ο Συνταγματικός νομοθέτης να τιμωρήσει ή να αποκλείσει τους βουλευτές επιστήμονες. Ας αναρωτηθούμε όλοι τι θα σήμαινε για έναν γιατρό και ειδικά χειρουργό η αποξένωσή του από το επιστημονικό του αντικείμενο καθ” όλη τη διάρκεια της θητείας. Ακόμα είναι γνωστό ότι επάγγελμα, όπως σας λέει η επιστημονική επιτροπή της Βουλής, θεωρείται η σταθερή και διαρκής δραστηριότητα η οποία ασκείται για λόγους βιοπορισμού.
Γι” αυτούς τους λόγους, πιστεύω ότι ο εκτελεστικός νόμος θα πρέπει να ψηφιστεί από τη Βουλή με αναδιατύπωση του άρθρου 2 όπως σας έχουμε προτείνει συνάδελφοι απ” όλα τα κόμματα. Άλλωστε αυτός ο νόμος δεν είναι ένας κοινός κυβερνητικός νόμος. Αφορά το status του Κοινοβουλίου, γι” αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί με κοινοβουλευτική συναίνεση και υπευθυνότητα.. Δεν θα κριθεί απ” αυτό το νομοσχέδιο ούτε η Κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση αλλά η αξιοπιστία των μελών του Κοινοβουλίου.
Επιμένω, κύριε Υπουργέ, χωρίς την αναδιατύπωση του άρθρου 2, ο νόμος είναι κενός περιεχομένου. Γιατί είναι προφανές πως δε χρειάζεται νόμος, για να μπορεί ένας βουλευτής να συμμετέχει σε φιλανθρωπικές και κοινωφελείς δραστηριότητες, κάτι που ανάγεται στο άρθρο 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος. Εκτός και θέλετε να εφαρμόσετε μια μοναδική εξαίρεση αυτή των βουλευτών συγγραφέων. Ένας ολόκληρος νόμος για να εξαιρούνται μόνο οι συγγραφείς, αφενός μεν δείχνει μονομέρεια αλλά συγχρόνως αποδεικνύει ότι μόνο βούληση λείπει για την επέκταση και άλλων εξαιρέσεων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Κλείνοντας, θέλω να κάνω επίκληση σε όλους να υπερισχύσει η λογική, να υπάρξει προσπάθεια αναβάθμισης του Κοινοβουλίου και κυρίως να διατυπώσουμε με το νόμο ότι η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα της ανοχής και του πλουραλισμού. Μπορεί στο Κοινοβούλιο να είμαστε όλοι ίσοι δεν είμαστε όμως ίδιοι και δεν πρέπει να είμαστε.
11/02/2003