Προς ΥΠΠΟ για Δημιουργία Μουσείου Σαλαμίνας
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΑ.ΣΟ.Κ. Β’ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΕΡΩΤΗΣΗ και ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΕΓΓΡΑΦΩΝ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΘΕΜΑ : ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ
Κύριε Υπουργέ,
Όπως είναι γνωστό, από το 1999, ο Δήμος Σαλαμίνας παραχώρησε στο Υπουργείο Πολιτισμού το 1ο Δημοτικό Σχολείο Σαλαμίνας, προκειμένου να στεγαστεί αρχαιολογικό μουσείο. Το σχολείο αυτό ήταν το πρώτο Καποδιστριακό σχολείο που κτίστηκε και λειτούργησε στο νησί επί Υπουργού Παιδείας του αείμνηστου Γ.Παπανδρέου.
Πράγματι η επισκευή του εν λόγω κτιρίου εξασφαλίστηκε με πιστώσεις το 2001 από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Το χρονοδιάγραμμα για τη λειτουργία του εν λόγω μουσείου ήταν το 2005.
Ο προγραμματισμός αυτός επιβεβαιώθηκε και από τον υφυπουργό κ. Τατούλη, ο οποίος ανήγγειλε ότι το εν λόγω μουσείο θα λειτουργήσει τον Οκτώβριο του 2005. Όμως δυστυχώς ενάμιση χρόνο μετά, το μουσείο παραμένει κλειστό.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα που κρίνονται ως αξιόλογα μεταφέρονται στ’ αρχαιολογικά μουσεία του Πειραιά και των Αθηνών. Τα υπόλοιπα αποθηκεύονται με άγνωστες συνθήκες σε αποθήκη που υπάρχει στον αύλειο χώρο της εκκλησίας του Αγ.Νικολάου.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ Ο κ. ΥΠΟΥΡΓΟΣ
1.Για ποιο λόγο καθυστερεί η λειτουργία του αρχαιολογικού μουσείου Σαλαμίνας σε αντίθεση με τις διακηρύξεις του τ. Υφυπουργού Πολιτισμού; Έχετε πάρει άλλες αποφάσεις, διαφορετικές του προκαθήμενου σας;
2.Πότε επιτέλους θα λειτουργήσει το συγκεκριμένο μουσείο;
ΝΑ ΚΑΤΑΤΕΘΟΥΝ
Α. Κατάλογος των ευρημάτων που έχουν μεταφερθεί στα αρχαιολογικά μουσεία της Αθήνας και του Πειραιά
Β. Κατάλογος των ευρημάτων που φυλάσσονται στην αποθήκη στη Σαλαμίνα
26-2-07
Ο ΕΡΩΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ
ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΕΛΕΓΧΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΛΕΓΚΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΑ.ΣΟ.Κ. Β” ΠΕΙΡΑΙΑ
ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ: τον κ .Υπουργό Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης
ΘΕΜΑ : ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΕΛΕΓΧΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΛΕΓΚΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Κύριε Υπουργέ,
Η Δημοτική αρχή του Δήμου Περάματος που προέκυψε από τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, σύμφωνα με επιστολές σε αρμόδιους φορείς και δηλώσεις του Δημάρχου κ. Ι. Γλύκα, έχει βρεθεί προ οικονομικού χάους. Καταγγέλλει ατασθαλίες, παράνομες αναθέσεις έργων κ.α. που έχουν οδηγήσει το δήμο σε οικονομικό αδιέξοδο.
Σύμφωνα με τους νόμους του κράτους, έχει ζητήσει από τον πρόεδρο του σώματος ελεγκτών δημόσιας διοίκησης να διατάξει έλεγχο στο δήμο Περάματος και στη Δημοτική Επιχείρηση Ανάπτυξης Περάματος. Μάλιστα απέστειλε και επιστολή προς τον Πρωθυπουργό ζητώντας τη συνδρομή του.
Όμως δεν έχει λάβει καμία απάντηση στο εύλογο και νόμιμο αίτημά του.
Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα τοπικών πολιτικών ανταγωνισμών, το Υπουργείο Εσωτερικών είναι υπεύθυνο για την τήρηση της νομιμότητας και την αντικειμενική αποτύπωση της οικονομικής και διοικητικής κατάστασης των δήμων.
Για τους λόγους αυτούς, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων σας
Ερωτάσθε κ. Υπουργέ :
- 1. Πότε θ” ασκήσει, την εκ του νόμου υποχρέωσή του το Σώμα Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης στο Δήμο Περάματος και στη Δημοτική Επιχείρηση Ανάπτυξης Περάματος ;
- 2. Πού οφείλεται η καθυστέρηση των αρμοδίων υπηρεσιών προκειμένου να εφαρμόσουν τους νόμους του κράτους;
- 3. Με ποιον τρόπο θα παρέμβετε για την άμεση εφαρμογή των νόμων σ” έναν από τους πλέον υποβαθμισμένους δήμους της Αττικής, που χρήζει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της ελληνικής πολιτείας ;
12-2-2007
Ο ΕΡΩΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΑ.ΣΟ.Κ. Β” ΠΕΙΡΑΙΑ
ΕΡΩΤΗΣΗ και ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΕΓΓΡΑΦΩΝ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΘΕΜΑ : ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ
Κύριε Υπουργέ,
Όπως είναι γνωστό, από το 1999, ο Δήμος Σαλαμίνας παραχώρησε στο Υπουργείο Πολιτισμού το 1ο Δημοτικό Σχολείο Σαλαμίνας, προκειμένου να στεγαστεί αρχαιολογικό μουσείο. Το σχολείο αυτό ήταν το πρώτο Καποδιστριακό σχολείο που κτίστηκε και λειτούργησε στο νησί επί Υπουργού Παιδείας του αείμνηστου Γ.Παπανδρέου.
Πράγματι η επισκευή του εν λόγω κτιρίου εξασφαλίστηκε με πιστώσεις το 2001 από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Το χρονοδιάγραμμα για τη λειτουργία του εν λόγω μουσείου ήταν το 2005.
Ο προγραμματισμός αυτός επιβεβαιώθηκε και από τον υφυπουργό κ. Τατούλη, ο οποίος ανήγγειλε ότι το εν λόγω μουσείο θα λειτουργήσει τον Οκτώβριο του 2005. Όμως δυστυχώς ενάμιση χρόνο μετά, το μουσείο παραμένει κλειστό.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα που κρίνονται ως αξιόλογα μεταφέρονται στ” αρχαιολογικά μουσεία του Πειραιά και των Αθηνών. Τα υπόλοιπα αποθηκεύονται με άγνωστες συνθήκες σε αποθήκη που υπάρχει στον αύλειο χώρο της εκκλησίας του Αγ.Νικολάου.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ Ο κ. ΥΠΟΥΡΓΟΣ
- 1. Για ποιο λόγο καθυστερεί η λειτουργία του αρχαιολογικού μουσείου Σαλαμίνας σε αντίθεση με τις διακηρύξεις του τ. Υφυπουργού Πολιτισμού; Έχετε πάρει άλλες αποφάσεις, διαφορετικές του προκαθήμενου σας;
- 2. Πότε επιτέλους θα λειτουργήσει το συγκεκριμένο μουσείο;
ΝΑ ΚΑΤΑΤΕΘΟΥΝ
Α. Κατάλογος των ευρημάτων που έχουν μεταφερθεί στα αρχαιολογικά μουσεία της Αθήνας και του Πειραιά
Β. Κατάλογος των ευρημάτων που φυλάσσονται στην αποθήκη στη Σαλαμίνα
26-2-07
Ο ΕΡΩΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ
Προϋπολογισμός 2008
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Στις δημοκρατίες, οι προϋπολογισμοί που καταθέτουν οι Κυβερνήσεις αποτυπώνουν τον τρόπο με τον οποίο αυτές αντιλαμβάνονται και ασκούν την κοινωνική και οικονομική πολιτική. Η συζήτηση είναι κατεξοχήν πολιτική. Δεν αφορά λογιστές και οικονομολόγους. Το ζητούμενο δεν είναι οι πληκτικά επαναλαμβανόμενοι και πολλές φορές σκόπιμα επεξεργασμένοι αριθμοί αλλά η πολιτική κατεύθυνση και στόχευση του προϋπολογισμού. Εδώ αποτυπώνεται η ιδεολογία της Κυβέρνησης, καθώς και τα συγκεκριμένα κοινωνικά συμφέροντα που εξυπηρετεί.
Τα ερωτήματα στα οποία οφείλει ν” απαντά ο εκάστοτε προϋπολογισμός είναι συγκεκριμένα. Με πρώτο, κατά πόσον αυτός εντάσσεται στο πλαίσιο μιας εθνικής αναπτυξιακής πολιτικής. Αν έχει σαφείς άξονες και χρονικά προσδιορισμένους στόχους. Και βέβαια, αν κινείται στα πλαίσια που επιβάλλουν οι διεθνείς αλλά και περιφερειακές ανακατατάξεις ισχύος που συμβαίνουν αυτή τη χρονική περίοδο. Αν κινείται στην κατεύθυνση που επιτάσσουν οι εθνικές και κοινωνικές ανάγκες και προτεραιότητες.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η συζήτηση είναι άκρως πολιτική. Δεν κρίνονται διακηρύξεις αλλά αποτελέσματα. Πολλώ δε μάλλω, όταν αυτή η κυβέρνηση έχει ήδη τέσσερα χρόνια ζωής, και ο ελληνικός λαός γνωρίζει και τις προθέσεις και τις δυνατότητες αλλά και τα αποτελέσματα που έχει η πολιτική της, στη ζωή και στο μέλλον του.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Απ” όλους αναγνωρίζετε ότι η κοινωνία μας βιώνει μια βαθιά κρίση σε εθνικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό επίπεδο. Μια κρίση σε επίπεδο κρατικής οργάνωσης και κοινωνικής ανάπτυξης. Η Κυβέρνηση, όλον αυτό το χρόνο, όχι μόνον δεν έχει προβεί σε καμία ενέργεια, προκειμένου να ξεπεραστεί αυτή η κρίση αλλά κινείται ανυποψίαστη, επιχειρώντας απλά διακανονισμό συμφερόντων.
Σήμερα στην Ελλάδα, μετά τον όλεθρο των πυρκαγιών αλλά και τη «φωτιά» των Ζωνιανών, τη χασισοφυτεία στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, το ζεύγος των ληστών αστυνομικών στην Αθήνα, τους Ινδούς και τα αναψυκτήρια, αποδεικνύεται η ανυπαρξία του κράτους. Αποδεικνύεται όμως πάνω απ” όλα, το έλλειμμα του αναγκαίου ηθικού υπόβαθρου, το έλλειμμα της απαραίτητης πολιτικής ευαισθησίας και βούλησης, που αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την έξοδο από αυτό το τέλμα. Για την πραγμάτωση της αναγκαίας εθνικής ανασυγκρότησης.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Όλος ο ελληνικός λαός παρακολουθεί την Κυβέρνηση να πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Να επαίρεται αυτάρεσκα και με περισσή αλαζονεία για τα υποτιθέμενα επιτεύγματά της στον τομέα της οικονομίας. Ν” αποδίδει όλα τα κακώς κείμενα αυτού του τόπου στην προηγούμενη διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Παρακολουθεί τους βουλευτές της Ν.Δ. να στηρίζουν αυτή την πολιτική της πλαστής πραγματικότητας.
Η αλήθεια όμως είναι άλλη. Η φτώχεια αυξάνεται. Η ακρίβεια καλπάζει. Τα εισοδήματα των μικρών και μεσαίων οικονομικών στρωμάτων ελαττώνονται. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις φθίνουν. Οι συνταξιούχοι στενάζουν.
Γι” αυτό άλλωστε οι εργαζόμενοι βρίσκονται στους δρόμους. Για την επιδρομή που επιχειρείτε στο ασφαλιστικό σύστημα. Ο ελληνικός λαός αντιλαμβάνεται ότι κινδυνεύει το μέλλον του, οι κατακτήσεις του. Αποδιοργανώνεται ο κοινωνικός ιστός. Απειλούνται οι θεσμοί κοινωνικής δικαιοσύνης.
Κυρίες και Κύριοι
Και φέτος, κεντρικός άξονας της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης στην οποία στηρίζει την ανάπτυξη της χώρας είναι οι αποκρατικοποιήσεις. Χωρίς μοντέλο, χωρίς σχέδιο, χωρίς προοπτική, χωρίς καμία διασφάλιση για τα διαχρονικά συμφέροντα της χώρας. Οι δημόσιες επιχειρήσεις που αποτελούν πάγιο περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού λαού, που αποτελούν εργαλείο στρατηγικού σχεδιασμού και ανάπτυξης, πωλούνται σε τιμή ευκαιρίας. Ακόμα και η διδάξασα του φιλελευθερισμού, κυρία Θάτσερ, υπήρξε περισσότερο ευαίσθητη ως προς τον εθνικό έλεγχο των αποκρατικοποιημένων επιχειρήσεων. Πρόσφατα η κυρία Μέρκελ έβαλε οροφή στη συμμετοχή ξένων κεφαλαίων στις κρατικές επιχειρήσεις. Εδώ, η κυβέρνηση συνεχίζει απτόητη. Πωλούνται τα πάντα.
Αυτός ο ιδιότυπος φιλελευθερισμός, του κυρίου Αλογοσκούφη, μοναδικός παγκόσμια, διδάσκεται φαίνεται στο club της Εκάλης, μαζί με μαθήματα real estate. Πέρσι τον είχα αποκαλέσει «α-εθνικό», όπου το «α» είναι το στερητικό.
Κύριε Υπουργέ, επιτέλους δεν είστε ιδιοκτήτες του εθνικού πλούτου. Ο εθνικός πλούτος, κατά πως θα ‘λεγε ο ποιητής, ανήκει σε μας αλλά και στους νεκρούς και στους αγέννητους. Και ο ρόλος των εκάστοτε κυβερνώντων είναι να είναι αποτελεσματικοί θεματοφύλακές του.
Αυτό φαίνεται ήταν το περιεχόμενο του νέου πατριωτισμού που ευαγγελιζόταν το καλοκαίρι ο κύριος Πρωθυπουργός.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
- § Όταν οι εξαγωγές μας αυξάνονται κατά 3,2%, ενώ οι εισαγωγές κατά 10,7%,
- § Όταν ο αγροτικός τομέας βυθίζεται στο τέλμα και ο θεσσαλικός και αργολικός κάμπος απειλούνται με ερημοποίηση,
- § Όταν η εθνική στρατηγική παιδείας και έρευνας αποτελούν όνειρο θερινής νυχτός,
- § όταν η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή, η διαπλοκή και η διαφθορά παραμένουν κυρίαρχα σπορ,
- § όταν ο προϋπολογισμός δεν περιλαμβάνει καμία πρόληψη εθνικής παραγωγικής εξειδίκευσης,
- § όταν δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη, καμία στρατηγική ανταγωνισμού, έστω και σε έναν κλάδο της ελληνικής οικονομίας,
Αυτός ο προϋπολογισμός επιεικώς μπορεί να χαρακτηριστεί ως διαχειριστικός, αντιαναπτυξιακός και εν τέλει αντικοινωνικός.
Κύριοι συνάδελφοι της Ν.Δ., σας θυμίζω, ο Πρωθυπουργός κήρυξε πρόωρες εκλογές με επιχείρημα την κατάρτιση του εθνικού προϋπολογισμού. Όμως η ίδια η ζωή απέδειξε ότι η Ν.Δ. δεν έχει ούτε τις πολιτικές ούτε τις πνευματικές δυνάμεις που απαιτούν οι καιροί. Δεν έχει τις δυνατότητες να σχεδιάσει και να πραγματοποιήσει την ανασυγκρότηση του τόπου.
Συνάδελφοι της Ν.Δ. απαξιώσατε το κεφάλαιο της πρόσφατης εκλογικής σας επιτυχίας. Το μόνο θετικό που έχετε καταφέρει με την πολιτική σας, και αυτό σας το αναγνωρίζω, είναι το ότι βάλατε τα θεμέλια μιας εθνικής παλλαϊκής άμυνας, ενάντια στο βαρβαρισμό του νεοφιλελευθερισμού. Βάλατε τα θεμέλια μιας νέας εθνικής λαϊκής ενότητας.
Εμείς στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχουμε πάρει το μήνυμα. Θ” ανταποκριθούμε στις ανάγκες του λαού και του τόπου. Καταψηφίζουμε
19/12/2007
Για τη Μελέτη και Αντιμετώπιση του προβλήματος των Ναρκωτικών
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Συζητάμε σήμερα την έκθεση της διακομματικής επιτροπής που συστάθηκε το 2004. Η επιτροπή αυτή συνέχισε το έργο της προηγούμενης διακομματικής επιτροπής που συστάθηκε το 2000, με αίτημα του τότε Πρωθυπουργού Κ. Σημίτη. Όλο αυτό το χρόνο η επιτροπή λειτούργησε με τρόπο υπερκομματικό και ανέλυσε όλες τις πτυχές του πολύπλευρου αυτού θέματος. Προσέγγισε το θέμα με ευθύνη, με επιστημονική επάρκεια και κοινωνική ευθύνη.
Αντιμετώπισε σφαιρικά το πρόβλημα. Και όσον αφορά την πρόληψη, την αποτοξίνωση και απεξάρτηση, την κοινωνική επανένταξη. Επίσης η κατασταλτική παρέμβαση του νόμου στα πλαίσια της δίωξης των εμπόρων και της προστασίας των εξαρτημένων.
Θα ήταν παράλειψή μου αν δεν αναφερόμουν από αυτό το βήμα στον πρόεδρο της διακομματικής κ. Κ. Κιλτίδη ο οποίος στάθηκε αντάξιος στο ύψος της αποστολής του. Όπως επίσης και στους εκατοντάδες επιστήμονες εντεταλμένους φορείς αλλά και σε άλλους φορείς εξαρτημένων που συνεισέφεραν στη λειτουργία της επιτροπής.
Και το πρώτο θέμα που τίθεται, κύριε πρόεδρε, είναι η λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Κατά πόσο δηλαδή η εκτελεστική εξουσία, η εκάστοτε κυβέρνηση, λαμβάνει υπόψη και κάνει πράξη τις εισηγήσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών. Γιατί και τώρα και στο παρελθόν είναι αλήθεια, σημαντικό κοινοβουλευτικό έργο έχει μείνει ανενεργό στα χαρτιά. Δεν έγινε πολιτική πράξη από την εκτελεστική εξουσία.
Το φαινόμενο αυτό, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται και σήμερα.
Είναι κοινή διαπίστωση και αποτελεί για μένα εδραία πεποίθηση ότι η σημερινή κυβέρνηση κωφεύει ή άλλως περί άλλα τυρβάζει. Στα χρόνια διακυβέρνησής της, δεν υλοποίησε ούτε μια από τις προτάσεις της επιτροπής. Δεν προσέθεσε καμία καινούργια δομή ή δράση ή έστω ένα νόμο που να βελτίωνε την πολιτική της πολιτείας ενάντια στα ναρκωτικά.
Η μόνη της παρέμβαση στη διάρκεια της προηγούμενης θητείας της ήταν η κωδικοποίηση των νόμων που διέπουν αυτό το πρόβλημα στη χώρα μας, το Μάρτη του 2006.
Σήμερα, όλοι συμφωνούν, ότι η κωδικοποίηση αυτή όχι μόνο δε βοήθησε αλλά προκάλεσε και οπισθοδρόμηση σε όλες τις εκφάνσεις του προβλήματος. Γιατί πως είναι δυνατόν το 2007 να εφαρμόζονται διατάξεις της δεκαετίας του ’30. Γι” αυτό είναι επείγουσα ανάγκη να υπάρξει συνεργασία των συναρμόδιων υπουργείων για τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας. Το συμπέρασμα αυτό προέκυψε από τη λειτουργία της επιτροπής
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι εθνικό και πανανθρώπινο. Είναι πρόβλημα ιατρικό γι” αυτό και χαρακτηρίζεται ως χρόνια αυτοπροκαλούμενη νόσος. Είναι πρόβλημα κοινωνικό, πολιτικό. Είναι οικονομικό πρόβλημα αφού ο τζίρος για τα ναρκωτικά αποτελεί το 8-10% του παγκόσμιου εμπορίου. Κυρίως όμως είναι πολιτισμικό. Αντανακλά την αποξένωση, την αλλοτρίωση, την έλλειψη πολιτιστικής ταυτότητας ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους ανθρώπους. Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται από την αναποτελεσματικότητα των πολιτικών σε σχέση με τον έλεγχο της διακίνησής τους. Επιδεινώνεται από την ανεπάρκεια των εθνικών πολιτικών και την έλλειψη συντονισμού σε διεθνές επίπεδο.
Και από αυτό το βήμα οφείλω να επαινέσω την προσπάθεια του κυρίου Σούρλα, αντιπροέδρου της Βουλής, προκειμένου να υπάρξει συντονισμός των Κοινοβουλίων της Ε.Ε. στην καταπολέμηση των ναρκωτικών. Ήταν μια πρωτοβουλία που έβαλε τα δάκτυλα στον τύπο τον ήλο και αποκάλυψε τη διεθνή υποκρισία που υπάρχει σε αυτό το ζήτημα.
Εγώ απλά να επαναλάβω κάποια στοιχεία της παγκόσμιας οργάνωσης Υγείας του ΟΗΕ τα οποία αναφέρονται στην επιστολή του κυρίου Σούρλα.. Και για να καταγραφούν και για να ενημερωθούν οι νέοι συνάδελφοι.
Το 2005 παρήχθησαν στο Αφγανιστάν 4200 τόνοι οπίου. Η ποσότητα αυτή καλύπτει το 87% της παγκόσμιας κατανάλωσης και οδηγεί χιλιάδες νέους σε εξαθλίωση και στο θάνατο. Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από την πτώση των Ταλιμπάν το 2001, στη χώρα αυτή, είχαν παραχθεί 185 τόνοι οπίου.
Αλλά για να επιστρέψουμε στα καθ” ημάς.
Κυρίες και Κύριοι
Σήμερα η χώρα μας στερείται οργανωμένης πολιτικής, στο θέμα της αντιμετώπισης του προβλήματος των ναρκωτικών. Στερείται ενός ολοκληρωμένου και μακροχρόνιου, εθνικού σχεδίου δράσης. Τα προγράμματα πρόληψης που είχαν θεσμοθετηθεί στο 5ετές σχέδιο δράσης του 2002-2006, όχι μόνο δεν επεκτείνονται αλλά υποχρηματοδοτούνται και φυτοζωούν. Το ίδιο συμβαίνει και για τα προγράμματα επανένταξης.
Η θεραπευτική προσέγγιση των αρρώστων εξαρτημένων ατόμων, που αποσκοπεί στην σωματική και ψυχολογική απεξάρτηση, έχει αφεθεί στην τύχη της. Και σήμερα ακόμα δεν υπάρχει καμία θεραπευτική μονάδα σε όλη την περιοχή της Ηπείρου και των Ιονίων νησιών. Καμία μονάδα ανατολικά της Θεσσαλονίκης μέχρι τον Έβρο.
Από το 2004 έως σήμερα, έχει δημιουργηθεί μόλις μια μονάδα χορήγησης υποκαταστάτων σε Αθήνα – Θεσσαλονίκη και μία στο νοσοκομείο του Ρίου, μόλις 39 χρηστών. Τα προγράμματα χορήγησης υποκαταστάτων συνεχώς εξαγγέλλονται και συνεχώς αναιρούνται. Πριν από 4 χρόνια περίπου, ο κύριος Καραμανλής, μίλησε για λίστα ντροπής και υποσχέθηκε ότι σε 6 μήνες, θα έχει μηδενίσει τη λίστα αναμονής σε προγράμματα υποκατάστασης. Την ίδια εξαγγελία πριν από 1,5 χρόνο έκανε και ο κύριος Αβραμόπουλος.
Ξέρετε ποια είναι η σημερινή πραγματικότητα;
Οι αναμένοντες έχουν υπερδιπλασιαστεί σε σχέση με το 2004. Σήμερα η λίστα της ντροπής ανέρχεται σε 4.500 ανθρώπους. Η αναμονή ξεπερνά τα 3 χρόνια. Απ” αυτούς το 80% δε θ” αξιωθούν ποτέ να μπουν σε προγράμματα υποκατάστασης. Θα τους προλάβει η φυλακή ή ακόμα χειρότερο ο θάνατος.
Σας ερωτώ λοιπόν κύριε Υπουργέ, ποιος είναι ο ρόλος της πολιτικής; Ποιος είναι ο ρόλος ο δικός σας, ο δικός μου, όλων μας, όταν δε μπορούμε να παρέμβουμε, όταν έχουμε μετατραπεί σε παθητικούς θεατές της δυστυχίας, όταν δεν γίνεται τίποτε προκειμένου ν” αντιμετωπιστεί η μάστιγα των ναρκωτικών που θερίζει ζωές, κλέβει νιάτα, συντρίβει τους χρήστες και τις οικογένειές τους.
Είναι λυπηρό όσο και αληθές κύριοι συνάδελφοι. Η Κυβέρνηση δεν έχει εμπλουτίσει ούτε κατά ένα βέλος την φαρέτρα της πολιτείας, στον πόλεμο ενάντια στα ναρκωτικά. Έχει εγκαταλείψει πλήρως τα στεγνά προγράμματα τη στιγμή που σημείωναν αύξηση στη προσέλευση για απεξάρτηση, κατά 16%. Τα στεγνά προγράμματα που με επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο αποτελούν τον πιο αποτελεσματικό δρόμο εξόδου από την εξάρτηση. Ασχολείται μόνο με τα υποκατάστατα. Αλλά και αυτά δεν τ” αντιμετωπίζει ως θεραπεία αλλά ως ένα χαλί κάτω από το οποίο προσπαθεί να κρύψει το πρόβλημα. Γιατί η χορήγηση των υποκαταστάτων πρέπει να συνοδεύεται από ψυχοκοινωνική υποστήριξη και να περατώνεται με την κοινωνική και επαγγελματική αποκατάσταση των εξαρτημένων ατόμων. Άλλως, ο κίνδυνος υποτροπής καθίσταται αναπότρεπτος. Σήμερα, οι τυχεροί που βρίσκονται στα προγράμματα βουπρενορφίνης και μεθαδόνης – 3.312 άτομα Πανελλαδικά – συνωστίζονται σε υπερμεγέθεις μονάδες έως και 600 ατόμων. Η δε αναλογία θεραπευτών προς θεραπευόμενων είναι 1 προς 50.
Ακόμα αναμένεται η υλοποίηση των εξαγγελιών του κυρίου Αβραμόπουλου για προμήθεια της λεγόμενης «πράσινης κάρτας» στους χρήστες και δεν ξέρω σε τη φάση βρίσκεται το ΙΦΕΤ (Ινστιτούτο Φαρμακευτικής Έρευνας και Τεχνολογίας) το οποίο είχε αναλάβει την παραγωγή των υποκαταστάτων. Εν τω μεταξύ, ο ΟΚΑΝΑ βρίσκεται για δεύτερη φορά σε 3,5 χρόνια ακέφαλος, η δε αντίθεσή του με το ΚΕΘΕΑ καλά κρατεί.
Για να χρησιμοποιήσω τη φράση του ίδιου του κυρίου Υπουργού «μετατρέψατε τον ΟΚΑΝΑ σε προβληματική ΔΕΚΟ». Ελπίζω να μην προχωρήσετε στην ιδιωτικοποίησή του, σύμφωνα με τη συνταγή του κυρίου Αλογοσκούφη.
Ίσως γι” αυτό και παραιτήθηκε από την ηγεσία του ΟΚΑΝΑ, ο καθηγητής κ. Μπάλλας. Ο κύριος Μπάλλας, μια παγκόσμια προσωπικότητα, από τους πλέον ειδικούς στο ζήτημα της αντιμετώπισης των ναρκωτικών, του οποίου το έργο είχε επαινεθεί από όλα τα μέλη της επιτροπής της Βουλής. Φαίνεται πως η παντελής αδιαφορία του Υπουργείου σας, τον οδήγησε ώστε να πάρει των ομματιών του. Κρίμα γιατί θα μπορούσε να προσφέρει πολλά.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Τα ναρκωτικά αποτελούν τη σύγχρονη Λερναία Ύδρα. Δεν είναι πια πρόβλημα της διπλανής πόρτας. Είναι πρόβλημα της δικής μας πόρτας και σαν τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Το πρόβλημα ογκείται καθημερινά. Το εθνικό κέντρο τεκμηρίωσης και πληροφόρησης, έχει καταγράψει 21.200 προβληματικούς χρήστες, κάτι που σημαίνει ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πολλαπλάσιος.
Το φαινόμενο αυτό απειλεί την κοινωνία και τον πολιτισμό μας. Αποτελεί πρόβλημα και για την οικονομία και για τη δικαιοσύνη μας.
Το πρόβλημα αυτό βαρύνει και μολύνει το σωφρονιστικό μας σύστημα. Σήμερα το 43% των φυλακισμένων κρατούνται για αδικήματα σχετικά με το νόμο περί ναρκωτικών.
Σαν κοινωνία και πολιτεία έχουμε αποτύχει στην πρόληψη, έχουμε αποτύχει παταγωδώς στην καταστολή. Τα Ζωνιανά κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Πρέπει να αφυπνιστούμε και να γρηγορήσουμε.
Κυρίες και Κύριοι
Η καταπολέμηση των ναρκωτικών δεν προσφέρεται για αντιπολίτευση με σκοπό τη φθορά της Κυβέρνησης. Προσφέρεται όμως για συναγωνισμό προσφοράς και ευθύνης. Ο αγώνας για την καταπολέμησή τους είναι πολυσύνθετος και πολυμέτωπος. Απαιτεί μακροχρόνια, διαρκή και συστηματική αντιμετώπιση. Απαιτεί οικειοποίηση των νέων ανακαλύψεων της ιατρικής επιστήμης. Απαιτεί κυρίως κοινωνική ευαισθητοποίηση.
Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας ο καθένας από τη θέση του.
Είναι ώρα ανάληψης πολιτικών ευθυνών. Κυρίως όμως είναι η ώρα ανάληψης της ηθικής ευθύνης απέναντι στους εαυτούς μας.
Η επιτροπή της Βουλής έπραξε στο ακέραιο το καθήκον της. Η Κυβέρνηση έστω και τώρα οφείλει να αξιοποιήσει τα πορίσματα της επιτροπής. Ν” ανασκουμπωθεί και να υλοποιήσει αυτές τις προτάσεις. Δική μας βούληση είναι να συμπορευθούμε σε κάθε θετική προσπάθεια.
Τέλος, κύριε πρόεδρε, και εγώ κρίνω αναγκαία τη σύσταση ειδικής μόνιμης επιτροπής κατά των εξαρτήσεων και υπέρ της ποιότητας ζωής. Για να μπορεί να ασκείται κοινοβουλευτικός έλεγχος όλων των φορέων που συνδέονται με το πρόβλημα των εξαρτήσεων.
20/11/2007
Σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για Ομόλογα
Κ.Κ.
Από την εποχή του Μαύρου 89 η Ν.Δ. σ” αυτή τη χώρα, σέρνει τον κοινοβουλευτικό μας βίο και την πολιτική στον αστερισμό της σκανδαλολογίας. Και αυτό το πράττει ανεξάρτητα από το ποιος είναι στην ηγεσία της. Το πράττει επειδή αδυνατεί ν” αντιπαρατεθεί ιδεολογικά και πολιτικά στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη, στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Γι” αυτό έχει επιλέξει ως σανίδα σωτηρίας την ηθικολογία και την πολεμική σε θέματα διαχείρισης.
Το 89, η Δεξιά, επιχείρησε ν” ανατρέψει τον Ανδρέα και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κηρύσσοντας στη σταυροφορία της κάθαρσης με επικεφαλής έναν παλαίμαχο Αντι-Ανδρέα , τον κ. Μητσοτάκη.
Με την ίδια ακριβώς σημαία και παρά την αποτυχία εκείνου του εγχειρήματος, επανήλθε το 2004 η Δεξιά με γνησιότερο αυτή τη φορά εκφραστή για να εξαπατήσει το λαό.
Αντί των καθαρών χεριών του κ. Μητσοτάκη φόρεσε τη μάσκα της σεμνότητας και της ταπεινότητας, τη δορά του κεντρώου χώρου για να καθαρίσει – όπως έλεγε- τον τόπο από τη διαφθορά και τη διαπλοκή.
Έλεγε μάλιστα ότι θ” ανασυστήσει το κράτος και με όσα θα εξοικονομούσε από την έντιμη διαχείριση, θ” ασκούσε κοινωνική πολιτική.
Όμως ήλθε η ώρα και οι μάσκες έπεσαν. Έγινε πλέον κατανοητό απ” όλους ότι μεταξύ Μητσοτακικής – Νεοφιλελεύθερης Δεξιάς και Καραμανλικής Δεξιάς ούτε το ύφος ούτε το ήθος διαφέρει. Και η απόσταση είναι τόση όση ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη …
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Η Κυβέρνηση αρνείται την εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή για το μέγα έγκλημα που συντελέστηκε σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων. Σε βάρος των συντάξεων των απόμαχων της εργασίας.
Την ίδια στιγμή, όμως, που επικαλείται τη δικαιοσύνη. Την επικαλείται όμως μόνον όταν μπορεί να την ελέγξει, ως όργανο, ως συμμέτοχο στην εξόντωση των αντιπάλων τους.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι της Συμπολίτευσης
Το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης ζητά τη σύσταση της επιτροπής. Η άρνησή σας, σας καθιστά συνυπεύθυνους με επιλογές και προσωπικά οφέλη ολίγων της ηγεσίας σας.
Οφείλετε όμως να κατανοήσετε ότι υπερασπιζόμενοι το στενό κομματικό σας συμφέρον απαξιώνετε τον πολιτικό μας βίο και καταρρακώνετε τον ταλαιπωρημένο πολιτικό μας πολιτισμό.
Ότι πάνω από όλους εμάς πρέπει να βρίσκεται η υγεία του πολιτικού συστήματος.
Στο παρελθόν ζητούσατε εξεταστική επιτροπή για ψύλλου πήδημα. Σήμερα αρνείστε τις πολιτικές ευθύνες για ένα εξόφθαλμα αληθές σκάνδαλο.
Δε σας αρέσει βέβαια να σας πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα.
Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι είστε δέσμιοι της ηθικολογίας σας, είστε δέσμιοι της σκανδαλολογίας, είστε οι ηθικοί αυτουργοί και οι πρωτεργάτες του υποβιβασμού της πολιτικής αντιπαράθεσης της ιδεολογικής αντιπαράθεσης σε σκανδαλολογία.
Κυρίες και κύριοι
Δεν είναι στις προθέσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ν” αντιγράψει τις κακές πρακτικές του παρελθόντος σας. Δεν πρόκειται να εξομοιωθούμε μαζί σας. Άλλωστε η εξομοίωση με τον αντίπαλο είναι η πεμπτουσία της ήττας.
Η δημοκρατική παράταξη ποτέ δε σας ακολούθησε σ” αυτό τον κατήφορο. Να θυμίσω στους παλαιότερους για την παραγραφή από την Κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου όλων των υποθέσεων που αφορούσαν τους πολιτικούς αντιπάλους του εκείνη την εποχή.
Το ίδιο έπραξε μεγαλόψυχα ο Ανδρέας Παπανδρέου 1993, όταν ο ελληνικός λαός τον δικαίωσε με το αποτέλεσμα των εκλογών.
Το ζητούμενο για μας δεν είναι οι χειροπέδες και η επικοινωνιακή διαπόμπευση στην οποία καταφύγατε για λόγους προπαγάνδας. Το ζητούμενο για μας είναι ν” αναδείξουμε τις πολιτικές ευθύνες σας, την υποκρισία σας, την ενοχή σας.
Οφείλετε να κατανοήσετε ότι η ατιμωρησία, η αυθαιρεσία, ο ετσιθελισμός ιστορικά έχουν παρέλθει. Δε μπορείτε να φέρεστε ως ιδιοκτήτες της περιουσίας του ελληνικού λαού. Είστε απλά εφήμεροι διαχειριστές της. Αυτό πρέπει να συμβαίνει στις δημοκρατίες. Όσο και αν το επιδιώκετε δε θα παλινορθώσετε το κράτος της Δεξιάς.
Το κράτος δε θα ξαναγίνει κομματικό σας φέουδο. Αυτές σας τις προσπάθειες θα τις ανακόψει ο ελληνικός λαός στις ερχόμενες εκλογές.
Κυρίες και κύριοι της Ν.Δ.
Αρνείστε τη διαφάνεια. Στο όνομα ποιας ηθικής; Ποιας νομιμότητας;
Μόνον στο όνομα της αριθμητικής σας πλειοψηφίας στη Βουλή;
Η βάση του κοινοβουλευτικού μας συστήματος είναι πρωτίστως ηθική και δευτερευόντως Νομική. Η νομική πλευρά του ζητήματος καθιερώνει τη δυνατότητα της πλειοψηφίας να κυβερνά.
Δεν καθιερώνει κανένα δικαίωμα στην πλειοψηφία να αυθαιρετεί, να εγκληματεί σε βάρος του λαού και του δικαιώματός του σε μια αξιοπρεπή σύνταξη.
Κυρίες και Κύριοι της Κυβέρνησης
Οφείλετε να διασφαλίσετε στον ελληνικό λαό το δικαίωμά να γνωρίζει απόλυτα την αλήθεια για τα ασφαλιστικά του ταμεία. Είστε υποχρεωμένοι να το πράξετε. Μετά μπορείτε να ξαναθυμηθείτε τις υποσχέσεις σας για συντάξεις πάνω από το όριο της φτώχειας. Υποσχέσεις που δώσατε και το 2004 αλλά αποδείχθηκαν φρούδες και έωλες.
Δώστε πρώτα πίσω στο λαό αυτά που του πήραν οι Γιάπηδες, οι Κουμπάροι, η παρέα του Λονδίνου, οι γραμματείς και Φαρισαίοι σας και μετά δώστε όσες υποσχέσεις θέλετε. Ο λαός μας έχει μνήμη. Και μη φορτώνετε στον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή στις πλάτες του ελληνικού λαού την κάλυψη των τόκων. Γιατί αυτό αποτελεί ομολογία συνευθύνης και συνενοχής.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Μην ψάχνετε για άλλοθι των σκανδάλων σας σε όποια πραγματικά ή μη, σκάνδαλα του παρελθόντος. Δε σας ζητήσαμε ποτέ συγχωροχάρτι. Ο πρόεδρος μας, ο Γιώργος Παπανδρέου, με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα, από αυτό εδώ το βήμα, προσδιόρισε την πολιτική μας άποψη.
Μη νομίζετε ότι κατασκευάζοντας σκάνδαλα, αναθεωρώντας θέματα που έκλεισε η δικαιοσύνη, δημιουργείτε αντιστάθμισμα ή συμψηφισμό στην ηθική και πολιτική παρακμή που οδηγείτε τον τόπο.
Η οποιαδήποτε ρητορική από εσάς ή από τον Πρωθυπουργό με επίφαση σεμνότητας και ταπεινότητας, δε θα μπορέσει να καλύψει την αυθαιρεσία της άρνησης σύστασης επιτροπής. Είναι άλλο η σοφιστεία και η ρητορική τις οποίες ασκείτε και άλλο η πολιτική στην οποία υπολείπεστε. Το φύλλο συκής έπεσε.
25/06/2007
Μεταρρύθμιση θεσμικού πλαισίου για τη δομή και λειτουργία των ΑΕΙ
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Είναι προφανές ότι και σήμερα αντιμετωπίζουμε αντιπαράθεση αντί διαλόγου με κύρια και αποκλειστική ευθύνη της Κυβέρνησης. Η κοινοβουλευτική διαδικασία ήδη έχει υποβαθμιστεί από την αυταρχική δήλωση της κυρίας Υπουργού, μόλις πριν μερικές μέρες, όταν δήλωσε πως έχουμε την πλειοψηφία, θα ναι νόμος του κράτους σε λίγες μέρες.
Ακούστηκε επιχειρηματολογία πως η Κυβέρνηση έχασε την ευκαιρία να καταθέσει έναν πραγματικό νόμο πλαίσιο, αποδεκτό από την πανεπιστημιακή κοινότητα που θα είχε συγχρόνως τη συγκατάθεση και άλλων πολιτικών δυνάμεων μέσα στο Κοινοβούλιο. Το λέω αυτό διότι ο διάλογος στα πλαίσια του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας ξεκίνησε με άριστους οιωνούς. Όμως πολύ σύντομα, οι διάφοροι εκπρόσωποι που συμμετείχαν ένας-ένας αποχώρησε από τις συνεδριάσεις. Το δε ΠΑ.ΣΟ.Κ. και προσωπικά ο πρόεδρός του, πολλές φορές και με προσωπικό πολιτικό κόστος, στήριξε τη διαδικασία. Ήμαστε οι τελευταίοι που αποχωρήσαμε.
Φάνηκε περίτρανα ότι ήταν μια προσχηματική διαδικασία, που σκοπό είχε να αποπροσανατολίσει και να συγκαλύψει την πραγματική βούληση της Κυβέρνησης. Να προχωρήσει μόνη σε αυτόν τον αναχρονιστικό, αντεκπαιδευτικό και βαθύτατα ταξικό νόμο που είναι απόλυτα σύμφωνος με τον ιδεολογικό της προσανατολισμό. Γι” αυτό πιστεύω πως η Ν.Δ. δεν έχασε την ευκαιρία συναίνεσης. Ποτέ της δεν τη θέλησε. Άλλα είχε στο μυαλό της. Και είναι λογικό άλλωστε, η Ν.Δ. έχει αναγορεύσει την αγορά ως τη μοναδική της αξία, ως απόλυτο ρυθμιστή της οικονομίας και της κοινωνίας.
Η Κυβέρνηση κάνει και κάτι ακόμα απαράδεκτο. Εντάσσει το διάλογο για την παιδεία και την ψήφιση αυτού του νόμου, στους εκλογικούς της σχεδιασμούς. Και βέβαια είναι αδύνατον να γίνει διάλογος επί της ουσίας σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, με λεπτές ρυθμίσεις, σε συνθήκες φανατισμού και πόλωσης.
Έστω και σ” αυτό το πλαίσιο, θα επιχειρήσω μια κριτική προσέγγιση, παρότι γνωρίζω ότι οι αποφάσεις είναι ειλημμένες. Διότι όταν μια Κυβέρνηση αγνοεί τις χιλιάδες των φοιτητών, όταν αγνοεί τη συντριπτική πλειοψηφία της εκπαιδευτικής κοινότητας, όταν μόλις χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μετατρέπεται σε αλχημιστή λογιστή, προκειμένου να μας πείσει ότι δεν είναι πλειοψηφία, η πλειοψηφία της ΠΟΣΔΕΠ,
Όταν οι πρυτάνεις δηλώνουν ότι δεν ρωτήθηκαν τότε είναι δεδομένο ότι αυτή η Κυβέρνηση χρησιμοποιεί τη Βουλή απλά για να νομιμοποιήσει την αυθαιρεσία της και τον αυταρχισμό της.
Επί του νομοσχεδίου λοιπόν, το 1ο που έχω να παρατηρήσω είναι ότι δεν πρόκειται για νόμο πλαίσιο. Πρόκειται για κάτι που -σύμφωνα με την κοινοβουλευτική ορολογία -μοιάζει με τα πολυνομοσχέδια σκούπα που κατά καιρούς έρχονται στη Βουλή για να ρυθμίσουν ασφαλιστικά ή άλλα θέματα. Πρόκειται για άθροισμα λεπτομερειακών και εξειδικευμένων ρυθμίσεων που επιδιώκει να προσδιορίσει από τις εβδομάδες διδασκαλίας μέχρι τον τρόπο των εξετάσεων. Δεν πρόκειται για νόμο πλαίσιο αλλά για νόμο βρόγχο, που απειλεί να πνίξει την Ανώτατη Εκπαίδευση στη χώρα μας. Βρίθει βαρύγδουπων λέξεων και εννοιών. Όμως αυτά που εξωραΐζονται και ωραιοποιούνται στην εισαγωγική έκθεση, διαψεύδονται στις επιμέρους ρυθμίσεις.
Συγκεκριμένα
- Tι σημαίνει πολιτιστική επάρκεια και στο σύστημα αξιολόγησης που προτείνετε ποιοι θα είναι υπεύθυνοι αξιολογητές αυτής της αξιολογικής επάρκειας;
- Τι σημαίνει σεβασμός στις πανανθρώπινης αξίες της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης;
Κυρία υπουργέ έκανε ποτέ το Υπουργείο σας έρευνα να δει πόσα παιδιά των υψηλών στρωμάτων περνάνε στις ανώτατες σχολές υψηλής ζήτησης; Αν το κάνατε θα διαπιστώνατε ότι η προσφερόμενη παιδεία δεν επιτρέπει ίσες ευκαιρίες πρόσβασης στη γνώση. Το νομοσχέδιό σας, δυσκολεύει ακόμα περισσότερο αυτή την πρόσβαση. Η μέση ελληνική οικογένεια βλέπει τις δαπάνες της να αυξάνονται, το δε εκπαιδευτικό σύστημα να μην ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της. Μιλάτε για τους αιώνιους φοιτητές χωρίς να μας πληροφορήσετε πόσοι είναι αυτοί οι αιώνιοι φοιτητές ούτε να διαχωρίσετε απ” αυτούς τους εργαζόμενους φοιτητές. Χωρίς να πάρετε ούτε ένα μέτρο γι” αυτούς. Και υπάρχει έστω και ένας Έλληνας να πιστεύει ότι αν διαγραφούν από τους καταλόγους αυτοί που αποκαλείτε «αιώνιοι φοιτητές», θ” ανέβει το επίπεδο σπουδών των άλλων; Δηλαδή, τα ελληνικά πανεπιστήμια θα βρεθούν ξανά στις λίστες των καλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου που σήμερα δεν περιλαμβάνονται ούτε στην πρώτη σειρά των 300; Για ποιες πανανθρώπινες λοιπόν αξίες μιλάτε;
- Μιλάτε για βιώσιμη ανάπτυξη. Εξ” όσων γνωρίζω μια από τις τρεις συνιστώσες της βιώσιμης ανάπτυξης είναι το ανθρώπινο και κοινωνικό κεφάλαιο. Με τον ογκούμενο κοινωνικό αποκλεισμό, την ογκούμενη βία και εγκληματικότητα, με την ογκούμενη πολύχρωμη διαπλοκή – όχι μόνο ροζ- ημετέρων, ηλικιωμένων και μη, από τον ΟΠΑΠ μέχρι τον ΟΤΕ, και από τα γάλατα και το προ-ψημένο ψωμί μέχρι την αγορά τουρκικών τραπεζών, για ποια κοινωνική συνοχή και ποια αποδοχή μας μιλάτε κυρία Υπουργέ; Και βέβαια κανένα μέτρο, καμία αναφορά για την ισότητα ευκαιριών στη γνώση και στις σπουδές ούτε για την απαλλαγή της παιδείας από το καρκίνωμα της παραπαιδείας δεν ψελλίζει ούτε λέξη ο νόμος που κατετέθη.
Το νομοσχέδιό σας, δεν κάνει κουβέντα ούτε για την ενίσχυση της χρηματοδότησης των ΑΕΙ ούτε βέβαια την ενίσχυση των δαπανών για την έρευνα. Ακόμα ο ελληνικός λαός περιμένει την υλοποίηση της προεκλογικής σας δέσμευσης ότι οι δαπάνες για την παιδεία θα ανέβουν στο 5% του ΑΕΠ
Και για να τελειώνω κυρία Υπουργέ, σε ποιο πολιτισμικό, πολιτικό και ηθικό υπόβαθρο, στηρίζεται το προτεινόμενο νομοσχέδιο; Το πολιτισμικό σας υπόβαθρο είναι η εξίσωση της οικονομίας της κοινωνίας και της παιδείας με την αγορά. Όπου η οικονομία επικαθορίζει τις κοινωνικές αξίες, τις αξίες της παιδείας και του πολιτισμού. Ασφαλώς μας χωρίζει χάος με αυτή την αντίληψη. Φιλελευθερισμός ή νεοφιλελευθερισμός και βιώσιμη ανάπτυξη είναι έννοιες απολύτως αλληλοαποκλειόμενες. Η βιώσιμη ανάπτυξη αποτελεί την ηθική και φιλοσοφική άρνηση του φιλελευθερισμού. Η βιώσιμη ανάπτυξη αποτελεί την κατάργηση της εμπιστοσύνης στο αόρατο χέρι της αγοράς ως ρυθμιστή της οικονομίας.
Και όπως έγραψε σε κύριο άρθρο της η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ : «Είναι φανερό ότι θα εμπορευματοποιηθούν οι σπουδές που έχουν ζήτηση στην αγορά εργασίας με αποτέλεσμα να υποβαθμιστούν ακόμα πιο πολύ οι ανθρωπιστικές σπουδές. Με ό,τι αυτό σημαίνει για τον τόπο αυτόν με την τεράστια παράδοση.» Αυτό όμως ουδόλως σας ενδιαφέρει. Γι” αυτό και πουθενά δεν τεκμηριώνεται η θέση του ελληνικού πολιτισμού στις αρχές και στους ορίζοντες της εκπαιδευτικής σας πολιτικής.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Ως παράταξη και ως ιστορία δεν έχετε καμία σχέση με εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Απ” αυτές που επιχείρησαν μορφές όπως του Δελμούζου όπως του Γληνού του Παπανούτσου του Γ.Παπανδρέου. Άλλωστε όλους τότε τους θεωρήσατε εχθρούς της πατρίδας. Όμως ο τόπος χρειάζεται κάτι περισσότερο και ουσιαστικότερο. Η Ευρώπη δε χρειάζεται οπαδούς χρειάζεται ενεργούς εταίρους. Έχει ανάγκη από μια γνήσια εκπαιδευτική πολυπολιτισμικότητα. Μόνο μέσα από έναν γόνιμο διάλογο πολιτισμών και εκπαιδευτικών συστημάτων μπορεί να επιβιώσει. Και μόνον εάν συμμετέχουμε έτσι θα είμαστε χρήσιμοι στον εαυτό μας και στην Ευρώπη.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Κερδίσατε τις εκλογές στο όνομα ενός κακού ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Δε μπορείτε και δικαιούσθε να κυβερνάτε στο όνομα ενός κακού ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Αν εκτός της καταδίκης του κακού ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν έχετε τίποτα άλλο να προσφέρετε παραιτηθείτε. Και ο λαός θα βρει τη λύση.
07/03/2007
Πολιτιστική Χορηγία
Κ.Κ.
Συζητάμε το νομοσχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού περί Πολιτιστικής Χορηγίας.
Υπάρχει ένα μείζον θέμα που αφορά τη λειτουργία των θεσμών, τη λειτουργία του Κοινοβουλίου. Όπως είναι γνωστό, με βάση το σύνταγμα και των κανόνων της Βουλής, τα νομοσχέδια πριν κατατεθούν στην ολομέλεια, περνούν από την αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή. Εν προκειμένω την επιτροπή Μορφωτικών.
Μετά την ψήφισή του νομοσχεδίου από τη σχετική επιτροπή, μόνο νομοτεχνικές ή φραστικές διαφοροποιήσεις μπορεί να γίνουν ή βεβαίως να κατατεθούν τροπολογίες.
Σήμερα όμως έχουμε μια πρωτότυπη διαδικασία. Ο κύριος Υπουργός ερήμην της επιτροπής καταθέτει ένα άλλο νομοσχέδιο. Δεν έχει σημασία αν κατά την άποψή μας είναι βελτιωμένο σε σχέση με αυτό που συζητήθηκε στη Βουλή. Είναι όμως διαφορετικό. Έχει άλλη φιλοσοφία άλλη στόχευση με το προηγούμενο. Και μπορεί μεν προς τιμήν του να ενημέρωσε εχθές το βράδυ τους εισηγητές των κομμάτων της αντιπολίτευσης, όμως αυτή η ενημέρωση, δεν υποκαθιστά την έλλειψη ενημέρωσης του συνόλου του σώματος. Και μπορεί το Σύνταγμα ν” αναγνωρίζει το θεσμικό ρόλο των κομμάτων, η Δημοκρατία μας όμως είναι Κοινοβουλευτική και όχι κομματική. Γι” αυτό κ. Πρόεδρε έχω την εντύπωση ότι θα έπρεπε ν” αρνηθείτε από την εκτελεστική εξουσία την αναίρεση των Κοινοβουλευτικών ηθών. Γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα. Αλλά και ο ίδιος ο κ. Υπουργός αφού είχε το πολιτικό θάρρος να προβεί σε τέτοιες μεγάλες αλλαγές, θα έπρεπε, ο ίδιος να αποσύρει το νομοσχέδιο και να το επαναφέρει προς συζήτηση στην οικεία επιτροπή.
Βεβαίως, θα μπορούσε κανείς το όλο θέμα να το αντιμετωπίσει από μια άλλη οπτική. Να συγχαρεί τον υπουργό, που προέβη σε αυτές τις βελτιωτικές τροποποιήσεις κάτω από την πίεση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, των κοινωνικών φορέων και όλων των ανθρώπων του πολιτισμού αναγκάστηκε σε αυτή την αναδίπλωση.
Ίσως σημαντικότερο ρόλο έπαιξε η εσωκομματική πίεση, όπως αυτή εκφράστηκε με την κατάθεση της τροπολογίας από τον τέως υπουργό Πολιτισμού κ. Τατούλη. Ο οποίος σημειωτέον, επί των ημερών του είχε καταθέσει, προς συζήτηση στα κόμματα ένα δικό του σχέδιο νόμου, για το ίδιο αντικείμενο. Αν μελετήσει κανείς το σχέδιο του κ. Τατούλη, θα διαπιστώσει ότι κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση από αυτό που συζητάμε σήμερα. Οι δε βελτιώσεις που επιχείρησε ο κ. Βουλγαράκης, κατά τη γνώμη μου, επιδιώκουν να γεφυρώσουν το παρατηρούμενο χάσμα με το νομοσχέδιο του προκατόχου του. Αλλά αυτά είναι εσωτερικά ζητήματα της πλειοψηφίας. Εν πάση περιπτώσει, επειδή η μικροψυχία δεν αρμόζει στις Δημοκρατίες, οφείλω να παραδεχθώ ότι ο κ. Υπουργός έκανε δεκτές τις παρατηρήσεις των συναδέλφων όπως αυτές διατυπώθηκαν στην επιτροπή. Οι συνάδελφοί του δε μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες πρακτικές. Θα ήταν χρήσιμο ορισμένοι εξ” αυτών ν” ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
Κ.Κ.
Πολιτισμός είναι σύνολο εννοιών και δραστηριοτήτων που προωθούν τον άνθρωπο στην ανάταση και την εξέλιξη. Αφορά το σύνολο της πολιτικής και της Δημοκρατίας. Το έχω ξαναπεί από αυτό το βήμα, στην περιγραφική και περιεκτική ελληνική γλώσσα, η λέξη πολιτισμός έχει την ίδια ετυμολογική ρίζα με τη λέξη πολιτική και τη λέξη πολίτης.
Ιδιαίτερα για τη χώρα μας ο πολιτισμός αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα. Αποτελεί σημαντική αναπτυξιακή παράμετρο. Επί των ημερών της κυβέρνησης της Ν.Δ. όμως υποχρηματοδοτείται και χειμάζεται.
Χορηγία είναι μια λειτουργία που έχει την καταγωγή της από την Αρχαία Ελλάδα. Όταν εκπρόσωποι των φυλών στην Αρχαία Αθήνα αναλάμβαναν την χρηματοδότηση του θεατρικού χορού των Διονυσίων στις εορτές των Παναθηναίων και των Θαργηλίων – εξ” ου και η λέξης χορηγία, χορός-χορηγία. Ο χορηγός τότε ήταν τιμημένο πρόσωπο και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης. Μάλιστα ο νικητής χορηγός των θεατρικών αγώνων, κέρδιζε χάλκινο τρίποδα ο οποίος ετίθετο επί κίονος ή επί χορηγικού μνημείου. Γνωστότερο εξ” αυτών είναι το μνημείο του Λυσικράτους.
Στις μέρες μας, η πολιτιστική χορηγία σε όλον τον κόσμο χρησιμοποιείται σαν τρόπος χρηματοδότησης του πολιτισμού. Ιδιωτικά κεφάλαια υποστηρίζουν φορείς που ασκούν πολιτιστική δραστηριότητα. Υπάρχει μάλιστα και η βασική ευρωπαϊκή στρατηγική για τη βιώσιμη ανάπτυξη που εγκρίθηκε στη ευρωπαϊκή συμβούλιο του Γκέτεμποργκ τον Ιούνιο του 2001. Σύμφωνα με αυτή, η οικονομική ανάπτυξη, η κοινωνική συνοχή και η περιβαλλοντική προστασία συμβαδίζουν. Ο ιδιωτικός τομέας, πλην της οικονομικής αποδοτικότητας, οφείλει να ελαχιστοποιεί τις αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Πλέον στην επιχειρηματική λογική, έχει εισαχθεί η έννοια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Συνέπεια τούτων, είναι η πολιτιστική χορηγία, που αποτελεί ένα είδος κοινωνικής ανταπόδοσης του χορηγού προς την κοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο ο χορηγός βελτιώνει τη δημόσια εικόνα του. Επιτυγχάνει τη συλλογική αναγνώριση. Και από την άλλη οι πολιτιστικοί φορείς και δημιουργοί έχουν μια πηγή χρηματοδότησης που τους δίδει περισσότερη ανεξαρτησία. Με αυτόν τον τρόπο διευκολύνονται δράσεις, οι οποίες ενδεχομένως δεν θα ευνοούνταν αν αποκλειστικός χρηματοδότης ήταν το κράτος.
Βεβαίως εδώ να τονίσω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι για το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το κράτος οφείλει να χρηματοδοτεί φορείς και δράσεις πολιτισμού. Η ενεργοποίηση των χορηγιών μόνο σαν μικρό συμπλήρωμα μπορεί να λειτουργήσει και ουδόλως σαν υποκατάστατο της κρατικής πολιτικής. Το τονίζω αυτό διότι διακρίνω, μια απέλπιδα πρόθεση της Ν.Δ. να διοχετευθούν πόροι από τον ιδιωτικό τομέα στον πολιτισμό, προκειμένου να καλυφθεί η έλλειψη χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αν έχει τέτοια πρόθεση, σύντομα θα διαψευσθεί. Και το λέω αυτό διότι η οικονομική κατάσταση στο ζήτημα στο πολιτισμού είναι κάκιστη. Οι εποπτευόμενοι φορείς, όπως το Εθνικό Μουσείο, η Εθνική Πινακοθήκη, η Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία, το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και τα περίπου 40 σχήματα ελεύθερου θεάτρου υποχρηματοδοτούνται. Το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, ειδικά φέτος, καθυστέρησε δραματικά. Αποτέλεσμα η πλημμελής χρηματοδότηση των κυρίως υπηρεσιών του Υπουργείου.
Και βέβαια, οφείλω ν” αναφέρω ότι για πρώτη φορά, από το 1999, που ο τομέας πολιτισμού δεν αποτελεί αμιγές επιχειρησιακό πρόγραμμα από το Δ” ΚΠΣ αλλά υποπρόγραμμα του προγράμματος Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη. Αποδεικνύεται δηλαδή ότι ο Υπουργός Πολιτισμού και ο Γ.Γ. υπεύθυνος για το ΚΠΣ στερούνται της ικανότητας να πείσουν το Υπουργείο Οικονομικών και τους τεχνοκράτες της Ε.Ε. για την ανάγκη στήριξης του τομέα Πολιτισμού. Ενός διεθνώς αναγνωρισμένου παραγωγικού και αναπτυξιακού τομέα. Ιδιαίτερα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, η οποία διαθέτει ένα τεράστιο πολιτιστικό απόθεμα. Γι” αυτό κυρίες και κύριοι της Ν.Δ. οφείλετε αναμφίβολα ν” αναλάβετε τις ευθύνες σας και να χρηματοδοτήσετε από τον προϋπολογισμό, τον Πολιτισμό. Μην επιχειρήσετε λοιπόν εμπορευματοποίηση του πολιτιστικού προϊόντος.
Να γνωρίζετε, ότι ακόμα και στη Μεγάλη Βρετανία, χώρα στην οποία ο θεσμός της χορηγίας είναι ευρέως διαδεδομένος, οι εταιρικές χορηγίες στον πολιτισμό κάλυψαν μόλις το 10% των συνολικών επιχορηγήσεων.
Στη χώρα μας, έχουν γίνει νομοθετικές και άλλες προσπάθειες για να ρυθμιστεί το ζήτημα της πολιτιστικής χορηγίας. Ενδεικτικά αναφέρω τους νόμους 1884/90 και 2238/94, όπως επίσης και τον ΟΜ.Ε.ΠΟ, ο οποίος στα 14 χρόνια ζωής του έχει προσφέρει πολλά στον πολιτισμό. Να σημειώσω επίσης και πισωγυρίσματα που παρατηρήθηκαν. Αφού πάντα το Υπουργείο Οικονομίας, έβλεπε με επιφύλαξη το θεσμό της χορηγίας αφού θ” αφαιρούνταν απ” αυτό φορολογική ύλη.
Κ.Κ.
Όπως είπαμε και στην επιτροπή έχουμε ταχθεί υπέρ της ύπαρξης ενός ενιαίου νομοθετικού πλαισίου που θα προωθούσε την πολιτική των χορηγιών. Η χορηγία βέβαια δεν έχει καμία σχέση με τη διαφήμιση. Και νομίζω έλλειπε από το σχέδιο νόμου που κατετέθη στην επιτροπή, ένα άρθρο που θα προσδιόριζε ακριβώς αυτές τις έννοιες. Άρθρο που συμπληρώθηκε σήμερα από τον κ. Υπουργό. Σαν ορισμό για τη χορηγία, θα πρότεινα αυτόν που περιγράφεται στην 531/1995 γνωμοδότηση του νομικού συμβουλίου του κράτους σύμφωνα με την οποία, χορηγία υπάρχει μόνον όταν χρήμα του ιδιωτικού τομέα, κατευθύνεται στην ενίσχυση της πολιτισμικής κληρονομιάς και των θεσμών και δεν συμφωνείται ή δεν υποκρύπτεται υποχρέωση υλικής αντιπαροχής.
Η χορηγία παρερμηνεύεται εάν θεωρηθεί έστω και έμμεση διαφήμιση. Άλλωστε κατά κανόνα, η διαφήμιση αποσκοπεί στη δημιουργία αναγκών. Ενώ αντιθέτως η χορηγία παρά το γεγονός ότι προβάλει το χορηγό, κατατείνει στην ικανοποίηση αναγκών και μάλιστα κοινωνικά χρήσιμων αναγκών.
Κ.Κ.
Το νομοσχέδιο, όπως αυτό συζητήθηκε στην επιτροπή, παρά τις καλές προθέσεις και διακηρύξεις της εισηγητικής έκθεσης και των λόγων του Υπουργού, ήταν ένα χορηγοκτόνο νομοσχέδιο. Ήταν ένα συγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό και ρουσφετολογικό νομοσχέδιο. Ένα νομοσχέδιο, που διέπεται από κρατικίστικη νοοτροπία.
Το Υπουργείο Πολιτισμού,
υποδείκνυε τις αρεστές χορηγίες, επεδίωκε τον έλεγχο όλων των ανεξαρτήτων πολιτιστικών οργανισμών και όλων των χορηγιών.
Για να τύχει κάποιος των ευεργετικών προνομιών του νόμου, έπρεπε να γνωμοδοτήσει το συμβούλιο χορηγιών για κάθε μια επί μέρους χορηγία.
Κάθε υποψήφιος χορηγός απ” όλη την Ελλάδα, προκειμένου να επιχορηγήσει ένα μουσείο ή μια έκθεση ζωγραφικής ή οποιαδήποτε άλλη πολιτιστική δραστηριότητα, έπρεπε ν” απευθύνεται στις κεντρικές υπηρεσίες του Υπουργείου.
Γι” αυτό και όλοι οι οργανωμένοι πολιτιστικοί φορείς όπως εκφράστηκαν στη συνεδρίαση της επιτροπής μορφωτικών υποθέσεων, εξέφρασαν έντονες αντιρρήσεις και ανησυχίες.
Επιχειρήθηκε η θεσμοθέτηση ενός συγκεντρωτικού, Αθηνοκεντρικού γραφειοκρατικού κλοιού. Περιθωριοποιείται η περιφέρεια και αποδυναμώνεται ο τόπος καταγωγής ως κίνητρο για ευεργεσία ή χορηγία.
Ο τόπος καταγωγής ως κίνητρο για ευεργεσία ή χορηγία, έχει ιδιαίτερη παράδοση στη χώρα μας.
Αλλά και το συμβούλιο χορηγιών, ενώ θα έπρεπε ως θεσμός να είναι της ευρύτερης αποδοχής και εκπροσώπησης, συγκροτείται ως ένα συμβούλιο ημετέρων, διορισμένων από τον ίδιο τον Υπουργό. Δημιουργείται ένας προσωπικός μηχανισμός και καταργείται κάθε έννοια αποκέντρωσης και κοινωνικού ελέγχου. Αποτελεί πράγματι πρωτοτυπία, σε μια ελεύθερη οικονομία, να κρατικοποιούνται οι χορηγικές σχέσεις μεταξύ νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου και να επιχειρείται η μετατροπή της χορηγίας του ιδιώτη χορηγού σε κρατικό ρουσφέτι.
Βέβαια, οφείλω να παραδεχθώ κ. Υπουργέ ότι έχετε επιχειρήσει και νέες μεταβολές στην κατεύθυνση των προτάσεων που σας κατέθεσαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και οι κοινωνικοί φορείς. Θα επανέλθουμε στη συζήτηση των άρθρων.
09/01/2007
Αξιοποίηση Ολυμπιακών Έργων
Οι Ολυμπιακοί και οι Παραολυμπιακοί Αγώνες τελείωσαν, τα φώτα έσβησαν. Επιστροφή στα καθ” ημάς. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες που είχαν κατά κοινή ομολογία πολύ μεγάλη επιτυχία και στον αθλητικό και στον οργανωτικό τομέα, επαινέθηκαν από όλη τη διεθνή Κοινότητα. Η Κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρωθυπουργός επαίρεται για την επιτυχία τους και την αποδίδει στις προσπάθειες του ελληνικού λαού. Θαρρείς και ο ελληνικός λαός δεν είχε εκλέξει μια κυβέρνηση – αυτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. – που σχεδίασε, οργάνωσε, υλοποίησε. Η παραδοχή όμως αυτών των πραγμάτων απαιτεί άλλου τύπου πολιτικό ήθος, άλλου τύπου μεγαλοθυμία. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για τη Ν.Δ..
Ακούσαμε κατά καιρούς, ακόμα και στην προολυμπιακή περίοδο και από τον ίδιο τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας σκέψεις και προβληματισμούς κατά πόσο η χώρα μας έπρεπε να οργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες γιατί είχαν – λέει- υψηλό κόστος. Και εδώ υπάρχει η πρώτη πολύ μεγάλη αντίφαση. Από τη μια η Κυβέρνηση καμαρώνει και επαίρεται για την πολύ καλή διεξαγωγή, για την άνοδο του κύρους της χώρας και από την άλλη μεμψιμοιρεί για το υψηλό κόστος που τάχα πήγε πίσω την οικονομία. Από τη μια μεριά μιλάει για εθνική αυτοπεποίθηση και από την άλλη στέλνει τη χώρα στην κηδεμονία και στην επιτήρηση των Οικονομικών Οργάνων της Ε.Ε..
Επαναλαμβάνει μονότονα απόψεις του τύπου «όλα τα καλά οφείλονται στον ελληνικό λαό και όλα τα κακά στο ΠΑΣΟΚ». Ας είναι. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες τελείωσαν, η ίδια η ζωή θέτει ένα αμείλικτο ερώτημα και η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη ν” απαντήσει: Τι θα γίνει με τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις; Στην προσπάθειά της η Κυβέρνηση να τεκμηριώσει την όποια πολιτική της, προβαίνει σε δύο αλχημείες.
Πρώτον: Για να μεγιστοποιήσει το κόστος των ολυμπιακών έργων αθροίζει συλλήβδην, αθλητικές εγκαταστάσεις και αναπτυξιακά έργα τα οποία μπορούν να έχουν κοινωνικό όφελος αν αποδοθούν προς χρήση στον ελληνικό λαό. Διότι πολλά εξ” αυτών έχουν μεγάλη χρησιμότητα σε διάφορους κλάδους της οικονομίας και άλλα μπορούν ν” αξιοποιηθούν, προκειμένου να στεγάσουν υπηρεσίες του κράτους. Παράδειγμα, το Ολυμπιακό Χωριό που δόθηκε στους δικαιούχους του ΟΕΚ, το Χωριό Τύπου στην Αμυγδαλέζα που θα στεγάσει τις Σχολές της Αστυνομίας. Ό,τι είχε προβλεφθεί αξιοποιείται. Τα υπόλοιπα αραχνιάζουν.
Η δεύτερη αλχημεία: Ξεχνώντας ότι το ψέμα έχει κοντά πόδια, η Κυβέρνηση κάνει το ίδιο όταν μεγιστοποιεί το κόστος λειτουργίας και συντήρησης των αμιγώς αθλητικών εγκαταστάσεων. Έτσι, ενώ έχει μία ολοκληρωμένη μελέτη από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, πρόσφατη – το Νοέμβρη του 2003- ότι το κόστος συντήρησης και λειτουργίας ανέρχεται σε 25 εκατομμύρια € το χρόνο, διοχετεύει ότι ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια με προφανή στόχο να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι εγκαταστάσεις είναι βάρη που πρέπει να τα ξεφορτωθεί το δημόσιο.
Αλήθεια, ετοιμάζεται να τις εκποιήσει; Και εδώ αποκαλύπτεται η βαθιά συντηρητική και αναχρονιστική αντίληψη της Ν.Δ.. Αφαιρεί απολύτως από την αξιολόγηση των αθλητικών έργων ένα βασικό κριτήριο: την κοινωνική χρησιμότητα. Τα αντιμετωπίζει με στενά χρηματοοικονομικά κριτήρια, με μια στείρα οικονομίστικη ή λογιστική αντίληψη, χωρίς ίχνος αναπτυξιακής ή κοινωνικής διάστασης.
Η Ν.Δ. είναι κυβέρνηση της χώρας τους τελευταίους οκτώ μήνες και οφείλει ν” απαντήσει συγκεκριμένα στο αμείλικτο ερώτημα που θέτει ο ελληνικός λαός: Τι θα γίνουν όλα αυτά; Θα καταστραφούν; Στο Πανθεσσαλικό Στάδιο ξηλώθηκαν όλες οι αθλητικές υποδομές. Ευτυχώς που ο Δήμαρχος Ηρακλείου έβαλε μπουλντόζες στην είσοδο του Παγκρητίου, αλλιώς θα διελύετο και αυτό.
Η Κυβέρνηση δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ότι είναι υπεύθυνη για τις καταστροφές και τις λεηλασίες που λαμβάνουν χώρα καθημερινά και που ο Τύπος και τα τηλεοπτικά κανάλια προβάλουν κατ” επανάληψη.
Αβίαστα λοιπόν εξάγεται το συμπέρασμα ότι υπάρχει παντελής έλλειψη πολιτικής κατεύθυνσης και θάρρους για τη λήψη συγκεκριμένων αποφάσεων.
Η καθυστέρηση όμως αυτή, καθίσταται καθημερινά καταστροφική. Θ” ανέμενε κανείς, κάτι που θα ήταν συνεπές προς τη συντηρητική φύση της πολιτικής και του κόμματός της Ν.Δ., την επίσημη δημόσια πρόσκληση προς την ιδιωτική πρωτοβουλία. Ούτε αυτό γίνεται όμως.
Υπάρχουν ως παρακαταθήκη από την Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δύο συγκεκριμένες μελέτες των πανεπιστημίων της Θεσσαλίας και της Αθήνας, για τη μετολυμπιακή χρήση των έργων. Το αρμόδιο υπουργείο θα μπορούσε να καλέσει την Τοπική Αυτοδιοίκηση, Α” βάθμια και Β” βάθμια και τις αθλητικές Ομοσπονδίες, για να καθορίσει το αύριο των εγκαταστάσεων. Δεν πράττει όμως ούτε το ένα ούτε το άλλο.
»Κυβερνάν είναι το επιλέγει» έλεγε ο Αριστοτέλης. Κάθε επιλογή έχει αποτελέσματα, πολιτικό όφελος ή κόστος. Η απραξία μόνο κόστος έχει και το οποίο δυστυχώς, θα πληρώσει ο ελληνικός λαός.
Ήταν εύκολη η κριτική για την καθυστέρηση ή για την υποτιθέμενη αύξηση του κόστους. Η καταστροφή των εγκαταστάσεων, η καθυστέρηση στην αξιοποίησή τους, βαρύνει αποκλειστικά τη Ν.Δ..
Μία μόνο λύση υπάρχει. Οι ανοικτές διαδικασίες και ο εποικοδομητικός διάλογος, με στόχο την αξιοποίηση των έργων προς όφελος του ελληνικού λαού.
Ο κάτοικος της Νίκαιας, ο κάτοικος της Β” Πειραιά, που είδε την προηγούμενη κυβέρνηση να επενδύει 40 δις δρχ. για τη δημιουργία του μεγάρου της Άρσης Βαρών και για τη διαμόρφωση των γύρω χώρων έχει την απαίτηση, αυτή η επένδυση να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του. Η κ. Πετραλιά, όπως απάντησε σε επερώτηση στη Βουλή, δεν έχει να προτείνει τίποτα γι” αυτό. Το μόνο που ανέφερε είναι ότι υπάρχει πρόβλημα πρόσβασης στο χώρο – θαρρείς και δεν διεξήχθησαν Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σπίτι της άρσης βαρών – και ότι συζητά με το Δήμαρχο Νίκαιας. Τι συζητούν άραγε ερήμην της ελληνικής κοινωνίας και πότε η συζήτηση θα καταλήξει σε αποτέλεσμα;
Εν κατακλείδι, το μόνο που έχουμε να περιμένουμε είναι το «τέλος» αυτών των συζητήσεων, οι οποίες θα είχαν καταλήξει σε αποτέλεσμα, αν το Υπουργείο είχε προγραμματισμό και στόχο. Αυτό όμως θ” αποτελούσε έκπληξη και εκτροχιασμό από την κυβερνητική γραμμή η οποία τόσο καιρό δεν έχει δώσει δείγματα προγραμματισμού και εφαρμογής πολιτικής.
Ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Ποια είναι η θέση σας για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.; Η ένταξη αυτή συμφέρει τη χώρα μας; Πώς κρίνετε τους χειρισμούς της Κυβέρνησης στη Σύνοδο της Ε.Ε.;
Το ερώτημά σας οφείλει κανείς να το προσεγγίσει από δύο πλευρές. Η 1η για το αν συμφέρει στρατηγικά τη χώρα μας η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.. Και η 2η εάν στην πορεία αυτή μπορούν και πρέπει να λυθούν τα προβλήματα της χώρας μας με τους γείτονες. Βεβαίως τα αποτελέσματα τέτοιων κρίσιμων επιλογών πολλές φορές φαίνονται στο μέλλον. Αφού η δυναμική που αναπτύσσεται καθώς και η εξέλιξη συναφών θεμάτων δε μπορούν να προσδιοριστούν με ακρίβεια από τώρα. Γι” αυτό και η εξωτερική πολιτική μιας χώρας οφείλει να είναι σταθερή και διαχρονική. Να διακρίνεται από στρατηγικούς στόχους και ενδιάμεσα βήματα.
Πάγια θέση της χώρας μας τα τελευταία χρόνια που χαρακτηριστικά διατυπώθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου είναι ότι «η Ελλάδα δε διεκδικεί τίποτα αλλά και δε παραχωρεί τίποτα». Και ότι η μόνη εκκρεμότητα είναι ο διακανονισμός της υφαλοκρηπίδας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Όσον αφορά την 1η προσέγγιση, εκτιμώ ότι έχουμε συμφέρον σα χώρα οι γείτονές μας να είναι ενταγμένοι στην ίδια ευρωπαϊκή οικογένεια με εμάς, η δε πολιτική τους να διαπνέεται από τις αρχές του πολιτισμού και του σεβασμού των αρχών της Ε.Ε.. Να μην έχουμε στη γειτονιά μας μια επιθετική και αστάθμητη Τουρκία που κατά καιρούς εγείρει παράλογες απαιτήσεις και επιδεικνύει προκλητικές συμπεριφορές. Αντιλαμβάνεστε τις συνέπειες της μείωσης των εξοπλισμών στην οικονομία της χώρας μας. Όπως επίσης και τις καινούργιες προοπτικές που θα άνοιγε για τη χώρα μας η αναίρεση του μόνιμου προβλήματος της κακής γειτονίας. Υπάρχει βέβαια και μια άλλη παράμετρος που πρέπει να συνυπολογιστεί και αφορά τις μετακινήσεις πληθυσμών στα πλαίσια της Ε.Ε., καθώς και τις επιπτώσεις που θα έχει αυτή η ένταξη στην αγροτική οικονομία και στην εν γένει οικονομία της χώρας μας. Είναι ένα ζήτημα που θέλει ανάλυση. Η πρόσφατη όμως και παλαιότερη ιστορία της χώρας μας, μας πείθει ότι οι Έλληνες όταν συμπεριφέρονται με εξωστρέφεια και δυναμισμό, μεγαλουργούν πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά.
Όσον αφορά τη 2η προσέγγιση νομίζω ότι χάσαμε μια πολύ σημαντική ευκαιρία. Χάσαμε μια σημαντική μάχη. Όπως είπε ο Γ. Παπανδρέου χάσαμε μια μάχη που όμως δε τη δώσαμε ποτέ. Η Τουρκία ήθελε διακαώς να πάρει ημερομηνία ένταξης. Από τη Σύνοδο κορυφής στο Ελσίνκι το 1999, η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., είχε βάλει σαν όρο και είχε γίνει δεκτός από την Ε.Ε. ότι προαπαιτούμενο για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας είναι «η επίλυση των ενδονατοϊκών διαφορών ή η προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης». Δυστυχώς αυτό το προαπαιτούμενο εγκαταλείφθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή. Θεωρώ ότι αυτό αποτελεί υποχώρηση από τα εθνικά μας δικαιώματα. Μόνοι μας ακυρώνουμε τις υποχρεώσεις της Τουρκίας πριν καν τελειώσουν οι διαπραγματεύσεις. Ευτυχώς η ίδια η Ε.Ε. διατήρησε το συστηματικό έλεγχο του Συμβουλίου σε θέματα που αφορούν την εξέλιξη των σχέσεών της με την Τουρκία και που αφορούν καίρια τη χώρα μας. Οι δυο μεγάλες υποχωρήσεις συνίστανται. Στο ότι δε μπήκε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα στην επίλυση των διαφορών μας με την Τουρκία, διότι δε το ζητήσαμε. Και 2ο ότι η παραπομπή στο δικαστήριο της Χάγης να μην είναι υποχρεωτική. Σε ότι αφορά το Κυπριακό ούτε το αυτονόητο της αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν καταφέραμε. Για όλ” αυτά πιστεύω ότι χάσαμε μια σημαντική ευκαιρία και μάλιστα αυτοβούλως. Αφού δε χρησιμοποιήσαμε τον μοναδικό μοχλό πίεσης ώστε η Τουρκία ν” αποσύρει τις διεκδικήσεις της τώρα που το είχε ανάγκη.
Η κυβέρνηση οφείλει να κατανοήσει άμεσα το λάθος της και να μη χαράζει πολιτική με βάση τις προσωπικές σχέσεις Καραμανλή-Ερντογάν. Οι μόνες οριστικές λύσεις στις σχέσεις μεταξύ των κρατών είναι οι θεσμικές. Χάσαμε μια σημαντική θεσμική ευκαιρία. Ελπίζω μέχρι τον Οκτώβρη που η Ε.Ε. θα ξαναδεί το θέμα της ημερομηνίας ένταξης η κυβέρνηση επιτέλους να διαπραγματευτεί και να διεκδικήσει σημαντικά πολιτικά ανταλλάγματα.