Μέτρα για την προστασία Πολιτιστικών Αγαθών
Η αρχαιοκαπηλία είναι μιας παγκόσμιας κλίμακας εγκληματική πράξη που όλο ένα αυξάνεται. Οι συνέπειές της δεν επηρεάζουν μόνο το παρόν αλλά το παρελθόν και το μέλλον της ανθρωπότητας. Αφού καταστρέφει τα τεκμήρια της ταυτότητας και της προέλευσής μας.
Καταστρέφει τα τεκμήρια του πολιτισμού του απώτερου και πρόσφατου παρελθόντος και εντέλει ακρωτηριάζει την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά. Η κληρονομιά αυτή, είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την ανθρώπινη ταυτότητα και τις αξίες. Αποκόπτεται το παρόν από το παρελθόν, οι ρίζες από τον κορμό.
Το έγκλημα αυτό μαστίζει κυρίως τις χώρες με ιστορία, παράδοση και πολιτισμό. Μια από αυτές τις χώρες είναι και η Ελλάδα. Γι” αυτό το λόγο η χώρα μας είναι η πρώτη στο ενδιαφέρον των αρχαιοκαπήλων.
Η χώρα μας, στην ιστορική της διαδρομή, έχει υποστεί και υφίσταται ακόμα τις συνέπειες αρχαιοκαπήλων, επίσημων και ανεπίσημων. Αρπαγές πολιτιστικών αγαθών, έλαβαν χώρα από την εποχή των Ρωμαίων που μετέφεραν γλυπτά και άλλα αριστουργήματα στη Ρώμη.
Αργότερα οι σταυροφόροι που απορφάνισαν τη βασιλεύουσα από τεράστιας καλλιτεχνικής αξίας αριστουργήματα.
Από την εποχή που οι Τούρκοι κατακτητές πουλούσαν αρχαιότητες αλλά και ολόκληρους ναούς μέχρι και την πρόσφατη ιστορία.
Έτσι έχουν γεμίσει τα μουσεία και οι ιδιωτικές συλλογές του κόσμου, με καλλιτεχνικά αριστουργήματα, προϊόντα του ελληνικού πολιτισμού.
Ολ” αυτά βέβαια ανήκουν στην ιστορία και δεν έχουν σχέση με τον παρόντα νόμο. Θα ‘θελα όμως απ” αυτό το βήμα, ν” αναφέρω ότι ο πιο γνωστός επίσημος αρχαιοκάπηλος της πρόσφατης ιστορίας είναι ο λόρδος Ελγίν. Και ο χώρος όπου στεγάζονται τα προϊόντα του εγκλήματος είναι το Βρετανικό Μουσείο.
Ο κύριος αυτός, βέβαια, δεν προέβη μόνο σε κλοπές κινητών μνημείων. Φρόντιζε να καθιστά κινητά μνημεία ακόμα και τ” ακίνητα, αφού ακρωτηρίαζε μέλη τους. Και αναφέρομαι βέβαια στα γλυπτά του Παρθενώνα, που ξεκολλούσε από το αέτωμά του, για να τα εμπορευτεί.
Υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες ότι έδενε τα γλυπτά αγάλματα με σχοινιά, τα οποία τραβούσαν άλογα. Και ό,τι καταστρέφετο το πετούσε.
Τέτοιες απεχθείς πράξεις, δεν έγιναν μόνο στην Ακρόπολη αλλά και στο ναό του Επικούρειου Απόλλωνα και αλλαχού. Ολ” αυτά μεταφέρονταν από το λιμάνι της Ελευσίνας. Και υπάρχουν έγγραφα, αλλά και πράξεις πωλήσεων του μεγάλου αρχαιοκάπηλου.
Και θα ήταν μεγάλη παράλειψη να συζητείται νομοσχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού για την αρχαιοκαπηλία και να μην αναφερθεί το όνομα της Μελίνας Μερκούρη. Της μεγάλης αυτής Ελληνίδας, που ξεκίνησε τη σταυροφορία για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Προσπάθεια που συνεχίζεται και που σας εύχομαι κύριε Υπουργέ να συμβάλλεται και εσείς σ” αυτή την επιστροφή.
Να πω και κάτι ακόμα. Κακώς, αυτά τα μάρμαρα λέγονται ελγίνεια. Η αλήθεια είναι ότι είναι τα μάρμαρα του Παρθενώνα που έκλεψε ο λόρδος Έλγιν. Και που παρανόμως υπάρχουν ακόμα και σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο.
Υπάρχει μια θεωρία από τη Βρετανική πλευρά ότι αυτά βρήκαν προστασία εκεί. Επ” αυτού ν” αναφέρω ένα ιστορικό ντοκουμέντο. Στην πολιορκία της Ακρόπολης στη διάρκεια της επανάστασης, οι πολιορκημένοι Τούρκοι, όταν τους τέλειωσαν τα βόλια, έριχναν τις κολώνες του Παρθενώνα προκειμένου ν” αποσπάσουν το μολύβι, που ως συνδετική ύλη υπήρχε μέσα σ” αυτές. Οι Έλληνες όταν το είδαν αυτό και προκειμένου να σταματήσει αυτή η καταστροφή, ήρθαν σε διαπραγμάτευση με τους πολιορκημένους Τούρκους, και τους έστειλαν βόλια.
Προτιμούσαν να τους διευκολύνουν, να τους σκοτώνουν, αρκεί να μην καταστρέφουν την κληρονομιά τους.
Και κάτι ακόμα. Σήμερα υπάρχει το μουσείο της Ακρόπολης. Και πλέον δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα για την παραμονή αυτών των μαρμάρων στο μουντό και βροχερό Λονδίνο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Δε νομίζω ότι υπάρχει βουλευτής σ” αυτή την αίθουσα, που να μη συμφωνεί, στην ανάγκη για λήψη μέτρων για την προστασία των πολιτιστικών αγαθών.
Γι” αυτό και εμείς, επί της αρχής, υπερψηφίζουμε το νομοσχέδιό σας. Το ζητούμενο όμως είναι, κατά πόσο αυτό το νομοσχέδιο, θα μπορέσει να επιφέρει πλήγμα στο έγκλημα που λαμβάνει χώρα, καθημερινά, απ” άκρο σ” άκρο, στον τόπο μας. Αφού στεριές και θάλασσες είναι σπαρμένες με μνημεία αυτού του πολιτισμού.
Να σας θυμίσω μια φράση που έλεγε, ο Πρωθυπουργός της Γαλλίας, Φρανσουά Μιτεράν, ότι «αν ήμουν Πρωθυπουργός της Ελλάδας, δε θα έκανα τίποτα που να μην περνά από τον Πολιτισμό». Αυτό βέβαια αναφέρεται σε γενικότερα ζητήματα. Όμως έχει αναφορά και σε αυτό. Στην προστασία αυτού του πολιτισμού.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, είναι σαφώς βελτιωμένο από το νομοσχέδιο που είχε καταθέσει στη Βουλή ο προκάτοχός σας, κύριος Βουλγαράκης, Έχουν ενσωματωθεί παρατηρήσεις των αρχαιολόγων και άλλων φορέων του Υπουργείου Πολιτισμού, καθώς και δικές μας παρατηρήσεις. Υπ” αυτή την έννοια αποτελεί ένα βήμα. Όμως απέχει πολύ η λύση του προβλήματος. Επιχειρεί μια αναβάθμιση σε κάτι που ήδη γίνεται. Όμως δεν προσφέρει κάτι καινούργιο. Θα το χαρακτήριζα ανώδυνο και ουδέτερο.
Αλήθεια κύριε Υπουργέ,
Είστε ευχαριστημένος από την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας
- § όσον αφορά τη φύλαξη των μουσείων,
- § όσον αφορά τις παράνομες ανασκαφές,
- § όσον αφορά τη προέλευση και διακίνηση των ευρημάτων
- § όσον αφορά την καταγραφή κινητών μνημείων
Διαθέτει το Υπουργείο Πολιτισμού τη δυνατότητα ελέγχου σε αυτά που προανέφερα;
Θεωρείτε ότι το νομοσχέδιο αυτό συμβάλλει στην πρόληψη της αρχαιοκαπηλίας;
Είναι επαρκής η δράση του τμήματος δίωξης αρχαιοκαπηλίας της ελληνικής αστυνομίας; Η πρωτοφανής υπόθεση αρχαιοκαπηλίας στη Σχοινούσα λύθηκε; Αποδόθηκαν οι ευθύνες; Είστε σίγουρος ότι δε θα ξανασυμβεί στο μέλλον;
Κύριε Υπουργέ,
Βέβαια όλ” αυτά δε μπορούν να γίνουν με εσωτερικές ανακατατάξεις του υπουργείου πολιτισμού. Οι οποίες αναμφίβολα κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Όμως πως είναι δυνατόν, να καταφέρετε πλήγμα στην αρχαιοκαπηλία, χωρίς να προβλέψετε ειδικά κονδύλια για το λόγο αυτό;
Το λέω αυτό γιατί στην έκθεση από το Γενικό Λογιστήριο, δεν προβλέπεται καμία δαπάνη παρά μόνο δαπάνες που αφορούν μισθούς και αμοιβές των μελών της επιτροπής εμπειρογνωμόνων.
Φοβάμαι, ότι το νομοσχέδιο αυτό θα αποδειχθεί στο μέλλον ότι πρόκειται για σταγόνα στον ωκεανό.
Η πραγματική αντιμετώπιση του προβλήματος θα προϋπόθετε δράσεις πολλαπλές σε εθνικό, κοινωνικό και κρατικό επίπεδο.
Κυρίες και κύριοι
Η πολιτιστική κληρονομιά μας είναι αναμφίβολα κομμάτι της ψυχής μας. Και ευτυχώς που η δική μας κληρονομιά δεν είναι μόνον υλική. Είναι κυρίως άυλη. Ο ελληνικός πολιτισμός είναι κυρίως αρχές και αξίες. Είναι τρόπος σκέψης και ζωής και ευτυχώς αυτά δε μπορούν ν” αποτελέσουν αντικείμενο αρχαιοκαπηλίας.
31/03/2008
Εισηγητής ΚΤΕ Αθλητισμού
Στη θέση του εισηγητή ΚΤΕ Αθλητισμού του ΠΑΣΟΚ εξελέγη για δεύτερη συνεχόμενη φορά , ο Βουλευτής β΄ Πειραιά, Δημήτρης Λιντζέρης, ο οποίος δήλωσε μετά την εκλογή του τα εξής:
«Ευχαριστώ τους συναδέλφους για την εμπιστοσύνη τους την οποία εξέφρασαν με το να με επανεκλέξουν εισηγητή του ΚΤΕ Αθλητισμού.
Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ είναι ώριμη, μπορεί να αξιολογεί και να λειτουργεί πολιτικά και σύνθετα»
17/10/2007
Φιλοκαλούμεν μετ΄ευτελείας ;
« Φιλοκαλούμεν μετ΄ευτελείας ;»
« Παν-Ακριβή μου Ακρόπολη» , διαβάζω σε τίτλο αθηναϊκής εφημερίδας…κι αναζητώ στο κείμενο τις αναφορές εκείνες του πολιτισμού που το «ακριβός» παραπέμπει στο πολύτιμος…
Στην προκειμένη ο προσδιορισμός «ακριβή» δεν παραπέμπει πουθενά. Δεν εννοεί, λέει ξεκάθαρα για την ακρίβεια που απειλεί τον τουρισμό μας, για την εκμετάλλευση της όποιας πολιτιστικής κληρονομιάς μας, για την ασυδοσία τόσο των « κρατικών» εμπόρων όσο και για την ανοχή τους στους ιδιώτες, που μοσχοπουλούν ακόμη και το νερό.
Τι κάνει άραγε το Υπουργείο Πολιτισμού, το Υπουργείο Τουρισμού, τι μέτρα παίρνουν έτσι ώστε οι τουρίστες που έρχονται στη χώρα μας και επισκέπτονται την Ακρόπολη, φεύγοντας να κρατούν στη μνήμη τους το μεγαλείο της κι όχι το ποσό που έδωσαν για να ξεδιψάσουν ή για να πιουν ένα καφέ στα πέριξ του αρχαιολογικού χώρου.
Πότε θα γίνει συνειδητό πως η λογική της «αρπαχτής» μας μειώνει , μας εξευτελίζει, μας δυσφημεί. Πότε τα αρμόδια Υπουργεία θα βάλουν μια τάξη που θα καθιστά την επίσκεψη στον Ιερό Βράχο προσέγγιση με άποψη Παιδείας κι όχι πανηγυριού…
Πότε η Πολιτεία θα καταλάβει πως αυτός ο τόπος, αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν μια καλύτερη ταυτότητα, από αυτή που δείχνουν προς τα έξω εν ονόματι του εύκολου κέρδους…
Από το Γραφείο Τύπου
Αισθάνομαι τυχερός που γνώρισα τη Μικρασιάτισσα Φιλιώ
«Αισθάνομαι τυχερός που γνώρισα τη Μικρασιάτισσα . Φιλιώ»
Μπορεί να είναι οξύμωρο το «σχήμα» της σκέψης μου ότι αισθάνομαι πραγματικά τυχερός που γνώρισα τη γιαγιά Φιλιώ, μόλις δύο μήνες πριν φύγει από τη ζωή…
Η κυρά Φιλιώ Χαιδεμένου, 107 χρονών μέχρι χθες, ήταν η Μικρασιάτισσα που με την προίκα του Θεού τα πολλά της χρόνια, κράτησε ζωντανή τη Μικρασία, μπολιάζοντας τα μεταγενέστερα χρόνια της Καταστροφής με ιστορία και γεγονότα, έτσι όπως τα έζησε η ίδια και χιλιάδες πρόσφυγες του ξεριζωμού.
Ήταν μια γυναίκα θρύλος, μια γυναίκα που «πάτησε» σε τρεις αιώνες, μια αγωνίστρια της ζωής, μια επαναστάτρια του θανάτου…
Είχα την απίστευτη τιμή να τη βραβεύσω και να την γνωρίσω την ίδια μέρα, για την ύπαρξη της σ΄ αυτό τον κόσμο, είχα την απόλυτη ικανοποίηση να ακούσω ιστορίες της Σμύρνης από τα χείλη της και είχα την συγκινητική ευκαιρία να φιλήσω τα χέρια της , τα χέρια που είχαν προλάβει να «αγγίξουν» τη Μικρασία σε μεγάλες στιγμές.
Ως πρόσφυγας τρίτης γενιάς, ως άνθρωπος και ως πολιτικός υποκλίνομαι στη σωρό μιας μεγαλειώδους παρουσίας, που η ιστορία θα τη θυμάται σαν τη «γιαγιά Φιλιώ τη Μικρασιάτισσα».
Ο Ποντιακός Ελληνισμός. Ένα ακόμη κομμάτι του ατελείωτου, απέραντου Ελληνισμού
«Ο Ποντιακός Ελληνισμός. Ένα ακόμη κομμάτι του ατελείωτου, απέραντου Ελληνισμού»
Ούτε τα πλέον αιμοσταγή και «άρρωστα» μυαλά της σύγχρονης λογοτεχνίας, δεν θα μπορούσαν να φαντασιωθούν μια ιστορία με τόση βία, τόσο αίμα, τόσα αποτρόπαια εγκλήματα εις βάρος παιδιών και γυναικών, όπως αυτό που η ίδια η ιστορία έγραψε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα στον Πόντο.
Εκεί όπου η Ελλάδα, πνίγηκε κυριολεκτικά στο αίμα 350.000 ανθρώπων, ανάμεσα τους, βρέφη, νήπια, εγκυμονούσες, γέροντες… Εκεί που η ζωή κομματιάστηκε, συνθλίφτηκε, διαλύθηκε, πολτοποιήθηκε… Εκεί που στη θέση του Έθνους έμεινε ένας θρήνος, η στάχτη της καμένης γης, ο άνεμος του πολέμου, η μυρωδιά του ξεριζωμού, η αίσθηση της ορφάνιας από πατρίδα…
Αυτό τον ελληνισμό η Βουλή των Ελλήνων, τιμά με απόφαση της από το 1994, κάθε χρόνο στις 19 του Μάη…
Η ιστορία όμως των Ποντίων εξακολουθεί να υπάρχει στην αφάνεια και τα γεγονότα να αποτελούν τόπο άγνωστο για τις συνειδήσεις των παιδιών…
Η γνώση είναι η δικαίωση της ιστορίας. Η μνήμη είναι η υποχρέωση στο χτες. Η μνήμη και η γνώση είναι το μοναδικό πέρασμα του σύγχρονου ανθρώπου στο αύριο. Δίχως αυτό το δίπτυχο η κοινωνία δε βαδίζει μπροστά, αλλά σημειωτόν. Για πολλά χρόνια τόσα όσα για να συνειδητοποιήσουν οι «συγγραφείς της ιστορίας» ότι οφείλουν να πουν την αλήθεια και μόνο αυτήν…
Σκέψεις για την 3η Μαιου, Παγκόσμια Ημέρα του Τύπου
Σκέψεις για την 3η Μαιου, Παγκόσμια Ημέρα του Τύπου
«Ο Τύπος είναι η μεγαλύτερη ευλογία ή η μεγαλύτερη κατάρα της εποχής μας, αλλά ξεχνώ ποια»
James Barrie, Σκοτσέζος συγγραφέας (1860-1937)
…και να σκεφτεί κανείς ότι η συγκεκριμένη φράση του James Barrie, αφορά στις πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα. Τότε που ακόμη τα ΜΜΕ δεν είχαν την τεχνική δυνατότητα να κρατούν τον κόσμο ολόκληρο στο Διαδίκτυο, ούτε καν στο Δίκτυο.
Φαίνεται όμως πως έτσι ή αλλιώς, τότε και τώρα, η Δημοσιογραφία ήταν και θα είναι αμφιλεγόμενη. Και μάλιστα των άκρων. Ευλογία ή κατάρα…
Αυτό είναι κάτι που το βιώνουμε άλλωστε καθημερινά αφού ένα ποσοστό επώνυμων κι ανώνυμων ισχυρίζεται ότι για όλα τα δεινά που συμβαίνουν ευθύνεται ο Τύπος και ένα άλλο σημαντικό ποσοστό, υποστηρίζει ότι χωρίς τα ΜΜΕ, όλοι θα ζούσαμε στο σκοτάδι και την παραπληροφόρηση.
Ευλογία ή κατάρα… λοιπόν, ανάλογα με το επίπεδο, την ποιότητα, τη δεοντολογία, τους στόχους, τον προορισμό κάθε λειτουργού που υπηρετεί στο συγκεκριμένο χώρο την ενημέρωση με τη δημόσια-γραφή του…
Στα βιβλία βρίσκεται η ψυχή του χρόνου που πέρασε
«Στα βιβλία βρίσκεται η ψυχή του χρόνου που πέρασε»
…Τα βιβλία δίνουν φωνή στους πεθαμένους που έχουν σιγήσει.
Όποιοι λαοί ξεχνούν τις δυστυχίες τους είναι καταδικασμένοι να τις ξαναζήσουν. Έχουμε χρέος στη βαθύτερη και ουσιαστική γνώση της ιστορίας. Όχι για κομματική ή παραταξιακή χρήση αλλά για εθνική και κοινωνική συνειδητοποίηση».
Μ΄ αυτά τα λόγια ο βουλευτής β΄ Πειραιά Δημήτρης Λιντζέρης σφράγισε την ομιλία στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσε με την «Πρωτοβουλία για τη διατήρηση των τοπικών πολιτισμών» στην Ένωση Σμυρναίων Νικαίας, αφιερωμένη στις Αλησμόνητες Πατρίδες.
Στην εκδήλωση προβλήθηκε η ταινία του Νίκου Κούνδουρου «1922» υπό το βλέμμα του εξαίρετου δημιουργού της, ενώ πλαισίωσαν με τις ομιλίες τους ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Χάρης Καστανίδης, η καθηγήτρια Παντείου, Μαίρη Μαρούλη – Ζηλεμένου.
Συγκινητική ήταν η προσέλευση του κόσμου, που γέμισε την τεράστια αίθουσα της Ένωσης ασφυκτικά με εκατοντάδες κόσμου και μέχρι το τέλος.
Δύο Μητροπολίτες οι κκ. Αλέξιος Νικαίας και Σεραφείμ Πειραιά, έδωσαν το δικό τους στίγμα και ταύτισαν τις θέσεις τους με τη θέση του Δημήτρη Λιντζέρη, ότι η θρησκεία είναι αυτή που ορίζει την ταυτότητα, διατηρεί τον πολιτισμό και τη γλώσσα και το ίδιο έγινε και με τους Μικρασιάτες.
Ο βουλευτής β΄ Πειραιά, αναφέρθηκε εκτενώς στο έντονο προσφυγικό στοιχείο που υπάρχει στην Περιφέρεια του, το οποίο έχει δώσει ιδιαίτερο χρώμα και άρωμα στις γειτονίες της και αυτό βρήκε σύμφωνους τους Δημάρχους Κορυδαλλού και Περάματος που παρευρέθηκαν επίσης καθώς και τους αντιδημάρχους και εκπροσώπους από όλους τους Δήμους της περιοχής.
Όσο για την περίπτωση του βιβλίου της ιστορίας της ΣΤ΄ δημοτικού, το οποίο έχει προκαλέσει σάλο με τα συγγραφικά του ατοπήματά σχολιάστηκε ιδιαίτερα καυστικά από τον κ. Λιντζέρη πως «αν δεν αποτελεί λάθος ή ατύχημα τότε στοχεύει στον πολιτισμικό μας ευνουχισμό. Πολλές αναφορές και παραλείψεις του συγκεκριμένου βιβλίου αποτελούν μνημεία ιστορικής λοβοτομής. Η αμφισβήτηση του δικαιώματος στη μνήμη, στη συνείδηση και στη γνώση της ιστορίας αποτελεί πρόβλημα βαθύτατα εθνικό κι αναμφισβήτητα πανανθρώπινο. Θα πρέπει να γνωρίζουν οι συγγραφείς τον κανόνα που έχει διατυπώσει ένας σύγχρονος ψυχαναλυτής 0 Tomas Szasz: «ο ανόητος ούτε συγχωρεί, ούτε λησμονεί, ο αφελής συγχωρεί αλλά και λησμονεί, ο σοφός συγχωρεί αλλά δε λησμονεί».
Σε απόγνωση ο Αθλητισμός – σε μαρασμό το ποδόσφαιρο
«Σε απόγνωση ο Αθλητισμός – σε μαρασμό το ποδόσφαιρο»
«Σε πλήρη αναστάτωση και απόγνωση τελούν οι ενώσεις ποδοσφαιρικών σωματείων των διαφόρων περιοχών της χώρας μας, από την παντελή έλλειψη χρηματοδότησης της πολιτείας προς αυτές».
Με αυτή τη φράση ξεκινά την παρέμβαση του προς τον Πρόεδρο της διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, ο βουλευτής β΄ Πειραιά εισηγητής Πολιτισμού – Αθλητισμού του ΠΑΣΟΚ, Δημήτρης Λιντζέρης, εν ονόματι της στήριξης του ερασιτεχνικού αθλητισμού και ποδοσφαίρου.
Η επιστολή κοινοποιείται και στην Πρόεδρο της Βουλής, κ. Άννα Ψαρρούδα Μπενάκη ενώ συνυπογράφεται από 14 συναδέλφους του.
Με δεδομένο ότι οι ποδοσφαιρικές ενώσεις αριθμούν περίπου 4.500 μέλη, 400.000 ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές και εκατοντάδες χιλιάδες φίλαθλους σ ΄όλη τη χώρα κι όλος αυτός ο κόσμος του αθλητισμού και του ποδοσφαίρου περνά μεγάλη κρίση λόγω οικονομικών προβλημάτων, ο βουλευτής β΄ Πειραιά κτυπά συναγερμό κι επισημαίνει πως ο Υπουργός Αθλητισμού, οφείλει να ασχοληθεί άμεσα με το θέμα και να σταματήσει να κλείνει τα ΄αυτιά του στις εκκλήσεις των ενδιαφερομένων.
Ειδικά μετά την πρωτοβουλία της πολιτείας να «κόψει» από τις ποδοσφαιρικές ενώσεις τις επιχορηγήσεις, οι οποίες ήταν κι η κύρια πηγή εσόδων τους.
Εκείνο που επισημαίνει ο κ. Λιντζέρης, είναι ότι ενώ ο αθλητισμός αποτελεί σήμερα τη μοναδική διέξοδο για τους νέους, αντί το αρμόδιο Υπουργείο να προωθεί και να στηρίζει το χώρο, τον υποβαθμίζει και τον απειλεί με εξαφάνιση…
Κατάλυση του Αρχαιολογικού Χώρου της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας με απόφαση του κεντρικού αρχαιολογικού συμβουλίου
«Κατάλυση του Αρχαιολογικού Χώρου της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας με απόφαση του κεντρικού αρχαιολογικού συμβουλίου»
Ο υποβιβασμός ενός τόπου από ιδιωτικά συμφέροντα είναι κάτι σύνηθες για την ελληνική επικράτεια. Όταν όμως με αυτά τα συμφέροντα συναινεί με την ανοχή της και η Πολιτεία, τότε επιβάλλεται να αναζητήσουμε το γιατί…
Σύμφωνα με ερώτηση που κατέθεσε ο βουλευτής β΄ Πειραιά Δημήτρης Λιντζέρηςγια τη Σαλαμίνα «ο θαλάσσιος χώρος μπροστά από την Κυνόσουρα του Δήμου Αμπελακίων Σαλαμίνας έχει ανακηρυχτεί σε ζώνη Α ΄προστασίας ».
Αυτό σημαίνει ότι καμία επιπλέον δραστηριότητα δε μπορεί να εγκατασταθεί και να λειτουργήσει στο χώρο αυτό. Ενώ επιβάλλεται να απομακρυνθούν κι ήδη υπάρχουσες.
Παρ΄ όλα αυτά και σύμφωνα με δημοσίευμα μεγάλης εφημερίδας, το κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο γνωμοδότησε για την αύξηση μήκους του δεξαμενόπλοιου διαχωρισμού πετρελαιοειδών αποβλήτων εντός του κηρυγμένου ενάλιου αρχαιολογικού χώρου απέναντι από η Χερσόνησο της Κυνόσουρας όπου έχει εντοπιστεί ο Τύμβος των Σαλαμινομάχων. Για την ακρίβεια δεξαμενόπλοιο μήκους 174μ., θα αντικατασταθεί με άλλο μήκους 261 μ.
«Κι ενώ σύμφωνα με κοινή υπουργική απόφαση του 2005 που συνοδεύει την άδεια λειτουργίας του δεξαμενόπλοιου ορίζεται σαφώς ότι μετά το 2005 που συνοδεύει την άδεια λειτουργίας του δεξαμενόπλοιου ορίζεται σαφώς ότι μετά το 2012 θα πρέπει να αναζητηθεί νέα θέση, με παρέμβαση του Γ.Γ. του Υπουργείου και προέδρου του συμβουλίου κ. Χρ.Ζαχόπουλου, απαλείφθηκε ο σχετικός όρος από τη συγκεκριμένη γνωμοδότηση του συμβουλίου.
Είναι φανερό ότι το Υπουργείο Πολιτισμού δίνει την έγκρισή του για τη λειτουργία του δεξαμενόπλοιου με όρους δυσμενέστερους για τον αρχαιολογικό χώρο από ότι προβλέπει η κοινή υπουργική απόφαση».
Αντίθετα επίσης από τις διαβεβαιώσεις του υπουργού προς τον βουλευτή στις 24-10-2006, ότι στην περιοχή σχεδιάζονται ευρύτερες παρεμβάσεις που θα αναστρέψουν τη βεβαρημένη κατάσταση και θα αναδείξουν τον αρχαιολογικό χώρο, όλα κινούνται αντίθετα γι΄ αυτό και ερωτάται εκ νέου ο Υπουργός Πολιτισμού:
*αν θα αποδεχθεί τη σχετική γνωμοδότηση του ΚΑΣ κι αν θα υπογράψει τη σχετική απόφαση με την οποία η λειτουργία του δεξαμενόπλοιου θα προσβάλει και θα υποβαθμίσει ακόμη περισσότερο τον αρχαιολογικό χώρο;
*η λειτουργία της πλωτής εγκατάστασης είναι επιβεβλημένη από την εθνική και κοινοτική νομοθεσία και ουδείς αμφιβάλλει γι΄ αυτό. Όμως γιατί εκεί κι όχι κάπου αλλού;
*ποιες εντολές έχουν δοθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου ώστε να αναδειχθεί ο χώρος σε σύμβολο παγκόσμιας ιστορίας;
*ποιες ευρύτερες παρεμβάσεις σχεδιάζονται στην περιοχή; ποιο το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης;
Από το Γραφείο Τύπου
Μουσείο Σαλαμίνας . Μια υπόσχεση 8 χρονών…
«Μουσείο Σαλαμίνας . Μια υπόσχεση 8 χρονών…»
Πόσα χρόνια απαιτούνται για τη δημιουργία ενός μουσείου; Όταν μάλιστα υπάρχει το οίκημα που θα το φιλοξενήσει; Όταν δεκάδες ευρήματα που αναζητούν «στέγη» δε μπορούν να γίνουν εκθέματα και περιμένουν στοιβαγμένα σε αποθήκες ή μεταφέρονται από δω κi από κει;
Με ερώτηση του στη βουλή ο βουλευτής β΄ Πειραιά Δημήτρης Λιντζέρης, ανασκαλεύει ένα μείζον θέμα ιστορικής σημασίας για τη Σαλαμίνα, το οποίο μένει στα αζήτητα από το αρμόδιο Υπουργείο. Το Υπουργείο Πολιτισμού.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που καταθέτει στην ερώτησή του, από το 1999 ο δήμος Σαλαμίνας παραχώρησε στο υπουργείο πολιτισμού το 1ο δημοτικό σχολείο, προκειμένου να στεγαστεί το αρχαιολογικό μουσείο. Το σχολείο αυτό ήταν το πρώτο Καποδιστριακό σχολείο που κτίστηκε και λειτούργησε στο νησί επί Υπουργού Παιδείας του αείμνηστου Γ. Παπανδρέου.
Η επισκευή του εν λόγω κτιρίου εξασφαλίστηκε με πιστώσεις το 2001 από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Το χρονοδιάγραμμα για τη λειτουργία του εν λόγω μουσείου ήταν το 2005.
Ο προγραμματισμός αυτός επιβεβαιώθηκε κι από τον υφυπουργό κ. Τατούλη, όμως ακόμη και σήμερα το μουσείο παραμένει κλειστό.
Για όλα αυτά ο βουλευτής β΄ Πειραιά ρωτά τον Υπουργό:
*για ποιο λόγο καθυστερεί η λειτουργία του αρχαιολογικού μουσείου της Σαλαμίνας σε αντίθεση με τις διακηρύξεις του τ. Υφυπουργού Πολιτισμού; Πότε επιτέλους θα λειτουργήσει το συγκεκριμένο μουσείο;
Από το γραφείο Τύπου