• ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΠΛΩΤΗΣ ΔΕΞΑΜΕΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

     ΟΝΟΜΑ – ΕΠΩΝΥΜΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ

    ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Β” ΠΕΙΡΑΙΑ

     

     

    ΕΡΩΤΗΣΗ

    ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ: ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ

    ΘΕΜΑ : ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΠΛΩΤΗΣ ΔΕΞΑΜΕΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

     

     

    Στο λιμάνι της Σαλαμίνας από 31/01/2001 ευρίσκεται παράνομα ελλιμενισμένη η πλωτή δεξαμενή « Ιωάννης Λειβαδάς » με Ν.Π.100, μήκος 77 μέτρα, πλάτος 15 μέτρα, σημαίας ελληνικής. Το λιμάνι αυτό είναι αξιοθέατο της περιοχής, ελλιμενίζονται δε μικρά σκάφη αλιείας. Η προβλήτα του λιμανιού είναι χώρος περιπάτου και αναψυχής Η εν λόγω δεξαμενή ελλιμενίστηκε στο τουριστικού και ιστορικού  ενδιαφέροντος λιμάνι, κατόπιν αδείας του Λιμενικού Ταμείου Σαλαμίνας και η οποία έληξε την παραπάνω ημερομηνία. Το Κεντρικό Λιμεναρχείο Πειραιά ευαισθητοποιούμενο, επέβαλε πρόστιμο στον ιδιοκτήτη της δεξαμενής. Όμως παρόλα αυτά η ογκώδης δεξαμενή παραμένει ελλιμενισμένη στο γραφικό λιμένα προκαλώντας περιβαλλοντολογικά προβλήματα, δημιουργώντας οργή και αγανάκτηση για την συνεχιζόμενη αυθαιρεσία στους κατοίκους και προξενώντας απορία και έκπληξη στους επισκέπτες. Μάλιστα ο Δήμος Σαλαμίνας με ομόφωνο ψήφισμά του από 14/02/2001 ζητά την απομάκρυνση της δεξαμενής.

     

    ΕΡΩΤΑΤΑΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ

    Τι επιπλέον επείγοντα μέτρα θα λάβει για την αναγκαστική μεθόρμιση της δεξαμενής -ενόψει μάλιστα της τουριστικής περιόδου – ώστε να αποκατασταθεί στη συνείδηση των κατοίκων η έννοια της έννομης τάξης, να αποκατασταθεί η εύρυθμη λειτουργία του λιμένα και να αποφευχθεί η αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής.

     

    Ημερομηνία : 29/06/2001                                                                       Υπογραφή

  • ΠΡΑΚΤΙΚΑ – Προϋπολογισμός 2002

    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κ. Λιντζέρης έχει το λόγο.
    ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση του Προϋπολογισμού είναι η τελευταία κοινοβουλευτική πράξη του χρόνου. Είναι η ώρα που η Κυβέρνηση κάνει απολογισμό των πεπραγμένων και προσδιορίζει την πολιτική της για τον επόμενο χρόνο. Και βεβαίως είναι η ώρα που η Αντιπολίτευση κάνει την κριτική της και προβάλλει την εναλλακτική της πρόταση, αν έχει. Άλλως, μηδενίζει ή παραποιεί.
    Είναι η ώρα που οι πολίτες παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις προτάσεις των κομμάτων, που αφορούν το μέλλον τους και κρίνουν την αξιοπιστία τους αναλογιζόμενοι τι έλεγαν πέρυσι, τι προέβλεπαν, τι πραγματοποιήθηκε, αλλά κυρίως τι έχει αλλάξει στη ζωή τους.
    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να προβώ σε κάποιες διαπιστώσεις που απορρέουν από την ανάλυση αυτών που είπα πριν λίγο.
    Πρώτη διαπίστωση. Ο Προϋπολογισμός αυτός καταρτίστηκε και θα εκτελεστεί αποκλειστικά σε ευρώ. Δηλαδή η Ελλάδα έχει κοινό νόμισμα με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και συμμετέχει ισότιμα με τους εταίρους της στο παγκόσμιο οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Κινείται με ασφάλεια στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε δύσκολους καιρούς, αρθρώνοντας το δικό της λόγο, που είναι άλλωστε και η δική της συνεισφορά στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
    Ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε με δουλειά και μέθοδο από την Κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια. Η είσοδός μας στην ΟΝΕ και στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα είναι ένας σταθμός τεράστιας ιστορικής σημασίας για τη χώρα και επιτεύχθηκε από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις της Νέας Δημοκρατίας ότι οδηγούμε τη χώρα σε πτώχευση. Όμως την οδηγήσαμε σε ανάπτυξη.
    Διαπίστωση δεύτερη. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Απολογισμού του έτους 2000, που κατατέθηκε στη Βουλή, αποδεικνύεται αναμφίβολα η αξιοπιστία της οικονομικής πολιτικής της Κυβέρνησης. Το ίδιο προκύπτει και για την πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού του 2001. Παρά τις απρόβλεπτες δυσμενείς εξωγενείς επιδράσεις, ο Προϋπολογισμός είναι ισοσκελισμένος με μικρή απόκλιση, απ΄ ό,τι είχε προβλεφθεί.
    Από αυτό το Βήμα, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, πέρυσι μιλάγατε για ελλείμματα και καταστροφές, οι οποίες όχι μόνο δεν συνέβησαν, αλλά οι οικονομικές εξελίξεις του προηγούμενου έτους δίνουν τη δυνατότητα για μεγαλύτερη αισιοδοξία για το μέλλον.
    Διαπίστωση τρίτη. Προκειμένου να ενισχύσει την ανάπτυξη της οικονομίας και ως εκ τούτου την αύξηση της απασχόλησης, συνεχίζει την προσπάθειά της για δημοσιονομική εξυγίανση, μείωση του δημόσιου χρέους, επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών. Στόχοι που επιτυγχάνονται.
    Στην προχθεσινή του ομιλία ο Υπουργός Ανάπτυξης κατάθεσε νέα δέσμη προτάσεων, που θα επιταχύνουν την υλοποίηση των πιο πάνω στόχων. Πρέπει να τονιστεί ότι αυτή η σταθερή πολιτική που εφαρμόζεται, έχει αποδώσει καρπούς σε συνθήκες που ισχύει το σύμφωνο σταθερότητας. Οδήγησε σε μείωση του δημόσιου χρέους κατά 2,5 μονάδες σε σχέση με πέρσι και τώρα σε πλεονασματικό προϋπολογισμό, 0,8% του ΑΕΠ. Δηλαδή, σε συνθήκες δημοσιονομικής ισορροπίας και σταθερότητας, παρατηρείται αναμφίβολα βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων.
    Πρέπει να επισημανθεί ότι η πρόβλεψη για 0,8% πλεόνασμα δεν περιλαμβάνει τα 250 δισεκατομμύρια που διατίθενται για τα επιπλέον μέτρα κοινωνικής και φορολογικής πολιτικής που εξαγγέλθηκαν. Αν περιλαμβάνονταν, τότε το πλεόνασμα θα προσέγγιζε το 1,3% του ΑΕΠ.
    Προς τι, λοιπόν, αυτή η απαξία για τα επιτεύγματα του ελληνικού λαού; Προς τι η εξομοίωση της χώρας μας με τις χώρες του τρίτου κόσμου που ακούστηκε εδώ από τους ομιλητές της Αντιπολίτευσης; Γιατί ακούστηκαν πολλοί επιθετικοί προσδιορισμοί, γεωγραφικοί όροι, παρελθοντολογικές αναφορές, αλλά ουδείς απάντησε στο βασικό ερώτημα ως προς τις κοινωνικές παροχές: Με αυτές τις δημοσιονομικές συνθήκες πού θα βρίσκατε τους παραπάνω πόρους; Μήπως αυξάνοντας το ΑΕΠ; Μα, δεν γίνεται περισσότερο. Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν κινείται με ρυθμό αύξησης δύο μονάδες παραπάνω απ” ό,τι κινούνται τα αντίστοιχα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα πράγματα δεν βελτιώνονται από τη μια μέρα στην άλλη -και το ξέρετε- ούτε έχει ανακαλυφθεί ακόμα η φιλοσοφική λίθος στην πολιτική και στην οικονομία. Απαιτούνται σχέδια, όραμα, ενδιάμεσοι στόχοι και κυρίως δουλειά, για να φθάσουμε στο ζητούμενο, που είναι η πραγματική σύγκλιση με την οικονομία της Ευρώπης, η εξίσωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων με αυτό των ευρωπαίων. Για να γίνει αυτό, η Κυβέρνηση έχει συγκεκριμενοποιήσει τους στόχους για να εξασφαλιστούν οι παράμετροι και οι προϋποθέσεις που θα εγγυηθούν τη συνέχεια του υψηλού ρυθμού που έχει επιτευχθεί.
    Βασικές συνιστώσες είναι η αποδοτική αξιοποίηση των 17,5 τρισεκατομμυρίων δραχμών του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, οι διαρθρωτικές αλλαγές και ακόμα πρέπει να συνεχιστεί η αποκλιμάκωση του δημόσιου χρέους και να υπάρξει βεβαίως άρση όλων των αντικινήτρων που δυσχεραίνουν το επενδυτικό κλίμα.
    Θα ήθελα, κυρίες και κύριοι, να επισημάνω την αναγκαιότητα για άρση όλων των καθυστερήσεων που παρατηρούνται στην ενεργοποίηση των διατάξεων του αναπτυξιακού ν. 2601/98 και των καθ” ύλη επιχειρησιακών προγραμμάτων που λειτουργούν στο Γ” Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, όπως παραδείγματος χάρη επενδύσεις που αφορούν το θεματικό τουρισμό ή και άλλες που εκκρεμεί η έγκριση των προδιαγραφών για την πραγματοποίησή τους.
    Δεύτερον, χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη λειτουργία του one stop office που έχει νομοθετηθεί από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.
    Τρίτον, πρέπει οι προβλεπόμενες δράσεις των υπηρεσιακών προγραμμάτων να συγκεκριμενοποιηθούν τάχιστα σε πλήρως προσδιορισμένα και ελέγξιμα επενδυτικά προγράμματα με σαφή περιγραφή των όρων και των προϋποθέσεων υλοποίησής τους.
    Για να γίνουν αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χρειάζεται διαρκής εκσυγχρονισμός της Δημόσιας Διοίκησης ή άλλως άρση των αντικινήτρων που αποτελούν τροχοπέδη για την ανάπτυξη. Αναμφίβολα έχουν γίνει πολλά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Απαιτούνται όμως και άλλα, που θα πλήξουν οριστικά τα φαινόμενα της γραφειοκρατίας, των χρονοβόρων διαδικασιών, της αλληλοεπικάλυψης αρμοδιοτήτων, φαινόμενα που γεννούν τη διαφθορά και καθυστερούν την εξέλιξη της κοινωνίας και της οικονομίας εν γένει.
    Τα βήματα που επιχειρούνται είναι σταθερά, χωρίς να προκαλούν τριγμούς στον κοινωνικό ιστό ή να θίγουν κεκτημένα συμφέροντα των εργαζομένων.
    Η προσπάθεια κατατείνει ώστε ο πολιτικός προγραμματισμός μέσω της Δημόσιας Διοίκησης να συμβάλει στην κοινωνική ανέλιξη, στόχος που πρέπει να κατακτηθεί με τρόπο δημοκρατικό, χωρίς shock-therapy ή κοινωνική αναστάτωση.
    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση επιδιώκει ολοκληρωμένη ανάπτυξη με ορθή χωροταξική κατανομή, δηλαδή ισόρροπη, κάτι που θα εγγυηθεί τη δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος. Γι” αυτό και το 80% του Γ” Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης διατίθεται στην περιφέρεια. Γι” αυτό στο νέο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης δίνεται βάρος στην ανάπτυξη όλων των κλάδων της οικονομίας, πέραν των τραπεζικών και κατασκευαστικών που παρουσιάζουν σημαντική ανάπτυξη ήδη.
    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο φετινός Προϋπολογισμός σηματοδοτεί την έναρξη της πορείας που θα οδηγήσει τη χώρα ψηλά στην κοινωνία των ευρωπαϊκών κρατών, επιδιώκοντας μια ανάπτυξη που στηρίζεται σε υγιείς βάσεις και που το πλεόνασμα κατανέμεται επ” ωφελεία των ασθενεστέρων τάξεων. Ας μη μας διαφεύγει της προσοχής ότι είναι η πρώτη φορά που υπάρχει στη χώρα μας συγκεκριμένο πρόγραμμα ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, ύψους 810 δισεκατομμυρίων δραχμών.
    Ο Προϋπολογισμός αυτός στα πλαίσια της διεθνούς συγκυρίας και των αντικειμενικών δυνατοτήτων της χώρας μας, στοχεύει σε μια κοινωνία ευημερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης, γι” αυτό σας καλώ και να τον υπερψηφίσετε!
    ( Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ )

     

    21/12/2001

  • ΠΡΑΚΤΙΚΑ – ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ για Κοινωνικό Προϋπολογισμό 2001

    ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή αλλά και την ευθύνη να απευθυνθώ στο Σώμα επί του κατατεθέντος, από τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, κοινωνικού προϋπολογισμού του 2001, όπως προβλέπεται από το ν. 2084/92.
    Ο κοινωνικός προϋπολογισμός περιλαμβάνει τα χρηματικά ποσά που θα διατεθούν από το κράτος για κοινωνική προστασία, δηλαδή για κοινωνική ασφάλιση, υγεία και πρόνοια.
    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αποτελεί ιστορική αλήθεια ότι οι έννοιες κοινωνικό κράτος, κοινωνική πολιτική ήλθαν στο προσκήνιο της πολιτικής από της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ το 1974. Από τότε κέντρο της πολιτικής μας είναι ο πολίτης, η ευημερία του, η ποιότητα ζωής του. Από το 1981 και μετά, όταν το ΠΑΣΟΚ κατά πρώτον ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, η έννοια της πολιτικής δημοκρατίας περιέλαβε την έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης.
    Το κοινωνικό κράτος είναι δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ και των κυβερνήσεών του. Η άμβλυνση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων είναι δικό μας έργο. Το κράτος πρόνοιας που δημιουργήσαμε και συνεχίζουμε να στοχεύουμε στη διεύρυνσή του δεν συνδέεται μόνο με την ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα της δημοκρατικής παράταξης. Αποτελεί ταυτόχρονα τη μοναδική οδό για να επιτευχθεί μια δικαιότερη και ισχυρότερη κοινωνία. Γι” αυτό η Κυβέρνηση Σημίτη σταθερά και με συνέπεια διαμορφώνει πολιτική σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς για να εξασφαλίσει περισσότερη κοινωνική αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη.
    Οι βασικές προτεραιότητες, όπως η κάλυψη των αναγκών υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής ασφάλισης, η ενίσχυση της απασχόλησης και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία είναι στόχοι άρρηκτα δεμένοι μεταξύ τους, είναι προϋπόθεση για μια κοινωνία συνοχής και προόδου.
    Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ εργάζονται σταθερά σ” αυτές τις κατευθύνσεις για να πετύχουν κάτι που οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης είχαν κατακτήσει, επωφελούμενες από την οικονομική ανάπτυξη που ακολούθησε το τέλος του πολέμου μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970.
    Σήμερα το παγκόσμιο χρηματιστηριακό κεφάλαιο απειλεί το κοινωνικό κράτος, απειλεί τους εργαζόμενους. Το τονίζω αυτό γιατί τα προβλήματα της χώρας μας είμαστε υποχρεωμένοι να τα αντιμετωπίσουμε σ” αυτές τις συγκεκριμένες συνθήκες με τα μέτρα που διαθέτουμε. Και η κυβερνητική πολιτική πρέπει να κρίνεται στα πλαίσια των δυνατοτήτων που έχει στη σημερινή συγκυρία. Πρέπει να κρίνεται από τις προθέσεις της, αλλά και την αποτελεσματικότητά της. Να κρίνεται από την αρμονική σύγκλιση του εφικτού με το επιθυμητό.
    Και όλοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι στο ΠΑΣΟΚ, είμαστε υπερήφανοι για την κοινωνική μας πολιτική. Επιδιώκουμε σταθερά την κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη, όχι από φιλανθρωπία ή σαν αντιστάθμισμα που παρέχεται για τις επιπτώσεις που προκαλεί η λειτουργία της αγοράς.
    Για μας είναι στοιχείο σύνθεσης της κοινωνίας, προϋπόθεση για τη λειτουργία της δημοκρατικής πολιτείας, αλλά συγχρόνως έννοια άρρηκτα δεμένη με την ανάπτυξη και την ποιότητα ζωής.
    Αναρωτιέμαι αν ακόμα κάποιοι από τη Νέα Δημοκρατία έχουν στο μυαλό τους τη ρήση της σιδηράς, πάλαι ποτέ, κυρίας Θάτσερ ότι «η κοινωνία είναι ανύπαρκτη».
    Ευτυχώς όμως για μας αυτές οι αντιλήψεις δεν έχουν καμία σχέση με την εφαρμοσμένη πολιτική. Και αν υπάρχουν λάθη, αν υπάρχουν υποχωρήσεις ή προβλήματα στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής, αν κάποια μέτρα χρειάζονται βελτίωση, αν ο χρόνος επιβάλλει νέες τομές και εκσυγχρονιστικές προσαρμογές, εδώ είμαστε να τα διορθώσουμε. Άλλωστε κανείς δεν είναι αλάνθαστος. Αρκεί μέλημά του να είναι η υλοποίηση των δεσμεύσεών του έναντι της κοινωνίας και του λαού.
    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν από την παρατήρηση των αριθμών του προϋπολογισμού περάσουμε στη σύγκριση και στην αποκρυπτογράφηση των προθέσεων της πολιτικής, θα διαπιστώσουμε αβίαστα: Πρώτον, ότι υπάρχει μεγάλη αύξηση στις δαπάνες κοινωνικής προστασίας μεταξύ των ετών 1990 – 2000. Το 1998 οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα αποτελούν το 24,5% του ΑΕΠ. Το 2000, το 25,8%. Το επίπεδο αυτό βρίσκεται χαμηλότερα από το μέσο όρο των πλουσίων χωρών του βορρά, αλλά υψηλότερα από το μέσο επίπεδο των χωρών του νότου.
    Αξίζει να σημειωθεί, χωρίς καμία διάθεση παρελθοντολογίας, ότι την περίοδο 1990-1993 η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που μειώνει το ποσοστό κοινωνικής προστασίας στο ΑΕΠ κατά 4%. Είναι ένα αδιάψευστο δείγμα γραφής για το πώς η Νέα Δημοκρατία εννοεί την κοινωνική πολιτική.
    Δεύτερον, οι συνολικές δαπάνες κοινωνικής προστασίας του κοινωνικού προϋπολογισμού αυξήθηκαν από 3,9 τρισεκατομμύρια το 1993 σε 8,2 τρισεκατομμύρια το 2000 και σε 9,05 τρισεκατομμύρια το 2001. Παρουσιάζεται δηλαδή μία αξιοσημείωτη αύξηση της τάξης του 132% από το 1993 μέχρι σήμερα ή κατά 10% από πέρυσι μέχρι φέτος.
    ( Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ )
    Τα έσοδα -και είναι πολύ ενδιαφέρον- για τη χρηματοδότηση των δαπανών κοινωνικής προστασίας, προέρχονται στην Ελλάδα κατά 29% από τις εισφορές της γενικής κυβέρνησης κατά 62% από κοινωνικές εισφορές και κατά 9% από τα υπόλοιπα. Τα αντίστοιχα επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί έχει σημασία αυτή η σύγκριση, είναι 35% της γενικής κυβέρνησης, 61% από κοινωνικές προσφορές και 4% τα υπόλοιπα. Οι διαφορές μας ως προς τα μέσα επίπεδα είναι αναμφίβολα μικρές. Μελετώντας όλους τους επιμέρους δείκτες, αντιλαμβάνεται κανείς τον κοινωνικό προσανατολισμό της κυβερνητικής πολιτικής, συμπεραίνοντας ότι στους τομείς υγείας, πρόνοιας, κοινωνικών ασφαλίσεων, κατάρτισης και εκπαίδευσης του εργατικού δυναμικού, προσεγγίζουμε το μέσο όρο της Κοινότητας. Άρα, βαίνουμε θετικά προς την πραγματική σύγκλιση, που είναι το επόμενο ζητούμενο μετά την ένταξή μας στην ΟΝΕ.
    Πάμε μπροστά, βελτιώνοντας το επίπεδο παροχής υπηρεσιών στους πολίτες, διαψεύδοντες τις προβλέψεις της Νέας Δημοκρατίας ότι οδηγούμε την κοινωνία σε πτώχευση.
    Πρέπει εδώ να τονίσω, κύριοι συνάδελφοι, ότι αυτή η πολιτική εφαρμόστηκε και απέδωσε σε συνθήκες όπου ισχύει το σύμφωνο σταθερότητας, με μείωση του δημόσιου χρέους κατά 2,5 μονάδες σε σχέση με πέρυσι με πλεονασματικό προϋπολογισμό 0,8% του ΑΕΠ, σε συνθήκες δημοσιονομικής ισορροπίας και σταθερότητας. Και όμως, συνδυάζεται με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των Ελλήνων.
    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως είναι γνωστό η παρέμβαση του κράτους στον κοινωνικό τομέα, πέρα από την αναδιανομή του εισοδήματος μεταξύ των κοινωνικών ομάδων έχει σοβαρές επιπτώσεις και στην αλληλουχία των γενεών. Έτσι: Στις εισφορές των εργαζομένων του σήμερα στηρίζει την πληρωμή των συντάξεών της η προηγούμενη γενιά. Από την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους ευκολύνεται η οικονομική ανάπτυξη της επόμενης γενιάς. Οι δαπάνες για την παιδεία και την επαγγελματική κατάρτιση της επόμενης γενιάς χρηματοδοτούνται με δαπάνες του σήμερα.
    Εμείς σήμερα μπορούμε να υποστηρίξουμε με ικανοποίηση ότι δεν δανειζόμαστε από τις επόμενες γενιές για να ικανοποιήσουμε το σήμερα, αλλά αντιθέτως βελτιώνουμε το σήμερα με τις δικές μας οικονομικές δυνατότητες για να δημιουργήσουμε καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές.
    ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ:….όταν ξεπουλάς τα έσοδα τα μελλοντικά;
    ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Θα το αποδείξω.
    ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ: Μεγάλη κομματική αλαζονεία!
    ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Θα το αποδείξω. Αν κάνετε λίγη υπομονή….
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Σας παρακαλώ, μην απαντάτε σε διακοπές. Συνεχίστε την ομιλία σας, κύριε συνάδελφε.
    ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Διάλεξη κάνει ο άνθρωπος. Δεν είναι ομιλία αυτή για Βουλή.
    ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Είναι σκληρή η αλήθεια, αλλά θα το αποδείξω.
    Είναι αυτή η έναρξη της πορείας….
    ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ: Το ψάρι το βαφτίζετε καλαμπόκι.
    ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Είναι αυτή η έναρξη της πορείας, που θα συνεχιστεί και στο μέλλον για να οδηγήσει τη χώρα ψηλά στην κοινωνία των ευρωπαϊκών κρατών, μία ανάπτυξη που στηρίζεται σε υγιείς βάσεις και όχι σε βερεσέδια, όπως μας καταλογίζετε. Και το πλεόνασμα κατανέμεται επ” ωφελεία των ασθενεστέρων τάξεων, όπως το δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης ύψους 810 δισεκατομμυρίων δραχμών. Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει στη χώρα ένα συγκροτημένο πρόγραμμα ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιτέλους ας απαντήσει η Αντιπολίτευση συγκεκριμένα. Με αυτές τις δημοσιονομικές συνθήκες θα δίνατε παραπάνω; Και που θα βρίσκατε τους πόρους; Θα δίνατε λιγότερο και γιατί; Οφείλετε μία ξεκάθαρη αιτιολογία. Θα βοηθούσε πολύ για να γίνει κατανοητή η πολιτική σας στο σύνολο των πολιτών.
    ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΕΒΕΡΤ: Τα αποθεματικά των ταμείων τα παίξατε στο Χρηματιστήριο και τα χάσατε. Αυτό κάνατε.
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Έβερτ, θα σας παρακαλέσω ιδιαίτερα να μην κάνετε διακοπές. Δεν υπάρχει κανένας λόγος…
    ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΕΒΕΡΤ: Τα παίξατε στο Χρηματιστήριο και τα χάσατε.
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Έβερτ, μπορείτε να αναπτύξετε τον αντίλογό σας στη συνέχεια.
    ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Κύριε Έβερτ, δεν χάθηκε τίποτα από αυτά που λέτε. Οι όποιες απώλειες είναι λογιστικές. Κανείς δεν πρόκειται να πουλήσει αυτές τις μετοχές, εκτός και αν εισηγείστε κάτι τέτοιο. Αντιλαμβάνεστε, όμως, τις συνέπειες για την κοινωνία.
    ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΕΒΕΡΤ: Δεν τα αφήνετε αυτά. Δεν ντρέπεστε να μιλάτε με αυτό τον τρόπο;
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Έβερτ, θα σας παρακαλέσω ιδιαίτερα.
    ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΕΒΕΡΤ: Απάτη διαπράξατε!
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Θα σας παρακαλέσω για τελευταία φορά να σταματήσετε.
    ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Σεβόμενος απολύτως την ιστορία σας, δεν απαντώ σε αυτές τις διακοπές σας.
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Και καλώς κάνετε, κύριε συνάδελφε. Συνεχίστε την ομιλία σας.
    ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Θεωρώ, όμως, ότι η ουσία του λόγου μου είναι με επιχειρήματα και σε τίποτα δεν μπορεί να την αμαυρώσουν οι όποιες παρεμβάσεις που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.
    Λέω, λοιπόν, ξανά: Αιτιολογήστε που θα βρίσκατε τα χρήματα για να δώσετε περισσότερα. Μήπως θα αυξάνατε το Α.Ε.Π.; Γνωρίζετε βεβαίως ότι με μετρήσεις και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα έχει τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Κινείται δύο μονάδες υψηλότερα από το μέσο όρο της Ευρωζώνης. Και αυτά είναι αδιάψευστα στοιχεία.
    Μόνιμη επωδός της Νέας Δημοκρατίας -για τον οποίο και η διακοπή που υπέστην- είναι ότι οδηγήσαμε τα ασφαλιστικά ταμεία σε πτώχευση. Οι αριθμοί όμως και η πραγματικότητα τη διαψεύδουν. Ας τους ακούσουμε νηφάλια.
    Οι επενδύσεις στην κοινωνική ασφάλεια του προϋπολογισμού του 2001 αυξήθηκαν κατά 8,2% σε σχέση με το 2000. Το 2001 το κράτος επιδοτεί τις συντάξεις με 2,5 τρισεκατομμύρια, που αντιστοιχεί στο 45% των συντάξεων που καταβάλλονται στη χώρα μας. Την αντίστοιχη περίοδο 1999-2001 τα έσοδα των κυριοτέρων ασφαλιστικών οργανισμών αυξήθηκαν κατά 13%. Η αύξηση αυτή οφείλεται στη συνεχή βελτίωση των μηχανισμών είσπραξης, στη μείωση της εισφοροδιαφυγής, στην αύξηση του συνολικού αριθμού ασφαλισμένων, που προήλθε από τη νομιμοποίηση των οικονομικών μεταναστών. Σημαντικά υψηλότερη ήταν η συνεισφορά του κράτους στην αύξηση των συνολικών εσόδων, κάτι που καταδεικνύει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της πολιτείας για την ενίσχυση του ασφαλιστικού συστήματος. Συγκεκριμένα, το 2000 ήταν 229 εκατομμύρια ECU. Το 2002 θα είναι 440 εκατομμύρια ECU, αύξηση που προσεγγίζει το 88%.
    Η αύξηση των δαπανών στο ίδιο χρονικό διάστημα ανήλθε σε 22% και οφείλεται στην αύξηση των συντάξεων κατά 19%, στην αύξηση των δαπανών για φάρμακα κατά 26% και στη νοσοκομειακή περίθαλψη κατά 16%.
    Αξίζει να σημειωθεί ότι η αύξηση στις δαπάνες για τις συντάξεις κατά 19% αντανακλά πραγματική βελτίωση του εισοδήματος των συνταξιούχων διότι κατ” αυτό το χρονικό διάστημα ο απόλυτος αριθμός των συνταξιούχων αυξήθηκε μόλις κατά 3%.
    Η κυβερνητική κατεύθυνση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι είναι συγκεκριμένη και σταθερή. Ενώ αυξάνεται η εισφορά του κράτους σε πραγματικές τιμές επιδιώκεται η ορθολογικοποίηση στη σχέση εξόδων δαπανών των ταμείων με στόχο τη βιωσιμότητά τους και τη στήριξη των ασθενεστέρων οικονομικά στρωμάτων του πληθυσμού.
    Η ισορροπία του ασφαλιστικού συστήματος είναι ζήτημα υψηλής προτεραιότητας για τη χώρα μας, αλλά και για την Ευρώπη. Η επίλυση αυτού του προβλήματος θα βοηθήσει πολλαπλά την ελληνική κοινωνία και την οικονομία διότι θα διαμορφώσει όρους βεβαιότητας και εμπιστοσύνης μεταξύ τους.
    Βεβαίως η Ελλάδα δεν έχει άμεσο πρόβλημα ασφαλιστικού συστήματος, αλλά μία σωστή και μακροχρόνια αναπτυξιακή και κοινωνική πολιτική πρέπει να προβλέπει τις εξελίξεις και να δίνει ορθές, διαχρονικές απαντήσεις.
    Βασικό μέλημα του κοινωνικού κράτους είναι η δημιουργία προϋποθέσεων για πλήρη απασχόληση, ο διαρκής αγώνας ενάντια στην ανεργία. Αποφασιστικό ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση έχουν οι πολιτικές κατάρτισης και επανακατάρτισης. Ο Πρωθυπουργός έχει κατ” επανάληψη δηλώσει πως στόχος της Κυβέρνησης είναι η κατάρτιση και η επανακατάρτιση εξακοσίων χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων μέχρι το 2004.
    Στο σημερινό οικονομικό περιβάλλον σημασία έχουν και οι στέρεες βάσεις που δίνει το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και οι γνώσεις για τις συνεχείς εξελίξεις στον τομέα της τεχνολογίας και εν γένει της εργασίας. Αυτή η επαγγελματική κατάρτιση είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Εργασίας. Ήδη από το Σεπτέμβριο ο Πρωθυπουργός εξήγγειλε τη δημιουργία ενός εθνικού κέντρου επαγγελματικού προσανατολισμού, που θα συνδέσει την επαγγελματική κατάρτιση με την απασχόληση. Έχει εξασφαλιστεί η αναγκαία χρηματοδότηση από εθνικούς και κοινωνικούς πόρους. Τα ποσά 190.000.000.000 για επαγγελματική εκπαίδευση, 90.000.000.000 για αρχική επαγγελματική κατάρτιση, 400.000.000.000 για συνεχιζόμενη επαγγελματική κατάρτιση.
    Μία προσεκτική ματιά στις επιχορηγήσεις του τακτικού προϋπολογισμού στον ΟΑΕΔ θα αποκαλύψει αύξηση της τάξης του 165% παρακαλώ μεταξύ των ετών 2001 και 2002. Συγκεκριμένα 18.500.000 ευρώ το 2001 και το 2002 θα προσεγγίσει τα 50.000.000. Η μάχη για την απασχόληση είναι συνεχής. Με έργο και μεθοδικότητα δημιουργούμε ισχυρό κοινωνικό κράτος.
    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το κοινωνικό πρόσωπο του κράτους που σταθερά οικοδομούμε δεν φαίνεται μόνο από τις δαπάνες που προανέφερα. Υπάρχουν και άλλες πρόσθετες και έμμεσες κοινωνικές παροχές που επεκτείνουν το δίκτυο της κοινωνικής προστασίας. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούν σήμερα. Αυτές ξεκίνησαν την προηγούμενη δεκαετία και εξακολουθούν να επιχορηγούνται μέσω του τακτικού προϋπολογισμού όσες δεν πέρασαν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με αντίστοιχη εξεύρεση πόρων. Αναφέρω ενδεικτικά τον επιτυχημένο θεσμό των Κέντρων Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων, τους παιδικούς σταθμούς που πολλαπλασιάζονται, τον κοινωνικό τουρισμό και τις επιδοτήσεις στους συγκοινωνιακούς φορείς.
    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο κοινωνικός προϋπολογισμός του 2001, που συζητάμε, είναι η αφετηρία για ακόμα μεγαλύτερες κοινωνικές παροχές τα επόμενα χρόνια. Αυτό το αποδεικνύει ο κοινωνικός προϋπολογισμός του 2002 που κατατέθηκε και θα συζητηθεί σύντομα στο Σώμα.
    Η κοινωνική πολιτική ενισχύεται με πόρους που εξασφαλίστηκαν από τη μείωση του δημοσίου χρέους χωρίς να επηρεάζεται η δημοσιονομική σταθερότητα της οικονομίας. Το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης από 84 δισεκατομμύρια το 2000, αυξήθηκε σε 110 δισεκατομμύρια το 2001 και σε 122 δισεκατομμύρια το 2002. Αυξήθηκε δηλαδή στα τρία χρόνια σε ένα ποσοστό της τάξης του 45%.
    Ακόμα η συμμετοχή του δημοσίου στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης σύμφωνα με το ν. 2084/92 από 78 δισεκατομμύρια το 2000 σε 80 δισεκατομμύρια το 2001 και 150 δισεκατομμύρια το 2002 αύξηση μεγάλη της τάξης του 92%.
    Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Εργασίας αυξήθηκε κατά 6,5% σε σχέση με πέρυσι.
    Κλείνοντας θα πω μόνο μια φράση, κύριε Πρόεδρε. Η προσφορά της παράταξης και σήμερα της Κυβέρνησης που αποτελεί την πολιτική της έκφραση στην Ελλάδα συνεχίζεται αδιάκοπα γι” αυτό και ο λαός μας της εμπιστεύεται τη διακυβέρνηση της χώρας σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Κανείς από εμάς δεν μπορεί να επαναπαύεται. Πρέπει να δίνουμε συνεχώς περισσότερα. Η Κυβέρνηση θα κριθεί από τη δυνατότητά της να θεμελιώσει μια κοινωνία ευημερίας. Άλλωστε ότι υπερβαίνει τις πολιτικές αντιπαραθέσεις και διαρκεί αποτελεί την ουσία της προσφοράς στην πολιτική.
    Χρέος της Κυβέρνησης είναι να συνεχίσει να προωθεί το κοινό αγαθό. Η τελική κρίση του λαού θα τη δικαιώσει πάλι. Ευχαριστώ.
    (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)

    04/12/2001

  • Ασυμβίβαστο

    Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, συζητάμε σήμερα τα άρθρα 56 και 57 του Συντάγματος. Η σημερινή συζήτηση αποτελεί μία από τις κορυφαίες στιγμές της αναθεώρησης, ακριβώς γιατί αφορά το status της Βουλής. Αφορά τη σύνθεση του Κοινοβουλίου των επόμενων χρόνων, από την οποία θα εμπορευθεί η κοινοβουλευτική και νομοθετική πραγματικότητα. Γι” αυτό είναι πολύ σημαντική. Θα έλεγα ότι τα δύο αυτά άρθρα είναι συγκοινωνούντα και περιγράφουν τους όρους και τις προϋποθέσεις της πολιτικής εκπροσώπησης στο Κοινοβούλιο.

    Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, στην ομιλία μου για το άρθρο 86 είχα πει πως οι ιδιότητες αποφασιστικής σημασίας για τους πολιτικούς είναι το πάθος, το αίσθημα ευθύνης και η αίσθηση του μέτρου. Σήμερα θέλω να προσθέσω και μία ακόμη ιδιότητα : την  προβλεπτικότητα. Γιατί οι συνέπειες ενός μέτρου και μάλιστα συνταγματικού και οι πολιτικοκοινωνικές ανακατατάξεις που προκαλεί γίνονται ορατές στο μέλλον.

    Οφείλω να τονίσω ότι οι θέσεις που θα εκφράσω είναι απαλλαγμένες από την αλαζονεία της πληρότητας και από την ύβρη της συναίσθησης ότι κατέχουνε την απόλυτη αλήθεια. Οι κοινές συγκλίνουσες θέσεις των εισηγητών των δύο μεγάλων κομμάτων δεν μπορούν να δράσουν σε εμένα σαν Προκρούστης για να ακρωτηριάσουν σκέψεις και απόψεις που οφείλω να καταθέσω στην Εθνική Αντιπροσωπεία και στον ελληνικό λαό, τμήμα του οποίου τιμήθηκα να εκπροσωπώ. Άλλωστε, το να γίνεις από όλους αρεστός μπορεί να είναι επιθυμητό, αλλά είναι συγχρόνως και ανέφικτο.

    Έρχομαι κατά πρώτο στο ασυμβίβαστο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το θέμα ετέθη αιφνιδίως από τους εισηγητές των δύο μεγάλων κομμάτων στην εναρκτήρια συνεδρίαση της αναθεώρησης, χωρίς προηγουμένως να έχει απασχολήσει τις εργασίες της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος.

    Είναι κατά τη γνώμη μου – τη γνώμη ενός γιατρού και όχι συνταγματολόγου – εκτός κατεύθυνσης και στερείται ιστορικού ερείσματος, αφού σύμφωνα με το άρθρο 110 , παράγραφος 2 δεν προκύπτει από κανένα σημείο της Επιτροπής Αναθεώρησης της προηγούμενης Βουλής. Βεβαίως τελούσε υπό αναθεώρηση το άρθρο 57. Όμως, πουθενά δεν αναφέρεται η έννοια του ασυμβίβαστου, ούτε κατ” υποψίαν.

    Το θέμα δεν είναι βεβαίως προσωπικό, ούτε αφορά μόνο την παρούσα Βουλή. Η πολιτική διάσταση των άρθρων 56 και 57 προκύπτει από την απάντηση στα πιο κάτω ερωτήματα.

    Τι είδους πολιτική εκπροσώπηση επιθυμούμε στο Κοινοβούλιο;

    Είναι το αξίωμα του Βουλευτή επάγγελμα, αλλά συγχρόνως το λειτούργημα του Βουλευτή συνάδει με οποιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα;

    Είναι εν τέλει , η πολιτική επάγγελμα;

    Θίγεται ή όχι ο αντιπροσωπευτικός χαρακτήρας του πολιτεύματος με τον περιορισμό των προσώπων που μπορούν να εκπροσωπήσουν το λαό;

    Έχουν ακουστεί πολλές απόψεις με αξιόπιστα επιχειρήματα, θα έλεγα, εκατέρωθεν. Θα εκθέσω επιγραμματικά τις δικές μου.

    Είναι βαθιά πολιτική και ιδεολογική μου θέση ότι ο Βουλευτής κατέχει ένα τιμητικό αξίωμα και μάλιστα προσωρινό. Δεν είναι επάγγελμα. Ο Βουλευτής είναι εκπρόσωπος του λαού στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

    Οφείλει να ασκεί τα καθήκοντά του  με ευσυνειδησία και συστηματικότητα, που μπορεί να τον οδηγήσει σε αναγκαστική αποκοπή από το επάγγελμά του. Αλλά αυτό είναι προϊόν επιλογής και  όχι συνταγματικού κωλύματος. Άλλωστε μοναδικός κριτής της δράσης και της αποτελεσματικότητας του Βουλευτή και της επάρκειας του μες στην άσκηση των καθηκόντων του, είναι ο ελληνικός λαός και η ετυμηγορία του.

    Δεύτερον, ο Βουλευτής πρέπει, πριν απ” όλα, να είναι καταξιωμένος στη συνείδηση των εν δυνάμει ψηφοφόρων του. Μεταξύ των διαφόρων παραγόντων  που οδηγούν στην καταξίωση, εξέχουσα θέση έχει και η επαγγελματική καταξίωση, που αποδεικνύει ότι δεν είναι παρασιτικό ον, αλλά δημιουργικό. Η εργασία δεν αποτελεί μόνο μέσο βιοπορισμού, είναι φορέας και δημιουργός κοινωνικών σχέσεων. Είναι δίαυλος εκπομπής, αλλά και λήψης μηνυμάτων από την κοινωνία. Είναι ένας τρόπος κατανόησης των αναγκών της, των ρυθμών αλλαγής και συγχρόνως πηγή γνώσης όλων των συναφών προβλημάτων.

    Η εργασία , κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αποτρέπει την επαγγελματοποίηση του Βουλευτή, η οποία με τη σειρά της είναι δυνατόν να οδηγήσει σε γραφειοκρατικού τύπου αυτονόμηση του βουλευτικού Σώματος έναντι της κοινωνίας που αντιπροσωπεύει.

    Θα έρθω στο άρθρο 56 παράγραφος 3, που οφείλει να διευκρινιστεί, γιατί κατά τη δική μου την ανάγνωση και κατά τη δική μου εκτίμηση στην ουσία, με τις έκτακτες εκλογές, αίρονται όλα τα κωλύματα εκλογιμότητας γιατί ο νομοθέτης στη συγκεκριμένη ρύθμιση αναφέρει ότι όλα τα κωλύματα ισχύουν 18 μήνες πριν το τέλος της λήξης της τετραετούς βουλευτικής περιόδου και δεν αναφέρεται καθόλου στο χρόνο των εκλογών. Και βεβαίως θέτει κανείς το ερώτημα: αν οι εκλογές, δηλαδή, γίνουν ένα ή ενάμιση χρόνο πριν από τη λήξη της θητείας, δεν ισχύει κανένα ασυμβίβαστο; Πρέπει αυτό να διευκρινιστεί γιατί η πολιτική πραγματικότητα μας λέει ότι στην Ελλάδα σπάνια γίνονται εκλογές στο τέλος της βουλευτικής περιόδου.

    Θέλω να πω – όχι πως υπάρχει κάποιο ειδικό πρόβλημα, όχι πως και αυτό δεν είναι θεμιτό – για την ελάττωση των κωλυμάτων εκλογιμότητας που όταν πρωτόβαλε ο συνταγματικός νομοθέτης, το έβαλε εκτός των άλλων λόγων για να υπάρξει μια ισοτιμία στην εκλογική μάχη και στον εκλογικό αγώνα, με την έννοια ότι κάποιος που με τον άλφα ή βήτα τρόπο ασκούσε εξουσία, ασκούσε πολιτική εξουσία και κατά το μείζονα λόγο ασκούσε οικονομική εξουσία μέσω του  κράτους, δεν θα έπρεπε να είναι υποψήφιος αν δεν τηρούνταν κάποιες προϋποθέσεις. Βλέπω ότι στη συγκεκριμένη διάταξη δε δίδεται μεγάλη προσοχή πάνω σε αυτό το θέμα, με αποτέλεσμα να θεσμοθετούμε τη διευκόλυνση μιας συγκεκριμένης διαδρομής,  που έχει να κάνει με τρεις ενδιαμέσους σταθμούς : κόμμα – διοίκηση – Βουλή.

    Αυτό δεν το λέω με την έννοια ότι είναι θεμιτό ή λάθος, αλλά δεν μπορεί να γίνεται σε βάρος των άλλων κατηγοριών εκπροσώπησης. Και το λέω αυτό γιατί παράλληλα έρχεται το ασυμβίβαστο να δράσει αποτρεπτικά στη διάθεση δοκιμασμένων και επιτυχημένων στην κοινωνία στελεχών, για την είσοδό τους στην πολιτική.

    Νομίζω πως μέλημα κάθε δημοκρατικής πολιτείας είναι η αντανάκλαση της κοινωνίας στην πολιτική και η διασφάλιση όρων αντιπροσωπευτικότητας και ισοτιμίας.

    Έτσι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εκτιμώ πως θα υπάρχει πλέον μια σαφής ανισοτιμία μεταξύ κομματικών και κρατικών στελεχών αφ” ενός και κοινωνικών και επιστημονικών αφετέρου.

    Φοβάμαι πως οδηγούμαστε σε μια κατηγορία  – κατ” όπως έλεγε και ο Μαξ Βέμπερ – διαθέσιμων να εκπροσωπούν το λαό. Νομίζω όμως πως το ζητούμενο θα ήταν πώς η πολιτεία θα προσέλκυε καταξιωμένα επαγγελματικά κοινωνικά και επιστημονικά πρόσωπα και πώς συγχρόνως θα απωθούσε άτομα που βλέπουν την πολιτική σαν σίγουρο και προσοδοφόρο επάγγελμα. Άλλωστε θα πρέπει να έχουμε μια πειστική απάντηση , κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διότι η επιχειρούμενη συνταγματική ρύθμιση, εξ” όσων γνωρίζω, είναι πρωτοφανής. Σε κανένα σύνταγμα της Ευρώπης δεν περιλαμβάνεται με τέτοια απολυτότητα τέτοια διάταξη.

    Βεβαίως, υπάρχουν δραστηριότητες και επαγγέλματα που είναι ασυμβίβαστα με το αξίωμα του Βουλευτή. Αυτά όμως περιλαμβάνονται στο ισχύον σύνταγμα ή αν δεν περιλαμβάνονται μπορούν να ρυθμιστούν νομοθετικά.

    Θα μπορούσε κανείς να επεκτείνει το ασυμβίβαστο προς την κατεύθυνση αυτή, θα ήταν όμως λάθος – κατά τη δική μου γνώμη – αν ρητά γενικεύσει το ασυμβίβαστο μεταξύ Βουλευτή και οποιασδήποτε  επαγγελματικής δραστηριότητας.

    Τέλος, για να κλείσω σεβόμενος απολύτως το χρόνο, θέλω να επισημάνω ότι ακόμα και αν ψηφιστεί τέτοιο άρθρο θα ήταν αδιανόητο να ισχύσει από αυτή τη Βουλή. Πουθενά οι νόμοι δεν ισχύουν αιφνιδιαστικά και μάλιστα  όταν ανατρέπεται η συνταγματική τάξη. Ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να γνωρίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις λειτουργίας του πολιτεύματος. Δε μπορεί οι κανόνες να αλλάζουν στη διαδρομή κατά το δοκούν, έστω και της πλειοψηφίας. Οι κανόνες που ίσχυσαν στις πρόσφατες εκλογές οφείλουν να ισχύουν μέχρι την εκπνοή της παρούσας Βουλής.

    Ευχαριστώ.

    28/02/2001

  • Για το άρθρο 86 του Συντάγματος

    Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδερφοι,

    το συζητούμενο άρθρο 86 του Συντάγματος περιέχει αναμφίβολα πολλές πτυχές και παραμέτρους. Δε φιλοδοξώ, ως μη νομικός, να προσφέρω στη νομική υπόσταση και τεκμηρίωση αυτού του νόμου, επειδή όμως αναμφίβολα χαρακτηρίζει συνολικά και προσδιορίζει την πολιτική και τη διαφάνεια που οφείλει να έχει καθένας που έχει αποφασίσει να ασχοληθεί με τα κοινά, θα ήθελα να καταθέσω και εγώ τις απόψεις μου.

    Δε νομίζω βέβαια ότι περιμένει κανείς μέσα από αυτό ή άλλο τεχνικό περιεχόμενο μιας συνταγματικής διάταξης να λυθεί το θέμα της ποινικής ευθύνης των πολιτικών. Είναι ένα μεγάλο θέμα που αγγίζει τα όρια του πολιτικού και νομικού πολιτισμού ολόκληρης της χώρας. Είναι θέμα που αγγίζει τα πολιτικά ήθη όπως έχουνε παγιωθεί στη διάρκεια της λειτουργίας του πολιτεύματος.

    Και το λέω αυτό γιατί είναι βαρύ ακόμα το κλίμα από το «αμαρτωλό» ’89, όταν ένα υπαρκτό οικονομικό σκάνδαλο μεταβλήθηκε σε όχημα σπίλωσης, απαξίωσης και παραπομπής πολιτικών αντιπάλων, δίχασε τον ελληνικό λαό, οπισθοδρόμησε τα πολιτικά ήθη και τελικά ακύρωσε τους όρους για τους οποίους, υποτίθεται, ότι παραπέμφθησαν τότε όσοι παραπέμφθησαν.

    Ας δούμε όμως σήμερα τι κάνουμε για να θωρακίσουμε το κύρος του πολιτικού κόσμου, αλλά συγχρόνως να εξασφαλίσουμε τη διαφάνεια στη λειτουργία των θεσμών έναντι του μοναδικού κριτή, του ελληνικού λαού. Γιατί, κύριοι συνάδερφοι, ηχεί παράδοξα, παράλογα και ανιστόρητα, θα έλεγα, οι πρωταγωνιστές του «αμαρτωλού» ’89 να προτείνουν θέσεις που στην ουσία αναιρούν εκείνη την πρακτική τους.

    Αλλά ας είναι, όλ” αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Στο υπό συζήτηση άρθρο πρέπει αναμφίβολα να ληφθούν υπόψη τι σημαίνει στη χώρα μας πολιτικός αντίπαλος, μέχρι που μπορεί να φθάσει  ο πολιτικός ανταγωνισμός, γιατί πρέπει οι πολιτικοί να αντιμετωπίζονται ως εν δυνάμει παρανομούντες. Το λέω αυτό γιατί και σήμερα η βασική αντιπολιτευτική επιλογή της Νέας Δημοκρατίας είναι η σκανδαλολογία και το κυνήγι  μαγισσών. Μόλις πριν λίγες μέρες βιώσαμε την παρέμβασή της με βάση το πόρισμα Ντογιάκου. Είναι όμως καταδικασμένο πολιτικά και αυτό θα πρέπει να το καταλάβει.

    Γι” αυτό μέσα από το άρθρο αυτό πρέπει να διασφαλιστούν, κατά τη γνώμη μου, δύο πράγματα. Να μην υπάρχει αφ” ενός μεν ασυδοσία στην ασυλία των πολιτών, αλλά συγχρόνως να μη μπορεί να παραδοθεί ο πολιτικός βορά στους πολιτικούς αντιπάλους. Πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή, γιατί είναι μεν λαϊκή απαίτηση η διαφάνεια του πολιτικού βίου και η διασφάλιση διαδικασιών τιμωρίας των παρανομούντων πολιτικών, αλλά αυτό δε μπορεί να είναι αποτέλεσμα πολιτικών σκοπιμοτήτων, ούτε συσχετισμού δυνάμεων της Βουλής, αλλά προϊόν νηφάλιας, αντικειμενικής σκέψης και ανάλυσης και στάθμισης των ποινικών δεδομένων. Αλίμονο αν δεχθούμε λογικές που δίνουν τη δυνατότητα η πλειοψηφία να παραπέμπει τη μειοψηφία για πολιτικούς λόγους. Θα ήταν η αποθέωση του νόμου της ζούγκλας .

    Σίγουρα οι πολίτες απαιτούν από εμάς να νομοθετούμε χωρίς να εξαιρούμε τον εαυτό μας. Σίγουρα οι πολιτικοί δεν είναι ιδιαίτερη κατηγορία πολιτών που θέλουν ειδική μεταχείριση. Όμως πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι πολιτικοί είναι ευάλωτοι στις σκοπιμότητες του αντιπάλου τους και συγκεντρώνουν επάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και όπως γνωρίζετε καλύτερα από εμένα δε συνεπάγεται μόνο θετικά. Γι” αυτό και η παραπομπή για τυχόν αδικήματα πρέπει να είναι συγκεκριμένη, τεκμηριωμένη και με κριτήρια που θα υπερβαίνουν – επαναλαμβάνω- το συσχετισμό των δυνάμεων των κομμάτων της Βουλής. Γι΄ αυτό έχει μεγάλη βάση και σημαντική πολιτική σημασία για μένα η αυξημένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών που τελικά όμως για να παραπέμψει αρκούν και οι 150. Είναι όμως ένα στίγμα, δίνει ένα μήνυμα. Πέραν από αυτά τα επιχειρήματα τα οποία ανέλυσε προηγουμένως ο συνάδελφος Βουλευτής και Υπουργός κ. Βενιζέλος υπάρχει και κάτι άλλο. Κριτής όλων μας είναι ο ελληνικός λαός και οφείλουμε να δείξουμε περίτρανα ποιος παραπέμπει, ποιον παραπέμπει και για ποιους λόγους παραπέμπει.

    Και υπερβαίνω το νομικό επιχείρημα – το οποίο το σέβομαι – του συνάδελφου του κ. Γκούσκου ότι δημιουργούμε δύο τύπους κατηγορουμένων. Κατά την γνώμη μου, δίνουμε εξόφθαλμα στον ελληνικό λαό τη διάσταση, αν υπάρχει, της πολιτικής δίωξης και αυτό το απεμπλέκουμε από το νομικό σκέλος του πράγματος.

    Άρα, ενώ δεν αλλοιώνεται η ουσία, οι 150 είναι δυνατόν να παραπέμψουν, οι 180 όμως είναι πολύ πιο ισχυρή πλειοψηφία, υπερβαίνει το ένα κόμμα ανάλογα με τους συσχετισμούς της Βουλής και στην ουσία δίνει αυτό το μήνυμα, που το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό.

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι πολύ σημαντικό αυτή η Αναθεωρητική Βουλή να λειτουργήσει με το βλέμμα στο μέλλον. Και χαίρω ότι υπάρχουν πολλά σημεία σύγκλισης. Σήμερα δε νομοθετεί η Κυβέρνηση. Το σύνολο του Κοινοβουλίου προσδιορίζει τους όρους λειτουργίας του πολιτεύματος, γιατί το Σύνταγμα αφορά τη σημερινή Κυβέρνηση, αλλά αφορά την αυριανή και την μεθαυριανή.

    Τέλος, καταλήγοντας νομίζω ότι η τελική πρόταση, όπως διατυπώθηκε από τον εισηγητή της πλειοψηφίας τον κ. Βενιζέλο, είναι η καλύτερη δυνατή και είναι αποδεικτική του κλίματος σύνθεσης που επιδιώκει η παράταξή μας και σε σχέση με αυτά που προανέφερα, γιατί προσπαθεί να εγκαταστήσει σταθερούς κανόνες για ήρεμα πολιτικά ήθη, να θεσμοθετήσει κανόνες διαυγείς και με διαχρονικότητα.

    Ο τόπος έχει ανάγκη από σταθερούς θεσμούς αποδεκτούς από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων. Η σύνθεση και το επίπεδο του δικαστηρίου κρίσης είναι το ανώτατο δυνατό και ως εκ τούτου αξιόπιστο, η δε κλήρωση έρχεται να διασφαλίσει την αντικειμενικότητα των επιλογών.

    Δεν θα επιθυμούσα να υπεισέλθω σε λοιπές τεχνικές λεπτομέρειες που ρυθμίζουν την πολιτική βούληση που ακροθιγώς έθιξα. Ορθά διευκρινίζεται το θέμα των συμμετοχών, μετά την τελευταία πρόταση που έκανε δεκτή  ο εισηγητής της πλειοψηφίας.

    Κλείνοντας , κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήθελα να πω – και αυτό αν θέλετε ας το δούμε στα πλαίσια της δράσης μας συνολικά, Κυβέρνηση και αντιπολίτευση μείζονα και ελάσσονα, ότι το πάθος είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της πολιτικής και των πολιτικών στην προσπάθεια προώθησης θέσεων και επιδιώξεων. Να μην παραγνωρίζεται όμως το αίσθημα ευθύνης και το αίσθημα μέτρου που πρέπει να διέπουν λόγους και έργα. Αυτή η ρύθμιση, αυτή η διατύπωση περιλαμβάνει και τα τρία. Ευχαριστώ.

    21/02/2001

  • Ομιλία για το Ε.Σ.Υ.

    Η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου και η πολιτεία οφείλει να το  προασπίζει και να το παρέχει.
    Η υψηλή παροχή και διατήρηση της υγείας των πολιτών αποτελεί δείκτη της ανάπτυξης και του πολιτισμού του κράτους.
    Συζητάμε σήμερα το σχέδιο νόμου «Βελτίωση και εκσυγχρονισμός του Ε.Σ.Υ.»
    Το περιεχόμενο του νόμου αποκαλύπτει πρώτα απ’ όλα την ιδεολογία του, που δεν είναι σε τίποτα διαφορετική από αυτή που το 1983 οδήγησε στην δημιουργία του Ε.Σ.Υ.. Ήταν μια μεγάλη αλλαγή στο χώρο της υγείας, που έβγαλε τη χώρα από την υγειονομική υπανάπτυξη. Στόχοι του νόμου ήταν η παροχή ίσης και υψηλής ποιότητας υγείας στους Έλληνες . Ήταν  η δημιουργία ενός σταθερού δημόσιου συστήματος υγείας.
    Αυτό το πνεύμα παραμένει απολύτως στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο, εμπλουτισμένο από τις σύγχρονες ανάγκες αλλά και δυνατότητες.
    Από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά στην οικονομία, στην κοινωνία, στην επιστήμη , στην τεχνολογία.
    Ακόμα έχουμε πολλά στοιχεία για τις ελλείψεις και αρρυθμίες του συστήματος που κατέδειξε η εφαρμογή του .
    Είναι κοινή διαπίστωση πως χρειάζονται πολλές βελτιωτικές κινήσεις, προκειμένου να προσεγγιστούν οι στόχοι.
    Πράγματι το σχέδιο νόμου εμπεριέχει τις σύγχρονες απόψεις και προσαρμογές στις νέες εξελίξεις των συστημάτων υγείας.
    Απαντά ικανοποιητικά και με δέσμη προτάσεων στην παθογένεια που αφορά την αποτελεσματικότητα του ως προς την χρήση πόρων. Αναφέρω με στοιχεία της Eurostat 1997 η Ελλάδα ήταν 3η στην Ευρώπη ως προς τις δαπάνες για την υγεία με 8,6 του Α.Ε.Π..
    Όμως –πάντα- κατά την Eurostat το 65% των Ελλήνων είναι δυσαρεστημένο από την παροχή υγείας.
    Το πρόβλημα αναμφίβολα εντοπίζεται στην οργάνωση του συστήματος, στη διοίκηση του, στον έλεγχο της αποτελεσματικότητας, στην ορθή ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού και στην εξάλειψη των ανισοτήτων μεταξύ κέντρου και περιφέρειας .
    Σ’ αυτά τα προβλήματα έρχεται να απαντήσει θετικά η κυβέρνηση, επιδιώκοντας να λύσει οριστικά τα φαινόμενα διαφθοράς, αδιαφάνειας, ουρών στα εξωτερικά ιατρεία και συνωστισμού στους διαδρόμους των νοσοκομείων.
    Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως έχουν γίνει πολλά βήματα. Σ’ όλη τη χώρα υπάρχουν  σήμερα 140 νοσοκομεία και 250 κέντρα υγείας. Έχουν γίνει πολλές  βελτιώσεις στους εξοπλισμούς και τα κτίρια. Η χώρα μας διαθέτει πολλούς καλούς γιατρούς. Ελάχιστοι ασθενείς πηγαίνουν στο εξωτερικό. Η εφαρμογή της προτεινόμενης μεταρρύθμισης μπορεί να συμβάλλει στην απαιτούμενη βελτίωση. Γιατί αποπνέει κανόνες και αρχές που μπορούν να πείσουν στο σύνολο του υγειονομικού προσωπικού κάτι που κρίνεται αναγκαίο για την  αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας στους πολίτες.
    Συνάδελφοι – Συναδέλφισσες
    Μοχλός για την επιτυχία της μεταρρύθμισης είναι ή περιφερειακή συγκρότηση του Ε.Σ.Υ. . Η αποκεντρωμένη διοίκηση είναι ένα επιτυχημένο μοντέλο διοίκησης για όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες. Κάθε υγειονομική περιφέρεια έχει τις ιδιαιτερότητές της. Ιδιαιτερότητες γεωγραφικές, πληθυσμιακές, οικονομικές, υγειονομικές.
    Η μεταφορά διοικητικής πολιτικής και οικονομικής εξουσίας σ’ αυτές αλλά κυρίως η μεταφορά της ευθύνης για το σχεδιασμό και την ανάπτυξη του συστήματος, θα οδηγήσουν αναμφίβολα σε εύστοχες και αποτελεσματικές λύσεις των τοπικών προβλημάτων υγείας.
    Από την πρόληψη, την  πρωτοβάθμια και νοσοκομειακή περίθαλψη μέχρι την αποκατάσταση και την κατ’ οίκον νοσηλεία.

    Ο δεύτερος άξονας του προτεινόμενου νομοσχεδίου αφορά στη διοίκηση των νοσοκομείων, η οποία εκσυγχρονίζεται και εμπλουτίζεται από ειδικούς που μπορούν  να ενσωματώσουν τη σύγχρονη τεχνολογία και να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις στο διοικητικό και οικονομικό τομέα .
    Έτσι θα βελτιωθούν οι υπηρεσίες υγείας του νοσοκομείου και θα αξιοποιηθούν αποδοτικότερα οι προϋπολογισμοί τους.

    Ο τρίτος άξονας αφορά την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού.
    Το βάρος και νομίζω σωστά δίνεται στην ποιότητα, κατάρτιση και αντικειμενική αξιολόγηση του ιατρικού προσωπικού αλλά και του υπόλοιπου υγειονομικού.
    Ας μη ξεχνάμε την πολύ κακή, τη χειρότερη στην Ευρώπη αναλογία 4 προς 5 στη σχέση νοσηλευτικού προς ιατρικό προσωπικό. Η κυβέρνηση θα εφαρμόσει πολιτική ενίσχυσης της στελέχωσης υπηρεσιών υγείας με νοσηλευτικό προσωπικό.

    Συνάδελφοι – Συναδέλφισσες
    Συμπληρωματικό ρόλο στην παροχή υγείας στη χώρα μας αποτελεί ο ιδιωτικός τομέας. Άλλωστε οι ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία είναι η υψηλότερη στην Ευρώπη (3,67 Α.Ε.Π.). Αυτό αντανακλά βεβαίως και την οικονομική ανάπτυξη της χώρας που συνέβη τα τελευταία χρόνια.
    Είναι επιβεβλημένο να κοπούν τα συγκοινωνούντα δοχεία μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και όσον αφορά το ιατρικό προσωπικό και όσον αφορά σύγχρονα διαγνωστικά μέσα.
    Δε μπορεί ο ιδιωτικός τομέας να αιματώνεται (χρηματοδοτείται) από το Δημόσιο. Είναι απόλυτη υποχρέωσή μας, στον Έλληνα πολίτη, να κόψουμε αυτή την αιμορραγική επικοινωνία.
    Είπα συγκοινωνούντα δοχεία εννοώντας τους αθέμιτους τρόπους που έχουν οδηγήσει σε υπερτροφία του ιδιωτικού τομέα. Εννοώ κατευθυνόμενες εξετάσεις, σχέσεις ιατρών Ε.Σ.Υ.  με διαγνωστικά κέντρα και λοιπά που προσβάλλουν την ιατρική δεοντολογία και λειτούργημα.
    Ο ιδιωτικός τομέας να αναπτυχθεί με σταθερούς διαυγείς και ισότιμα εφαρμοζόμενους προς κάθε κατεύθυνση. Πρέπει να επιβληθούν κανόνες που θα εφαρμόζονται προς κάθε κατεύθυνση . Αυτή είναι η εκσυγχρονιστική απάντηση απαραίτητη για την αποδοτική λειτουργία του ιδιωτικού τομέα που όπως προ είπα είναι συμπληρωματικός με το δημόσιο.

    Τέλος κυρίες και κύριοι συνάδελφοι για να κλείσω οφείλω να καταθέσω κάποιες απόψεις μου προερχόμενες από την εμπειρία μου, ασκώντας την μαχόμενη ιατρική και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
    I.Ένα σύστημα υγείας για να πετύχει πρέπει να έχει κέντρο των επιδιώξεών του τον άνθρωπο.
    Οι εργαζόμενοι σ’ αυτό πρέπει να έχουν υψηλά ανεπτυγμένο το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης. Αυτό δεν λύνεται με νόμους . Είναι θέμα νοοτροπίας και συμπεριφοράς.
    Ορθά ο νόμος που κατατέθηκε επιδιώκει να εφαρμόσει  αρχές και αξίες που θα παρέμβουν σ’ αυτές τις νοοτροπίες και συμπεριφορές.
    II.Καμία δαπάνη όσο υψηλή και αν είναι δεν αρκεί  για να προασπίσει το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου ,την υγεία.
    III.Τα προβλήματα του συστήματος δε λύνονται ούτε με ευχές, ούτε με αφορισμούς ούτε με την αυτοθυσία του υγειονομικού προσωπικού. Χρειάζεται συστράτευση της πολιτείας και της υγειονομικής κοινότητας, πάντα με στόχο και κέντρο τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο που πάσχει και που σε κάποια φάση της ζωής μας θα βρεθούμε κι εμείς στη θέση του.
    Γι’ αυτό πρέπει με γνώση και τόλμη να προσεγγίσουμε όλες τις πτυχές του προβλήματος.
    Το υπουργείο υγείας έχει αντιμετωπίσει ολοκληρωμένα το θέμα γι’ αυτό θα φέρει και άλλους νόμους που θα εκσυγχρονίσουν το σύνολο της υγείας στη χώρα μας.
    Ο σημερινός νόμος είναι η βάση που θα δομηθούν οι άλλοι.
    Γι’ αυτό πρέπει να υπερψηφιστεί απ’ όλους.

    Τέλος παρ’ ότι το βήμα της Βουλής δεν είναι φόρουμ επιστημονικών ανακοινώσεων οφείλω χάριν της αλήθειας να αναφερθώ σε κάτι που απασχόλησε τον τύπο και τη Βουλή. Το θέμα των καισαρικών τομών.
    Μελετώντας στατιστικά στοιχεία του μεγαλύτερου ιδιωτικού μαιευτηρίου της χώρας, όπου γίνονται  το 55% των τοκετών του ιδιωτικού τομέα στο λεκανοπέδιο, τη διετία ’99-’00, συγκεκριμένα έγιναν 25.000 τοκετοί, το ποσοστό καισαρικών ανέρχεται στο  38% .
    Με δεδομένα ότι :
    Έχουν εγκαταλειφθεί οι εμβρυουλκίες στις δυστοκίες,
    Σήμερα οι Ελληνίδες γεννούν σε μεγαλύτερες ηλικίες
    Υπάρχουν σαφώς περισσότερες κυήσεις υψηλού κινδύνου
    Γεννιούνται όλο και περισσότερα παιδιά με εξωσωματική γονιμοποίηση
    Αυξάνεται όλο και περισσότερο ο αριθμός των γυναικών που οικειοθελώς επιθυμούν Κ.Τ. , σ’ αυτό έχει συνδράμει και η επισκληρίδιος  αναισθησία.
    Για όλους αυτούς τους λόγους το ποσοστό που προανέφερα κρίνεται ικανοποιητικό . Ποσοστά 11% έως 16% παρουσιάζονται μόνο στα κλασσικά βιβλία της προηγούμενης 20ετίας.

    06/02/2001

  • Πρόταση Μομφής της Ν.Δ.

    Πρώτα απ” όλα οφείλω να δηλώσω ότι η πρόταση μομφής της Ν.Δ. οφείλει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, υποκριτική, με έντονα στοιχεία λαϊκισμού, μικροπολιτικής και αποσταθεροποίησης του κλίματος εμπιστοσύνης που έχει ανάγκη η οικονομία.

    Στην ουσία δηλαδή έρχεται να κάνει κακό σ” αυτό για το οποίο υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται να δράσει θετικά.

    Δημιουργεί εντυπώσεις σ” ένα θέμα που αναμφίβολα αγγίζει τον Ελληνικό λαό, όχι για να προτείνει λύσεις ή διεξόδους αλλά για να απορρίψει, να γενικέψει, να επωφεληθεί.

    Βρισκόμαστε 9 μόλις μήνες από την καθαρή εκλογική νίκη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και  1 μόλις μήνα μετά την ψήφιση από τη Βουλή του Προϋπολογισμού.

    Ο λαός μας επιβράβευσε το Κίνημα και τον Πρωθυπουργό για την οικονομική του πολιτική, που έφερε τη χώρα στο σκληρό πυρήνα των χωρών της Ε.Ε.. Η χώρα μας κινήθηκε με γοργούς ρυθμούς ανάπτυξης, κατάφερε να ελαχιστοποιήσει τις αποστάσεις που τη χώριζαν από τις Ευρωπαϊκές χώρες, κατάφερε να εξομοιώσει τον πληθωρισμό με αυτόν των Ευρωπαϊκών κρατών ξεκινώντας από το δυσθεώρατο ύψος του 15%, πέτυχε αύξηση του Α.Ε.Π. και γενικά βελτίωσε την οικονομία.

    Πετύχαμε λοιπόν τη σύγκλιση και τώρα βαδίζουμε στη μετά ΟΝΕ εποχή, με μέθοδο και αποφασιστικότητα για να πετύχουμε την πραγματική σύγκλιση. Να έχουν δηλαδή οι Έλληνες την ίδια ποιότητα ζωής με αυτή των Ευρωπαίων.

    Με τόσο νωπή τη λαϊκή ετυμηγορία και την κοινοβουλευτική επιβεβαίωση προς τι λοιπόν αυτή η μομφή; Προς τι η προσωποποίηση πολιτικών. Αν καταλήγατε σε προτάσεις θα είχε βάση η συζήτηση τώρα όμως μόνο εντυπώσεις δημιουργείτε.

    Διότι δεν υπακούει σε καμία λογική η άποψη της Ν.Δ.  ότι όλες οι κατακτήσεις είναι αυτονόητες εξελίξεις και για όλα τα δυσάρεστα φταίει η κυβέρνηση.

    Είναι αναξιόπιστο επιχείρημα που έχει καταδικαστεί από τον Ελληνικό λαό σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις.

    Αλλά ας έρθω στην ουσία του ζητήματος. Τι γίνεται με ο χρηματιστήριο;

    Αποτελεί σίγουρα ένα από τους δείκτες ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας. Για λόγους ιστορίας θυμίζω ότι η πρώτη φορά που έγινε προσπάθεια για θεσμική θωράκιση και ανάπτυξη του Χ.Α.Α. ήταν το 1987, με Πρωθυπουργό τον Α. Παπανδρέου, όταν υπουργός Εθνική Οικονομίας ήταν ο σημερινός Πρωθυπουργός και υφυπουργός ο Κος Καρατζάς, με το νόμο περί «οργάνωσης του χρηματιστηρίου και της  κεφαλαιαγοράς».

    Απόδειξη του πόσο μακριά έβλεπε από τότε ο σημερινός Πρωθυπουργός και πως επιδίωκε με μέτρα διαφάνειας και εξασφάλισης να θωρακίσει την επερχόμενη χρηματιστηριακή ανάπτυξη.

    Ακολούθησε μία άνοδος της χρηματιστηριακής αγοράς. Μέχρι το 1998 υπήρξαν 1 εκατομμύριο κωδικοί και σε χρόνο ρεκόρ ανοίχτηκαν 2,5 εκατομμύρια κωδικοί.

    Η ώθηση αυτή οφείλετο στην προεξόφληση της ένταξης στη ζώνη του Ευρώ, στην εξασφάλιση του πακέτου Santer, στην είσοδο ξένων θεσμικών.

    «Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι οι δομές και ότι μηχανισμοί ήταν ανέτοιμοι να δεχτούν τέτοια επενδυτική προσφορά»

    Όμως η ευαισθητοποίηση της κυβέρνησης ήταν άμεση. Από το ‘95 και μετά έχουν ψηφιστεί 8 νόμοι για θωράκιση και ανάπτυξη της αγοράς.

    Το όλο κλίμα οδήγησε σε έκρηξη προσδοκιών. Αναφέρομαι βέβαια στους μικρούς και μεσαίους επενδυτές που σήμερα «στη Σοφοκλέους αναστενάζουν». Δεν μπορούν από αυτό να εξαιρεθούν οι ΕΛΔΕ , οι χρηματιστές, τα παπαγαλάκια, οι ενδιάμεσοι ατζέντες, αλλά κυρίως η άγνοια των κανόνων του παιγνιδιού από το ευρύ επενδυτικό κοινό και πολλές φορές η απληστία των επενδυτών. Το χρηματιστήριο αντιμετωπίστηκε σαν τζόγος και όχι σαν επενδύση με ρίσκο και χρόνο απόδοσης.

    Σίγουρα έχουν εξανεμιστεί μεγάλα ποσά στο χρηματιστήριο. Αλλά και σε αυτό υπερβάλει και παραπλανά η Ν.Δ.. Τα 35 δις που αναφέρεται είναι η λογιστική αξία και η πραγματική αξία σύμφωνα με εκτιμήσεις αναλυτών ανέρχεται σε 6 τρις ( Η τιμή αγορά της μετοχής).

    Η υπεραπλουστευμένη λογική : η κυβέρνηση ανεβάζει ή κατεβάζει το δείκτη στο χρηματιστήριο δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα γιατί δε λαμβάνει υπόψη την αυτονομία και ελευθερία της αγοράς.

    Συνθήκες ανάκαμψης του χρηματιστηρίου υπάρχουν. Όπως επίσης και ροπή για επενδύσεις. Ιδιαίτερα με την εισροή των 17,5 τρις του πακέτου Santer και τις πολλαπλασιαστικές τους επιδράσεις.

    Εκείνο που απαιτείται είναι η εμμονή της κυβέρνησης στην οικονομική πολιτική που έφερε αποτελέσματα.

    Εκείνο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση είναι να εμπεδώσει κλίμα εμπιστοσύνης, ηρεμίας,  αξιοπιστίας και να διευκολύνει τις επενδύσεις.

    Χρειάζεται τόνωση του επενδυτικού κλίματος. Δηλαδή επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών  :

    • I. Με ολοκλήρωση των αποκρατικοποιήσεων
    • II. Με πλήρη απελευθέρωση των αγορών στην ενέργεια , τηλεπικοινωνίες, μεταφορές , δημόσια έργα
    • III. Άρση των διοικητικών αντικινήτρων και συντελεστών δυσχέρειας για την ίδρυση, επέκταση, εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων και one office stop στα επενδυτικά σχέδια.

    Όπως προβλέπεται στο επιχειρησιακό πρόγραμμα ανταγωνιστικότητας του Γ” Κ.Π.Σ.

    • IV. Να υπάρξει έλεγχος των εισαγόμενων εταιρειών κατά τα πρότυπα ελέγχου και αξιολόγησης των επενδύσεων που υπάγονται, στους αναπτυξιακούς νόμους, στα προγράμματα και τους κανονισμούς της Ε.Ε.

    Δηλαδή έλεγχος πριν, κατά, μετά (ex ante – on going – ex post) και κυρώσεις στο ισοδύναμο.

    Και

    • V. Προσαρμογή των όρων ίδρυσης και λειτουργίας των ΑΧΕ και ΕΛΔΕ κατά τα πρότυπα των αντίστοιχων Ευρωπαϊκών και Αμερικάνικων. Μετά απ” όλα αυτά, σύνδεση του Χ.Α.Α. με Ευρωπαϊκά χρηματιστήρια.

    31/01/2001

  • ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ-Κύρωση των άρθρων Συνεταιρισμού του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για ανάπτυξη της Ειδικής Αγωγής

    Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να παρουσιάσω στην Επιτροπή της Βουλής το σχέδιο νόμου «Κύρωση των Άρθρων Συνεταιρισμού του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για ανάπτυξη της Ειδικής Αγωγής».

    Ο εν λόγω ευρωπαϊκός οργανισμός ιδρύθηκε μετά από πρωτοβουλία του Δανού Υπουργού Παιδείας, κ. Γένσεν και τη σταδιακή συμμετοχή 17 χωρών. Είναι οι χώρες της Ε.Ε., οι χώρες της Νορβηγίας και της Ισλανδίας.

    Η νομική υπόσταση του εν λόγω φορέα επικυρώθηκε στις 4.11.1999. Σκοπός της ίδρυσης αποτελεί η βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης των ατόμων με ειδικές ανάγκες, η πρόταση αποτελεσματικών και επιστημονικά έγκυρων μέτρων στο δύσκολο και πολύπλευρο αυτό θέμα και η δημιουργία μόνιμου πλαισίου ευρωπαϊκής συνεργασίας στο  τομέα της εδικής αγωγής.

    Ο Οργανισμός χρηματοδοτείται μερικώς από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και σύμφωνα με την ιδρυτική σύμβαση, τα κράτη που συμμετέχουν, οφείλουν να καταβάλλουν πλήρη συνδρομή μέλους. Από ελληνικής πλευράς η Σύμβαση έχει υπογραφεί από τον κ. Ανθόπουλο, τέως Υφυπουργός εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, ύστερα από εξουσιοδότηση του Υπουργού Εξωτερικών κ. Παπανδρέου.

    Η ετήσια συνεισφορά στον προϋπολογισμό του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για ανάπτυξη ειδικής αγωγής ανέρχεται στο ποσό των 12.418.900 δρχ.. Γι” αυτό, απαιτείται η κύρωση της σχετικής σύβασης να γίνει από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.

    Κυρίες και κύριου συνάδελφοι, όλοι θα συμφωνήσουμε ότι το ενδιαφέρον και η λήψη οριστικών υλοποιήσιμων και αποτελεσματικών μέτρων από την Πολιτεία και γενικότερα από την κοινωνία στο συγκεκριμένο θέμα αποτελεί δείκτη του πολιτισμού και της ευαισθησίας της. Λέγοντας άτομα με ειδικές ανάγκες περιλαμβάνουμε μια μεγάλη κατηγορία ατόμων, τα οποία έχουν πρόβλημα σωματικό, κινητικό, πνευματικό ή και άλλο και διαφοροποιούνται σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Λόγω αυτής ακριβώς της ευρύτητας στην  κατηγοριοποίηση, υπάρχει μεγάλη δυσκολία στη συγκέντρωση ακριβών στατιστικών στοιχείων όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αξίζει να σημειωθεί, ότι σε μια έγκυρη στατιστική προσέγγιση του 1995, από πλευράς Ε.Ε. υπάρχουν 42.000.000 μαθητές υποχρεωτικής εκπαίδευσης, εκ των οποίων πάνω από 10.000.000 είναι στην προσχολική ηλικία. Από τα παιδιά αυτά το 2% έως 12% ήταν παιδιά με ειδικές ανάγκες. Η μεγάλη αυτή απόκλιση αποδεικνύει τις δυσκολίες που προανέφερα και οφείλεται στις πολλές κατηγορίες των παιδιών με ειδικές ανάγκες.

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή του Καιάδα, όπως επίσης και η εποχή που τα άτομα αυτά αντιμετωπίζονταν σαν όνειδος από την οικογένεια και την πολιτεία.  Στο πρόσφατο παρελθόν, η έννοια της αναπηρίας ταυτιζόταν με εκείνη της νόσου, περιορίζοντας έτσι και το περιεχόμενο της φροντίδας, σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο, μόνο στην ανάγκη περίθαλψης των ατόμων. Σήμερα, αναπτύσσεται ένα οργανωμένο σύστημα κοινωνικής φροντίδας, που στηρίζεται στο σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και στην προσπάθεια ένταξης τους στην κοινωνία.

    Για να γίνει πιο αποτελεσματική αυτή η προσπάθεια, απαιτείται η έγκαιρη παρέμβαση από τα πρώτα χρόνια ζωής του ατόμου. Σκοπό έχει να ενθαρρύνει και να διεγείρει το μηχανισμό των αισθήσεων , την κοινωνική, συναισθηματική και πνευματική εξέλιξη των παιδιών, ώστε να γίνουν ενεργά μέλη της κοινωνικής ζωής με όσο ο δυνατόν μικρότερη εξάρτηση από τους άλλους. Γι” αυτό απαιτείται σωστή οργάνωση υπηρεσιών, συνεργασία ομάδων επιστημόνων και εξειδικευμένου προσωπικού, συνεργασία με την οικογένεια, εξειδίκευση και ικανότητα επαγγελματιών και οπωσδήποτε ατμόσφαιρα θετικού εθελοντισμού.

    Ιδιαίτερα σε αυτό το θέμα, δεν αρκούν μόνο οι καλές προθέσεις. Πρέπει να εισακούονται οι εισηγήσεις των ειδικών. Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ειδικής αγωγής μπορεί να παίξει η ψηφιακή τεχνολογία, τόσο στη διδασκαλία όσο και στο άνοιγμα νέων δρόμων μάθησης και τρόπων εκπαίδευσης. Αυτός ο φορέας έχει εξελιχθεί σε ελκυστικό συνεργάτη σε όλο και περισσότερους εθνικού και ευρωπαϊκούς οργανισμούς του τομέα του. Ήδη, εντάχθηκε σε αυτόν η Ελβετία, η Εσθονία, η Λετονία και η Λιθουανία που προσχώρησαν ως παρατηρητές. Η χώρα μας εκπροσωπείται με επιτυχία από υψηλής ποιότητας εκπροσώπηση και με αξιοπιστία στις προτάσεις που κατατίθενται. Υπάρχει ανάγκη συντονισμού και συναίνεσης στην αντιμετώπιση αυτού του ειδικού θέματος. Στη χώρα μας υπάρχουν αρκετοί ειδικοί επιστήμονες, αλλά και συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των ατόμων με ειδικές ανάγκες, που μπορούν να συμμετάσχουν σε αυτήν την προσπάθεια.

    Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε από τον Δανό υπουργό, τον κ. Γένσεν και ο Οργανισμός φέρει την επωνυμία « Συνεταιρισμός του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για Ανάπτυξη της Ειδικής Αγωγής». Η έδρα αυτού του Οργανισμού είναι σε ένα δήμο της Δανίας που ονομάζεται Μίντελφαρντ. Σκοπός τους Οργανισμού είναι η βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Ορίζεται το καθεστώς που θα διέπει τα συνεργαζόμενα κράτη, δηλαδή τους παρατηρητές και τα πλήρη  μέλη. Επίσης, ρυθμίζεται η χρηματοδότηση του Οργανισμού μέσω ετήσιας εισφοράς.

    Στο άρθρο 4 καθορίζονται οι υποχρεώσεις του Οργανισμού. Στη συνέχεια, ορίζεται ως ανώτερη αρχή του Οργανισμού, το συμβούλιο των αντιπροσώπων, καθώς και ο τρόπος σύνθεσης και οι αρμοδιότητές του.

    Στο άρθρο 6 ορίζεται η  σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου, ο τρόπος και η περίοδος εκλογής, που είναι τριετής. Διευκρινίζεται ο τρόπος διορισμού του προέδρου του Οργανισμού και τα προσόντα που θα πρέπει να διαθέτει. Διευκρινίζονται θέματα της λειτουργίας του συμβουλίου και των διαδικασιών. Καθορίζεται η διαδικασία και οι όροι πρόσληψης του ειδικού διευθυντού. Θεσπίζεται η ορισμός ενός εθνικού συνεργάτη από κάθε κράτος μέλος. Ορίζεται ο τρόπος άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων σε θέματα σχετιζόμενα με την ακίνητη περιουσία του ιδρύματος.

    Θέτοντας τα ανωτέρω υπόψη σας, εισηγούμεθα την ψήφιση του ανωτέρω νομοσχεδίου.

    16/01/2001

  • Προϋπολογισμός 2001

    Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ορθά ο Προϋπολογισμός θεωρείται ως ο κορυφαίος νόμος του Κράτους. Είναι η τελευταία πολιτική πράξη στο τέλος αυτού του χρόνου ακριβώς γιατί πάνω απ” όλα είναι η οικονομία και άνευ τούτου είναι γνωστό ότι «ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων».

    Ας δούμε τα χαρακτηριστικά αυτού του Προϋπολογισμού:

    Είναι ο πρώτος που συντάσσεται μετά την ένταξη της χώρας μας στη ζώνη του Ευρώ και είναι εναρμονισμένος με τις αρχές του συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης, που προβλέπει ισοσκελισμένο και πλεονασματικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Πλεόνασμα εκτιμώμενο σε διακόσια πενήντα δισεκατομμύρια (250.000.000.000) δραχμές ή αλλιώς στο 0,5% του Α.Ε.Π. και πρέπει να το σημειώσουμε, με έμφαση θα έλεγα, ότι είναι ο πρώτος Προϋπολογισμός μετά από τριάντα πέντε χρόνια που προβλέπει βάσιμα πλεονασματικό αποτέλεσμα. Το εκτιμώμενο αυτό αποτέλεσμα είναι προϊόν των ακολουθούμενων δημοσιονομικών πολιτικών και συνίσταται στον περιορισμό των καταναλωτικών δαπανών του δημοσίου και στην αύξηση των εσόδων με δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών.

    Είναι αναμφίβολα αναπτυξιακός γιατί προβλέπει ρυθμό αύξησης του Α.Ε.Π. κατά 5% έναντι 3,4% του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η επίτευξη αυτού του στόχου και η διατήρησή του τα επόμενα χρόνια θα φέρει περί το τέλος της δεκαετίας το βιοτικό επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας στο 100% του ευρωπαϊκού μέσου όρου έναντι του 70% όπου βρίσκεται σήμερα. Τότε κυρίες και κύριοι συνάδελφοι θα έχουμε την πραγματική σύγκλιση. Αξίζει όμως να σημειώσουμε ότι στην αρχή της τελευταίας φάσης της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.  – εννοώ από το 1993 και μετά – το βιοτικό επίπεδο ανέβηκε κατά 10% και μάλιστα σε συνθήκες σφιχτής εισοδηματικής πολιτικής που εν τέλει οδήγησαν στην κατάκτηση του στόχου μας για ένταξη στην Ο.Ν.Ε..

    Όλ” αυτά, δεν είναι αυθαίρετες παραδοχές. Είναι πραγματικότητες διαπιστωμένες απ” όλα τα ευρωπαϊκά όργανα, αλλά και άλλα διεθνή. Άλλωστε μόλις προχθές ο αρμόδιος Επίτροπος της Ο.Ν.Ε. έδωσε εύσημα προς αυτήν την κατεύθυνση. Πρέπει να δεχτούμε  όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι απόλυτος κριτής της αλήθειας είναι ο ίδιος ο ελληνικός λαός. Μόλις πρόσφατα είναι νωπά αποτυπωμένη η βούληση του με την υπερψήφιση αυτής της Κυβέρνησης. Άρα λοιπόν δεν μιλάμε για εικονική πραγματικότητα. Μιλάμε για μια πραγματικότητα απολύτως βιωμένη από τον ελληνικό λαό, ο οποίος εμπιστεύτηκε για μια ακόμα φορά αυτήν την Κυβέρνηση. Αυτό το συνολικό έργο εκτίμησε ο ελληνικός λαός και ανανέωσε την εμπιστοσύνη του στις τελευταίες εκλογές. Γι” αυτό όσοι αναφέρονται σε εικονικές πραγματικότητες στην ουσία αμφισβητούν, υποτιμούν και εν τέλει λοιδορούν αυτήν την βούληση του ελληνικού λαού. Εκτός κι αν ζουν αυτοί σε κάποια εικονική πραγματικότητα και αυτή η λαθεμένη εκτίμηση και πολιτική ίσως αποτελεί και τη μόνη αιτιολογία της μόνιμης θέσης τους  στην Αξιωματική Αντιπολίτευση .

    Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι , είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό. Η Κυβέρνηση κατέθεσε τον Προϋπολογισμό με στόχο την  πραγματική σύγκλιση, επιδιώκοντας υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας, καταπολέμηση της ανεργίας, προβλέποντας αυξημένες κοινωνικές δαπάνες. Περίμενα από την Αξιωματική Αντιπολίτευση να καταθέσει προτάσεις για τον τρόπο με τον οποίον θα επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι ή τουλάχιστον να θέσει τις προϋποθέσεις για την καλύτερη – κατά τη γνώμη της – αξιοποίηση του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, που σημειωτέον είναι η τελευταία ίσως ευκαιρία της χώρας για ανάπτυξη, ουσιαστική και οριστική κατάταξή της στη χορεία των αναπτυγμένων κρατών. Εις μάτην όμως. Αντ΄ αυτού ακούστηκαν οι γνωστές στείρες αντιπολιτευτικές κραυγές όπου περίσσευαν οι χαρακτηρισμοί και τα επίθετα, αλλά απουσίαζε η ουσία.

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το κρίσιμο σημείο, κατά τη γνώμη μου, όπου θα πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας, είναι οι παράμετροι και οι προϋποθέσεις που θα εγγυηθούν τη διατηρησιμότητα του ρυθμού ανάπτυξης στο 5% του Α.Ε.Π. ετησίως. Ως βασικές συνιστώσες ορίζονται από την Κυβέρνηση , και ορθά , η αποτελεσματική και αποδοτική αξιοποίηση των 17,5 τρισεκατομμυρίων του Γ” Κ.Π.Σ., οι διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή  οι αποκρατικοποιήσεις και η απελευθέρωση των αγορών εργασίας και της επιχειρηματικής δραστηριότητας του κράτους στους τομείς ενέργειας, επικοινωνίας κ.λ.π. και η αποκλιμάκωση του δημοσίου χρέους κατά 3% έως 4% ετησίως. Επ” αυτών και με  βάση την προηγούμενη εμπειρία, οφείλω να επισημάνω τα εξής : Πρώτον, όσον αφορά την αξιοποίηση του Γ” Κ.Π.Σ. πρέπει να καλυφθούν τάχιστα τα κενά, που υπάρχουν στην ενεργοποίηση των διατάξεων του αναπτυξιακού νόμου 2601/98 και των καθ” ύλην επιχειρησιακών προγραμμάτων, που λειτουργούν στο Γ” Κ.Π.Σ.. Δεύτερον, οι προβλεπόμενες δράσεις των επιχειρησιακών  προγραμμάτων να συγκεκριμενοποιηθούν σε πλήρως προσδιορισμένα και ελέγξιμα επενδυτικά προγράμματα, με σαφή περιγραφή των όρων και των προϋποθέσεων υλοποίησης τους. Και ένα τρίτο πολύ σημαντικό : οφείλει το Υπουργείο να ενημερώνει με τη μορφή κάποιας έκδοσης, όλους τους ενδιαφερόμενους επενδυτές για τα διάφορα προγράμματα, που τρέχουν . Θα είναι και μια παράκαμψη της ούτως ή άλλως υφιστάμενης γραφειοκρατίας του δημόσιου τομέα. Τέταρτον, στον τομέα των υποδομών και των δημοσίων έργων, όπου είναι συχνά τα φαινόμενα των υπερβάσεων των προϋπολογισμών των έργων και της χρονικής καθυστέρησης στην αποπεράτωσή τους, θα μπορούσε να εφαρμοστεί το γνωστό σαν στάνταρ κοστ του έργου, αφού βεβαίως δημιουργηθεί προηγουμένως το θεσμικό και οργανωτικό πλαίσιο, κάτι που εφαρμόζεται με επιτυχία στη Γερμανία, στην Αυστρία, στη Μεγάλη Βρετανία και αλλού. Το τονίζω αυτό, διότι έτσι θα ενισχυθεί  η συνοχή, η συνέχεια και η αποδοτική εκτέλεση των έργων του Γ΄ Κ.Π.Σ..

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαι υποχρεωμένος να κλείσω,  ακριβώς επειδή ο χρόνος δεν επαρκεί, λέγοντας τα εξής: Ο Προϋπολογισμός κινείται αναμφίβολα στην κατεύθυνση ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους, αφού πέραν των άλλων δαπανών προβλέπει  τετρακόσια πενήντα δύο δισεκατομμύρια δραχμές για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών των αγροτών, των νοικοκυριών  με χαμηλό εισόδημα, των πολυτέκνων κ.λ.π.. Βεβαίως το επιθυμητό θα ήταν το ποσό αυτό να είναι πολλαπλάσιο. Κινείται όμως με βάση τους περιορισμούς του Προϋπολογισμού και δίνει το στίγμα της Κυβέρνησης εγγράφοντας υποθήκη για γενναιότερα μέτρα στο μέλλον. Άλλωστε ας μη λησμονούμε η πολιτική είναι  η τέχνη του εφικτού και αυτό εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο η Κυβέρνηση.

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση Σημίτη έχει αποδείξει περίτρανα ότι μπορεί να βάζει στόχους, που εκφράζουν το εθνικά αναγκαίο, όπου φέρνουν τη χώρα στο μέλλον και έχει τον τρόπο και τη μέθοδο να τους υλοποιεί. Γι” αυτό επιβραβεύτηκε από τον ελληνικό λαό στις τελευταίες εκλογές. Πήρε όμως και μία εντολή : Να συνεχίσει σ” αυτήν τη σωστή κατεύθυνση και το πράττει. Νομίζω ότι μπορούμε  να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία ανάλογη αυτής των ημερών.

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η υπερψήφιση αυτού του Προϋπολογισμού από μεριάς μου είναι αυτονόητη υποχρέωσή μου έναντι της δημοκρατικής παράταξης, αλλά και των ψηφοφόρων, που με εμπιστεύτηκαν. Ευχαριστώ.

    22/12/2000

  • Ενεργοποίηση του κανονισμού 1540/29.6.98 της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ

    ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΑΣΟΚ

    Β΄ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ  ΠΕΙΡΑΙΑ

    ΕΡΩΤΗΣΗ

    ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ Κ .ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ

    •1.      Εθνική  Οικονομίας

    •2.      Ανάπτυξης

     ΘΕΜΑ:  Ενεργοποίηση του κανονισμού 1540/29.6.98 της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    Όπως είναι γνωστό, η ναυπηγική Βιομηχανία στη χώρα μας διέρχεται κρίση με  δυσάρεστα οικονομικά και κοινωνικά  επακόλουθα .Η κρίση αυτή αφορά και τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

     

    Γι αυτό το λόγο, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενέκρινε τον κανονισμό 1540/29.6.1998 ΕΕ περί των Νέων Κανόνων Ενίσχυσης της Ναυπηγικής Βιομηχανίας.

    Σύμφωνα με αυτόν, χορηγούνται ενισχύσεις λειτουργίας υπό μορφή αναπτυξιακής βοήθειας προς αναπτυσσόμενες χώρες.

     

    Για να ενεργοποιηθεί ο πιο πάνω κανονισμός , απαιτείται η έκδοση κοινής Υπουργικής απόφασης των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Ανάπτυξης, κάτι που καθυστερεί αδικαιολόγητα.

     

    Με δεδομένο ότι οι ενισχύσεις λειτουργίας θα παύσουν να χορηγούνται στις 31.12.00, που είναι η καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή επενδυτικών προτάσεων από τους ενδιαφερόμενους,

     

    ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί

    σε τι άμεσες ενέργειες  θα προβούν ,ώστε να ενεργοποιηθεί  ο κανονισμός και να μην στερηθεί  η χώρα μας σημαντικά κονδύλια που θα συντελέσουν στην οικονομική και κοινωνική της ανάπτυξη.

     

     

    Ο ΕΡΩΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ

     

     

     

    ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ

     

    25/07/2000

Page 17 of 17« First...10...1314151617