Εφαρμοστικός νόμος αρμοδιότητας Υπουργείων Υγείας
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Μόλις πριν μερικές μέρες και μετά την επώδυνη ψηφοφορία στη Βουλή, η Ε.Ε. ενέκρινε το μακροχρόνιο πακέτο στήριξης προς τη χώρα μας. Το γεγονός αυτό έβαλε τέλος στην ανασφάλεια της επερχόμενης χρεοκοπίας ή όπως λέει ο Υπουργός Οικονομικών «πάτο στο βαρέλι». Από δω και μπρος όλοι μας οφείλουμε ν’ ανασκουμπωθούμε, να δουλέψουμε με μέθοδο και διάρκεια ώστε να οδηγήσουμε το λαό μας σε καλύτερες μέρες. Γιατί αυτά τα δύο χρόνια, τα είδε όλα. Βέβαια δεν είναι της ώρας να επεκταθώ επ’ αυτού. Πάντως το κρίσιμο θέμα είναι ότι θα πρέπει εμείς εδώ, οι Βουλευτές και η Κυβέρνηση να πείσουμε το λαό να συμμετάσχει στην πορεία ανασυγκρότησης της χώρας. Και θα τον πείσουμε με το παράδειγμά μας, τη δουλειά μας, τη σταθερότητα και τη δικαιοσύνη στις επιλογές μας. Καμία πολιτική δε μπορεί ν’ ασκηθεί ερήμην του λαού, πολύ δε περισσότερο κόντρα σε αυτόν.
Πρέπει κυρίες και κύριοι συνάδελφοι να τίθενται ορθολογικοί στόχοι που θ’ απαντούν αποτελεσματικά στα αίτια που οδηγηθήκαμε στο σημερινό τέλμα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι και οι συντεχνίες έπαιξαν έναν αρνητικό ρόλο. Όπως και το πολιτικό σύστημα ή καλύτερα η πολιτική τάξη με τις επιλογές της. Δεν είναι όμως συντεχνίες ούτε το σύνολο των γιατρών, ιδιαίτερα των γιατρών του ΕΣΥ που και μόνο χάρη στην υπερπροσπάθειά τους μένει το σύστημα όρθιο. Τους γιατρούς που βλέπουν σήμερα να αποτιμάται η εργατοώρα της εφημερίας τους έναντι 4€ μετά από τόσα χρόνια σπουδών και τόσα χρόνια προσφοράς στη δημόσια υγεία. Ούτε βεβαίως το σύνολο των φαρμακοποιών που πασχίζουν να επιβιώσουν.
Και θα πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι χωρίς την ενεργό και ενσυνείδητη συμμετοχή, χωρίς την αίσθηση κοινωνικής ευθύνης όλου του υγειονομικού κόσμου ούτε υγεία μπορούμε να δώσουμε στο λαό ούτε καμία μεταρρύθμιση να πετύχει. Υπάρχει όμως και μια συντεχνία που καλά κρατεί και που πρέπει όλοι με ειλικρίνεια να της επιτεθούμε αλύπητα. Είναι η συντεχνία των τρωκτικών της υγείας. Τα πιράνχας που έλεγε ο Αλέκος Παπαδόπουλος, τα οποία δυστυχώς βρίσκουν τρόπους να επιβιώνουν σε όλους τους καιρούς και με όλες τις Κυβερνήσεις. Εδώ πρέπει να δοθεί η μάχη. Στην υγεία, απ’ όλους μας.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Η εύκολη λύση σήμερα είναι να φορτώνονται στο Μνημόνιο όλες οι ανεπάρκειες και ολιγωρίες μας. Όμως διαβάζοντας το Μνημόνιο στην παράγραφο 2.8 αναγράφεται ότι οι δαπάνες για την υγεία δε θα πρέπει να ξεπερνούν το 6% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα ποτέ δεν πέρασε αυτό το ποσοστό. Ούτε την περίοδο της απέραντης διαφθοράς και της σπατάλης. Αλλά και με το 5,9% του ΑΕΠ η χώρα μας ήταν 8η από το τέλος με στοιχεία του ΟΟΣΑ και όχι πρωταθλήτρια όπως αναγράφεται. Το θέμα μας επομένως δεν είναι η μείωση των δαπανών για την υγεία αλλά ο σωστός προγραμματισμός και η διαφάνεια, η καταπολέμηση της σπατάλης και της διαφθοράς, η αποτελεσματικότητα των πόρων και η δίκαιη κατανομή τους. Και στο πρώτο Μνημόνιο προβλεπόταν η αύξηση της χρήσης των γενοσήμων φαρμάκων σε ποσοστό τουλάχιστον 50% καθώς και η τιμολόγηση των φαρμάκων αποκλειστικά από τον ΕΟΦ. Σήμερα μετά από ένα χρόνο συζητάμε ακριβώς τα ίδια μέτρα. Και η συζήτηση γίνεται με οξύτητα ενώ απαιτείται νηφαλιότητα και θετικές προτάσεις. Οι πολίτες που είναι ασθενείς απαιτούν να παίρνουν τα σωστά φάρμακα. Οφείλουμε να τους πείσουμε ότι τα γενόσημα έχουν τη δυνατότητα να τους θεραπεύσουν και όχι ότι τα παίρνουν επειδή είναι φθηνότερο για να κάνουν οικονομία ανεξάρτητα εάν είναι καλά ή όχι. Και εδώ το Υπουργείο Υγείας έχει να κάνει πολύ δουλειά. Και ο υγειονομικός κόσμος πρέπει να συμβάλει σε αυτό.
Κύριε Υπουργέ
Θέλω να κάνω μια γενική παρατήρηση. Όταν συζητάμε εφαρμοστικούς του Μνημονίου νόμους για τη μείωση του δημοσίου χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας και μάλιστα με διαδικασίες επείγουσες ή κατεπείγουσες οφείλουμε να συζητάμε αποκλειστικά μόνο γι’ αυτό. Είναι ενάντια στον κανονισμό της Βουλής να συζητιόνται και άλλα θέματα προσαρτημένα σε τέτοιου είδους νόμους. Αυτό σα γενική παρατήρηση.
Οφείλω συγχρόνως να σας επαινέσω για τη δεκτικότητά σας και το κοινοβουλευτικό σας ήθος να κάνετε δεκτές πολλές από τις παρατηρήσεις μας.
Για το άρθρο 14 νομίζω καταργήσατε και ορθά την παράγραφο 1.Θέλω να σας επιστήσω την προσοχή για τις παραγράφους 3 και 4. Είναι γεγονός ότι η επιτροπή προμηθειών δεν έχει την αποτελεσματικότητα που και εσείς θα θέλατε. Αφού μέχρι σήμερα δεν έχει υπογραφεί καμία σύμβαση από τους διεθνείς διαγωνισμούς που διενήργησε. Τα καρδιολογικά και ορθοπεδικά υλικά εξακολουθούν να γίνονται συμβατικά ενώ οι διαγωνιστικές διαδικασίες έχουν τελειώσει από της 6-10-2010. Αιτία η παντελής έλλειψη προδιαγραφών που οδηγεί στη ματαίωση των διαγωνισμών και στις δικαστικές προσφυγές. Δεν είναι δυνατόν για έναν γραμμικό επιταχυντή η τεχνικές προδιαγραφές να είναι μόνο 4 σελίδες. Και αντί να περιγράφονται τα χαρακτηριστικά που ζητούνται να αντικαθίστανται με το να ζητούνται «στοιχεία προς αξιολόγηση» (το καταθέτω).
Με την παράγραφο 4 εξαιρούνται του ν. 3886/2010 οι συμβάσεις ιατροτεχνολογικών προϊόντων, φαρμάκων και υπηρεσιών. Μα ο νόμος 3886/2010 είναι η εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με 3 ευρωπαϊκές οδηγίες. Η Ελλάδα έχει καταδικαστεί πολλές φορές μέχρι τώρα από τα Ευρωπαϊκά δικαστήρια για διενέργεια διαγωνισμών στο χώρο της υγείας. Η παράβαση αυτή και μάλιστα με νόμο θα ανοίξει τους ασκούς του αιόλου. Γνωρίζεται τις πάγιες αποφάσεις των ευρωπαϊκών δικαστηρίων.
Για την παράγραφο 9 του άρθρου 34, δίνεται η δυνατότητα στο κοινωφελές ίδρυμα ΕΝ να πωλεί, μισθώνει, εκμεταλλεύεται τα περιουσιακά του στοιχεία. Εδώ υπάρχει μεγάλο πρόβλημα γιατί σύμφωνα με το Σύνταγμα στις διατάξεις περί προστασίας των δωρητών υπέρ κοινωφελών σκοπών προκύπτει ότι μόνο με δικαστική απόφαση και για συγκεκριμένο λόγο μπορεί να μεταβληθεί ο σκοπός του ιδρύματος. Τα ερωτήματα είναι : εάν πωληθεί ποιος θα ρυθμίσει τις διαδικασίες πώλησης και πού θα διατεθεί το τίμημα. Δεν πρέπει να διεξαχθεί κάποιος διαγωνισμός; Πού προβλέπονται όλ’ αυτά; Υπάρχει σχετική γνωμοδότηση του νομικού συμβουλίου εάν όλ’ αυτά επιτρέπονται; Άλλωστε και εσείς ο ίδιος είχατε δηλώσει στο παρελθόν ότι το ΕΝ, λόγο του χαρακτήρα του μπορεί να διαλυθεί αλλά δε μπορεί να πωληθεί.
Κεφάλαιο ΙΓ σχετικά με την ΕΣΔΥ.
Ενώ υπάρχει σε εξέλιξη διάλογος για την αναδιάρθρωση του πανεπιστημιακού χάρτη.
Ενώ υπάρχει συζήτηση για σημαντικό νομοσχέδιο που αφορά τις ιατρικές ειδικότητες και την αναβάθμιση του ΕΣΥ έρχεται με τη διαδικασία του επείγοντος διάταξη που αφορά το ΕΣΔΥ. Δημιουργείται δηλαδή ένα πανεπιστήμιο με σκοπό την εκπαίδευση πτυχιούχων του πανεπιστημιακού και τεχνολογικού τομέα ενώ με τον πρόσφατο ν. 4009/2011 σε κάθε σχολή υπάρχει μεταπτυχιακό τμήμα.
Η ΕΣΔΥ κατά τη γνώμη μου είναι σημαντική σχολή και πρέπει ν’ αναβαθμιστεί. Όμως αυτό πρέπει να γίνει με νηφαλιότητα και ανοιχτές διαδικασίες. Και βέβαια η ένταξη των υπηρετούντων καθηγητών και διδακτικού προσωπικού σε θέσεις καθηγητών, αναπληρωτών και επικούρων θα πρέπει να γίνει υπό την προϋπόθεση θετικής κρίσης από εκλεκτορικά σώματα που θα συγκροτούνται σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4009/2011. Πρέπει να υπάρχει απόλυτη ισότητα και αντικειμενικότητα σε όλα τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας. τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.
29/0/2012
