Ντόρα: το μήλο κάτω από τη μηλιά;
Ντόρα: το μήλο κάτω από τη μηλιά;
Αν καθοριστική προϋπόθεση για την χάραξη της εξωτερικής πολιτικής και της υποστήριξης των εθνικών μας συμφερόντων και της εθνικής αξιοπρέπειας, αποτελεί το πόσο σύντομα ξεχνάνε οι Έλληνες – όπως είχε δηλώσει και ο Κ.Μητσοτάκης σχετικά με το όνομα των Σκοπίων – τότε ο πολιτικός μας βίος θα βασανίζεται από εφιάλτες. Βέβαια οι εφιάλτες στα όνειρα κάνουν και καλό γιατί μας αφυπνίζουν. Είθε να συμβεί το ίδιο και στην πολιτική μας ζωή.
Αν η κ. Ντόρα παραμείνει πιστή στις πατρικές της παραδόσεις – το μήλο κάτω από τη μηλιά – τότε θα βρεθούμε μπρος σ” εφιαλτικές καταστάσεις. Η πατρίδα αντί συναίνεσης και σύνεσης θα ζήσει πολιτικές εντάσεις και ακρότητες και μάλιστα με μέσα σαν εκείνα του βρώμικου ’89.
Τότε τα οικονομικά της χώρας ίσως βελτιωθούν με εκποιήσεις βραχονησίδων και η λεβεντογέννα Κρήτη θα ξανακερνάει τσικουδιές την οικογένεια Μπους.
Πολλοί Έλληνες, αλλά και ο πρόεδρος της Κύπρου ακόμα και πολλοί από το εσωτερικό της Ν.Δ. φοβούνται ότι η κ. Ντόρα μάλλον θα παραμείνει πιστή στην πατρική της πολιτική κληρονομιά.
Πρόσφατα ο κ. Γκλύξμπουργκ επανέφερε στη μνήμη μας το ρόλο του Κ. Μητσοτάκη, στη σύγκρουση των ανακτόρων με το Γέρο της Δημοκρατίας και την αποστασία που ακολούθησε. Και είναι βέβαιο ότι όταν μια πολιτική προσωπικότητα όπως ο Κ. Μητσοτάκης συγκεντρώνει τη λαϊκή οργή και την καταδίκη ανθρώπων όπως ο Γέρος της Δημοκρατίας , ο Ανδρέας Παπανδρέου αλλά ακόμα και ο ίδιος ο Γκλύξμπουργκ, αυτή η προσωπικότητα κάτι ιδιαίτερο πρέπει να έχει. Κάποιοι μιλάνε για γκαντεμιά. Ας ελπίσουμε ότι αυτή δεν ανήκει στα χαρακτηριστικά που κληρονομούνται.
Σ” αυτό ακριβώς το θέμα αναφέρθηκε και ο πρόεδρος του Ισραήλ, στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, κατά την οποία η κ. Ντόρα, ως δήμαρχος, του παρέδωσε το χρυσό κλειδί της πόλης. Είπε ότι πιστεύει πως θα της φέρει γούρι. Είθε να είναι έτσι γιατί οι καιροί χρειάζονται πολύ απ” αυτό. Αλλά δεν αρκεί μόνο το γούρι για το χειρισμό θεμάτων όπως το Κυπριακού, τα Ελληνοτουρκικά, το Σκοπιανό και του Κόσσοβου.
Τα κάστανα που έχει η κ. Ντόρα να βγάλει απ΄ τη φωτιά είναι πολλά και δεν αποκλείεται ο κ. Καραμανλής, να θέλει να δοκιμάσει τα δάκτυλά της. Ελπίζουμε να μην καεί, διότι αν συμβεί αυτό, τότε δε θα καεί μόνο εκείνη.
Είναι και ένα άλλο θέμα που χρήζει διερεύνησης. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό ο απερχόμενος Υπουργός Εξωτερικών ήταν δοκιμασμένος, έμπειρος και πετυχημένος. Τότε προς τι αυτή η αλλαγή;
Αν η αλλαγή οφείλεται στην ανάγκη αντιμετώπισης εσωτερικών ισορροπιών τότε δεν ταιριάζει με την κρισιμότητα των καιρών. Εκτός και σημαίνει – παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα – αλλαγή πλεύσης. Είτε στο σύνολο της εξωτερικής πολιτικής είτε σε επιμέρους άξονές της.
Θα ήταν άδικο να κρίνει κανείς την κ. Μπακογιάννη με βάση τα προπατορικά της αμαρτήματα. Πολύ περισσότερο όταν οι απροκάλυπτες φιλοδοξίες της, της επιβάλουν ν” αναδειχθεί σαν αυτόνομη προσωπικότητα. Στην πολιτική τα πράγματα κρίνονται εκ του αποτελέσματός άλλωστε καμιά φορά … «από αγκάθι βγαίνει ρόδο».
Βέβαια η κ. Μπακογιάννη δεν κουβαλάει μόνο την παράδοση του πατρός της αλλά και του αείμνηστου συζύγου της. Παράδοση βαριά, αγωνιστική, αιματοβαμμένη. Η κ. Μπακογιάννη θα κριθεί από το έργο της ακριβώς όπως τα δένδρα κρίνονται από τους καρπούς τους. Ίδωμεν.
