ΠΡΑΚΤΙΚΑ: Ν/Σχ. Υπουργείου Υγείας «Αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας»

ΠΡΑΚΤΙΚΑ: Ν/Σχ. Υπουργείου Υγείας «Αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας» 21-7-2010

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Σε όλη τη διάρκεια των συνεδριάσεων από διάφορους συναδέλφους διαφόρων πτερύγων της Βουλής ακούγονται κάποιες ακραίες εκφράσεις, όπως «το ΕΣΥ κατέρρευσε», «το ΕΣΥ ψυχορραγεί». Θα έλεγα ότι το ΕΣΥ είναι εφτάψυχο και από τη στιγμή που άντεξε την εξαετία της απραξίας και της απαξίωσης, θα πάει καλά στο μέλλον.

Και θα πάει καλά στο μέλλον για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι έχει ούτως ή άλλως γερές βάσεις και ο δεύτερος είναι ότι η τωρινή πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας πασχίζει στη σωστή κατεύθυνση, προκειμένου να επιστρέψει το ΕΣΥ εφ” ω ετάχθη, να παρέχει, δηλαδή, ίση, υψηλής ποιότητας, δωρεάν, σε όλο τον ελληνικό λαό υγεία.

Σε αυτή την κατεύθυνση βοηθά αναμφίβολα το εκλεκτό στελεχιακό δυναμικό και σε επίπεδο γιατρών και σε επίπεδο νοσηλευτών και υπόλοιπου προσωπικού, που πραγματικά κατάφεραν τόσα χρόνια να λειτουργούν το Εθνικό Σύστημα Υγείας υπερβάλλοντας εαυτόν και με υπερβάλλοντα ζήλο, γι” αυτό και συνεχίζει.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άκουσα από την πλευρά των συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας μετριοπαθείς φωνές, όπως του παρευρισκόμενου κ. Σαλμά, ο οποίος έκανε και την αυτοκριτική του, άκουσα, όμως και κάτι από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας, για το οποίο πραγματικά τον συγχαίρω και τον θαυμάζω. Επιτέλους βρέθηκε ένας άνθρωπος να υπερασπιστεί την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας αυτά τα έξι χρόνια, κάτι που δεν το κάνει ούτε ο Πρωθυπουργός της προηγούμενης εξαετίας κ. Καραμανλής, ο οποίος σιωπά.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που έχει το θάρρος, το κουράγιο να υπερασπίζεται αυτά τα έξι χρόνια της απραξίας, ιδιαίτερα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, τότε πραγματικά εγώ τον συγχαίρω, μόνο που δεν τον συγχαίρει ο ελληνικός λαός, ο οποίος καταδίκασε αυτές τις πρακτικές. Μακριά από εμένα η λογική του να επιχαίρω πάνω σε ένα πολιτικό πτώμα, αλλά είναι αδιανόητο να συζητάμε σήμερα για τα επιτεύγματα της Νέας Δημοκρατίας στη διάρκεια της εξαετίας στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, όταν πραγματικά δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πραγματικά το σχέδιο νόμου είναι πολύ σημαντικό γιατί έρχεται να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις σε πολλά αλλεπάλληλα μικρά ζητήματα. Σαν Βουλευτής εδώ και δέκα χρόνια αλλά και σαν γιατρός και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα εκείνο που εγώ έχω βγάλει σαν συμπέρασμα είναι ότι καλά μεν τα μεγαλόπνοα και τα μακρόπνοα, κυρίως όμως εκείνο που πάσχει είναι η καθημερινότητα της ζωής αυτού του τόπου είναι η ορθή εφαρμογή των νόμων. Άρα λοιπόν όταν ένα νομοσχέδιο έρχεται με εργατικότητα και μεθοδικότητα να λειτουργήσει σε μία κατεύθυνση συμπληρώματος των κενών, θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό και σαν τέτοιο πρέπει να το δούμε. Τα διάφορα άρθρα του νομοσχεδίου έρχονται να απαντήσουν θετικά σ” αυτό.

Θα ανοίξω μία παρένθεση και θα πω -το είπαν άλλωστε στις ομιλίες τους η κ. Υπουργός και η κ. Υφυπουργός- ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας χρειάζεται καθημερινή παρακολούθηση. Δεν λύνεται το πρόβλημα της περίθαλψης του ελληνικού λαού με κάποιους νόμους. Το ζήτημα είναι η καθημερινή παρακολούθηση της εφαρμογής των νόμων και βεβαίως και των στελεχών, διοικητικών ή γιατρών και νοσηλευτών κλπ. που εφαρμόζουν αυτούς τους νόμους και που πράττουν το ιατρικό καθήκον.

Έλεγα, κυρία Υπουργέ και κυρία Υφυπουργέ, ότι το πρόβλημα του Εθνικού Συστήματος Υγείας επί του οποίου θα καλείστε συνεχώς να παρεμβαίνετε είναι οι πόροι, είναι οπωσδήποτε η στελέχωση, είναι η «αιμορραγία» που παρουσιάζεται στους πόρους και βεβαίως είναι η έλλειψη αποτελεσματικότητας των πόρων. Η δική μου εκτίμηση και συγχρόνως το απόσταγμα μίας χρόνιας εμπειρίας είναι ότι τις περισσότερες φορές υπάρχει και μία αλόγιστη χρήση των πόρων που κάποιες φορές καταλήγει σε σπατάλη. Γι” αυτό θα ήθελα να πω ότι ναι μεν έχει δίκιο η κ. Υπουργός όταν λέει ότι θα πρέπει και ο ιδιωτικός τομέας να μάθει να λειτουργεί σε μία κατεύθυνση εφαρμογής των νόμων και της εποπτείας από το δημόσιο τομέα, αλλά θα έλεγα κι εγώ ότι θα πρέπει και το Δημόσιο να λειτουργεί σε μία κατεύθυνση ούτως ώστε να παίρνει τα θετικά του ιδιωτικού τομέα στο θέμα της υγείας γιατί ο χρόνος νοσηλείας σε πολλά περιστατικά -χειρουργικά και άλλα- στον ιδιωτικό τομέα είναι σαφώς μικρότερος από το δημόσιο τομέα. Αυτό θα πρέπει να το δούμε.

Το οικονομικό κόστος σε πολλά περιστατικά και σε μεγάλη κατηγορία περιστατικών αλλά και εργαστηριακών εξετάσεων και χειρουργείων είναι πολύ ακριβότερο στο δημόσιο απ” ό,τι στο ιδιωτικό τομέα. Γιατί; Θα πρέπει λοιπόν να βρεθούν τρόποι, να μην «δαιμονοποιούμε» το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα ότι είναι σε αντίθεση αλλά να το δούμε αυτό σε μία κατεύθυνση σωστής λειτουργίας και των δύο που να είναι αλληλοσυμπληρούμενες. Βεβαίως το Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι, ήταν και οφείλει να είναι δημόσιο, αλλά δεν πρέπει να «δαιμονοποιούμε» και τον ιδιωτικό τομέα.

Κυρία Υπουργέ, θα ήθελα εδώ να πω ότι δεν είναι δυνατόν να λειτουργεί ιδιωτικό μαιευτήριο μέσα σ” ένα ημι-δημόσιο νοσοκομείο όπως είναι το «Ερρίκος Ντυνάν» ή όπως είναι ο «Ερυθρός Σταυρός». Εσείς βεβαίως ορθά κάνατε και παραπέμψατε το θέμα στο Δικαστικό Συμβούλιο, αλλά δεν είναι δυνατό να λειτουργεί αυτό το σύστημα. Ήταν μία πράξη η οποία έγινε από τον κ. Αβραμόπουλο προσωπικά στις παραμονές της πτώσης της Νέας Δημοκρατίας και σαν τέτοιο θέμα πρέπει να το δείτε. Είναι μία σαφής παρανομία η οποία πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ.  ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ)

Τέλος, αφού συγχαρώ και εσάς και την Υφυπουργό για την κοινοβουλευτική σας αντίληψη και πρακτική μιας και κάνατε δεκτές πολλές τροπολογίες και διαφοροποιήσεις διαφόρων συναδέλφων, θα ήθελα κατόπιν εορτής -συγχωρέστε με, αλλά δεν είμαι μέλος της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων- να σας καλέσω να δείτε δύο συγκεκριμένα ζητήματα. Το πρώτο αναφέρεται σε πολλά εδάφια, ότι δηλαδή συντονιστές διευθυντές, τομεάρχες κλπ πρέπει να είναι, όπως λέτε, συντονιστές διευθυντές. Λέτε ότι στη θέση που προΐσταται γιατρός του ΕΣΥ όπως είναι τομεάρχης, όπως είναι ιατρική υπηρεσία, πρέπει να είναι συντονιστής διευθυντής. Αυτό στην προοπτική του χρόνου αναμφίβολα είναι σωστό. Σήμερα όμως μετά από αυτή την εξαετία που προανέφερα δημιουργεί κάποιο κενό. Παραδείγματος χάρη, στο νοσοκομείο «Έλενα» προβλέπονται έξι διευθυντές. Υπάρχει μόνο ένας. Όλοι οι άλλοι εκτελούν χρέη διευθυντού. Στην ουσία δηλαδή θα πρέπει να προβλέψετε μία μεταβατική διάταξη, ένα μεταβατικό διάστημα όπου θα μπορούν να συμμετέχουν όχι μόνο αυτοί που έχουν το βαθμό του διευθυντή αλλά και αυτοί που ασκούν χρέη διευθυντή στο βαθμό που ο λόγος που δεν είναι διευθυντές οφείλεται στην ολιγωρία του Υπουργείου Υγείας της προηγούμενης εξαετίας.

Τέλος, θα πω κάτι που βρίσκω απόλυτα λογικό και θεμιτό. Δεν αφορά πολλούς, αφορά δέκα περίπου σ” όλη την Ελλάδα γιατρούς διευθυντές του Εθνικού Συστήματος Υγείας οι οποίοι επελέγησαν για να γίνουν πρόεδροι νοσοκομείων και οι οποίοι όντες στο Δημόσιο πλέον τώρα παίρνουν λιγότερα χρήματα απ” ό,τι έπαιρναν σαν διευθυντές. Θεωρώ ότι είναι απόλυτα ορθό, άλλωστε και δημοσιονομικά ουδέτερο -δεν επιβαρύνεται δηλαδή ο κρατικός προϋπολογισμός- να παίρνουν τουλάχιστον τα χρήματα τα οποία θα έπαιρναν ως διευθυντές αν ασκούσαν τη θέση του διευθυντή. Αυτό είναι ένα θέμα το οποίο πιστεύω ότι πρέπει να δείτε. Καταλαβαίνω ότι σε συνθήκες δημοσιονομικής κρίσης και σε συνθήκες γενικότερης κρίσης όπου πραγματικά «κόβουμε» μισθούς και συντάξεις και το κάνουμε με βαριά καρδιά -και γνωρίζω πολύ καλά ότι κι εσείς συμφωνείτε μ” αυτή την κατεύθυνση- πραγματικά αυτό είναι κάτι που ίσως δεν ακούγεται καλά, όμως είναι δημοσιονομικά ουδέτερο, δηλαδή αυτός ο άνθρωπος θα παίρνει αυτό που θα έπαιρνε αν ήταν διευθυντής. Τώρα δεν είναι διευθυντής και είναι πρόεδρος. Ας μην παίρνει και λιγότερα.

21/07/2010