Στα βιβλία βρίσκεται η ψυχή του χρόνου που πέρασε

«Στα βιβλία βρίσκεται η ψυχή του χρόνου που πέρασε»

                …Τα βιβλία δίνουν φωνή στους πεθαμένους που έχουν σιγήσει.

                  Όποιοι λαοί ξεχνούν τις δυστυχίες τους είναι καταδικασμένοι να τις ξαναζήσουν. Έχουμε χρέος στη βαθύτερη και ουσιαστική γνώση της ιστορίας. Όχι για κομματική ή παραταξιακή χρήση αλλά για εθνική και κοινωνική συνειδητοποίηση».

                Μ΄ αυτά τα λόγια ο βουλευτής β΄ Πειραιά Δημήτρης Λιντζέρης σφράγισε την ομιλία στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσε με την «Πρωτοβουλία για τη διατήρηση των τοπικών πολιτισμών» στην Ένωση Σμυρναίων Νικαίας, αφιερωμένη στις Αλησμόνητες Πατρίδες.

                Στην  εκδήλωση προβλήθηκε η ταινία του Νίκου Κούνδουρου «1922» υπό το βλέμμα του εξαίρετου δημιουργού της, ενώ πλαισίωσαν με τις ομιλίες τους ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Χάρης Καστανίδης, η καθηγήτρια Παντείου, Μαίρη Μαρούλη – Ζηλεμένου.

                Συγκινητική ήταν η προσέλευση του κόσμου, που γέμισε την τεράστια αίθουσα της Ένωσης ασφυκτικά με εκατοντάδες κόσμου και μέχρι το τέλος.

               Δύο Μητροπολίτες οι κκ.  Αλέξιος Νικαίας και Σεραφείμ Πειραιά, έδωσαν το δικό τους στίγμα και ταύτισαν τις θέσεις τους με τη θέση του Δημήτρη Λιντζέρη, ότι η θρησκεία είναι αυτή που ορίζει την ταυτότητα, διατηρεί τον πολιτισμό και τη γλώσσα και το ίδιο έγινε και με τους Μικρασιάτες.

               Ο βουλευτής β΄ Πειραιά, αναφέρθηκε εκτενώς στο έντονο προσφυγικό στοιχείο που υπάρχει στην Περιφέρεια του, το οποίο έχει δώσει ιδιαίτερο χρώμα και άρωμα στις γειτονίες της και αυτό βρήκε σύμφωνους τους Δημάρχους Κορυδαλλού και Περάματος που παρευρέθηκαν επίσης καθώς και τους αντιδημάρχους και εκπροσώπους από όλους τους Δήμους της περιοχής.

               Όσο για την περίπτωση του βιβλίου της  ιστορίας  της ΣΤ΄ δημοτικού, το οποίο έχει προκαλέσει σάλο με τα συγγραφικά του  ατοπήματά  σχολιάστηκε ιδιαίτερα καυστικά  από τον κ. Λιντζέρη πως  «αν δεν αποτελεί λάθος ή ατύχημα τότε στοχεύει στον πολιτισμικό μας ευνουχισμό. Πολλές αναφορές και παραλείψεις του συγκεκριμένου βιβλίου αποτελούν μνημεία ιστορικής λοβοτομής. Η αμφισβήτηση του δικαιώματος στη μνήμη, στη συνείδηση και στη γνώση της ιστορίας αποτελεί πρόβλημα βαθύτατα εθνικό κι αναμφισβήτητα πανανθρώπινο. Θα πρέπει να γνωρίζουν οι συγγραφείς τον κανόνα που έχει διατυπώσει ένας σύγχρονος ψυχαναλυτής 0 Tomas Szasz: «ο ανόητος ούτε συγχωρεί, ούτε λησμονεί, ο αφελής συγχωρεί αλλά και λησμονεί, ο σοφός  συγχωρεί αλλά δε λησμονεί».