Διευκολύνσεις για την άσκηση συνδικαλιστικής δραστηριότητας Πρωτοβάθμιου Σωματείου
ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Θέμα: Διευκολύνσεις για την άσκηση συνδικαλιστικής δραστηριότητας Πρωτοβάθμιου Σωματείου
Κύριε Υπουργέ,
Όπως είναι γνωστό, λειτουργεί με έδρα τον Πειραιά νεοσύστατο Σωματείο Πανελλήνιας Ένωσης Πτυχιούχων Υπαλλήλων Εξωτερικής Φρούρησης Καταστημάτων Κράτησης.
Το εν λόγω Σωματείο έχει απευθυνθεί στις υπηρεσίες του Υπουργείου σας δύο φορές, στις 17-3-2009 και στις 16-10-2009, καταθέτοντας τα απαραίτητα απαιτούμενα δικαιολογητικά, προκειμένου να παρασχεθούν σ” αυτό οι συνδικαλιστικές διευκολύνσεις που προβλέπονται από τη συνδικαλιστική νομοθεσία.
Επειδή παρά την παρέλευση μεγάλου χρόνου, το εν λόγω Σωματείο δεν έχει λάβει απάντηση από το Υπουργείο σας.
Παρακαλώ να μ” ενημερώσετε για τους λόγους της καθυστέρησης αυτής.
29-6-2010
Ο Ερωτών Βουλευτής
Δημήτρης Λιντζέρης
Κατασκευή Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΑ.ΣΟ.Κ. Β” ΠΕΙΡΑΙΑ
ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Θέμα : Κατασκευή Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης
Το έργο για την κατασκευή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στον χώρο του παλαιού εργοστασίου ΦΙΞ έχει κατ” επανάληψη εξαγγελθεί από πολλούς Υπουργούς, εξακολουθεί όμως να παραμένει μία μεγάλη εκκρεμότητα για τα πολιτιστικά πράγματα της χώρας με ορατό κίνδυνο να παραπεμφθεί στις καλένδες.
Όπως είναι γνωστό,
Συστάθηκε οργανισμός Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης με το νόμο 2557/1997. Ορίστηκε μάλιστα και Δ.Σ..
Κατόπιν διεθνούς διαγωνισμού, εγκρίθηκε αρχιτεκτονική μελέτη για την κατασκευή του Μουσείου. Μάλιστα κεντρικός στόχος ήταν η διαμόρφωση ενός ικανοποιητικού εκθεσιακού χώρου 2.500 τ.μ. έως το καλοκαίρι του 2004 ώστε να είναι δυνατή η λειτουργία της έκθεσης «Διαπολιτισμοί» στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, κάτι που δυστυχώς δεν ευοδώθηκε.
Αργότερα και συγκεκριμένα στις 2-5-2006 πραγματοποιήθηκε διαγωνισμός για την εκτέλεση του έργου.
Το έργο κατοχυρώθηκε στη μειοδότρια εταιρεία ΒΙΟΤΕΡ, η οποία μετά την αδικαιολόγητη καθυστέρηση εκτέλεσης του έργου, κηρύχθηκε οριστικά έκπτωτη το 2009.
Κατόπιν τούτου, η υπόθεση δεν παρουσιάζει καμία εξέλιξη, ενώ ασφαλώς τα προβλεπόμενα κοινοτικά κονδύλια που είχαν προϋπολογισθεί για τον σκοπό αυτό χάθηκαν οριστικά.
Σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις μετά την οριστική έκπτωση του μειοδότη, θα έπρεπε να έχει προσκληθεί ο δεύτερος μειοδότης και σε περίπτωση άρνησής του ο τρίτος, να δηλώσουν το ενδιαφέρον τους, προκειμένου να προχωρήσει το έργο. Όμως η υπόθεση παρουσιάζει απόλυτη στασιμότητα.
Κύριε Υπουργέ,
Πριν λίγες ημέρες ανακινήσατε το θέμα και ανακοινώσατε ορθά το διορισμό της μέχρι τώρα διευθύντριας Άννας Καφέτση, ιστορικό τέχνης και ψυχή της δημιουργίας του μουσείου, ως πρόεδρο του ΕΜΣΤ.
Όμως, τα ερείπια του εργοστασίου του ΦΙΞ ακόμα καλά κρατούν στην είσοδο της πρωτεύουσας.
Η Αθήνα ωστόσο, έχει ζωτική ανάγκη το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Δεν νοείται να θέλουμε να προβάλουμε διεθνώς την πρωτεύουσα ως έναν σύγχρονο τουριστικό προορισμό όταν αυτή στερείται υποδομών, οι οποίες έλκουν τους τουρίστες.
Η συμβολή της χώρας μας στην τέχνη, στα γράμματα, στον πολιτισμό, στη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία είναι και γνωστή και σημαντική. Δυστυχώς όμως, δεν έχει αναδειχθεί και αξιοποιηθεί όσο θα έπρεπε και όπως θα οφείλαμε.
Η σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία δεν είναι είδος πολυτελείας. Οφείλει να συνιστά πρώτη προτεραιότητα για μια Πολιτεία που καλείται να δώσει δύσκολες μάχες για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας και την ευημερία της κοινωνίας και των πολιτών της.
Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης μπορεί να προβάλει τον καλλιτεχνικό και πολιτιστικό πλούτο της σύγχρονης Ελλάδας. Συγχρόνως να συγκεντρώσει έργα σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας απ” όλο τον κόσμο. Να καταστήσει δηλαδή την Αθήνα ξανά, τόπο παγκόσμιας πολιτιστικής αναφοράς.
Μπορεί να λειτουργήσει ως μαγνήτης όχι μόνο για τους κατοίκους της πόλης που το φιλοξενεί, αλλά και για τους επισκέπτες, Έλληνες και ξένους.
Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
- Προτίθεται ή όχι να προχωρήσει στην εκτέλεση του έργου και την εγκατάσταση του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στο κτίριο του παλαιού εργοστασίου ΦΙΞ;
- Τι συγκεκριμένα προτίθεται να πράξει για τη χρηματοδότηση του έργου; Θα ενταχθεί στο ΕΣΠΑ, στα ΠΕΠ Αττικής;
- Υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωσή του, 13 χρόνια μετά τη σύσταση του οργανισμού και 4 χρόνια μετά την πραγματοποίηση του διαγωνισμού;
- Εντέλει, τι συγκεκριμένα προτίθεται να πράξει για την ολοκλήρωση του έργου;
22-6-2010
Ο ερωτών Βουλευτής
Δημήτρης Λιντζέρης
Αξιοποίηση του κτήματος Δηλαβέρη στη Νίκαια
Προς : την κ. Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, τον κ. Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού
Θέμα : ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΔΗΛΑΒΕΡΗ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ
Κύριοι Υπουργοί,
Αποτελεί μόνιμη επιδίωξη των κατοίκων της Νίκαιας, η αξιοποίηση του κτήματος Δηλαβέρη και η δημιουργία χώρου πρασίνου στην προσπάθεια διεκδίκησης ενός καλύτερου τρόπου διαβίωσης και αναβάθμισης της ποιότητας ζωής.
Πρόκειται για μία μεγάλη έκταση περίπου δέκα στρεμμάτων που βρίσκεται στο μεγαλύτερο αστικό κέντρο του Πειραιά, πίσω ακριβώς από το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας, 300 μέτρα από το Village Park και σε απόσταση αναπνοής από το 4ο Λύκειο Νίκαιας.
Το κτίσμα που βρίσκεται μέσα στο χώρο αποτελεί το μεγαλύτερο εργοστάσιο πλινθοποιίας που έγινε ποτέ στην Ελλάδα καθώς και το μοναδικό εν δυνάμει Βιομηχανικό Μουσείο της περιοχής. Μάλιστα , το εργοστάσιο έχει κηρυχθεί διατηρητέο από το 2002 και από το Υπουργείο Πολιτισμού και από το Υπουργείο Περιβάλλοντος.
Δυστυχώς σήμερα, η κατάσταση του οικοπέδου παραμένει τραγική αφού έχει
μετατραπεί σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο με ευθύνη της δημοτικής αρχής. Μέχρι πέρσι τα απορριμματοφόρα του Δήμου μετέφεραν σκουπίδια τόσο στο κτήμα όσο και μέσα στους χώρους του εργοστασίου , το οποίο έχει υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές από ερπυστριοφόρα του Δήμου.
Και όλα αυτά συμβαίνουν σε κτίριο το οποίο έχει κηρυχθεί διατηρητέο όπως ανέφερα παραπάνω!
Ο χώρος αποτελεί πλέον εστία μολύνσεων ενώ ελλοχεύει και ο κίνδυνος ατυχημάτων
από τυχόν κατάρρευση του κτίσματος.
Η αδιαφορία και η μετάθεση ευθυνών από τον ένα φορέα στον άλλο
αγανακτεί τους κατοίκους της περιοχής που βλέπουν ότι δεν αλλάζει κάτι στον χώρο παρά τις συνεχείς προσπάθειες τους , επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά την πεποίθησή τους ότι αντιμετωπίζονται ως πολίτες β΄κατηγορίας.
Το κτήμα Δηλαβέρη και το εργοστάσιο έχουν μεγάλη ιστορική και πολιτισμική σημασία.
Η αξιοποίηση του θα μπορούσε να δώσει ανάσα στην περιφέρεια που ασφυκτιά από
το τσιμέντο κι από την έλλειψη ελεύθερων χώρων.
Τις τελευταίες ημέρες με ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αττικής που παρουσιάσατε με την ονομασία «Αθήνα- Αττική 2014» από το οποίο
δυστυχώς λείπουν συγκεκριμένες δράσεις για την ευρύτερη περιοχή της Β΄ Πειραιά, η οποία όμως δικαιούται τη φροντίδα και αρωγή της πολιτείας. Δικαιούται μερίδιο στην ανάπτυξη που έχει εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση.
Ερωτώνται οι κ. Υπουργοί
1. Περιλαμβάνεται στα σχέδια των Υπουργείων σας η αξιοποίηση του εν λόγω χώρου για πολιτιστικές και κοινωφελείς δράσεις;
2.Υπάρχει προγραμματισμός και μελέτη των Υπουργείων για την αξιοποίηση του χώρου μέσω της χρηματοδότησης του προγράμματος Κοινωνικής Πρωτοβουλίας URBAN , όπως αυτό εφαρμόστηκε για το Βιομηχανικό Μουσείο Πλινθοποιίας «Τσαλαπάτα» στο Βόλο ή άλλων παρεμφερών προγραμμάτων;
3.Τι θα πράξετε για την άμεση περίφραξη και προστασία του χώρου από όλους τους
παράγοντες που απειλούν με κατάρρευση το μοναδικό Βιομηχανικό Μουσείο της περιοχής;
22-6-2010
Ο Ερωτών Βουλευτής
Δημήτρης Λιντζέρης
Άσκηση φιλοκαταναλωτικής πολιτικής από την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΑ.ΣΟ.Κ. Β” ΠΕΙΡΑΙΑ
ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς: τον Υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου και
τον Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων κ. Δ. Ρέππα
Θέμα: Άσκηση φιλοκαταναλωτικής πολιτικής από την ΕΕΤΤ
Κύριοι Υπουργοί,
Όπως είναι γνωστό, η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) είναι ανεξάρτητη αρχή, κατά νόμο αρμόδια για την εποπτεία της τηλεπικοινωνιακής αγοράς αλλά και για την έγκριση της τιμολογιακής πολιτικής του ΟΤΕ.
Πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας δημοσιεύματα και αναρτήσεις στο διαδίκτυο, τα οποία ασκούν αρνητική κριτική στην ΕΕΤΤ σε σχέση με τη διαμόρφωση της τιμολογιακής πολιτικής, ιδιαίτερα αυτής που αφορά την ευρυζωνικότητα στην χώρα μας. Της καταλογίζεται ότι η πολιτική της δεν κινείται προς όφελος των καταναλωτών.
Με δεδομένο ότι, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσεως, η Πολιτεία, μέσω της εκπροσώπησής της στο μετοχικό κεφάλαιο του ΟΤΕ, αλλά και οι ανεξάρτητες αρχές οφείλουν ν” ασκούν πολιτική προστασίας των καταναλωτών,
Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
1. Υπάρχει χρονικό όριο εντός του οποίου η ΕΕΤΤ οφείλει να εγκρίνει ή να απορρίπτει τα προτεινόμενα από τον ΟΤΕ τιμολόγια; Προτίθεστε να επιβάλλετε συγκεκριμένα όρια;
2. Πόσες προτάσεις τροποποίησης τιμολογίων έχουν υποβληθεί από τον ΟΤΕ τους τελευταίους πέντε (5) μήνες; Πόσες από αυτές έχουν εγκριθεί και πόσες απορριφθεί; Πόσες από αυτές εκκρεμούν για απάντηση από την ΕΕΤΤ;
3. Ποια είναι τα τιμολόγια ευρυζωνικών υπηρεσιών (ADSL) και ποια αντίστοιχα των υπόλοιπων τηλεπικοινωνιακών παρόχων; Πώς ερμηνεύεται αυτή η διαφορά;
4. Γιατί καθυστερεί η άμεση αναβάθμιση ταχυτήτων ευρυζωνικής πρόσβασης (ADSL) που ανακοίνωσε ο ΟΤΕ – η οποία προκάλεσε αντιδράσεις στους καταναλωτές – κατά μείζονα δε λόγο όταν η χώρα μας υπολείπεται των εταίρων της στην ΕΕ στον τομέα αυτό, με αποτέλεσμα ο καταναλωτής να μην απολαμβάνει χαμηλού κόστους υπηρεσίες;
5. Με ανακοινώσεις της η ΕΕΤΤ χαίρει για το επίπεδο του ανταγωνισμού στη χώρα μας στην αγορά των τηλεπικοινωνιών. Αντικειμενικά όμως, τον εφαρμόζει μονομερώς με θύμα τον καταναλωτή. Εντέλει ποια είναι η πολιτική της στον τομέα αυτό; Ποιο θεωρεί η ΕΕΤΤ, ότι πρέπει να είναι το μερίδιο αγοράς του ΟΤΕ στην ελληνική αγορά; Με ποιες πολιτικές το επιδιώκει;
18-3-2010
Ο ΕΡΩΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
Δημήτρης Λιντζέρης
Αναστάτωση ασφαλισμένων Οίκου Ναύτου Σαλαμίνας
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ
Βουλευτής ΠΑ.ΣΟ.Κ. Β” ΠΕΙΡΑΙΑ
ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς: την Υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και
την Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Θέμα: Αναστάτωση ασφαλισμένων Οίκου Ναύτου Σαλαμίνας.
Κυρίες Υπουργοί,
Ανάστατοι είναι οι 10.000 και πλέον ασφαλισμένοι, εν ενεργεία και απόμαχοι, του Οίκου του Ναύτου στη Σαλαμίνα. Αιτία η ανάθεση καθηκόντων ελεγκτικού έργου στο μοναδικό μόνιμο θεράποντα ιατρό του Οίκου του Ναύτου στη Σαλαμίνα, η οποία ανάθεση έχει σαν συνέπεια την αφαίρεση των θεραπευτικών του καθηκόντων. Ο εν λόγω ιατρός παρακολουθεί πάνω από 200 άτομα εβδομαδιαία στη Σαλαμίνα και στα Αμπελάκια.
Η απαράδεκτη αυτή απόφαση από το Δ.Σ.Ο.Ν. έχει προκαλέσει την οργισμένη διαμαρτυρία του συλλόγου απομάχων Εμπορικού Ναυτικού Σαλαμίνας και της Ένωσης Συνταξιούχων ΝΑΤ Αμπελακίων, οι οποίοι δικαιολογημένα βλέπουν τον ασφαλιστικό τους φορέα να τους αφήνει χωρίς πρωτοβάθμια φροντίδα και μάλιστα από ιατρό που ασκεί άψογα τα καθήκοντά του επί 25 χρόνια.
Μέχρι σήμερα τα ελεγκτικά καθήκοντα ασκούσε ελεγκτής ιατρός με σύμβαση Ι.Δ.Ο.Χ. Σύμφωνα δε με την παρ. 8 του αρθ. 11 του Ν 2688/1999 (ΦΕΚ 40Α) υπάρχει δυνατότητα η θεώρηση των ιατρικών εντολών-παραπεμπτικών να γίνεται από τους ελεγκτές του ΟΠΑΔ ή του ΙΚΑ. Με αυτόν τον τρόπο πραγματοποιείτο ο έλεγχος των παραπεμπτικών στο παρελθόν, αφού η Σαλαμίνα με τόσο μεγάλο αριθμό ασφαλισμένων στον Οίκο Ναύτου έχει μόνο έναν μόνιμο ιατρό.
Για τους πιο πάνω λόγους η απόφαση του Δ.Σ.Ο.Ν. η οποία ελήφθη μετά από εισήγηση του Προέδρου του κ. Βαρίνου κρίνεται ανάλγητη και αντιασφαλιστική αφού 10.000 και πλέον άνθρωποι και ιδιαίτερα οι συνταξιούχοι του ΝΑΤ στερούνται της πρωινής ιατρικής φροντίδας και υφίστανται προφανή οικονομική επιβάρυνση.
Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί.
Τι μέτρα θα λάβετε για την άμεση άρση της απαράδεκτης αυτής απόφασης του Δ.Σ.Ο.Ν. προκειμένου να επανέλθει η ηρεμία στο νησί και οι απόμαχοι του Εμπορικού Ναυτικού να απολαμβάνουν την ιατρική φροντίδα που δικαιούνται και που τους προσεφέρετο τόσα χρόνια;
16-2-2010
Ο Ερωτών Βουλευτής
Δημήτρης Λιντζέρης
Προϋπολογισμός 2011
Κυρίες και Κύριοι,
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Και εφέτος η συζήτηση του προϋπολογισμού δεν ήταν τίποτε άλλο παρά άθροισμα μονολόγων. Και όμως ήταν ευκαιρία η σημερινή πανθομολογούμενη κρίση να αποτελέσει την έναρξη για πραγματικό διάλογο συνεννόηση, σύνθεση και ή δυνατόν συστράτευση, για να γεννηθεί η ελπίδα που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος και ο λαός.
Κυρίες και Κύριοι,
Η οικονομία είναι ο δείκτης για την πρόοδο, την ευημερία, την ανάπτυξη της χώρας και της κοινωνίας. Είναι όπως η καρδιά ενός οργανισμού. Αν πάψει να χτυπά τότε κόβεται το νήμα της ζωής. Και όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι ο κίνδυνος της κατάρρευσης, της πτώχευσης δεν έχει απομακρυνθεί οριστικά από τη χώρα μας. Τα μεγάλα και οξυμένα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι ακόμα μπροστά μας.
Η οξεία οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι κατά κοινή ομολογία η μεγαλύτερη της μεταπολεμικής περιόδου. Το έλλειμμα το χρέος και η απουσία ανταγωνιστικότητας είναι τα 3 μείζονα ενδογενή προβλήματα που συνθέτουν την κρίση και εκπέμπουν ένα ηχηρό ΣΟΣ.
Χρόνια τώρα, υποβαθμίζαμε το γεγονός ότι η χώρα καταναλώνει περισσότερα απ” όσα παράγει. Αγνοούσαμε επιδεικτικά ότι ζούσαμε με δανεικά. Ανεχόμασταν τη λειτουργία ενός προβληματικού δημόσιου τομέα. Απολαμβάναμε τα πρόσκαιρα κέρδη και οφέλη αγνοώντας τις μακροπρόθεσμες ζημιές.
Σήμερα όμως ο κόμπος έφτασε στο χτένι και οφείλουμε να δούμε την αλήθεια κατάματα.
Να αναγνωρίσουμε ότι υπεύθυνες είναι όλες εκείνες οι πολιτικές που υποτίμησαν την ανάγκη δημοσιονομικής πειθαρχίας της χώρας. Που αδιαφορούσαν για την εκτίναξη των ελλειμμάτων, υποτιμώντας τους θανάσιμους κινδύνους της αλόγιστης αύξησης του δημόσιου χρέους.
Είναι πλέον πασιφανές ότι το υπόδειγμα ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας έχει πλέον κορεστεί. Αν θέλουμε οικονομική ανάπτυξη πρέπει να επικεντρωθούμε στους προσδιοριστικούς παράγοντες του προϊόντος που παράγουμε. Πρέπει να δώσουμε συγκεκριμένες απαντήσεις για τις σχέσεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Για τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας και κυρίως πώς μπορούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα να μεταφραστούν σε συγκεκριμένες πολιτικές και βεβαίως να αποδώσουν συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Η μεγάλη οικονομική κρίση καλεί όλους μας να τραβήξουμε την κουρτίνα στην άκρη. Τα προβλήματα είναι μπροστά μας και είναι γνωστά. Δε μπορούμε να τα κρύβουμε ή να τα προσπερνάμε.
Ακούγονται πολλά για τα μνημόνιο. Η Ελλάδα πριν ένα χρόνο είχε να διαλέξει ανάμεσα στην χρεοκοπία ή στη δυνατότητα να κερδίσει χρόνο και να προσπαθήσει σκληρά να ξανασταθεί στα πόδια της. Τρίτος δρόμος ούτε υπήρξε ούτε προτάθηκε από κανένα. Δε μπορώ να φανταστώ καμία ελληνική Κυβέρνηση που θα επέλεγε διαφορετικά. Η επιλογή της πτώχευσης που κάποιοι αβασάνιστα υπαινίσσονται θα συνιστούσε απονενοημένη κίνηση εθνικής αυτοκτονίας, φτώχειας και παρακμής για αρκετές γενεές Ελλήνων.
Σήμερα όμως δε βρισκόμαστε μπροστά σε αυτό το δίλλημα. Αυτό πέρασε και απαντήθηκε. Σε κάθε περίπτωση θα κριθεί ιστορικά.
Η Κυβέρνηση σήμερα καλείται να συγκροτήσει ένα ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο. Να λάβει σειρά μέτρων που θα άμβλυναν τις δυσμενείς συνέπειές του. Οφείλει να συνθέσει τις επιμέρους πολιτικές της, σε μια πειστική πρόταση που θα απεγκλωβίσει τη χώρα βήμα-βήμα από τα δεινά μιας παρατεταμένης ύφεσης.
Ας σταματήσει λοιπόν η αντιπολίτευση να αναζητά υπεύθυνους για τους υπαίτιους του μνημονίου. Ας κοιτάξει στον καθρέφτη και θα τον δει. Αλλά και η ελάσσονα αντιπολίτευση ας πάψει να εκμεταλλεύεται τα συναισθήματα των πολιτών. Υπόλογοι για το μνημόνιο δεν είναι η τρόικα ή οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης. Υπόλογη είναι στο σύνολο της η πολιτική τάξη της χώρας μας και η καταστροφική πολιτικής της τελευταίας 6ετίας.
Η Ελλάδα σήμερα για να έχει μερίδιο στο μέλλον, οφείλει να θέσει ένα νέο εθνικό μετρήσιμο στόχο. Οι προηγούμενοι μεγάλοι στόχοι που ήταν η ΕΟΚ και η ΟΝΕ, έμειναν μετέωροι. Αφού αντιμετωπίστηκαν σαν σκοπός και όχι ως αφετηρία.
Η παραγωγική Ελλάδα μπορεί να είναι ο νέος εθνικός μετρήσιμος στόχος.
Κυρίες και Κύριοι,
Οι πολίτες μας παρακολουθούν όλους με αγωνία. Οφείλουμε όλοι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Να προτάξουμε το κοινωνικό όφελος στο πολιτικό κόστος. Να εγκαταλείψουμε τις άγονες κομματικές αντιπαραθέσεις.
Η Κυβέρνηση καλείται ν” αποδείξει ότι η πολιτική της δημιουργεί στέρεες βάσεις για την υπέρβαση της κρίσης. Οι πολίτες μπορούν να κατανοήσουν τη σκληρότητα των μέτρων. Δε μπορούν όμως να δικαιολογήσουν αστοχίες, λάθη και παραλείψεις. Οι πολίτες δεν αντιστρατεύονται τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στη δημόσια διοίκηση και στις ΔΕΚΟ. Στηρίζουν τις διαρθρωτικές αλλαγές. Δεν είναι όμως διαρθρωτικές αλλαγές η οριζόντια μείωση μισθών. Που βεβαίως είναι και άδικες και αναποτελεσματικές. Διαρθρωτικές αλλαγές είναι αυτές που συμβάλλουν στην ανάπτυξη και στην ανταγωνιστικότητα. Και προϋποθέτουν μελέτη σε βάθος και λήψη συγκεκριμένων μέτρων.
Παραδείγματος χάρη για την ΕΘΕΛ η οποία το 2009 μετέφερε 420 εκατ. επιβάτες και εισέπραξε μόλις 104 εκατ.€. Με ανείσπρακτες βεβαιωμένες οφειλές 640 εκατ.€ από 6 συναρμόδια υπουργεία για τα οποία μάλιστα στον προϋπολογισμό δεν υπάρχει κωδικός. Για όλα αυτά δεν ευθύνονται οι οδηγοί και μηχανικοί της ΕΘΕΛ.
Κυρίες και Κύριοι,
Πρέπει να βάλουμε τέλος στο σπάταλο και διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό κράτος. Οι πολίτες κατανοούν την ανάγκη δημοσιονομικής εξυγίανσης . όμως σε καμία περίπτωση δε μπορούν να συναινέσουν σε πολιτικές που αναδιανέμουν τον κοινωνικό πλούτο προς όφελος των προνομιούχων.
Όλοι οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι το διακύβευμα είναι οι ανάγκες και οι απαιτήσεις της Ελλάδας και όχι το κυβερνητικό παρόν της παράταξής μας. Ούτε η κυβερνησιμότητα της αντιπολίτευσης
21/12/2010
Εισηγητής στο Ν/Σχ. Υπουργείου Οικονομικών για Δημοσιονομική Διαχείριση και Ευθύνη – Άρθρα
Κυρίες και Κύριοι
Το συζητούμενο νομοσχέδιο αποτελεί μια σπουδαία μεταρρυθμιστική τομή στα αφορούντα στον προϋπολογισμό της χώρας.
Συγκεκριμένα:
Εισάγεται ένα λογιστικό και τεχνικό πρότυπο για ουσιαστική ενίσχυση της αξιοπιστίας της λειτουργικότητας και της αποτελεσματικότητας, στην κατάρτιση, εκτέλεση, παρακολούθηση αλλά και τροποποίηση όπως θα δούμε παρακάτω του προϋπολογισμού, με πρωταρχικούς σκοπούς τη διαφάνεια, τον κοινωνικό έλεγχο, την βελτίωση της αποδοτικότητας, στα πραγματικά οικονομικά αποτελέσματα του, καθώς και τη συστηματική παρακολούθηση των συνιστωσών του.
Βέβαια, και αυτό εμφανίζεται σε πολλά άρθρα, οι αλλαγές στην κατάρτιση και τη διάρθρωση του προϋπολογισμού, δεν περιορίζονται μόνο στην τεχνική πλευρά, αλλά επεκτείνονται και στην φιλοσοφία άσκησης της οικονομικής πολιτικής. Καθορίζονται σαφείς αρχές, όπως ειλικρίνεια, διαφάνεια, αξιοπιστία στην παρακολούθηση της εκτέλεσης και των αποτελεσμάτων, μέσω του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλαισίου στρατηγικής (άρθρο 1). Επίσης, προβλέπεται χρηστή διαχείριση και κοινωνική λογοδοσία.
Όσον αφορά το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλαίσιο στρατηγικής, το οποίο θεσπίζεται 6Α και 6Β, αποτελεί ένα από τα κυριότερα και πρωτότυπα στοιχεία και εργαλεία του νέου προϋπολογισμού. Η σημασία του έγκειται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά καθορίζεται ένα πλαίσιο στο οποίο παρέχονται εκτιμήσεις των ακαθάριστων εσόδων και εξόδων. Παράλληλα παρακολουθείται και η διαχρονική τους εξέλιξη σε ορίζοντα 3ετίας για τη γενική κυβέρνηση, τον κοινωνικό προϋπολογισμό και τους ενοποιημένους προϋπολογισμούς της Τ.Α..
Το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλαίσιο στρατηγικής, επιτρέπει όχι μόνο την ορθολογική χάραξη πολιτικής, αλλά και την συστηματική παρακολούθηση της πορείας της από την Κυβέρνηση και τους πολίτες.
Ακόμα, την αξιολόγηση της πολιτικής στη βάση της επίτευξης των στόχων και της πρακτικής της αποτελεσματικότητας σε βάθος 4ετίας. Τελικά, την καθιέρωση ενός συστηματικού και ενοποιημένου πλαισίου, στο οποίο να μπορούν να αποφευχθούν οι δημοσιονομικές υπερβάσεις.
Με το άρθρο 6Ε εισάγεται μια πρακτική, η οποία είναι εντελώς απαραίτητη στο πλαίσιο της χρηστής και ορθολογικής συμπεριφοράς. Συγκεκριμένα καθορίζονται ανώτατα όρια και προβλέπονται θεσμικές κυρώσεις για την υπέρβασή τους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η τεχνική ορθότητα αυτού του μέτρου είναι αναμφισβήτητη. Ωστόσο, θα αναρωτηθεί κάποιος εάν είναι σωστό να επιβάλλονται ανώτατα όρια δαπανών για την υγεία, την παιδεία, την άμυνα κ.λπ.; Υπάρχει απάντηση. Γνωρίζουμε ότι περίπου 40% των δαπανών αφορούν μισθούς και συντάξεις. Το υπόλοιπο 60% χρησιμοποιείται αποτελεσματικά; Για παράδειγμα, ποιος αμφισβητεί ότι με τις μισές ίσως και λιγότερο, δαπάνες στην υγεία και τις προμήθειες των νοσοκομείων θα είχαμε ακριβώς τις ίδιες κοινωνικές παροχές, εάν υπήρχε ένα αυστηρό σύστημα ελέγχου αυτών των δαπανών, καθώς και η εξατομικευμένη ευθύνη.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι στο συγκεκριμένο άρθρο απαντάται θετικά αυτό ακριβώς το ερώτημα, το οποίο έθεσα με το παράδειγμα που ανέφερα.
Ακόμα, και το γεγονός ότι δεν έχουμε προϋπολογισμούς σε όλα τα νοσοκομεία μας ή ότι δεν ξέρουμε έστω και κατά προσέγγιση τον βαθμό της αποτελεσματικότητας κάθε είδους μείζονος δαπάνης, μας υποχρεώνει κάτι να κάνουμε επ” αυτού. Διότι αν δεν υπάρξουν ανώτατα όρια δαπανών που θα είναι διαχρονικά προσαρμόσιμα και μεταβλητά με ορθολογικά κριτήρια, δεν θα έχουμε την παραμικρή ελπίδα να ελέγξουμε έστω και στο ελάχιστο τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, τη σπατάλη, τη διαφθορά και τις κάθε είδους αναποτελεσματικότητες στον ευρύ δημόσιο τομέα.
Η σύσταση γραφείου προϋπολογισμού στη Βουλή όχι μόνο ενισχύει και καθιερώνει τον κοινωνικό έλεγχο, αλλά καθιστά πρακτική την εφαρμογή του προτεινόμενου νομοσχεδίου. Στο άρθρο 15 που αντικαθιστά το 13δ του 2362, προβλέπεται η στενή παρακολούθηση των δαπανών, ενώ στο άρθρο 8α για πρώτη φορά τίθενται όροι, σχετικά με την κατάθεση συμπληρωματικών προϋπολογισμών.
(επί του Άρθρου 17) κάτω από κοινωνικό έλεγχο και ενώ επιτρέπεται η μεταφορά πιστώσεων ανάμεσα στους φορείς των δαπανών, δε μπορούν να δικαιολογηθούν υπερβάσεις ανά φορέα, παρά μόνο αν η τρίμηνη πορεία των δαπανών του γενικού προϋπολογισμού υπερβαίνει τους διαθέσιμους πόρους. Εξαιρούνται βέβαια οι έκτακτες περιστάσεις.
Η μεταφορά πιστώσεων αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο. Το νομοσχέδιο, θέτει τις αναγκαίες προϋποθέσεις με τις οποίες μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Είναι σημαντικό, ότι απαιτείται σύμφωνη γνώμη της Βουλής, για πιστώσεις άνω του 5% και κυρίως η ύπαρξη πλεονασμάτων στους διάφορους φορείς, σε σχέση με το ανώτατο όριο των δαπανών τους.
Κυρίες και κύριοι, αποτελεί θεμελιώδες ζήτημα, η αποτελεσματική χρήση των δαπανών. Είναι εύκολο για κάθε φορέα να εξαντλείται το ανώτατο όριο Για να μην παρουσιάζονται οι παρεκκλίσεις και υπερβάσεις, κάτι σύνηθες με τα σημερινά δεδομένα, οι διατάξεις του νόμου προβλέπουν την εξειδίκευση των στόχων και την αποτελεσματικότητα των δαπανών, πάντα σε σχέση με τις πιστώσεις που παρασχέθηκαν. Βεβαίως το ζητούμενο δεν είναι η υπέρβαση των ανωτάτων ορίων έστω και στα πλαίσια του 5%, αλλά η ύπαρξη πλεονασμάτων σε σχέση με τα ανώτατα όρια.
Το νέο Άρθρο 21, που αφορά την εξειδίκευση της ευθύνης των υπερβάσεων, αποτελεί μείζονα τομή. Ανοίγει επιτέλους το μαύρο κουτί του δημοσίου στον έλεγχο της κοινωνίας των πολιτών. Γι” αυτό ισχυρίζομαι ότι ο νόμος καθιστά τον προϋπολογισμό ειλικρινή και αυτοαποκαλυπτικό.
Ένας δημόσιος τομέας που λειτουργεί αποτελεσματικά με διαφάνεια και με εξατομικευμένες ευθύνες των δημοσίων λειτουργών, είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει τις σχέσεις με τον ιδιωτικό τομέα και καθορίζει το πλαίσιο μιας νέας αναπτυξιακής πολιτικής και μιας νέας αναπτυξιακής πορείας της Χώρας.
Κλείνοντας, επειδή ο χρόνος δεν επαρκεί, δεν είναι μόνο το ύψος των δαπανών που καθορίζει την κοινωνική ευημερία αλλά η σύνθεση και η αποτελεσματικότητά τους. Ο εξορθολογισμός των δαπανών επιδρά στη μείωσή τους και στην αύξηση της αποτελεσματικότητά τους. Κάτι που προκαλεί σειρά θετικών αποτελεσμάτων στο ΑΕΠ. Αν δεν παταχθούν οι αναποτελεσματικές δαπάνες, η σπατάλη πόρων, τα στρεβλά οικονομικά πρότυπα, καμία αναπτυξιακή πολιτική ούτε κανένας κοινωνικός στόχος μπορεί να υλοποιηθεί.
Κυρίες και κύριοι, στην ουσία, το νέο Σχέδιο Νόμου αποτελεί ένα ενιαίο και συνεπές συστηματικό πλαίσιο, με το οποίο μπορούμε να αξιολογήσουμε και να επανασχεδιάσουμε τη διάρθρωση των δημοσίων δαπανών στη Χώρα μας, μειώνοντας το έλλειμμα και το χρέος, χωρίς να εκτραπούμε από τους ευρύτερους κοινωνικούς μας στόχους. Επιπλέον, παρέχει ένα πλαίσιο με το οποίο η κοινωνία παρακολουθεί κατά πόσον επιτυγχάνονται τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Η καθιέρωση του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλαισίου στρατηγικής και οι θεσμικές κυρώσεις για τις υπερβάσεις των δαπανών είναι σημαντικότατες τομές για τα δημοσιονομικά πράγματα της χώρας μας. Και το πρώτο αποφασιστικό βήμα για τη μετάβαση σε πολυετείς προγραμματισμούς προγραμμάτων.
Ακόμα, το νομοσχέδιο καθιερώνει μια συστηματική μαθηματική σχέση ανάμεσα στα κάθε λογίς έσοδα και έξοδα του δημοσίου, κάνοντας εφικτή την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των δαπανών.
Επιβάλλει το αναγκαίο περιοριστικό πλαίσιο μεταξύ εσόδων και εξόδων.
Παρέχει τη δυνατότητα συστηματοποίηση των στόχων της οικονομικής πολιτικής και της ανάπτυξης.
Κυρίες και Κύριοι,
Χωρίς ένα μεσοπρόθεσμο δημοσιονομική πλαίσιο στρατηγικής όπως θεσμοθετείται εδώ, χωρίς τη συστηματική γνώση της τεχνολογίας του δημόσιου τομέα, δε μπορεί να υπάρξει καμία ανάπτυξη, καμία οικονομική πρόοδος και προοπτική. Η συνεπής εφαρμογή του νόμου, θ” αποτελέσει τομή όχι μόνο στα οικονομικά πράγματα της χώρας αλλά και στην ίδια την ποιότητα της δημοκρατίας. Αν συμβεί αυτό, πραγματικά, θα προσεγγίσουμε τον αριστοτέλειο ορισμό της πολιτικής που είναι η πραγμάτωση της αρετής και εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος
29/07/2010
Εισηγητής στο Ν/Σχ. Υπουργείου Οικονομικών για Δημοσιονομική Διαχείριση και Ευθύνη
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Ζούμε σε μια εποχή που τίποτα δε θυμίζει το χθες. Η χώρα μας βρίσκεται σε κρίσιμη και οριακή καμπή. Βρίσκεται στο κέντρο μιας πολύπλευρης κρίσης η οποία σοβούσε από καιρό, που όμως γιγαντώθηκε, πήρε καταστροφικές διαστάσεις από την άφρονα πολιτική της 6ετίας της διακυβέρνησης της χώρας από τη Ν.Δ.. Η Κυβέρνηση με την πρόσφατη εντολή του λαού, εκλήθη στην κυριολεξία να σώσει τη χώρα από την χρεοκοπία και την καταστροφή. Και το πράττει συστηματικά και μεθοδικά.
Είναι ομολογουμένως μια πολύ δύσκολη προσπάθεια, αφού αυτή η κρίση δεν αφορά μόνο τα δημόσια οικονομικά της χώρας, αλλά αφορά το μοντέλο ανάπτυξής της, αφορά το σύνολο της κοινωνίας. Οι αλλαγές που απαιτούνται είναι πολλές φορές επώδυνες, συγχρόνως όμως επείγουσες και αναγκαίες.
Η Κυβέρνηση καλείται να λύσει μια πολύ δύσκολη εξίσωση με πολλές παραμέτρους. Καλείται να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθερότητας και εξυγίανσης και συγχρόνως να υλοποιήσει φιλόδοξους αναπτυξιακούς στόχους.
Καλείται να επανακτήσει τη διεθνή αξιοπιστία της και συγχρόνως να πείσει τις αγορές ότι αυτή η χώρα μπορεί να κάνει μια νέα αρχή στα οικονομικά της. Πρέπει ν” αξιοποιήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας και συγχρόνως να εξουδετερώσει τα μειονεκτήματα και τις διαρθρωτικές μειονεξίες. Και ολ” αυτά διασώζοντας την κοινωνική συνοχή, τις θέσεις εργασίας, το κοινωνικό κράτος.
Καλείται ακόμα να συμβιβάσει δύο εκ των πραγμάτων αντιθετικά πράγματα. Την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων που θα ικανοποιήσει τους δανειστές μας και συγχρόνως να διαφυλάξει το βιοτικό επίπεδο και τις κοινωνικές κατακτήσεις ιδιαίτερα των μεσαίων και μικρών κοινωνικοοικονομικών στρωμάτων.
Να εφαρμόσει δηλαδή πολιτικές που θα βγάλουν τη χώρα από την επιτήρηση, συγχρόνως όμως αυτές οι πολιτικές να έχουν τη στήριξη και κατανόηση των πολιτών, αφού θα πείθουν ότι τα μέτρα θ” αποδώσουν καρπούς και θα φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι είναι μια πολύ δύσκολη εξίσωση. Η επίλυση της οποίας απαιτεί ένα νέον σύγχρονο Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή.
Το Υπουργείο Οικονομικών αναμφίβολα με σύστημα και μέθοδο εργάζεται στην κατεύθυνση επίλυσης αυτής της εξίσωσης.
- § Ήδη ψηφίστηκε το φορολογικό νομοσχέδιο σε μια προσπάθεια ριζικής αναμόρφωσης του φορολογικού συστήματος της χώρας προκειμένου να γίνει πιο αποτελεσματικό και πιο δίκαιο.
- § Έχει συσταθεί η ελληνική στατιστική αρχή η οποία με διοικητική και επιχειρησιακή αυτονομία, αποκαθιστά την αξιοπιστία της χώρας και την εμπιστοσύνη στα στατιστικά στοιχεία.
Έτσι όταν θα λέμε έλλειμμα 6% θα είναι 6 και όχι 13.
- § Ολοκληρώνεται η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, κάτι που δεν είχε συμβεί από της σύστασης του ελληνικού κράτους. Αυτό σε συνδυασμό με την ενιαία Αρχή πληρωμών θα ενισχύσει τη λογοδοσία και θα περιορίσει τη σπατάλη.
- § Ιδρύθηκε Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και μάλιστα με ρυθμούς ταχύτερους από αυτούς της ΤΡΟΪΚΑ
- § Ακόμα θεσπίστηκαν κανόνες ώστε όλες οι υπογραφές των Υπουργών και Κοινωνικών Λειτουργών να αναρτώνται στο διαδίκτυο.
Ολ” αυτά μαζί με τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ», τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος και μόλις εχθές το νόμο για τη ρύθμιση των χρεών των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων, δημιουργούν ένα πλαίσιο διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που αποδίδουν και θα αποδώσουν ακόμα περισσότερα βραχυπρόθεσμα καρπούς.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Το νομοσχέδιο περί Δημοσιονομικής Διαχείρισης και Ευθύνης που συζητιέται σήμερα στην ολομέλεια αποτελεί ένα σημαντικό καθοριστικό και στέρεο βήμα στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής εξυγίανσης του εξορθολογισμού και του ελέγχου των δημοσίων δαπανών.
Πιο συγκεκριμένα το προτεινόμενο νομοσχέδιο επιχειρεί για πρώτη φορά στη χώρα μας την ουσιαστική ενίσχυση της αξιοπιστίας, της λειτουργικότητας και της αποτελεσματικότητας στην εκτέλεση του προϋπολογισμού.
Στοχεύει τη θεμελιώδη αλλαγή στην δημοσιονομική διαχείριση και τη θέσπιση σύγχρονων δημοσιονομικών κανόνων και αρχών στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος. Δηλαδή, τροποποιεί ριζικά το ισχύον πλαίσιο κατάρτισης, εκτέλεσης και παρακολούθησης του προϋπολογισμού.
Στοχεύει στην απόκτηση της δυνατότητας ελέγχου των δημοσίων δαπανών – κάτι πολύ δύσκολο με τα σημερινά δεδομένα. Εισάγει ισχυρούς θεσμούς διαφάνειας, δημοσιοποίησης των στοιχείων, λογοδοσίας προς τη Βουλή και τους πολίτες.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Χρόνια τώρα πλανώνται σ” όλες τις πτέρυγες αυτής της αίθουσας συγκεκριμένα ερωτήματα.
- § Μπορεί η χώρα μας να καταρτίσει έναν εθνικό αξιόπιστο προϋπολογισμό.
- § Μπορεί να ελέγξει την εκτέλεση του.
- § Επιτυγχάνονται οι στόχοι του.
- § Υπάρχει πλήρης αποτύπωση για το πού πάνε τα χρήματα των φορολογουμένων.
- § Ο προϋπολογισμός μπορεί να δεσμεύσει την πολιτεία τις παραγωγικές δυνάμεις και την οργανωμένη κοινωνία.
Σε όλα αυτά τα ερωτήματα το νομοσχέδιο απαντά θετικά. Απαντά με πειστικό και εύληπτο τρόπο στο «που» και το «πώς δαπανάται το δημόσιο χρήμα». Ο προϋπολογισμός γίνεται διαφανής και αυτοαποκαλυπτικός. Γι” αυτούς τους λόγους, ο νόμος αυτός αποτελεί την κορυφαία μεταρρύθμιση του δημοσιονομικού συστήματος.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Η δημοσιονομική πολιτική στη χώρα μας για πολλά χρόνια ασκήθηκε περισσότερο ως «διακριτική πολιτική» όπως χαρακτηρίζεται στην οικονομική θεωρία παρά με σταθερούς κανόνες στα πλαίσια ενός δεδομένου και σταθερού μεσοπρόθεσμου συστήματος θεσμικών αρχών.
Τα κύρια χαρακτηριστικά των κρατικών προϋπολογισμών, ιδιαίτερα των τελευταίων χρόνων αναμφίβολα είναι όπως αποκαλύπτουν οι αριθμοί , και σ” αυτό θα συμφωνήσουμε φαντάζομαι όλοι:
- § οι υπερβάσεις δαπανών,
- § η διασπορά της χρηματοδότησης,
- § ο αποδυναμωμένος και εξαντλημένος από τη γραφειοκρατία έλεγχος,
- § η παντελής απουσία ελέγχου σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, όπου εμφάνισαν υψηλές δαπάνες και μεγάλα ελλείμματα – όπως τα νοσοκομεία, οι δήμοι κ.λπ..
- § Η «αδιαφάνεια» και η δημιουργία «στεγανών» στις διαδικασίες διαχείρισης
- § Η αόριστη κυβερνητική λογοδοσία και η έλλειψη εξατομικευμένης ευθύνης.
Τα φαινόμενα αυτά «γιγαντώθηκαν», κυρίως, την τελευταία 6ετία με αποτέλεσμα τον οικονομικό εκτροχιασμό της χώρας και την ανάγκη λήψης σειράς σκληρών αλλά αναγκαίων μέτρων προκειμένου η χώρα να αποφύγει τη χρεοκοπία στην οποία μαθηματικά οδηγείτο.
Με τον νόμο αυτό τερματίζεται η λογική της διακριτικής ευχέρειας στην άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής και αντικαθίσταται από μια συγκεκριμένη πολιτική κανόνων και αρχών. Με αυτό τον τρόπο αναδεικνύονται τα αναπτυξιακά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του προϋπολογισμού. Γίνεται εύκολος στην ανάγνωση. Θα έλεγα πως αυτοαποκαλύπτεται, ώστε να μην υποκρύπτονται κάτω από δυσνόητα νούμερα και κωδικούς, επιλογές και παρεμβάσεις, που γίνονται για πελατειακούς ή άλλους λόγους.
Η μεταρρύθμιση αυτή είναι αναγκαία. Συνδράμει αναμφίβολα στην επίτευξη των οικονομικών στόχων και στην εκπλήρωση των συμβατικών μας υποχρεώσεων έναντι του μηχανισμού στήριξης της χώρας. Όμως, δεν στοχεύει σε αυτό. Κυρίως, έρχεται να βάλει σε τάξη και να «νοικοκυρέψει» τα δημόσια οικονομικά, να συμβάλει στο σχεδιασμό και στην ανάπτυξη μιας βιώσιμης μεσομακροπρόθεσμης αναπτυξιακής πολιτικής.
Οφείλω εδώ να τονίσω ότι, στην ουσία, η ορθολογική δημοσιονομική διαχείριση αποτελεί αυτή καθαυτή αναπτυξιακό μέτρο – κάτι απολύτως αναγκαίο στις παρούσες συνθήκες – αφού θέτει το οικονομικό και θεσμικό πλαίσιο, από το οποίο θα προκύψει η ανάπτυξη.
Κυρίες και κύριοι, «μεσομακροπρόθεσμη ανάπτυξη» σημαίνει «επένδυση σε παραγωγικούς συντελεστές», όπως εργασία, φυσικό και ανθρώπινο κεφάλαιο, πράσινες μορφές ενεργείας κ.λπ.. Πάνω απ” όλα, όμως, σημαίνει «εξυγίανση των θεσμών της δημοσιονομικής διαχείρισης» και «σταθεροί κοινωνικοί και οικονομικοί θεσμοί», που αφορούν τους κανόνες του «παιχνιδιού» ανάμεσα στους ιδιώτες, στις αγορές και στο κράτος.
Με τον νόμο αυτόν γίνεται ο σχεδιασμός των μηχανισμών, που είναι ο πρώτος και απαράβατος όρος για την προώθηση της ανάπτυξης, της βιωσιμότητας και της ορθής λειτουργίας του οικονομικού και κοινωνικού συστήματος.
Επομένως, θα ήθελα να τονίσω με έμφαση ότι, το νέο σχέδιο νόμου δεν δίνει θετικές απαντήσεις μόνο στη διαχείριση και στην εκτέλεση των επιμέρους προϋπολογισμών και στον γενικό συντονισμό τους, αλλά σχεδιάζει αναλυτικά και εμπεριστατωμένα έναν μηχανισμό με σκοπό τον εκσυγχρονισμό της δημοσιονομικής διαχείρισης με κανόνες και πρότυπα σύμφωνα με τα ισχύοντα σε χώρες της Ε.Ε., οι οποίες έχουν ήδη εναρμονιστεί με τον Κανονισμό του Συμβουλίου (ΕΚ Ευρατόμ) 1605-2002.
Ο μηχανισμός αυτός δεν αποσκοπεί αποκλειστικά και μεμονωμένα στη λογιστική συμβατότητα μεταξύ των προϋπολογισμών των Υπουργείων και Δ.Ε.Κ.Ο. και του Γενικού Προϋπολογισμού. Αποσκοπεί στη λογιστική και οικονομική συμβατότητα όλων των προϋπολογισμών με τους επί μέρους αλλά και τους μακροοικονομικούς στόχους της οικονομικής πολιτικής.
Η λογιστική συμβατότητα εξασφαλίζεται τόσο με τον τρόπο ενσωμάτωσης των προϋπολογισμών, όσο και με την παρουσία οικονομικών υπευθύνων σε κάθε Υπουργείο και ενδιάμεση διαχειριστική Αρχή. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα σύστημα εισροών – εκροών σε χρηματικούς όρους που εξασφαλίζει τη δημόσια διαφάνεια, τη λογιστική συνέπεια, την οικονομική ορθολογικότητα. Κυρίως όμως είναι ένα σύστημα που σε κάθε χρονική στιγμή προσδιορίζει τους οικονομικούς περιορισμούς αλλά και τις πραγματικές μακροοικονομικές δυνατότητες προκειμένου να επιτευχθούν τα αναπτυξιακά σχέδια της γενικής Κυβέρνησης
Άκρως σημαντική είναι η ενίσχυση του ρόλου της Βουλής. Τόσο στον έλεγχο της Δημοσιονομικής Πολιτικής, όσο και στην ενδυνάμωση του ρόλου του Υπουργείου Οικονομικών στην εποπτεία της Δημοσιονομικής Διαχείρισης. Στην πραγματικότητα, θεμελιώνεται θεσμικά ο ρόλος της κοινωνίας, τόσο στον έλεγχο και την παρακολούθηση των δαπανών αλλά και στην συνολική οικονομική διαχείριση. Αλλά και στην δυνατότητα άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής πάνω σε ορθολογικές και λογιστικά, συνεπείς βάσεις χωρίς υπερβάσεις και παρεκκλίσεις.
Κυρίες και Κύριοι, ο εξορθολογισμός που επιτυγχάνεται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, δεν σχετίζεται απλώς με τη λογιστική συνέπεια και την μείωση των υπερβάσεων ανά Υπουργείο, αλλά – κι αυτό πρέπει να το τονίσουμε γιατί είναι μια πραγματική οικονομική συνέπεια του νέου Νόμου – εξασφαλίζει νέους οικονομικούς πόρους στο Δημόσιο Τομέα της τάξης αρκετών δις. Η σπατάλη, η ανορθολογική διαχείριση, οι λογιστικές και πραγματικές υπερβάσεις στις πιστώσεις, η απουσία ελέγχου στη χρήση των πόρων και των πιστώσεων, σημαίνουν απώλεια δισεκατομμυρίων ευρώ. Τα χρήματα αυτά τώρα μπορούν ν” απορροφηθούν στην πραγματική οικονομία και στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, προκειμένου να διαμορφώσουνε την νέα φυσιογνωμία της Ελληνικής Οικονομίας.
Σε πρόσφατη μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας [1] φαίνεται καθαρά ότι στις βιομηχανικές χώρες που μειώθηκαν οι δαπάνες στα πλαίσια μιας συστηματικής πολιτικής εξορθολογισμού, βελτιώθηκαν όλοι οι δείκτες της κοινωνικής και οικονομικής ευημερίας.
Κυρίες και Κύριοι το συζητούμενο νομοσχέδιο αποτελεί αδήριτη οικονομική ανάγκη στο μακροοικονομικό επίπεδο και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί και να υπερψηφιστεί από την εθνική αντιπροσωπεία.
Βεβαίως, είναι απαραίτητο να υπάρξουν και νέοι μηχανισμοί ελέγχου και λειτουργίας στις αγορές, στην εκπαίδευση, στην υγεία και σε άλλους τομείς δράσης και προτεραιότητας για την οικονομία. Η αρχή γίνεται από το Υπουργείο Οικονομικών με αυτό το νομοσχέδιο που αποτελεί και την κορυφαία μεταρρύθμιση του δημοσιονομικού μας συστήματος και του τρόπου άσκησης της οικονομικής Πολιτικής στο επίπεδο των διαχειριστικών αρχών των Υπουργείων και της γενικής Κυβέρνησης. Η εξοικονόμηση των πόρων θα είναι τεράστια, ενώ η διαφάνεια και ο κοινωνικός έλεγχος θα συμβάλλουν αποφασιστικά τόσο στην άσκηση μακροοικονομικής Πολιτικής, όσο και στη διαμόρφωση της νέας αναπτυξιακής πορείας της χώρας.
Κυρίες και Κύριοι,
Στη δύνη της μεγαλύτερης κρίσης της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία 100 χρόνια, το παρόν νομοσχέδιο απαντά πειστικά στα φλέγοντα σημερινά ζητήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία. Σε ζητήματα:
Της αποτελεσματικής διαχείρισης
Της εξάλειψης της σπατάλης και της διαφθοράς
Της πραγμάτωσης της διαφάνειας, της κοινωνικής λογοδοσίας,
Της εξειδίκευσης και απόδοσης των ευθυνών στον εξορθολογισμό της οικονομικής Πολιτικής
Απαντά και συγχρόνως δείχνει την οδό υπέρβασης και επανόρθωσης που εντέλει οδηγεί στην ανάκαμψη της οικονομίας και την αναγέννηση της χώρας.
Και σαν τέτοιο, καλώ όλες τις πτέρυγες της Βουλής να υπερψηφίσουν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Ευχαριστώ.
28/07/2010
ΠΡΑΚΤΙΚΑ: Ν/Σχ. Υπουργείου Υγείας «Αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας»
ΠΡΑΚΤΙΚΑ: Ν/Σχ. Υπουργείου Υγείας «Αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας» 21-7-2010
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Σε όλη τη διάρκεια των συνεδριάσεων από διάφορους συναδέλφους διαφόρων πτερύγων της Βουλής ακούγονται κάποιες ακραίες εκφράσεις, όπως «το ΕΣΥ κατέρρευσε», «το ΕΣΥ ψυχορραγεί». Θα έλεγα ότι το ΕΣΥ είναι εφτάψυχο και από τη στιγμή που άντεξε την εξαετία της απραξίας και της απαξίωσης, θα πάει καλά στο μέλλον.
Και θα πάει καλά στο μέλλον για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι έχει ούτως ή άλλως γερές βάσεις και ο δεύτερος είναι ότι η τωρινή πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας πασχίζει στη σωστή κατεύθυνση, προκειμένου να επιστρέψει το ΕΣΥ εφ” ω ετάχθη, να παρέχει, δηλαδή, ίση, υψηλής ποιότητας, δωρεάν, σε όλο τον ελληνικό λαό υγεία.
Σε αυτή την κατεύθυνση βοηθά αναμφίβολα το εκλεκτό στελεχιακό δυναμικό και σε επίπεδο γιατρών και σε επίπεδο νοσηλευτών και υπόλοιπου προσωπικού, που πραγματικά κατάφεραν τόσα χρόνια να λειτουργούν το Εθνικό Σύστημα Υγείας υπερβάλλοντας εαυτόν και με υπερβάλλοντα ζήλο, γι” αυτό και συνεχίζει.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άκουσα από την πλευρά των συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας μετριοπαθείς φωνές, όπως του παρευρισκόμενου κ. Σαλμά, ο οποίος έκανε και την αυτοκριτική του, άκουσα, όμως και κάτι από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας, για το οποίο πραγματικά τον συγχαίρω και τον θαυμάζω. Επιτέλους βρέθηκε ένας άνθρωπος να υπερασπιστεί την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας αυτά τα έξι χρόνια, κάτι που δεν το κάνει ούτε ο Πρωθυπουργός της προηγούμενης εξαετίας κ. Καραμανλής, ο οποίος σιωπά.
Από τη στιγμή, λοιπόν, που έχει το θάρρος, το κουράγιο να υπερασπίζεται αυτά τα έξι χρόνια της απραξίας, ιδιαίτερα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, τότε πραγματικά εγώ τον συγχαίρω, μόνο που δεν τον συγχαίρει ο ελληνικός λαός, ο οποίος καταδίκασε αυτές τις πρακτικές. Μακριά από εμένα η λογική του να επιχαίρω πάνω σε ένα πολιτικό πτώμα, αλλά είναι αδιανόητο να συζητάμε σήμερα για τα επιτεύγματα της Νέας Δημοκρατίας στη διάρκεια της εξαετίας στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, όταν πραγματικά δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πραγματικά το σχέδιο νόμου είναι πολύ σημαντικό γιατί έρχεται να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις σε πολλά αλλεπάλληλα μικρά ζητήματα. Σαν Βουλευτής εδώ και δέκα χρόνια αλλά και σαν γιατρός και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα εκείνο που εγώ έχω βγάλει σαν συμπέρασμα είναι ότι καλά μεν τα μεγαλόπνοα και τα μακρόπνοα, κυρίως όμως εκείνο που πάσχει είναι η καθημερινότητα της ζωής αυτού του τόπου είναι η ορθή εφαρμογή των νόμων. Άρα λοιπόν όταν ένα νομοσχέδιο έρχεται με εργατικότητα και μεθοδικότητα να λειτουργήσει σε μία κατεύθυνση συμπληρώματος των κενών, θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό και σαν τέτοιο πρέπει να το δούμε. Τα διάφορα άρθρα του νομοσχεδίου έρχονται να απαντήσουν θετικά σ” αυτό.
Θα ανοίξω μία παρένθεση και θα πω -το είπαν άλλωστε στις ομιλίες τους η κ. Υπουργός και η κ. Υφυπουργός- ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας χρειάζεται καθημερινή παρακολούθηση. Δεν λύνεται το πρόβλημα της περίθαλψης του ελληνικού λαού με κάποιους νόμους. Το ζήτημα είναι η καθημερινή παρακολούθηση της εφαρμογής των νόμων και βεβαίως και των στελεχών, διοικητικών ή γιατρών και νοσηλευτών κλπ. που εφαρμόζουν αυτούς τους νόμους και που πράττουν το ιατρικό καθήκον.
Έλεγα, κυρία Υπουργέ και κυρία Υφυπουργέ, ότι το πρόβλημα του Εθνικού Συστήματος Υγείας επί του οποίου θα καλείστε συνεχώς να παρεμβαίνετε είναι οι πόροι, είναι οπωσδήποτε η στελέχωση, είναι η «αιμορραγία» που παρουσιάζεται στους πόρους και βεβαίως είναι η έλλειψη αποτελεσματικότητας των πόρων. Η δική μου εκτίμηση και συγχρόνως το απόσταγμα μίας χρόνιας εμπειρίας είναι ότι τις περισσότερες φορές υπάρχει και μία αλόγιστη χρήση των πόρων που κάποιες φορές καταλήγει σε σπατάλη. Γι” αυτό θα ήθελα να πω ότι ναι μεν έχει δίκιο η κ. Υπουργός όταν λέει ότι θα πρέπει και ο ιδιωτικός τομέας να μάθει να λειτουργεί σε μία κατεύθυνση εφαρμογής των νόμων και της εποπτείας από το δημόσιο τομέα, αλλά θα έλεγα κι εγώ ότι θα πρέπει και το Δημόσιο να λειτουργεί σε μία κατεύθυνση ούτως ώστε να παίρνει τα θετικά του ιδιωτικού τομέα στο θέμα της υγείας γιατί ο χρόνος νοσηλείας σε πολλά περιστατικά -χειρουργικά και άλλα- στον ιδιωτικό τομέα είναι σαφώς μικρότερος από το δημόσιο τομέα. Αυτό θα πρέπει να το δούμε.
Το οικονομικό κόστος σε πολλά περιστατικά και σε μεγάλη κατηγορία περιστατικών αλλά και εργαστηριακών εξετάσεων και χειρουργείων είναι πολύ ακριβότερο στο δημόσιο απ” ό,τι στο ιδιωτικό τομέα. Γιατί; Θα πρέπει λοιπόν να βρεθούν τρόποι, να μην «δαιμονοποιούμε» το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα ότι είναι σε αντίθεση αλλά να το δούμε αυτό σε μία κατεύθυνση σωστής λειτουργίας και των δύο που να είναι αλληλοσυμπληρούμενες. Βεβαίως το Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι, ήταν και οφείλει να είναι δημόσιο, αλλά δεν πρέπει να «δαιμονοποιούμε» και τον ιδιωτικό τομέα.
Κυρία Υπουργέ, θα ήθελα εδώ να πω ότι δεν είναι δυνατόν να λειτουργεί ιδιωτικό μαιευτήριο μέσα σ” ένα ημι-δημόσιο νοσοκομείο όπως είναι το «Ερρίκος Ντυνάν» ή όπως είναι ο «Ερυθρός Σταυρός». Εσείς βεβαίως ορθά κάνατε και παραπέμψατε το θέμα στο Δικαστικό Συμβούλιο, αλλά δεν είναι δυνατό να λειτουργεί αυτό το σύστημα. Ήταν μία πράξη η οποία έγινε από τον κ. Αβραμόπουλο προσωπικά στις παραμονές της πτώσης της Νέας Δημοκρατίας και σαν τέτοιο θέμα πρέπει να το δείτε. Είναι μία σαφής παρανομία η οποία πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ)
Τέλος, αφού συγχαρώ και εσάς και την Υφυπουργό για την κοινοβουλευτική σας αντίληψη και πρακτική μιας και κάνατε δεκτές πολλές τροπολογίες και διαφοροποιήσεις διαφόρων συναδέλφων, θα ήθελα κατόπιν εορτής -συγχωρέστε με, αλλά δεν είμαι μέλος της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων- να σας καλέσω να δείτε δύο συγκεκριμένα ζητήματα. Το πρώτο αναφέρεται σε πολλά εδάφια, ότι δηλαδή συντονιστές διευθυντές, τομεάρχες κλπ πρέπει να είναι, όπως λέτε, συντονιστές διευθυντές. Λέτε ότι στη θέση που προΐσταται γιατρός του ΕΣΥ όπως είναι τομεάρχης, όπως είναι ιατρική υπηρεσία, πρέπει να είναι συντονιστής διευθυντής. Αυτό στην προοπτική του χρόνου αναμφίβολα είναι σωστό. Σήμερα όμως μετά από αυτή την εξαετία που προανέφερα δημιουργεί κάποιο κενό. Παραδείγματος χάρη, στο νοσοκομείο «Έλενα» προβλέπονται έξι διευθυντές. Υπάρχει μόνο ένας. Όλοι οι άλλοι εκτελούν χρέη διευθυντού. Στην ουσία δηλαδή θα πρέπει να προβλέψετε μία μεταβατική διάταξη, ένα μεταβατικό διάστημα όπου θα μπορούν να συμμετέχουν όχι μόνο αυτοί που έχουν το βαθμό του διευθυντή αλλά και αυτοί που ασκούν χρέη διευθυντή στο βαθμό που ο λόγος που δεν είναι διευθυντές οφείλεται στην ολιγωρία του Υπουργείου Υγείας της προηγούμενης εξαετίας.
Τέλος, θα πω κάτι που βρίσκω απόλυτα λογικό και θεμιτό. Δεν αφορά πολλούς, αφορά δέκα περίπου σ” όλη την Ελλάδα γιατρούς διευθυντές του Εθνικού Συστήματος Υγείας οι οποίοι επελέγησαν για να γίνουν πρόεδροι νοσοκομείων και οι οποίοι όντες στο Δημόσιο πλέον τώρα παίρνουν λιγότερα χρήματα απ” ό,τι έπαιρναν σαν διευθυντές. Θεωρώ ότι είναι απόλυτα ορθό, άλλωστε και δημοσιονομικά ουδέτερο -δεν επιβαρύνεται δηλαδή ο κρατικός προϋπολογισμός- να παίρνουν τουλάχιστον τα χρήματα τα οποία θα έπαιρναν ως διευθυντές αν ασκούσαν τη θέση του διευθυντή. Αυτό είναι ένα θέμα το οποίο πιστεύω ότι πρέπει να δείτε. Καταλαβαίνω ότι σε συνθήκες δημοσιονομικής κρίσης και σε συνθήκες γενικότερης κρίσης όπου πραγματικά «κόβουμε» μισθούς και συντάξεις και το κάνουμε με βαριά καρδιά -και γνωρίζω πολύ καλά ότι κι εσείς συμφωνείτε μ” αυτή την κατεύθυνση- πραγματικά αυτό είναι κάτι που ίσως δεν ακούγεται καλά, όμως είναι δημοσιονομικά ουδέτερο, δηλαδή αυτός ο άνθρωπος θα παίρνει αυτό που θα έπαιρνε αν ήταν διευθυντής. Τώρα δεν είναι διευθυντής και είναι πρόεδρος. Ας μην παίρνει και λιγότερα.
21/07/2010
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Το υπό συζήτηση νομοσχέδιο συνιστά μια μεγάλη πολική, θεσμική και διοικητική μεταρρύθμιση. Στοχεύει στην αναζωογόνηση της αυτοδιοίκησης και στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των πολιτών.
Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ έρχεται προς ψήφιση εν μέσω μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η οικονομική κρίση αποτελεί τροχοπέδη για την υλοποίηση του. Η δική μου πεποίθηση λέει ότι αντιθέτως μπορεί ν” αποτελέσει μια από τις σοβαρές συνιστώσες της διεξόδου από αυτή. Πεποίθησή μου είναι ότι ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ συνιστά ζωτική ανάγκη για την ανάπτυξη και ευημερία των τοπικών κοινωνιών. Η συνένωση δεν είναι μια απλή διοικητική πράξη. Αφορά την αξιοποίηση των δυνατοτήτων και των ευκαιριών της κάθε περιοχής. Φιλοδοξεί να δώσει αναπτυξιακή ανάσα στη διοίκηση, την αυτοδιοίκηση, την οικονομία, τους θεσμούς.
Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία να καταστούν ανταγωνιστικοί οι δήμοι της χώρας. Και ανταγωνιστικός είναι ο δήμος που διασφαλίζει αποτελεσματική πολιτική διεύθυνση και διοίκηση σύγχρονο δίκτυο υποδομών, επαρκή προπανεπιστημιακή εκπαίδευση, ικανοποιητικές υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, απαραίτητες κοινωνικές υποδομές. Ανταγωνιστικός είναι ο δήμος που σέβεται το περιβάλλον, ακολουθεί ενιαίους κανόνες οικιστικής ανάπτυξης, συνθέτει τη διαφορετικότητα της κάθε περιοχής. Ανταγωνιστικός είναι ο δήμος είναι ο ελκυστικός σε επισκέπτες, επενδυτικά σχέδια στην ανάπτυξη πολλαπλών δραστηριοτήτων, οικονομικών, εμπορικών, μορφωτικών, πολιτιστικών.
Εξάλλου Κυρίες και Κύριοι, η χρησιμότητα και η αποτελεσματικότητα ενός θεσμού όπως η αυτοδιοίκηση δεν πρέπει να καθορίζονται και να εξαρτώνται μόνο από την οικονομική ευρωστία της κεντρικής διοίκησης του κράτους. Αλλά να μπορεί να αξιοποιεί τις ευκαιρίες και να διασφαλίζει πόρους από δραστηριότητες και δράσεις που ξεφεύγουν από τα στενά πλαίσια της μονοδιάστατης σχέσης οικονομικής αρωγής από την πολιτεία. Η αυτοδιοίκηση πρέπει να μπορεί να κάνει σχέδια και να έχει τις τεχνικές και επιστημονικές υποδομές για την υλοποίησή τους. Να μπορεί ν” απορροφήσει κοινοτικούς πόρους. Να έχει τις δυνατότητες για σωστή, εύστοχη και αποτελεσματική απορρόφηση του ΕΣΠΑ ανά δήμο. Και όλ” αυτά με διαφάνεια, ανοιχτή διαβούλευση και έλεγχο, κοινωνικό και θεσμικό. Αυτό το τελευταίο, η διαφάνεια δηλαδή, αποτελεί προϋπόθεση για την αποδοχή από τους πολίτες κάθε αρχής. Και θεσμοθετείται με σχολαστικό τρόπο, θα ‘λεγα, στο συγκεκριμένο νομοθέτημα. υπερψηφίζω
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Είναι λυπηρό ότι η Ν.Δ. πιστή στο μηδενιστικό εαυτό της καταψηφίζει το νόμο. Άλλη πρακτική όμως θα έπρεπε να έχει αν φιλοδοξεί να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του λαού, ιδιαίτερα μετά από ένα βεβαρημένο 5ετές παρελθόν διακυβέρνησης.
Κύριε Υπουργέ,
Θέλω να ενώσω τη φωνή μου με αυτή του Προέδρου της Βουλής και να σας καλέσω να είστε δεκτικός στις προτάσεις που κατατίθενται από τους συναδέλφους. Αποτελεί αυτό καταξίωση δική σας και του κοινοβουλευτικού συστήματος. Ας προσθέσω λοιπόν και εγώ τη φωνή μου με όλους τους τοπικούς φορείς, την Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία και την Ομοσπονδία Κοινοτήτων του Πωγωνίου που σας ζητούν για λόγους γεωγραφικούς, λειτουργικούς αλλά και ιστορικούς να παραμείνει πρωτεύουσα του Δήμου το ιστορικό Δελβινάκι.
Κύριε Υπουργέ,
Φέρνετε προς ψήφιση στη Βουλή, ένα έγκυρο θεσμικό πλαίσιο. Εκείνο βέβαια που δίνει νόημα, συνέχεια και καταξίωση στους θεσμούς είναι οι άνθρωποι που τους υπηρετούν. Θα πρέπει να ενθαρρύνονται, να ασχολούνται με την τοπική αυτοδιοίκηση άνθρωποι καταξιωμένοι στη συνείδηση των συνδημοτών τους. Εξέχουσα θέση στους παράγοντες που οδηγούν στην καταξίωση είναι και η επαγγελματική καταξίωση. Άλλωστε το αξίωμα του Δημάρχου δε μπορεί να μετατρέπεται σε επάγγελμα. Αν αυτό συμβεί, οι Δήμαρχοι θα μετατραπούν σε κατηγορία επαγγελματιών όπου ελλοχεύει ο κίνδυνος να οδηγήσει σε εμπορευματοποίηση της σχέσης του με τον πολίτη. Αναφέρομαι στο άρθρο 16. Σας καλώ να το διαφοροποιήσετε.
Αν εμμείνετε θ” αποκλειστούν ένα μεγάλο μέρος των μεσαίων στρωμάτων και του επιστημονικού δυναμικού της χώρας, ανθρώπων που μπορούν να προσφέρουν στα κοινά. Θ” αποκλειστούν γιατροί, δικηγόροι, φαρμακοποιοί αλλά και άλλοι καταξιωμένοι επαγγελματίες. Αντιθέτως θα προσελκυσθούν συνταξιούχοι και ανεπάγγελτα κομματικά στελέχη.
Άλλωστε το εν λόγω άρθρο κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση του πνεύματος το συνταγματικού νομοθέτη, ο οποίος κατήργησε το απόλυτο επαγγελματικό ασυμβίβαστο των βουλευτών στην αναθεώρηση του 2008 αντιλαμβανόμενος το λάθος της προηγούμενης αναθεώρησης του 2002.
Κύριε Υπουργέ,
Εκτιμώ ότι αυτή η διάταξη θα φαλκιδεύσει στην εφαρμογή του τη σημαντική μεταρρύθμιση που εισηγείσθε. Γι” αυτό σας καλώ να το λάβετε σοβαρά υπόψη
26/05/2010