Το πολιτικό μήνυμα των εκλογών για το Κίνημα Αλλαγής είναι αποκαλυπτικό και πολυσήμαντο. Θέτει καίρια ερωτήματα ως προς την ανθεκτικότητα και την προοπτική του.

Η αδυναμία του να απευθυνθεί σε ευρύτερες δυνάμεις υπήρξε πασιφανής. Η διάρρηξή του με τον κοινωνικό χώρο που άλλοτε εκπροσωπούσε το ΠΑΣΟΚ επιβεβαιώνεται με την πρωτοφανή συρρίκνωση της απήχησης και της επιρροής του στα ιστορικά  προπύργια της δημοκρατικής παράταξης. Η περίπτωση των εκλογικών περιφερειών Α’ και Β’  Πειραιά, αλλά και της Κρήτης το επιβεβαιώνει. Το πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα έχει μείνει η σκιά του εαυτού του.

Η απουσία ισχυρής, ικανής και στιβαρής ηγεσίας αποτελεί τροχοπέδη για την ίδια την υπόστασή του. Τα όσα μεσολάβησαν στη διάρκεια της εκλογικής μάχης είναι αποκαλυπτικά. Μετά τον εξοβελισμό του Ευάγγελου Βενιζέλου ήταν εμφανείς οι ανερμάτιστες επιλογές της επικεφαλής του κυρίας Γεννηματά.

Οι παλινωδίες της έδειξαν ότι αδυνατεί να εκφράσει και να εκπροσωπήσει τον προοδευτικό χώρο. Οι αντιφάσεις ήταν προκλητικές και εξόφθαλμες. Σε τριάντα μέρες εμφάνισε τρεις διαφορετικές στρατηγικές εκδοχές. Μετά την «τρίτη εντολή» ανακάλυψε την «ψήφο ανοχής» και στη συνέχεια προέταξε την ανάγκη ενίσχυσης του Κινήματος Αλλαγής με απώτερο σκοπό την αλλαγή του εκλογικού νόμου.

Οι παιδαριώδεις αυτοί χειρισμοί δείχνουν ότι το κόμμα που θέλει να εκφράσει τον προοδευτικό χώρο έχει βρεθεί σε πλήρες αδιέξοδο. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τις αντοχές που εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ καθιστούν τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς υποχείριο του Αλέξη Τσίπρα. Ο στρουθοκαμηλισμός της ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής εξυπηρετεί αντικειμενικά τα προσωπικά και πολιτικά σχέδια του πρώην πρωθυπουργού.

Ή θα αναληφθούν δραστικές πρωτοβουλίες από τις δυνάμεις εκείνες που αγωνιούν και νοιάζονται για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου. Ή ο κύριος Τσίπρας θα εξακολουθεί να οικειοποιείται και να καπηλεύεται τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Οι υπεκφυγές, οι ισορροπίες και οι σκοπιμότητες δεν αρμόζουν σε όσους θέλουν να αυτοσυστήνονται ως προοδευτικοί. Πολλώ δε μάλλον η ανοχή και η σιωπή.