Τα Ναυπηγεία θα «γονατίσουν» τη Β΄ Πειραιά
«Tα Ναυπηγεία θα «γονατίσουν» τη Β΄ Πειραιά»
Στα όρια κατάστασης εκτάκτου ανάγκης βρίσκεται πλέον η β΄ Πειραιά κι απειλείται με ακόμη πιο υψηλά ποσοστά ανεργίας. Η συνεχόμενη αποβιομηχανοποίηση της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά επιτείνεται μετά την έναρξη απολύσεων στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά( στα οποία απασχολούνται πολλοί εργάτες από τις γειτονιές της).
Ο βουλευτής Δημήτρης Λιντζέρης, που δίνει το παρόν σε κάθε δραστηριότητα των εργαζόμενων οι οποίοι προβαίνουν σε δυναμικές κινητοποιήσεις προκειμένου να δικαιωθούν , εκφράζει την αγανάκτηση του για τις εξελίξεις και τη διαμόρφωση το εργασιακού τοπίου στην περιφέρεια που εκλέγεται.
Θεωρεί δε ότι η Κυβέρνηση φέρει μεγάλο ποσοστό ευθύνης για αυτήν την κατάσταση καθώς και ότι ρίχνει πολύ λιγότερο βάρος στα προβλήματα και στις ανάγκες της β΄ Πειραιά, αφενός γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν έχει υψηλά ποσοστά εκεί , αφετέρου γιατί η Δεξιά θεωρεί τους πολίτες της πολίτες γ΄ κατηγορίας.
Η Ν.Δ. είναι δέσμια της σκανδαλολογίας
«Η Ν. Δημοκρατία είναι δέσμια της σκανδαλολογίας»
Από την εποχή του Μαύρου 89 η Ν.Δ., σέρνει τον κοινοβουλευτικό βίο και την πολιτική στον αστερισμό της σκανδαλολογίας.
Οι μάσκες όμως πλέον έπεσαν.
Η Κυβέρνηση αρνείται την εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή για το μέγα έγκλημα που συντελέστηκε σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων. Σε βάρος των συντάξεων των απόμαχων της εργασίας.
Η Ν.Δ. επικαλείται τη δικαιοσύνη μονάχα όταν μπορεί να την ελέγξει, ως όργανο, ως συμμέτοχο στην εξόντωση των αντιπάλων τους.
Το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης ζητά τη σύσταση της επιτροπής. Κι η κυβέρνηση αρνείται.
Κι ενώ στο παρελθόν ζητούσε ως αντιπολίτευση εξεταστική επιτροπή για ψύλλου πήδημα σήμερα αρνείται τις ευθύνες για ένα εξόφθαλμα αληθές σκάνδαλο.
Το ζητούμενο για το ΠΑΣΟΚ δεν είναι οι χειροπέδες και η επικοινωνιακή πολιτική διαπόμπευση στην όποια η νέα δημοκρατία κατέφυγε κατά το παρελθόν, αλλά να αναδείξει τις πολιτικές ευθύνες, την υποκρισία και την ενοχή.
Η Νέα Δημοκρατία, πρέπει να καταλάβει ότι δεν είναι ιδιοκτήτες της περιουσίας του ελληνικού λαού. Είναι απλά εφήμεροι διαχειριστές της.
Γι αυτό κι οφείλει να διασφαλίσει στον ελληνικό λαό το δικαίωμα να γνωρίζει απόλυτα την αλήθεια για τα ασφαλιστικά ταμεία και μετά ας υποσχεθεί ξανά για συντάξεις πάνω από το όριο της φτώχειας.
Η κυβέρνηση αρνείται τη διαφάνεια. Στο όνομα ποιας ηθικής; Ποιας νομιμότητας; μόνο στο όνομα της αριθμητικής; Της πλειοψηφίας στη Βουλή;
Η βάση του κοινοβουλευτικού μας συστήματος είναι πρωτίστως ηθική και δευτερεύοντος Νομική. Η νομική πλευρά του ζητήματος καθιερώνει τη δυνατότητα της πλειοψηφίας να κυβερνά.
Ας δώσουν πρώτα πίσω στο λαό αυτά που πήραν οι Γιάπηδες, οι γραμματείς και Φαρισαίοι και μετά ας ξαναδώσουν όσες υποσχέσεις θέλουν….
Παγκόσμιες οι ρίζες του “κακού”
«Παγκόσμιες οι ρίζες του «κακού»»
Αποκαλυπτική της παγκόσμιας υποκρισίας και αποτρόπαιη σαν έγκλημα, μοιάζει η έκθεση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, σύμφωνα με την οποία το Αφγανιστάν είναι η παραγωγός-δύναμη της ηρωίνης ολόκληρου του κόσμου.
Αυτό σε νούμερα μεταφράζεται στο 87% της παγκόσμιας παραγωγής και στο 90% της διακίνησης σε Ευρώπη και Ελλάδα.
Σημειωτέον ότι το ζητούμενο της εισβολής και της κατοχής του Αφγανιστάν από τους Αμερικάνους ήταν συν όλων των άλλων κι η καταστροφή των καλλιεργειών οπιοπαπαρούνας καθώς και των αποθηκευμένων ποσοτήτων οπίου. Αντίθετα με αυτό το στόχο…και τα δύο αυξήθηκαν!!!
Πότε θα πάψουμε αλήθεια να είμαστε παρατηρητές σ΄ ένα πρόβλημα που διογκώνεται συνεχώς, που αγγίζει το σπίτι μας, τη χώρα μας, την υδρόγειο ολόκληρη;
Πότε και πως θα αναλάβουμε δράση για το μικρόβιο που μολύνει κάθε υγιές κύτταρο της κοινωνίας και μας οδηγεί σε ένα ερεβώδες χάος, μη αναστρέψιμο;
Πότε η Πολιτεία αλλά κι η κοινωνία, θα σταθεί στο πλευρό του ΟΚΑΝΑ, την τελευταία πλέον ελπίδα σε έναν άνισο, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, αγώνα και θα λάβει δραστικά μέτρα ουσίας που θα ξεκινούν από την πρόληψη και θα καταλήγουν στην απεξάρτηση…με επιστημονικά δεδομένα κι όχι πολιτικά κριτήρια προεκλογικών κραυγών δίχως αποτέλεσμα…
Από το Γραφείο Τύπου
Τροπολογία, για τα καλά και συμφέροντα της Ν.Δ.
«Τροπολογία, για τα καλά και συμφέροντα της Νέας Δημοκρατίας»
Υπέρ των οικονομικά αδυνάτων οικιστών της Σαλαμίνας τάχθηκε σε ομιλία του στη Βουλή, στη συζήτηση για την τροπολογία του Δασικού, ο βουλευτής β΄ Πειραιά Δ. Λιντζέρης… Αλλά και κάθετα αντίθετος στη νέα γενιά αυθαιρέτων που επιχειρεί να περάσει η Νέα Δημοκρατία «χρησιμοποιώντας» τους φτωχούς εις όφελος των πλουσίων.
« Με πρόσχημα τους μη έχοντες της Β΄ Πειραιά, της Σαλαμίνας, όπου χαρακτηρίζονται αυθαίρετες οι πρώτες κατοικίες τους , οι οποίες βρίσκονται μέσα σε εκτάσεις που δεν είναι δασικές ούτε κατά 25%, ούτε κατά 15%, αλλά ούτε κατά το 1% κι είναι δασικές μόνο κατ΄ορισμόν από κάποιες προπολεμικές φωτογραφίες, η Κυβέρνηση επιχειρεί να «αθωώσει» και τις βίλες της Βάρης και των βορείων προαστίων» υποστήριξε ο κ. Λιντζέρης και τόνισε ότι
« πρέπει να μπει μια τεράστια διαχωριστική γραμμή, ανάμεσα στους έχοντες και κατέχοντες και στους μη έχοντες».
Ο βουλευτής διευκρίνισε ότι υπάρχει οξύ πρόβλημα στην Σαλαμίνα για
χιλιάδες οικιστές και μικροιδιοκτήτες και πρότεινε να παγώσουν τα πρόστιμα μέχρι να οριστικοποιηθεί ο χάρης.
Η Ν.Δ. κατέθεσε μια τροπολογία οπερέτα η οποία -πρωτοφανώς για τα κοινοβουλευτικά χρονικά – δεν έφερε την υπογραφή των αρμόδιων Υπουργών ΠΕΧΩΔΕ και Δικαιοσύνης, γι αυτό και τελικώς την απέσυρε.
Προσπάθησε με άτεχνο τρόπο να επιρρίψει τις ευθύνες απόσυρσης στην αντιπολίτευση προκειμένου να καλύψει την κυβερνητική ανεπάρκεια και τις εσωτερικές συγκρούσεις, πράγμα που αποδείχτηκε στη Βουλή.
Από το Γραφείο Τύπου
Η υπο –γονιμότητα –γεννητικότητα απειλούν
«Η υπο -γονιμότητα -γεννητικότητα απειλούν»
Το ποσοστό του πληθυσμού, που βρίσκεται σε ηλικία τεκνοποίησης σήμερα, χωρίζετε σε δύο κατηγορίες.
Σ΄ εκείνους που δεν θέλουν να κάνουν παιδιά και σε εκείνους που δε μπορούν να κάνουν παιδιά.
Με τους πρώτους πρέπει σαφώς να ασχοληθεί η Πολιτεία για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, τα άγχη, τις ανασφάλειες και τις αγωνίες τους για τα παιδιά…Πως θα μεγαλώσουν, πως θα ανατραφούν, πως θα σπουδάσουν…
Με τους δεύτερους, οφείλει και ασχολείται ευτυχώς επιτυχώς η επιστήμη και εν μέρει η πολιτεία ανεπιτυχώς…
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η Ελλάδα έχει «καταφέρει» να είναι πρώτη σε υπογεννητικότητα στην Ευρώπη και δεύτερη στον κόσμο.
Ποιο είναι όμως ποιο δύσκολο να «νικηθεί» και να βγούμε από το τέλμα, η άρνηση ή η ανικανότητα;
Με σωστούς χειρισμούς μπορούν να αντιμετωπιστούν και τα δύο.
Γι αυτό όμως χρειάζεται μια υπεύθυνη, σοβαρή, επιστημονική αντιμετώπιση με τη συνεργασία όλων των συναρμόδιων Υπουργείων. Χρειάζεται μια ολοκληρωμένη κρατική στάση χωρίς υποσχέσεις κι ευχολόγια, χωρίς εξαγγελίες δίχως αντίκρισμα.
Δυστυχώς η Νέα Δημοκρατία δεν έχει προσθέσει ΤΙΠΟΤΑ απολύτως στον τομέα αυτό. Αντίθετα ξεγέλασε με πλαστές υποσχέσεις και πλαστά προνόμια τους τρίτεκνους, κορόιδεψε και τα νεαρά ζευγάρια για δήθεν κάλυψη των δαπανών εξωσωματικής γονιμοποίησης από τα ασφαλιστικά ταμεία…
Υ.Γ. *στη χώρα μας, σε μια χώρα που το 1980 αντιστοιχούσαν 2,2 παιδιά ανά γυναίκα, κάτι που εξασφάλιζε τη φυσική ανανέωση του πληθυσμού, το 1999 αντιστοιχούν μόλις 1,3 παιδιά ανά γυναίκα, κάτι που σημαίνει ότι σε 20 χρόνια ο πληθυσμός της χώρας μας ανέρχεται σε 7 εκατομμύρια με ότι συνεπάγεται.
Φιλοκαλούμεν μετ΄ευτελείας ;
« Φιλοκαλούμεν μετ΄ευτελείας ;»
« Παν-Ακριβή μου Ακρόπολη» , διαβάζω σε τίτλο αθηναϊκής εφημερίδας…κι αναζητώ στο κείμενο τις αναφορές εκείνες του πολιτισμού που το «ακριβός» παραπέμπει στο πολύτιμος…
Στην προκειμένη ο προσδιορισμός «ακριβή» δεν παραπέμπει πουθενά. Δεν εννοεί, λέει ξεκάθαρα για την ακρίβεια που απειλεί τον τουρισμό μας, για την εκμετάλλευση της όποιας πολιτιστικής κληρονομιάς μας, για την ασυδοσία τόσο των « κρατικών» εμπόρων όσο και για την ανοχή τους στους ιδιώτες, που μοσχοπουλούν ακόμη και το νερό.
Τι κάνει άραγε το Υπουργείο Πολιτισμού, το Υπουργείο Τουρισμού, τι μέτρα παίρνουν έτσι ώστε οι τουρίστες που έρχονται στη χώρα μας και επισκέπτονται την Ακρόπολη, φεύγοντας να κρατούν στη μνήμη τους το μεγαλείο της κι όχι το ποσό που έδωσαν για να ξεδιψάσουν ή για να πιουν ένα καφέ στα πέριξ του αρχαιολογικού χώρου.
Πότε θα γίνει συνειδητό πως η λογική της «αρπαχτής» μας μειώνει , μας εξευτελίζει, μας δυσφημεί. Πότε τα αρμόδια Υπουργεία θα βάλουν μια τάξη που θα καθιστά την επίσκεψη στον Ιερό Βράχο προσέγγιση με άποψη Παιδείας κι όχι πανηγυριού…
Πότε η Πολιτεία θα καταλάβει πως αυτός ο τόπος, αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν μια καλύτερη ταυτότητα, από αυτή που δείχνουν προς τα έξω εν ονόματι του εύκολου κέρδους…
Από το Γραφείο Τύπου
Θυσία ενός αγγέλου στο βωμό της κρατικής αδιαφορίας
«Θυσία ενός αγγέλου στο βωμό της κρατικής αδιαφορίας»
«Είναι προφανές ότι σύντομα θα θρηνήσουμε απώλειες. Η υψηλού κόστους ειδική θερμοκοιτίδα, είναι αφημένη στους διαδρόμους κάποιων γραφείων αντί να φορτίζεται, να συντηρείται και να χρησιμοποιείται για κοινωνικό όφελος».
Ιανουάριος 2005
Τραγική ειρωνεία αρχείου μοιάζει πλέον , η ερώτηση που κατέθεσε τον Ιανουάριο του 2005, στον τότε Υπουργό Υγείας, ο βουλευτής β΄ Πειραιά Δ. Λιντζέρης, για την κατάργηση Μονάδας Μεταφοράς Νεογνών του ΕΚΑΒ.
Ο κ. Λιντζέρης γνώστης του χώρου και των αναγκών του, ως έμπειρος μαιευτήρας, κατάφερε να διακρίνει τους κινδύνους που ελλόχευαν με μια τέτοια κίνηση, γι΄ αυτό και αντέδρασε άμεσα, καταθέτοντας ερώτηση στη Βουλή στις 25.1.2005, δυόμισι χρόνια πριν τη συγκλονιστική περιπέτεια του άτυχου νεογνού και της οικογένειας του, στον Πειραιά, που κατέληξε σε τραγωδία.
Με απορία και αγανάκτηση ο βουλευτής επεσήμανε στην ερώτησή του στον κ. Κακλαμάνη: «υπήρχε μονάδα μεταφοράς νεογνών-παιδιών του ΕΚΑΒ με έδρα το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νικαίας. Το αυτοκίνητο παραχωρήθηκε από το ίδρυμα «το χαμόγελο του παιδιού» και διαθέτει πλήρη εξοπλισμό. Η στελέχωσή του πραγματοποιήθηκε από εξειδικευμένους επικουρικούς ιατρούς του ΕΚΑΒ» και συνέχιζε με στοιχεία που προκαλούν σοκ « μέσα σε ένα χρόνο πραγματοποίησε 432 μεταφορές σε μονάδες εντατικής θεραπείας νεογνών του ΕΣΥ (οι 90 προέρχονταν από ιδιωτικά μαιευτήρια».
Απορίας άξιον ότι «σε όλο το Λεκανοπέδιο υπήρχαν 2 μονάδες μεταφοράς νεογνών. Στις 15.12.2004, ο πρόεδρος του ΕΚΑΒ που εσείς τοποθετήσατε, πήρε την απαράδεκτη, ανεύθυνη και πέραν κάθε λογικής απόφασηνα μεταφερθεί η εν λόγω μονάδα στην Κ.Υ. του ΕΚΑΒ , όπου δεν πληρείται καμία από τις προϋποθέσεις, Στην ουσία δηλαδή παροπλίζεται και εν τέλει καταργείται η συγκεκριμένη μονάδα μεταφοράς νεογνών-παιδιών».
«Σε τι άμεσες ενέργειες θα προβείτε προκειμένου να επανορθώσετε το ιατρικό και κοινωνικό ατόπημα που επιτελείται;» ρωτούσε τότε ο κ. Λιντζέρης … για του απαντήσει η ίδια η ζωή με τον χειρότερο τρόπο 29 μήνες αργότερα… «Ουδεμία»…
Από το Γραφείο Τύπου
Αισθάνομαι τυχερός που γνώρισα τη Μικρασιάτισσα Φιλιώ
«Αισθάνομαι τυχερός που γνώρισα τη Μικρασιάτισσα . Φιλιώ»
Μπορεί να είναι οξύμωρο το «σχήμα» της σκέψης μου ότι αισθάνομαι πραγματικά τυχερός που γνώρισα τη γιαγιά Φιλιώ, μόλις δύο μήνες πριν φύγει από τη ζωή…
Η κυρά Φιλιώ Χαιδεμένου, 107 χρονών μέχρι χθες, ήταν η Μικρασιάτισσα που με την προίκα του Θεού τα πολλά της χρόνια, κράτησε ζωντανή τη Μικρασία, μπολιάζοντας τα μεταγενέστερα χρόνια της Καταστροφής με ιστορία και γεγονότα, έτσι όπως τα έζησε η ίδια και χιλιάδες πρόσφυγες του ξεριζωμού.
Ήταν μια γυναίκα θρύλος, μια γυναίκα που «πάτησε» σε τρεις αιώνες, μια αγωνίστρια της ζωής, μια επαναστάτρια του θανάτου…
Είχα την απίστευτη τιμή να τη βραβεύσω και να την γνωρίσω την ίδια μέρα, για την ύπαρξη της σ΄ αυτό τον κόσμο, είχα την απόλυτη ικανοποίηση να ακούσω ιστορίες της Σμύρνης από τα χείλη της και είχα την συγκινητική ευκαιρία να φιλήσω τα χέρια της , τα χέρια που είχαν προλάβει να «αγγίξουν» τη Μικρασία σε μεγάλες στιγμές.
Ως πρόσφυγας τρίτης γενιάς, ως άνθρωπος και ως πολιτικός υποκλίνομαι στη σωρό μιας μεγαλειώδους παρουσίας, που η ιστορία θα τη θυμάται σαν τη «γιαγιά Φιλιώ τη Μικρασιάτισσα».
Η Β΄ Πειραιά στο στόχαστρο της ρύπανσης –η Πολιτεία αδιαφορεί
«Η Β΄ Πειραιά στο στόχαστρο της ρύπανσης -η Πολιτεία αδιαφορεί»
Η δεδομένη ατμοσφαιρική ρύπανση των μεγαλουπόλεων,συν την ανυπαρξία χώρων πρασίνου, συν την κακή εκ των πραγμάτων διαχείριση των απορριμμάτων ( απεργίες στις χωματερές, απεργίες στους δήμους κ.ά), συν τις βιομηχανικές ζώνες που βρίσκονται τριγύρω και περικυκλώνουν την Περιφέρεια καισυν το μεγάλο αποκλειστικό πρόβλημα της β΄ Πειραιά, που λέγεται Ψυτάλλεια, φτάνουμε σε ένα και μοναδικό αποτέλεσμα. Στην Ασφυξία.
Μια ολόκληρη Περιφέρεια ασφυκτιά κάτω από τους μιαρούς νόμους της μόλυνσης και η Πολιτεία αδιαφορεί και κοιμάται στα Βόρεια Προάστια, που εξασφαλίζουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για πλούσιους και προύχοντες.
Οι κάτοικοι των νοτιοδυτικών συνοικιών υπομένουν την υποβάθμισή τους σαν μοίρα που δεν αλλάζει, αφού έτσι ή αλλιώς η διαμαρτυρία τους δε μπορεί να μετριάσει το δηλητήριο που εισπνέουν καθημερινά.
Είναι λοιπόν καιρός το ΥΠΕΧΩΔΕ να δώσει βήμα ανάπτυξης και στη συγκεκριμένη Περιφέρεια, άσχετα με τον αν η πλειοψηφία των ψηφοφόρων στηρίζει ή όχι την παρούσα Κυβέρνηση και να δώσει και προτεραιότητα στο δύσοσμο κεφάλαιο της Ψυτάλλειας, κάνοντας έργα για καθαρότερο αέρα και θάλασσα. Αυτό θα είναι η μικρότερη αλλά σημαντική συμβολή του Κράτους στη Β΄ Πειραιά…επί του παρόντος.
Στο πλευρό των εργαζομένων του Δήμου Νικαίας
«Στο πλευρό των εργαζομένων του Δήμου Νικαίας»
Η απεργία ήταν και είναι το τελευταίο, αλλά δυνατό χαρτί των εργαζομένων, στις όποιες διεκδικήσεις τους. Όταν αποφασίζουν να το χρησιμοποιήσουν ως μέσο, σημαίνει πως έχουν εξαντλήσει όρια κι αντοχές.
Αυτό συνέβη και με τους εργαζόμενους του Δήμου Νικαίας, οι οποίοι μάταια έκρουαν εδώ και καιρό τον κώδωνα του κινδύνου στο Δήμαρχο για τα κακώς κείμενα της Διοίκησης κι εκείνος κώφευε. Τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι και το Σωματείο τους προχώρησε σε απεργιακές κινητοποιήσεις διεκδικώντας σειρά τα όσα δικαιούνται και δεν καρπώνονται.
Ως βουλευτής Της Β΄ Πειραιά, αλλά ακόμη περισσότερο ως Νικαιώτης,τάσσομαι στο πλευρό των εργαζομένων που σύμφωνα με ανακοίνωσή τους ζητούν μονιμοποίηση υπαλλήλων, καταβολή υπερωριών κι επιδομάτων, παροχές στην καθαριότητα και γάλατα για τους εργατοτεχνίτες, πρόσληψη ιατρού εργασίας και κρίσεις προϊσταμένων.
Από την πλευρά της η Δημοτική Αρχή, όχι μόνο δε συνειδητοποιεί το πόσο έχει εκτεθεί τόσο στους εργαζόμενους όσο και στους δημότες της Νίκαιας, αλλά αντίθετα συνεχίζει να αδιαφορεί και να επιτίθεται με ανίσχυρα ψεύδη εναντίον των απεργών.
Πρόκειται για μια στάση επιεικώς απαράδεκτη κι ανώριμη, από τους τοπικούς άρχοντες, οι οποίοι είχαν χρέος να ενσκήψουν πάνω από τα προβλήματα του Δήμου τους, πριν αυτά κοινοποιηθούν και τα εν Δήμω γίνουν αντικείμενο σχολιασμού κατ΄ οίκον…
Από το Γραφείο Τύπου