ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα ένα σημαντικό, θα έλεγα, νομοσχέδιο με αναπτυξιακές αλλά και γενικότερες προεκτάσεις και αισθάνομαι πως έχω κι εγώ προσωπική συμμετοχή σ” αυτό το νομοσχέδιο, όπως και στην ωρίμανση των συνθηκών και στην άμβλυνση των αντιρρήσεων που μέχρι σήμερα δεν άφηναν να έρθει ένα τέτοιο νομοθέτημα. Το λέω αυτό γιατί πριν από πολλά χρόνια συμμετείχα σε μια διακομματική επιτροπή για την απελευθέρωση των θαλασσών, -θα θυμάστε ότι ήταν επίσης ο κ. Καμμένος, η κυρία Αρσένη, που δεν βρίσκεται σ” αυτό το Κοινοβούλιο, ο κ. Παπουτσής, ο κ. Σγουρίδης- όπου προσπαθούσαμε να ενημερώσουμε το σύνολο της κοινής γνώμης αλλά και την πολιτική ηγεσία για τα θετικά που είχαν να προκύψουν από την ψήφιση ενός τέτοιου νόμου. Υπ” αυτή την έννοια, κύριε Υπουργέ, έχω θετικά να πω για την πρωτοβουλία σας και δεν σας κρύβω ότι θα ήμουν πιο χαρούμενος εάν αυτή η νομοθετική παρέμβαση ευοδωνόταν επί των ημερών μας.
Αλλά αυτή η συμφωνία μας, κυρίες και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, αποδεικνύει και κάτι ακόμα: ότι δεν έχετε καθόλου δίκιο, εσείς της Κυβέρνησης, να λέτε ότι εμείς αντιπολιτευόμαστε επί παντός επιστητού. Όπου υπάρχει θετικό στην πολιτική σας εμείς –ο Πρόεδρός μας το έχει δηλώσει κατ” επανάληψη- είμαστε υπέρ της δημιουργικής αντιπολίτευσης. Εδώ, λοιπόν, που έχουμε ένα θετικό νομοσχέδιο λέμε «ναι». Δεν θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο για τη λαίλαπα ενάντια στις εργασιακές σχέσεις και ενάντια στις κατακτήσεις όλων των εργαζομένων, δηλαδή αυτά που επεξεργάστηκαν το καλοκαίρι οι Υπουργοί Ανάπτυξης και Οικονομίας.
Σ” αυτό το νομοσχέδιο καταθέσαμε και συγκεκριμένες εναλλακτικές προτάσεις. Και εδώ έχω να πω κάτι, κύριε Υπουργέ. Το κείμενο το οποίο ήρθε, μετά την επεξεργασία από την Επιτροπή, είναι ακριβώς ίδιο με το νομοσχέδιο όπως κατετέθη πριν την επεξεργασία της. Και μόλις χθες μας καταθέσατε μια σειρά τροποποιήσεων, μια σειρά τροποποιημένων διατάξεων, τις οποίες δεν είχαμε και χρόνο να τις μελετήσουμε απολύτως και πάντως θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο αυτό το πράγμα να είχε γίνει σαν αποτέλεσμα των εργασιών της Επιτροπής. Δεν ξέρω εάν είναι δική σας ευθύνη ή των υπηρεσιών της Βουλής που δεν πρόλαβαν να το ολοκληρώσουν. Πάντως, είναι ένα θέμα που πρέπει κανείς να το δει και για το μέλλον. Και το λέω αυτό πολλώ δε μάλλον διότι δεν επρόκειτο περί νομοτεχνικών βελτιώσεων, αλλά περί ουσιαστικών αλλαγών που άλλαζαν και την ουσία του νομοσχεδίου.
Αναφέρομαι, παραδείγματος χάρη, στο κομμάτι των καταδύσεων, όπου η μεν πρώτη προσέγγισή σας αναιρούσε πλήρως τις κατακτήσεις των Ελλήνων καταδυτών και των σχολών και όλα αυτά τα εκχωρούσε σε κάποια ξένη εταιρεία. Όμως τώρα, μετά τις παρεμβάσεις σας, –και χαίρομαι διότι κάνατε δεκτές αυτές τις βελτιώσεις- τουλάχιστον δημιουργείται μια κάποια ισορροπία.
Κύριε Πρόεδρε, οι ελληνικές καταδύσεις, με τη σύγχρονη μορφή τους, έχουν χρόνια στον τόπο μας. Δεν είναι εδώ ο κ. Πολύδωρας. Δεν αναφέρομαι για τον «δύτη της Σαντορίνης», που φαντάζομαι ότι ίσως είναι η πιο αρχαία απεικόνιση γι” αυτού του τύπου τη δραστηριότητα. Αναφέρομαι για κάποιους ανθρώπους που χωρίς νόμο και μόνο με διατάξεις Λιμενικού Κανονισμού έφτασαν τις καταδύσεις μέχρι τις μέρες μας χωρίς καμία, μα καμία σοβαρή περίπτωση ατυχήματος να έχει αναφερθεί σ” όλες αυτές τις μέρες. Αξίζει, λοιπόν, τον κόπο να πούμε ότι σήμερα στη χώρα μας εργάζονται και διευθύνουν καταδυτικά κέντρα τετρακόσιοι περίπου εκπαιδευτές: Από αυτούς, οι διακόσιοι πενήντα με πτυχία της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, μετά από έξι χρόνια σπουδές προκειμένου να πάρουν πτυχία α΄ τάξης και οι υπόλοιποι είναι απόφοιτοι της Σχολής Βατραχανθρώπων του Πολεμικού Ναυτικού και εκπαιδευτές του Λιμενικού Σώματος. Και ήταν πολύ λυπηρή η πρώτη προσέγγιση του νομοσχεδίου –που ευτυχώς την αλλάξατε- που όλους αυτούς τους στέλνατε να πληρώνουν ξανά και να αναιρούν όλη τη μέχρι τώρα ιστορία τους και τους στέλνατε για να πάρουν καινούργιο know how από κάποια ξένη εταιρεία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή ο χρόνος πιέζει θέλω να πω ότι στόχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. –και αυτή είναι η λογική που εμείς συμφωνούμε και συναινούμε με αυτό το νομοσχέδιο- είναι ότι οι όποιες αναπτυξιακές μας προτάσεις στο μέλλον οφείλουν να είναι έξυπνες και καινοτόμες και να αξιοποιούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα καθεμιάς περιοχής.
Και το φυσικό περιβάλλον στη χώρα μας είναι ένα από αυτά τα πολύ συγκριτικά πλεονεκτήματα. Όπως είναι γνωστό, τη χώρα μας θα μπορούσα να την αποκαλέσω ως την ευρωπαϊκή Πολυνησία με 17.500 χιλιόμετρα ακτών και 2.500 νησιά, χρυσοπράσινα φύλλα, ριγμένα στο πέλαγος ή το βασίλειο του απέραντου γαλάζιου. Το λέω αυτό γιατί έχουν απόλυτη σημασία σε όσους έχουν την τύχη να είναι αυτοδύτες και να μπορούν να βιώνουν και να ζουν αυτό το απέραντο γαλάζιο.
Η χώρα μας έχει κάθε δυνατότητα για ανάπτυξη εξειδικευμένων μορφών τουρισμού όπως είναι ο ιαματικός τουρισμός, όπως εν προκειμένω είναι ο καταδυτικός τουρισμός. Ο τουρισμός βεβαίως αποτελεί τη βαριά βιομηχανία στη χώρα μας και θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι στατιστικές προσεγγίσεις ανεβάζουν στα τρία εκατομμύρια περίπου αυτούς οι οποίοι ασχολούνται με τον καταδυτικό τουρισμό στον κόσμο και θα ήταν πολύ σημαντικό ένα μεγάλο μέρος από αυτούς να προσελκυθεί στη χώρα μας με ό,τι αυτό θα σήμαινε για την τοπική ανάπτυξη της κάθε περιοχής και για τη γενικότερη συναλλαγματική ανάπτυξη της χώρας μας.
Όμως, εδώ θα ήθελα να πω, κύριε Υπουργέ, ότι αυτό το νομοσχέδιο είναι ένας μανδύας, ο οποίος μπορεί να προσφέρει ανάπτυξη στη χώρα μας. Κινδυνεύει όμως να μείνει γράμμα κενό περιεχομένου, αν δεν συνοδεύεται από συγκεκριμένες πράξεις. Θα περίμενα δηλαδή να δω αυτές οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που αυτός ο νόμος δίνει τη δυνατότητα να δημιουργηθούν, να επιδοτηθούν από τον αναπτυξιακό νόμο. Θα μπορούσαμε να δούμε και τη δημιουργία καταδυτικών πάρκων.
Κύριε Πρόεδρε, είμαστε από την ίδια περιοχή. Στο πέρασμα Σαλαμίνα-Πέραμα είναι ένα νεκροταφείο πλοίων. Θα μπορούσε ο κύριος Υπουργός να παρατείνει την ισχύ του νόμου που η προηγούμενη κυβέρνηση είχε καταθέσει και ίσχυσε, προκειμένου να ανελκυστούν αυτά τα πλοία και –γιατί όχι;- να δει κανείς αλλού πλέον κατόπιν μελέτης τη δημιουργία συγκεκριμένου καταδυτικού πάρκου από αυτά τα πλοία. «Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια» λέμε στη γειτονιά μας, κύριε Πρόεδρε. Έτσι δεν είναι;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Έτσι είναι.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Τέλος, θα ήθελα να πω –και συγχωρέστε με για μισό λεπτό- για την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Κοιτάξτε, η χώρα μας έχει πολύ μεγάλη ιστορία για την οποία όλοι οφείλουμε να είμαστε υπερήφανοι και οφείλουμε να την προασπίζουμε. Υπάρχουν πολλά αρχαία ναυάγια που έχουν εντοπιστεί και πολλά ακόμα που δεν έχουν εντοπιστεί.
Είναι όμως αυτό επιχείρημα ενός σύγχρονου κράτους για να απαγορευθούν συλλήβδην οι καταδύσεις; Ασφαλώς όχι, για δύο λόγους: Πρώτον, οι αυτοδύτες δεν είναι εν δυνάμει αρχαιοκάπηλοι και, δεύτερον, οφείλει το κράτος να αναβαθμίσει και να εκσυγχρονίσει τις υπηρεσίες εναλίων αρχαιοτήτων. Είναι απαράδεκτο μέχρι τις μέρες μας να έχουν οριοθετηθεί μόνο εβδομήντα περιοχές με αρχαιότητες στις θάλασσες της χώρας μας.
Να πω και κάτι ακόμα. Η κάθε υπόθεση διεκπεραίωσης στο Υπουργείο Πολιτισμού καθυστερεί τρία με τέσσερα χρόνια. Εάν, λοιπόν, κύριε Πρόεδρε και κύριε Υπουργέ, επιθυμείτε ειλικρινέστατα να προχωρήσετε αυτό το ζήτημα, θα περιμένω στον προϋπολογισμό που θα καταθέσει η Κυβέρνηση να δημιουργήσετε θέσεις εργασίας ακριβώς για τέτοια εξειδικευμένα στελέχη, τα οποία θα μπορέσουν να προωθήσουν το νόμο.
Αυτές είναι οι πραγματικές ανάγκες της ανάπτυξης του τόπου μας και όχι κάποιες θέσεις αγροφυλακής που ετοιμάζεστε να συστήσετε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε συνάδελφε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Μόνο μία φράση για τους γιατρούς, κύριε Πρόεδρε, επειδή είμαι και εγώ γιατρός.
Κύριε Υπουργέ, θα πρέπει να προσδιορίσετε περισσότερο στο νομοσχέδιό σας τι σημαίνει είκοσι αγροτικοί γιατροί να επιβλέπουν τα πλοία. Το καλοκαίρι όταν έχετε πενήντα γραμμές, οι είκοσι μόνο ρουσφετολογικά θα μπορούσαν να αφαιρεθούν. Ή θα τους αυξήσετε, λοιπόν, και θα αντιστοιχίσετε έναν γιατρό σε κάθε μία γραμμή, σε κάθε ένα πλοίο, άλλως –γιατί όχι;- μπορώ να πω ότι δεν κάνετε τίποτε άλλο παρά συγκεκριμένα ρουσφέτια σε συγκεκριμένους εφοπλιστές.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)

13/10/2005

Κ.Κ.

Είναι κοινός τόπος ότι η πολιτική κρίνεται εκ του αποτελέσματος και η αξιοπιστία και η συνέπεια μεταξύ λόγων και έργων είναι το ζητούμενο στις μέρες μας.

Πέρα από επικλήσεις σε ιδεολογίες. Πέρα από ρητορικές και απλόχερη χρήση ωραίων λέξεων και εννοιών, τα δένδρα κρίνονται από τους καρπούς τους.

Οι κυβερνήσεις  κρίνονται από τη δυνατότητά τους να υπερβαίνουν τις πολιτικές αντιπαραθέσεις και να προωθούν το κοινό καλό.

Έμελλε σ” αυτό το θερινό τμήμα, να αποκαλυφθεί στην πράξη το πραγματικό πρόσωπο της κυβέρνησης. Ίσως να βοήθησε και η υψηλή θερμοκρασία του Ιουλίου, που ξέβαψε το κεντρώο και συναινετικό μακιγιάζ και αποκαλύφθηκε το πραγματικό πρόσωπο.

Προχθές ο κύριος Σιούφας με το νομοσχέδιο για το ωράριο εργασίας, μας απέδειξε ότι μπορεί να εφαρμόζει πολιτικές καθεστωτικές και αλαζονικές (αλήθεια πότε πρόλαβε;;). Απέδειξε κυρίως ότι είναι ολετήρας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Σήμερα ο κύριος Παναγιωτόπουλος αποδεικνύει ότι είχαν αχρωματοψία όσοι τον αποκαλούσαν «κόκκινο Πάνο» γιατί συγχέουν το κόκκινο με το βαθύ μπλε που προσεγγίζει το μαύρο. Ακριβώς διότι καταργεί το 8ωρο, καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις, επιχειρεί να αναιρέσει κατακτήσεις χρόνων και αγώνων των εργαζομένων.

Αντιμετωπίζει τις προκλήσεις του αύριο με επαναφορά σε νόμους του 1955. Τορπιλίζει την εργασιακή ειρήνη και μας επαναφέρει στις αλήστου μνήμης εποχές του κ. Λάσκαρη και του κ. Καρακίτσου. Ελπίζω να μη θελήσει να καταργήσει και αυτός την πάλη των τάξεων. Του υπενθυμίζω ότι την είχε καταργήσει ο πάλαι ποτέ προκάτοχός του κ. Λάσκαρης.

Κ.Κ.

Το προτεινόμενο σχέδιο νόμου υποτίθεται ότι έρχεται για να ενισχύσει την κοινωνική συνοχή και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Εμείς ισχυριζόμαστε ότι θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο. Αλλά πέραν αυτού, πουθενά, ούτε στην αιτιολογική έκθεση, δεν υπάρχει ένα σοβαρό επιχείρημα που να πείθει ότι αυτά τα μέτρα θα προσεγγίσουν αυτούς τους στόχους.

Πώς θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα κύριε υπουργέ; Έτσι γενικά και αόριστα; Σε ποιους τομείς, σε ποιους κλάδους προσδοκάτε βελτίωση; Στη μεταποίηση, στον τουρισμό πού τέλος πάντων; Ποιους δείκτες χρησιμοποιείτε για να συγκρίνετε τα αποτελέσματα των ρυθμίσεών σας;

Κύριε Υπουργέ ή κάνετε ένα μέγιστο οικονομικό και πολιτικό λάθος ή μεταβάλετε τους εργαζόμενους σε είλωτες. Ταυτίζετε τη μείωση του κόστους εργασίας με τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Οδηγείτε με αυτόν τον τρόπο την εθνική οικονομία σε μια οικονομία έντασης της εργασίας. Αλλά σας διαφεύγει πως όσο και αν στύψουμε την μικρή σε μέγεθος εργατικής μας τάξη, τα κέρδη δε θα είναι αρκετά ούτε για το εγχώριο κεφάλαιο ούτε για τους ξένους επενδυτές. Ακόμα και ο ΣΕΒ αποδέχθηκε ότι τους μισθούς δε μπορούμε να τους μειώσουμε άλλο. Εσείς όμως το επιχειρείτε.

Αλλά ξέρετε τι λέει ακόμα και ο φιλικός σας τύπος;

Ότι: «απ” αυτό το νόμο θα προκύψουν πολλοί χαμένοι και λίγοι κερδισμένοι»

ότι «τα μέτρα θα επηρεάσουν το εισόδημα και το χρόνο εργασίας εκατομμυρίων εργαζομένων»

ότι «το 30% του εισοδήματος των Ελλήνων εργαζομένων εξασφαλίζεται από υπερωριακή απασχόληση.»

και ότι θα προκληθεί «βέβαιη μείωση στο μηνιαίο εισόδημα των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα κατά 10%»

Κ.Κ.

Το σίγουρο που θα συμβεί με την εφαρμογή αυτού του νόμου είναι ότι

• v Το 40ωρο γίνεται 45ωρο ή 48ωρο την εβδομάδα
• v Το 8ωρο γίνεται 10ωρο την ημέρα
• v Μειώνονται κατά 50% οι αμοιβές για υπερωρίες.
• v Η εργασία των 10 ωρών θα αμείβεται για 8ωρο
• v Παρέχετε διευθυντική ευχέρεια με υποχρεωτική διαιτησία.

Αυτά θα συμβούν σίγουρα. Όλα τα άλλα, που ισχυρίζεται η Κυβέρνηση είναι υποθέσεις εργασίας.

Κ.Κ.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος.

Διατείνεται, η Κυβέρνηση ότι επουδενί και πουθενά δε προωθείται το διευθυντικό δικαίωμα. Τι λέει όμως ο νόμος; Ότι σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων τη διαφορά επιλύει 5μελής επιτροπή, η οποία αποτελείται από 2 εκπροσώπους των εργαζομένων, 2 των εργοδοτών και 1 υπάλληλο του Υπουργείου Εργασίας διορισμένο από τον Υπουργό.

Έχομεν χρεία και άλλων στοιχείων για να τεκμηριωθεί ο ισχυρισμός ότι ο κύριος Υπουργό ή μας εμπαίζει ή υποτιμά τη νοημοσύνη μας.

Η Κυβέρνηση, με αυτόν τον τρόπο επαναφέρει και την υποχρεωτική διαιτησία και πηγαίνει ακόμα πιο πίσω από το νομικό καθεστώς του 1955. Όπου εκεί τουλάχιστον, με το νόμο 3239, την κρίσιμη ψήφο την είχε ο δικαστικός λειτουργός.

Καταργεί ακόμα, τη συλλογική αυτονομία και το νόμο 1876/90 που ψηφίστηκε ομόφωνα επί οικουμενικής κυβέρνησης, όπου τις διαφορές αυτές επίλυε ο ΟΜΕΔ. Κάτι που απετέλεσε μεγάλη κατάκτηση του κοινωνικού κράτους.

Κύριε Υπουργέ, λέτε ότι ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα ν” αρνηθεί την παροχή επιπλέον εργασίας αν η άρνηση δεν είναι αντίθετη με την καλή πίστη. Νομίζω ότι αντιλαμβάνεστε μια εικονική πραγματικότητα.

Υπάρχει έστω και 1 εργαζόμενος στη χώρα μας, που αυτή η διατύπωση δε του προκαλεί γέλωτες; Υπάρχει έστω και 1 εργαζόμενος στη χώρα μας, σήμερα, που υπό τη δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας, θα μπορούσε ν” αρνηθεί; Έλεος! κ. Υπουργέ.

Και ακόμα σε μια προσθήκη της τελευταίας στιγμής, λέτε, ότι δίνεται η δυνατότητα στους εργαζόμενους να συνομιλούν απευθείας με τον εργοδότη τους. Αυτό είναι το επιχείρημά σας για το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα που επιβάλλετε στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας  στις μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες άλλωστε αποτελούν το 80% των ελληνικών επιχειρήσεων. Όλ” αυτά τα αμίμητα δε μπορούν βεβαίως να συγκαλύψουν αυτό τον απροκάλυπτο εμπαιγμό.

Κ.Κ.

Παρακολουθούμε την απαρχή της κατεδάφισης του πλαισίου των εργασιακών σχέσεων. Δίκαια οι εργαζόμενοι αλλά και η κοινωνία αντιδρά αφού διασαλεύεται η κατακτημένη εργασιακή ειρήνη.

Ακόμα όμως τρίζουν τα θεμέλια της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας προϋποθέτει καλές σχέσεις εργαζομένων – εργοδοτών, εμπιστοσύνη και αφοσίωση στην εργασία, στην εταιρική κουλτούρα.

Η κοινωνική εξαθλίωση και η συρρίκνωση της ενεργούς ζήτησης δεν ανεβάζει την ανταγωνιστικότητα.

Καταργείτε τον κοινωνικό διάλογο επαναφέροντας τον τόπο στη δύνη των κοινωνικών συγκρούσεων και των ταξικών αντιπαραθέσεων. Ανατρέπετε όχι μόνο το νομικό αλλά και το πολιτικό πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων. Φέρεστε ν” αγνοείτε ότι καμία ανάπτυξη, καμία πρόοδος δε μπορεί να επιτελεστεί χωρίς συνεννόηση και συναίνεση των κοινωνικών εταίρων.

Κ.Κ.

Είναι εντυπωσιακή η υποκρισία και η περιφρόνηση, χωρίς καμία αναστολή, στο σύνολο των οργανωμένων κοινωνικών φορέων. Να είστε σίγουροι ότι ο ελληνικός λαός καθημερινά αντιλαμβάνεται ότι κινείστε στην αντίθετη κατεύθυνση από το δρόμο που σας έδειξε η λαϊκή εντολή του. Μην αμφιβάλετε πως όποτε του δοθεί η ευκαιρία θα σας δώσει το ηχηρό τίμημα.

Εμείς πάντως δεσμευθήκαμε για την κατάργηση αυτών των αντιλαϊκών μέτρων όποτε με τη θέλησή του αναλάβουμε τη διακυβέρνηση της χώρας.

26/07/2005

Κ.Κ.

Η επερώτηση αυτή, δεν πρέπει να θεωρηθεί ως πόλεμος φθοράς του αντιπάλου αλλά σα δημιουργικός κοινοβουλευτικός έλεγχος. Που σκοπεύει στην έξοδο από το τέλμα. Στις ευνομούμενες δημοκρατίες πολιτικός ανταγωνισμός σημαίνει ανταγωνισμός προσφοράς, ανταγωνισμός πολιτικού και κοινωνικού ήθους.

Σκοπός της αντιπολίτευσης αφού ετάχθη σ” αυτή τη θέση από τον ελληνικό λαό είναι να αναδεικνύει τις αδυναμίες, να προβάλει τις αντιφάσεις, να αποκαλύπτει την απόσταση μεταξύ λόγων και έργων της Κυβέρνησης και  να προτείνει λύσεις

Θα περίμενε κανείς στην Ελλάδα του 2005 μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση να χτίσει πάνω στα συγκριτικά πλεονεκτήματα που της άφησε η προηγούμενη. Να χαράξει μια νέα αναπτυξιακή πορεία. Να βελτιώσει το επίπεδο ζωής των Ελλήνων. Να είναι συνεπής εν πάση περιπτώσει με τις προεκλογικές της εξαγγελίες και αφού επαγγελόταν κεντρώα πολιτική, να προωθεί περαιτέρω τον  εκδημοκρατισμό των θεσμών, να λαμβάνει μέτρα προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Αντ” αυτού ενάμισι χρόνο τώρα παρακολουθούμε μια συνειδητή προσπάθεια αυτοκαταρράκωσης του κύρους της χώρας διεθνώς και αναίρεσης των κατακτήσεων του λαού.

Παρακολουθούμε μια αδυσώπητη οπισθοχώρηση. Η Ν.Δ. σε όλους του τομείς προσπαθεί να κατεβάσει τον πήχη. Περιγράφει μια πλασματική πραγματικότητα, επιδιώκει τη λήθη, για να καλύψει την αμηχανία και την αδυναμία της να αντεπεξέλθει στα κυβερνητικά της καθήκοντα. Καθημερινά γίνεται όλο και πιο φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση αποτελεί τον ορισμό της ανακολουθίας και της αυτοδιάψευσης.

Η επίκαιρη επερώτηση για το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την κοινωνική ενσωμάτωση εστιάζεται στην αδιαφορία ή την αδυναμία της Κυβέρνησης να προωθήσει λύσεις στα ζητήματα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Είναι γεγονός ότι η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός εξαπλώνονται στις δυτικές κοινωνίες. Και στην Ελλάδα περισσότερα πλέον άτομα στηρίζονται στο κοινωνικό δίχτυ προστασίας που οφείλει η πολιτεία να απλώσει προστατευτικά γι” αυτούς. Σ” αυτό το φαινόμενο συμβάλλουν η περιορισμένη ανάπτυξη, η υψηλή ανεργία, η μετανάστευση, η παράνομη εργασία, η γήρανση του πληθυσμού και η άμβλυνση των οικογενειακών σχέσεων.

Κ.Κ.

Ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι ένα πολυσύνθετο πρόβλημα, ευρύτερο της φτώχειας, με σαφείς  κοινωνικές διαστάσεις που συνδέεται και με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ατόμων πέραν από το εισόδημά τους. Τέτοια χαρακτηριστικά είναι το φύλο, η ηλικία, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι χρήστες ναρκωτικών, οι ψυχικά ασθενείς, τα παιδιά που έχουν εγκαταλείψει το σχολείο κ.α.. Από τις πολιτικές που ασκούνται για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος γίνεται αντιληπτή η ιδεολογική και κοινωνική κατεύθυνση της Κυβέρνησης. Γίνεται αντιληπτό το εάν επιδιώκει την κοινωνική συνοχή ή ασκεί κυνικές πολιτικές που εντέλει οδηγούν στην κοινωνία των δύο τρίτων . Και πληθαίνουν τα σημάδια ότι η Κυβέρνηση καθοδηγείται από τη θατσερική άποψη ότι η κοινωνία είναι ανύπαρκτη. Αυτό αποδεικνύεται από την οικονομική πολιτική που ακολουθείται τους τελευταίους μήνες. Πώς αλλιώς μπορούν να ερμηνευτούν οι άμεσες και απλόχερες ελαφρύνσεις στους επιχειρηματίες και η παραπομπή στις καλένδες των αυξήσεων για μισθωτούς και συνταξιούχους ;

Αυτή η θατσερική αντίληψη επιβεβαιώνεται απ” τη λιτότητα στους μισθούς και στις συντάξεις. Να θυμίσω ότι η μηνιαία κατώτατη σύνταξη γήρατος αυξήθηκε κατά 0,48 € την ημέρα και οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ βλέπουν το εισόδημά τους να απογειώνεται κατά 0,67 € την ημέρα.

Η σκληρή αυτή εισοδηματική πολιτική δεν εφείσθη ούτε τους δικαιούχους του ΕΚΑΣ. Όπου άλλωστε μειώθηκε και ο αριθμός τους.

Κ.Κ.

Εμείς στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. είμαστε υπερήφανοι για την πρόοδο που επιτελέσθηκε επί των ημερών μας στην κατεύθυνση του κτισίματος ενός κοινωνικού κράτους. Γιατί αποτελεί ιστορική αλήθεια, ότι οι έννοιες κοινωνικό κράτος και κοινωνική πολιτική ήρθαν στο προσκήνιο από την ίδρυση του ΠΑ.ΣΟ.Κ..

Επιδιώξαμε σταθερά την κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη όχι από φιλανθρωπία αλλά γιατί για μας είναι στοιχείο σύνθεσης της κοινωνίας. Είμαστε υπερήφανοι γιατί συστήσαμε το ΕΣΥ , τον ΟΓΑ και για υγειονομική κάλυψη και για ασφαλιστική. Το ΕΚΑΣ αλλά και πολλές πρόσθετες έμμεσες κοινωνικές παροχές, όπως τα ΚΑΠΗ, οι παιδικοί σταθμοί, ο κοινωνικός τουρισμός, οι επιδοτήσεις στους συγκοινωνιακούς φορείς κ.α.

Δεν ισχυρίζομαι ότι έγιναν όλα άριστα. Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν υπήρξαν λάθη ή παραλήψεις. Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν υπήρξαν αδυναμίες στην εφαρμογή της πολιτικής μας. Έγινε όμως έργο.

Κύριοι της συμπολίτευσης,

Πριν από ενάμισι χρόνο ο λαός σας έταξε στο ρόλο της Κυβέρνησης, επειδή πίστεψε τις προεκλογικές σας υποσχέσεις. Ή και για άλλους λόγους που δεν είναι της παρούσης. Και βρισκόμαστε σήμερα, στη δυσάρεστη θέση να καταθέσουμε αυτή την επίκαιρη επερώτηση γιατί

• Ø Διαπιστώνουμε με θλίψη την ανυπαρξία πολιτικής για την κοινωνική ενσωμάτωση.
• Ø Διαπιστώνουμε την απαξίωση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών και του κοινωνικού διαλόγου.
• Ø Διαπιστώνουμε έλλειψη αξιολόγησης και παραμέληση της εφαρμογής του ισχύοντος εθνικού σχεδίου δράσης κοινωνικής ενσωμάτωσης.
• Ø Διαπιστώνουμε ακόμα την προχειρότητα και την επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τα προβλήματα της χώρας.

Σας κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου.

Κ.Κ.

Το ΕΣΔΕΝ αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού. Σ” όλες τις χώρες της Ε.Ε. από το 2000, όταν στην Νίκαια, επί γαλλικής προεδρίας, αποφασίστηκε αυτή η πολιτική, ανά διετία υποβάλλονται εθνικά σχέδια.

Προβλέπεται απολογισμός των πράξεων, δυνατότητα αναθεώρησης και βεβαίως η λεγόμενη ανοιχτή μέθοδος συντονισμού. Δηλαδή, η ανταλλαγή απόψεων όσον αφορά την αποτελεσματικότητα, η μεταφορά και σύγκριση εμπειριών μεταξύ των χωρών μελών, η διαμόρφωση τελικών προτάσεων.

Ολ”  αυτά ακολουθήθηκαν με συνέπεια ως το 2004. Σήμερα παρακολουθούμε τις ελλείψεις και την αμηχανία της Κυβέρνησης. Μέχρι τα τέλη Μαΐου 2005, ένα μήνα πριν την καταληκτική ημερομηνία, δεν είχε δοθεί στη δημοσιότητα το νέο σχέδιο ούτε καν κείμενο αξιολόγησης του προηγουμένου (2003-2005). Να θυμίσω ότι εγκαίρως καλέσαμε τον Υπουργό απασχόλησης στην Επιτροπή κοινωνικών υποθέσεων για να μας ενημερώσει και ακόμα αναμένεται.

Κ.Κ.

Επιτέλους κατετέθη. Ένα γενικόλογο κείμενο. Γεμάτο από υποσχέσεις και αντιφάσεις αλλά εντέλει, ανίδεο για τον τρόπο με τον οποίο επιδιώκει να καταπολεμήσει τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Είναι ενδιαφέρον βέβαια το ότι σε γενικές γραμμές το νέο ΕΣΔΕΝ είναι εγκωμιαστικό για τις πολιτικές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αφού βασίζεται σε αυτές. Αλλά είναι και κλεψίτυπο αφού αρκετές από αυτές τις πολιτικές τις παρουσιάζει σαν καινούργιες.

Στην πράξη όμως όλες σχεδόν οι πολιτικές ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής βρίσκονται επί 16 μήνες σε απόλυτη εκκρεμότητα.

Υποχρηματοδοτούνται. Το μέλλον τους προμηνύεται δυσοίωνο. Και στην καλύτερη περίπτωση, διεκπεραιώνονται με τεράστιες καθυστερήσεις. Όπως τα προγράμματα βοήθεια στο σπίτι, ψυχαργώς, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών κ.α.

Κ.Κ.

Η διαδικασία κατάρτισης ενός ΕΣΔΕΝ, θα πρέπει ν” ανταποκρίνεται στη σημασία του στόχου. Θα πρέπει να επιτρέπει σε κάθε πολίτη να έχει τις ίδιες δυνατότητες πρόσβασης στην απασχόληση, στην εκπαίδευση, στην περίθαλψη.  Γι” αυτόν ακριβώς το λόγο ο διάλογος για την κατάρτιση του ΕΣΔΕΝ  θα πρέπει να είναι ουσιαστικός.

Θα πρέπει βεβαίως, να έχει προηγηθεί  μια ρεαλιστική αποτίμηση υλοποίησης του προηγούμενου σχεδίου. Θα πρέπει να υπάρχει απολογισμός. Χωρίς απολογισμό και χωρίς κοινωνικό διάλογο, δεν μιλάμε για εθνικό σχέδιο αλλά για τεχνοκρατικές ασκήσεις επί χάρτου. Σας το λέει ξεκάθαρα η ΓΣΕΕ, σας το λέει και στην έκθεσή της η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή.

Κ.Κ.

Το ΕΣΔΕΝ που καταθέσατε σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσει των καιρών. Θα περίμενε κανείς απ” αυτό :

1^ο Μια περαιτέρω ωρίμανση της συνολικής στρατηγικής αντίληψης για το τι είναι κοινωνική συνοχή, τι είναι κοινωνική ένταξη και πώς προωθείται. Αυτό που επεδίωξε η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Και να σας πω και κάτι. Εμείς ξεκινήσαμε την αντιμετώπιση του προβλήματος της φτώχειας. Η Ν.Δ. όσο ήταν αντιπολίτευση κραύγαζε για 2,000,000 φτωχούς χωρίς να ομολογεί τι μέτρα λάβαμε εμείς προκειμένου να αμβλύνουμε το φαινόμενο. Χωρίς να ομολογεί τις συνεχείς αυξήσεις των κοινωνικών δαπανών που οδήγησαν την Ελλάδα να φτάσει το μέσο όρο των κοινωνικών δαπανών της Ε.Ε. των 15.

Σήμερα οι κοινωνικές δαπάνες έχουν αρχίσει να φθίνουν. Καμιά προοπτική αύξησης δεν υπάρχει. Η έλλειψη χάραξης συγκεκριμένης πολιτικής και στρατηγικής πηγαίνει την υπόθεση κοινωνική ένταξη πολλά βήματα πίσω.

Ενώ οι καιροί απαιτούν πολιτική στην κατεύθυνση του «ό,τι χρειάζεται»,  η Ν.Δ. απαντά με μέτρα του «ό,τι έχουμε ευχαρίστηση».

Γι” αυτό και στα οικονομικά σας μέτρα παραγνωρίζετε εξολοκλήρου την κοινωνική οικονομία ως διαδικασία κοινωνικής συνοχής, ως διαδικασία αναπτυξιακής κοινωνικής πολιτικής. Παραγνωρίζεται δηλαδή, έναν τομέα την Ευρωπαϊκής Οικονομίας που απασχολεί σήμερα το 7% της αμειβόμενης εργασίας στην Ευρώπη.

Το 2ο που θα έπρεπε να περιλαμβάνεται στο ΕΣΔΕΝ είναι η συνέχιση της ολοκλήρωση του κοινωνικού ιστού ασφαλείας με προσθήκες νέων παροχών και κάλυψη μονάδων του πληθυσμού που διέφυγαν. Αντ΄ αυτού το ΕΣΔΕΝ που καταθέσατε σφυρίζει αδιάφορα.

Μια 3η σημαντική κατεύθυνση είναι η αποκέντρωση της κοινωνικής ποιλιτικής.

Μόνο αν η κοινωνική πολιτική έλθει κοντά στον πολίτη που την έχει ανάγκη, στις αποκεντρωμένες δομές του κράτους μόνον τότε μπορεί να διασφαλιστεί ότι τα χρήματα δεν σπαταλώνται και αντιμετωπίζονται οι βασικές ανάγκες. Στο διάστημα όσο είστε κυβέρνηση αλλά και στο νέο ΕΣΔΕΝ η ανταπόκριση στην κοινωνική πολιτική των ΟΤΑ αφήνεται στην τύχη της.

Έτσι για του λόγου μου το αληθές, να σας καταθέσω δελτίο τύπου της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδος που κάνει λόγο,

• Ø για 2,500 εργαζόμενους που μένουν απλήρωτοι,
• Ø για 750 δομές κοινωνικής φροντίδας στους δήμους που φθίνουν,
• Ø για 60,000 ωφελούμενους πολίτες που κινδυνεύουν να χάσουν τις προσφερόμενες κοινωνικές υπηρεσίες,
• Ø για ευρωπαϊκά κονδύλια που βρίσκονται στα ταμεία του Υπουργείου Οικονομίας αλλά δεν έχουν εκταμιευτεί ακόμα.

Η ίδια ανακοίνωση καταλήγει ότι η ΚΕΔΚΕ θεωρεί ότι οι νέες διακηρύξεις και τα ευχολόγια της Κυβέρνησης στην πράξη οδηγούν σε υπονόμευση των δομών κοινωνικής φροντίδας.

Και τέλος 4^ο, το κλειδί για την κοινωνική ένταξη είναι η απασχόληση. Μόνο η εργασία δίνει μόνιμη ασπίδα ενάντια στην φτώχεια. Η Κυβέρνηση, παρά την ρητορική της, αρκείται σε ξαναζέσταμα των πρωτοβουλιών που ήδη είχε πάρει το ΠΑ.ΣΟ.Κ., σε μια εποχή όμως που η μακροοικονομικές συνθήκες ήταν πολύ ευμενέστερες. Και φρόντισε να τις κάνει δυσμενείς η ίδια η Κυβέρνηση με την ανεκδιήγητη απογραφή της.

Κ.Κ.

Το μέλλον προβλέπεται ζοφερό.

Είδαμε την Κυβέρνηση να αυτοαναιρείται και να αυτοδιαψεύδεται.

Παρακολουθήσαμε να ψηφίζεται ένας έωλος προϋπολογισμό που ήδη αναιρέθηκε. Παρακολουθήσαμε σκληρά φορολογικά μέτρα που απ” ότι φαίνεται θα βρουν άμεση συνέχεια. Παρακολουθήσαμε την αύξηση των εμμέσων φόρων.

Υποσχέθηκε η Κυβέρνηση, επίδομα του πετρελαίου θέρμανσης για τις χαμηλές οικονομικά και κοινωνικές τάξεις που όμως δεν έδωσε ποτέ. Αντ” αυτού ετοιμάζεται να εξομοιώσει την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης με αυτήν του πετρελαίου κίνησης, με προφανείς επιπτώσεις στα φτωχά νοικοκυριά. Ως και τα φτηνά τσιγάρα αύξησε επιλεκτικά, προκειμένου να πλέξει ένα υφάδι κοινωνικής προστασίας. Είδαμε να εφαρμόζονται σειρά απορυθμιστικών μέτρων που βαφτίστηκαν μεταρρύθμιση. Είδαμε αναστάτωση στις εργασιακών σχέσεων και στο ωράριο εργασίας. Έπονται χειρότερες μέρες για το ασφαλιστικό. Τώρα παρακολουθούμε, την ακύρωση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Κοινωνική Ένταξη.

Παρακολουθούμε τη διάψευση όλων των προεκλογικών υποσχέσεων της κυβέρνησης. Το φιλολαϊκό προσωπείο πέφτει. Η κυβερνητική παράταξη παραμένει σταθερή στις γνωστές παραδοσιακές της μεθόδους.

Δεν απέχει ο χρόνος που η πλειοψηφία του ελληνικού λαού θα κατανοήσει πλήρως ότι η έννοια κέντρο και η έννοια Κυβέρνηση Καραμανλή είναι έννοιες διαχρονικά αντίθετες και αλληλοαποκλειόμενες. Και τότε ο θα θυμηθεί το σύνθημα της γενιάς του 114 Καρά-Αμαν-αλι.

08/07/2005

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα την πρόταση όλων των κομμάτων της Αντιπολίτευσης για διεξαγωγή δημοψηφίσματος ενόψει του Ευρωσυντάγματος. Θα περίμενε κανείς να ακουστεί ανταλλαγή απόψεων πάνω σε αυτά τα ζητήματα. Δεν έγινε κάτι τέτοιο και αντ’ αυτού ακούσαμε πολεμική από την Κυβέρνηση για τα παρελθόντα έτη. Ακούσαμε περίεργες θεωρίες περί δημοκρατίας και λειτουργίας των θεσμών και αυτή είναι η πιο επιεικής ερμηνεία για να μην ακολουθήσω την οξύτητα, γιατί στις σκέψεις αυτών των ανθρώπων περισσεύουν τεχνοκρατικές και αριστοκρατικές αντιλήψεις, ελλείπει όμως η λαϊκή κυριαρχία.
Κυρίες και κύριοι, η υπεράσπιση της πορείας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αποτελεί σήμερα επιτακτικό χρέος του συνόλου των ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων, ανεξαρτήτως πολιτικού προσανατολισμού. Η εμβάθυνση και η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέχρι της ολοκλήρωσής της από τα Ουράλια έως τον Ατλαντικό, αποτελεί συμφέρον όλων των λαών της Ευρώπης, της Ευρώπης με απόλυτη ενεργειακή αυτάρκεια, παγκόσμιας δύναμης οικονομική σταθερότητα και προοπτική.
Μια αυτόνομη πολιτικά και πολιτισμικά Ευρώπη αποτελεί συντελεστή ενός καλύτερου μέλλοντος για την ανθρωπότητα. Κάθε καθυστέρηση ή αναβολή αυτής της πορείας ενέχει κινδύνους που θα επηρεάσουν το μέλλον των επόμενων γενεών σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας.
Σήμερα, η κύρια αντίθεση σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ανάμεσα στις δυνάμεις που υπερασπίζονται έναν πλουραλιστικό κόσμο ισονομίας των λαών και των πολιτισμών και στις δυνάμεις που το αντιμάχονται.
Όλος ο κόσμος χρειάζεται μια Ευρώπη που δεν θα ανταγωνίζεται στα πλαίσια του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας, αλλά θα υπερβαίνει τον ανταγωνισμό για επικυριαρχία και θα προβάλει το ρόλο μιας ηθικής, πολιτισμικής υπερδύναμης, ικανής να συμβάλλει στη θεμελίωση μιας ειρηνικής, παγκόσμιας έννομης τάξης, ικανής να επηρεάζει τους διεθνείς οργανισμούς αν όχι να λειτουργούν σε ένα σύστημα παγκόσμιας έννομης τάξης, τουλάχιστον να εφαρμόζουν τις ειλημμένες αποφάσεις για τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Τα λέω αυτά χωρίς να παραγνωρίζω το ρόλο της οικονομίας στην παγκόσμια πραγματικότητα ούτε στην εξουσία που πολλές φορές ασκεί αυτή επί της πολιτικής.
Κατά συνέπεια, ο αγώνας για την αυτόνομη Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί προϋπόθεση του αγώνα για αριστερότερη –λέμε εμείς- για δεξιότερη –λέτε εσείς- πορεία της Ευρώπης.
Κάθε βήμα ενοποίησης της Ευρώπης αποτελεί βήμα εδραίωσης ενός ειρηνικότερου και δικαιότερου κόσμου. Όμως, η αυτόνομη Ευρώπη δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με γραφειοκρατικές αποφάσεις πολιτικών ή επαγγελματιών της πολιτικής ξεκομμένους από τους λαούς.
Ουσιαστική και αποφασιστική εγγύηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης και προοπτικής αποτελούν μόνο οι λαοί της. Μόνο αν το ευρωπαϊκό μέλλον καταστεί όραμα και πρόγραμμα που υπηρετεί τις ανάγκες, καθημερινές και ευρύτερες, των λαών της Ευρώπης, τότε μόνο το ευρωπαϊκό μέλλον θα είναι απαλλαγμένο από κάθε Αχίλλειο Πτέρνα.
Για το ΠΑ.ΣΟ.Κ., κυρίες και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, το αίτημα του δημοψηφίσματος για την έγκριση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος δεν είναι βεγγαλικό. Αποτελεί συνέπεια της ιδεολογικής και πολιτικής μας δέσμευσης στην υπηρεσία της λαϊκής δημοκρατίας και της συμμετοχικής δημοκρατίας. Εκφράζει το σεβασμό στο αίτημα και την απαίτηση των λαών της Ευρώπης για περισσότερη συμμετοχή και λιγότερη γραφειοκρατία.
Βέβαια, περισσότερη συμμετοχή δεν σημαίνει υποκατάσταση του κοινοβουλευτικού διαλόγου, όπως ανέφερε ο προλαλήσας συνάδελφος της Νέας Δημοκρατίας, ούτε υποκατάσταση του κοινοβουλευτικού διαλόγου από τα τηλεοπτικά παράθυρα. Σημαίνει θεσμοθέτηση, ενίσχυση και εμπλουτισμό του διαλόγου σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
Η περισσότερη συμμετοχή προϋποθέτει την κατοχύρωση του δικαιώματος στην πληροφόρηση ως βασικού ανθρώπινου δικαιώματος. Μόνο ο ενημερωμένος πολίτης μπορεί να συμμετέχει ουσιαστικά και αποφασιστικά.
Εάν, όμως, η πληροφόρηση αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα στο έλεος της αγοράς, τότε η κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας, την οποία ευαγγελίζεται η εποχή μας, θα είναι μια καθαρά ολιγαρχική κοινωνία.
Το αίτημα για δημοψήφισμα σέβεται απολύτως τις πολιτισμικές μας παρακαταθήκες για ισονομία, ισηγορία και ισοπολιτεία. Αξιοποιεί τη συγκυρία ως ευκαιρία για έναν ουσιαστικό πανεθνικό διάλογο.
ʼλλωστε, κυρίες και κύριοι, μέσα από αυτό το διάλογο θα προκύψει και η ελληνική συνιστώσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, κάτι που αποτελεί καθήκον μας.
Αυτήν την ευκαιρία αρνήθηκε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να δώσει στο λαό μας. Υποτιμώντας τη νοημοσύνη του; Φοβούμενη τη βούλησή του; Ίσως επειδή έκρινε ότι δεν τον αφορούν αυτά και ότι αυτά είναι θέματα που αφορούν ειδικούς και συνταγματολόγους;
Κυρίες και κύριοι, ο ελληνικός λαός είναι βαθιά πολιτικοποιημένος. Διαθέτει πολιτικό αισθητήριο και είναι σε θέση να κατανοήσει απολύτως ότι το Σύνταγμα αυτό δεν αποτελεί την «Ιθάκη» του νομικού πολιτισμού της Ευρώπης. Ίσως το Σύνταγμα να μην είναι αυτό που ο καθένας από εμάς θα επιθυμούσε. Είναι λογικό, αν λάβει κανείς υπόψη του την ποικιλία των λαών και των πολιτισμών, αλλά και την πολυσυλλεκτικότητα των κομμάτων. Αν, όμως, πρυτανεύσει στη σκέψη μας η φράση του συμπατριώτη μας Αριστοτέλη ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού ή και η άποψη του Ελευθερίου Βενιζέλου ότι χώρες μικρές σαν την Ελλάδα θα επιβιώσουν μόνο αν συνδέσουν τα συμφέροντά τους με αυτά κάποιας μεγάλης δύναμης, τότε πρέπει να υπερψηφίσουμε ενσυνείδητα και αποφασιστικά το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Ο λαός μας κατανοεί ότι αυτό το Σύνταγμα αποτελεί έναν ακόμη θεμέλιο λίθο της ευρωπαϊκής αυτονομίας. Ο αγώνας για μια δικαιότερη και σοσιαλιστικότερη Ευρώπη αναμφίβολα συνεχίζεται.
Γι’ αυτό, ως Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου, συμμερίζομαι απολύτως τη στάση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και τάσσομαι υπέρ της ψήφισης του Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Παράλληλα, όμως, καταγγέλλω την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που αρνήθηκε στο λαό μας την ευκαιρία ενός πανεθνικού διαλόγου μέσω ενός δημοψηφίσματος.
Κυρίες και κύριοι, η Νέα Δημοκρατία στέρησε από τον ελληνικό λαό να διατρανώσει τη θέλησή του για συνέχιση της πορείας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, να αποφασίζει ο ίδιος άμεσα για το μέλλον του, ίσως γιατί η πολιτική της καταβολή την οδηγεί στο να λαμβάνει αποφάσεις ερήμην του λαού.

10/05/2005

Η επικύρωση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος στην οποία προβαίνουν όλα τα κράτη μέλη, δεν αποτελεί βέβαια την Ιθάκη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αποτελεί όμως ένα σημαντικό σταθμό. Η ενωμένη Ευρώπη που ξεκίνησε ως συνεργασία χωρών για την αξιοποίηση της νάφθας και του άνθρακα για ν” αντιμετωπίσει τον οικονομικό ανταγωνισμό, εξελίχθηκε σε μια οικειοθελή συγχώνευση που οδηγεί στη διαμόρφωση μιας υπερεθνικής αρχής.

Η εμβάθυνση όσο και η διεύρυνση της Ε.Ε. αποτελεί συμφέρον των λαών της.  Είναι γνωστό βέβαια το όραμα του Ντε Γκωλ για μια Ευρώπη από τα Ουράλια ως τον Ατλαντικό. Μιας Ευρώπης με απόλυτη ενεργειακή αυτάρκεια, παγκόσμια δύναμη οικονομίας, σταθερότητας και δύναμης προοπτικής.

Η πορεία αυτή προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν υπήρξε ποτέ γραμμική και εύκολη. Ούτε η συνέχει προβλέπεται ευθεία και ανθόσπαρτη. Η Ευρώπη ενώθηκε και διαλύθηκε ουκ ολίγες φορές στην ιστορία της. Ούτε δύο παγκόσμιοι πόλεμοι  εδραιώσουν ένα σύστημα παγκόσμιας ειρήνης. Πρέπει λοιπόν πάντα να λαμβάνεται υπόψη η ιστορική συγκυρία και οι συγκρούσεις  που τις συνθέτουν.

Κ.κ.

Ας αναρωτηθούμε το υπό επικύρωση σύνταγμα δίνει πραγματικά το στίγμα και την ταυτότητα της Ευρώπης;

Δεν ορίζεται με σαφήνεια η Ευρώπη έστω γεωγραφικά. Γιατί η γεωγραφία περιλαμβάνει τη γεωστρατηγική, τη γεωπολιτική, τη γεωοικονομία, τον πολιτισμό. Έτσι η Ευρώπη συνομιλεί με την Τουρκία, η οποία μάλιστα κατέχει τμήμα χώρας ενταγμένης στην Ε.Ε., της μαρτυρικής Κύπρου. Μιας χώρας η οποία συμπεριφέρεται κατά παράβαση όλων των ευρωπαϊκών κεκτημένων.  Ενώ λοιπόν συνομιλεί με την Τουρκία, δε συνομιλεί με την Ουκρανία, τη Σερβία, τη Γεωργία και τη Ρωσία. Γνωρίζετε βέβαια τις πανευρωπαϊκές δημοσκοπήσεις για τις επιθυμίες των λαών της Ευρώπης. Και πρέπει να  λάβουμε σοβαρά υπόψη τον κίνδυνο που θα προκύψει για την πορεία ενοποίησης από μια καταψήφιση του Ευρωσυντάγματος στη Γαλλία, στο όνομα της επερχόμενης εισόδου της Τουρκίας.

Κ.κ.

Συνεδριάζουμε ως εθνική αντιπροσωπία μιας χώρας με πάνω από 3000 χρόνια ιστορία. Που έχει ιστορική μνήμη από αυτοκρατορίες, από ιδεολογίες, από συντάγματα που έρχονται και παρέρχονται. Το υπό επικύρωση σύνταγμα δεν είναι η Ιθάκη του νομικού πολιτισμού της Ευρώπης. Και δεν είναι τυχαία η επισήμανση του πρώτου άρθρου για τις 4 μέχρι σήμερα αλλαγές του θεσμικού πλαισίου τα τελευταία 10 χρόνια.

Κ.κ.

Ίσως το Σύνταγμα να μην είναι αυτό που ο καθένας από εμάς θα επιθυμούσε. Και είναι λογικό αν λάβει κανείς υπόψη του την ποικιλία των λαών και των πολιτισμών αλλά και την πολυσυλλεκτικότητα των κομμάτων. Αν όμως πρυτανεύσει στη σκέψη μας η φράση του συμπατριώτη μας Αριστοτέλη ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και η άποψη του Ελευθερίου Βενιζέλου ότι χώρες μικρές σαν την Ελλάδα θα επιβιώσουν μόνο αν συνδέσουν τα συμφέροντά τους με αυτά κάποιας μεγάλης δύναμης, τότε πρέπει να υπερψηφίσουμε ευσυνείδητα και αποφασιστικά το ευρωπαϊκό σύνταγμα.

Αλλά θέλω να καταθέσω μια ιστορική γνώση. Ότι οι συνταγματικές διακηρύξεις δεν υπήρξαν ποτέ συνθήκες επαρκείς για την διασφάλιση στην πράξη πολιτικών, κοινωνικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων. Τα συντάγματα της γαλλικής και της αμερικάνικης επανάστασης ακόμα και της σοβιετικής με την εξέλιξή τους αποδεικνύουν του λόγου μου το αληθές.

Αλλά το ζητούμενο για μας, τους δημοκράτες-σοσιαλιστές, δεν είναι ένα ουτοπικό σύνταγμα αλλά ένα σύνταγμα που θα επιτρέπει τις κοινωνικές δυνάμεις να συνεργάζονται, να διεκδικούν και να διασφαλίζουν νέες κοινωνικές ισορροπίες.

Στην 3^η παράγραφο του κειμένου γίνεται σαφής αναφορά στον αγώνα για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, αλληλεγγύη ανά την υφήλιο. Η κατάκτηση της ισονομίας, ισηγορίας, ισοπολιτείας στα εσωτερικά των κρατών αλλά στις σχέσεις μεταξύ των κρατών αποτελεί το στόχο. Και πρέπει να νιώθουμε ιδιαίτερα υπερήφανοι διότι αυτές οι έννοιες γεννήθηκαν στον τόπο μας. Ασφαλώς μια τέτοια Ευρώπη οραματίζονται οι λαοί της. Μια Ευρώπη που δεν ανταγωνίζεται στα πλαίσια του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας αλλά υπερβαίνει  τον ανταγωνισμό για επικυριαρχία και προβάλει το ρόλο μιας ηθικής, πολιτισμικής υπερδύναμης ικανής να συμβάλλει στη θεμελίωση μιας ειρηνικής παγκόσμιας έννομης τάξης. Ικανής να κατευθύνει τους διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ, Παγκόσμια Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) αν όχι να λειτουργούν σ” ένα σύστημα παγκόσμιας έννομης τάξης, τουλάχιστον να εφαρμόζουν τις ειλημμένες αποφάσεις τους για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Και τα λέω αυτά χωρίς να παραγνωρίζω το ρόλο της οικονομίας στην παγκόσμια πραγματικότητα ούτε στην εξουσία που ασκεί πολλές φορές επί της πολιτικής.

Ζητούμενο βέβαια εξακολουθεί ν” αποτελεί η ύπαρξη μιας ενιαίας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής που θα αγκαλιάσουν οι λαοί της Ευρώπης.

Όσον αφορά τα ζητήματα παιδείας και πολιτισμού μας επιβάλλουν να χαράξουμε συγκεκριμένη εθνική στρατηγική. Έχουμε καθήκον να διαμορφώσουμε την ελληνική συνιστώσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι στο σύστημα αξιών στην ιεράρχηση των αναγκών.

Κ.κ.

Το ζητούμενο για τη χώρα μας είναι ν” αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες που μας δίνονται σήμερα στον ενδοευρωπαϊκό και παγκόσμιο καταμερισμό γνώσης και δύναμης. Να οργανώσουμε τις πνευματικές μας δυνάμεις στην Ευρώπη των 25. Να οργανώσουμε τις πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις. Να συμφωνήσουμε ποιες συμμαχίες απαιτούν οι καιροί. Πάντα εντός της Ευρώπης, γιατί οφείλουμε να είμαστε στον πυρήνα των ευρωπαϊστών.

Κλίνοντας θα ήθελα να υποβάλλω μια ερώτηση στη κυβέρνηση και ελπίζω να λάβω κατηγορηματική απάντηση.

Το προοίμιο του σχεδίου για το σύνταγμα της Ευρώπης που ψηφίστηκε από το ευρωπαϊκό συμβούλιο στη Θεσ/νικη στις 20 Ιουνίου 2003 ξεκινά με τη φράση του Θουκυδίδη «χρώμεθα γαρ πολιτεία … και όνομα μεν δια το μη ες ολίγους αλλ” ες πλείονας οικείν δημοκρατία κέκληται». Στο υπό ψήφιση σύνταγμα αυτή η φράση έχει απαλειφθεί. Γιατί απαλείφθηκε και τι έκανε η Ελληνική κυβέρνηση για να μην απαλειφθεί;

19/04/2005

Θα περίμενε κανείς στην Ελλάδα του 2005 η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση να χτίσει πάνω στα συγκριτικά πλεονεκτήματα που της άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση και να χαράξει μια νέα αναπτυξιακή πορεία για να πάει τη χώρα μπροστά. Για να βελτιώσει το επίπεδο ζωής των Ελλήνων

Να είναι συνεπής εν πάση περιπτώσει με τις προεκλογικές της εξαγγελίες και αφού επαγγελόταν κεντρώα πολιτική να ανταγωνιζόταν την προηγούμενη στην προσφορά και την αποτελεσματικότητα. Αντ” αυτού ένα χρόνο τώρα παρακολουθούμε μια συνειδητή προσπάθεια αυτοκαταράκωσης του κύρους της χώρας διεθνώς και αναίρεση των κατακτήσεων του λαού.

Ο κύριος Καραμανλής, ο κύριος Αλογοσκούφης ρητά διατύπωναν ότι θα μειώσουν το συνολικό βάρος της φορολογίας στην οικονομία.

Τώρα τι λένε ;

Τώρα που όλοι οι Έλληνες κατάλαβαν ότι αυτή η κυβέρνηση αποτελεί τον ορισμό της ανακολουθίας και της αυτοδιάψευσης κατάλαβαν ότι η ελάφρυνση των φόρων σημαίνει νέοι φόροι επί εχόντων και μη.

Αλλά εδώ με αυτή την τροπολογία επιχειρείται κάτι χειρότερο. Εκποιείται ο δημόσιος πλούτος, έτσι απλά και ανάλγητα. Χωρίς σχέδια. Χωρίς αναπτυξιακή πολιτική. Επειδή έχετε ανάγκη εσόδων εκποιείτε πλουτοπαραγωγικές πηγές. Λυπάμαι αλλά η πώληση πηγών εσόδων και πόρων για ν” αντιμετωπιστούν ελλείμματα, μου θυμίζει λογαριασμούς του Καραγκιόζη.

Έχετε συνείδηση ότι ο εθνικός πλούτος δεν ανήκει σε καμία κυβέρνηση αλλά στους Έλληνες «στους νεκρούς και στους αγέννητους» που λέει ο ποιητής, και ότι κάθε κυβέρνηση έχει χρέος να αυξάνει το δημόσιο πλούτο και όχι να τον εκποιεί ;

Τώρα γίνεται αντιληπτό ότι επανίδρυση του κράτους σημαίνει για σας εκχώρηση του κράτους.

Κύριοι ο ΟΠΑΠ δεν είναι ο όποιος οργανισμός, είναι από τις χρυσοφόρες όρνιθες του δημόσιου τομέα με 3,1 δις € έσοδα ετησίως και σύμφωνα με το καταστατικό του λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος ως εταιρεία που ασκεί δραστηριότητα κοινής ωφέλειας. Νοικοκύρεμα – Διαφάνεια θέλει ο ΟΠΑ, όχι ξεπούλημα.

Μετά την πρωτοφανή – σκανδαλώδη διοίκηση που ασκείται επί των ημερών σας τώρα αποφασίζετε να την εκποιήσετε.

Βέβαια μη σας αδικώ, μετά από πλήθος ερωτήσεων και επερωτήσεων που υποβάλλαμε, απομακρύνθηκε ο πρόεδρος. Η πολιτική όμως παραμένει η ίδια.

Η προσδοκία σας είναι να εισπράξετε άμεσα. Πόσο άραγε ;  Όχι βέβαια μόνο 26,8 εκατ. € που αναφέρει η έκθεση του Εθνικού Λογιστηρίου. Περίπου 1 δις €. Αυτά θα μπορούσατε να εισπράξετε άμεσα αν ο οργανισμός διοικείτο χρηστά και νοικοκυρεμένα.

Κύριε υπουργέ,

Με βάση το νόμο είστε εποπτεύον υπουργός.

Δεν ενοχλείστε που με απόφαση του Δ.Σ. του ΟΠΑΠ ήδη έχουν εισπραχθεί 500.000 € από επιτροπή διακήρυξης όταν άλλη επιτροπή με 40.000 € έχει ήδη εκπονήσει το σχέδιο διακήρυξης. Συνολική αμοιβή της επιτροπής διακήρυξης είναι της τάξης των 2,5 εκατ. €.

• Δεν ενοχλείστε που στη Θεσ/νίκη που υπηρετούν μόνο 22 υπάλληλοι, εκ των οποίων μόνο 3 ΠΕ, συστήνετε γενική διεύθυνση με 3 ανεξάρτητες διευθύνσεις και 10 τμήματα. Μεταβάλλεται δηλαδή σε παράρτημα του υπουργείου Αθλητισμού.
• Δεν ενοχλείστε που στο πρώτο κιόλας τρίμηνο έχουν διατεθεί πάνω από 22 εκατ€ σε χορηγίες πελατειακού και μικροκομματικού τύπου.
• Δεν ενοχλείστε που στήνονται φωτογραφικοί και κατευθυνόμενοι διαγωνισμοί για τη διαφήμιση του οργανισμού ύψους 50 εκατ. € για 2+1 χρόνια αλλά τυρβάζετε ερωτήσεις – επερωτήσεις.

Αλλά δεν παρεμβαίνετε ούτε για τη σύμβαση μεταξύ του ΟΠΑΠ και της θυγατρικής του ΟΠΑΠ υπηρεσιών  όπου έτσι απλά χωρίς μελέτη και παρά την αντίθεση όλων των ενδιαφερόμενων εκχωρείτε το 1% των εισπράξεων του ΚΙΝΟ περίπου 15 εκατ. € το χρόνο σύνολο πάνω από 100 εκατ. €.

Ούτε προσβάλετε απόφαση κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου που υπονομεύει τον κοινής ωφέλειας χαρακτήρα του οργανισμού.

Κύριοι Συνάδελφοι της συμπολίτευσης είστε έντιμοι άνθρωποι. Εύκολα μπορείτε να διαπιστώσετε του λόγου μου το αληθές.

Κύριοι αν δε μεθοδεύετε πάντως αφήνετε να απολεσθεί το μονοπώλιο του ελέγχου των τυχερών παιχνιδιών στην Ελλάδα.

Απεμπολείτε  το δημόσιο και κοινωφελή χαρακτήρα του  οργανισμού. Κινδυνεύει η χώρα μας να γίνει η πρώτη χώρα στον κόσμο που με τη δική της θέληση δηλώνει παραίτηση από τα δικαιώματα του κράτους για τον έλεγχο των τυχερών παιχνιδιών. Μακάρι να κάνω λάθος. Αλλά επιτέλους πάρτε θέση. Το ελληνικό κράτος θα παραμείνει θεματοφύλακας του δημόσιου πλούτου ή θα λειτουργήσει σα φοροεισπράκτορας ξένων μεγάλων επιχειρήσεων και Ελλήνων υπαλλήλων τους ;

07/04/2005