Ο Ποντιακός Ελληνισμός. Ένα ακόμη κομμάτι του ατελείωτου, απέραντου Ελληνισμού

«Ο Ποντιακός Ελληνισμός. Ένα ακόμη κομμάτι του ατελείωτου, απέραντου Ελληνισμού»

                           Ούτε  τα πλέον αιμοσταγή και  «άρρωστα»  μυαλά της σύγχρονης λογοτεχνίας,  δεν θα μπορούσαν να φαντασιωθούν μια ιστορία με τόση βία, τόσο αίμα, τόσα αποτρόπαια εγκλήματα εις βάρος παιδιών και γυναικών, όπως αυτό που η ίδια η ιστορία έγραψε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα στον Πόντο.

Εκεί όπου η Ελλάδα, πνίγηκε κυριολεκτικά στο αίμα 350.000 ανθρώπων, ανάμεσα τους, βρέφη, νήπια, εγκυμονούσες, γέροντες… Εκεί που η ζωή κομματιάστηκε, συνθλίφτηκε, διαλύθηκε, πολτοποιήθηκε… Εκεί που στη θέση του Έθνους  έμεινε ένας θρήνος, η στάχτη της καμένης γης, ο άνεμος του πολέμου, η μυρωδιά του ξεριζωμού, η αίσθηση της ορφάνιας από πατρίδα…

Αυτό τον ελληνισμό η Βουλή των Ελλήνων, τιμά με απόφαση της από το 1994, κάθε χρόνο στις 19 του Μάη…

Η ιστορία όμως των Ποντίων εξακολουθεί να υπάρχει στην αφάνεια και τα γεγονότα να αποτελούν τόπο άγνωστο για τις συνειδήσεις των παιδιών…

Η γνώση είναι η δικαίωση της ιστορίας. Η μνήμη είναι η υποχρέωση στο χτες. Η μνήμη και η γνώση είναι το μοναδικό πέρασμα του σύγχρονου ανθρώπου στο αύριο. Δίχως αυτό το δίπτυχο η κοινωνία δε βαδίζει μπροστά, αλλά σημειωτόν. Για πολλά χρόνια τόσα όσα για να συνειδητοποιήσουν οι «συγγραφείς της ιστορίας» ότι οφείλουν να πουν την αλήθεια και μόνο αυτήν…