ΠΡΑΚΤΙΚΑ – Τροπολογία για Στέγαση Ολυμπιακού

Κύριε Πρόεδρε,

κι άλλη φορά από το Βήμα της Βουλής έχω εκφράσει την αντίθεσή μου με την πρακτική εκείνη, η οποία εισάγει τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια.
Το ίδιο θέλω να πω και σήμερα, ότι δηλαδή μπορεί μεν να είναι τυπικά όλα τα πράγματα όπως έγιναν από μεριάς του Υπουργείου, αλλά πολιτικά αυτή η διαδικασία έχει δώσει βάση σε διαφορετικές πολιτικές φωνές που ακούστηκαν εδώ πέρα οι οποίες πολλές φορές ήταν και σκληρές και αίολες και χωρίς βάση, που δεν τιμούν κανέναν. Ακούστηκε δηλαδή ότι η τροπολογία αυτή που συζητάμε ήρθε μουλωχτά -λέω τι λένε οι συνάδελφοι- ότι δείχνει μια πελατειακή εκχώρηση και ότι αποτελεί μία ηθική αταξία.
Όχι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Είναι μία τροπολογία -θα τοποθετηθώ επί της ουσίας της- που κάνει ακριβώς το αντίθετο. Λέω, όμως, ότι αν είχε επιλεγεί η ορθόδοξη οδός συζήτησης αυτής της τροπολογίας στη Βουλή, ίσως δεν θα είχαν επιχειρήματα οι συνάδελφοι να πουν τέτοιες βαριές κουβέντες. Η μόνη σχέση δηλαδή με το νομοσχέδιο που συζητάμε είναι ότι στο κεντρικό νομοσχέδιο -ένα πολύ καλό νομοθέτημα- που πασχίζει για τη στέγαση του δημοσίου έρχεται να προστεθεί μία τροπολογία που πασχίζει για τη στέγαση του Ολυμπιακού.
Να κουβεντιάσουμε επί της ουσίας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Πιστεύω πως αυτό το οποίο λέχθηκε και από τον Υπουργό και από τον Υφυπουργό, ότι δηλαδή η σημερινή τροπολογία είναι η αρχή μιας συνολικής ρύθμισης της στέγασης ή της διευκόλυνσης από μεριάς της πολιτείας όλων των μεγάλων, αλλά και μικρών αθλητικών σωματείων, είναι πάρα πολύ θετικό.
Έτσι λοιπόν, δεν πρέπει κανείς να αισθάνεται ότι υπάρχει μια προνομιακή σχέση της πολιτείας έναντι του Ολυμπιακού ή μία επιλεκτική αντιμετώπιση, αλλά ότι αποτελεί μία πρώτη λύση σε σχέση με αυτές που θα ακολουθήσουν και που αφορούν και τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ και τα μεγάλα σωματεία της Θεσσαλονίκης.
Αν, όμως, θέλουμε να ασκήσουμε επί της ουσίας μια κριτική στη συγκεκριμένη τροπολογία για τον τρόπο με τον οποίον εισήχθη, εκείνο που έχω να πω είναι ότι άργησε η Κυβέρνηση. Το θέμα της επίλυσης του προβλήματος του σταδίου «Καραϊσκάκη» έπρεπε να είχε δρομολογηθεί πολύ καιρό πριν. Ελπίζω οι προθεσμίες αποπεράτωσής του να τηρηθούν -είναι δεκατέσσερις οι μήνες- θεωρώ, όμως, ότι είναι ασφυκτικό. Έτσι, λοιπόν, επιμένω πως αν ήθελε κάποιος να ασκήσει μία κριτική σ” αυτό το θέμα, μάλλον στο ότι άργησε η Κυβέρνηση έπρεπε να της ασκηθεί κριτική και όχι γιατί το έφερε τώρα.
Ας πάρουμε τα πράγματα, όμως, με το όνομά τους και ας το καταλάβουμε όλοι. Το ξέρει η κοινωνία, ο λαός το ξέρει, κάποιοι συνάδελφοι επίτηδες προσπαθούν να ταυτίσουν τον Ολυμπιακό με τη σημερινή του ηγεσία, τη σημερινή του ιδιοκτησία.
Είναι γνωστό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι ο Ολυμπιακός προϋπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει. Άρα, λοιπόν, ας μην κάνουμε μια περιοριστική προσέγγιση αυτού του όρου. Αποτελούσε το στάδιο «Καραϊσκάκη» την ιστορική έδρα του Ολυμπιακού. Και μάλιστα πολύ πριν υπάρξει αυτή η εγκατάσταση, που σήμερα ερημώνει, ήταν η έδρα του Ολυμπιακού, που αναμφίβολα αποτελεί συστατικό στοιχείο αυτού που λέμε «ψυχή του Πειραιά». Αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, είναι μία πραγματικότητα.
Προϋπήρχε, λοιπόν. Τι υπάρχει σήμερα; Όποιοι περνούν από εκείνη την περιοχή βλέπουν έναν έρημο σκελετό, ο οποίος καθημερινώς γκρεμίζεται και μάλλον έδρα άλλων δραστηριοτήτων είναι, πέραν αυτών, εφ” ω ετάχθη.
Τι προτείνει η τροπολογία; Προτείνει, κατά τη γνώμη μου, τα εξής τρία πολύ σημαντικά πράγματα: Πρώτον ότι το στάδιο «Καραϊσκάκη» εντάσσεται στη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεύτερον, ότι δεν θα γίνουν αυτά τα έργα με χρήματα του δημοσίου, αλλά με χρήματα ιδιωτικού φορέα. Τρίτον μετά το τέλος της Ολυμπιάδας το στάδιο «Καραϊσκάκη» θα αποτελέσει την έδρα του Ολυμπιακού.
Πού είναι το μεμπτό; Θα έπρεπε να συγχαίρουμε την Κυβέρνηση, που μπόρεσε με έναν απλό και συγκεκριμένο τρόπο να φέρει σε πέρας τρία συγκεκριμένα αποτελέσματα. Από καμία πτέρυγα της Βουλής δεν ακούστηκε κατά κεραία αντίρρηση το ότι ο φυσικός χώρος της περιοχής εκείνης, που είναι η έδρα του Ολυμπιακού, δεν πρέπει να συνεχίσει να είναι.
Άρα, λοιπόν, μάλλον προφάσεις εν αμαρτίες περιείχαν οι αντίθετες τοποθετήσεις και ουδόλως απαντούσαν στην ουσία του ζητήματος. Άλλωστε το ότι υπάρχει κέρδος στο δημόσιο δεν το λέει μόνο η Κυβέρνηση. Το λέει και η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου, όπου έχουμε αυτά τα θετικά αποτελέσματα, χωρίς καμία δαπάνη από μεριάς του δημοσίου.
Έτσι, λοιπόν, όσοι αντιτίθενται σε αυτού του τύπου τη ρύθμιση, θα έπρεπε να κάνουν κάποια άλλη πρόταση. Ποια είναι η άλλη πρόταση που κάνουν; Δεν ακούστηκε καμία άλλη πρόταση. Θα έπρεπε με χρήματά του το δημόσιο να ανακατασκευάσει το στάδιο «Καραϊσκάκη» και μετά να το παραχωρήσει στον Ολυμπιακό; Έχει βάση αυτή η πρόταση; Προασπίζουμε το δημόσιο με αυτήν τη λογική;
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Τον Κόκκαλη προασπίζουμε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Νομίζω ότι ο Υπουργός Πολιτισμού έβαλε τα πράγματα στη θέση τους σήμερα. Εγώ σε σχέση με την παρέμβαση του εκλεκτού συνάδελφου για το όνομα του κ. Κόκκαλη που ανέφερε, έχω να πω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον επιχειρηματία κ. Κόκκαλη και πρόεδρο του Ολυμπιακού. Οφείλει να υπακούει στους νόμους του κράτους, υπακούει και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα προς καμία κατεύθυνση. Όλα τα άλλα θυμίζουν ένα κυνήγι μαγισσών, που στην ουσία φαλκιδεύουν και τη φερεγγυότητα του διαλόγου μέσα στο Κοινοβούλιο.
Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εκείνο που θέλω να πω είναι ότι με καλύπτει απολύτως η συμπληρωματική δήλωση του κ. Λιάνη, ότι δηλαδή το γήπεδο αυτό δεν θα εκχωρηθεί μόνο στον Ολυμπιακό, αλλά θα προβλεφθούν αθλητικές δραστηριότητες και των άλλων μεγάλων συλλόγων του Πειραιά, όπως είναι ο Εθνικός και ο Ατρόμητος.
Πιστεύω ότι στηρίζοντας αυτήν την τροπολογία στηρίζουμε το λογικό, το αυτονόητο αίτημα ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού φίλαθλου κοινού να αποκτήσει ο Ολυμπιακός επιτέλους μία στέγη.
Ο Ολυμπιακός ήταν ο μεγάλος άστεγος στο χώρο του αθλητισμού. Είναι ένα ιστορικό σωματείο με πάρα πολλούς οπαδούς, με πάρα πολλούς φιλάθλους και πολλές φορές έχει σηκώσει ψηλά και με πολύ μεγάλη επιτυχία το ενδιαφέρον και την ελληνική σημαία μια και είναι ένας πολύ μεγάλος πρόξενος του ελληνικού αθλητισμού σε όλο τον κόσμο.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Κλείνετε για τρίτη φορά τώρα.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Έχω ένα λεπτό ακόμα, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ναι, αλλά κλείνετε για τρίτη φορά.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, παραφράζοντας το λόγο του ποιητή, για να κλείσω ποιητικά, έλεγα ότι τόπος δεν είναι το άθροισμα των κτηρίων, των δρόμων, των βουνών ή ακόμα και της θάλασσας, είναι η προβολή της ψυχής του λαού πάνω σε αυτά. Να ξέρετε ότι συστατικό στοιχείο της «ψυχής του Πειραιά» είναι ο Ολυμπιακός.

05/03/2003