Κ.Κ.

Αναμφίβολα οι στιγμές είναι ιστορικές. Μπροστά στην ιστορία θα κριθούν οι πράξεις και οι στάσεις όλων μας. Ηγεσιών και Βουλευτών.

Η πρωτοφανής οικονομική κρίση που αντιμετωπίζουμε ανέδειξε το έλλειμμα πολιτικής διεύθυνσης και βούλησης.

Η χώρα βρίσκεται σε πολιτικό κενό, βαδίζοντας ολοταχώς στο τέλμα και στην αποσύνθεση.

Το υπάρχον κυβερνητικό σχήμα αντιμετωπίζει πρόβλημα πολιτικής νομιμοποίησης.

Η κρίση εκπροσώπησης καθιστά επιβεβλημένη την ανάληψη πρωτοβουλίας εκ μέρους του Πρωθυπουργού.

Αντικειμενικά οι επιλογές είναι δύο:

• Η συντεταγμένη προσφυγή στις κάλπες. Αυτό συνταγματικά είναι επιλογή του Πρωθυπουργού.
• Η συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας με προκαθορισμένο πολιτικό και προγραμματικό πλαίσιο και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Μιας πολιτικής Κυβέρνησης που θα αποτελείται από επιφανείς προσωπικότητες του πολιτικού και κοινωνικού βίου και σε τεχνοκράτες και θα στηρίζεται από το μεγαλύτερο δυνατό μέρος των πολιτικών δυνάμεων του Κοινοβουλίου με ευρωπαϊκό προσανατολισμό.

Οι εκλογές, κατά τη γνώμη μου, συνιστούν άλμα στο κενό. Το ίδιο και οι αλλεπάλληλες εκλογές που προανήγγειλε ο κ.Σαμαράς. Συνεπώς οι υποστηριχτές αυτής της λύσης όπως και όσοι ωθούν τους Βουλευτές της συμπολίτευσης να τις προκαλέσουν, οφείλουν ν” αναλογιστούν τις τραγικές συνέπειες για την οικονομία και την επερχόμενη καταστροφή.

Η συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας είναι μονόδρομος.

Γι” αυτό καλούμαστε να θέσουμε το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό.

Ο Πρωθυπουργός έχει την ιστορική ευθύνη να βγάλει τη χώρα από το δραματικό αδιέξοδο. Να βάλει τέλος στη χειρότερη ιστορική περίοδο της χώρας με τη χρεοκοπία να συνιστά πραγματικότητα, την κοινωνική συνοχή κατακερματισμένη, τους μισθωτούς και συνταξιούχους σε απόγνωση και τον εθνικό διχασμό προ των πυλών.

Οφείλει να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό και στις πολιτικές δυνάμεις και χωρίς περιστροφές να θέσει τις πραγματικές διαστάσεις της κρίσης.

Οι κομματικοί ανταγωνισμοί, οι προσωπικές φιλοδοξίες και εγωισμοί πρέπει να παραμεριστούν.

Είναι η ώρα της αποφασιστικότητας, της γενναιοδωρίας, του εθνικού χρέους.

Αυτό αφορά και τον κ. Σαμαρά του οποίου η άρνηση τον εκθέτει αλλά και όλες τις πολιτικές δυνάμεις.

Κ.Κ.

Στην ομιλία του ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης με δραματικούς τόνους είπε πως «αν το νομοσχέδιο αυτό δεν ψηφιστεί η Κυβέρνηση δε μπορεί να εκπροσωπήσει τη χώρα στη σύνοδο κορυφής. Δε μπορεί να διαπραγματευτεί.». Συμμεριζόμενος την αγωνία του δε μπορώ να στερήσω αυτή τη δυνατότητα.

Η ψήφος όμως αυτή δεν είναι ψήφος εμπιστοσύνης, συμφωνίας και αποδοχής σε μέτρα που οδηγούν στην καταστροφή του κοινωνικού ιστού της χώρας. Είναι ψήφος ανάγκης. Είναι ψήφος αναμονής για λυτρωτικές πρωτοβουλίες που θα απαντούν στην ουσία του υπαρξιακού προβλήματος της χώρας και θα οδηγήσουν σε ένα καινούργιο σχέδιο λογικό, βιώσιμο και δίκαιο για τον ελληνικό λαό.

Δεν θέλω οι δανειστές μας να δημιουργήσουν εξαιτίας μας προσκόμματα στην καταβολή της έκτης δόσης, που θα προκαλούσε στάση πληρωμών, ούτε να τιναχθεί στον αέρα η σχέση της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η στάση αυτή, στάση ανάγκης, δεν σημαίνει ότι διαγράφω, ότι εγκαταλείπω τις προσωπικές μου πολιτικές ενστάσεις για το έλλειμμα διακυβέρνησης που αντιμετωπίζουμε ως χώρα.

Έχω επίγνωση ότι η φράση μου αυτή είναι βαριά και αιχμηρή. Είναι όμως επιλογή μου να μιλήσω με τη γλώσσα της αλήθειας όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ.

• Είναι έλλειμμα διακυβέρνηση να συναντιούνται οι Ευρωπαίοι ηγέτες, να μιλούν για την Ελλάδα και το κούρεμα του χρέους, κι εμείς όχι μόνο να μην συμμετέχουμε, αλλά και να μην γνωρίζουμε το περιεχόμενο των συζητήσεων.
• Είναι έλλειμμα διακυβέρνησης να συζητείται ακόμη και το ενδεχόμενο η ομάδα δράσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που έχει εγκατασταθεί στην Ελλάδα, πέρα από τις ελεγκτικές να έχει και εκτελεστικές αρμοδιότητες.
• Είναι έλλειμμα διακυβέρνησης να μην μπορούμε να υλοποιήσουμε τα όσα έχουμε αποφασίσει, να αδυνατούμε να καλύψουμε τους στόχους που έχουμε θέσει.
• Είναι έλλειμμα διακυβέρνησης να μην μπορούμε να διαχειριστούμε στοιχειωδώς πολιτικά τις αντιδράσεις, τις αμφισβητήσεις μιας πλειάδας συνδικαλιστικών φορέων και κοινωνικών δυνάμεων ούτε να τους πείσουμε για την αναγκαιότητα των μέτρων.
• Είναι έλλειμμα διακυβέρνησης οι τόνοι σκουπιδιών στην Αθήνα.

Αλλά θέλω να είμαι δίκαιος και ειλικρινής. Αυτό το έλλειμμα καμία μονοκομματική Κυβέρνηση δε θα μπορούσε να καλύψει. Ακριβώς γιατί το μέγεθος της κρίσης  και το εύρος των αλλαγών που πρέπει να συντελεστούν, υπερβαίνει τα όρια μιας παράταξης και το χρόνο ζωής μιας Κυβέρνησης.

Κ.Κ.

Η πολιτική δεν είναι στρατήγημα, ούτε αρθρογραφία.

Δεν είναι μεθόδευση, ούτε έκθεση ιδεών.

Είναι κατ” αρχήν στρατηγική, η οποία δε μπορεί να υποκαθίσταται με προτάσεις και συνταγές της ΤΡΟΪΚΑΣ.

Κ.Κ.

Οι στιγμές είναι οριακές.

Όλοι μας είμαστε αντιμέτωποι με τις ευθύνες που μας αναλογούν. Και εγώ θα κριθώ για την όποια συμμετοχή έχω μέχρι σήμερα αλλά και για τη μάχη που έχουμε μπροστά μας. Και το λέω για τελευταία φορά απ” αυτό το βήμα.

Οι μεγάλες όμως ευθύνες ανήκουν στις ηγεσίες, οι οποίες θα κριθούν για όσα θα πράξουν ή δε θα πράξουν.

Τολμήστε. Αν χθες ήταν νωρίς αύριο θα είναι αργά.

20/10/2011

Μετά από μια μακρά κοινοβουλευτική διαδικασία φτάνουμε στο τέλος. Προσπαθήσαμε με κάθε τρόπο να εκθέσουμε τις απόψεις μας και τους λόγους για τους οποίους καθίσταται αναγκαία μια τέτοια επιβεβλημένη μεν αλλά σε μερικά σημεία και άδικη περικοπή παροχών προς τους δημόσιους υπαλλήλους. Ομολογουμένως είναι σκληρό ν” ανατρέπεις προγραμματισμό ζωής, με δεδομένο όμως ότι αυτό το επιβάλλει η ανάγκη και ότι δεν μπορείς να λάβεις παρά του μη έχοντος είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να συνεισφέρουμε σε αυτή την προσπάθεια διεξόδου από την κρίση. Ομολογουμένως έχει γίνει μια προσπάθεια για δίκαιη κατά το δυνατό βέβαια κατανομή των βαρών. Αλλά βέβαια δε νομίζω ότι θα υπάρχει άνθρωπος σ” αυτή την αίθουσα που θα μπορεί να υπερασπιστεί σοβαρά τις περικοπές των κοινών επιδομάτων – δεν αναφέρομαι βέβαια στα επιδόματα γαλοπούλας, που δίδονταν στο παρελθόν – αλλά αναφέρομαι στα απλά και αναγκαία επιδόματα που τόσα χρόνια το ίδιο το κράτος παρείχε, προκειμένου να μην αυξήσει το βασικό μισθό. Και θέλω να πιστεύω ότι η συζήτηση για το ενιαίο μισθολόγιο θα άρει πολλές αδικίες, θα εξορθολογήσει μισθούς και δεν θα χρησιμοποιηθεί ως διαδικασία για περαιτέρω μειώσεις.

Είπα και στην πρωτομιλία μου ότι το ξεπέρασμα της κρίσης θα συμβεί μόνο αν όλοι συνεισφέρουμε εφ ω ετάχθη και δύναται έκαστος και αν συμμετέχουμε όλοι, πολιτικές δυνάμεις, παραγωγικές τάξεις, πνευματική ηγεσία, λαός. Δεν είναι ώρα από την αντιπολίτευση για ανέξοδες κορώνες αλλά και ούτε από την Κυβέρνηση για αντιφατικές και άδικες επιλογές. Η Κυβέρνηση με την καθημερινή της πράξη οφείλει να πείθει πρώτη αυτή, ότι κατανοεί την κρισιμότητα των στιγμών και με το παράδειγμά της να πείθει τον ελληνικό λαό ότι λειτουργεί υπό το πρίσμα μιας αναγκαιότητας, ότι είναι δίκαιη, απόλυτα δημοκρατική στη συμπεριφορά και στην πρακτική. Θεωρώ ότι το σύνολο του νομοσχεδίου, όσο μπορέσαμε να εντρυφήσουμε στις εκατοντάδες διατάξεις, κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Στις βασικές του κατευθύνσεις επιδιώκει τη θεμελιακή αναδιάρθρωση των δημοσίων οικονομικών  υπηρεσιών, ορθολογική μείωση του κράτους και δίνει κάποιες ευκαιρίες για ανάπτυξη ιδιαίτερα στον τομέα του τουρισμού. Επιδιώκει την κατάκτηση ενός πρώτου αλλά αναγκαίου στόχου προκειμένου να κατακτήσει το πλεονέκτημα των πρωτογενών πλεονασμάτων του χρόνου.

Ο Έλληνας πολίτης σήμερα βλέπει το μηνιαίο του εισόδημα να ελαττώνεται, τον προγραμματισμό της ζωής του να ανατρέπεται. Βλέπει όμως και λίγο αδρό φως στο βάθος του τούνελ μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό και κυρίως μετά την τελευταία απόφαση των Βρυξελλών.

Η μείωση των δημοσίων δαπανών χωρίς να πλήττεται το κράτος πρόνοιας, η βελτίωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, κυρίως όμως το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, για το οποίο η συζήτηση έχει ξεκινήσει από μηδενική βάση είναι παράγοντας αισιοδοξίας για το μέλλον. Και είναι λυπηρό που σ” αυτό το διάλογο δε συμμετέχουν όλα τα κόμματα αυτής της Βουλής.

Πριν κλείσω θα ήθελα να κάνω κάποιες συγκεκριμένες αναφορές.

Πρώτα απ” όλα και ως γιατρός, στην παράγραφο 10 του άρθρου 18. Είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει τον υγειονομικό κόσμο και τη Βουλή, εδώ και πάρα πολύ καιρό. Το πρώτο από την εποχή που υπουργός Υγείας ήταν ο κ. Αβραμόπουλος. Είναι ζήτημα που σε κάθε περίπτωση χρειάζεται ευρεία συζήτηση στα πλαίσια του Υπουργείου Υγείας. Ορθά ο Υπουργός Οικονομικών επισημαίνει ότι η εφαρμογή του νόμου για την απελευθέρωση δε σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει και όπως θέλει. Υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες οι οποίοι ισχύουν για την προστασία της δημόσιας  υγείας. Αυτό αφορά και την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος και την επιχειρηματικότητα στο χώρο της υγείας. Σε κάθε περίπτωση το θέμα είναι ανοιχτό και οφείλουμε να το παρακολουθούμε.

Ακόμα θέλω ν” αναφερθώ  στην παράγραφό ζ του άρθρου 18:

Έχω προτείνει και στην επιτροπή ότι πρέπει στον τεχνικών ψυχαγωγικών παιχνιδιών να διευκρινιστεί ότι δεν περιλαμβάνονται τα παιδικά παιχνίδια (τραμπάλες, τσουλήθρες κ.λ.π.) πολλές φορές η ασάφεια του νόμου έχει ταλαιπωρήσει σε δικαστήρια πολλούς επιχειρηματίες αυτού του αντικειμένου και πάντα οι αποφάσεις είναι αθωωτικές.

Ακόμα το άρθρο που Αφορά  τη διπλή φορολόγηση για το ίδιο αντικείμενο στα τεχνικά ψυχαγωγικά παιχνίδια. Συγκεκριμένα ένας επιχειρηματίας που έχει τεχνικά και ψυχαγωγικά παιγνιομηχανήματα καλείται να πληρώνει τέλος εγκατάστασης, τα μηχανήματα έχουν φορολογική μνήμη, φορολογείται δηλαδή για τη δραστηριότητά του και καλείται πλέον να πληρώνει κάθε έτος και άλλο τέλος. Ειδικά για αυτές τις μικρές επιχειρήσεις, αυτές τις μικρές δραστηριότητες νομίζω είναι υπερβολικό και πρέπει ν” αποτραπεί.

Ενοποίηση αθλητικών εγκαταστάσεων.

Πιστεύω ότι οι υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών πρέπει ν” αντιλαμβάνονται ότι πίσω από κάθε αριθμό, πράξη, τέλος υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος έχει μεν υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος, το δε κράτος όμως πρέπει να τον αντιμετωπίζει με εντιμότητα και κατανόηση. Αυτό ακριβώς που επαγγέλλεται και επιδιώκει η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου.

04/08/2011

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι

Το μέρος του νομοσχεδίου που αφορά τη ρύθμιση των τυχερών παιχνιδιών κατέλαβε όπως ήταν φυσικό τη μερίδα του λέοντος στις τοποθετήσεις των συναδέλφων χθες και ιδιαίτερα  των εισηγητών των κομμάτων. Δυστυχώς διάλεξαν να κάνουν αντιπολίτευση και όχι να τοποθετηθούν ως υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις επί της ουσίας. Ακούστηκαν βέβαια και ακρότητες στις οποίες δε θα απαντήσω. Όμως αυτά που ακούστηκαν για άθλιες ρυθμίσεις και για εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων, ιδιαίτερα από τους ομιλητές του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν χονδροειδή ψεύδη, αναπόδεικτες, έωλες κατηγορίες που δυστυχώς προσβάλλουν και την αίθουσα και τους ίδιους. Ας είναι προσεκτικοί όσοι εκτοξεύουν κατηγορίες για εξυπηρέτηση συμφερόντων, γιατί και η ισοπεδωτική άρνηση που ισοδυναμεί με διατήρηση της σημερινής ανεξέλεγκτης κατάστασης στην αγορά των τυχερών παιχνιδιών, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Ο κ. Παπαδημούλης μάλιστα, ειρωνεύτηκε τους Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που αντέδρασαν στο νομοσχέδιο που δόθηκε για διαβούλευση στις αρχές του χρόνου. Αν είχε μπει στον κόπο να συγκρίνει εκείνο το νομοσχέδιο και αυτό που συζητάμε σήμερα, θα αντιλαμβανόταν εύκολα ότι οι αντιδράσεις των Βουλευτών δικαιώθηκαν και ότι οι ενστάσεις τους ελήφθησαν υπόψη και έπιασαν τόπο.

Σε κάθε όμως περίπτωση, με τη μηδενιστική και εκτός θέματος κριτική, δείχνουν παντελή έλλειψη στρατηγικής σκέψης από μεριάς τους στο ζήτημα του ΟΠΑΠ και της ρύθμισης της αγοράς τυχερών παιχνιδιών. Θα τους πρότεινα ευθέως να μας πουν:

Είναι υπέρ του περιοριστικού παιχνιδιού από συγκεκριμένους παρόχους ή υπέρ του ανεξέλεγκτου τζόγου;

Είναι υπέρ της διατήρησης του μονοπωλίου του ΟΠΑΠ σε σχέση με τα τυχερά παιχνίδια ή υπέρ της κατάργησής του;

Είναι υπέρ του κρατικού και κοινωνικού ελέγχου του ΟΠΑΠ ή υπέρ της πλήρους ιδιωτικοποίησής του;

Γιατί αν δεν απαντήσουν σε ολ” αυτά δεν μπορούν να τσαλαβουτάνε με απόψεις αντιφατικές και αντικρουόμενες ούτε να επικαλούνται το δημόσιο συμφέρον ενώ στην ουσία το τορπιλίζουν

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι

Όπως είπα και στην πρωτομιλία μου τα τυχερά παιχνίδια και οι συναφείς με αυτά υπηρεσίες αποτελούν μια συνεχώς αναπτυσσόμενη αγορά η οποία αφορά μια πολιτιστικά, κοινωνικά και ηθικά ευαίσθητη έως επικίνδυνη δραστηριότητα που δεν έχει έως σήμερα ρυθμιστεί σε επίπεδο Ε.Ε.. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. αποφάνθηκαν ότι ο τομέας των τυχερών παιγνίων εξαιρείται από τις ρυθμίσεις του παράγωγου δικαίου.

Στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου αλλά και στις δημόσιες τοποθετήσεις του ο Υπουργός Οικονομικών προσδιορίζει με σαφήνεια τους βασικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος που εξυπηρετούνται με το συγκεκριμένο νόμο. Η Κυβέρνηση έχει επιλέξει αυστηρό περιοριστικό πλαίσιο οργάνωσης και λειτουργίας των τυχερών παιχνιδιών

Για λόγους κοινωνικούς, προκειμένου να διαφυλάξει δηλαδή την κοινωνική συνοχή μέσω της πρόληψης φαινομένων εθισμού και ιδιαίτερα των νέων.

Για λόγους προστασίας του καταναλωτή από τον ανεξέλεγκτο τζόγο.

Για λόγους πρόληψης τέλεσης αδικημάτων ιδίως εκείνων που συνδέονται με τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες.

Για λόγους άντλησης πόρων οι οποίοι χρησιμοποιούνται στον αθλητισμό και στον πολιτισμό.

Αλλά και για επιτακτικούς λόγους γενικότερου συμφέροντος.

Η πολιτική αυτή είναι συνέχεια της πολιτικής που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα απ” όλες τις κυβερνήσεις στη χώρα μας. Ακόμα πιο ειδικά στις μέρες μας, η Κυβέρνηση επιδιώκει αξιοποιώντας τον ΟΠΑΠ να αποκομίσει συγκεκριμένα οικονομικά οφέλη προκειμένου να πετύχει τους στόχους του μεσοπρόθεσμου στο ζήτημα της ελάφρυνσης του χρέους.

Και επειδή γίνεται μεγάλη πολεμική ενάντια στον ΟΠΑΠ, θα ήθελα να σας αναφέρω κάποια στοιχεία για τον οργανισμό αυτόν.

• § Σήμερα ο ΟΠΑΠ είναι η πιο κερδοφόρα επιχείρηση του ελληνικού δημοσίου, από τις πιο κερδοφόρες της Ευρώπης.
• § Αποτελεί την χρυσοτόκο όρνιθα του δημοσίου.
• § Έχει συνολικά εισφέρει στο ελληνικό δημόσιο 781εκατ.€ το 2009 και 768εκατ.€ το 2010.
• § Ακόμα έχει καταβάλει για δωρεές και οικονομικές ενισχύσεις και χορηγίες στην υγεία, στη παιδεία, στον πολιτισμό και ιδίως στον αθλητισμό, ύψους 109εκατ€ το 2009 και 90εκατ.€ το 2010.

Σήμερα με την πολιτική που ακολουθεί το Υπουργείο Οικονομικών αλλά και τις ρυθμίσεις του νόμου το δημόσιο προσδοκά να εισπράξει από τον ΟΠΑΠ πάνω από 500εκατ.€, από την παραχώρηση του συνόλου των παιγνιομηχανημάτων σ” αυτόν, 400εκατ.€ περίπου από την επέκταση της αποκλειστικής άδειας του ΟΠΑΠ και περίπου 400εκατ.€ για την αδειοδότηση της ΟΠΑΠ με το ΞΥΣΤΟ και τα λαχεία μέσω βεβαίως διαγωνισμού.

Αντιλαμβάνεστε γιατί χαρακτήρισα τον ΟΠΑΠ χρυσοτόκο όρνιθα. Ο κ. Υπουργός ήταν συγκεκριμένος στην τοποθέτησή του στην επιτροπή. Πρέπει μέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου 1,7δις€ ως προϊόν ιδιωτικοποιήσεων. Και το μεγαλύτερο μέρος αυτών θα καλυφθεί μέσω του ΟΠΑΠ και μάλιστα το δημόσιο διατηρεί τον ΟΠΑΠ ως περιουσιακό του στοιχείο. Το περιουσιακό στοιχείο που έχει το δημόσιο στον ΟΠΑΠ είναι διπλό. Είναι οι μετοχές το 1/3 συνολικά του ΟΠΑΠ, αλλά και το δικαίωμα άσκησης διοίκησης επί του ΟΠΑΠ.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι

Αυτή είναι η κατάσταση και καλά θα κάνουν οι συνάδελφοι των άλλων κομμάτων να τοποθετηθούν με σαφήνεια, ρεαλισμό και σοβαρότητα στα πραγματικά ζητήματα που υπάρχουν μπροστά μας, στα πραγματικά προβλήματα που καλούμαστε να λύσουμε

Και οφείλω να διευκρινίσω το εξής. Είναι δικαίωμα όλων των συναδέλφων να ασκούν κριτική  όσον αφορά τη  διοίκηση του ΟΠΑΠ και την πολιτική που ασκεί. Και εγώ ο ίδιος στο παρελθόν, στην προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο, ήμουν πρώτος επερωτών – 2 φορές μάλιστα –  σε επερωτήσεις που κατέθεσε το κόμμα μου που αφορούσαν σκανδαλώδεις συμβάσεις, υπερβολικές αμοιβές, προκλητικές ρουσφετολογικές χορηγίες. Και τώρα και πάντα τάσσομαι υπέρ της διαφάνειας στη διοίκηση και της τεχνολογικής ανεξαρτησίας του ΟΠΑΠ.

Είναι άλλο όμως αυτό και άλλο να απαξιώνεις συλλήβδην έναν οργανισμό που έχει προσφέρει πολλά στην οικονομία στον αθλητισμό στον πολιτισμό στην κοινωνία εν γένει και έχει να προσφέρει ακόμα περισσότερα στο μέλλον.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι

Οι επιλογές της Κυβέρνησης στο ζήτημα της ρύθμισης της αγοράς και ελέγχου των τυχερών παιγνίων είναι οι επωφελέστερες δυνατές τόσο για το δημόσιο ταμείο όσο και για το δημόσιο συμφέρον.

03/08/2011

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Έχω την τιμή να εισηγούμαι στην ολομέλεια ένα μεγάλο και σύνθετο νομοσχέδιο στο οποίο προστέθηκαν πολλές και μεγάλου εύρους τροπολογίες. Ολ” αυτά βέβαια έχουν μια ενιαία  βάση, μια ενιαία αρχή και υπαγορεύονται από μια συγκεκριμένη ανάγκη, αυτήν της εμπρόθεσμης και αξιόπιστης εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. Αποτελεί στην ουσία δηλαδή, εφαρμοστικό νόμο του μεσοπρόθεσμου προγράμματος που ψηφίστηκε στη Βουλή. Για να δανειστώ έναν όρο από το σκάκι, μετά το μεσοπρόθεσμο είναι μια κίνηση φορσέ.

Είχε δίκαιο ο Υπουργός όταν έλεγε, μόλις ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομίας, ότι εγκατέλειψε την Άμυνα για να έρθει στον πραγματικό «πόλεμο». Για να χρησιμοποιήσω πολεμικούς όρους, το πολυνομοσχέδιο αυτό και οι τροπολογίες στην ουσία αποτελούν ριπές ρυθμίσεων που αφορούν όχι μόνο το Υπουργείο Οικονομίας αλλά και πολλά ακόμα. Αυτές οι ριπές λοιπόν συζητήθηκαν σε δύο αναγνώσεις στην επιτροπή, προστέθηκαν οι τροπολογίες και σήμερα εισέρχονται στο Σώμα. Όπως έχει δηλώσει ο Υπουργός, μέχρι την τελική ψήφιση του νόμου, είναι πρόθυμος να ενσωματώσει εποικοδομητικές παρατηρήσεις των Βουλευτών. Το έκανε άλλωστε στην πρώτη και δεύτερη ανάγνωση του νομοσχεδίου στη συζήτηση στην επιτροπή. Ελπίζω κύριοι συνάδελφοι, στη συζήτηση που ξεκινά, να γίνει ένας ουσιαστικός διάλογος ώστε το αποτέλεσμα να είναι το καλύτερο δυνατό. Ελπίζω να μην επικρατήσει αυτό που συνήθως συμβαίνει, ιδιαίτερα από τη μεριά της αντιπολίτευσης, να γίνονται δηλαδή μονόλογοι κομματικού πατριωτισμού, που δεν αποβλέπουν στη βελτίωση του νόμου, αλλά αποκλειστικά στην προώθηση των κομματικών τους επιδιώξεων.

Κυρίες και Κύριοι

Αποτελεί κοινό τόπο ότι η χώρα μας βρίσκεται στην καρδιά μιας μεγάλης δίνης. Αδυνατεί τουλάχιστον δημοσιονομικά να κάνει τις δικές της επιλογές, είναι υποχρεωμένη να υιοθετεί ένα πλαίσιο πολιτικής που θα συμφωνείται με τους εταίρους προκειμένου σε πρώτη φάση να σταθεροποιηθεί η κατάσταση και στη συνέχεια με άλλες πολιτικές να καταφέρει να καταρτίσει και να υλοποιήσει ένα εθνικό σχέδιο για το μέλλον της χώρας.

Πριν μερικές μέρες, στις 21 Ιουλίου, στις Βρυξέλλες, στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης, ελήφθη μια ιστορική απόφαση, που αφορά τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους. Η απόφαση αυτή, δεν αφορά μόνο την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης στην Ελλάδα, αλλά την Ευρωζώνη στο σύνολό της. Και είναι πολύ σημαντική η διάσταση που έδωσε ο ίδιος ο Τρισέ, όταν χαρακτήρισε την πρόσφατη απόφαση ως μέρος της νομισματικής μας πολιτικής. Πράγματι, η επιμήκυνση της διάρκειας του ελληνικού χρέους και η σημαντική μείωση του κόστους αποπληρωμής, ειδικά τα επιτόκια, πραγματοποιήθηκαν στα πλαίσια μιας ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής, που αποτελούσε με μεγάλο ζητούμενο της οικονομικής πολιτικής της Ε.Ε. μετά την κρίση του 2008. Τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής θα πρέπει να τις κατανοήσουμε στο πλαίσιο αυτό. Δηλαδή στα πλαίσιο άσκησης συντονισμένης νομισματικής πολιτικής. Αυτό έχει μεγάλη σημασία διότι δείχνει την αποφασιστικότητα της Ευρωζώνης σχετικά με τη συνοχή της, και τη διάθεση να καταπολεμηθούν οι συνέπειες της κρίσης με την αναδιάταξη των πόρων του ΕΣΠΑ – αυτό που έγινε γνωστό σαν νέο σχέδιο Μάρσαλ -.

Μέτρα  διαρθρωτικού-αναπτυξιακού χαρακτήρα και νομισματικής πολιτικής  για πρώτη φορά χρησιμοποιούνται συντονισμένα από την Ε.Ε. ώστε να τεθούν οι οικονομίες των χωρών που έχουν προβλήματα στο  έλλειμμα και στο δημόσιο χρέος σε μια αναπτυξιακή τροχιά. Το ζήτημα της ανάπτυξης τίθεται σήμερα επί τάπητος. Όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για άλλες χώρες με όμορα προβλήματα όπως η Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία κ.λ.π.

Η επιμήκυνση του χρονικού ορίζοντα αποπληρωμής του χρέους σε συνδυασμό με τη μείωση των επιτοκίων σημαίνει για τη χώρα μας εξοικονόμηση πόρων μεγαλύτερη των 20 εκατ.€. Αυτή η εξοικονόμηση σε συνδυασμό με αυτό που λέγεται σχέδιο Μάρσαλ, μπορεί να θέσει ξανά την οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης.

Όμως θα πρέπει να γίνει απόλυτα σαφές ότι το ξεπέρασμα της κρίσης ή θα γίνει από εμάς -εννοώ πολιτικές δυνάμεις, παραγωγικές τάξεις, πνευματική ηγεσία, λαός – ή δε θα συμβεί. Οι λύσεις ή θα δοθούν από εμάς ή δε θα υπάρξουν. Γι” αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να αξιοποιήσουμε τα θετικά του μηχανισμού στήριξης, να ελαχιστοποιήσουμε ή και να ακυρώσουμε τα αρνητικά, να δώσουμε ουσιαστικές απαντήσεις με συνέπεια σ” ένα κλίμα εθνικής συνεννόησης και γιατί όχι εθνικής συστράτευσης.

Για να έχει θετικά αποτελέσματα και διάρκεια για τη χώρα μας η πρόσφατη απόφαση πρέπει να συνδυαστεί με γενναία μέτρα που θα ληφθούν και θα υλοποιηθούν από εμάς.

Στον τομέα της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας και των αποκρατικοποιήσεων

Στην αποτελεσματικότητα λειτουργίας του δημόσιου τομέα

Στη μείωση των δαπανών

Στη βελτίωση της φοροσυλλεκτικής ικανότητας

Στο ξεπέρασμα του τέρατος της γραφειοκρατίας

Στο ξεμπλοκάρισμα των ιδιωτικών επενδύσεων που λιμνάζουν

Με τη δημιουργία αποκεντρωμένων ανά περιφέρεια αποφασιστικών δομών που θα διευκολύνουν τις αναπτυξιακές διαδικασίες και πολλά άλλα.

Κ.Κ.

Ο δρόμος για την έξοδο από την κρίση είναι μακρύς και δύσκολος. Χρειάζονται νομοθετικές παρεμβάσεις από εμάς στη Βουλή. Κυρίως όμως χρειάζεται υλοποίηση αυτών των αποφάσεων. Χρειάζεται έλεγχος για την πορεία εφαρμογής αυτών των αποφάσεων.

Με άλλα λόγια χρειάζεται θεμελιακή αναδιάρθρωση των δημοσίων οικονομικών υπηρεσιών και ορθολογική μείωση του κράτους. Και βέβαια έξοδος από τη μεγάλη ύφεση που συρρικνώνει την ελληνική οικονομία. Αυτό σημαίνει παραγωγή νέου πλούτου γιατί χωρίς αυτό δε μπορεί να λυθεί κανένα από τα βασικά μακροοικονομικά προβλήματα που μας έχουν φέρει στο χείλος της αβύσσου.

Λύσεις σε όλα τα πιο πάνω επιχειρεί  να δώσει το πολυνομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα. Και όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση προκειμένου η Ελλάδα να βρει τη δημοσιονομική της ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια πρέπει ως πρώτο στόχο να κατακτήσει το πλεονέκτημα των πρωτογενών πλεονασμάτων από το επόμενο έτος. Πρέπει ν” ανακτήσει την αξιοπιστία της απέναντι στους εταίρους και τους πιστωτές. Πρέπει να δείξει συνέπεια και αποτελεσματικότητα στη συμπεφωνημένα. Και οφείλω να επαναλάβω κάτι που κατ” επανάληψη έχει τονίσει και ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και ο Υπουργός Οικονομικών κ. Βενιζέλος, ότι κάθε πράξη συνέπειας  έναντι των υποχρεώσουν που έχουν αναληφθεί ενισχύει τη διαπραγματευτική θέση της χώρας, λειτουργεί ευεργετικά για τον κάθε Έλληνα πολίτη του οποίου το προσωπικό, βιοτικό επίπεδο είναι άρρηκτα συνυφασμένο με το επίπεδο της ελληνικής οικονομίας. Του Έλληνα πολίτη που σήμερα βλέπει το μηνιαίο του εισόδημα να ελαττώνεται και τον προγραμματισμό της ζωής του ν” ανατρέπεται. Του Έλληνα πολίτη που απαιτεί ένα τέλος στις θυσίες του και στον οποίο οφείλουμε να δείξουμε ένα φως στο βάθος του τούνελ.

Κ.Κ.

Στο νομοσχέδιο περιλαμβάνονται ρυθμίσεις για την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας. Στο πρώτο μέρος καθορίζεται το πλαίσιο των τουριστικών επενδύσεων με ειδική πρόβλεψη για τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα με σκοπό την προσέλκυση επενδύσεων

Βασικός στόχος του νομοσχεδίου είναι η αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης.  Στοχεύει στη μείωση των δημοσίων δαπανών, στη βελτίωση της άσκησης οικονομικής πολιτικής, την είσοδο της οικονομίας σε αναπτυξιακή τροχιά και τον προσανατολισμό των επενδύσεων σε τομείς που έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα όπως ο τουρισμός.

Στο τρίτο μέρος επιδιώκεται η ρύθμιση της αγοράς και εποπτείας των τυχερών παιγνίων. Υπάρχουν ακόμα πολλές διατάξεις που αφορούν τη βελτίωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, τον εξορθολογισμό των διαδικασιών περαίωσης, την αντιμετώπιση εκκρεμών συνταξιοδοτικών, φορολογικών και τελωνειακών ζητημάτων και θεμάτων που αφορούν τη διοικητική οργάνωση του Υπουργείου Οικονομικών.

Η λογική του νομοσχεδίου έγκειται στο γεγονός ότι θα πρέπει να τακτοποιηθούν με τον κοινωνικά δικαιότερο και οικονομικά αποτελεσματικότερο τρόπο τα προβλήματα της δημοσιονομικής κρίσης και ταυτόχρονα να δοθεί σαφές μήνυμα στον ιδιωτικό τομέα σχετικά με τις επενδύσεις και το μακροπρόθεσμο αναπτυξιακό πρότυπο που αν ακολουθηθεί θα έχει σημαντική απόδοση. Γιατί αναμφίβολα, μόνο με επενδύσεις και ανάπτυξη θα μπορέσει να καταστεί διαχειρίσιμο το έλλειμμα και το χρέος. Όμως για να γίνει αυτό πρέπει σήμερα να περισταλούν οι δαπάνες και να αυξηθούν τα δημοσιονομικά έσοδα με τρόπο κοινωνικά δίκαιο, οικονομικά ορθολογικό και αποτελεσματικό από τη σκοπιά της οικονομικής πολιτικής. Στο βαθμό που, όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία του πρώτου εξαμήνου του Υπουργείου Οικονομικών, υπάρχει υπέρβαση στις δαπάνες και υστέρηση στα έσοδα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να θέσουμε τα θεμέλια για να λειτουργεί ο δημόσιος τομέας στη βάση του ελάχιστου κόστους. Η περιστολή των δαπανών αυτών μπορεί να χρησιμοποιηθεί με τις νέες αρχές που φέρει το νομοσχέδιο για τη στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων και ειδικά του ΟΠΑΔ και του ΙΚΑ. Μπορεί δηλαδή να γίνει χωρίς καμία υποχώρηση του κοινωνικού κράτους.

Κ.Κ.

Παρότι θα μας δοθεί η δυνατότητα να μιλήσουμε αναλυτικά για τα επιμέρους κεφάλαια και άρθρα του νομοσχεδίου, οφείλω να κάνω κάποιες κατ” αρχήν αναφορές στο τρίτο μέρος του νομοσχεδίου όσον αφορά τη ρύθμιση της αγοράς και της εποπτείας των τυχερών παιγνίων. Πρώτον να τονίσω ότι ο Υπουργός έκανε δεκτές πολλές από τις παρατηρήσεις μας αποδεικνύοντας την πρόθεσή του να αντιμετωπίσει με τον βέλτιστο τρόπο τις πολλές επιμέρους πτυχές του δύσκολου αυτού θέματος.

Κ.Κ.

Η ελληνική πολιτεία,  όσον αφορά την αγορά των τυχερών παιχνιδιών, ακολούθησε, μέχρι σήμερα, πολιτική περιοριστικού παιχνιδιού στηριζόμενη στην αποκλειστική παραχώρηση των τυχερών παιχνιδιών σε συγκεκριμένους παρόχους (ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, Κρατικά Λαχεία και Καζίνο) και σε ένα εξίσου περιορισμένο δίκτυο αποκλειστικών σημείων πώλησης. Με τον τρόπο αυτόν τα τυχερά παιχνίδια διεξάγονται μόνο από νόμιμους και ελεγχόμενους  παρόχους σε αποκλειστικούς χώρους. Αυτό τελεί σε απόλυτη εναρμόνιση με το νομοθετικό πλαίσιο της Ε.Ε. και τις υπαγορεύσεις του Δικαστηρίου της Ε.Ε. και κυρίως με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του εν λόγω προϊόντος. Η γενική κατεύθυνση σε όλες τις χώρες της Ευρώπης στηρίζεται στη θέσπιση και αποτελεσματική λειτουργία μηχανισμού αυστηρού ελέγχου των παρόχων των τυχερών παιχνιδιών. Οι αρχές αυτές τηρούνται απαρέγκλιτα στο παρόν νομοσχέδιο, όπως επίσης και η υπεράσπιση του μονοπωλίου του ΟΠΑΠ,  που είναι σύμφωνο με το κοινοτικό δίκαιο, αφού αποσκοπεί στην εξασφάλιση υψηλού επιπέδου προστασίας της δημόσιας τάξης και των καταναλωτών.

Όμως πέραν αυτών των νόμιμων πόλων των τυχερών παιχνιδιών, στη χώρα μας ο παράνομος τζόγος καλά κρατεί. Υπάρχουν αναλύσεις που λαμβάνουν υπόψη μόνο τα επίσημα στοιχεία, οι οποίες δείχνουν ότι οι Έλληνες ποντάρουν πάνω από το 8% του ΑΕΠ, περίπου 13 δις€ στη θεά τύχη. Σ” αυτό τον παράνομο τζόγο συμβάλλει και η καινούργια τεχνολογία με το διαδικτυακό στοιχηματισμό. Σύμφωνα με την έκθεση του Υπουργείου Οικονομικών ο παράνομος τζόγος (παιγνιομηχανές και διαδίκτυο) στη Ελλάδα ανέρχεται σε 4δις€ ετησίως. Το ελληνικό κράτος αδυνατεί να ελέγξει τον παράνομο τζόγο. Μάλιστα υπάρχουν και διαφημίσεις στους δρόμους και τις εφημερίδες παράνομου στοιχηματισμού.

Για ολ” αυτά σίγουρα κάτι έπρεπε να γίνει. Να υπάρξει δηλαδή ρύθμιση στην αγορά και εποπτεία στα τυχερά παιχνίδια. Και παράλληλα να ενισχυθούν οι μηχανισμοί του κράτους που θα μπορούν να πατάξουν τις παράνομες δράσεις. Το θέμα αναμφίβολα είναι δύσκολο.

Η λύση που προωθείται  μέσω του νομοσχεδίου είναι τέτοια που

• § Δεν αλλοιώνει τη λειτουργία, τη νοοτροπία και το ήθος της κοινωνίας
• § Προσφέρει διαφάνεια, κοινωνικό έλεγχο
• § Συμμορφώνεται απολύτως στη νομολογία του Δικαστηρίου της Ε.Ε.
• § Εξασφαλίζει δημοσιονομικό όφελος και όφελος σε σχέση με το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων
• § Ενισχύει την αξία του ΟΠΑΠ
• § Εξασφαλίζει τον έλεγχο του δημοσίου και της Βουλής στο ελεγχόμενο άνοιγμα της αγοράς των τυχερών παιχνιδιών

Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται συγχρόνως το μάξιμουμ των εσόδων υπέρ του δημοσίου χρέους από τον ΟΠΑΠ και το μίνιμουμ των κοινωνικών, ηθικών, παιδαγωγικών και πολιτικών συνεπειών που ούτως ή άλλως εμπεριέχονται στα τυχερά παιχνίδια.

Αυτό εξασφαλίζεται με την παραχώρηση του συνόλου των παιγνιομηχανημάτων στον ΟΠΑΠ, αναμένεται η άμεση είσπραξη πάνω από 500εκατ.€ αλλά και με παράλληλες δράσεις όπως η επέκταση της σύμβασης του ελληνικού δημόσιου με τον ΟΠΑΠ που αναμένεται να εξασφαλίσει πάνω από 400εκατ.€.

02/08/2011

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι

Συζητάμε σήμερα στη Βουλή για την κύρωση του απολογισμού και ισολογισμού του κράτους του οικονομικού έτους 2009. Ο προϋπολογισμούς του έτους 2009 καταρτίστηκε από τη Ν.Δ. και εκτελέστηκε κατά τα 10/12 από αυτή. Η συζήτηση αυτή έχει νόημα σήμερα να εκτιμήσουμε με επίσημα στοιχεία την αξιοπιστία αυτού του προϋπολογισμού. Και πράγματι Κ.Κ. προκαλεί θλίψη και οργή, η αποκάλυψη της πραγματικότητας ιδιαίτερα αν συνδυαστεί με τις προβλέψεις των συντακτών αυτού του προϋπολογισμού. Αποτελεί παράδειγμα ανευθυνότητας, παράδειγμα επικινδυνότητας, παράδειγμα προς αποφυγή του τρόπου διακυβέρνησης της χώρας.

Τι να πει κανείς, ότι το έλλειμμα ξεκίνησε με πρόβλεψη 2% του ΑΕΠ στον προϋπολογισμό του 2009, την άνοιξη ανέβηκε στο 3,7%, το φθινόπωρο στο 6% και εντέλει έπειτα από τον έλεγχο της Eurostat  εκτινάχθηκε στο 15,4%. Αλήθεια πώς μπορεί να αισθάνονται οι Βουλευτές της Ν.Δ., πολλοί των οποίων ψήφισαν αυτόν τον προϋπολογισμό, που προέβλεπε έλλειμμα 2%. Δηλαδή 5 δις € σε απόλυτα νούμερα και τώρα βλέπουν ότι το έλλειμμα κατέληξε να είναι 36 δις €.

Κ.Κ.

Αυτή η Κυβέρνηση που κατέθεσε  αυτόν τον προϋπολογισμό κατά τη γνώμη αποτελεί τον ορισμό της ανεύθυνης και εθνικά επικίνδυνης Κυβέρνησης. Και βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι απεχώρησε πανικόβλητη κάτω από το βάρος των ευθυνών της, αφήνοντας άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά που αυτή η ίδια άναψε. Και προβληματίζει ιδιαίτερα η αλαζονεία και η εμμονή των περισσοτέρων ομιλητών της μείζονος αντιπολίτευσης οι οποίοι εξακολουθούν να βλέπουν την πραγματικότητα μέσα από παραμορφωτικούς φακούς. Αυτή την πλαστή πραγματικότητα όμως την βλέπουν μόνο αυτοί. Όλοι οι άλλοι και κυρίως ο ελληνικός λαός βλέπουν αλλά και βιώνουν την πραγματικότητα, έχουν καταλογίσει τις ευθύνες και προσβλέπουν την έξοδο από την κρίση στη σημερινή Κυβέρνηση, στο σημερινό Πρωθυπουργό.

Προκαλεί μάλλον ΘΥΜΗΔΙΑ ο ισχυρισμός του εισηγητή της Ν.Δ. ότι το έλλειμμα εκτοξεύθηκε επειδή δεν πήρε έγκαιρα μέτρα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τους 2 τελευταίους μήνες του 2009. Είναι επιχείρημα έωλο και παιδαριώδες που δεν πείθει ούτε τον σκληρό πυρήνα των οπαδών της. Την ίδια θυμηδία προκαλεί το επιχείρημα ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ευθύνεται για την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Η Ν.Δ. παρέλαβε χρέος της τάξης των 168 δις € και το παρέδωσε 298 δις € . Σε 5 χρόνια δηλαδή διπλασίασε περίπου το χρέος που είχε το ελληνικό κράτος από την ίδρυσή του. Γι” αυτό κύριοι συνάδελφοι της Ν.Δ. καλά θα κάνετε να κάνετε την αυτοκριτική σας και να συμβάλλετε θετικά από την θέση που σας έταξε ο ελληνικός λαός στην πορεία ανόρθωσης της χώρας που επιδιώκει η σημερινή Κυβέρνηση. Και είναι λυπηρό ν” ακούγονται από τον αρχηγό σας συνταγές μαθητευόμενων μάγων για μηδενισμό του ελλείμματος και περιορισμό του χρέους. Είναι ίδιες συνταγές που οδήγησαν τη χώρα σ” αυτή τη μεγάλη οικονομική κρίση.

Αν δεν μπορείτε λοιπόν να συμμετέχετε στην εθνική ανάγκη ανόρθωσης της χώρας, μην εκμεταλλεύεστε τα συναισθήματα των πολιτών οι οποίοι πραγματικά στενάζουν κάτω από το βάρος της οξείας οικονομικής κρίσης που εσείς προκαλέσατε κατά κύριο λόγο. Βεβαίως όχι μόνο εσείς. Έχουμε και εμείς ευθύνες από το Κυβερνητικό παρελθόν μας αλλά και σήμερα. Και οφείλουμε όπου βρίσκουμε λάθη στη ρότα να επανορθώνουμε.

Κ.Κ.

Όλοι γνωρίζουμε τη δραματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι το φάντασμα της κατάρρευσης πλανιέται ακόμα πάνω από την Ελλάδα. Τα μεγάλα οξυμένα και πολλαπλά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας δεν τα έχουμε περάσει, είναι ακόμα μπροστά μας. Με την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης, η Ελλάδα κατάφερε να εξασφαλίσει παράταση στην επιβίωσή της παραμένοντας στη ζώνη του Ευρώ. Και χρειάζεται εδώ να θυμίσω πως από τα κραχ που έχουν συμβεί στο παρελθόν δεν κινδύνευσαν ποτέ οι έχοντες. Οδηγήθηκαν όμως στην απόλυτη εξαθλίωση οι μη προνομιούχοι, οι μισθωτοί, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι. Άλλωστε την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης δεν την υπαγόρευσε ούτε η πλουτοκρατία ούτε οι ξένοι ούτε οι κερδοσκόποι ούτε ο διεθνής καπιταλισμός και ιμπεριαλισμός. Υπόλογη είναι στο σύνολό της  η πολιτική τάξη της χώρας μας για την ανικανότητά της να αντιμετωπίσει τα μεγάλα και υπαρκτά προβλήματα που επί πολλά χρόνια χτυπούσαν κόκκινο. Υπόλογη είναι η μη παραγωγική Ελλάδα. Η Ελλάδα της αυταρέσκειας, της υπερκατανάλωσης, της ήσσονος προσπάθειας, της ανομίας, της διαπλοκής, της δημαγωγίας του λαϊκισμού και της διαφθοράς. Και έχουμε να κάνουμε πολλά ακόμα ως Κυβέρνηση πάνω σε αυτά.

Η Κυβέρνηση πετυχαίνει τους στόχους για μείωση του ελλείμματος. Η μείωσή του κατά 6% την προηγούμενη χρονιά είναι αξιοσημείωτη και σημαντική. Επιτεύχθηκε με τις θυσίες του ελληνικού λαού. Οφείλει τώρα να συγκροτήσει ένα συνεκτικό και εφαρμόσιμο εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο το οποίο θα αμβλύνει τις δυσμενείς επιπτώσεις των μέτρων που έχουν ληφθεί. Καλείται να συμβιβάσει δύο εκ των πραγμάτων αντιφατικά πράγματα. Την επίτευξη της δημοσιονομικής εξυγίανσης και τον απεγκλωβισμό της χώρας από τα δεινά μιας παρατεταμένης ύφεσης. Για να γίνει αυτό χρειάζεται η αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων του τόπου. Αξιοποίηση όλων των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του. Η οριστική έξοδος από την κρίση δε μπορεί παρά να στηριχθεί σε ένα εθνικό σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που θα υπερβαίνει τις συμβατικές υποχρεώσεις που μας επιβάλλει το μνημόνιο και θα κατανέμει δίκαια τα βάρη. Κύριε Υπουργέ αν θέλετε να εισπράξετε οφειλές να εφαρμόσετε στην πράξη φορολογική δικαιοσύνη να κάνετε δίκαιη κατανομή των βαρών, υπάρχουν τρόποι. Δε θα τους βρείτε στέλνοντας στη δικαιοσύνη μικροοφειλέτες της εφορίας, ολίγων ευρώ. Αρκετή ύλη έχει η δικαιοσύνη που αντικειμενικά φτάνει στα όρια της αρνησιδικίας. Μην της προσθέσετε και άλλη. Άλλωστε δε θα έχετε ορατό οικονομική όφελος. Χρήματα μπορείτε να βρείτε. Να δώσω 2 παραδείγματα. Αν αναψηλαφήσετε τη λίστα των οφειλετών των 35 δις €. Αλήθεια πότε θα δημοσιεύσετε τις καταστάσεις; Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός από ετούτο το βήμα δεσμεύθηκε να γίνουν. Γιατί δεν το πράττετε; Να σας πω άλλο παράδειγμα. Μπορείτε να στείλτε το ΣΔΟΕ στο ημικρατικό-κοινωφελούς χαρακτήρα  Ερρίκος Ντυνάν, να δείτε ότι εκεί λειτουργεί μια ιδιωτική κλινική κατά παράβαση κάθε νόμου και κάθε έννοιας δικαίου. Θα δείτε λοιπόν ότι παρά τη γνωμοδότηση τμήματος του νομικού συμβουλίου του κράτους, εκεί καλά κρατεί. Βέβαια ολ” αυτά ξεκίνησαν επί υπουργίας του κ. Αβραμόπουλου. Όμως είμαστε Κυβέρνηση ήδη 18 μήνες και κάτι πρέπει να κάνουμε. Η χώρα μας ή θα γίνει παραγωγική ή θα διολισθαίνει όλο ένα και περισσότερο στη δύνη αυτής της πρωτοφανούς κρίσης.

Κ.Κ.

Η σημερινή συζήτηση φέρνει στην επιφάνεια συγκεκριμένα ερωτήματα που πολλές φορές έχουν διατυπωθεί στο παρελθόν απ” όλες τις πτέρυγες της Βουλής.

• § Μπορεί η χώρα μας να καταρτίσει έναν εθνικό αξιόπιστο προϋπολογισμό;
• § Μπορεί να ελέγξει την εκτέλεσή του;
• § Επιτυγχάνονται οι στόχοι του;
• § Υπάρχει πλήρης αποτύπωση για το πού παν τα χρήματα των φορολογουμένων;
• § Ο προϋπολογισμός αυτός μπορεί να δεσμεύσει την πολιτεία, τις παραγωγικές δυνάμεις, την οργανωμένη κοινωνία;
• § Θα έχουμε και στο μέλλον συζητήσεις σαν τη σημερινή όπου ψηφισμένοι προϋπολογισμοί καταλήγουν να αποτελούν μνημεία ανευθυνότητας;

Έχω την εδραία πεποίθηση ότι η σημερινή Κυβέρνηση με το έργο της απαντά θετικά στα πιο πάνω ερωτήματα. Έχει βελτιώσει αποφασιστικά και την ποιότητα της δημοσιονομικής διαχείρισης και την ενίσχυση της λογοδοσίας. Είχα την ευκαιρία να εισηγηθώ στη Βουλή το νόμο 3871/10 για τη δημοσιονομική διαχείριση και ευθύνη. Ο νόμος αυτός αποτελεί ένα σημαντικό καθοριστικό και στέρεο βήμα, στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής εξυγίανσης, του εξορθολογισμού και του ελέγχου των δημοσίων δαπανών. Με το νόμο αυτό ενισχύθηκε ουσιαστικά η αξιοπιστία, η λειτουργικότητα και η αποτελεσματικότητα στην εκτέλεση του προϋπολογισμού.

Σήμερα υπάρχουν δημοσιονομικοί κανόνες και αρχές στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Σήμερα ο προϋπολογισμός είναι διαφανής και αυτοαποκαλυπτικός. Υπάρχει δυνατότητα ελέγχου των δημοσίων δαπανών. Έχουν εισαχθεί ισχυροί θεσμοί διαφάνειας, δημοσιοποίησης των στοιχείων και λογοδοσίας προς τη Βουλή και τους πολίτες. Τέτοια μέτρα χρειάζονται κατά τη γνώμη μου και όχι συνταγματικές εγγυήσεις έξωθεν προτεινόμενες ή επιβαλλόμενες. Και δράττομαι της ευκαιρίας κύριε Πρόεδρε να σας ζητήσω να επισπεύσετε τη δημιουργία γραφείου προϋπολογισμού στο Κοινοβούλιο που περιγράφεται μεν στο νόμο, δεν έχει όμως ακόμα συσταθεί.

Κ.Κ.

Θέλω να πιστεύω ότι ποτέ στο μέλλον καμία Κυβέρνηση καμιάς παράταξης δε θα καταρτίσει τέτοιον αναξιόπιστο προϋπολογισμό όπως αυτόν του 2009. Ο λαός αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κατάστασης και είναι πρόθυμος να στηρίξει ένα πολιτικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Αρκεί να γνωρίζει ότι οι θυσίες του θα συμβάλλουν στην αναμόρφωση της χώρας. Και εμείς εδώ οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι το διακύβευμα δεν είναι το κυβερνητικό παρόν της παράταξής μας ούτε η κυβερνησιμότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το διακύβευμα είναι οι ανάγκες και οι απαιτήσεις της πατρίδας μας.

02/03/2011

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΑ.ΣΟ.Κ. Β” ΠΕΙΡΑΙΑ

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς: τον Υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου και
τον Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων κ. Δ. Ρέππα

Θέμα: Άσκηση φιλοκαταναλωτικής πολιτικής από την ΕΕΤΤ

Κύριοι Υπουργοί,

Όπως είναι γνωστό, η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) είναι ανεξάρτητη αρχή, κατά νόμο αρμόδια για την εποπτεία της τηλεπικοινωνιακής αγοράς αλλά και για την έγκριση της τιμολογιακής πολιτικής του ΟΤΕ.

Πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας δημοσιεύματα και αναρτήσεις στο διαδίκτυο, τα οποία ασκούν αρνητική κριτική στην ΕΕΤΤ σε σχέση με τη διαμόρφωση της τιμολογιακής πολιτικής, ιδιαίτερα αυτής που αφορά την ευρυζωνικότητα στην χώρα μας. Της καταλογίζεται ότι η πολιτική της δεν κινείται προς όφελος των καταναλωτών.

Με δεδομένο ότι, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσεως, η Πολιτεία, μέσω της εκπροσώπησής της στο μετοχικό κεφάλαιο του ΟΤΕ, αλλά και οι ανεξάρτητες αρχές οφείλουν ν” ασκούν πολιτική προστασίας των καταναλωτών,

Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:

1. Υπάρχει χρονικό όριο εντός του οποίου η ΕΕΤΤ οφείλει να εγκρίνει ή να απορρίπτει τα προτεινόμενα από τον ΟΤΕ τιμολόγια; Προτίθεστε να επιβάλλετε συγκεκριμένα όρια;
2. Πόσες προτάσεις τροποποίησης τιμολογίων έχουν υποβληθεί από τον ΟΤΕ τους τελευταίους πέντε (5) μήνες; Πόσες από αυτές έχουν εγκριθεί και πόσες απορριφθεί; Πόσες από αυτές εκκρεμούν για απάντηση από την ΕΕΤΤ;
3. Ποια είναι τα τιμολόγια ευρυζωνικών υπηρεσιών (ADSL) και ποια αντίστοιχα των υπόλοιπων τηλεπικοινωνιακών παρόχων; Πώς ερμηνεύεται αυτή η διαφορά;
4. Γιατί καθυστερεί η άμεση αναβάθμιση ταχυτήτων ευρυζωνικής πρόσβασης (ADSL) που ανακοίνωσε ο ΟΤΕ – η οποία προκάλεσε αντιδράσεις στους καταναλωτές – κατά μείζονα δε λόγο όταν η χώρα μας υπολείπεται των εταίρων της στην ΕΕ στον τομέα αυτό, με αποτέλεσμα ο καταναλωτής να μην απολαμβάνει χαμηλού κόστους υπηρεσίες;
5. Με ανακοινώσεις της η ΕΕΤΤ χαίρει για το επίπεδο του ανταγωνισμού στη χώρα μας στην αγορά των τηλεπικοινωνιών. Αντικειμενικά όμως, τον εφαρμόζει μονομερώς με θύμα τον καταναλωτή. Εντέλει ποια είναι η πολιτική της στον τομέα αυτό; Ποιο θεωρεί η ΕΕΤΤ, ότι πρέπει να είναι το μερίδιο αγοράς του ΟΤΕ στην ελληνική αγορά; Με ποιες πολιτικές το επιδιώκει;

18-3-2010
Ο ΕΡΩΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
Δημήτρης Λιντζέρης

Κυρίες και Κύριοι,

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Και εφέτος η συζήτηση του προϋπολογισμού δεν ήταν τίποτε άλλο παρά άθροισμα μονολόγων. Και όμως ήταν ευκαιρία η σημερινή πανθομολογούμενη κρίση να αποτελέσει την έναρξη για πραγματικό διάλογο συνεννόηση, σύνθεση και ή δυνατόν συστράτευση, για να γεννηθεί η ελπίδα που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος και ο λαός.

Κυρίες και Κύριοι,

Η οικονομία είναι ο δείκτης για την πρόοδο, την ευημερία, την ανάπτυξη της χώρας και της κοινωνίας. Είναι όπως η καρδιά ενός οργανισμού. Αν πάψει να χτυπά τότε κόβεται το νήμα της ζωής. Και όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι ο κίνδυνος της κατάρρευσης, της πτώχευσης δεν έχει απομακρυνθεί οριστικά από τη χώρα μας. Τα μεγάλα και οξυμένα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι ακόμα μπροστά μας.

Η οξεία οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι κατά κοινή ομολογία η μεγαλύτερη της μεταπολεμικής περιόδου. Το έλλειμμα το χρέος και η απουσία ανταγωνιστικότητας είναι τα 3 μείζονα ενδογενή προβλήματα που συνθέτουν την κρίση και εκπέμπουν ένα ηχηρό ΣΟΣ.

Χρόνια τώρα, υποβαθμίζαμε το γεγονός ότι η χώρα καταναλώνει περισσότερα απ” όσα παράγει. Αγνοούσαμε επιδεικτικά ότι ζούσαμε με δανεικά. Ανεχόμασταν τη λειτουργία ενός προβληματικού δημόσιου τομέα. Απολαμβάναμε τα πρόσκαιρα κέρδη και οφέλη αγνοώντας τις μακροπρόθεσμες ζημιές.

Σήμερα όμως ο κόμπος έφτασε στο χτένι και οφείλουμε να δούμε την αλήθεια κατάματα.

Να αναγνωρίσουμε ότι υπεύθυνες είναι όλες εκείνες οι πολιτικές που υποτίμησαν την ανάγκη δημοσιονομικής πειθαρχίας της χώρας. Που αδιαφορούσαν για την εκτίναξη των ελλειμμάτων, υποτιμώντας τους θανάσιμους κινδύνους της αλόγιστης αύξησης του δημόσιου χρέους.

Είναι πλέον πασιφανές ότι το υπόδειγμα ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας έχει πλέον κορεστεί. Αν θέλουμε οικονομική ανάπτυξη πρέπει να επικεντρωθούμε στους  προσδιοριστικούς παράγοντες του προϊόντος που παράγουμε. Πρέπει να δώσουμε συγκεκριμένες απαντήσεις για τις σχέσεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Για τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας και κυρίως πώς μπορούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα να μεταφραστούν σε συγκεκριμένες πολιτικές και βεβαίως να αποδώσουν συγκεκριμένα αποτελέσματα.

Η μεγάλη οικονομική κρίση καλεί όλους μας να τραβήξουμε την κουρτίνα στην άκρη. Τα προβλήματα είναι μπροστά μας και είναι γνωστά. Δε μπορούμε να τα κρύβουμε ή να τα προσπερνάμε.

Ακούγονται πολλά για τα μνημόνιο. Η Ελλάδα πριν ένα χρόνο είχε να διαλέξει ανάμεσα στην χρεοκοπία  ή στη δυνατότητα να κερδίσει χρόνο και να προσπαθήσει σκληρά να ξανασταθεί στα πόδια της. Τρίτος δρόμος ούτε υπήρξε ούτε προτάθηκε από κανένα. Δε μπορώ να φανταστώ καμία ελληνική Κυβέρνηση που θα επέλεγε διαφορετικά. Η επιλογή της πτώχευσης που κάποιοι αβασάνιστα υπαινίσσονται θα συνιστούσε απονενοημένη κίνηση εθνικής αυτοκτονίας, φτώχειας και παρακμής για αρκετές γενεές Ελλήνων.

Σήμερα όμως δε βρισκόμαστε μπροστά σε αυτό το δίλλημα. Αυτό πέρασε και απαντήθηκε. Σε κάθε περίπτωση θα κριθεί ιστορικά.

Η Κυβέρνηση σήμερα καλείται να συγκροτήσει ένα ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο. Να λάβει σειρά μέτρων που θα άμβλυναν τις δυσμενείς συνέπειές του. Οφείλει να συνθέσει τις  επιμέρους πολιτικές της, σε μια πειστική πρόταση που θα απεγκλωβίσει τη χώρα βήμα-βήμα από τα δεινά μιας παρατεταμένης ύφεσης.

Ας σταματήσει λοιπόν η αντιπολίτευση να αναζητά υπεύθυνους για τους υπαίτιους του μνημονίου. Ας κοιτάξει στον καθρέφτη και θα τον δει. Αλλά και η ελάσσονα αντιπολίτευση ας πάψει να εκμεταλλεύεται τα συναισθήματα των πολιτών. Υπόλογοι για το μνημόνιο δεν είναι η τρόικα ή οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης. Υπόλογη είναι στο σύνολο της η πολιτική τάξη της χώρας μας και  η καταστροφική πολιτικής της τελευταίας 6ετίας.

Η Ελλάδα σήμερα για να έχει μερίδιο στο μέλλον, οφείλει να θέσει ένα νέο εθνικό μετρήσιμο στόχο. Οι προηγούμενοι μεγάλοι στόχοι που ήταν η ΕΟΚ και η ΟΝΕ, έμειναν μετέωροι. Αφού αντιμετωπίστηκαν σαν σκοπός και όχι ως αφετηρία.

Η παραγωγική Ελλάδα μπορεί να είναι ο νέος εθνικός μετρήσιμος στόχος.

Κυρίες και Κύριοι,

Οι πολίτες μας παρακολουθούν όλους με αγωνία. Οφείλουμε όλοι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Να προτάξουμε το κοινωνικό όφελος στο πολιτικό κόστος. Να εγκαταλείψουμε τις άγονες κομματικές αντιπαραθέσεις.

Η Κυβέρνηση καλείται ν” αποδείξει ότι η πολιτική της δημιουργεί στέρεες βάσεις για την υπέρβαση της κρίσης. Οι πολίτες μπορούν να κατανοήσουν τη σκληρότητα των μέτρων. Δε μπορούν όμως να δικαιολογήσουν αστοχίες, λάθη και παραλείψεις. Οι πολίτες δεν αντιστρατεύονται τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στη δημόσια διοίκηση και στις ΔΕΚΟ. Στηρίζουν τις διαρθρωτικές αλλαγές. Δεν είναι όμως διαρθρωτικές αλλαγές η  οριζόντια μείωση μισθών. Που βεβαίως είναι και άδικες και αναποτελεσματικές. Διαρθρωτικές αλλαγές είναι αυτές που συμβάλλουν στην ανάπτυξη και στην ανταγωνιστικότητα. Και προϋποθέτουν μελέτη σε βάθος και λήψη συγκεκριμένων μέτρων.

Παραδείγματος χάρη για την ΕΘΕΛ  η οποία το 2009 μετέφερε 420 εκατ. επιβάτες και εισέπραξε μόλις 104 εκατ.€.  Με ανείσπρακτες βεβαιωμένες οφειλές 640 εκατ.€ από 6 συναρμόδια υπουργεία για τα οποία μάλιστα στον προϋπολογισμό δεν υπάρχει κωδικός. Για όλα αυτά δεν ευθύνονται οι οδηγοί και μηχανικοί της ΕΘΕΛ.

Κυρίες και Κύριοι,

Πρέπει να βάλουμε τέλος στο σπάταλο και διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό κράτος. Οι πολίτες κατανοούν την ανάγκη δημοσιονομικής εξυγίανσης . όμως σε καμία περίπτωση δε μπορούν να συναινέσουν σε πολιτικές που αναδιανέμουν τον κοινωνικό πλούτο προς όφελος των προνομιούχων.

Όλοι οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι το διακύβευμα είναι οι ανάγκες και οι απαιτήσεις της Ελλάδας και όχι το κυβερνητικό παρόν της παράταξής μας. Ούτε η κυβερνησιμότητα της αντιπολίτευσης

21/12/2010

Κυρίες και Κύριοι

Το συζητούμενο νομοσχέδιο αποτελεί μια σπουδαία μεταρρυθμιστική τομή στα αφορούντα στον προϋπολογισμό της χώρας.

Συγκεκριμένα:

Εισάγεται ένα λογιστικό και τεχνικό πρότυπο για ουσιαστική ενίσχυση της αξιοπιστίας της λειτουργικότητας και της αποτελεσματικότητας, στην κατάρτιση, εκτέλεση, παρακολούθηση αλλά και τροποποίηση όπως θα δούμε παρακάτω του προϋπολογισμού, με πρωταρχικούς σκοπούς τη διαφάνεια, τον κοινωνικό έλεγχο, την βελτίωση της αποδοτικότητας, στα πραγματικά οικονομικά αποτελέσματα του, καθώς και τη συστηματική παρακολούθηση των συνιστωσών του.

Βέβαια, και αυτό εμφανίζεται σε πολλά άρθρα, οι αλλαγές στην κατάρτιση και τη διάρθρωση του προϋπολογισμού, δεν περιορίζονται μόνο στην τεχνική πλευρά, αλλά επεκτείνονται και στην φιλοσοφία άσκησης της οικονομικής πολιτικής. Καθορίζονται σαφείς αρχές, όπως ειλικρίνεια, διαφάνεια, αξιοπιστία στην παρακολούθηση της εκτέλεσης και των αποτελεσμάτων, μέσω του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλαισίου στρατηγικής (άρθρο 1). Επίσης, προβλέπεται χρηστή διαχείριση και κοινωνική λογοδοσία.

Όσον αφορά το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλαίσιο στρατηγικής, το οποίο θεσπίζεται 6Α και 6Β, αποτελεί ένα από τα κυριότερα και πρωτότυπα στοιχεία και εργαλεία του νέου προϋπολογισμού. Η σημασία του έγκειται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά καθορίζεται ένα πλαίσιο στο οποίο παρέχονται εκτιμήσεις των ακαθάριστων εσόδων και εξόδων. Παράλληλα παρακολουθείται και η διαχρονική τους εξέλιξη σε ορίζοντα 3ετίας για τη γενική κυβέρνηση, τον κοινωνικό προϋπολογισμό και τους ενοποιημένους προϋπολογισμούς της Τ.Α..

Το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλαίσιο στρατηγικής, επιτρέπει όχι μόνο την ορθολογική χάραξη πολιτικής, αλλά και την συστηματική παρακολούθηση της πορείας της από την Κυβέρνηση και τους πολίτες.

Ακόμα, την αξιολόγηση της πολιτικής στη βάση της επίτευξης των στόχων και της πρακτικής της αποτελεσματικότητας σε βάθος 4ετίας. Τελικά, την καθιέρωση ενός συστηματικού και ενοποιημένου πλαισίου, στο οποίο να μπορούν να αποφευχθούν οι δημοσιονομικές υπερβάσεις.

Με το άρθρο 6Ε εισάγεται μια πρακτική, η οποία είναι εντελώς απαραίτητη στο πλαίσιο της χρηστής και ορθολογικής συμπεριφοράς. Συγκεκριμένα καθορίζονται ανώτατα όρια και προβλέπονται θεσμικές κυρώσεις για την υπέρβασή τους.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η τεχνική ορθότητα αυτού του μέτρου είναι αναμφισβήτητη. Ωστόσο, θα αναρωτηθεί κάποιος εάν είναι σωστό να επιβάλλονται ανώτατα όρια δαπανών για την υγεία, την παιδεία, την άμυνα κ.λπ.; Υπάρχει απάντηση. Γνωρίζουμε ότι περίπου 40% των δαπανών αφορούν μισθούς και συντάξεις. Το υπόλοιπο 60% χρησιμοποιείται αποτελεσματικά; Για παράδειγμα, ποιος αμφισβητεί ότι με τις μισές ίσως και λιγότερο, δαπάνες στην υγεία και τις προμήθειες των νοσοκομείων θα είχαμε ακριβώς τις ίδιες κοινωνικές παροχές, εάν υπήρχε ένα αυστηρό σύστημα ελέγχου αυτών των δαπανών, καθώς και η εξατομικευμένη ευθύνη.

Θεωρώ, λοιπόν, ότι στο συγκεκριμένο άρθρο απαντάται θετικά αυτό ακριβώς το ερώτημα, το οποίο έθεσα με το παράδειγμα που ανέφερα.

Ακόμα, και το γεγονός ότι δεν έχουμε προϋπολογισμούς σε όλα τα νοσοκομεία μας ή ότι δεν ξέρουμε έστω και κατά προσέγγιση τον βαθμό της αποτελεσματικότητας κάθε είδους μείζονος δαπάνης, μας υποχρεώνει κάτι να κάνουμε επ” αυτού. Διότι αν δεν υπάρξουν ανώτατα όρια δαπανών που θα είναι διαχρονικά προσαρμόσιμα και μεταβλητά με ορθολογικά κριτήρια, δεν θα έχουμε την παραμικρή ελπίδα να ελέγξουμε έστω και στο ελάχιστο τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, τη σπατάλη, τη διαφθορά και τις κάθε είδους αναποτελεσματικότητες στον ευρύ δημόσιο τομέα.

Η σύσταση γραφείου προϋπολογισμού στη Βουλή όχι μόνο ενισχύει και καθιερώνει τον κοινωνικό έλεγχο, αλλά καθιστά πρακτική την εφαρμογή του προτεινόμενου νομοσχεδίου. Στο άρθρο 15 που αντικαθιστά το 13δ του 2362, προβλέπεται η στενή παρακολούθηση των δαπανών, ενώ στο άρθρο 8α για πρώτη φορά τίθενται όροι, σχετικά με την κατάθεση συμπληρωματικών προϋπολογισμών.

(επί του Άρθρου 17) κάτω από κοινωνικό έλεγχο και ενώ επιτρέπεται η μεταφορά πιστώσεων ανάμεσα στους φορείς των δαπανών, δε μπορούν να δικαιολογηθούν υπερβάσεις ανά φορέα, παρά μόνο αν η τρίμηνη πορεία των δαπανών του γενικού προϋπολογισμού υπερβαίνει τους διαθέσιμους πόρους. Εξαιρούνται βέβαια οι έκτακτες περιστάσεις.

Η μεταφορά πιστώσεων αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο. Το νομοσχέδιο, θέτει τις αναγκαίες προϋποθέσεις με τις οποίες μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Είναι σημαντικό, ότι απαιτείται σύμφωνη γνώμη της Βουλής, για πιστώσεις άνω του 5% και κυρίως η ύπαρξη πλεονασμάτων στους διάφορους φορείς, σε σχέση με το ανώτατο όριο των δαπανών τους.

Κυρίες και κύριοι, αποτελεί θεμελιώδες ζήτημα, η αποτελεσματική χρήση των δαπανών. Είναι εύκολο για κάθε φορέα να εξαντλείται το ανώτατο όριο Για να μην παρουσιάζονται οι παρεκκλίσεις και υπερβάσεις, κάτι σύνηθες με τα σημερινά δεδομένα, οι διατάξεις του νόμου προβλέπουν την εξειδίκευση των στόχων και την αποτελεσματικότητα των δαπανών, πάντα σε σχέση με τις πιστώσεις που παρασχέθηκαν. Βεβαίως το ζητούμενο δεν είναι η υπέρβαση των ανωτάτων ορίων έστω και στα πλαίσια του 5%, αλλά η ύπαρξη πλεονασμάτων σε σχέση με τα ανώτατα όρια.

Το νέο Άρθρο 21, που αφορά την εξειδίκευση της ευθύνης των υπερβάσεων, αποτελεί μείζονα τομή. Ανοίγει επιτέλους το μαύρο κουτί του δημοσίου στον έλεγχο της κοινωνίας των πολιτών. Γι” αυτό ισχυρίζομαι ότι ο νόμος καθιστά τον προϋπολογισμό ειλικρινή και αυτοαποκαλυπτικό.

Ένας δημόσιος τομέας που λειτουργεί αποτελεσματικά με διαφάνεια και με εξατομικευμένες ευθύνες των δημοσίων λειτουργών, είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει τις σχέσεις με τον ιδιωτικό τομέα και καθορίζει το πλαίσιο μιας νέας αναπτυξιακής πολιτικής και μιας νέας αναπτυξιακής πορείας της Χώρας.

Κλείνοντας, επειδή ο χρόνος δεν επαρκεί, δεν είναι μόνο το ύψος των δαπανών που καθορίζει την κοινωνική ευημερία αλλά η σύνθεση και η αποτελεσματικότητά τους. Ο εξορθολογισμός των δαπανών επιδρά στη μείωσή τους και στην αύξηση της αποτελεσματικότητά τους. Κάτι που προκαλεί σειρά θετικών αποτελεσμάτων στο ΑΕΠ. Αν δεν παταχθούν οι αναποτελεσματικές δαπάνες, η σπατάλη πόρων, τα στρεβλά οικονομικά πρότυπα, καμία αναπτυξιακή πολιτική ούτε κανένας κοινωνικός στόχος μπορεί να υλοποιηθεί.

Κυρίες και κύριοι, στην ουσία, το νέο Σχέδιο Νόμου αποτελεί ένα ενιαίο και συνεπές συστηματικό πλαίσιο, με το οποίο μπορούμε να αξιολογήσουμε και να επανασχεδιάσουμε τη διάρθρωση των δημοσίων δαπανών στη Χώρα μας, μειώνοντας το έλλειμμα και το χρέος, χωρίς να εκτραπούμε από τους ευρύτερους κοινωνικούς μας στόχους. Επιπλέον, παρέχει ένα πλαίσιο με το οποίο η κοινωνία παρακολουθεί κατά πόσον επιτυγχάνονται τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Η καθιέρωση του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλαισίου στρατηγικής και οι θεσμικές κυρώσεις για τις υπερβάσεις των δαπανών είναι σημαντικότατες τομές για τα δημοσιονομικά πράγματα της χώρας μας. Και το πρώτο αποφασιστικό βήμα για τη μετάβαση σε πολυετείς προγραμματισμούς προγραμμάτων.

Ακόμα, το νομοσχέδιο καθιερώνει μια συστηματική μαθηματική σχέση ανάμεσα στα κάθε λογίς έσοδα και έξοδα του δημοσίου, κάνοντας εφικτή την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των δαπανών.

Επιβάλλει το αναγκαίο περιοριστικό πλαίσιο μεταξύ εσόδων και εξόδων.

Παρέχει τη δυνατότητα συστηματοποίηση των στόχων της οικονομικής πολιτικής και της ανάπτυξης.

Κυρίες και Κύριοι,

Χωρίς ένα μεσοπρόθεσμο δημοσιονομική πλαίσιο στρατηγικής όπως θεσμοθετείται εδώ, χωρίς τη συστηματική γνώση της τεχνολογίας του δημόσιου τομέα, δε μπορεί να υπάρξει καμία ανάπτυξη, καμία οικονομική πρόοδος και προοπτική. Η συνεπής εφαρμογή του νόμου, θ” αποτελέσει τομή όχι μόνο στα οικονομικά πράγματα της χώρας αλλά και στην ίδια την ποιότητα της δημοκρατίας. Αν συμβεί αυτό, πραγματικά, θα προσεγγίσουμε τον αριστοτέλειο ορισμό της πολιτικής που είναι η πραγμάτωση της αρετής και εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος

29/07/2010

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι

Ζούμε σε μια εποχή που τίποτα δε θυμίζει το χθες. Η χώρα μας βρίσκεται σε κρίσιμη και οριακή καμπή. Βρίσκεται στο κέντρο μιας πολύπλευρης κρίσης η οποία σοβούσε από καιρό, που όμως γιγαντώθηκε, πήρε καταστροφικές διαστάσεις από την άφρονα πολιτική της 6ετίας της διακυβέρνησης της χώρας από τη Ν.Δ.. Η Κυβέρνηση με την πρόσφατη εντολή του λαού, εκλήθη στην κυριολεξία να σώσει τη χώρα από την χρεοκοπία και την καταστροφή. Και το πράττει συστηματικά και μεθοδικά.

Είναι ομολογουμένως μια πολύ δύσκολη προσπάθεια, αφού αυτή η κρίση δεν αφορά μόνο τα δημόσια οικονομικά της χώρας, αλλά αφορά το μοντέλο ανάπτυξής της, αφορά το σύνολο της κοινωνίας. Οι αλλαγές που απαιτούνται είναι πολλές φορές επώδυνες, συγχρόνως όμως επείγουσες και αναγκαίες.

Η Κυβέρνηση καλείται να λύσει μια πολύ δύσκολη εξίσωση με πολλές παραμέτρους. Καλείται να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθερότητας και εξυγίανσης και συγχρόνως να υλοποιήσει φιλόδοξους αναπτυξιακούς στόχους.

Καλείται να επανακτήσει τη διεθνή αξιοπιστία της και συγχρόνως να πείσει τις αγορές ότι αυτή η χώρα μπορεί να κάνει μια νέα αρχή στα οικονομικά της. Πρέπει ν” αξιοποιήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας και συγχρόνως να εξουδετερώσει τα μειονεκτήματα και τις διαρθρωτικές μειονεξίες. Και ολ” αυτά διασώζοντας την κοινωνική συνοχή, τις θέσεις εργασίας, το κοινωνικό κράτος.

Καλείται ακόμα να συμβιβάσει δύο εκ των πραγμάτων αντιθετικά πράγματα. Την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων που θα ικανοποιήσει τους δανειστές μας  και συγχρόνως να  διαφυλάξει το βιοτικό επίπεδο και τις κοινωνικές κατακτήσεις ιδιαίτερα των μεσαίων και μικρών κοινωνικοοικονομικών στρωμάτων.

Να εφαρμόσει δηλαδή πολιτικές που θα βγάλουν τη χώρα από την επιτήρηση,  συγχρόνως όμως αυτές οι πολιτικές να έχουν τη στήριξη και κατανόηση των πολιτών, αφού θα πείθουν ότι τα μέτρα θ” αποδώσουν καρπούς και θα φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι είναι μια πολύ δύσκολη εξίσωση. Η επίλυση της οποίας απαιτεί ένα νέον σύγχρονο Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή.

Το Υπουργείο Οικονομικών αναμφίβολα με σύστημα και μέθοδο εργάζεται στην κατεύθυνση επίλυσης αυτής της εξίσωσης.

• § Ήδη ψηφίστηκε το φορολογικό νομοσχέδιο σε μια προσπάθεια ριζικής αναμόρφωσης του φορολογικού συστήματος της χώρας προκειμένου να γίνει πιο αποτελεσματικό και πιο δίκαιο.
• § Έχει συσταθεί η ελληνική στατιστική αρχή η οποία με διοικητική και επιχειρησιακή αυτονομία, αποκαθιστά την αξιοπιστία της χώρας και την εμπιστοσύνη στα στατιστικά στοιχεία.

Έτσι όταν θα λέμε έλλειμμα 6% θα είναι 6 και όχι 13.

• § Ολοκληρώνεται η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, κάτι που δεν είχε συμβεί από της σύστασης του ελληνικού κράτους. Αυτό σε συνδυασμό με την ενιαία Αρχή πληρωμών θα ενισχύσει τη λογοδοσία και θα περιορίσει τη σπατάλη.
• § Ιδρύθηκε Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και μάλιστα με ρυθμούς ταχύτερους από αυτούς της ΤΡΟΪΚΑ
• § Ακόμα θεσπίστηκαν κανόνες ώστε όλες οι υπογραφές των Υπουργών και Κοινωνικών Λειτουργών να αναρτώνται στο διαδίκτυο.

Ολ” αυτά μαζί με τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ», τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος και μόλις εχθές το νόμο για τη ρύθμιση των χρεών των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων, δημιουργούν ένα πλαίσιο διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που αποδίδουν και θα αποδώσουν ακόμα περισσότερα βραχυπρόθεσμα καρπούς.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι

Το νομοσχέδιο περί Δημοσιονομικής Διαχείρισης και Ευθύνης που συζητιέται σήμερα στην ολομέλεια αποτελεί ένα σημαντικό καθοριστικό και στέρεο βήμα στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής εξυγίανσης του εξορθολογισμού και του ελέγχου των δημοσίων δαπανών.

Πιο συγκεκριμένα το προτεινόμενο νομοσχέδιο επιχειρεί για πρώτη φορά στη χώρα μας την ουσιαστική ενίσχυση της αξιοπιστίας, της λειτουργικότητας και της αποτελεσματικότητας στην εκτέλεση του προϋπολογισμού.

Στοχεύει τη θεμελιώδη αλλαγή στην δημοσιονομική διαχείριση και τη θέσπιση σύγχρονων δημοσιονομικών κανόνων και αρχών στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος. Δηλαδή, τροποποιεί ριζικά το ισχύον πλαίσιο κατάρτισης, εκτέλεσης και παρακολούθησης του προϋπολογισμού.

Στοχεύει στην απόκτηση της δυνατότητας ελέγχου των δημοσίων δαπανών – κάτι πολύ δύσκολο με τα σημερινά δεδομένα. Εισάγει ισχυρούς θεσμούς διαφάνειας, δημοσιοποίησης των στοιχείων, λογοδοσίας προς τη Βουλή και τους πολίτες.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Χρόνια τώρα πλανώνται σ” όλες τις πτέρυγες αυτής της αίθουσας συγκεκριμένα ερωτήματα.

• § Μπορεί η χώρα μας να καταρτίσει έναν εθνικό αξιόπιστο προϋπολογισμό.
• § Μπορεί να ελέγξει την εκτέλεση του.
• § Επιτυγχάνονται οι στόχοι του.
• § Υπάρχει πλήρης αποτύπωση για το πού πάνε τα χρήματα των φορολογουμένων.
• § Ο προϋπολογισμός μπορεί να δεσμεύσει την πολιτεία τις παραγωγικές δυνάμεις και την οργανωμένη κοινωνία.

Σε όλα αυτά τα ερωτήματα το νομοσχέδιο απαντά θετικά. Απαντά με πειστικό και εύληπτο τρόπο στο «που» και το «πώς δαπανάται το δημόσιο χρήμα». Ο προϋπολογισμός γίνεται διαφανής και αυτοαποκαλυπτικός. Γι” αυτούς τους λόγους, ο νόμος αυτός αποτελεί την κορυφαία μεταρρύθμιση του δημοσιονομικού συστήματος.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Η δημοσιονομική πολιτική στη χώρα μας για πολλά χρόνια ασκήθηκε περισσότερο ως «διακριτική πολιτική» όπως χαρακτηρίζεται στην οικονομική θεωρία παρά με σταθερούς κανόνες στα πλαίσια ενός δεδομένου και σταθερού μεσοπρόθεσμου συστήματος θεσμικών αρχών.

Τα κύρια χαρακτηριστικά των κρατικών προϋπολογισμών, ιδιαίτερα των τελευταίων χρόνων αναμφίβολα είναι όπως αποκαλύπτουν οι αριθμοί , και σ” αυτό θα συμφωνήσουμε φαντάζομαι όλοι:

• § οι υπερβάσεις δαπανών,
• § η διασπορά της χρηματοδότησης,
• § ο αποδυναμωμένος και εξαντλημένος από τη γραφειοκρατία έλεγχος,
• § η παντελής απουσία ελέγχου σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, όπου εμφάνισαν υψηλές δαπάνες και μεγάλα ελλείμματα – όπως τα νοσοκομεία, οι δήμοι κ.λπ..
• § Η «αδιαφάνεια» και η δημιουργία «στεγανών» στις διαδικασίες διαχείρισης
• § Η αόριστη κυβερνητική λογοδοσία και η έλλειψη εξατομικευμένης ευθύνης.

Τα φαινόμενα αυτά «γιγαντώθηκαν», κυρίως, την τελευταία 6ετία με αποτέλεσμα τον οικονομικό εκτροχιασμό της χώρας και την ανάγκη λήψης σειράς σκληρών αλλά αναγκαίων μέτρων προκειμένου η χώρα να αποφύγει τη χρεοκοπία στην οποία μαθηματικά οδηγείτο.

Με τον νόμο αυτό τερματίζεται η λογική της διακριτικής ευχέρειας στην άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής και αντικαθίσταται από μια συγκεκριμένη πολιτική κανόνων και αρχών. Με αυτό τον τρόπο αναδεικνύονται τα αναπτυξιακά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του προϋπολογισμού. Γίνεται εύκολος στην ανάγνωση. Θα έλεγα πως αυτοαποκαλύπτεται, ώστε να μην υποκρύπτονται κάτω από δυσνόητα νούμερα και κωδικούς, επιλογές και παρεμβάσεις, που γίνονται για πελατειακούς ή άλλους λόγους.

Η μεταρρύθμιση αυτή είναι αναγκαία. Συνδράμει αναμφίβολα στην επίτευξη των οικονομικών στόχων και στην εκπλήρωση των συμβατικών μας υποχρεώσεων έναντι του μηχανισμού στήριξης της χώρας. Όμως, δεν στοχεύει σε αυτό. Κυρίως, έρχεται να βάλει σε τάξη και να «νοικοκυρέψει» τα δημόσια οικονομικά, να συμβάλει στο σχεδιασμό και στην ανάπτυξη μιας βιώσιμης μεσομακροπρόθεσμης αναπτυξιακής πολιτικής.

Οφείλω εδώ να τονίσω ότι, στην ουσία, η ορθολογική δημοσιονομική διαχείριση αποτελεί αυτή καθαυτή αναπτυξιακό μέτρο – κάτι απολύτως αναγκαίο στις παρούσες συνθήκες – αφού θέτει το οικονομικό και θεσμικό πλαίσιο, από το οποίο θα προκύψει η ανάπτυξη.

Κυρίες και κύριοι, «μεσομακροπρόθεσμη ανάπτυξη» σημαίνει «επένδυση σε παραγωγικούς συντελεστές», όπως εργασία, φυσικό και ανθρώπινο κεφάλαιο, πράσινες μορφές ενεργείας κ.λπ.. Πάνω απ” όλα, όμως, σημαίνει «εξυγίανση των θεσμών της δημοσιονομικής διαχείρισης» και «σταθεροί κοινωνικοί και οικονομικοί θεσμοί», που αφορούν τους κανόνες του «παιχνιδιού» ανάμεσα στους ιδιώτες, στις αγορές και στο κράτος.

Με τον νόμο αυτόν γίνεται ο σχεδιασμός των μηχανισμών, που είναι ο πρώτος και απαράβατος όρος για την προώθηση της ανάπτυξης, της βιωσιμότητας και της ορθής λειτουργίας του οικονομικού και κοινωνικού συστήματος.

Επομένως, θα ήθελα να τονίσω με έμφαση ότι, το νέο σχέδιο νόμου δεν δίνει θετικές απαντήσεις μόνο στη διαχείριση και στην εκτέλεση των επιμέρους προϋπολογισμών και στον γενικό συντονισμό τους, αλλά σχεδιάζει αναλυτικά και εμπεριστατωμένα έναν μηχανισμό με σκοπό τον εκσυγχρονισμό της δημοσιονομικής διαχείρισης με κανόνες και πρότυπα σύμφωνα με τα ισχύοντα σε χώρες της Ε.Ε., οι οποίες έχουν ήδη εναρμονιστεί με τον Κανονισμό του Συμβουλίου (ΕΚ Ευρατόμ) 1605-2002.

Ο μηχανισμός αυτός δεν αποσκοπεί αποκλειστικά και μεμονωμένα στη λογιστική συμβατότητα μεταξύ των προϋπολογισμών των Υπουργείων και Δ.Ε.Κ.Ο. και του Γενικού Προϋπολογισμού. Αποσκοπεί στη λογιστική και οικονομική συμβατότητα όλων των προϋπολογισμών με τους επί μέρους αλλά και τους μακροοικονομικούς στόχους της οικονομικής πολιτικής.

Η λογιστική συμβατότητα εξασφαλίζεται τόσο με τον τρόπο ενσωμάτωσης των προϋπολογισμών, όσο και με την παρουσία οικονομικών υπευθύνων σε κάθε Υπουργείο και ενδιάμεση διαχειριστική Αρχή.  Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα σύστημα εισροών – εκροών σε χρηματικούς όρους που εξασφαλίζει τη δημόσια διαφάνεια, τη λογιστική συνέπεια, την οικονομική ορθολογικότητα. Κυρίως όμως είναι ένα σύστημα που σε κάθε χρονική στιγμή προσδιορίζει τους οικονομικούς περιορισμούς αλλά και τις πραγματικές μακροοικονομικές δυνατότητες προκειμένου να επιτευχθούν τα αναπτυξιακά σχέδια της γενικής Κυβέρνησης

Άκρως σημαντική είναι η ενίσχυση του ρόλου της Βουλής. Τόσο στον έλεγχο της Δημοσιονομικής Πολιτικής, όσο και στην ενδυνάμωση του ρόλου του Υπουργείου Οικονομικών στην εποπτεία της Δημοσιονομικής Διαχείρισης. Στην πραγματικότητα, θεμελιώνεται θεσμικά ο ρόλος της κοινωνίας, τόσο στον έλεγχο και την παρακολούθηση των δαπανών αλλά και στην συνολική οικονομική διαχείριση. Αλλά και στην δυνατότητα άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής πάνω σε ορθολογικές και λογιστικά, συνεπείς βάσεις χωρίς υπερβάσεις και παρεκκλίσεις.

Κυρίες και Κύριοι, ο εξορθολογισμός που επιτυγχάνεται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, δεν σχετίζεται απλώς με τη λογιστική συνέπεια και την μείωση των υπερβάσεων ανά Υπουργείο, αλλά – κι αυτό πρέπει να το τονίσουμε γιατί είναι μια πραγματική οικονομική συνέπεια του  νέου Νόμου – εξασφαλίζει νέους οικονομικούς πόρους στο Δημόσιο Τομέα της τάξης αρκετών δις. Η σπατάλη, η ανορθολογική διαχείριση, οι λογιστικές και πραγματικές υπερβάσεις στις πιστώσεις, η απουσία ελέγχου στη χρήση των πόρων και των πιστώσεων, σημαίνουν απώλεια δισεκατομμυρίων ευρώ. Τα χρήματα αυτά τώρα μπορούν ν” απορροφηθούν στην πραγματική οικονομία και στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, προκειμένου να διαμορφώσουνε την νέα φυσιογνωμία της Ελληνικής Οικονομίας.

Σε πρόσφατη μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας [1] φαίνεται καθαρά ότι στις βιομηχανικές χώρες που μειώθηκαν οι δαπάνες στα πλαίσια μιας συστηματικής πολιτικής εξορθολογισμού, βελτιώθηκαν όλοι οι δείκτες της κοινωνικής και οικονομικής ευημερίας.

Κυρίες και Κύριοι το συζητούμενο νομοσχέδιο αποτελεί αδήριτη οικονομική ανάγκη στο μακροοικονομικό επίπεδο και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί και να υπερψηφιστεί από την εθνική αντιπροσωπεία.

Βεβαίως, είναι απαραίτητο να υπάρξουν και νέοι μηχανισμοί ελέγχου και λειτουργίας στις αγορές, στην εκπαίδευση, στην υγεία και σε άλλους τομείς δράσης και προτεραιότητας για την οικονομία. Η αρχή γίνεται από το Υπουργείο Οικονομικών με αυτό το νομοσχέδιο που αποτελεί και την κορυφαία μεταρρύθμιση του δημοσιονομικού μας συστήματος και του τρόπου άσκησης της οικονομικής Πολιτικής στο επίπεδο των διαχειριστικών αρχών των Υπουργείων και της γενικής Κυβέρνησης. Η εξοικονόμηση των πόρων θα είναι τεράστια, ενώ η διαφάνεια και ο κοινωνικός έλεγχος θα συμβάλλουν αποφασιστικά τόσο στην άσκηση μακροοικονομικής Πολιτικής, όσο και στη διαμόρφωση της νέας αναπτυξιακής πορείας της χώρας.

Κυρίες και Κύριοι,

Στη δύνη της μεγαλύτερης κρίσης της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία 100 χρόνια, το παρόν νομοσχέδιο απαντά πειστικά στα φλέγοντα σημερινά ζητήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία. Σε ζητήματα:

Της αποτελεσματικής διαχείρισης

Της εξάλειψης της σπατάλης και της διαφθοράς

Της πραγμάτωσης της διαφάνειας, της κοινωνικής λογοδοσίας,

Της εξειδίκευσης και απόδοσης των ευθυνών στον εξορθολογισμό της οικονομικής Πολιτικής

Απαντά και συγχρόνως δείχνει την οδό υπέρβασης και επανόρθωσης που εντέλει οδηγεί στην ανάκαμψη της οικονομίας και την αναγέννηση της χώρας.

Και σαν τέτοιο, καλώ όλες τις πτέρυγες της Βουλής να υπερψηφίσουν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Ευχαριστώ.

28/07/2010

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η οξεία οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι πρωτοφανής. Κατά κοινή ομολογία είναι η μεγαλύτερη της μεταπολεμικής περιόδου. Το εύρος και η έκτασή της φανερώνουν τα δομικά και διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Αυτή η κρίση έφερε στην επιφάνεια το μεγάλο ασθενή, το Κράτος, ως πολιτικό, διοικητικό, δημοσιονομικό, αναπτυξιακό σύστημα. Παράλληλα, μας υπενθυμίζουν τις ιστορικές ευθύνες της συντηρητικής παράταξης ιδιαίτερα την τελευταία 5ετή φαύλη διακυβέρνησή της.

Δικό μας ιστορικό χρέος απέναντι στη χώρα, την κοινωνία και τους πολίτες είναι να σπάσουμε το φαύλο κύκλο της Ελλάδας, της ελάσσονος προσπάθειας. Να υπερβούμε την ανομία. Να προσδώσουμε στο κράτος τη ρυθμιστική του ικανότητα που έχει καταρρεύσει. Ν” ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών προς αυτό.

Σήμερα πληρώνουμε το τίμημα μιας κοντόφθαλμης στρατηγικής που στηρίχθηκε στο λαϊκισμό, στις πελατειακές σχέσεις, στα εφήμερα κέρδη στην ιδιωφέλεια.

Σήμερα τίποτα δε θυμίζει το χθες. Οι αυταρέσκειες, οι βεβαιότητες για το μέλλον και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας συνιστούν παρελθόν.
Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Αυτή είναι η αλήθεια.

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Οι πολίτες παρακολουθούν με προσοχή τα βήματα, τις κινήσεις, τις πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης, τις πράξεις αλλά και τις παραλείψεις. Έχουν επίγνωση των μεγάλων προβλημάτων και δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε. Να είστε βέβαιος ότι αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των στιγμών. Κατανοούν το τραγικό δίλημμα: Ή θα ματώσουμε ή θα χρεοκοπήσουμε.

Είμαι πεπεισμένος ότι μπορούμε να έχουμε συνοδοιπόρους μας τους πολίτες στην υπέρβαση της κρίσης. Αρκεί να τους πείσουμε ότι η πολιτική μας στρατηγική είναι αποτελεσματική και αποδίδει καρπούς, ότι εννοούμε τα λεγόμενά μας, ότι δεν είμαστε «μια από τα ίδια», ότι εντέλει μπορούμε ν” αποτελέσουμε σταθερές, πρότυπα πολιτικά και κοινωνικά.

Και Κύριε Πρόεδρε,

Οι πολίτες προσδοκούν από εσάς την υλοποίηση των πιο πάνω. Οι πολίτες στο πρόσωπό σας βλέπουν τον ηγέτη που καλείται να σηκώσει τα βάρη δεκαετιών. Καλείται να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις εκκρεμότητες του παρελθόντος. Δεν περιμένουν θαύματα. Προσδοκούν ένα μοντέλο διαχείρισης και αντιμετώπισης των προβλημάτων τους.

Η στρατηγική μας πρέπει να είναι εμπροσθοβαρής. Καλούμαστε να δώσουμε μάχες, όχι γι” αυτά που πέρασαν, αλλά για κείνα που έρχονται.

Η Ελλάδα, έχοντας στο τιμόνι μια προοδευτική ηγεσία και στηριζόμενη σε ένα μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό πλειοψηφικό ρεύμα, μπορεί να ανακτήσει τη χαμένη της αυτοπεποίθηση, υλοποιώντας ένα τολμηρό και ρηξικέλευθο σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.

Είμαι βέβαιος ότι έχουμε όλες τις δυνατότητες και τις προϋποθέσεις να πάμε μπροστά. Είμαι αισιόδοξος γιατί πιστεύω στις δυνάμεις μας. Είμαι σίγουρος ότι όλοι μαζί μπορούμε να βγάλουμε την Ελλάδα στο φως. Οφείλουμε να επιδιώξουμε τη συστράτευση των οργανωμένων δυνάμεων της κοινωνίας και του λαού.

Είμαι πεπεισμένος ότι θα πετύχουμε, αρκεί να έχουμε πάντα στο μυαλό μας τις εξής παραδοχές:

• Πρώτον, προτάσσουμε το κοινωνικό όφελος, χωρίς να επηρεαζόμαστε από το πολιτικό κόστος.

• Δεύτερον, νοιαζόμαστε για τις προοπτικές και το μέλλον της χώρας. Το διακύβευμα είναι οι ανάγκες και οι απαιτήσεις της Ελλάδας. Η παράταξη είναι το μέσον.

• Τρίτον, αντιλαμβανόμενοι την κρισιμότητα της κατάστασης, ακολουθούμε ένα πολιτικό σχέδιο εκτάκτου ανάγκης, εκπέμποντας καθαρό μήνυμα SOS.

• Τέταρτον, συμφωνούμε ότι δεν μπορούμε να επιδιώκουμε αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου στηριζόμενοι σε δανεικά.

Η εκτίναξη των ελλειμμάτων στα ύψη και η αύξηση του δημόσιου χρέους είναι θανάσιμος κίνδυνος για την οικονομία. Η δημοσιονομική πειθαρχία δεν είναι αναγκαίο κακό. Είναι αναγκαία προϋπόθεση αν θέλουμε να έχουμε μερίδιο ανάπτυξης και ευημερίας στο μέλλον.

• Πέμπτον, επιβεβαιώνουμε ότι η ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας είναι αδιαπραγμάτευτη.

• Έκτον, αξιοποιούμε τα σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτουμε. Την πράσινη ανάπτυξη, τον τουρισμός, τον πολιτισμό, την ιστορία μας.

Η πράσινη ανάπτυξη δεν είναι ένα νεωτερικό εφεύρημα. Πρέπει να συνδέεται με τη δημιουργία νέων παραγωγικών τομέων, με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Το σημαντικό αυτό εγχείρημα δεν έχει τεθεί με επαρκή και ουσιαστικό τρόπο και χρειάζεται να επανατεθεί.

Το ΕΣΠΑ μπορεί και πρέπει να πρασινίσει. Σε καμία όμως περίπτωση δεν πρέπει να το επικαλούμαστε ακολουθώντας την πεπατημένη, βαφτίζοντας πράσινα έργα τα έργα αποχέτευσης, υποδομών κ.α.

• Εβδομον, αξιοποιούμε τις επενδυτικές ευκαιρίες που προσφέρει η Ελλάδα σε καίριους τομείς της οικονομίας.

Η αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μέσω της προσέλκυσης ξένων επενδυτικών σχεδίων και κεφαλαίων στη χώρα μας.

• Όγδοον, προχωράμε σε διαρθρωτικές αλλαγές με θάρρος και ορθολογισμό θέτοντας τέλος στο φαύλο κύκλο των μεγάλων ελλειμμάτων. Τα δημόσια νοσοκομεία δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν με τα μοντέλα διοίκησης της δεκαετίας του 50′ και του 60′. Ας πάρουμε τη μεγάλη απόφαση να λειτουργήσουν με προϋπολογισμούς και ισολογισμούς όπως οι Α.Ε.. Φτάνουν πια τα ελλείμματα, τ” ακριβά φάρμακα, οι αθέμιτοι ανταγωνισμοί και εντέλει τ” ασφαλιστικά ταμεία να πληρώνουν τα μάρμαρα.

• Ενατον, στηριζόμαστε σε όλες τις υγιείς δυνάμεις της χώρας, της παράταξης, αξιοποιώντας τη γνώση και την εμπειρία. Δεν είναι δυνατόν αξιόλογες δυνάμεις να μένουν αναξιοποίητες.

Η μεγάλη προοδευτική παράταξη διαθέτει έμπειρα και ικανά στελέχη που μπορούν να προσφέρουν πολλά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

• Δέκατον, εξοστρακίζουμε διαπαντός τα φαινόμενα της απραξίας, της αδράνειας, και της αναβλητικότητας που δυστυχώς έχουμε επιδείξει στη διάρκεια της εξάμηνης διακυβέρνησής μας.

Παραδείγματος χάριν δεν έχουν ακόμα οριστεί διοικήσεις σε τομείς της κοινωνικής ασφάλειας και του τουρισμού. Όλα αυτά, τη στιγμή που το ασφαλιστικό έχει αναδειχτεί σε μείζον κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα για τις επόμενες δεκαετίες. Τη στιγμή που προσβλέπουμε και στηριζόμαστε στην τουριστική ανάπτυξη του τόπου.

Τέλος, οφείλετε κύριε Πρόεδρε να σαλπίσετε προσκλητήριο στο κόμμα, στα συνδικάτα, στην πνευματική ηγεσία. Να τους καλέσετε σε συστράτευση στη νέα παλιγγενεσία.

Κύριε Πρόεδρε,

Η Ελλάδα της ήσσονος προσπάθειας είναι το βαρίδι που μας οδήγησε στη μεγάλη κρίση. Η Ελλάδα της μείζονος προσπάθειας μπορεί να αποτελέσει δύναμη αποτροπής. Η Ελλάδα της δημιουργίας είναι παρούσα, είναι διαθέσιμη, είναι ικανή για να γίνει η φύτρα μιας νέας αναγεννησιακής προσπάθειας. Η πρωτοπορία της είναι εδώ, με επικεφαλής εσάς.

Σας ευχαριστώ.

27/04/2010