ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ – Συνήγορος Υγείας και Κοινωνικών Υπηρεσιών
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Η Ν.Δ. επανέρχεται με πρόταση νόμου με τον τίτλο συνήγορος υγείας και κοινωνικών υπηρεσιών μετά την απάντηση που πήρε από τον πρωθυπουργό της χώρας κ. Κ. Σημίτη σε σχετική ερώτηση που είχε κατατεθεί από τον κ. Σιούφα. Εξαντλεί με αυτόν τον τρόπο όλα τα κοινοβουλευτικά μέσα που παρέχει το σύνταγμα και ο κανονισμός της Βουλής στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Είναι βασική αρχή πως νέοι νόμοι χρειάζονται όταν υπάρχει κενό στη μέχρι τώρα κείμενη νομοθεσία. Άλλως οδηγούμαστε στα αρνητικά φαινόμενα που δημιουργεί στο κράτος και τους πολίτες η πολυνομία και η αλληλοεπικάλυψη νόμων.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ένας από τους βασικούς στόχους των πολιτικών δυνάμεων που εκφράζονται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο είναι η προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών και η δημιουργία υπηρεσιών του κράτους που θα είναι φιλικές προς τον πολίτη και συγχρόνως αποτελεσματικές.
Είναι γεγονός ότι οι υπηρεσίες του κράτους χρειάζονται διαρκείς παρεμβάσεις για τον εκσυγχρονισμό τους, αλλά και για τον έλεγχο της λειτουργίας τους γενικώς, αλλά και των λειτουργών ειδικά. Τα πιο πάνω άλλωστε περιγράφονται σε αντίστοιχες διατάξεις του συντάγματος που αποτελεί και τον καταστατικό χάρτη του πολιτεύματος στη χώρα μας.
Στην κατεύθυνση αυτή το 1997 η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έκρινε ότι χρειάζεται να δημιουργηθεί μια ανεξάρτητη Αρχή που σαν σκοπό θα έχει τη διαμεσολάβηση μεταξύ των πολιτών και των δημοσίων υπηρεσιών για την προστασία των δικαιωμάτων του πολίτη, την καταπολέμηση της κακοδιοίκησης και την τήρηση της νομιμότητας. Έτσι με το νόμο 2477 θεσμοθετήθηκε ο ΣΠ και το Σώμα Επιθεωρητών – Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης . Η πορεία του χρόνου τον ανέδειξε σε επιτυχημένο θεσμό καταξιωμένο στη συνείδηση των Ελλήνων.
Με δεδομένο ότι στην πολιτική οι πράξεις κρίνονται από τ” αποτελέσματά τους η ανεξάρτητη αυτή διοικητική αρχή αποτελεί πλέον πετυχημένο θεσμό.
Με βάση τα πιο πάνω η πρόταση νόμου της Ν.Δ. θα μπορούσε να κριθεί θετικά όσον αφορά την πρόθεσή της. Με το σχέδιο νόμου που καταθέτει επιδιώκει την απόσπαση των τομέων υγείας και κοινωνικών υπηρεσιών από το ΣΠ και προτείνει να δημιουργηθεί μια ανεξάρτητη Αρχή . Και εδώ έγκειται η διαφωνία μας και η άρνησή μας. Όχι μόνο διότι το νομικό πλαίσιο το οποίο κατατίθεται περιέχεται σε προηγούμενους νόμους του κράτους αλλά γιατί θα οδηγούσε στην αποδυνάμωση του ΣΠ. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο εάν ο ΣΠ κρίνεται ως ανεπαρκής στην άσκηση των καθηκόντων του, κάτι το ο οποίο ποτέ δεν έχει αναφερθεί από τη Ν.Δ. μέχρι τώρα τουλάχιστον.
Θα ήταν απαραίτητο να αναφερθώ στους νόμους που υπάρχουν σήμερα και που ρυθμίζουν τα θέματα στα οποία αναφέρεται η υπό συζήτηση πρόταση νόμου. Ήδη αναφέρθηκα στο νόμο 2477/97, ο οποίος μαζί με το προεδρικό διάταγμα 273/99 απολύτως καλύπτει θέματα συνηγόρου Υγείας και Πρόνοιας.
Με την τελευταία αναθεώρηση του συντάγματος στα άρθρα 101Α παραγρ. 3 και 103 παραγρ. 9 γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στις ανεξάρτητες αρχές και ειδικά στο ΣΠ. Ο ρυθμιστικός νόμος στον οποίο παραπέμπει το Σύνταγμα είναι ο 2477/97. Σύμφωνα με αυτόν:
Α) κατοχυρώνεται η προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των μελών της ανεξάρτητης αρχής
Β) καθορίζεται ο διορισμός των μελών κατά τα προσόντα τους , επίσης η θητεία και ο τρόπος επιλογής τους.
Περιέχεται δηλαδή αυτούσιο το άρθρο 2 του υπό συζήτηση νόμου.
Όπως είναι γνωστό στο ΣΠ λειτουργούν 4 κύκλοι θεμάτων : ο κύκλος των δικαιωμάτων του ανθρώπου , ο κύκλος ποιότητας ζωής, ο κύκλος σχέσεων κράτους – πολίτη και ο κύκλος κοινωνικής προστασίας.
Από το 98 όταν και άρχισε η λειτουργία του ΣΠ έχουν γίνει 30103 αναφορές. Απόδειξη της διευρυνόμενης αποδοχής του στην ελληνική κοινωνία είναι ότι το 2001 οι αναφορές παρουσίασαν αύξηση 17,3 %. Ο κύκλος της κοινωνικής προστασίας αφορούσε το 30,4% του συνόλου της δραστηριότητας. Το 1/3 δηλαδή της δραστηριότητας του ΣΠ , του πετυχημένου αυτού θεσμού, ρυθμίζει ήδη θέματα από αυτά που έρχεται να ρυθμίσει με το νόμο της η Ν.Δ.
Ο κύκλος κοινωνικής προστασίας εποπτεύεται από τη βοηθό συνήγορο Μαρία Μητροσύλη και αφορά θέματα :
Κοινωνικής Πολιτικής
Ασφάλισης
Υγείας Πρόνοιας
Προστασίας του Παιδιού
Προστασίας ηλικιωμένων ατόμων
Ατόμων με ειδικές ανάγκες και
Των ευάλωτων ομάδων
Ο ΣΠ έχει ήδη νομιμοποιηθεί στα μάτια του πολίτη. Έχει δημιουργήσει σχέσεις εμπιστοσύνης με τα ΜΜΕ και έχει την απόλυτη στήριξη της πολιτικής ηγεσίας και ιδιαίτερα της κυβέρνησης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στον κύκλο κοινωνικής προστασίας από τις 1155 βάσιμες αναφορές της Αρχής προς τη διοίκηση δεν ικανοποιήθηκαν μόλις οι 57 (ποσοστό 5%). Κάθε χρόνο οι προσφυγές προς την Αρχή πολλαπλασιάζονται..
Στόχος του ΣΠ είναι η προώθηση της λογικής της επίλυσης των διαφορών και η κατάργηση της λογικής της σύγκρουσης και της καταγγελίας. Για να γίνει αυτό χρειάζεται μια δημόσια διοίκηση φιλική προς τον πολίτη, ν” ανταποκρίνεται στα αιτήματά του και να μην περιχαρακώνεται πίσω από μια στενόκαρδη και κακώς νοούμενη δημοσιοϋπαλληλική συμπεριφορά.
Επιμένω σ” αυτές τις αναφορές διότι θεωρώ λάθος να επιχειρηθεί η απόσπαση ενός τμήματος δραστηριότητας ενός πετυχημένου θεσμού για να συσταθεί ένας άλλος με αμφίβολα αποτελέσματα. Όσον αφορά τα άρθρα 4 και 5 του υπό συζήτηση νομοσχεδίου ο ΣΠ έχει να επιδείξει σημαντικό έργο.
Συγκεκριμένα ο ΣΠ παρενέβη αυτεπαγγέλτως στο ΚΕΘΕΑ Θεσνίκης. Έκανε αυτοψία στο κέντρο αποκατάστασης ατόμων με ειδικές ανάγκες στην Κρήτη και στο Περιφερειακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Ακόμα έχει παραπέμψει γιατρούς στο Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας.
Στο σύνολο των αναφορών του κύκλου κοινωνικής προστασίας
το 74% αφορά Κοινωνική Ασφάλιση
14% συνδέεται με θέματα Υγείας
5,3% αναφέρεται στην Πρόνοια
3,5% σχετίζεται με ΑΜΕΑ
1,3% Προστασία ανέργων
1,6% θέματα προστασίας μητρότητας και παιδιού.
Και εδώ θα πρέπει να επισημάνω πως η μελέτη των συμπερασμάτων του ΣΠ είναι ένα απολύτως χρήσιμο εγκόλπιο για τη διοίκηση και την Κυβέρνηση προκειμένου να επισημάνει τα προβλήματα που παρουσιάζει ο μηχανισμός του κράτους, για να μπορέσει η πολιτική της βούληση να γίνει πράξη ορατή στους πολίτες.
Αλλά και τα περισσότερα άρθρα και εδάφια του νόμου είναι πιστή αντιγραφή των άρθρων του νόμου για το ΣΠ και του προεδρικού διατάγματος που ακολούθησε. π.χ. προτείνεται να συσταθεί τομέας ελέγχου οργανισμού κοινωνικής ασφάλισης, τομέας υγειονομικού, τομέας πρόνοιας κ.λ.π.. Ήδη όμως υπάρχουν και λειτουργούν. Να αναφέρω μερικά από τα αποτελέσματα της λειτουργίας :
Φορείς κοινωνικής ασφάλισης
Η συντριπτική πλειοψηφία των αναφορών των πολιτών αφορούν προβλήματα κύριας και επικουρικής ασφάλισης, ΙΚΑ και ΟΓΑ. Είτε λόγων καθυστέρησης ανταπόκρισης και στα αιτήματα των πολιτών ακόμα και σε έλλειψη ενημέρωση και πληροφόρησης.
Φορείς Υγείας
Α) καθυστέρηση ραντεβού νοσοκομείων ΕΣΥ και ιατρείων του ΙΚΑ (αμνιοκέντηση, αλλεργικά τεστ κλπ )
Β) κακή συμπεριφορά γιατρών ΕΣΥ και ΙΚΑ. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο δυσαρεστημένος πολίτης καταθέτει καταγγελία στο γραφείο επικοινωνίας του Νοσοκομείου το οποίο δεν ικανοποιεί τον πολίτη. Απάντηση σ” αυτό η ουσιαστική και συνεχής εποπτεία από τις αρμόδιες διευθύνσεις του Υπουργείου Υγείας
Γ) ελλιπής ή ανύπαρκτη ενημέρωση ασθενών ή συγγενών.
Υπάρχει νόμος 2071/92 άρθρο 47 που εξασφαλίζει την ενημέρωση του ασθενούς, την συγκατάθεση στη θεραπεία, την τήρηση ιατρικού απορρήτου και γενικώς εξασφαλίζει το σεβασμό και την αξιοπρέπεια του ασθενούς.
Φορείς πρόνοιας
Α) σχετικά με τη διαχείριση και τον τρόπο χορήγησης των διαφόρων προνοιακών επιδομάτων
Β) παρατηρήθηκαν φαινόμενα μη εκτέλεσης τελεσίδικων δικαστιικών αποφάσεων και εσφαλμένης ερμηνείας νόμων
Γ) ΟΑΕΔ, ιδιαίτερα ζητήματα που αφορούν ΑΜΕΑ διαδικασία, κριτήρια επιλογής και διαφάνεια
Εν κατακλείδι ο ΣΠ ερευνά πράξεις δημοσίων υπηρεσιών που παραβιάζουν δικαιώματα ή προσβάλουν νόμιμα συμφέροντα, κατόπιν καταγγελιών ή αυτεπάγγελτα. Το σύνολο της διοίκησης είναι υποχρεωμένο να συνεργάζεται με το ΣΠ. Άρνηση κάποιου συνεργασίας συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα.
Αν διαπιστωθεί παράνομη συμπεριφορά λειτουργού ο ΣΠ διαβιβάζει την έκθεση στο αρμόδιο όργανο και μπορεί να προκαλέσει πειθαρχική δίωξη.
Αν προκύψουν αποχρώσεις ενδείξεις για τέλεση αξιόποινης πράξης ο ΣΠ διαβιβάζει την έκθεση στον αρμόδιο εισαγγελέα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Όπως ανέφερε και ο πρωθυπουργός στην απάντησή του στη σχετική ερώτηση του κυρίου Σιούφα, το κεντρικό ερώτημα είναι με ποιον τρόπο θα προστατεύσουμε τους ασθενείς που πηγαίνουν στα νοσοκομεία και με ποιον τρόπο θα ελέγχουμε τη διοίκηση ώστε να παρέχει καλύτερες υπηρεσίες. Το μέγιστο αποτέλεσμα θα επιτευχθεί με την ενίσχυση και την αναβάθμιση των ήδη υπαρχουσών και όχι με τη δημιουργία καινούργιων.
Πράγματι εκτός από το ΣΠ σήμερα λειτουργούν οι εξής υπηρεσίες :
Α) επιτροπή ελέγχου προστασίας δικαιωμάτων των ασθενών, η οποία συντάχθηκε το 1997 και έχουν παραπεμφθεί 459 υποθέσεις
Β) ειδική επιτροπή προστασίας ατόμων με ψυχικές διαταραχές
Γ) τριμελής επιτροπή προάσπισης των δικαιωμάτων του πολίτη στα νοσοκομεία
Δ) Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας
Και τέλος έχουν συσταθεί ειδικές υπηρεσίες για την υποδοχή και πληροφόρηση ασθενών στα νοσοκομεία.
Και εδώ θα πρέπει να αναφερθώ στο νόμο 2920/2001, με τον οποίο συστήνεται το Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας.
Το ΣΕΥΥΠ έχει σκοπό τη βελτίωση της παραγωγικότητας και αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας, την προοπτική τους αναβάθμιση, την εξάλειψη της κακοδιοίκησης και την προστασία της υγείας και της περιουσίας των πολιτών από την παροχή υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας με καταχρηστικό τρόπο.
Οι επιθεωρητές εκτελούν έρευνα αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν εντολής του υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας ή μετά από αίτημα του ΣΠ.
Οι επιθεωρητές κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους έχουν καθήκοντα ανακριτικού υπαλλήλου.
Οι διαπιστώσεις συνοδεύονται με πρόταση :
Α) διεξαγωγή ένορκης διοικητικής εξέτασης
Β) άσκηση πειθαρχικής δίωξης
Γ) λήψη άλλων μέτρων ή και αποστολή της έκθεσης στην εισαγγελική αρχή
Θα ήταν χρήσιμο για να γίνει κατανοητή η άποψη της Ν.Δ. για το πώς αντιλαμβάνεται τη λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών να διευκρινίσει τον όρο «εξωδικαστικός έλεγχος της διοικητικής δράσης» όπως αναφέρει στο άρθρο 1, αλλά και σε άλλα άρθρα, μια και ακροβατεί μεταξύ του ρόλου του διαμεσολαβητή του νόμου 2477 και της επιθεώρησης των οργάνων της δημόσιας διοίκησης.
Το λέω αυτό διότι για μας η διαφορά είναι σαφής και συγκεκριμένη: ο νόμος και το προεδρικό διάταγμα που ρυθμίζουν τη λειτουργία του ΣΠ ρητά περιγράφουν ότι η αποστολή του είναι η διαμεσολάβηση μεταξύ πολιτών και δημοσίων υπηρεσιών.
Ο ΣΠ δύναται κατά την έρευνα των υποθέσεων να ζητά τη συνδρομή των ελεγκτών επιθεωρητών δημόσιας διοίκησης. Μετά το πέρας της έρευνας ο ΣΠ συντάσσει πόρισμα το οποίο γνωστοποιεί στον καθύλην αρμόδιο υπουργό.
Υπάρχει σαφής διαφορά με το σώμα επιθεωρητών ελεγκτών δημόσιας διοίκησης το οποίο είναι όργανο εσωτερικού ελέγχου και επιθεώρησης της διοίκησης. Αρμοδιότητά του η διενέργεια εκτάκτων ελέγχων και ερευνών με σκοπό τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας της διοίκησης. Τα δύο όργανα μπορεί να έχουν παραπλήσιους σκοπούς όμως είναι τελείως διαφορετικά. Ας διευκρινιστεί η θέση της Ν.Δ. γιατί δημιουργείται σύγχυση μεταξύ της ανεξάρτητης Αρχής και του οργάνου της δημόσιας διοίκησης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Νομίζω ότι εξέθεσα αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους δε μπορεί να γίνει δεκτή από εμάς η πρόταση νόμου της Ν.Δ.. Άλλωστε μια συγκριτική μελέτη της συγκεκριμένης πρότασης νόμου και των νόμων 2477/97 και 2920/2001 θα αποδείκνυε ότι η πρόταση νόμου περιέχεται απολύτως στους προαναφερθέντες νόμους λέξη προς λέξη.
Βεβαίως είναι διαφορετικό το ζήτημα των ασθενών οι οποίοι δικαιούνται προστασίας και έχουν δικαίωμα να διαμαρτύρονται με το θέμα της πολιτικής της κυβέρνησης στον τομέα της παροχής υγείας. Και στο θέμα της γενικής πολιτικής η Ελλάδα έχει κάνει αναμφισβήτητα μεγάλες προόδους και αυτό αποδεικνύεται εύκολα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όλοι οι θεσμοί οι οποίοι εξασφαλίζουν την προστασία των ασθενών χρειάζονται διαρκή βελτίωση για καλύτερη, ταχύτερη και αποτελεσματικότερη λειτουργία.
Και εδώ θα ήθελα να προτείνω την αναβάθμιση του τομέα προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού που περιέχεται στο ΣΠ. Όπως επίσης την καλύτερη εφαρμογή και επέκταση της δράσης των ήδη θεσμοθετημένων, με τον νόμο 2519/97, τριμελών επιτροπών προάσπισης των δικαιωμάτων του πολίτη ανά νοσοκομείο. Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι η έλλειψη νόμων αλλά κυρίως η εφαρμογή των ήδη υφισταμένων. Και μόνιμος στόχος της κυβέρνησης όπως προκύπτει από τα” αποτελέσματα είναι η καλύτερη παροχή υγείας στους Έλληνες πολίτες. Ας μη ξεχνάμε ακόμα πως ένα σύστημα υγείας και πρόνοιας για να πετύχει πρέπει να έχει κέντρο των επιδιώξεών του τον άνθρωπο. Κυρίως όμως οι εργαζόμενοι σ” αυτό πρέπει να έχουν υψηλά ανεπτυγμένο το αίσθημα κοινωνικής ευθύνης. Αυτό βέβαια δεν είναι θέμα νόμων. Είναι θέμα αξιών, παιδείας, νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Και στην κατάκτηση αυτών πρέπει να συμβάλλουμε όλοι μας.
29/08/2002
Ασφαλιστικό
Τα ασφαλιστικό νομοσχέδιο το οποίο σήμερα συζητείται είναι ένα καίριο νομοσχέδιο με διαχρονική επίδραση στην κοινωνική ασφάλιση των Ελλήνων.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. πάντα έδειξαν ιδιαίτερη ευαισθησία στη δημιουργία ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους και άσκησαν πάντα με συνέπεια κοινωνική πολιτική. Ακριβώς γιατί στόχος της δημοκρατικής παράταξης ήταν η επίτευξη μιας δίκαιης και ισχυρής κοινωνίας με περισσότερη κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη. Για μας η έννοια της ανάπτυξης είναι άρρηκτα δεμένη με την ποιότητα ζωής των πολιτών.
Κυρίες & κύριοι συνάδελφοι
Μια σωστή και υπεύθυνη κυβέρνηση οφείλει να διαχειρίζεται με ορθό τρόπο το σήμερα. Συγχρόνως οφείλει να βλέπει το μέλλον και να παίρνει εκείνα τα αναγκαία μέτρα, ώστε οι επόμενες γενιές να αντιμετωπίζουν τη ζωή από καλύτερη θέση σε σχέση με το σήμερα. Οφείλει η πολιτική της να μην υποθηκεύει το μέλλον των επόμενων γενιών. Οφείλει να στοχεύει σταθερά στην ανάπτυξη η οποία να στηρίζεται σε υγιείς βάσεις και όχι σε βερεσέδια . Αυτά ακριβώς πράττει σταθερά η κυβέρνηση με την πολιτική της τα τελευταία χρόνια. και μάλιστα σε παγκόσμιες συγκυρίες που κάθε άλλο παρά ευνοούν αυτή την κατεύθυνση. Παρατηρούμε σήμερα στην Ευρώπη μια συντηρητική παλινδρόμηση που απειλεί με απίσχνανση το κοινωνικό κράτος.
Το ενδιαφέρον των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που θα παρέχει προστασία σε όλους τους Έλληνες είναι διαρκές και αποτελεί βασικό στοιχείο της πολιτικής και της ιδεολογίας του. Σε όλη τη διάρκεια που με την εμπιστοσύνη του Ελληνικού λαού βρισκόταν στη διακυβέρνηση της χώρας προσπάθησε με νομοθετικές παρεμβάσεις να υπερβεί της μεγάλης θεσμικής και χρονικής υστέρησης που παρουσίαζε το ασφαλιστικό μας σύστημα σε σχέση με αυτό των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης.
Μόλις το 1982 η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ανδρέα Παπανδρέου, θέσπισε την κύρια ασφάλιση ως καθολική και υποχρεωτική σε όλη τη χώρα και 1 χρόνο αργότερα έγινε υποχρεωτική και η επικουρική ασφάλιση. Μόλις από το 1985 τα αποθεματικά του ΙΚΑ κατατίθενται στις τράπεζες με διαπραγματεύσιμο επιτόκιο για να διασφαλιστούν τα χρήματα των εργαζομένων. Τότε μετετράπη ο ΟΓΑ σε φορέα κύριας ασφάλισης. Τα τελευταία χρόνια υπήρξε επέκταση της ασφάλισης σε ευπαθείς ομάδες, καθορίστηκαν ειδικές συνταξιοδοτικές διατάξεις για τις μητέρες. Όλες οι σημαντικές οργανωτικές αποφάσεις για το λειτουργικό εκσυγχρονισμό των θεσμών κοινωνικές ασφάλισης είναι πολιτικές πρωτοβουλίες των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Σ” αυτή την πολιτική εντάχθηκε η διαδικασία του κοινωνικού διαλόγου η οποία ξεκίνησε το 1998 με σκοπό τον εκσυγχρονισμό και τη συγχώνευση δεκάδων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, ταμείων και φορέων ασφάλισης, όπως η σύσταση οργανισμού ασφάλισης ελευθέρων επαγγελματιών κ.α.. Το σημερινό σχέδιο νόμου πραγματοποιεί ένα ακόμα μεγάλο και σταθερό βήμα στην κατεύθυνση του οργανωτικού, λειτουργικού και εξυγιαντικού μετασχηματισμού του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
Κυρίες & κύριοι συνάδελφοι
Η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος αποτελεί όρο για τη συνέχιση της ανάπτυξης που έχει επιτελεστεί τα τελευταία χρόνια. Δε διασφαλίζει μόνο το μέλλον του ΙΚΑ και την ασφάλεια των συνταξιούχων αλλά σταθεροποιεί ολόκληρη την ελληνική οικονομία. Οι κλυδωνισμοί του ασφαλιστικού συστήματος θα προκαλούσουν κατάρρευση του συνόλου της οικονομίας.
Αν τώρα δεν βάλουμε τις βάσεις για ένα υγιές ασφαλιστικό σύστημα και το κράτος ήταν υποχρεωμένο να καλύπτει τα ελλείμματα τα επόμενα χρόνια αυξάνοντας βεβαίως, τις εισφορές ή τους φόρους , τα αποτελέσματα θα ήταν ολέθρια και για τους επενδυτές επιχειρηματίες αλλά και για τους εργαζόμενους. Θα μπαίναμε δηλαδή σε ένα φαύλο κύκλο αποσταθεροποίησης, στασιμότητας και κοινωνικής ανασφάλειας.
Κυρίες & κύριοι συνάδελφοι
Όπως είναι γνωστό το δικό μας ασφαλιστικό σύστημα ανήκει στα αναδιανεμητικά συστήματα, όπως άλλωστε και τα περισσότερα στην Ευρώπη τα οποία λειτούργησαν ικανοποιητικά από το β” παγκόσμιο πόλεμο μέχρι πρότινος. Σήμερα αντιμετωπίζουν τεράστια δομικά προβλήματα που προσδιορίζονται από:
- 1. την αύξηση του προσδόκιμου ζωής
- 2. την αλλοίωση της δημογραφικής πυραμίδας
- 3. την ανεργία
- 4. την κακή διαχείριση των πόρων και την εισφοροδιαφυγή και
- 5. τα μεγάλα λειτουργικά κόστη των ταμείων.
Τα πιο πάνω προβλήματα προβλέπεται να αυξηθούν στο μέλλον.
Σήμερα στη χώρα μας αντιστοιχεί ένας συνταξιούχος σε 2,3 εργαζόμενους. Τα επόμενα 30 χρόνια προβλέπεται ότι θα αντιστοιχεί μόλις 1 συνταξιούχος προς 1,3 εργαζόμενους. Αντιλαμβάνεται κανείς πως αν τώρα δεν φροντίσουμε να προβούμε σε εκείνες τις μεταρρυθμιστικές και εκσυγχρονιστικές ρυθμίσεις το ασφαλιστικό σύστημα θα οδηγηθεί σε πτώχευση.
Μια απλή λογιστική λύση θα ήταν η αύξηση των ορίων ηλικίας, η αύξηση της εισφοράς των εργαζομένων και η μείωση των συντάξεων. Αυτή η πολιτική όμως δεν αρμόζει στη δημοκρατική παράταξη, παραπέμπει σε συντηρητικές δυνάμεις και απεικονίζει την πολιτική της Ν.Δ. και το νόμο Σιούφα.
Μια άλλη προσέγγιση θα ήταν προσφυγή στο ανταποδοτικό σύστημα.. Η καθαρή αυτή φιλελεύθερη πολιτική μπορεί να διακρίνεται από ευελιξία στην αποδοτική διαχείριση των κοινωνικών πόρων έχει όμως μεγάλο ρίσκο και διακρίνεται από έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης.
Αυτές οι πολιτικές που προανέφερα είναι ξένες με την ιδεολογία της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Εμείς προτείνουμε μια προοδευτική μεταρρύθμιση που δίνει ανάσα ζωής στο σύστημα.
Η μεταρρύθμιση που προτείνουμε έχει αφετηρία την οικονομική ανάπτυξη που επιτελέσαμε τα τελευταία χρόνια και το ρυθμό αύξησης της ελληνικής οικονομίας όπως προβλέπεται για το μέλλον.
- Αναδεικνύει το διαχρονικό φιλεργατικό πρόσωπο της κυβέρνησης .
- Συνθέτει με τον καλύτερο τρόπο το εφικτό με το επιθυμητό.
- Προωθεί το κοινό αγαθό
- Έχει την προνοητικότητα να συνδέσει τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος με την αύξηση του ΑΕΠ. Κάτι που σημαίνει ότι η αύξηση της οικονομίας αντανακλά στη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων.
- Έχει την ευαισθησία να διορθώνει τις ανισότητες από γενιά σε γενιά στηρίζοντας τις χαμηλότερες συντάξεις.
- Η μεταρρύθμιση που προτείνεται είναι προϊόν αναλυτικού εμπεριστατωμένου και τεκμηριωμένου διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους. Και εδώ θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέρω τη θετική συμβολή της ΓΣΕΕ της οποίας η παρέμβαση έχει ξεπεράσει τη συντεχνιακή αντίληψη και παίρνει εθνικές διαστάσεις. Με την υπευθυνότητα που αρμόζει στη συνδικαλιστική έκφραση των εργαζομένων που συμμετέχουν στην ανάπτυξη της χώρας.
- Συγκεκριμένα με το νόμο αυτό διασφαλίζονται τα μέχρι τώρα θετικά του συστήματος. Το κράτος εγγυάται τη βιωσιμότητά του και παράλληλα δίδονται εναλλακτικές δυνατότητες αξιοποίησης των αποθεματικών. Επιχειρείται ορθολογικοποίηση του υφιστάμενου ασφαλιστικού συστήματος ώστε να μειωθούν οι εσωτερικές ανισότητες. Με τη θέσπιση της εθνικής αναλογιστικής αρχής ως ανεξάρτητης διοικητικής αρχής δίδεται η δυνατότητα επαναθεώρησης του συστήματος προς βελτιωτικές κατευθύνσεις. Σε πρακτικό επίπεδο αυτό σημαίνει ότι δε θίγεται ούτε 1 ασφαλισμένος του ΙΚΑ. Αντιθέτως αίρονται οι αντιεργατικές ρυθμίσεις που προέβλεπε ο νόμος Σιούφα.. Περιέχει εν κατακλείδι τις πιο πολλές καίριες θετικές ρυθμίσεις για την κοινωνική ασφάλεια από κάθε άλλο νομοσχέδιο που έχει κατατεθεί έως σήμερα.
Κυρίες & κύριοι συνάδελφοι
Όταν συζητούνται τέτοια θέματα πρέπει να πρυτανεύει η σύνεση και η υπευθυνότητα και να ελλείπουν ο λαϊκισμός, οι συντεχνιακές προσεγγίσεις και οι οπισθοδρομικές επιλογές. Θα ήταν θεμιτό η Ν.Δ. να καταθέσει μια άλλη πρόταση. Είναι όμως αναίρεση του θεσμικού της ρόλου σαν αξιωματική αντιπολίτευση να αποχωρεί χωρίς να προτείνει τίποτα. Ας απαντήσει ευθέως. Είναι υπέρ της κρατικής συμμετοχής και πόσο στη βιωσιμότητα του συστήματος; Γιατί μόλις το 93 η Ν.Δ. σαν κυβέρνηση παρέπεμπε το ΙΚΑ σε δανεισμό και το επιχορηγούσε μόλις με 10 δις.. Μήπως αποχωρεί η Ν.Δ. με αντιφατικά επιχειρήματα επειδή δεν θέλει να δεσμευθεί για το μέλλον, επειδή επιχειρεί να ψαρεύει σε θολά νερά χωρίς να αποκαλύψει το συντηρητικό της πρόσωπο; Ας καταθέσει επιτέλους μια ολοκληρωμένη πρόταση για να γνωρίζει ο ελληνικός λαός κατά πόσον αποτελεί για αυτόν αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Τα φληναφήματα του κυρίου Καραμανλή όπως διατυπώθηκαν σε ομιλία του στο ΣΕΒ ότι δε σας λέω το πρόγραμμά μας για να μη το αντιγράψει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μπορούν να πείσουν κανέναν. Αναδεικνύουν ανεπάρκεια και ανευθυνότητα. που δικαιολογεί τη μόνιμη θέση της Ν.Δ. στα έδρανα της αντιπολίτευσης κάτι που θα επαναβεβαιωθεί και μετά τις επόμενες εκλογές.
18/06/2002
ΠΡΑΚΤΙΚΑ – Οργάνωση των περιφερειακών υπηρεσιών της Α’βαθμιας και Β’βαθμιας Εκπαίδευσης
Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
το νομοσχέδιο που συζητάμε είναι πολύ σημαντικό, γιατί κάνει πράξη στην εκπαιδευτική κοινότητα δύο ώριμα κοινωνικά αιτήματα.
Το πρώτο είναι η αποκέντρωση και όσον αφορά την εφαρμογή αλλά και όσον αφορά τον έλεγχο της εκπαίδευσης και το δεύτερο την αξιολόγηση -μια θέση προοδευτική, αλλά και αναγκαία- η αξιολόγηση που προωθεί την αξιοκρατία με όρους διαφάνειας και συμμετοχής όλων των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας. Αυτή η πολιτική, μετά τη συμμετοχή μας στην ενιαία Ευρώπη δεν είναι απλά επιθυμητή, αλλά είναι μία αναγκαία επιλογή.
Είναι γεγονός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι μετά την απόφαση του Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας την 1998/2001, κατέστη αναγκαία η αποσαφήνιση του νομοθετικού πλαισίου που διέπει τις σχέσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών με τη διεύθυνση των σχολείων. Αυτό ακριβώς επιχειρείται με το υπό συζήτηση άρθρο 13.
Πριν εκφράσω την άποψή μου, θα ήθελα να κάνω δύο επισημάνσεις: Πρώτον, τα τελευταία χρόνια η ιδιωτική εκπαίδευση παρουσιάζει μία άνθηση, γιατί άραγε; Οφείλεται στην άνοδο της οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων; Μήπως στη βελτίωση των υπηρεσιών που παρέχουν τα ιδιωτικά σχολεία και στο θέμα της εκπαίδευσης, αλλά και του ωραρίου λειτουργίας και της ασφάλειας των μαθητών; “Η μήπως σε αρνητικά φαινόμενα που παρουσιάζονται σε ορισμένα δημόσια; ΄’Η μήπως όλα μαζί; Νομίζω πως η Βουλή και η ηγεσία του Υπουργείου, πρέπει να αναζητήσουν την απάντηση. Και εδώ να πω πως το νομοσχέδιο που συζητούμε, ήδη δίνει πολλές θετικές απαντήσεις που απορρέουν από την ανάλυση των πιο πάνω ερωτημάτων.
Δεύτερον, υπάρχουν πολλά φαινόμενα καταστρατήγησης των νόμων που διέπουν την ιδιωτική εκπαίδευση από τους ιδιοκτήτες των σχολείων. Οφείλουν οι προϊστάμενοι των γραφείων και των διευθύνσεων αλλά και η κεντρική διοίκηση να εφαρμόσουν ρητά την κείμενη νομοθεσία, ώστε να υπάρξει απόλυτος σεβασμός στους όρους και τις προϋποθέσεις λειτουργίας των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων. Αυτό, όμως, δεν αφορά τους νόμους, αλλά την τήρησή τους.
Και έρχομαι στα άρθρα που αφορούν συγκεκριμένα την ιδιωτική εκπαίδευση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ιδιωτική εκπαίδευση δεν είναι ανταγωνιστική με τη δημόσια. Κινείται στην ίδια παιδαγωγική κατεύθυνση με τη δημόσια, αλλά αποτελεί βεβαίως και επιχειρηματική δραστηριότητα. Πολλά ιδιωτικά σχολεία έχουν προσφέρει σπουδαίες υπηρεσίες στους νέους, έχουν σπουδάσει στελέχη της κοινωνίας, της οικονομίας, της πολιτικής της χώρας μας, όπως το Κολέγιο Αθηνών και άλλα.
Βεβαίως και με βάση την παράγραφο 8 του άρθρου 16 του Συντάγματος, οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι διασφαλισμένοι εργασιακά, για να επιτελούν με ελευθερία και αξιοπρέπεια το έργο τους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω πως οι ρυθμίσεις που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών με τους εργοδότες, μέχρι να συμπληρωθούν 6 έτη από την πρόσληψή τους, είναι δίκαιες και ισορροπημένες. Κατοχυρώνουν τις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων και παράλληλα δίνουν την δυνατότητα στους ιδιοκτήτες να ασκούν τα διευθυντικά τους δικαιώματα. Από την εξαετία όμως και μετά, ο απόλυτος τρόπος με τον οποίο οι εργασιακές σχέσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών μετατρέπονται στην ουσία σε δημοσιοϋπαλληλικές, μόνο προβλήματα μπορεί να συσσωρεύσει στον ευαίσθητο αυτό χώρο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν πρέπει να αγνοείται από κανέναν ότι η αγορά έχει τους δικούς της κανόνες αξιολόγησης που εν προκειμένω κρίνονται από τους γονείς, κανόνες αξιολόγησης με τους οποίους επιβραβεύονται οι ικανοί και οι χρήσιμοι. Γι” αυτό νομίζω ότι η κατηγορηματικότητα με την οποία ακολουθείται μετά από τα 6 χρόνια, θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα, κύριε Υπουργέ, από τα οποία στοχεύει μια και οι ιδιοκτήτες θα κάνουν χρήση ευκολότερα της ευχέρειας που τους δίνει ο νόμος για να απολύσουν τους εκπαιδευτικούς μέχρι να φθάσουν στην εξαετία.
Γι” αυτό κλείνοντας και σεβόμενος το χρόνο, θα ήθελα να πω ότι η χρυσή τομή στην οποία οφείλει να αναζητεί κάθε νόμος, επιβάλλει να δώσετε τη δυνατότητα χωρίς να φαλκιδεύεται η δυνατότητα των ορθών εργασιακών σχέσεων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, να μην φαλκιδεύεται ούτε το διευθυντικό δικαίωμα των ιδιωτικών σχολείων αλλά συγχρόνως να έχουν και τη δυνατότητα της δικής τους αξιολόγησης.
Δεν υπάρχει κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας ούτε ιδεολογικό ούτε πολιτικό θέμα. Υπάρχει ένα έλασσον θέμα το οποίο δυστυχώς έχει ανακηρυχθεί σε μείζον και έρχεται να δώσει κάποια σκιά σε ένα ορθότατο νομοθέτημα το οποίο αφορά το σύνολο του συγκεκριμένου νόμου.
Κλείνω κάνοντας μια έκκληση στην ηγεσία του Υπουργείου. Νομίζω πως υπάρχει τρόπος συνεννόησης. Αυτή η τριμελής επιτροπή που αποτελείται από έναν και έναν, μπορεί να προεδρεύεται από κάποιο σώμα κοινά αποδεκτό απ” όλους και απ” αυτό το σώμα να επιλέγεται ο πρόεδρος ή κάποιος δικαστικός όπως σας κατέθεσε, αν είναι βεβαίως συνταγματικό, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας.
Κύριοι συνάδελφοι, κλείνω με μια φράση. Η από μεριάς του Υπουργείου κατανόηση αυτής ακριβώς της θέσης, μόνο σαν πολιτική τόλμη μπορεί να χαρακτηριστεί και όχι σαν υποχώρηση.
17/01/2002
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΖΩΩΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
ΟΝΟΜΑ – ΕΠΩΝΥΜΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Β” ΠΕΙΡΑΙΑ
ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ: ΓΕΩΡΓΙΑΣ
ΘΕΜΑ : ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΖΩΩΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Στην ευρεία περιοχή του Πειραιά, μια πυκνοκατοικημένη περιοχή όπου διαμένουν πάνω από 700.000 κάτοικοι, παρουσιάζεται με ιδιαίτερη οξύτητα το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων, κυρίως σκύλων. Είναι συνηθισμένο θέαμα, αγέλες ή μεμονωμένα ζώα, να περιφέρονται στους δρόμους και στις πλατείες, ισχνά και άρρωστα τα περισσότερα, να προσπαθούν να διατραφούν από οικιακά απορρίμματα ή να αφήνουν την τελευταία τους πνοή στους δρόμους κάτω από τις ρόδες των διερχομένων αυτοκινήτων. Από πρόχειρους υπολογισμούς ο πληθυσμός τους στην περιοχή ανέρχεται σε 2.500 περίπου. Το πρόβλημα αυτό με προφανείς επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, στην ασφάλεια και την αισθητική των πολιτών, πρέπει να αντιμετωπιστεί με σύγχρονη αντίληψη και ευαισθησία.
Η Κυβέρνηση αντιδρώντας θετικά και επιδιώκοντας να λύσει το πρόβλημα ενέκρινε πρόγραμμα ύψους 100 εκατομμυρίων δρχ. (μέσω του ΕΠΤΑ) για τη δημιουργία διαδημοτικού κυνοκομείου. Ήδη έχει βρεθεί χώρος 10 στρεμμάτων στο όρος Αιγάλεω. Είναι προφανές ότι απαιτούνται και άλλα οικονομικά, λειτουργικά και θεσμικά μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Μέτρα που αφορούν την ενημέρωση του κοινού, τον εξοπλισμό, τη λειτουργία και στελέχωση του κυνοκομείου, τη συλλογή, μεταφορά, στείρωση, περίθαλψη και γενικότερη μέριμνα των ζώων.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ
Συνεχίζοντας και επεκτείνοντας τη θετική κυβερνητική πολιτική :
- 1) Τι επιπλέον μέτρα θα λάβει για την οριστική εξάλειψη του φαινομένου καθώς και των αιτιών που το προκαλούν, με δεδομένη την εμπειρία άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- 2) Με ποιον τρόπο θα εδραιωθεί η μόνιμη και αποδοτική συνεργασία του κράτους με το Σύνδεσμο δήμων Πειραιά για την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος .
Ημερομηνία : 03/07/2001 Υπογραφή
ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΠΛΩΤΗΣ ΔΕΞΑΜΕΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ
ΟΝΟΜΑ – ΕΠΩΝΥΜΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Β” ΠΕΙΡΑΙΑ
ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ: ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ
ΘΕΜΑ : ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΠΛΩΤΗΣ ΔΕΞΑΜΕΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ
Στο λιμάνι της Σαλαμίνας από 31/01/2001 ευρίσκεται παράνομα ελλιμενισμένη η πλωτή δεξαμενή « Ιωάννης Λειβαδάς » με Ν.Π.100, μήκος 77 μέτρα, πλάτος 15 μέτρα, σημαίας ελληνικής. Το λιμάνι αυτό είναι αξιοθέατο της περιοχής, ελλιμενίζονται δε μικρά σκάφη αλιείας. Η προβλήτα του λιμανιού είναι χώρος περιπάτου και αναψυχής Η εν λόγω δεξαμενή ελλιμενίστηκε στο τουριστικού και ιστορικού ενδιαφέροντος λιμάνι, κατόπιν αδείας του Λιμενικού Ταμείου Σαλαμίνας και η οποία έληξε την παραπάνω ημερομηνία. Το Κεντρικό Λιμεναρχείο Πειραιά ευαισθητοποιούμενο, επέβαλε πρόστιμο στον ιδιοκτήτη της δεξαμενής. Όμως παρόλα αυτά η ογκώδης δεξαμενή παραμένει ελλιμενισμένη στο γραφικό λιμένα προκαλώντας περιβαλλοντολογικά προβλήματα, δημιουργώντας οργή και αγανάκτηση για την συνεχιζόμενη αυθαιρεσία στους κατοίκους και προξενώντας απορία και έκπληξη στους επισκέπτες. Μάλιστα ο Δήμος Σαλαμίνας με ομόφωνο ψήφισμά του από 14/02/2001 ζητά την απομάκρυνση της δεξαμενής.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ
Τι επιπλέον επείγοντα μέτρα θα λάβει για την αναγκαστική μεθόρμιση της δεξαμενής -ενόψει μάλιστα της τουριστικής περιόδου – ώστε να αποκατασταθεί στη συνείδηση των κατοίκων η έννοια της έννομης τάξης, να αποκατασταθεί η εύρυθμη λειτουργία του λιμένα και να αποφευχθεί η αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής.
Ημερομηνία : 29/06/2001 Υπογραφή
ΠΡΑΚΤΙΚΑ – Προϋπολογισμός 2002
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κ. Λιντζέρης έχει το λόγο.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση του Προϋπολογισμού είναι η τελευταία κοινοβουλευτική πράξη του χρόνου. Είναι η ώρα που η Κυβέρνηση κάνει απολογισμό των πεπραγμένων και προσδιορίζει την πολιτική της για τον επόμενο χρόνο. Και βεβαίως είναι η ώρα που η Αντιπολίτευση κάνει την κριτική της και προβάλλει την εναλλακτική της πρόταση, αν έχει. Άλλως, μηδενίζει ή παραποιεί.
Είναι η ώρα που οι πολίτες παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις προτάσεις των κομμάτων, που αφορούν το μέλλον τους και κρίνουν την αξιοπιστία τους αναλογιζόμενοι τι έλεγαν πέρυσι, τι προέβλεπαν, τι πραγματοποιήθηκε, αλλά κυρίως τι έχει αλλάξει στη ζωή τους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να προβώ σε κάποιες διαπιστώσεις που απορρέουν από την ανάλυση αυτών που είπα πριν λίγο.
Πρώτη διαπίστωση. Ο Προϋπολογισμός αυτός καταρτίστηκε και θα εκτελεστεί αποκλειστικά σε ευρώ. Δηλαδή η Ελλάδα έχει κοινό νόμισμα με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και συμμετέχει ισότιμα με τους εταίρους της στο παγκόσμιο οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Κινείται με ασφάλεια στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε δύσκολους καιρούς, αρθρώνοντας το δικό της λόγο, που είναι άλλωστε και η δική της συνεισφορά στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε με δουλειά και μέθοδο από την Κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια. Η είσοδός μας στην ΟΝΕ και στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα είναι ένας σταθμός τεράστιας ιστορικής σημασίας για τη χώρα και επιτεύχθηκε από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις της Νέας Δημοκρατίας ότι οδηγούμε τη χώρα σε πτώχευση. Όμως την οδηγήσαμε σε ανάπτυξη.
Διαπίστωση δεύτερη. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Απολογισμού του έτους 2000, που κατατέθηκε στη Βουλή, αποδεικνύεται αναμφίβολα η αξιοπιστία της οικονομικής πολιτικής της Κυβέρνησης. Το ίδιο προκύπτει και για την πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού του 2001. Παρά τις απρόβλεπτες δυσμενείς εξωγενείς επιδράσεις, ο Προϋπολογισμός είναι ισοσκελισμένος με μικρή απόκλιση, απ΄ ό,τι είχε προβλεφθεί.
Από αυτό το Βήμα, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, πέρυσι μιλάγατε για ελλείμματα και καταστροφές, οι οποίες όχι μόνο δεν συνέβησαν, αλλά οι οικονομικές εξελίξεις του προηγούμενου έτους δίνουν τη δυνατότητα για μεγαλύτερη αισιοδοξία για το μέλλον.
Διαπίστωση τρίτη. Προκειμένου να ενισχύσει την ανάπτυξη της οικονομίας και ως εκ τούτου την αύξηση της απασχόλησης, συνεχίζει την προσπάθειά της για δημοσιονομική εξυγίανση, μείωση του δημόσιου χρέους, επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών. Στόχοι που επιτυγχάνονται.
Στην προχθεσινή του ομιλία ο Υπουργός Ανάπτυξης κατάθεσε νέα δέσμη προτάσεων, που θα επιταχύνουν την υλοποίηση των πιο πάνω στόχων. Πρέπει να τονιστεί ότι αυτή η σταθερή πολιτική που εφαρμόζεται, έχει αποδώσει καρπούς σε συνθήκες που ισχύει το σύμφωνο σταθερότητας. Οδήγησε σε μείωση του δημόσιου χρέους κατά 2,5 μονάδες σε σχέση με πέρσι και τώρα σε πλεονασματικό προϋπολογισμό, 0,8% του ΑΕΠ. Δηλαδή, σε συνθήκες δημοσιονομικής ισορροπίας και σταθερότητας, παρατηρείται αναμφίβολα βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων.
Πρέπει να επισημανθεί ότι η πρόβλεψη για 0,8% πλεόνασμα δεν περιλαμβάνει τα 250 δισεκατομμύρια που διατίθενται για τα επιπλέον μέτρα κοινωνικής και φορολογικής πολιτικής που εξαγγέλθηκαν. Αν περιλαμβάνονταν, τότε το πλεόνασμα θα προσέγγιζε το 1,3% του ΑΕΠ.
Προς τι, λοιπόν, αυτή η απαξία για τα επιτεύγματα του ελληνικού λαού; Προς τι η εξομοίωση της χώρας μας με τις χώρες του τρίτου κόσμου που ακούστηκε εδώ από τους ομιλητές της Αντιπολίτευσης; Γιατί ακούστηκαν πολλοί επιθετικοί προσδιορισμοί, γεωγραφικοί όροι, παρελθοντολογικές αναφορές, αλλά ουδείς απάντησε στο βασικό ερώτημα ως προς τις κοινωνικές παροχές: Με αυτές τις δημοσιονομικές συνθήκες πού θα βρίσκατε τους παραπάνω πόρους; Μήπως αυξάνοντας το ΑΕΠ; Μα, δεν γίνεται περισσότερο. Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν κινείται με ρυθμό αύξησης δύο μονάδες παραπάνω απ” ό,τι κινούνται τα αντίστοιχα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα πράγματα δεν βελτιώνονται από τη μια μέρα στην άλλη -και το ξέρετε- ούτε έχει ανακαλυφθεί ακόμα η φιλοσοφική λίθος στην πολιτική και στην οικονομία. Απαιτούνται σχέδια, όραμα, ενδιάμεσοι στόχοι και κυρίως δουλειά, για να φθάσουμε στο ζητούμενο, που είναι η πραγματική σύγκλιση με την οικονομία της Ευρώπης, η εξίσωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων με αυτό των ευρωπαίων. Για να γίνει αυτό, η Κυβέρνηση έχει συγκεκριμενοποιήσει τους στόχους για να εξασφαλιστούν οι παράμετροι και οι προϋποθέσεις που θα εγγυηθούν τη συνέχεια του υψηλού ρυθμού που έχει επιτευχθεί.
Βασικές συνιστώσες είναι η αποδοτική αξιοποίηση των 17,5 τρισεκατομμυρίων δραχμών του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, οι διαρθρωτικές αλλαγές και ακόμα πρέπει να συνεχιστεί η αποκλιμάκωση του δημόσιου χρέους και να υπάρξει βεβαίως άρση όλων των αντικινήτρων που δυσχεραίνουν το επενδυτικό κλίμα.
Θα ήθελα, κυρίες και κύριοι, να επισημάνω την αναγκαιότητα για άρση όλων των καθυστερήσεων που παρατηρούνται στην ενεργοποίηση των διατάξεων του αναπτυξιακού ν. 2601/98 και των καθ” ύλη επιχειρησιακών προγραμμάτων που λειτουργούν στο Γ” Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, όπως παραδείγματος χάρη επενδύσεις που αφορούν το θεματικό τουρισμό ή και άλλες που εκκρεμεί η έγκριση των προδιαγραφών για την πραγματοποίησή τους.
Δεύτερον, χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη λειτουργία του one stop office που έχει νομοθετηθεί από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.
Τρίτον, πρέπει οι προβλεπόμενες δράσεις των υπηρεσιακών προγραμμάτων να συγκεκριμενοποιηθούν τάχιστα σε πλήρως προσδιορισμένα και ελέγξιμα επενδυτικά προγράμματα με σαφή περιγραφή των όρων και των προϋποθέσεων υλοποίησής τους.
Για να γίνουν αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χρειάζεται διαρκής εκσυγχρονισμός της Δημόσιας Διοίκησης ή άλλως άρση των αντικινήτρων που αποτελούν τροχοπέδη για την ανάπτυξη. Αναμφίβολα έχουν γίνει πολλά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Απαιτούνται όμως και άλλα, που θα πλήξουν οριστικά τα φαινόμενα της γραφειοκρατίας, των χρονοβόρων διαδικασιών, της αλληλοεπικάλυψης αρμοδιοτήτων, φαινόμενα που γεννούν τη διαφθορά και καθυστερούν την εξέλιξη της κοινωνίας και της οικονομίας εν γένει.
Τα βήματα που επιχειρούνται είναι σταθερά, χωρίς να προκαλούν τριγμούς στον κοινωνικό ιστό ή να θίγουν κεκτημένα συμφέροντα των εργαζομένων.
Η προσπάθεια κατατείνει ώστε ο πολιτικός προγραμματισμός μέσω της Δημόσιας Διοίκησης να συμβάλει στην κοινωνική ανέλιξη, στόχος που πρέπει να κατακτηθεί με τρόπο δημοκρατικό, χωρίς shock-therapy ή κοινωνική αναστάτωση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση επιδιώκει ολοκληρωμένη ανάπτυξη με ορθή χωροταξική κατανομή, δηλαδή ισόρροπη, κάτι που θα εγγυηθεί τη δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος. Γι” αυτό και το 80% του Γ” Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης διατίθεται στην περιφέρεια. Γι” αυτό στο νέο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης δίνεται βάρος στην ανάπτυξη όλων των κλάδων της οικονομίας, πέραν των τραπεζικών και κατασκευαστικών που παρουσιάζουν σημαντική ανάπτυξη ήδη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο φετινός Προϋπολογισμός σηματοδοτεί την έναρξη της πορείας που θα οδηγήσει τη χώρα ψηλά στην κοινωνία των ευρωπαϊκών κρατών, επιδιώκοντας μια ανάπτυξη που στηρίζεται σε υγιείς βάσεις και που το πλεόνασμα κατανέμεται επ” ωφελεία των ασθενεστέρων τάξεων. Ας μη μας διαφεύγει της προσοχής ότι είναι η πρώτη φορά που υπάρχει στη χώρα μας συγκεκριμένο πρόγραμμα ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, ύψους 810 δισεκατομμυρίων δραχμών.
Ο Προϋπολογισμός αυτός στα πλαίσια της διεθνούς συγκυρίας και των αντικειμενικών δυνατοτήτων της χώρας μας, στοχεύει σε μια κοινωνία ευημερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης, γι” αυτό σας καλώ και να τον υπερψηφίσετε!
( Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ )
21/12/2001
ΠΡΑΚΤΙΚΑ – ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ για Κοινωνικό Προϋπολογισμό 2001
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή αλλά και την ευθύνη να απευθυνθώ στο Σώμα επί του κατατεθέντος, από τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, κοινωνικού προϋπολογισμού του 2001, όπως προβλέπεται από το ν. 2084/92.
Ο κοινωνικός προϋπολογισμός περιλαμβάνει τα χρηματικά ποσά που θα διατεθούν από το κράτος για κοινωνική προστασία, δηλαδή για κοινωνική ασφάλιση, υγεία και πρόνοια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αποτελεί ιστορική αλήθεια ότι οι έννοιες κοινωνικό κράτος, κοινωνική πολιτική ήλθαν στο προσκήνιο της πολιτικής από της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ το 1974. Από τότε κέντρο της πολιτικής μας είναι ο πολίτης, η ευημερία του, η ποιότητα ζωής του. Από το 1981 και μετά, όταν το ΠΑΣΟΚ κατά πρώτον ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, η έννοια της πολιτικής δημοκρατίας περιέλαβε την έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Το κοινωνικό κράτος είναι δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ και των κυβερνήσεών του. Η άμβλυνση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων είναι δικό μας έργο. Το κράτος πρόνοιας που δημιουργήσαμε και συνεχίζουμε να στοχεύουμε στη διεύρυνσή του δεν συνδέεται μόνο με την ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα της δημοκρατικής παράταξης. Αποτελεί ταυτόχρονα τη μοναδική οδό για να επιτευχθεί μια δικαιότερη και ισχυρότερη κοινωνία. Γι” αυτό η Κυβέρνηση Σημίτη σταθερά και με συνέπεια διαμορφώνει πολιτική σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς για να εξασφαλίσει περισσότερη κοινωνική αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη.
Οι βασικές προτεραιότητες, όπως η κάλυψη των αναγκών υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής ασφάλισης, η ενίσχυση της απασχόλησης και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία είναι στόχοι άρρηκτα δεμένοι μεταξύ τους, είναι προϋπόθεση για μια κοινωνία συνοχής και προόδου.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ εργάζονται σταθερά σ” αυτές τις κατευθύνσεις για να πετύχουν κάτι που οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης είχαν κατακτήσει, επωφελούμενες από την οικονομική ανάπτυξη που ακολούθησε το τέλος του πολέμου μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970.
Σήμερα το παγκόσμιο χρηματιστηριακό κεφάλαιο απειλεί το κοινωνικό κράτος, απειλεί τους εργαζόμενους. Το τονίζω αυτό γιατί τα προβλήματα της χώρας μας είμαστε υποχρεωμένοι να τα αντιμετωπίσουμε σ” αυτές τις συγκεκριμένες συνθήκες με τα μέτρα που διαθέτουμε. Και η κυβερνητική πολιτική πρέπει να κρίνεται στα πλαίσια των δυνατοτήτων που έχει στη σημερινή συγκυρία. Πρέπει να κρίνεται από τις προθέσεις της, αλλά και την αποτελεσματικότητά της. Να κρίνεται από την αρμονική σύγκλιση του εφικτού με το επιθυμητό.
Και όλοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι στο ΠΑΣΟΚ, είμαστε υπερήφανοι για την κοινωνική μας πολιτική. Επιδιώκουμε σταθερά την κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη, όχι από φιλανθρωπία ή σαν αντιστάθμισμα που παρέχεται για τις επιπτώσεις που προκαλεί η λειτουργία της αγοράς.
Για μας είναι στοιχείο σύνθεσης της κοινωνίας, προϋπόθεση για τη λειτουργία της δημοκρατικής πολιτείας, αλλά συγχρόνως έννοια άρρηκτα δεμένη με την ανάπτυξη και την ποιότητα ζωής.
Αναρωτιέμαι αν ακόμα κάποιοι από τη Νέα Δημοκρατία έχουν στο μυαλό τους τη ρήση της σιδηράς, πάλαι ποτέ, κυρίας Θάτσερ ότι «η κοινωνία είναι ανύπαρκτη».
Ευτυχώς όμως για μας αυτές οι αντιλήψεις δεν έχουν καμία σχέση με την εφαρμοσμένη πολιτική. Και αν υπάρχουν λάθη, αν υπάρχουν υποχωρήσεις ή προβλήματα στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής, αν κάποια μέτρα χρειάζονται βελτίωση, αν ο χρόνος επιβάλλει νέες τομές και εκσυγχρονιστικές προσαρμογές, εδώ είμαστε να τα διορθώσουμε. Άλλωστε κανείς δεν είναι αλάνθαστος. Αρκεί μέλημά του να είναι η υλοποίηση των δεσμεύσεών του έναντι της κοινωνίας και του λαού.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν από την παρατήρηση των αριθμών του προϋπολογισμού περάσουμε στη σύγκριση και στην αποκρυπτογράφηση των προθέσεων της πολιτικής, θα διαπιστώσουμε αβίαστα: Πρώτον, ότι υπάρχει μεγάλη αύξηση στις δαπάνες κοινωνικής προστασίας μεταξύ των ετών 1990 – 2000. Το 1998 οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα αποτελούν το 24,5% του ΑΕΠ. Το 2000, το 25,8%. Το επίπεδο αυτό βρίσκεται χαμηλότερα από το μέσο όρο των πλουσίων χωρών του βορρά, αλλά υψηλότερα από το μέσο επίπεδο των χωρών του νότου.
Αξίζει να σημειωθεί, χωρίς καμία διάθεση παρελθοντολογίας, ότι την περίοδο 1990-1993 η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που μειώνει το ποσοστό κοινωνικής προστασίας στο ΑΕΠ κατά 4%. Είναι ένα αδιάψευστο δείγμα γραφής για το πώς η Νέα Δημοκρατία εννοεί την κοινωνική πολιτική.
Δεύτερον, οι συνολικές δαπάνες κοινωνικής προστασίας του κοινωνικού προϋπολογισμού αυξήθηκαν από 3,9 τρισεκατομμύρια το 1993 σε 8,2 τρισεκατομμύρια το 2000 και σε 9,05 τρισεκατομμύρια το 2001. Παρουσιάζεται δηλαδή μία αξιοσημείωτη αύξηση της τάξης του 132% από το 1993 μέχρι σήμερα ή κατά 10% από πέρυσι μέχρι φέτος.
( Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ )
Τα έσοδα -και είναι πολύ ενδιαφέρον- για τη χρηματοδότηση των δαπανών κοινωνικής προστασίας, προέρχονται στην Ελλάδα κατά 29% από τις εισφορές της γενικής κυβέρνησης κατά 62% από κοινωνικές εισφορές και κατά 9% από τα υπόλοιπα. Τα αντίστοιχα επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί έχει σημασία αυτή η σύγκριση, είναι 35% της γενικής κυβέρνησης, 61% από κοινωνικές προσφορές και 4% τα υπόλοιπα. Οι διαφορές μας ως προς τα μέσα επίπεδα είναι αναμφίβολα μικρές. Μελετώντας όλους τους επιμέρους δείκτες, αντιλαμβάνεται κανείς τον κοινωνικό προσανατολισμό της κυβερνητικής πολιτικής, συμπεραίνοντας ότι στους τομείς υγείας, πρόνοιας, κοινωνικών ασφαλίσεων, κατάρτισης και εκπαίδευσης του εργατικού δυναμικού, προσεγγίζουμε το μέσο όρο της Κοινότητας. Άρα, βαίνουμε θετικά προς την πραγματική σύγκλιση, που είναι το επόμενο ζητούμενο μετά την ένταξή μας στην ΟΝΕ.
Πάμε μπροστά, βελτιώνοντας το επίπεδο παροχής υπηρεσιών στους πολίτες, διαψεύδοντες τις προβλέψεις της Νέας Δημοκρατίας ότι οδηγούμε την κοινωνία σε πτώχευση.
Πρέπει εδώ να τονίσω, κύριοι συνάδελφοι, ότι αυτή η πολιτική εφαρμόστηκε και απέδωσε σε συνθήκες όπου ισχύει το σύμφωνο σταθερότητας, με μείωση του δημόσιου χρέους κατά 2,5 μονάδες σε σχέση με πέρυσι με πλεονασματικό προϋπολογισμό 0,8% του ΑΕΠ, σε συνθήκες δημοσιονομικής ισορροπίας και σταθερότητας. Και όμως, συνδυάζεται με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των Ελλήνων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως είναι γνωστό η παρέμβαση του κράτους στον κοινωνικό τομέα, πέρα από την αναδιανομή του εισοδήματος μεταξύ των κοινωνικών ομάδων έχει σοβαρές επιπτώσεις και στην αλληλουχία των γενεών. Έτσι: Στις εισφορές των εργαζομένων του σήμερα στηρίζει την πληρωμή των συντάξεών της η προηγούμενη γενιά. Από την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους ευκολύνεται η οικονομική ανάπτυξη της επόμενης γενιάς. Οι δαπάνες για την παιδεία και την επαγγελματική κατάρτιση της επόμενης γενιάς χρηματοδοτούνται με δαπάνες του σήμερα.
Εμείς σήμερα μπορούμε να υποστηρίξουμε με ικανοποίηση ότι δεν δανειζόμαστε από τις επόμενες γενιές για να ικανοποιήσουμε το σήμερα, αλλά αντιθέτως βελτιώνουμε το σήμερα με τις δικές μας οικονομικές δυνατότητες για να δημιουργήσουμε καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ:….όταν ξεπουλάς τα έσοδα τα μελλοντικά;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Θα το αποδείξω.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ: Μεγάλη κομματική αλαζονεία!
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Θα το αποδείξω. Αν κάνετε λίγη υπομονή….
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Σας παρακαλώ, μην απαντάτε σε διακοπές. Συνεχίστε την ομιλία σας, κύριε συνάδελφε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Διάλεξη κάνει ο άνθρωπος. Δεν είναι ομιλία αυτή για Βουλή.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Είναι σκληρή η αλήθεια, αλλά θα το αποδείξω.
Είναι αυτή η έναρξη της πορείας….
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ: Το ψάρι το βαφτίζετε καλαμπόκι.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Είναι αυτή η έναρξη της πορείας, που θα συνεχιστεί και στο μέλλον για να οδηγήσει τη χώρα ψηλά στην κοινωνία των ευρωπαϊκών κρατών, μία ανάπτυξη που στηρίζεται σε υγιείς βάσεις και όχι σε βερεσέδια, όπως μας καταλογίζετε. Και το πλεόνασμα κατανέμεται επ” ωφελεία των ασθενεστέρων τάξεων, όπως το δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης ύψους 810 δισεκατομμυρίων δραχμών. Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει στη χώρα ένα συγκροτημένο πρόγραμμα ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιτέλους ας απαντήσει η Αντιπολίτευση συγκεκριμένα. Με αυτές τις δημοσιονομικές συνθήκες θα δίνατε παραπάνω; Και που θα βρίσκατε τους πόρους; Θα δίνατε λιγότερο και γιατί; Οφείλετε μία ξεκάθαρη αιτιολογία. Θα βοηθούσε πολύ για να γίνει κατανοητή η πολιτική σας στο σύνολο των πολιτών.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΕΒΕΡΤ: Τα αποθεματικά των ταμείων τα παίξατε στο Χρηματιστήριο και τα χάσατε. Αυτό κάνατε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Έβερτ, θα σας παρακαλέσω ιδιαίτερα να μην κάνετε διακοπές. Δεν υπάρχει κανένας λόγος…
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΕΒΕΡΤ: Τα παίξατε στο Χρηματιστήριο και τα χάσατε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Έβερτ, μπορείτε να αναπτύξετε τον αντίλογό σας στη συνέχεια.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Κύριε Έβερτ, δεν χάθηκε τίποτα από αυτά που λέτε. Οι όποιες απώλειες είναι λογιστικές. Κανείς δεν πρόκειται να πουλήσει αυτές τις μετοχές, εκτός και αν εισηγείστε κάτι τέτοιο. Αντιλαμβάνεστε, όμως, τις συνέπειες για την κοινωνία.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΕΒΕΡΤ: Δεν τα αφήνετε αυτά. Δεν ντρέπεστε να μιλάτε με αυτό τον τρόπο;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Έβερτ, θα σας παρακαλέσω ιδιαίτερα.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΕΒΕΡΤ: Απάτη διαπράξατε!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Θα σας παρακαλέσω για τελευταία φορά να σταματήσετε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Σεβόμενος απολύτως την ιστορία σας, δεν απαντώ σε αυτές τις διακοπές σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Και καλώς κάνετε, κύριε συνάδελφε. Συνεχίστε την ομιλία σας.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Θεωρώ, όμως, ότι η ουσία του λόγου μου είναι με επιχειρήματα και σε τίποτα δεν μπορεί να την αμαυρώσουν οι όποιες παρεμβάσεις που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.
Λέω, λοιπόν, ξανά: Αιτιολογήστε που θα βρίσκατε τα χρήματα για να δώσετε περισσότερα. Μήπως θα αυξάνατε το Α.Ε.Π.; Γνωρίζετε βεβαίως ότι με μετρήσεις και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα έχει τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Κινείται δύο μονάδες υψηλότερα από το μέσο όρο της Ευρωζώνης. Και αυτά είναι αδιάψευστα στοιχεία.
Μόνιμη επωδός της Νέας Δημοκρατίας -για τον οποίο και η διακοπή που υπέστην- είναι ότι οδηγήσαμε τα ασφαλιστικά ταμεία σε πτώχευση. Οι αριθμοί όμως και η πραγματικότητα τη διαψεύδουν. Ας τους ακούσουμε νηφάλια.
Οι επενδύσεις στην κοινωνική ασφάλεια του προϋπολογισμού του 2001 αυξήθηκαν κατά 8,2% σε σχέση με το 2000. Το 2001 το κράτος επιδοτεί τις συντάξεις με 2,5 τρισεκατομμύρια, που αντιστοιχεί στο 45% των συντάξεων που καταβάλλονται στη χώρα μας. Την αντίστοιχη περίοδο 1999-2001 τα έσοδα των κυριοτέρων ασφαλιστικών οργανισμών αυξήθηκαν κατά 13%. Η αύξηση αυτή οφείλεται στη συνεχή βελτίωση των μηχανισμών είσπραξης, στη μείωση της εισφοροδιαφυγής, στην αύξηση του συνολικού αριθμού ασφαλισμένων, που προήλθε από τη νομιμοποίηση των οικονομικών μεταναστών. Σημαντικά υψηλότερη ήταν η συνεισφορά του κράτους στην αύξηση των συνολικών εσόδων, κάτι που καταδεικνύει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της πολιτείας για την ενίσχυση του ασφαλιστικού συστήματος. Συγκεκριμένα, το 2000 ήταν 229 εκατομμύρια ECU. Το 2002 θα είναι 440 εκατομμύρια ECU, αύξηση που προσεγγίζει το 88%.
Η αύξηση των δαπανών στο ίδιο χρονικό διάστημα ανήλθε σε 22% και οφείλεται στην αύξηση των συντάξεων κατά 19%, στην αύξηση των δαπανών για φάρμακα κατά 26% και στη νοσοκομειακή περίθαλψη κατά 16%.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αύξηση στις δαπάνες για τις συντάξεις κατά 19% αντανακλά πραγματική βελτίωση του εισοδήματος των συνταξιούχων διότι κατ” αυτό το χρονικό διάστημα ο απόλυτος αριθμός των συνταξιούχων αυξήθηκε μόλις κατά 3%.
Η κυβερνητική κατεύθυνση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι είναι συγκεκριμένη και σταθερή. Ενώ αυξάνεται η εισφορά του κράτους σε πραγματικές τιμές επιδιώκεται η ορθολογικοποίηση στη σχέση εξόδων δαπανών των ταμείων με στόχο τη βιωσιμότητά τους και τη στήριξη των ασθενεστέρων οικονομικά στρωμάτων του πληθυσμού.
Η ισορροπία του ασφαλιστικού συστήματος είναι ζήτημα υψηλής προτεραιότητας για τη χώρα μας, αλλά και για την Ευρώπη. Η επίλυση αυτού του προβλήματος θα βοηθήσει πολλαπλά την ελληνική κοινωνία και την οικονομία διότι θα διαμορφώσει όρους βεβαιότητας και εμπιστοσύνης μεταξύ τους.
Βεβαίως η Ελλάδα δεν έχει άμεσο πρόβλημα ασφαλιστικού συστήματος, αλλά μία σωστή και μακροχρόνια αναπτυξιακή και κοινωνική πολιτική πρέπει να προβλέπει τις εξελίξεις και να δίνει ορθές, διαχρονικές απαντήσεις.
Βασικό μέλημα του κοινωνικού κράτους είναι η δημιουργία προϋποθέσεων για πλήρη απασχόληση, ο διαρκής αγώνας ενάντια στην ανεργία. Αποφασιστικό ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση έχουν οι πολιτικές κατάρτισης και επανακατάρτισης. Ο Πρωθυπουργός έχει κατ” επανάληψη δηλώσει πως στόχος της Κυβέρνησης είναι η κατάρτιση και η επανακατάρτιση εξακοσίων χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων μέχρι το 2004.
Στο σημερινό οικονομικό περιβάλλον σημασία έχουν και οι στέρεες βάσεις που δίνει το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και οι γνώσεις για τις συνεχείς εξελίξεις στον τομέα της τεχνολογίας και εν γένει της εργασίας. Αυτή η επαγγελματική κατάρτιση είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Εργασίας. Ήδη από το Σεπτέμβριο ο Πρωθυπουργός εξήγγειλε τη δημιουργία ενός εθνικού κέντρου επαγγελματικού προσανατολισμού, που θα συνδέσει την επαγγελματική κατάρτιση με την απασχόληση. Έχει εξασφαλιστεί η αναγκαία χρηματοδότηση από εθνικούς και κοινωνικούς πόρους. Τα ποσά 190.000.000.000 για επαγγελματική εκπαίδευση, 90.000.000.000 για αρχική επαγγελματική κατάρτιση, 400.000.000.000 για συνεχιζόμενη επαγγελματική κατάρτιση.
Μία προσεκτική ματιά στις επιχορηγήσεις του τακτικού προϋπολογισμού στον ΟΑΕΔ θα αποκαλύψει αύξηση της τάξης του 165% παρακαλώ μεταξύ των ετών 2001 και 2002. Συγκεκριμένα 18.500.000 ευρώ το 2001 και το 2002 θα προσεγγίσει τα 50.000.000. Η μάχη για την απασχόληση είναι συνεχής. Με έργο και μεθοδικότητα δημιουργούμε ισχυρό κοινωνικό κράτος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το κοινωνικό πρόσωπο του κράτους που σταθερά οικοδομούμε δεν φαίνεται μόνο από τις δαπάνες που προανέφερα. Υπάρχουν και άλλες πρόσθετες και έμμεσες κοινωνικές παροχές που επεκτείνουν το δίκτυο της κοινωνικής προστασίας. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούν σήμερα. Αυτές ξεκίνησαν την προηγούμενη δεκαετία και εξακολουθούν να επιχορηγούνται μέσω του τακτικού προϋπολογισμού όσες δεν πέρασαν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με αντίστοιχη εξεύρεση πόρων. Αναφέρω ενδεικτικά τον επιτυχημένο θεσμό των Κέντρων Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων, τους παιδικούς σταθμούς που πολλαπλασιάζονται, τον κοινωνικό τουρισμό και τις επιδοτήσεις στους συγκοινωνιακούς φορείς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο κοινωνικός προϋπολογισμός του 2001, που συζητάμε, είναι η αφετηρία για ακόμα μεγαλύτερες κοινωνικές παροχές τα επόμενα χρόνια. Αυτό το αποδεικνύει ο κοινωνικός προϋπολογισμός του 2002 που κατατέθηκε και θα συζητηθεί σύντομα στο Σώμα.
Η κοινωνική πολιτική ενισχύεται με πόρους που εξασφαλίστηκαν από τη μείωση του δημοσίου χρέους χωρίς να επηρεάζεται η δημοσιονομική σταθερότητα της οικονομίας. Το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης από 84 δισεκατομμύρια το 2000, αυξήθηκε σε 110 δισεκατομμύρια το 2001 και σε 122 δισεκατομμύρια το 2002. Αυξήθηκε δηλαδή στα τρία χρόνια σε ένα ποσοστό της τάξης του 45%.
Ακόμα η συμμετοχή του δημοσίου στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης σύμφωνα με το ν. 2084/92 από 78 δισεκατομμύρια το 2000 σε 80 δισεκατομμύρια το 2001 και 150 δισεκατομμύρια το 2002 αύξηση μεγάλη της τάξης του 92%.
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Εργασίας αυξήθηκε κατά 6,5% σε σχέση με πέρυσι.
Κλείνοντας θα πω μόνο μια φράση, κύριε Πρόεδρε. Η προσφορά της παράταξης και σήμερα της Κυβέρνησης που αποτελεί την πολιτική της έκφραση στην Ελλάδα συνεχίζεται αδιάκοπα γι” αυτό και ο λαός μας της εμπιστεύεται τη διακυβέρνηση της χώρας σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Κανείς από εμάς δεν μπορεί να επαναπαύεται. Πρέπει να δίνουμε συνεχώς περισσότερα. Η Κυβέρνηση θα κριθεί από τη δυνατότητά της να θεμελιώσει μια κοινωνία ευημερίας. Άλλωστε ότι υπερβαίνει τις πολιτικές αντιπαραθέσεις και διαρκεί αποτελεί την ουσία της προσφοράς στην πολιτική.
Χρέος της Κυβέρνησης είναι να συνεχίσει να προωθεί το κοινό αγαθό. Η τελική κρίση του λαού θα τη δικαιώσει πάλι. Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
04/12/2001
Ασυμβίβαστο
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, συζητάμε σήμερα τα άρθρα 56 και 57 του Συντάγματος. Η σημερινή συζήτηση αποτελεί μία από τις κορυφαίες στιγμές της αναθεώρησης, ακριβώς γιατί αφορά το status της Βουλής. Αφορά τη σύνθεση του Κοινοβουλίου των επόμενων χρόνων, από την οποία θα εμπορευθεί η κοινοβουλευτική και νομοθετική πραγματικότητα. Γι” αυτό είναι πολύ σημαντική. Θα έλεγα ότι τα δύο αυτά άρθρα είναι συγκοινωνούντα και περιγράφουν τους όρους και τις προϋποθέσεις της πολιτικής εκπροσώπησης στο Κοινοβούλιο.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, στην ομιλία μου για το άρθρο 86 είχα πει πως οι ιδιότητες αποφασιστικής σημασίας για τους πολιτικούς είναι το πάθος, το αίσθημα ευθύνης και η αίσθηση του μέτρου. Σήμερα θέλω να προσθέσω και μία ακόμη ιδιότητα : την προβλεπτικότητα. Γιατί οι συνέπειες ενός μέτρου και μάλιστα συνταγματικού και οι πολιτικοκοινωνικές ανακατατάξεις που προκαλεί γίνονται ορατές στο μέλλον.
Οφείλω να τονίσω ότι οι θέσεις που θα εκφράσω είναι απαλλαγμένες από την αλαζονεία της πληρότητας και από την ύβρη της συναίσθησης ότι κατέχουνε την απόλυτη αλήθεια. Οι κοινές συγκλίνουσες θέσεις των εισηγητών των δύο μεγάλων κομμάτων δεν μπορούν να δράσουν σε εμένα σαν Προκρούστης για να ακρωτηριάσουν σκέψεις και απόψεις που οφείλω να καταθέσω στην Εθνική Αντιπροσωπεία και στον ελληνικό λαό, τμήμα του οποίου τιμήθηκα να εκπροσωπώ. Άλλωστε, το να γίνεις από όλους αρεστός μπορεί να είναι επιθυμητό, αλλά είναι συγχρόνως και ανέφικτο.
Έρχομαι κατά πρώτο στο ασυμβίβαστο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το θέμα ετέθη αιφνιδίως από τους εισηγητές των δύο μεγάλων κομμάτων στην εναρκτήρια συνεδρίαση της αναθεώρησης, χωρίς προηγουμένως να έχει απασχολήσει τις εργασίες της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος.
Είναι κατά τη γνώμη μου – τη γνώμη ενός γιατρού και όχι συνταγματολόγου – εκτός κατεύθυνσης και στερείται ιστορικού ερείσματος, αφού σύμφωνα με το άρθρο 110 , παράγραφος 2 δεν προκύπτει από κανένα σημείο της Επιτροπής Αναθεώρησης της προηγούμενης Βουλής. Βεβαίως τελούσε υπό αναθεώρηση το άρθρο 57. Όμως, πουθενά δεν αναφέρεται η έννοια του ασυμβίβαστου, ούτε κατ” υποψίαν.
Το θέμα δεν είναι βεβαίως προσωπικό, ούτε αφορά μόνο την παρούσα Βουλή. Η πολιτική διάσταση των άρθρων 56 και 57 προκύπτει από την απάντηση στα πιο κάτω ερωτήματα.
Τι είδους πολιτική εκπροσώπηση επιθυμούμε στο Κοινοβούλιο;
Είναι το αξίωμα του Βουλευτή επάγγελμα, αλλά συγχρόνως το λειτούργημα του Βουλευτή συνάδει με οποιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα;
Είναι εν τέλει , η πολιτική επάγγελμα;
Θίγεται ή όχι ο αντιπροσωπευτικός χαρακτήρας του πολιτεύματος με τον περιορισμό των προσώπων που μπορούν να εκπροσωπήσουν το λαό;
Έχουν ακουστεί πολλές απόψεις με αξιόπιστα επιχειρήματα, θα έλεγα, εκατέρωθεν. Θα εκθέσω επιγραμματικά τις δικές μου.
Είναι βαθιά πολιτική και ιδεολογική μου θέση ότι ο Βουλευτής κατέχει ένα τιμητικό αξίωμα και μάλιστα προσωρινό. Δεν είναι επάγγελμα. Ο Βουλευτής είναι εκπρόσωπος του λαού στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Οφείλει να ασκεί τα καθήκοντά του με ευσυνειδησία και συστηματικότητα, που μπορεί να τον οδηγήσει σε αναγκαστική αποκοπή από το επάγγελμά του. Αλλά αυτό είναι προϊόν επιλογής και όχι συνταγματικού κωλύματος. Άλλωστε μοναδικός κριτής της δράσης και της αποτελεσματικότητας του Βουλευτή και της επάρκειας του μες στην άσκηση των καθηκόντων του, είναι ο ελληνικός λαός και η ετυμηγορία του.
Δεύτερον, ο Βουλευτής πρέπει, πριν απ” όλα, να είναι καταξιωμένος στη συνείδηση των εν δυνάμει ψηφοφόρων του. Μεταξύ των διαφόρων παραγόντων που οδηγούν στην καταξίωση, εξέχουσα θέση έχει και η επαγγελματική καταξίωση, που αποδεικνύει ότι δεν είναι παρασιτικό ον, αλλά δημιουργικό. Η εργασία δεν αποτελεί μόνο μέσο βιοπορισμού, είναι φορέας και δημιουργός κοινωνικών σχέσεων. Είναι δίαυλος εκπομπής, αλλά και λήψης μηνυμάτων από την κοινωνία. Είναι ένας τρόπος κατανόησης των αναγκών της, των ρυθμών αλλαγής και συγχρόνως πηγή γνώσης όλων των συναφών προβλημάτων.
Η εργασία , κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αποτρέπει την επαγγελματοποίηση του Βουλευτή, η οποία με τη σειρά της είναι δυνατόν να οδηγήσει σε γραφειοκρατικού τύπου αυτονόμηση του βουλευτικού Σώματος έναντι της κοινωνίας που αντιπροσωπεύει.
Θα έρθω στο άρθρο 56 παράγραφος 3, που οφείλει να διευκρινιστεί, γιατί κατά τη δική μου την ανάγνωση και κατά τη δική μου εκτίμηση στην ουσία, με τις έκτακτες εκλογές, αίρονται όλα τα κωλύματα εκλογιμότητας γιατί ο νομοθέτης στη συγκεκριμένη ρύθμιση αναφέρει ότι όλα τα κωλύματα ισχύουν 18 μήνες πριν το τέλος της λήξης της τετραετούς βουλευτικής περιόδου και δεν αναφέρεται καθόλου στο χρόνο των εκλογών. Και βεβαίως θέτει κανείς το ερώτημα: αν οι εκλογές, δηλαδή, γίνουν ένα ή ενάμιση χρόνο πριν από τη λήξη της θητείας, δεν ισχύει κανένα ασυμβίβαστο; Πρέπει αυτό να διευκρινιστεί γιατί η πολιτική πραγματικότητα μας λέει ότι στην Ελλάδα σπάνια γίνονται εκλογές στο τέλος της βουλευτικής περιόδου.
Θέλω να πω – όχι πως υπάρχει κάποιο ειδικό πρόβλημα, όχι πως και αυτό δεν είναι θεμιτό – για την ελάττωση των κωλυμάτων εκλογιμότητας που όταν πρωτόβαλε ο συνταγματικός νομοθέτης, το έβαλε εκτός των άλλων λόγων για να υπάρξει μια ισοτιμία στην εκλογική μάχη και στον εκλογικό αγώνα, με την έννοια ότι κάποιος που με τον άλφα ή βήτα τρόπο ασκούσε εξουσία, ασκούσε πολιτική εξουσία και κατά το μείζονα λόγο ασκούσε οικονομική εξουσία μέσω του κράτους, δεν θα έπρεπε να είναι υποψήφιος αν δεν τηρούνταν κάποιες προϋποθέσεις. Βλέπω ότι στη συγκεκριμένη διάταξη δε δίδεται μεγάλη προσοχή πάνω σε αυτό το θέμα, με αποτέλεσμα να θεσμοθετούμε τη διευκόλυνση μιας συγκεκριμένης διαδρομής, που έχει να κάνει με τρεις ενδιαμέσους σταθμούς : κόμμα – διοίκηση – Βουλή.
Αυτό δεν το λέω με την έννοια ότι είναι θεμιτό ή λάθος, αλλά δεν μπορεί να γίνεται σε βάρος των άλλων κατηγοριών εκπροσώπησης. Και το λέω αυτό γιατί παράλληλα έρχεται το ασυμβίβαστο να δράσει αποτρεπτικά στη διάθεση δοκιμασμένων και επιτυχημένων στην κοινωνία στελεχών, για την είσοδό τους στην πολιτική.
Νομίζω πως μέλημα κάθε δημοκρατικής πολιτείας είναι η αντανάκλαση της κοινωνίας στην πολιτική και η διασφάλιση όρων αντιπροσωπευτικότητας και ισοτιμίας.
Έτσι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εκτιμώ πως θα υπάρχει πλέον μια σαφής ανισοτιμία μεταξύ κομματικών και κρατικών στελεχών αφ” ενός και κοινωνικών και επιστημονικών αφετέρου.
Φοβάμαι πως οδηγούμαστε σε μια κατηγορία – κατ” όπως έλεγε και ο Μαξ Βέμπερ – διαθέσιμων να εκπροσωπούν το λαό. Νομίζω όμως πως το ζητούμενο θα ήταν πώς η πολιτεία θα προσέλκυε καταξιωμένα επαγγελματικά κοινωνικά και επιστημονικά πρόσωπα και πώς συγχρόνως θα απωθούσε άτομα που βλέπουν την πολιτική σαν σίγουρο και προσοδοφόρο επάγγελμα. Άλλωστε θα πρέπει να έχουμε μια πειστική απάντηση , κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διότι η επιχειρούμενη συνταγματική ρύθμιση, εξ” όσων γνωρίζω, είναι πρωτοφανής. Σε κανένα σύνταγμα της Ευρώπης δεν περιλαμβάνεται με τέτοια απολυτότητα τέτοια διάταξη.
Βεβαίως, υπάρχουν δραστηριότητες και επαγγέλματα που είναι ασυμβίβαστα με το αξίωμα του Βουλευτή. Αυτά όμως περιλαμβάνονται στο ισχύον σύνταγμα ή αν δεν περιλαμβάνονται μπορούν να ρυθμιστούν νομοθετικά.
Θα μπορούσε κανείς να επεκτείνει το ασυμβίβαστο προς την κατεύθυνση αυτή, θα ήταν όμως λάθος – κατά τη δική μου γνώμη – αν ρητά γενικεύσει το ασυμβίβαστο μεταξύ Βουλευτή και οποιασδήποτε επαγγελματικής δραστηριότητας.
Τέλος, για να κλείσω σεβόμενος απολύτως το χρόνο, θέλω να επισημάνω ότι ακόμα και αν ψηφιστεί τέτοιο άρθρο θα ήταν αδιανόητο να ισχύσει από αυτή τη Βουλή. Πουθενά οι νόμοι δεν ισχύουν αιφνιδιαστικά και μάλιστα όταν ανατρέπεται η συνταγματική τάξη. Ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να γνωρίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις λειτουργίας του πολιτεύματος. Δε μπορεί οι κανόνες να αλλάζουν στη διαδρομή κατά το δοκούν, έστω και της πλειοψηφίας. Οι κανόνες που ίσχυσαν στις πρόσφατες εκλογές οφείλουν να ισχύουν μέχρι την εκπνοή της παρούσας Βουλής.
Ευχαριστώ.
28/02/2001
Για το άρθρο 86 του Συντάγματος
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδερφοι,
το συζητούμενο άρθρο 86 του Συντάγματος περιέχει αναμφίβολα πολλές πτυχές και παραμέτρους. Δε φιλοδοξώ, ως μη νομικός, να προσφέρω στη νομική υπόσταση και τεκμηρίωση αυτού του νόμου, επειδή όμως αναμφίβολα χαρακτηρίζει συνολικά και προσδιορίζει την πολιτική και τη διαφάνεια που οφείλει να έχει καθένας που έχει αποφασίσει να ασχοληθεί με τα κοινά, θα ήθελα να καταθέσω και εγώ τις απόψεις μου.
Δε νομίζω βέβαια ότι περιμένει κανείς μέσα από αυτό ή άλλο τεχνικό περιεχόμενο μιας συνταγματικής διάταξης να λυθεί το θέμα της ποινικής ευθύνης των πολιτικών. Είναι ένα μεγάλο θέμα που αγγίζει τα όρια του πολιτικού και νομικού πολιτισμού ολόκληρης της χώρας. Είναι θέμα που αγγίζει τα πολιτικά ήθη όπως έχουνε παγιωθεί στη διάρκεια της λειτουργίας του πολιτεύματος.
Και το λέω αυτό γιατί είναι βαρύ ακόμα το κλίμα από το «αμαρτωλό» ’89, όταν ένα υπαρκτό οικονομικό σκάνδαλο μεταβλήθηκε σε όχημα σπίλωσης, απαξίωσης και παραπομπής πολιτικών αντιπάλων, δίχασε τον ελληνικό λαό, οπισθοδρόμησε τα πολιτικά ήθη και τελικά ακύρωσε τους όρους για τους οποίους, υποτίθεται, ότι παραπέμφθησαν τότε όσοι παραπέμφθησαν.
Ας δούμε όμως σήμερα τι κάνουμε για να θωρακίσουμε το κύρος του πολιτικού κόσμου, αλλά συγχρόνως να εξασφαλίσουμε τη διαφάνεια στη λειτουργία των θεσμών έναντι του μοναδικού κριτή, του ελληνικού λαού. Γιατί, κύριοι συνάδερφοι, ηχεί παράδοξα, παράλογα και ανιστόρητα, θα έλεγα, οι πρωταγωνιστές του «αμαρτωλού» ’89 να προτείνουν θέσεις που στην ουσία αναιρούν εκείνη την πρακτική τους.
Αλλά ας είναι, όλ” αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Στο υπό συζήτηση άρθρο πρέπει αναμφίβολα να ληφθούν υπόψη τι σημαίνει στη χώρα μας πολιτικός αντίπαλος, μέχρι που μπορεί να φθάσει ο πολιτικός ανταγωνισμός, γιατί πρέπει οι πολιτικοί να αντιμετωπίζονται ως εν δυνάμει παρανομούντες. Το λέω αυτό γιατί και σήμερα η βασική αντιπολιτευτική επιλογή της Νέας Δημοκρατίας είναι η σκανδαλολογία και το κυνήγι μαγισσών. Μόλις πριν λίγες μέρες βιώσαμε την παρέμβασή της με βάση το πόρισμα Ντογιάκου. Είναι όμως καταδικασμένο πολιτικά και αυτό θα πρέπει να το καταλάβει.
Γι” αυτό μέσα από το άρθρο αυτό πρέπει να διασφαλιστούν, κατά τη γνώμη μου, δύο πράγματα. Να μην υπάρχει αφ” ενός μεν ασυδοσία στην ασυλία των πολιτών, αλλά συγχρόνως να μη μπορεί να παραδοθεί ο πολιτικός βορά στους πολιτικούς αντιπάλους. Πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή, γιατί είναι μεν λαϊκή απαίτηση η διαφάνεια του πολιτικού βίου και η διασφάλιση διαδικασιών τιμωρίας των παρανομούντων πολιτικών, αλλά αυτό δε μπορεί να είναι αποτέλεσμα πολιτικών σκοπιμοτήτων, ούτε συσχετισμού δυνάμεων της Βουλής, αλλά προϊόν νηφάλιας, αντικειμενικής σκέψης και ανάλυσης και στάθμισης των ποινικών δεδομένων. Αλίμονο αν δεχθούμε λογικές που δίνουν τη δυνατότητα η πλειοψηφία να παραπέμπει τη μειοψηφία για πολιτικούς λόγους. Θα ήταν η αποθέωση του νόμου της ζούγκλας .
Σίγουρα οι πολίτες απαιτούν από εμάς να νομοθετούμε χωρίς να εξαιρούμε τον εαυτό μας. Σίγουρα οι πολιτικοί δεν είναι ιδιαίτερη κατηγορία πολιτών που θέλουν ειδική μεταχείριση. Όμως πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι πολιτικοί είναι ευάλωτοι στις σκοπιμότητες του αντιπάλου τους και συγκεντρώνουν επάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και όπως γνωρίζετε καλύτερα από εμένα δε συνεπάγεται μόνο θετικά. Γι” αυτό και η παραπομπή για τυχόν αδικήματα πρέπει να είναι συγκεκριμένη, τεκμηριωμένη και με κριτήρια που θα υπερβαίνουν – επαναλαμβάνω- το συσχετισμό των δυνάμεων των κομμάτων της Βουλής. Γι΄ αυτό έχει μεγάλη βάση και σημαντική πολιτική σημασία για μένα η αυξημένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών που τελικά όμως για να παραπέμψει αρκούν και οι 150. Είναι όμως ένα στίγμα, δίνει ένα μήνυμα. Πέραν από αυτά τα επιχειρήματα τα οποία ανέλυσε προηγουμένως ο συνάδελφος Βουλευτής και Υπουργός κ. Βενιζέλος υπάρχει και κάτι άλλο. Κριτής όλων μας είναι ο ελληνικός λαός και οφείλουμε να δείξουμε περίτρανα ποιος παραπέμπει, ποιον παραπέμπει και για ποιους λόγους παραπέμπει.
Και υπερβαίνω το νομικό επιχείρημα – το οποίο το σέβομαι – του συνάδελφου του κ. Γκούσκου ότι δημιουργούμε δύο τύπους κατηγορουμένων. Κατά την γνώμη μου, δίνουμε εξόφθαλμα στον ελληνικό λαό τη διάσταση, αν υπάρχει, της πολιτικής δίωξης και αυτό το απεμπλέκουμε από το νομικό σκέλος του πράγματος.
Άρα, ενώ δεν αλλοιώνεται η ουσία, οι 150 είναι δυνατόν να παραπέμψουν, οι 180 όμως είναι πολύ πιο ισχυρή πλειοψηφία, υπερβαίνει το ένα κόμμα ανάλογα με τους συσχετισμούς της Βουλής και στην ουσία δίνει αυτό το μήνυμα, που το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι πολύ σημαντικό αυτή η Αναθεωρητική Βουλή να λειτουργήσει με το βλέμμα στο μέλλον. Και χαίρω ότι υπάρχουν πολλά σημεία σύγκλισης. Σήμερα δε νομοθετεί η Κυβέρνηση. Το σύνολο του Κοινοβουλίου προσδιορίζει τους όρους λειτουργίας του πολιτεύματος, γιατί το Σύνταγμα αφορά τη σημερινή Κυβέρνηση, αλλά αφορά την αυριανή και την μεθαυριανή.
Τέλος, καταλήγοντας νομίζω ότι η τελική πρόταση, όπως διατυπώθηκε από τον εισηγητή της πλειοψηφίας τον κ. Βενιζέλο, είναι η καλύτερη δυνατή και είναι αποδεικτική του κλίματος σύνθεσης που επιδιώκει η παράταξή μας και σε σχέση με αυτά που προανέφερα, γιατί προσπαθεί να εγκαταστήσει σταθερούς κανόνες για ήρεμα πολιτικά ήθη, να θεσμοθετήσει κανόνες διαυγείς και με διαχρονικότητα.
Ο τόπος έχει ανάγκη από σταθερούς θεσμούς αποδεκτούς από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων. Η σύνθεση και το επίπεδο του δικαστηρίου κρίσης είναι το ανώτατο δυνατό και ως εκ τούτου αξιόπιστο, η δε κλήρωση έρχεται να διασφαλίσει την αντικειμενικότητα των επιλογών.
Δεν θα επιθυμούσα να υπεισέλθω σε λοιπές τεχνικές λεπτομέρειες που ρυθμίζουν την πολιτική βούληση που ακροθιγώς έθιξα. Ορθά διευκρινίζεται το θέμα των συμμετοχών, μετά την τελευταία πρόταση που έκανε δεκτή ο εισηγητής της πλειοψηφίας.
Κλείνοντας , κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήθελα να πω – και αυτό αν θέλετε ας το δούμε στα πλαίσια της δράσης μας συνολικά, Κυβέρνηση και αντιπολίτευση μείζονα και ελάσσονα, ότι το πάθος είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της πολιτικής και των πολιτικών στην προσπάθεια προώθησης θέσεων και επιδιώξεων. Να μην παραγνωρίζεται όμως το αίσθημα ευθύνης και το αίσθημα μέτρου που πρέπει να διέπουν λόγους και έργα. Αυτή η ρύθμιση, αυτή η διατύπωση περιλαμβάνει και τα τρία. Ευχαριστώ.
21/02/2001
Ομιλία για το Ε.Σ.Υ.
Η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου και η πολιτεία οφείλει να το προασπίζει και να το παρέχει.
Η υψηλή παροχή και διατήρηση της υγείας των πολιτών αποτελεί δείκτη της ανάπτυξης και του πολιτισμού του κράτους.
Συζητάμε σήμερα το σχέδιο νόμου «Βελτίωση και εκσυγχρονισμός του Ε.Σ.Υ.»
Το περιεχόμενο του νόμου αποκαλύπτει πρώτα απ’ όλα την ιδεολογία του, που δεν είναι σε τίποτα διαφορετική από αυτή που το 1983 οδήγησε στην δημιουργία του Ε.Σ.Υ.. Ήταν μια μεγάλη αλλαγή στο χώρο της υγείας, που έβγαλε τη χώρα από την υγειονομική υπανάπτυξη. Στόχοι του νόμου ήταν η παροχή ίσης και υψηλής ποιότητας υγείας στους Έλληνες . Ήταν η δημιουργία ενός σταθερού δημόσιου συστήματος υγείας.
Αυτό το πνεύμα παραμένει απολύτως στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο, εμπλουτισμένο από τις σύγχρονες ανάγκες αλλά και δυνατότητες.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά στην οικονομία, στην κοινωνία, στην επιστήμη , στην τεχνολογία.
Ακόμα έχουμε πολλά στοιχεία για τις ελλείψεις και αρρυθμίες του συστήματος που κατέδειξε η εφαρμογή του .
Είναι κοινή διαπίστωση πως χρειάζονται πολλές βελτιωτικές κινήσεις, προκειμένου να προσεγγιστούν οι στόχοι.
Πράγματι το σχέδιο νόμου εμπεριέχει τις σύγχρονες απόψεις και προσαρμογές στις νέες εξελίξεις των συστημάτων υγείας.
Απαντά ικανοποιητικά και με δέσμη προτάσεων στην παθογένεια που αφορά την αποτελεσματικότητα του ως προς την χρήση πόρων. Αναφέρω με στοιχεία της Eurostat 1997 η Ελλάδα ήταν 3η στην Ευρώπη ως προς τις δαπάνες για την υγεία με 8,6 του Α.Ε.Π..
Όμως –πάντα- κατά την Eurostat το 65% των Ελλήνων είναι δυσαρεστημένο από την παροχή υγείας.
Το πρόβλημα αναμφίβολα εντοπίζεται στην οργάνωση του συστήματος, στη διοίκηση του, στον έλεγχο της αποτελεσματικότητας, στην ορθή ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού και στην εξάλειψη των ανισοτήτων μεταξύ κέντρου και περιφέρειας .
Σ’ αυτά τα προβλήματα έρχεται να απαντήσει θετικά η κυβέρνηση, επιδιώκοντας να λύσει οριστικά τα φαινόμενα διαφθοράς, αδιαφάνειας, ουρών στα εξωτερικά ιατρεία και συνωστισμού στους διαδρόμους των νοσοκομείων.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως έχουν γίνει πολλά βήματα. Σ’ όλη τη χώρα υπάρχουν σήμερα 140 νοσοκομεία και 250 κέντρα υγείας. Έχουν γίνει πολλές βελτιώσεις στους εξοπλισμούς και τα κτίρια. Η χώρα μας διαθέτει πολλούς καλούς γιατρούς. Ελάχιστοι ασθενείς πηγαίνουν στο εξωτερικό. Η εφαρμογή της προτεινόμενης μεταρρύθμισης μπορεί να συμβάλλει στην απαιτούμενη βελτίωση. Γιατί αποπνέει κανόνες και αρχές που μπορούν να πείσουν στο σύνολο του υγειονομικού προσωπικού κάτι που κρίνεται αναγκαίο για την αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας στους πολίτες.
Συνάδελφοι – Συναδέλφισσες
Μοχλός για την επιτυχία της μεταρρύθμισης είναι ή περιφερειακή συγκρότηση του Ε.Σ.Υ. . Η αποκεντρωμένη διοίκηση είναι ένα επιτυχημένο μοντέλο διοίκησης για όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες. Κάθε υγειονομική περιφέρεια έχει τις ιδιαιτερότητές της. Ιδιαιτερότητες γεωγραφικές, πληθυσμιακές, οικονομικές, υγειονομικές.
Η μεταφορά διοικητικής πολιτικής και οικονομικής εξουσίας σ’ αυτές αλλά κυρίως η μεταφορά της ευθύνης για το σχεδιασμό και την ανάπτυξη του συστήματος, θα οδηγήσουν αναμφίβολα σε εύστοχες και αποτελεσματικές λύσεις των τοπικών προβλημάτων υγείας.
Από την πρόληψη, την πρωτοβάθμια και νοσοκομειακή περίθαλψη μέχρι την αποκατάσταση και την κατ’ οίκον νοσηλεία.
Ο δεύτερος άξονας του προτεινόμενου νομοσχεδίου αφορά στη διοίκηση των νοσοκομείων, η οποία εκσυγχρονίζεται και εμπλουτίζεται από ειδικούς που μπορούν να ενσωματώσουν τη σύγχρονη τεχνολογία και να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις στο διοικητικό και οικονομικό τομέα .
Έτσι θα βελτιωθούν οι υπηρεσίες υγείας του νοσοκομείου και θα αξιοποιηθούν αποδοτικότερα οι προϋπολογισμοί τους.
Ο τρίτος άξονας αφορά την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού.
Το βάρος και νομίζω σωστά δίνεται στην ποιότητα, κατάρτιση και αντικειμενική αξιολόγηση του ιατρικού προσωπικού αλλά και του υπόλοιπου υγειονομικού.
Ας μη ξεχνάμε την πολύ κακή, τη χειρότερη στην Ευρώπη αναλογία 4 προς 5 στη σχέση νοσηλευτικού προς ιατρικό προσωπικό. Η κυβέρνηση θα εφαρμόσει πολιτική ενίσχυσης της στελέχωσης υπηρεσιών υγείας με νοσηλευτικό προσωπικό.
Συνάδελφοι – Συναδέλφισσες
Συμπληρωματικό ρόλο στην παροχή υγείας στη χώρα μας αποτελεί ο ιδιωτικός τομέας. Άλλωστε οι ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία είναι η υψηλότερη στην Ευρώπη (3,67 Α.Ε.Π.). Αυτό αντανακλά βεβαίως και την οικονομική ανάπτυξη της χώρας που συνέβη τα τελευταία χρόνια.
Είναι επιβεβλημένο να κοπούν τα συγκοινωνούντα δοχεία μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και όσον αφορά το ιατρικό προσωπικό και όσον αφορά σύγχρονα διαγνωστικά μέσα.
Δε μπορεί ο ιδιωτικός τομέας να αιματώνεται (χρηματοδοτείται) από το Δημόσιο. Είναι απόλυτη υποχρέωσή μας, στον Έλληνα πολίτη, να κόψουμε αυτή την αιμορραγική επικοινωνία.
Είπα συγκοινωνούντα δοχεία εννοώντας τους αθέμιτους τρόπους που έχουν οδηγήσει σε υπερτροφία του ιδιωτικού τομέα. Εννοώ κατευθυνόμενες εξετάσεις, σχέσεις ιατρών Ε.Σ.Υ. με διαγνωστικά κέντρα και λοιπά που προσβάλλουν την ιατρική δεοντολογία και λειτούργημα.
Ο ιδιωτικός τομέας να αναπτυχθεί με σταθερούς διαυγείς και ισότιμα εφαρμοζόμενους προς κάθε κατεύθυνση. Πρέπει να επιβληθούν κανόνες που θα εφαρμόζονται προς κάθε κατεύθυνση . Αυτή είναι η εκσυγχρονιστική απάντηση απαραίτητη για την αποδοτική λειτουργία του ιδιωτικού τομέα που όπως προ είπα είναι συμπληρωματικός με το δημόσιο.
Τέλος κυρίες και κύριοι συνάδελφοι για να κλείσω οφείλω να καταθέσω κάποιες απόψεις μου προερχόμενες από την εμπειρία μου, ασκώντας την μαχόμενη ιατρική και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
I.Ένα σύστημα υγείας για να πετύχει πρέπει να έχει κέντρο των επιδιώξεών του τον άνθρωπο.
Οι εργαζόμενοι σ’ αυτό πρέπει να έχουν υψηλά ανεπτυγμένο το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης. Αυτό δεν λύνεται με νόμους . Είναι θέμα νοοτροπίας και συμπεριφοράς.
Ορθά ο νόμος που κατατέθηκε επιδιώκει να εφαρμόσει αρχές και αξίες που θα παρέμβουν σ’ αυτές τις νοοτροπίες και συμπεριφορές.
II.Καμία δαπάνη όσο υψηλή και αν είναι δεν αρκεί για να προασπίσει το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου ,την υγεία.
III.Τα προβλήματα του συστήματος δε λύνονται ούτε με ευχές, ούτε με αφορισμούς ούτε με την αυτοθυσία του υγειονομικού προσωπικού. Χρειάζεται συστράτευση της πολιτείας και της υγειονομικής κοινότητας, πάντα με στόχο και κέντρο τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο που πάσχει και που σε κάποια φάση της ζωής μας θα βρεθούμε κι εμείς στη θέση του.
Γι’ αυτό πρέπει με γνώση και τόλμη να προσεγγίσουμε όλες τις πτυχές του προβλήματος.
Το υπουργείο υγείας έχει αντιμετωπίσει ολοκληρωμένα το θέμα γι’ αυτό θα φέρει και άλλους νόμους που θα εκσυγχρονίσουν το σύνολο της υγείας στη χώρα μας.
Ο σημερινός νόμος είναι η βάση που θα δομηθούν οι άλλοι.
Γι’ αυτό πρέπει να υπερψηφιστεί απ’ όλους.
Τέλος παρ’ ότι το βήμα της Βουλής δεν είναι φόρουμ επιστημονικών ανακοινώσεων οφείλω χάριν της αλήθειας να αναφερθώ σε κάτι που απασχόλησε τον τύπο και τη Βουλή. Το θέμα των καισαρικών τομών.
Μελετώντας στατιστικά στοιχεία του μεγαλύτερου ιδιωτικού μαιευτηρίου της χώρας, όπου γίνονται το 55% των τοκετών του ιδιωτικού τομέα στο λεκανοπέδιο, τη διετία ’99-’00, συγκεκριμένα έγιναν 25.000 τοκετοί, το ποσοστό καισαρικών ανέρχεται στο 38% .
Με δεδομένα ότι :
Έχουν εγκαταλειφθεί οι εμβρυουλκίες στις δυστοκίες,
Σήμερα οι Ελληνίδες γεννούν σε μεγαλύτερες ηλικίες
Υπάρχουν σαφώς περισσότερες κυήσεις υψηλού κινδύνου
Γεννιούνται όλο και περισσότερα παιδιά με εξωσωματική γονιμοποίηση
Αυξάνεται όλο και περισσότερο ο αριθμός των γυναικών που οικειοθελώς επιθυμούν Κ.Τ. , σ’ αυτό έχει συνδράμει και η επισκληρίδιος αναισθησία.
Για όλους αυτούς τους λόγους το ποσοστό που προανέφερα κρίνεται ικανοποιητικό . Ποσοστά 11% έως 16% παρουσιάζονται μόνο στα κλασσικά βιβλία της προηγούμενης 20ετίας.
06/02/2001