Κυπριακού Ιστορικά Παραλειπόμενα
Άρθρο Δ.Λιντζέρη
Περιοδικό «ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ»
Κυπριακού Ιστορικά Παραλειπόμενα
Στις 24 Απριλίου ο κυπριακός ελληνισμός αποφάσισε με συντριπτική πλειοψηφία ν” αρνηθεί το συγκεκριμένο «σχέδιο Ανάν». Αποφάσισε δηλαδή να επιδιώξει τη λύση στο μέλλον. Σκοπός του άρθρου που ακολουθεί είναι να καταστήσει σαφές ότι η ελληνοτουρκική πτυχή του Κυπριακού, αποτελεί την πλέον εμφανή, δεν είναι όμως ούτε η ουσιαστικότερη ούτε η κρισιμότερη. Ανέκαθεν πολλές ελπίδες στηρίχθηκαν στη διεθνή κοινότητα για επίλυση του Κυπριακού. Μια διεθνής κοινότητα όμως η οποία δεν έχει ούτε ενότητα ούτε ταυτότητα συμφερόντων διαχρονικά υφιστάμενων. Η ύψιστη στρατηγική σημασία της γεωγραφικής θέσης της Κύπρου, την καθιστά χώρο διεθνών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων ανά τους αιώνες. Κατά συνέπεια οι λύσεις που προτείνονται, ήταν είτε αποτέλεσμα της δύναμης είτε αποτέλεσμα εύθραυστων ισορροπιών αντιτιθεμένων συμφερόντων.
Στις τελευταίες δεκαετίες μέχρι και το σχέδιο Ανάν, το Κυπριακό παρουσιάζεται ως ελληνοτουρκικό πρόβλημα. Το πλαίσιο όμως εντός του οποίου πρέπει να συνεξεταστεί αυτή η ελληνοτουρκική πτυχή του Κυπριακού είναι οι αντιπαραθέσεις και οι συγκρούσεις για την επικυριαρχία στην Μέση Ανατολή. Όπως επίσης και τα διαφορετικά συμφέροντα που είχαν και έχουν στην περιοχή οι ΗΠΑ, η Βρετανία και οι άλλες μεγάλες δυνάμεις της Ε.Ε..
Πρώτη ιστορική καταγραφή αυτής της σύγκρουσης αποτελεί η διαφορετική στάση της Βρετανίας και των ΗΠΑ στον Α” Παγκόσμιο πόλεμο. Να θυμίσω ότι στον Α” Παγκόσμιο πόλεμο οι ΗΠΑ κήρυξαν πόλεμο μόνον εναντίον της Γερμανίας και όχι εναντίον της συμμάχου της Γερμανίας, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επίσης αρνήθηκαν ν” αναγνωρίσουν τις συνθήκες των Βερσαλλιών και των Σεβρών που ουσιαστικά αποτελούσαν συνθήκες διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προς όφελος της Αγγλογαλλικής συμμαχίας. Τότε με αναφορά της συνθήκης στην Κύπρο αναγνωριζόταν και από την Τουρκία η προσάρτηση του Νησιού στη Βρετανία. Την ίδια χρονική περίοδο, η Αγγλογαλλική συμμαχία υποσχέθηκε ανεξαρτησία στους Άραβες. Παρόμοιες υποσχέσεις δόθηκαν και στην Ελλάδα και αφορούσαν την Κύπρο. Ακόμα περιμένουν την υλοποίηση αυτής της υπόσχεσης. Το τέλος του Α” Παγκοσμίου πολέμου δε διασφάλισε τη λύση του Ανατολικού ζητήματος ούτε ένα ευρωπαϊκό σύστημα ισορροπίας ούτε μια βιώσιμη ευρωατλαντική συνεργασία. Την ίδια χρονική περίοδο, οι ΗΠΑ από την πλευρά τους προέβαλαν αντιαποικιακό πρόσωπο στην εξωτερική τους πολιτική, τασσόμενοι υπέρ της αυτοδιάθεσης των λαών. Γνώριζαν βεβαίως τις συμφωνίες του αντιγερμανικού μετώπου για τη νέα κατανομή σφαιρών επιρροής και πετρελαίου.
Αλλά ούτε και ο Β” Παγκόσμιος πόλεμος δεν έδωσε λύση στο Ανατολικό και Μεσανατολικό πρόβλημα. Η λήξη του ενώ συνοδεύτηκε από τις ελπίδες των λαών για διαρκή ειρήνη εδραίωσε το διπολικό σύστημα και τον ψυχρό πόλεμο. Η αδυναμία της Ευρώπης να διαμορφώσει ένα σύστημα ισορροπίας μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους οδήγησε στην κατάρρευσή της. Η σύγκρουση για την επικυριαρχία στη Μέση Ανατολή συνεχίστηκε εντός του δυτικού στρατοπέδου. Παραδείγματα αυτής της ανοιχτής πλέον σύγκρουσης αποτελούν:
1ο Η στάση των ΗΠΑ στην Αγγλοπερσική κρίση που ξέσπασε με την εθνικοποίηση της ΑγγλοΙρανικής εταιρείας πετρελαίων 1951-1953. Η αμερικανική στάση ήταν άλλοτε ανοχής άλλοτε φιλίας και συμπαράστασης ακόμα και οικονομικής ενίσχυσης στον Πρωθυπουργό των εθνικοποιήσεων των πετρελαίων Μωσαντέκ. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εθνικοποιήσεις Μωσαντέκ δεν συμπεριλάμβαναν τις εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων. Στη διάρκεια της Αγγλοπερσικής αυτής κρίσης, οι Αγγλικές μονάδες αλεξιπτωτιστών έδρευαν στην Κύπρο.
2ο Η εθνικοποίηση της διώρυγας του Σουέζ από το Νάσερ (1956) που οδήγησε σε πόλεμο μεταξύ Αιγύπτου – Ισραήλ και Αιγύπτου – Αγγλογάλλων κατέδειξε τις βαθύτατες διαφορές στρατηγικών μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαίων συμμάχων. Να θυμίσω ότι οι ΗΠΑ με πρότασή τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απαίτησαν από το Ισραήλ ν” αποσυρθεί από τα αιγυπτιακά εδάφη και από τους Αγγλογάλλους να μην επιχειρήσουν ανακατάληψη της εθνικοποιημένης διώρυγας. Και σ” αυτόν τον πόλεμο τα Γαλλικά και Αγγλικά αεροπλάνα εκκινούσαν από την Κύπρο.
Η Κύπρος αποτελούσε βασικό κρίκο της «Βρετανικής αυτοκρατορικής οδού», της γραμμής Γιβραλτάρ -Μάλτα- Κύπρος-Σουέζ. Ο έλεγχος της Κύπρου τους διατηρούσε ως υπολογίσιμη ευρωπαϊκά και διεθνώς δύναμη , με επιρροή στη Μέση Ανατολή και με σημαντικό ρόλο στον ανταγωνισμό για τα πετρέλαια στην Νοτιανατολική Μεσόγειο.
Σε αυτό το διεθνές πολιτικό και στρατιωτικό περιβάλλον ξεκινά ο τιτάνιος συνεχής και ακατάβλητος αγώνας των Κυπρίων για εθνική και πολιτική αποκατάσταση. Εκφράζεται με όλα τα μέσα και απευθύνεται στην Ελλάδα, στην Αγγλία, στη Γαλλία στις ΗΠΑ. Το 1952 ο Μακάριος μεταβαίνει στις ΗΠΑ και ζητάει τη βοήθεια τους για αυτοδιάθεση. Το 1953 ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ δηλώνει « η κυπριακή αίτηση για συζήτηση του κυπριακού στον ΟΗΕ ενδιαφέρει την Ελλάδα αλλά προς το παρόν η Ελλάδα αποβλέπει σε διμερείς διαπραγματεύσεις με τη Βρετανία για την αντιμετώπιση του προβλήματος»!!
Μια από τις κωμικοτραγικές στιγμές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα Ηνωμένα Έθνη είναι η άρνηση της χώρας μας να συζητήσει ο οργανισμός θέμα με τίτλο «Εφαρμογή υπό την Αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών της αρχής των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιαθέσεως των λαών εις την περίπτωσιν του λαού της Κύπρου». Ο αγώνας στην Κύπρο εντείνεται και τον Απρίλιο του 1955 κηρύσσεται ο Αγώνας της ΕΟΚΑ. Η Αγγλική κατοχή απαντά με την κήρυξη του Νησιού σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και με την εμπλοκή της Τουρκίας στο Κυπριακό, με πρόσκληση τριμερούς συνάντησης Αγγλίας-Τουρκίας-Ελλάδας στο Λονδίνο να συζητήσουν θέματα ασφάλειας της Μέσης Ανατολής τον Αύγουστο του 1955. Η Τουρκία ανέλαβε σοβαρά το ρόλο της και οργάνωσε τα γνωστά επεισόδια στην Κων/πολη και τη Σμύρνη (Σεπτέμβρη του 55). Η Ελλάδα ρημαγμένη ήδη από τον εμφύλιο είχε περάσει στη δίνη των Ελληνοτουρκικών αντιπαραθέσεων με Αγγλο-Αμερικανική επιδιαιτησία .
Με την ελπίδα ότι η Ευρώπη επανέρχεται στο ιστορικό προσκήνιο υποχρεούμαστε αλλά και δικαιούμαστε να αγωνιστούμε ως ελληνισμός για μια ευρωπαϊκότερη αν όχι ευρωπαϊκή λύση. Το κυπριακό από την εποχή των Σταυροφοριών μέχρι και σήμερα υπήρξε κυρίως πρόβλημα διεθνών ανταγωνισμών. Η ελληνοτουρκική πτυχή του είναι μια και μόνο πτυχή.
Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ 25 – ΕΝΩΣΗ ή ΕΝΟΤΗΤΑ
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 13/6/2004
Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ 25
ΕΝΩΣΗ ή ΕΝΟΤΗΤΑ
Το σχέδιο συνθήκης για τη θέσπιση του Συντάγματος της Ευρώπης, έχει σαν προμετωπίδα του προοιμίου του, τη φράση του Θουκυδίδη «χρώμεθα γαρ πολιτεία…». Η φράση αυτή εκφράζει αναγκαιότητα, κατεύθυνση, επιλογή αλλά και κοινή βούληση όλων των Ευρωπαϊκών χωρών που συμμετέχουν στην Ε.Ε..
Είτε στην Ευρώπη των 15 είτε των 25 είτε στην Ευρώπη από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, καθοριστικός παράγων στη νέα ευρωπαϊκή και παγκόσμια πραγματικότητα είναι η Ευρώπη. Όχι ως άθροισμα κρατών «ατάκτως εριμμένων» ή ως σύνολο ψηφίδων που όμως δε συνθέτουν με αρμονία ένα όμορφο ψηφιδωτό. Αλλά ως πολιτική, οικονομική, ηθική δύναμη με κοινή βούληση, οράματα και προοπτικές, που θα ενισχύει και θ” αναπαράγει τη σύνθεσή της και θ” αποτρέπει όλες τις φυγόκεντρες τάσεις.
Έχουν εκφραστεί αμφιβολίες από πολλούς για το αν η Ένωση μετεξελίσσεται σε Ενότητα. Η ευρωπαϊκή ενότητα έχει επιτελεστεί και εμπλουτίζεται διαρκώς, μέσω οικονομικών και νομικών διαδικασιών. Την οικονομική ενοποίηση που σηματοδοτήθηκε με την ευρωπαϊκή τράπεζα και το Ευρώ, την διαδέχεται το ευρωπαϊκό Σύνταγμα, το οποίο δε μπορεί βέβαια ν” αποτελέσει τον τελικό στόχο αλλά μόνο το σταθμό σε μια κοινή πορεία πολιτισμού, προόδου και ευημερίας όλων των λαών της.
Οι μέχρι τώρα διαδικασίες αποτελούν έργο είτε εμπνευσμένων ηγετικών μορφών είτε τεχνοκρατών και γραφειοκρατών των Βρυξελλών. Δυστυχώς απουσιάζουν ακόμα οι διανοούμενοι, οι ακαδημαϊκοί, οι καλλιτέχνες που θα εκφράζουν τους λαούς τους στην ενωμένη Ευρώπη. Κάποιοι ίσως νομίζουν ότι αρκούν οι διαγωνισμοί της Eurovision και κάποιοι άλλοι ενθουσιάζονται με την πανευρωπαϊκής εμβέλειας αντιπολεμική-αντιαμερικανική κινητοποίηση.
Η ευρωπαϊκή ενότητα προϋποθέτει ενότητα σε επίπεδο λαών. Προϋποθέτει ενότητα σ” επίπεδο αξιών, οραμάτων και πολιτικού προγραμματισμού. Προϋποθέτει κοινούς αγώνες των ευρωπαϊκών λαών, που θα υποκαταστήσουν στη μνήμη και τη συνείδηση τους, τις μεταξύ τους διχόνοιες του παρελθόντος. Κοινούς αγώνες για μια δίκαιη παγκόσμια έννομη τάξη, για ένα κοινό κοινωνικό πρότυπο, για την επιδίωξη της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο.
Οι λαοί της Ευρώπης παραμένοντας υπερήφανοι για την ταυτότητά τους, στοχεύουν σε μία Ευρώπη «ενωμένη στην πολυμορφία της. Το ζητούμενο δε μπορεί να είναι ούτε μια ισχυρότερη κεντρική γραφειοκρατία ούτε η κατάργηση της μνήμης και της ιστορίας. Δε μπορεί να είναι η κατάργηση των γλωσσών και η υποκατάστασή τους από μια αγγλίζουσα εσπεράντο, όπως ορισμένοι ανόητα και επιπόλαια ευαγγελίζονται.
Το ζητούμενο είναι ο εμπλουτισμός της ιστορικής μνήμης με τη συμμετοχή των λαών στο χτίσιμο της Νέας Ευρώπης. Αυτό θα επιτελεστεί μέσα από την αναγέννηση της πολιτικής Δημοκρατίας και της συμμετοχής σε κόμματα εθνικής και ευρωπαϊκής εμβέλειας.
Παράλληλα, η επιβίωση, η αναγνώριση και ο γόνιμος διάλογος των τοπικών πολιτισμών μεταξύ τους, θα αποτρέψει τη μετατροπή των ευρωπαίων πολιτών σε τηλεκατευθυνόμενη μάζα καταναλωτών μαζικά παραγόμενων πολιτιστικών προϊόντων. Πολυπολιτισμική Ευρώπη, σημαίνει αναγνώριση των διαφορών και όχι ισοπεδωτική ομογενοποίηση. Ο αγώνας για μια Ευρώπη ηθική και πολιτιστική υπερδύναμη προϋποθέτει την ανάληψη της ιστορικής ευθύνης των λαών της, να προσφέρουν τον καλύτερο εαυτό τους, τις καλύτερες από τις δυνάμεις τους.
Ο αγώνας για μια Ευρώπη πρωταγωνιστή στο χτίσιμο ενός κόσμου ισηγορίας, ισονομίας, ισοπολιτείας λαών και πολιτισμών περνάει μέσα από τον αγώνα για την επιβίωση της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας ενός εκάστου λαού.
Έτσι πέρα από τη διεκδίκηση κονδυλίων στην αγροτική πολιτική έχουμε δικαίωμα και χρέος να διεκδικήσουμε ένα σεβαστό ρόλο στην πολιτιστική, ερευνητική και εκπαιδευτική στρατηγική της Ευρώπης. Ακόμα στη μεσογειακή της πολιτική.
Τα χρήσιμα υλικά με τα οποία θα χτιστεί η ενωμένη Ευρώπη είναι οι διαφορές και οι ιδιαιτερότητες κάθε λαού. Αρκεί να γνωρίζουμε και να μπορούμε να εναρμονίζουμε της διαφορές μας με σκοπό το κοινό μέλλον .
Για τον καθένα των 25 η δυνατότητα της ευρωπαϊκής του προσφοράς δοκιμάζεται πρώτιστα και κυρίαρχα στον τόπο του.
Τροπολογία για νοσοκομιακούς χημικούς, βιοχημικούς, βιολόγους
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ
Στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας «Τροποποίηση και συμπλήρωση της νομοθεσίας για το Εθνικό Σύστημα Υγείας και ρυθμίσεις άλλων θεμάτων αρμοδιότητας του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας»
«ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ, ΧΗΜΙΚΩΝ, ΒΙΟΧΗΜΙΚΩΝ, ΒΙΟΛΟΓΩΝ ΣΤΟ Ε.Σ.Υ.»
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Η Πολιτεία θεωρώντας τους κλινικούς χημικούς, χημικούς, βιοχημικούς, βιολόγους απαραίτητο επιστημονικό δυναμικό για την εύρυθμη λειτουργία των νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ. και εκτιμώντας την πολυετή προσφορά τους στα τμήματα του εργαστηριακού τομέα της ιατρικής υπηρεσίας, με το νόμο 2519/1997 (άρθρα 40-44) δημιούργησε «Κλάδο Ε.Σ.Υ., κλινικών χημικών, χημικών, βιοχημικών, βιολόγων των ιατρικών εργαστηρίων νοσοκομείων».
Ο νόμος αυτός παραμένει ανενεργός διότι δεν έχει κατατεθεί διάταξη νόμου για την κατάταξη των ήδη υπηρετούντων κλινικών χημικών, χημικών, βιοχημικών, βιολόγων στο Ε.Σ.Υ., ενώ η κατάταξη των ήδη υπηρετούντων νοσοκομειακών φαρμακοποιών του Ε.Σ.Υ. – κλάδος που δημιουργήθηκε με τον ίδιο νόμο – διευθετήθηκε με το άρθρο 40 του Ν. 2519/97 και άρθρο 13 παρ. 3 του Ν.2889/2001.
Για λόγους ισοπολιτείας αλλά και ενίσχυσης της υπευθυνότητας και της επιστημονικής διάθεσης των υπηρετούντων στα νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ. (κλινικών χημικών, χημικών, βιοχημικών, βιολόγων) κάτι που θα αποβεί επωφελές για το Σύστημα Υγείας προτείνεται η ακόλουθη τροπολογία αντίστοιχη με αυτήν του Ν.2889/2001 (άρθρο 13 παρ.3) που αφορά τους φαρμακοποιούς που υπηρετούν στο Ε.Σ.Υ.
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ
«Οι υπηρετούντες στα νοσοκομεία κλινικοί χημικοί, χημικοί, βιοχημικοί, βιολόγοι κατατάσσονται σε συνιστώμενες προσωποπαγείς θέσεις κλάδους Ε.Σ.Υ. κλινικών χημικών, χημικών, βιοχημικών, βιολόγων των ιατρικών εργαστηρίων των νοσοκομείων ως εξής :
α) Σε βαθμό Διευθυντή με συνολική προϋπηρεσία σε νοσοκομείο πάνω από 12 χρόνια.
β) Σε βαθμό Επιμελητή Α” με συνολική προϋπηρεσία σε νοσοκομείο πάνω από 10 χρόνια.
γ) Σε βαθμό Επιμελητή Β” με συνολική προϋπηρεσία σε νοσοκομείο πάνω έως 8 χρόνια.
δ) Σε βαθμό Επιμελητή Γ” με συνολική προϋπηρεσία σε νοσοκομείο πάνω από 8 χρόνια.
Η εξέλιξη στην επόμενη βαθμίδα για τους ήδη υπηρετούντες γίνεται αυτόματα με τη συμπλήρωση του απαιτούμενου χρόνου ανά βαθμίδα.
Καθήκοντα Διευθυντή μέχρι την προκήρυξη και πλήρωση των οργανικών θέσεων κλάδου Ε.Σ.Υ. κλινικών χημικών, χημικών, βιοχημικών, βιολόγων εκτελούν οι ήδη υπηρετούντες προϊστάμενοι του κλάδου ΠΕ χημικών, βιοχημικών, βιολόγων. Αν δεν υπάρχουν, τοποθετείται με απόφαση του Διοικητή ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή της Ιατρικής Υπηρεσίας, όποιος από τους ανωτέρω Διευθυντές έχει τα περισσότερα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα (πλεονάζοντα χρόνο στη βαθμίδα κατάταξης, μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών, επιστημονικό έργο).
14/11/2003
ΠΡΑΚΤΙΚΑ στο Νομοσχέδιο Υπουργείου Υγείας «Ρυθμίσεις θεμάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας «
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Πρώτα απ” όλα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οφείλω να επαινέσω τους ομιλητές της Νέας Δημοκρατίας για τους ήπιους τόνους που χρησιμοποίησαν στη σημερινή συνεδρίαση της Βουλής.
Το αντιπαραθέτω αυτό από τους οξύτατους χαρακτηρισμούς και την επίθεση που υπέστη αυτό το νομοσχέδιο στη συνεδρίαση της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής. Θέλω να τεκμηριώσω αυτόν τον έπαινο που είπα πριν σαν αγαθό της δημοκρατίας, ότι δηλαδή μπορεί κάποιος να αλλάζει απόψεις, να βελτιώνει τους τόνους του, όταν πείθεται ότι σαφώς υπάρχει μια αναγκαιότητα και μια σκοπιμότητα και μια θετική κατεύθυνση σε κάποιο συγκεκριμένο νομοθέτημα.
Θέλω βεβαίως, κύριε Πρόεδρε, να επισημάνω μια αντίφαση, διότι πώς γίνεται να διαφωνείς συλλήβδην επί της ουσίας και με ακραίους όρους και να συμφωνείς στα άρθρα; Συμφωνείς διαφωνών ή διαφωνείς συμφωνών; Αυτό κατά τη δική μου γνώμη αναδεικνύει έλλειψη προσανατολισμού, όσον αφορά την πολιτική για το Εθνικό Σύστημα Υγείας από μεριάς της Νέας Δημοκρατίας. Και εκεί είναι και η μεγάλη αντίφαση.
Κάθε ένα νομοθέτημα που καταθέτει αυτή η Κυβέρνηση διαπνέεται από μια αρχή «εν αρχή ην το ΕΣΥ», το ΕΣΥ που βεβαίως γνωρίζει ο ελληνικός λαός ότι δεν είναι απότοκο ούτε της Άλμα Άτα ούτε κάποιων θέσεων ή σκέψεων του αείμνηστου καθηγητή Δοξιάδη, αλλά είναι προϊόν πολιτικής βούλησης των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, των κυβερνήσεων του ελληνικού λαού.
Βεβαίως αυτή είναι η διαφορά μας -στην ενεργό παράσταση- κάθε νομοθετήματος. Και ακούω με πάρα πολύ σκεπτικισμό τις θέσεις ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν θα έπρεπε -λέει- να υπάρχει -το είπε και ο κ. Κοσιώνης- διότι, όπως χαρακτηριστικά είπε, δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Λοιπόν και αρχή έχει και μέση έχει και τέλος.
Η αρχή είναι το «εν αρχή ην το ΕΣΥ», όπως προηγούμενα είπα. Η μέση και το τέλος απορρέει από το ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι μια ζώσα πραγματικότητα, είναι ένας οργανισμός -άρα, ζωντανός- που χρειάζεται διαρκείς βελτιώσεις, χρειάζεται επίβλεψη, όσον αφορά την ορθότητα εφαρμογής προς τρεις κατευθύνσεις που είναι και η πεμπτουσία της πολιτικής μας στο θέμα της παροχής υγείας. Ο σκοπός είναι να υλοποιήσουμε μια υγεία ίση για όλους τους Έλληνες, δωρεάν και υψηλής ποιότητας.
Κύριε Πρόεδρε, δεν είμαι από εκείνους που ισχυρίζονται ότι όλα πάνε τέλεια στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Άλλωστε το έχω βιώσει προσωπικά και εκ των ένδον και εκ των έξω σαν γιατρός και του συστήματος αλλά και του ελεύθερου επαγγέλματος. Βεβαίως υπάρχουν τρωτά.
Ξέρετε κάτι; Οφείλουμε να το ομολογήσουμε όλοι εμείς μεταξύ μας και να το πούμε και στον ελληνικό λαό. Οι όποιες δυσλειτουργίες δεν οφείλονται σε κενό νόμου. Εκείνο που χρειάζεται είναι να εφαρμοστούν οι νόμοι και κυρίως να υπάρχει ορθή διοίκηση από τους τοπικούς διοικητές των συστημάτων υγείας και των νοσοκομείων. Βεβαίως θα πρέπει οι κύριοι λειτουργοί του εθνικού συστήματος, που είναι οι γιατροί και γενικότερα οι υγειονομικοί, να αρθούν στο ύψος τους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να τονίσω ότι χρειάζεται μια διαρκής παρέμβαση όσον αφορά τις διορθωτικές κινήσεις για την εφαρμογή του εθνικού συστήματος υγείας.
Κύριε Κοσιώνη, εγώ θα έβλεπα απόλυτη αναγκαιότητα να έρθει και τρίτο νομοσχέδιο το οποίο θα θεραπεύει αυτά τα προβλήματα τα οποία είπα, γιατί κύριε Υπουργέ -και εδώ ας μου επιτραπεί να ανοίξω μια παρένθεση- υπάρχει μια πρακτική από τη μεριά της εκτελεστικής εξουσίας να μην κάνει δεκτές τροπολογίες που προέρχονται από τους Βουλευτές Συμπολίτευσης ή Αντιπολίτευσης. Ξέρετε, οι τροπολογίες που κατατίθενται από μεριάς των Βουλευτών, δεν κατατίθενται για λόγους ψηφοθηρικούς δικούς τους, κατατίθενται ακριβώς γιατί και γνώση έχουν και επαφή με τον ελληνικό λαό έχουν και εν πάση περιπτώσει, αν επιθυμούμε να αναβαθμίσουμε και το ρόλο του Κοινοβουλίου, θα πρέπει να παίρνουμε συγκεκριμένες τεκμηριωμένες απαντήσεις γιατί υπάρχει άρνηση προς αυτούς. Άλλωστε η Κυβέρνηση εκτελεί με βάση το Σύνταγμα και η Βουλή νομοθετεί.
Και εγώ έχω πάρα πολλά κενά, κύριε Υπουργέ, ποιος είναι ο λόγος για τον οποίον δεν έχετε κάνει δεκτές κάποιες συγκεκριμένες τροπολογίες που τεκμηριωμένα σας έχουν καταθέσει οι κύριοι συνάδελφοι και εγώ προσωπικά.
Παραδείγματος χάρη, δεν έχει ενδοκρινολόγο η Σάμος. Γιατί δεν δίνετε τη δυνατότητα σε κάποιον από κάποιο άλλο ιατρικό σύλλογο να μπορεί να επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα τη Σάμο; Το άρθρο 26, όπως είναι διατυπωμένο, δεν δίνει αυτήν τη δυνατότητα ακριβώς γιατί δεν υπάρχει ενδοκρινολόγος στη Σάμο. Ούτε μπορώ να δεχθώ τη λογική ότι ας ξεκινήσουμε έτσι και βλέποντας και κάνοντας. Υπάρχει δυνατότητα να το δείτε. Δείτε το.
Μια άλλη τροπολογία π.χ. την οποία έχω καταθέσει εγώ, αφορά την εξομοίωση των βιοχημικών κλινικών και βιολόγων οι οποίοι υπηρετούν στο ΕΣΥ αλλά δεν παίρνουν τους βαθμούς που παίρνουν όλοι οι συνάδελφοί τους επιστήμονες μέσα στο ΕΣΥ.
Μια άλλη ορθή τροπολογία η οποία έχει κατατεθεί, κύριε Υπουργέ, αφορά αυτούς οι οποίοι έχουν σπουδάσει οδοντοτεχνίτες από τα ΙΕΚ, αλλά τι να κάνουμε που ο νόμος που ρύθμιζε την παροχή επαγγελματικής κατοχύρωσης και που διέπει τους οδοντοτεχνίτες ψηφίστηκε πριν να εμφανιστούν στη ζωή μας -που ορθά εμφανίστηκαν- τα ΙΕΚ;
Έρχομαι λοιπόν κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι, να αναφερθώ στο επίμαχο άρθρο 29. Θα πρέπει πρώτα να διευκρινίσουμε κάποια πράγματα για να γίνουν κατανοητά.
Βέβαια σήμερα οι ομιλητές της Νέας Δημοκρατίας άλλαξαν άρδην την τοποθέτησή τους…
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν αλλάξαμε τίποτα. Το καταψηφίσαμε το άρθρο, κύριε συνάδελφε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Πολύ καλά κάνετε και το καταψηφίζετε έτσι όπως το λέτε. Δεν έχω καμία αντίρρηση. Αλλά επειδή μας είπατε, κύριε Κακλαμάνη, ότι υπάρχει αντίφαση μεταξύ των δικών μας λεγομένων, σας προκαλώ να αναγνώσετε τις τοποθετήσεις των συναδέλφων Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων και σήμερα. Θα δείτε τεράστιες αποστάσεις και ιδεολογικές και πολιτικές και πρακτικές. Και ιδιαίτερα το άρθρο 29 νομίζω ότι μπορεί να αποδείξει του λόγου μου το αληθές.
Θέλω να γίνουν κατανοητά κάποια πράγματα. Κανείς από εμάς από το ΠΑΣΟΚ, από το Υπουργείο, από την Κυβέρνηση, από τους Βουλευτές δεν είπε ότι θα πρέπει να απονέμονται συλλήβδην οι ειδικότητες. Αντιθέτως στοιχειωδώς να προσεγγίζεις την ιατρική και να την παρακολουθείς, αντιλαμβάνεσαι ότι είναι μία επιστήμη διαρκώς εξελισσόμενη, για την οποία προκειμένου να παρέχεται ορθά, οφείλει κανείς συνεχώς να ειδικεύεται και να εξειδικεύεται.
Έχω την εντύπωση, μάλιστα, ότι σε μερικά χρόνια θα υπάρχουν όλο και πιο εξειδικευμένες ειδικότητες, ακριβώς γιατί η εξέλιξη της επιστήμης που προωθεί μία σε βάθος ανάπτυξη της γνώσης, εκ των πραγμάτων -επειδή όλοι οι άνθρωποι είναι περατοί- πρέπει να στενέψει σε έκταση και η εποχή των πανιάτρων και των ιατροφιλοσόφων έχει παρέλθει οριστικά.
Όμως, οφείλουμε να πούμε και να κατανοήσουμε δύο πράγματα, ότι δηλαδή υπάρχουν δύο συγκεκριμένες οριακές ημερομηνίες. Η μία είναι το 1983, όταν καθιερώθηκε η καινούρια ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής -για να μην έχουμε αμφιβολία για το ποιος προωθεί το σύστημα υγείας και την ιατρική, το 1983 ήταν Κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ – και υπάρχει και μία άλλη οριακή ημερομηνία που είναι το 1995, όταν πλέον η χώρα μας προσάρμοσε τη νομοθεσία της με τις κοινοτικές οδηγίες που αφορούν τις ειδικότητες.
Αυτά θα πρέπει να τα λάβουμε υπόψη μας, γιατί γιατροί υπήρχαν και ασκούσαν την ιατρική και πριν το 1983 και πριν το 1996. Τι κάνουμε, λοιπόν, με όλους αυτούς; Ξέρετε, δεν κάνουμε χάρη σε κανέναν όταν θέλουμε να κατοχυρώσουμε τα επαγγελματικά δικαιώματα σ” αυτούς. Εκείνοι κάνουν χάρη στον ελληνικό λαό, όταν ασκούν αυτό το λειτούργημά τους υπό συνθήκες πάρα πολύ δύσκολες στις επαρχίες ή ακόμα και στις γειτονιές.
Και ασκούν ιατρική, διότι άκουσα νομίζω από τον κ. Γιαννόπουλο να αποκαλεί αυτήν την κατηγορία συναδέλφων «συνταγογράφους». Θα ήθελα να πω στον κ. Γιαννόπουλο ότι για να φθάσεις στη συνταγογράφηση, οφείλεις να κάνεις διάγνωση, κατόπιν, κλινικής εξέτασης. Όλα αυτά τα πράγματα δεν μπορείτε να τα αναιρείτε, γιατί αυτοί οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι οι οποίοι ασκούν πάνω από είκοσι χρόνια την ιατρική, σήμερα έχουν -αν θέλετε, μία άλλη ακόμα αντίφαση- έχουν διευθυντικές θέσεις στα συστήματα υγείας και στο ΙΚΑ.
Γνωρίζω πολλούς διευθυντές οι οποίοι ανήκουν σ” αυτήν την κατηγορία ιατρών που δεν έχουν ειδικότητα. Γνωρίζω πολλούς οι οποίοι με την υπογραφή τους δίνουν συντάξεις. Γνωρίζω πολλούς που με την υπογραφή τους εγκρίνουν δαπάνες πολλών εκατομμυρίων αθροιστικά στη διάρκεια του χρόνου. Τι λέμε δηλαδή τώρα γι” αυτούς τους γιατρούς, τι λέμε στον ελληνικό λαό και στον εαυτό μας; Ότι αυτοί μέχρι το 1993 έκαναν καλά τη δουλειά τους και τώρα ερχόμαστε να τους αναιρέσουμε το ρόλο τους;
Γι” αυτό, ορθά, κύριε Υπουργέ, καταθέσατε το άρθρο 29 και ορθά ρυθμίζετε τον τίτλο ειδικότητας όπως θα πρέπει, αφού -αυτή είναι η απάντηση στον κ. Κοσιώνη, νομίζω ότι τη δώσατε και εσείς- από το 1995 και μετά, δεν υφίσταται πλέον θέμα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΣΙΩΝΗΣ (Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Αν ρυθμιστεί αυτό. Δηλαδή δεν έχουμε τέτοιους τώρα;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Τώρα έχουμε, αλλά από το 1995 και μετά δεν προστίθενται και άλλοι.
Γι” αυτό, κύριε Υπουργέ, έχω να κάνω μόνο μία παρατήρηση. Αυτοί που είναι πάνω από είκοσι χρόνια και ασκούσαν την ιατρική με τους όρους που ίσχυαν πριν το 1983, θα πρέπει να πάρουν την ιατρική τους ειδικότητα χωρίς εξετάσεις και χωρίς περαιτέρω κινήσεις.
Κύριε Κακλαμάνη, θέλετε να σας πω και κάτι ακόμα; Από τότε μέχρι τώρα έχουν υπάρξει τρεις νομοθετικές προσεγγίσεις, εκ των οποίων τη μία έκανε η Νέα Δημοκρατία και ορθώς την έκανε, όπου έδινε ακριβώς τη δυνατότητα σε κάποιους που προϋπήρχαν να μπορεί να τους αναγνωριστεί ο τίτλος της ειδικότητας.
Άρα δεν απονέμουμε τίτλους ειδικότητας. Απλώς προασπίζουμε την ισονομία και την ισοπολιτεία που δικαιούνται όλοι οι Έλληνες πολίτες και συγχρόνως προασπίζουμε κάτι που είναι διατυπωμένο και στο Σύνταγμα και στις κοινοτικές οδηγίες, δηλαδή δεν αμφισβητούμε κεκτημένα δικαιώματα στην άσκηση του επαγγέλματος.
Κύριε Πρόεδρε, κλείνοντας θέλω να κάνω μία αναφορά. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας οφείλουμε να το προασπίζουμε ως κόρη οφθαλμού. Χρειάζεται σαφώς εκσυγχρονιστικές και μεταρρυθμιστικές προσεγγίσεις. Κάποια στιγμή πρέπει να υπάρξει μία συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων πρωτοβάθμιας περίθαλψης και υγείας. Βεβαίως πρωτοβάθμια περίθαλψη και υγεία δεν είναι μόνο τα κέντρα υγείας, αλλά και οι γιατροί των ασφαλιστικών οργανισμών που ασκούν ιατρική και υπάρχουν και άλλα ζητήματα που κάποια στιγμή πρέπει να τα δούμε και να τα εντάξουμε σ” ένα σύστημα, το οποίο θα κάνει διαρκείς θετικές παρεμβάσεις για την υγεία του λαού.
Κύριε Υπουργέ, όπως είπα και προηγουμένως, ελπίζω να έχουμε το χρόνο να κάνετε κάποιες διαρθρωτικές παρεμβάσεις, σύμφωνα με αυτά που σας ανέφεραν όλες οι πτέρυγες της Βουλής. Να είστε σίγουρος ότι αυτό θα αποδείκνύε τόλμη και σεβασμό στην κοινοβουλευτική δεοντολογία.
Ευχαριστώ πολύ.
04/12/2003
Απολογισμός και Προϋπολογισμός της Βουλής
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,
Η συζήτηση σήμερα αφορά τα του οίκου μας. ενός οίκου που δεν είναι δικό μας αλλά ολόκληρου του ελληνικού λαού που αποτελεί και τον εντολοδόχο μας. Αποτελεί το Κοινοβούλιο την καρδιά της Δημοκρατίας. Ο Βουλευτής φέρει το ανώτατο αιρετό αξίωμα. Στα πλαίσια της λειτουργίας του πολιτεύματος της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας οι Βουλευτές έχουν τη μεγάλη τιμή και ευθύνη να αντιπροσωπεύουν τους συμπολίτες τους, για προσδιορισμένο συνταγματικά χρόνο. Προσωποποιούν δηλαδή την έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας. Γι” αυτό και η αναβάθμιση του Κοινοβουλίου ισοδυναμεί με την αναβάθμιση της Δημοκρατίας. Σημαντικό ρόλο σ” αυτή την προσπάθεια παίζουν τα εκάστοτε μέλη της εθνικής αντιπροσωπίας. Και ατομικά και σα σύνολο με επικεφαλής το προεδρείο της και ιδιαίτερα τον πρόεδρο της Βουλής.
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι
Αποτελεί παράδοση ο προϋπολογισμός της Βουλής να ψηφίζεται ομόφωνα από το σώμα. Είχα την τιμή να παρακολουθήσω από το 2000 που εξελέγην βουλευτής τρεις προϋπολογισμούς αλλά και ισολογισμούς. Η υπερψήφιση αυτή δεν οφείλεται μόνο στην διαπαραταξιακή συναίνεση την οποία καταρτίστηκε. Αποτελεί παράδειγμα διαφάνειας, ειλικρίνειας και αξιοπιστίας. Είναι ένας μετρημένος προϋπολογισμός που προσπαθεί να συνθέσει τις ανάγκες λειτουργίας του Κοινοβουλίου σε συνάρτηση με τις οικονομικές δυνατότητες του κράτους. Και εδώ πρέπει να τονίσουμε τη μεγάλη συμμετοχή και την άψογη πολιτικά συμβολή του Προέδρου του Κοινοβουλίου κ. Κακλαμάνη. Ο οποίος εγγυάται την άψογη λειτουργία του Κοινοβουλίου την ορθή και νοικοκυρεμένη εκτέλεση του προϋπολογισμού αλλά και συγχρόνως την επέκταση των δραστηριοτήτων του, ώστε το Κοινοβούλιο να λαμβάνει όλο και περισσότερο μέρος στη ζωή των Ελλήνων, να γίνεται ελκυστικό στις νέες γενιές, να έχει έντονη παρουσία στη διεθνή σκηνή. Σήμερα πλέον το Κοινοβούλιο είναι ανοιχτό στην κοινωνία, είναι κοντά στο λαό και στη νεολαία, κοντά στους όπου γη Έλληνες με όλο και διευρυνόμενη παρουσία στην Κοινοβουλευτική Διπλωματία. Αναφέρομαι βεβαίως στη Βουλή των Εφήβων, στο τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής, στις επιτροπές φιλίας μεταξύ των Κοινοβουλίων των διαφόρων κρατών. Θα ήταν παράληψη να μην αναφερθεί το σπουδαίο πνευματικό και πολιτιστικό έργο. Αναφέρομαι βεβαίως στις εκδόσεις, στις εκθέσεις που φιλοξενούνται στο περιστύλιο και τα έργα γλυπτικής που κοσμούν το Κοινοβούλιο. Και εδώ κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να προτείνω την επέκταση αυτής της δραστηριότητας. Την επέκταση της πολιτιστικής και ιστορικής δραστηριότητας του Κοινοβουλίου. Στον κωδικό ΚΑ1600 προβλέπεται πίστωση 1.000.000€ για προμήθεια έργων τέχνης, κειμηλίων, αρχαιοτήτων και λοιπού ιστορικού υλικού. Μάλιστα είναι μειωμένο κατά 300.000€ σε σχέση με πέρυσι. Νομίζω ότι το ποσό αυτό είναι πολύ μικρό. Ο ελληνικός λαός δε θα είχε καμία αντίρρηση να είναι πολλαπλάσιο προκειμένου να αποκτηθούν ιστορικά έργα τέχνης από δημοπρασίες στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. Θα ήταν μια συμβολή μας στην ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά του Έθνους μας. Διαβάζω στις εφημερίδες παραδείγματος χάρη ότι ο οίκος του Λονδίνου κάνει πλειστηριασμό στο τέλος του μήνα με έργα μεγάλων ελλήνων ζωγράφων και ξένων με ελληνικά θέματα. Η απόκτησή τους από το ελληνικό Κοινοβούλιο θα συνέβαλε στην επαναπατρισμό της και την αξιοποίηση τους για εθνικούς λόγους. Γι” αυτό εκτιμώ ότι το ποσό που αναφέρεται στο συγκεκριμένο κωδικό είναι πολύ μικρό για έναν τόσο μεγάλο σκοπό. Ο Πρόεδρος της Βουλής όπως έχει αποδείξει διαθέτει την ευρύτητα πνεύματος και γνώσεων προκειμένου να εγγυηθεί την υλοποίηση των πιο πάνω.
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι
Οι προλαλήσαντες συνάδελφοι αναφέρθηκαν αναλυτικά στα οικονομικά στοιχεία του προϋπολογισμού. Θα ήταν μονότονο από μεριάς μου να το επαναλάβω. Δράττομαι όμως της ευκαιρίας, να θέσω ορισμένους προβληματισμούς που ξεφεύγουν ελαφρώς από τα στενά πλαίσια του προϋπολογισμού. Θέματα που απασχολούν το πολιτικό τοπίο του τόπου και κυρίως τον τύπο. Αναφέρομαι στην εικόνα του Κοινοβουλίου και των Βουλευτών αλλά ας ξεκινήσω από κάτι άκρως ικανοποιητικό. Αν μελετήσουμε προσεκτικά διάφορες ποιοτικές αναλύσεις δημοσκοπήσεων για το κύρος των θεσμών σχετικά με την αξιοπιστία των θεσμών από τους Έλληνες θα διαπιστώσουμε ότι το κύρος του Κοινοβουλίου σαν θεσμός είναι πολύ ψηλά στην αξιοπιστία των Ελλήνων σε αντίθεση με το κύρος άλλων πολιτικών θεσμών. Πιστεύω ότι συμβολή σ” αυτή την εικόνα παίζουν όλοι οι Βουλευτές πρωταρχική όμως ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου ο κ. Κακλαμάνης. Ο οποίος κατ” επανάληψη έχει αναδείξει το ρόλο των Μ.Μ.Ε. και των ιδιοκτητών τους στη δημιουργία αυτής της εικόνας.
Είναι γνωστή και παλιά η προσπάθεια της οικονομικής εξουσίας να κυριαρχήσει της πολιτικής με διάφορους τρόπους Ο χώρος που κατεξοχήν μπορεί να αναδειχθεί ο κυρίαρχος ρόλος της πολιτικής είναι το Κοινοβουλίου. Σας είναι γνωστά πολλά δημοσιεύματα εφημερίδων, τα οποία είναι ανακριβή και πολλές φορές δημαγωγικά ή και δυσφημιστικά για τους Βουλευτές και το Κοινοβούλιο. Εδώ προβάλει η δική μας συμμετοχή για την αναβάθμιση της ποιότητάς του. Βεβαίως δε μπορεί ν” αναιρεθεί η ατομική ευθύνη του καθενός μας. Συνταγματικά όλοι ο Βουλευτές είναι ισότιμοι μεταξύ τους δεν είναι όμως ίδιοι. Δε θα μπορούσε άλλωστε.
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι
Θα ήθελα ν” αναφερθώ και σε κάτι προσφιλές των Μ.Μ.Ε., την περιβόητη βουλευτική αποζημίωση. Κατ” επανάληψη οι Βουλευτές αποκαλούνται υψηλόμισθοι ή προνομιούχοι. Θα πρέπει ευθέως και ευθαρσώς να αποκαλύψουμε στον ελληνικό λαό τι πραγματικά συμβαίνει αφού λάβουμε υπόψη μας δυο παραμέτρους. 1) ότι αυτή η Βουλή αποφάσισε υπέρ του ασυμβίβαστου. Δηλαδή οι Βουλευτές όσοι τουλάχιστον δεν προέρχονται από υψηλές οικονομικές τάξεις να μην έχουν άλλο εισόδημα. Μια ατυχής απόφαση, στην οποία από αρχή διαφώνησα, την οποία όμως σέβομαι ως απόφαση της πλειοψηφίας. Είναι ένα μέτρο που πλήττει την αντιπροσωπευτικότητα του πολιτεύματος. Αφού κινδυνεύουν να αποκλειστούν από την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση ένα μεγάλο μέρος των μεσαίων στρωμάτων και του επιστημονικού δυναμικού της χώρας. Η δεύτερη παράμετρος που πρέπει να εξεταστεί είναι ότι πριν από αρκετά χρόνια οι αποδοχές του Βουλευτή συνδέθηκαν με τις αποδοχές ανωτάτου κρατικού λειτουργού. Κατά τη γνώμη μου αυτό πρέπει να επανεξεταστεί διότι παραλληλίζει δύο ανόμοια πράγματα. Παραλληλίζει τους μόνιμους ανώτατους δημοσίους υπαλλήλους με τους αιρετούς για συγκεκριμένο χρόνο εκπροσώπους του λαού.
Θα πρέπει να πούμε δηλαδή ότι η βουλευτική αποζημίωση μετά βίας αρκεί για τη συντήρηση του πολιτικού γραφείου και των τρεχουσών πολιτικών δραστηριοτήτων.
Αν επιδίωξή μας είναι ο βουλευτής να έχει μόνο μια εξάρτηση αυτή της λαϊκής ετυμηγορίας το θέμα πρέπει ν” αντιμετωπιστεί ευθέως και άμεσα.
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι
Κλείνοντας θα ήταν παράληψη να μην αναφερθείστο σύνολο των υπαλλήλων του Κοινοβουλίου, οι οποίοι μοχθούν για να προλάβουν το έργο τους και να ανταποκριθούν στις πολλές φορές υπερβολικές απαιτήσεις μας. Όπως επίσης στους δημοσιογράφους και τεχνικούς του γραπτού και ηλεκτρονικού τύπου που καλύπτουν το κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ και μοχθούν για την αντικειμενική ενημέρωση.
11/11/2003
ΠΡΑΚΤΙΚΑ – Τροπολογία για Στέγαση Ολυμπιακού
Κύριε Πρόεδρε,
κι άλλη φορά από το Βήμα της Βουλής έχω εκφράσει την αντίθεσή μου με την πρακτική εκείνη, η οποία εισάγει τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια.
Το ίδιο θέλω να πω και σήμερα, ότι δηλαδή μπορεί μεν να είναι τυπικά όλα τα πράγματα όπως έγιναν από μεριάς του Υπουργείου, αλλά πολιτικά αυτή η διαδικασία έχει δώσει βάση σε διαφορετικές πολιτικές φωνές που ακούστηκαν εδώ πέρα οι οποίες πολλές φορές ήταν και σκληρές και αίολες και χωρίς βάση, που δεν τιμούν κανέναν. Ακούστηκε δηλαδή ότι η τροπολογία αυτή που συζητάμε ήρθε μουλωχτά -λέω τι λένε οι συνάδελφοι- ότι δείχνει μια πελατειακή εκχώρηση και ότι αποτελεί μία ηθική αταξία.
Όχι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Είναι μία τροπολογία -θα τοποθετηθώ επί της ουσίας της- που κάνει ακριβώς το αντίθετο. Λέω, όμως, ότι αν είχε επιλεγεί η ορθόδοξη οδός συζήτησης αυτής της τροπολογίας στη Βουλή, ίσως δεν θα είχαν επιχειρήματα οι συνάδελφοι να πουν τέτοιες βαριές κουβέντες. Η μόνη σχέση δηλαδή με το νομοσχέδιο που συζητάμε είναι ότι στο κεντρικό νομοσχέδιο -ένα πολύ καλό νομοθέτημα- που πασχίζει για τη στέγαση του δημοσίου έρχεται να προστεθεί μία τροπολογία που πασχίζει για τη στέγαση του Ολυμπιακού.
Να κουβεντιάσουμε επί της ουσίας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Πιστεύω πως αυτό το οποίο λέχθηκε και από τον Υπουργό και από τον Υφυπουργό, ότι δηλαδή η σημερινή τροπολογία είναι η αρχή μιας συνολικής ρύθμισης της στέγασης ή της διευκόλυνσης από μεριάς της πολιτείας όλων των μεγάλων, αλλά και μικρών αθλητικών σωματείων, είναι πάρα πολύ θετικό.
Έτσι λοιπόν, δεν πρέπει κανείς να αισθάνεται ότι υπάρχει μια προνομιακή σχέση της πολιτείας έναντι του Ολυμπιακού ή μία επιλεκτική αντιμετώπιση, αλλά ότι αποτελεί μία πρώτη λύση σε σχέση με αυτές που θα ακολουθήσουν και που αφορούν και τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ και τα μεγάλα σωματεία της Θεσσαλονίκης.
Αν, όμως, θέλουμε να ασκήσουμε επί της ουσίας μια κριτική στη συγκεκριμένη τροπολογία για τον τρόπο με τον οποίον εισήχθη, εκείνο που έχω να πω είναι ότι άργησε η Κυβέρνηση. Το θέμα της επίλυσης του προβλήματος του σταδίου «Καραϊσκάκη» έπρεπε να είχε δρομολογηθεί πολύ καιρό πριν. Ελπίζω οι προθεσμίες αποπεράτωσής του να τηρηθούν -είναι δεκατέσσερις οι μήνες- θεωρώ, όμως, ότι είναι ασφυκτικό. Έτσι, λοιπόν, επιμένω πως αν ήθελε κάποιος να ασκήσει μία κριτική σ” αυτό το θέμα, μάλλον στο ότι άργησε η Κυβέρνηση έπρεπε να της ασκηθεί κριτική και όχι γιατί το έφερε τώρα.
Ας πάρουμε τα πράγματα, όμως, με το όνομά τους και ας το καταλάβουμε όλοι. Το ξέρει η κοινωνία, ο λαός το ξέρει, κάποιοι συνάδελφοι επίτηδες προσπαθούν να ταυτίσουν τον Ολυμπιακό με τη σημερινή του ηγεσία, τη σημερινή του ιδιοκτησία.
Είναι γνωστό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι ο Ολυμπιακός προϋπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει. Άρα, λοιπόν, ας μην κάνουμε μια περιοριστική προσέγγιση αυτού του όρου. Αποτελούσε το στάδιο «Καραϊσκάκη» την ιστορική έδρα του Ολυμπιακού. Και μάλιστα πολύ πριν υπάρξει αυτή η εγκατάσταση, που σήμερα ερημώνει, ήταν η έδρα του Ολυμπιακού, που αναμφίβολα αποτελεί συστατικό στοιχείο αυτού που λέμε «ψυχή του Πειραιά». Αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, είναι μία πραγματικότητα.
Προϋπήρχε, λοιπόν. Τι υπάρχει σήμερα; Όποιοι περνούν από εκείνη την περιοχή βλέπουν έναν έρημο σκελετό, ο οποίος καθημερινώς γκρεμίζεται και μάλλον έδρα άλλων δραστηριοτήτων είναι, πέραν αυτών, εφ” ω ετάχθη.
Τι προτείνει η τροπολογία; Προτείνει, κατά τη γνώμη μου, τα εξής τρία πολύ σημαντικά πράγματα: Πρώτον ότι το στάδιο «Καραϊσκάκη» εντάσσεται στη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεύτερον, ότι δεν θα γίνουν αυτά τα έργα με χρήματα του δημοσίου, αλλά με χρήματα ιδιωτικού φορέα. Τρίτον μετά το τέλος της Ολυμπιάδας το στάδιο «Καραϊσκάκη» θα αποτελέσει την έδρα του Ολυμπιακού.
Πού είναι το μεμπτό; Θα έπρεπε να συγχαίρουμε την Κυβέρνηση, που μπόρεσε με έναν απλό και συγκεκριμένο τρόπο να φέρει σε πέρας τρία συγκεκριμένα αποτελέσματα. Από καμία πτέρυγα της Βουλής δεν ακούστηκε κατά κεραία αντίρρηση το ότι ο φυσικός χώρος της περιοχής εκείνης, που είναι η έδρα του Ολυμπιακού, δεν πρέπει να συνεχίσει να είναι.
Άρα, λοιπόν, μάλλον προφάσεις εν αμαρτίες περιείχαν οι αντίθετες τοποθετήσεις και ουδόλως απαντούσαν στην ουσία του ζητήματος. Άλλωστε το ότι υπάρχει κέρδος στο δημόσιο δεν το λέει μόνο η Κυβέρνηση. Το λέει και η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου, όπου έχουμε αυτά τα θετικά αποτελέσματα, χωρίς καμία δαπάνη από μεριάς του δημοσίου.
Έτσι, λοιπόν, όσοι αντιτίθενται σε αυτού του τύπου τη ρύθμιση, θα έπρεπε να κάνουν κάποια άλλη πρόταση. Ποια είναι η άλλη πρόταση που κάνουν; Δεν ακούστηκε καμία άλλη πρόταση. Θα έπρεπε με χρήματά του το δημόσιο να ανακατασκευάσει το στάδιο «Καραϊσκάκη» και μετά να το παραχωρήσει στον Ολυμπιακό; Έχει βάση αυτή η πρόταση; Προασπίζουμε το δημόσιο με αυτήν τη λογική;
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Τον Κόκκαλη προασπίζουμε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Νομίζω ότι ο Υπουργός Πολιτισμού έβαλε τα πράγματα στη θέση τους σήμερα. Εγώ σε σχέση με την παρέμβαση του εκλεκτού συνάδελφου για το όνομα του κ. Κόκκαλη που ανέφερε, έχω να πω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον επιχειρηματία κ. Κόκκαλη και πρόεδρο του Ολυμπιακού. Οφείλει να υπακούει στους νόμους του κράτους, υπακούει και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα προς καμία κατεύθυνση. Όλα τα άλλα θυμίζουν ένα κυνήγι μαγισσών, που στην ουσία φαλκιδεύουν και τη φερεγγυότητα του διαλόγου μέσα στο Κοινοβούλιο.
Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εκείνο που θέλω να πω είναι ότι με καλύπτει απολύτως η συμπληρωματική δήλωση του κ. Λιάνη, ότι δηλαδή το γήπεδο αυτό δεν θα εκχωρηθεί μόνο στον Ολυμπιακό, αλλά θα προβλεφθούν αθλητικές δραστηριότητες και των άλλων μεγάλων συλλόγων του Πειραιά, όπως είναι ο Εθνικός και ο Ατρόμητος.
Πιστεύω ότι στηρίζοντας αυτήν την τροπολογία στηρίζουμε το λογικό, το αυτονόητο αίτημα ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού φίλαθλου κοινού να αποκτήσει ο Ολυμπιακός επιτέλους μία στέγη.
Ο Ολυμπιακός ήταν ο μεγάλος άστεγος στο χώρο του αθλητισμού. Είναι ένα ιστορικό σωματείο με πάρα πολλούς οπαδούς, με πάρα πολλούς φιλάθλους και πολλές φορές έχει σηκώσει ψηλά και με πολύ μεγάλη επιτυχία το ενδιαφέρον και την ελληνική σημαία μια και είναι ένας πολύ μεγάλος πρόξενος του ελληνικού αθλητισμού σε όλο τον κόσμο.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Κλείνετε για τρίτη φορά τώρα.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Έχω ένα λεπτό ακόμα, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ναι, αλλά κλείνετε για τρίτη φορά.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, παραφράζοντας το λόγο του ποιητή, για να κλείσω ποιητικά, έλεγα ότι τόπος δεν είναι το άθροισμα των κτηρίων, των δρόμων, των βουνών ή ακόμα και της θάλασσας, είναι η προβολή της ψυχής του λαού πάνω σε αυτά. Να ξέρετε ότι συστατικό στοιχείο της «ψυχής του Πειραιά» είναι ο Ολυμπιακός.
05/03/2003
Επαγγελματικό Ασυμβίβαστο και συμβατές με το βουλευτικό αξίωμα δραστηριότητες
Κύριε Πρόεδρε,
Θα ήθελα να ξεκινήσω την ομιλία μου με τρεις προκαταρκτικές επισημάνσεις. Πρώτον, όλοι οι Βουλευτές τηρούν το Σύνταγμα και είναι πιστοί στον όρκο τους. Είναι τουλάχιστον λάθος κάποιοι να επικαλούνται ότι τηρούν το Σύνταγμα και να αναφέρονται εναντίον κάποιων που δεν το τηρούν. Δεν προάγει τη δημοκρατία αυτή η θέση.
Δεύτερον, αν θέλει κανείς να συμβάλλει στο διάλογο και στην αναβάθμιση του Κοινοβουλίου, θα πρέπει να είναι απαλλαγμένος από την αλαζονεία της πληρότητας και την ύβρη της συναίσθησης ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Όλοι οι βουλευτές είναι ισότιμοι. Δεν υπάρχουν γνώστες και μη.
Τρίτον, άκουσα την άρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όπως επίσης άκουσα και πολλές θετικές προτάσεις από μεριάς πολλών συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας. Κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, ιδού η Ρόδος. Μπορείτε να συνεισφέρετε κι εσείς στην κατεύθυνση υπερψήφισης της τροπολογίας που έχει κατατεθεί από συναδέλφους και του δικού μας κόμματος και του Συνασπισμού, προκειμένου να δώσουμε διέξοδο στα αδιέξοδα του ανελαστικού άρθρου 57.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Όπως προκύπτει από τα πρακτικά της Βουλής κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος ήμουν ριζικά αντίθετος στην εφαρμογή του απόλυτου ασυμβίβαστου όπως διατυπώθηκε στο άρθρο 57. Η αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου κινήθηκε στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας. Αφού ετέθη αιφνιδίως από τους εισηγητές των δύο μεγάλων κομμάτων, χωρίς προηγουμένως να έχει απασχολήσει τις εργασίες της επιτροπής αναθεώρησης του συντάγματος. Ήταν δηλαδή, εκτός κατεύθυνσης και στερείτο ιστορικού ερείσματος.
Η αντίθεσή μου στο απόλυτο ασυμβίβαστο δεν είναι μόνο προσωπική αλλά βαθιά ιδεολογική και πολιτική. Ακριβώς διότι μετατρέπει το βουλευτικό αξίωμα σε επάγγελμα, κάτι που θα προκαλέσει αλλοιώσεις στο πολιτικό σύστημα. Θα μετατρέψει τους βουλευτές σε μια κατηγορία επαγγελματιών, κάτι που φοβάμαι ότι θα οδηγήσει σε εμπορευματοποίηση της σχέσης τους με τους πολίτες. Πιστεύω ακόμα ότι φαλκιδεύει την αντιπροσωπευτικότητα του πολιτεύματος, δηλαδή τη λαϊκή κυριαρχία, αφού η εφαρμογή του μέτρου στο μέλλον θα αποκλείσει από την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση ένα μεγάλο μέρος των μεσαίων στρωμάτων και του επιστημονικού δυναμικού της χώρας. Αντιθέτως, θα “πρεπε το κοινοβούλιο να προσελκύει πρόσωπα καταξιωμένα επαγγελματικά, κοινωνικά, επιστημονικά, ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Πιστεύω ακόμα ότι στην πορεία του χρόνου, λόγω του ότι ο βουλευτής θα αποκόπτεται από την εργασιακή του ιδιότητα, κινδυνεύει από εκφραστή του κόμματός του και του εκλογικού σώματος, να καταστεί ευένδοτος κομματικών επιλογών και εξωθεσμικών επιρροών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Σαφώς ο σοφός νομοθέτης γνωρίζει πέραν ποίων ορίων ο βουλευτής με την επαγγελματική του ιδιότητα μπορεί να επηρεάσει δια αλλότρια οφέλη την νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική εξουσία. Ή να επηρεαστεί η ισοτιμία του εκλογικού αγώνα. Αυτή η ασφαλιστική δικλίδα της ιδιότητας του βουλευτή ως εκπροσώπου του εκλογικού σώματος και μόνο έχει αντιμετωπιστεί επιτυχώς σε όλα τα δημοκρατικά κοινοβούλια του κόσμου μετά λόγου γνώσεως και συναινέσεως και όχι με συνταγματικές διατάξεις των οποίων η δομή και διατύπωση είναι τραγελαφική, πρωτοφανές δείγμα πολιτικής και νομικής ανευθυνότητας και παραπέμπει στο «κέραμοι και πλίνθοι ατάκτως ερριμένα» . Αυτό αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και εκθέτει διεθνώς τη χώρα μας και τον πολιτικό μας πολιτισμό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Ο εκτελεστικός νόμος ο οποίος συζητιέται σήμερα, οφείλει να μετριάσει τις αρνητικές συνέπειες του άρθρου 57, η λογική του οποίου είναι ασύμβατη με τις απαιτήσεις της κοινωνίας. Το θέμα, όπως είπε και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Βουλής σε ομιλία του (12/11/2002), «είναι μείζον. Έχει πλέον αποφασισθεί κάτω από τις συνθήκες που απεφασίσθη. Εγώ πιστεύω ότι δεν ήταν ακόμα ώριμη η πλήρης μελέτη του θέματος». Άλλωστε, έχετε κύριε υπουργέ την έκθεση της επιστημονικής επιτροπής της Βουλής, η οποία σας δίνει την κατά τεκμήριο, πλέον αξιόπιστη ερμηνεία του άρθρου 57 του Συντάγματος. Αντιλαμβάνομαι ότι από την διατύπωσή του το άρθρο 57 του Συντάγματος δημιουργεί πολλά προβλήματα στο νομοθέτη. Εκείνο όμως που είναι σίγουρο είναι πως η διατύπωση ότι « νόμος ορίζει τις δραστηριότητες που είναι συμβατές με το βουλευτικό αξίωμα» σας δίδει την δυνατότητα να δώσετε λύση. Άλλωστε όπως ρητά διατυπώνεται στην έκθεση της επιστημονικής επιτροπής «δραστηριότητες νοούνται ως σχετικές με την άσκηση επαγγέλματος». Σας δίνεται δηλαδή η δυνατότητα να περιγράψετε επαγγελματικές δραστηριότητες , οι οποίες θα διατηρούν την επαφή του βουλευτή με το επιστημονικό και γενικότερα γνωστικό του πεδίο, καθώς και των επαγγελματικών του δεξιοτήτων ώστε να είναι δυνατή η επάνοδος στο επάγγελμά του μετά τη λήξη της θητείας του. Η οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία θα ήταν σα να επιθυμούσε ο Συνταγματικός νομοθέτης να τιμωρήσει ή να αποκλείσει τους βουλευτές επιστήμονες. Ας αναρωτηθούμε όλοι τι θα σήμαινε για έναν γιατρό και ειδικά χειρουργό η αποξένωσή του από το επιστημονικό του αντικείμενο καθ” όλη τη διάρκεια της θητείας. Ακόμα είναι γνωστό ότι επάγγελμα, όπως σας λέει η επιστημονική επιτροπή της Βουλής, θεωρείται η σταθερή και διαρκής δραστηριότητα η οποία ασκείται για λόγους βιοπορισμού.
Γι” αυτούς τους λόγους, πιστεύω ότι ο εκτελεστικός νόμος θα πρέπει να ψηφιστεί από τη Βουλή με αναδιατύπωση του άρθρου 2 όπως σας έχουμε προτείνει συνάδελφοι απ” όλα τα κόμματα. Άλλωστε αυτός ο νόμος δεν είναι ένας κοινός κυβερνητικός νόμος. Αφορά το status του Κοινοβουλίου, γι” αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί με κοινοβουλευτική συναίνεση και υπευθυνότητα.. Δεν θα κριθεί απ” αυτό το νομοσχέδιο ούτε η Κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση αλλά η αξιοπιστία των μελών του Κοινοβουλίου.
Επιμένω, κύριε Υπουργέ, χωρίς την αναδιατύπωση του άρθρου 2, ο νόμος είναι κενός περιεχομένου. Γιατί είναι προφανές πως δε χρειάζεται νόμος, για να μπορεί ένας βουλευτής να συμμετέχει σε φιλανθρωπικές και κοινωφελείς δραστηριότητες, κάτι που ανάγεται στο άρθρο 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος. Εκτός και θέλετε να εφαρμόσετε μια μοναδική εξαίρεση αυτή των βουλευτών συγγραφέων. Ένας ολόκληρος νόμος για να εξαιρούνται μόνο οι συγγραφείς, αφενός μεν δείχνει μονομέρεια αλλά συγχρόνως αποδεικνύει ότι μόνο βούληση λείπει για την επέκταση και άλλων εξαιρέσεων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Κλείνοντας, θέλω να κάνω επίκληση σε όλους να υπερισχύσει η λογική, να υπάρξει προσπάθεια αναβάθμισης του Κοινοβουλίου και κυρίως να διατυπώσουμε με το νόμο ότι η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα της ανοχής και του πλουραλισμού. Μπορεί στο Κοινοβούλιο να είμαστε όλοι ίσοι δεν είμαστε όμως ίδιοι και δεν πρέπει να είμαστε.
11/02/2003
Απονομή εν αποστρατεία του βαθμού του Ανθυπασπιστή Λ.Σ. σε όσους αποστρατεύθηκαν με αίτησή τους πριν την έναρξη ισχύος του νόμου
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΑΣΟΚ
Β΄ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ Κ .ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ
•1. Οικονομίας και Οικονομικών
•2. Εμπορικής Ναυτιλίας
ΘΕΜΑ: Απονομή εν αποστρατεία του βαθμού του Ανθυπασπιστή Λ.Σ. σε όσους αποστρατεύθηκαν με αίτησή τους πριν την έναρξη ισχύος του νόμου 2329/95
Με το νόμο 2329/95, δόθηκε η δυνατότητα στους Υπαξιωματικούς εκ Λιμενοφυλάκων του Λ.Σ., που επιθυμούσαν και συγχρόνως πληρούσαν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, που περιγράφει ο νόμος , να αποστρατεύονται προαγόμενοι στο βαθμό του Ανθυπασπιστή του Λ.Σ..
Η συγκεκριμένη διάταξη δεν ισχύει για τους Αρχικελευστές που αποστρατεύθηκαν με αίτησή τους, πριν την ισχύ του αναφερόμενου νόμου. Γι” αυτό αν και πληρούν τις προϋποθέσεις που περιγράφει ο νόμος δεν τους έχει απονεμηθεί ο βαθμός του Ανθυπασπιστή του Λ.Σ..
Δημιουργείται, τοιουτοτρόπως, μια κατάσταση άνισης μεταχείρισης μεταξύ των Λιμενοφυλάκων του Λ.Σ. που έχουν ίδιες προϋποθέσεις αλλά αντιμετωπίζονται διαφορετικά από το κράτος.
Το θέμα έχει απασχολήσει στο παρελθόν την ηγεσία του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας όμως δεν έχει δοθεί λύση.
Είναι δεδομένο ότι η επέκταση του 2329/95 και για όσους αποστρατεύτηκαν πριν από την έναρξη ισχύος του νόμου, ουδεμία οικονομική επιβάρυνση προκαλεί. Τούτο, διότι βασική αρχή της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας είναι ότι, η σύνταξη του στρατιωτικού υπολογίζεται με βάση το μισθό τού βαθμού τον οποίο έφερε κατά την αποστράτευσή του. Γι” αυτό το λόγο και ο βαθμός που τυχόν θα απονεμηθεί στους εν αποστρατεία αρχικελευστές, ακριβώς επειδή είναι αποστρατευτικός, δεν δίνει τη δυνατότητα αναπροσαρμογής της σύνταξης και των λοιπών βοηθημάτων τους.
Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί
Σε τι ενέργειες θα προβούν προκειμένου η πολιτεία, σε αναγνώριση των υπηρεσιών των φυλάκων των ακτών μας και για λόγους ίσης μεταχείρισης και δικαιοσύνης, επεκταθεί η ισχύς του νόμου και για όσους αποστρατεύθηκαν με αίτησή τους πριν την ισχύ του νόμου 2329/95.
Ο ΕΡΩΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ
09/04/2002
Προϋπολογισμός 2003
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Επειδή ο χρόνος είναι ανεπαρκέστατος δια να αναπτύξει κανείς τις απόψεις του επί του προϋπολογισμού που αποτελεί την κορυφαία πράξη κάθε χρόνο στη Βουλή θα υπακούσω στην κατεύθυνση του Κικέρωνα για Inmedia res θα μπω δηλαδή κατευθείαν στο θέμα. Είναι γνωστές και αποδεκτές από την μεγάλη πλειοψηφία του λαού οι οικονομικές επιτυχίες της κυβέρνησης, που συνοψίζονται κατά κύριο και αποδεικτικό λόγο στην ένταξή μας στην ΟΝΕ . Δηλαδή την εισαγωγή της χώρας μας στη ζώνη του ΕΥΡΩ. Αυτό καθ” αυτό σημαίνει :
- Προσαρμογή στο σύμφωνο σταθερότητας της Ε.Ε.
- Σταθερότητα οικονομικού περιβάλλοντος και τιμών
- Πλήρη απελευθέρωση των ενδοκοινοτικών συναλλαγών και αγορών σε ισότιμη βάση
- Πλήρη απελευθέρωση και κίνηση των συντελεστών της παραγωγής δηλαδή του κεφαλαίου, της εργασίας και του ανθρώπινου δυναμικού της γνώσης. Αυτό βέβαια οφείλει να γίνεται στα πλαίσια του υγιούς ανταγωνισμού εντός του Κράτους Δικαίου με σημαντική παράμετρο, μονοσήμαντη θα έλεγα, την Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Η πραγματοποίηση όλων αυτών αποτελεί, τον ευκταίο στόχο για τον οποίο αγωνιζόμαστε όλοι. Την κύρια ευθύνη για την προσέγγιση αυτών των στόχων είχε η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Τα κατάφερε και συνεχίζει μέχρι την επίτευξη της οριστικής ολοκλήρωσης . Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο Κώστας Σημίτης, που έχει φέρει την Ελλάδα στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων της Ευρώπης, που απήλλαξε την χώρα μας από λογικές και συμπεριφορές ηττοπάθειας, απόσυρσης και περιθωριοποίησης και τις αντικατέστησε με εθνική αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια.
Όλα τα πιο πάνω που κατακτήσαμε απαιτούν επέκταση και διεύρυνση, ώστε να γίνουμε όλοι Ευρωπαίοι πολίτες μιας κοινωνικά δίκαιης, συνεκτικής και οικονομικά ακμάζουσας Ευρώπης, ανεξαρτήτως εθνικότητας, εθνικών πολιτισμών, θρησκευτικών δογμάτων ή γλώσσας. Όλοι οι προϋπολογισμοί των προηγούμενων ετών κινούνταν σε αυτή την κατεύθυνση. Αυτό φιλοδοξεί να πραγματώσει και ο φετινός.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Συμφωνώ απολύτως και υπερψηφίζω τον κατατιθέμενο προϋπολογισμό. Σαν μέλος της εθνικής αντιπροσωπίας και εκπρόσωπος του λαού, οφείλω να καταθέσω τις απόψεις μου, θεωρώντας ότι μπορώ να συμβάλλω στη μεγάλη προσπάθεια της κυβέρνησης για την πραγματοποίηση της πραγματικής σύγκλισης με τις οικονομίες της Ευρώπης, δηλαδή της βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων.
- Ως προς το ΑΕΠ, έχουμε πετύχει ρυθμούς ανάπτυξης από τους πιο υψηλούς στην Ε.Ε. και αυτό αποτελεί επίτευγμα της κυβέρνησής μας. Η πρόβλεψη για ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ για το 2003 είναι 3,8 %. Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει οπωσδήποτε να υλοποιηθεί η απορρόφηση, έγκαιρα και αποτελεσματικά, των κοινοτικών πόρων του Γ” ΚΠΣ που ανέρχονται σε 17,5 τρις. Πρέπει οπωσδήποτε να συμβεί αυτό για να εισπράξουμε και το πολλαπλασιαστικό οικονομικό αποτέλεσμα. Γι” αυτό κύριε Υπουργέ «Γρηγορείτε».
- Ως προς την ανεργία, έχουν γίνει ήδη πολλά βήματα για την καταπολέμηση αυτής της μάστιγας της ελληνικής κοινωνίας. Νομίζω ότι θα συμβάλλει σε αυτή την κατεύθυνση, η πολιτική της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Θα μπορούσε δηλαδή να επεκταθεί η ωρομίσθια και μερική απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα και να εφαρμοστεί σε κάποιους τομείς του δημόσιου τομέα. Βεβαίως με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη των εργαζομένων. Και να μην ξεχνάμε ότι η εφαρμογή της πολιτικής Ζοσπέν στη Γαλλία για μείωση των ωρών εργασίας στις κερδοφόρες επιχειρήσεις του δημοσίου και στις πολυεθνικές, συνέβαλλε τα μάλλα προς αυτή την κατεύθυνση. Επίσης κύριε Υπουργέ νομίζω πως πρέπει να επαναπροσδιοριστούν οι στόχοι, οι μέθοδοι και ο έλεγχος για τους πόρους του Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Ταμείου , ύψους 1 τρις, ώστε πράγματι να ενισχυθεί η απασχόληση.
- Ως προς τον πληθωρισμό, ο οποίος ανέρχεται στο 3,5 % και οφείλεται στην υπερβάλλουσα ζήτηση, στον πληθωρισμό κέρδους των μονοπωλίων και ολιγοπωλίων και στην ασυδοσία της αγοράς, πρέπει να δώσουμε αποτελεσματική απάντηση. Κύριε Υπουργέ τα ολιγοπωλιακά και μονοπωλιακά φαινόμενα της αγοράς μπορούν να παταχθούν δια της πλήρους δραστηριοποίησης και άρτιας και αποτελεσματικής οργάνωσης της Επιτροπής Ανταγωνισμού, για να σταματήσει η κερδοσκοπία. Ακόμα απαιτείται ένταση των μηχανισμών ελέγχου του Υπουργείου Εμπορίου. Το οποίο να μην ξεχνάμε αριθμεί περί τους 3000 υπαλλήλους.
- Σε ότι αφορά την φορολογική μεταρρύθμιση, αποτελεί αναμφίβολα επίτευγμα της κυβερνητικής πολιτικής και προσφορά της στον ελληνικό λαό. Νομίζω ότι αυτή και η επίλυση του ασφαλιστικού θα αρκούσαν και μόνον αυτά για να καταγράψουν μια πετυχημένη κυβερνητική θητεία. Νομίζω όμως κύριε Υπουργέ ότι θα μπορούσε να ελαττωθεί σημαντικά η φορολογία των επιτηδευματιών και ελεύθερων επαγγελματιών και γνωρίζεται καλά πόσο μικρό είναι το δημοσιονομικό κόστος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
- Η αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης αποτελεί αναγκαίο στόχο για να πετύχουμε την πραγματική σύγκλιση. Η οικονομική ανάπτυξη που πετύχαμε μετατρέπεται σε βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών μέσω του κράτους και των υπηρεσιών του. Γι” αυτό χρειάζονται διαρκή εκσυγχρονισμό και βελτίωση. Γι” αυτό η στελέχωση κάθε δομής διοίκησης (π.χ. ΠΕΣΥ), ή μηχανισμός ελέγχου επίβλεψης ή υλοποίησης θα πρέπει απαρέγκλιτα να υπακούει στην απλή και δοκιμασμένη αρχή του Ιουστινιανού «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση». Και επ” αυτού πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα.
- Όσον αφορά τις ΔΕΚΟ είναι επαινετή η προσπάθεια για προσαρμογή στα Βρετανικά πρότυπα λειτουργίας. Πιστεύω όμως ότι το μέγιστο αποτέλεσμα θα επιτευχθεί όταν οι ΔΕΚΟ λειτουργούν και ελέγχονται σύμφωνα με την νομοθεσία περί ανωνύμων εταιρειών. Δηλαδή προϋπολογισμός στη βάση του standard cost , έλεγχος του ισοζυγίου καθώς και έλεγχος και αποτίμηση των αποτελεσμάτων χρήσεως και απολογισμού.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Η ελληνική οικονομία κινείται ήδη στους παγκόσμιους ρυθμούς. Απόδειξη αποτελούν οι πολλές εγχώριες υγιείς και κερδοφόρες επιχειρήσεις. Επίσης οι κερδοφόρες επιχειρήσεις των Ελλήνων επενδυτών στο εξωτερικό. Να μην παραβλέπουμε ότι στα Βαλκάνια είμαστε στις πρώτες θέσεις των ξένων επενδυτών. Το μεγάλο πρόβλημα είναι το ελληνικό δημόσιο. Το fiskus των Λατίνων (δημοσιονομική διαχείριση). Το οποίο πρέπει να προσαρμοστεί επειγόντως σε αντίστοιχους οικονομικούς ρυθμούς, επιτυχούς διαχείρισης και ανάπτυξης.
Η πραγματοποίηση των πιο πάνω θα οδηγήσει στην αύξηση του ρυθμού του ΑΕΠ κατ” έτος, στην αύξηση της απασχόλησης και της φοροδοτικής ικανότητας των φορολογουμένων. Δηλαδή στην αύξηση των εσόδων του δημοσίου. Όπερ σημαίνει .. πλεόνασμα το οποίο κατευθύνεται στην ενίσχυση των κατωτέρων εισοδηματικών τάξεων του ελληνικού πληθυσμού.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Για μια ακόμα φορά η ΝΔ αρκέστηκε σε στείρα αντιπολίτευση, σε λόγους κενού περιεχομένου. Με δυσάρεστες αναμνήσεις ο Ελληνικός λαός, αναλογίζεται το τελευταίο διάστημα της διακυβέρνησης της χώρας από αυτή,
- Όπου βεβαίως δεν ανακάλυψε τα ΜΟΠ και τα ΠΕΠ
- Όπου κατήργησε τον Δημοκρατικό Προγραμματισμό στον οποίο συμμετείχαν οργανωμένοι φορείς της κοινωνίας με τη διατύπωση Αναπτυξιακών Προτάσεων και Έργων υπό την εποπτεία του ΚΕΠΕ το οποίο άλλωστε είχε δημιουργήσει ο ιδρυτής της και το οποίο μετέβαλλε σε ιδιωτική κερδοσκοπική επιχείρηση.
- Όπου αντικατέστησε τον αναπτυξιακό νόμο 1262 του 82 και τον μετέτρεψε σε φορολογικές απαλλαγές υπέρ της οικονομικής ολιγαρχίας με το νόμο 1890 του 92, αντί να επιδοτηθούν οι νέες υγιείς επιχειρήσεις και η μεσαία αστική τάξη.
- Όπου πέραν της αξιέπαινης προσπάθειας στο Ασφαλιστικό του κυρίου Σιούφα δεν πραγματοποιήθηκε καμία διαρθρωτική αλλαγή ή μάλλον έγινε η αμφιλεγόμενη αποκρατικοποίηση της ΑΓΕΤ και η σκανδαλώδης απελευθέρωση των τιμών των πετρελαιοειδών σε συνθήκες ολιγοπωλίων.
Κύριοι της ΝΔ δεν κάνατε ούτε τότε ούτε τώρα καμία πρόταση θεσμικής ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Εκεί είναι η διαφορά μας, στην οικονομική φιλοσοφία. Εμείς πιστεύουμε σε κράτος επιτελείο με ρυθμιστικές αρχές αξιόπιστες και προσπαθούμε να το πραγματώσουμε. Εσείς αδυνατείτε να προτείνετε οτιδήποτε, γι” αυτό και ο ελληνικός λαός εμπιστεύεται σε εμάς τη διακυβέρνησή του. Γι” αυτό και θα πράξει το ίδιο στις επόμενες εκλογές.
21/12/2002
Ιατρική Υποβοήθηση στην ανθρώπινη αναπαραγωγή
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Το διήμερο αυτό υπήρξε αναμφίβολα μια υψηλού επιπέδου συζήτηση , που αναδεικνύει το ρόλο του κοινοβουλίου και καταξιώνει τα μέλη του. Έχω την τιμή να απευθύνομαι σε εσάς, στη συζήτηση για το σχέδιο νόμου «Ιατρική υποβοήθηση στην ανθρώπινη αναπαραγωγή» με μια διπλή ιδιότητα. Αυτή του μέλους του ελληνικού κοινοβουλίου, αλλά συγχρόνως και ενός ανθρώπου που στην άσκηση της επιστήμης του έχει αντιμετωπίσει στην πράξη προβλήματα υπογονιμότητας και αναπαραγωγής από αυτά που ερχόμαστε να ρυθμίσουμε με το σημερινό νομοθέτημα.
Κατά πρώτον όπως γνωρίζεται τα θέματα που επιδιώκει να ρυθμίσει το νομοσχέδιο, αποτελούν καθημερινή ιατρική πράξη, πάνω από 25 χρόνια στη χώρα μας. Άρα είναι απαραίτητο να διαμορφωθεί το ανάλογο ειδικό νομοθετικό πλαίσιο. Όπως άλλωστε έχει συμβεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Μια ευνομούμενη και προοδευτική πολιτεία οφείλει να ρυθμίσει με νόμους τις θετικές εξελίξεις της επιστήμης, τα αποτελέσματα των οποίων επιδρούν στις ανάγκες των πολιτών. Ζητήματα που μέχρι τώρα δεν αντιμετωπίζονταν με νομοθετικούς κανόνες οφείλουμε να τα εντάξουμε στη σφαίρα της έννομης τάξης. Γιατί με αυτόν τον τρόπο προασπίζουμε τον πολίτη και δημιουργούμε διαυγείς σχέσεις μεταξύ τους. Άρα λοιπόν, το πρώτο που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι η απάντηση στο ερώτημα αν υπάρχει αναγκαιότητα για την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου. Και νομίζω ότι η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό ΝΑΙ. Και οφείλω να συγχαρώ τον υπουργό που πήρε αυτή την πρωτοβουλία. Θεωρώ ότι το νομοσχέδιο είναι άρτιο από μεριάς επιστημονικής προσέγγισης. Αντιμετωπίζει αναλυτικά τους καινούργιους δρόμους που ανοίγει η εξέλιξη της επιστήμης. Ρυθμίζει σωστά ευαίσθητες πτυχές της τεχνητής γονιμοποίησης. Αίρει την υποκρισία που υπάρχει σχετικά με την αντιμετώπιση ενός τόσου ευαίσθητου θέματος. Ρυθμίζει αρμονικά τις επιστημονικές, ηθικές και νομικές πτυχές της εξωσωματιικής.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Η εξέλιξη της βιολογίας και της ιατρικής, στις μέρες μας, έχει καταστήσει δυνατή την επίτευξη κυήσεων σε ζεύγη με προβλήματα στειρότητας. Και τα ζεύγη αυτά στη χώρα μας είναι πάρα πολλά. 300.000 περίπου ζευγάρια ή αλλιώς 1 στα 6 ζευγάρια αναπαραγωγικής ηλικίας αντιμετωπίζουν προβλήματα υπογονιμότητας. Όλα αυτά σε μια χώρα που μέχρι το 1980 αντιστοιχούσαν 2,2 παιδιά ανά οικογένεια κατά μέσω όρο, το 1999 αντιστοιχούν μόλις 1,3 παιδιά ανά οικογένεια. Γι΄ αυτό είναι υποχρέωσή μας να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ν” αρθεί η υπογεννητικότητα στη χώρα μας. Προφανώς με το νομοσχέδιο αυτό δε θα λυθεί το μεγάλο αυτό θέμα. Είναι όμως αξιοσημείωτο ότι τα τελευταία χρόνια το 2,5 % των γεννήσεων είναι παιδιά εξωσωματικής γονιμοποίησης. Γι” αυτούς τους λόγους πρέπει ν” αντιμετωπίσουμε το θέμα χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς φοβικές καταστάσεις, αλλά με κοινωνική ευαισθησία. Είναι γεγονός πως πάντα το καινούργιο, ιδιαίτερα στον τομέα της επιστήμης προκαλούσε ανάμεικτα συναισθήματα.. Όμως κανένας νόμος και καμία τροχοπέδη δε μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη της επιστήμης και τη προσπάθεια του ανθρώπου να διευρύνει τις γνώσεις του στις νομοτέλειες της ζωής. Αντιθέτως, μέλημα της πολιτείας και της κοινωνίας είναι ν” αξιοποιεί θετικά νέες ανακαλύψεις. Να τις προσανατολίζει στην κατεύθυνση κάλυψης των αναγκών του ανθρώπου , επίλυσης των προβλημάτων του , βελτίωσης της ζωής του. Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από τραγικά παραδείγματα κακής εφαρμογής των ανακαλύψεων της επιστήμης. Αυτό βέβαια, δεν είναι επιχείρημα για να μην αξιοποιούμε θετικά τις καινούργιες ανακαλύψεις.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Δεν αμφιβάλω, όπως είπε και ο εισηγητής πλειοψηφίας, για να κατανοήσει κανείς το σχέδιο νόμου, πρέπει ν” αναζητήσει το φιλοσοφικό, υπαρξιακό, ηθικό και συνταγματικό υπόβαθρό του.
Κατά τη γνώμη μου όμως το μείζον είναι η ρύθμιση της πραγματικότητας που απορρέει από την ανάγκη των γονιών για απόκτηση τέκνων και από τη δυνατότητα της επιστήμης να καλύψει αυτή την ανάγκη τους. Γιατί η αναπαραγωγή του είδους εμπεριέχεται ως πληροφορία στα γονίδιά της γυναίκας. Και μετά την κάλυψη της ανάγκης για επιβίωση δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό, πιο ηθικό αλλά και πιο ωραίο, από την ανάγκη της γυναίκας να γίνει μητέρα, από την ανάγκη της αναπαραγωγής.
Κυρίες και κύριου συνάδελφοι
Θα μου δοθεί η δυνατότητα να εκφράσω τις απόψεις μου και στα επί μέρους άρθρα. Θα ήθελα όμως ν” αναφερθώ στο θέμα που υπάρχει διαφωνία από διάφορους συναδέλφους απ” όλες τις πτέρυγες. Το θέμα της «παρένθετης κυοφόρου γυναίκας», όρου που τελεί υπό συζήτηση, επί των οποίων ακούστηκαν απόψεις για ύπαρξη 3 μητέρων ή και εξαγωνική οικογένεια. Κύριοι συνάδελφοι ακούστε. Προκειμένου να πραγματοποιηθεί μια εγκυμοσύνη στη γυναίκα πέραν του αντρικού παράγοντα , απαιτείται η ύπαρξη της ωοθήκης από την οποία προέρχεται το ωάριο και η μήτρα η οποία θα φιλοξενήσει το κύημα στη διάρκεια της ενδομήτριας ζωής. Σήμερα υπάρχει επιστημονικά η δυνατότητα στη γυναίκα που ανεπαρκεί στον ένα από τους δύο παράγοντες ν” αποκτήσει τέκνα. Όλ” αυτά βέβαια απαιτούν κόπο, προσπάθειες, οικονομική επιβάρυνση και πολλές φορές κίνδυνο στην υγεία της γυναίκας. Ακόμα οι πιθανότητες επιτυχίας αυτών των εγχειρημάτων είναι περιορισμένες.
Σ” αυτή τη γυναίκα λοιπόν η οποία είναι αποφασισμένη να υποστεί όλα αυτά προκειμένου ν” αποκτήσει τέκνο, με ποιο ηθικό, κοινωνικό και πολιτικό δικαίωμα θα της αρνηθεί ο νομοθέτης αυτή τη δυνατότητα ; Και ποια θα είναι η θέση του νομοθέτη σε μερικά χρόνια όταν θα έχει τελειοποιηθεί η δυνατότητα για ύπαρξη τεχνητής μήτρας ; Βεβαίως υπάρχουν προβλήματα που αφορούν την εμπορευματοποίηση αυτών των πράξεων, αλλά το προς ψήφιση σχέδιο νόμου αντιμετωπίζει αυτή την παράμετρο.
Ένα άλλο άρθρο που θέλω να αναφερθώ είναι αυτό της μετά θάνατο γονιμοποίησης. Είναι ακραία περίπτωση που αφορά ένα ζευγάρι που έχει υποβληθεί στη διαδικασία της εξωσωματικής και έχουν κρυοσυντηρηθεί γονιμοποιημένα ωάρια και εν τω μεταξύ έχει πεθάνει ο σύζυγος. Και εδώ εκτιμώ ότι με τις δικαστικές προϋποθέσεις που προβλέπει ο νόμος είναι επιτρεπτή συναισθηματικά και ηθικά η πραγματοποίηση της πράξης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Ακούστηκαν απόψεις για να είναι εκτός νόμου η γονιμοποίηση με εξωσωματική για τις άγαμες μοναχικές γυναίκες. Τις θεωρώ απαράδεκτες. Διότι αφενός μεν για φυσιολογικές εγκυμοσύνες η πολιτεία προστατεύει αυτές τις γυναίκες. Γιατί δεν πρέπει να συμβεί το ίδιο και για τις γυναίκες που έχουν πρόβλημα γονιμότητας ; Είναι δυνατόν να υπάρχουν 2 κατηγορίες πολιτών. Αντιβαίνει σαφώς σε θεμελιώδες άρθρο του συντάγματος.
Τέλος κύριε υπουργέ στο άρθρο 1455 αναφέρεται «η υποβοήθηση επιτρέπεται μέχρι την ηλικία ικανότητας αναπαραγωγής του υποβοηθούμενου προσώπου». Η διατύπωση αυτή είναι αόριστη. Ποια είναι η ηλικία ικανότητας αναπαραγωγής ; Στις Ελληνίδες ο μέσος όρος είναι από 45 -55 χρόνια. Αυτό όμως μπορεί να παραταθεί με ιατρική παρέμβαση. Νομίζω πως αυτή η ασάφεια στη διατύπωση θα οδηγήσει σε ακραίες εφαρμογές με μεγάλο κίνδυνο στην υγεία της γυναίκας. Γι” αυτό πρέπει να προσδιοριστεί ακριβώς ο χρόνος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Για μια ακόμα φορά θέλω να επικροτήσω την πρωτοβουλία της κυβέρνησης και προσωπικά του κυρίου υπουργού και τον υπερψηφίζω.
26/11/2002