Νομοσχέδιο για μετεγγραφές φοιτητών
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Είναι το δεύτερο νομοσχέδιο που καταθέτει το Υπουργείο Παιδείας στο Κοινοβούλιο. Πρόκειται για ένα αποσπασματικό σχέδιο νόμου το οποίο βεβαίως δε θα είχε κατατεθεί καν, αν δεν είχε ξεσπάσει το ζήτημα των παράνομων μετεγγραφών, που οδήγησε και στην παραίτηση του Υπουργού Γεωργίας. Αποτελεί δηλαδή μια αντίδραση σε ένα πρόβλημα που προέκυψε.
Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι οι παράνομες μετεγγραφές που αφορούν συγγενείς πολιτικών προσώπων σε όποια πτέρυγα της Βουλής και αν βρίσκονται, είναι κατακριτέες.
Δημιουργούν ένα νοσηρό κλίμα που επιτείνει την απαξία μερίδας της κοινής γνώμης για την πολιτική και τους πολιτικούς. Γνωρίζετε βέβαια ότι στη χώρα μας ο δείκτης εμπιστοσύνης των πολιτών για τους πολιτικούς είναι στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα. Η αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου όμως δε μπορεί να γίνεται ευκαιριακά και αποσπασματικά.
Ουδόλως ισχυρίζομαι ότι η διακυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν έχει να επιδείξει φαινόμενα οίησης και αλαζονείας. Η Ν.Δ., σαν αντιπολίτευση, γενίκευσε και μεγιστοποίησε τα μεμονωμένα αυτά φαινόμενα. Η βραχύβια όμως παρουσία της στην εξουσία , απέδειξε ότι η Ν.Δ. δεν έχει καμία σχέση με την ηθική δύναμη που μας παρουσιαζόταν προεκλογικά.
Για να αποδειχθεί για μια ακόμα φορά η αλήθεια της ρήσης «αρχή άνδρα δείκνυσι».
Και εδώ κυρία Υπουργέ οφείλω να σχολιάσω κάποιες αντικρουόμενες και ομολογώ περίεργες, όσον αφορά τη λειτουργία του πολιτεύματος, δηλώσεις σας.
Μια ομάδα βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μεταξύ των οποίων και εγώ, σας καταθέσαμε ερώτηση για δημοσιοποίηση όλων των μετεγγραφών την τελευταία 5ετία..
Εσείς, τη μια δηλώσατε πως αν το κάνετε θα υπάρξει πρόβλημα σε όλο το Κοινοβούλιο.
Την άλλη, μόλις προχτές, δηλώσατε ότι μόλις πάρετε στα χέρια σας τα στοιχεία για τις μετεγγραφές, θα τις δώσετε στον Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και εκείνος θα αποφασίσει τι θα κάνει.
Κυρία Υπουργέ, αυτές οι δηλώσεις δε τιμούν την μακρόχρονη κοινοβουλευτική παρουσία σας. Βρίσκονται σε απόλυτη διάσταση με τα άρθρα του Συντάγματος που καθορίζουν τη λειτουργία του Κοινοβουλίου. Βρίσκονται σε κατάφορη αντίθεση με τον κανονισμό λειτουργίας του. Είστε υποχρεωμένη να δώσετε τα πλήρη στοιχεία στους βουλευτές που σας τα ζήτησαν.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι
Έχουμε χρέος ν” απαλλάξουμε την πολιτική ζωή από φαινόμενα που καταργούν την ισονομία και ισοπολιτεία, μεταξύ των πολιτών,αλλά συγχρόνως και από τη διαβολή και τη σκανδαλολογία. Εμείς οι εκπρόσωποι του λαού, που διακονούμε την πολιτική στην ανώτατη βαθμίδα της, στο Κοινοβούλιο, οφείλουμε να αυτοπροστατευτούμε και να αυτοπροσδιοριστούμε. Έχουμε χρέος να κρατήσουμε την ισορροπία , την αυτονομία την ανεξαρτησία των εξουσιών. Άλλως, θα είμαστε εκτεθειμένοι στις παρεμβάσεις των κονδυλοφόρων ή τηβεννοφόρων.
Και επιτέλους κυρία Υπουργέ έχετε απόλυτο δίκαιο όταν λέτε ότι στη δημοκρατία οι ευθύνες είναι ατομικές. Αλλά αυτό, δε μπορεί να ισχύει μόνον όταν αναφέρεστε στον Υφυπουργό σας τον κ. Καλό, αλλά παντού.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Ενθυμίστε τη δήλωση της Κυβέρνησης ότι το φθινόπωρο θα ξεκινήσει Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία. Θα περίμενε κανείς υλοποίηση αυτής της εξαγγελίας. Η οποία δυστυχώς δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα.. Αντ” αυτού παίρνει τη μορφή αυτόνομου νομοσχεδίου, η αντιμετώπιση ενός μικρού προβλήματος, υποσύνολο του μεγάλου θέματος της Παιδείας.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το προηγούμενο θεσμικό πλαίσιο, του 1991, θέλει βελτίωση. Όμως, ακριβώς επειδή αυτό το νομοσχέδιο δεν αποτελεί μέρος ενός αρμονικού ευρύτερου συνόλου, αλλά μια αντίδραση, αυτοπεριορίζεται στην αντιμετώπιση του φαινομένου, στο σύμπτωμα και ουδόλως αντιμετωπίζει το φάσμα τις γενεσιουργές αιτίες του. Το φαινόμενο της μεγάλης πίεσης για μετεγγραφές στα πανεπιστήμια του κέντρου δεν οφείλεται μόνο σε λόγους οικονομικούς ή υγείας ή και στο συνδυασμό τους.
Όταν τα πανεπιστήμια της περιφέρειας από πολλούς δε θεωρούνται απλά περιφερειακά αλλά περιθωριακά
Όταν οι μετεγγραφές δεν είναι πρόβλημα που συναντιέται μόνο στους φοιτητές αλλά με την ίδια ένταση και με πολλές παρεμβάσεις συναντιέται και στον κόσμο των διδασκόντων.
Τότε οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο, ευρύτερο πολυεπίπεδο. Το ζητούμενο λοιπόν είναι ν” αντιμετωπίσουμε το σύμπτωμα εκριζώνοντας συγχρόνως τα γενεσιουργά αίτια.
Κυρία Υπουργέ, τα τελευταία χρόνια, κάθε Κυβέρνηση παρεμβαίνει στο εκπαιδευτικό σύστημα. Πολλές φορές γίνονται αλλαγές και από την ίδια Κυβέρνηση μετά από ανασχηματισμό. Ένα διαρκές ράβε-ξήλωνε, το οποίο αντικειμενικά καταλήγει σε βάρος της εκπαίδευσης στη χώρα μας, δημιουργώντας αμηχανία και ανισότητα στους μαθητές και σπουδαστές. Λυπάμαι ότι κινείστε σ” αυτή την κατεύθυνση.
Νομοθετήσατε τη μείωση των μαθημάτων από 9 σε 6 και προσδιορίσατε εκ των υστέρων ποια θα είναι αυτά τα μαθήματα, ενώ συγχρόνως μειώσατε τον αριθμό των επιλογών των υποψηφίων. Στη συνέχεια προαναγγείλατε, μια καινούργια αλλαγή στο εξεταστικό, αφού μόνη σας παραδεχθήκατε ότι το σχολικό έτος 2005-2006 είναι μεταβατικό μέχρι να εφαρμοστούν οι απαιτούμενες αλλαγές στο ισχύον σύστημα.
Τώρα φέρνετε ένα νομοσχέδιο κυριολεκτικά «στο πόδι». Αυτό που συζητάμε σήμερα βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με αυτό που προαναγγείλατε. Ξεκινήσατε με τη δαμόκλειο σπάθη της κατάργησης των μετεγγραφών. Στη συνέχεια παρουσιάσατε 7 βελτιώσεις, τις τελευταίες μέρες 2 ακόμα και δεν ξέρω τι θα συμβεί μέχρι της τελικής ψήφισης. Ενώ το πρόβλημα αφορούσε τα πανεπιστήμια του κέντρου, εμπλέξατε και τα περιφερειακά πανεπιστήμια, αντί να διευκολύνετε τις μετεγγραφές σ” αυτά προκειμένου να τα ενισχύσετε. Πρόκειται για την αποθέωση της προχειρότητας.
Ένας τέτοιος νόμος για ν” αντέξει στο χρόνο, πρέπει να είναι εύκολα αναγνώσιμος, αντικειμενικός και διαφανής. Τ” αποτελέσματα των μετεγγραφών να δημοσιοποιούνται και να μπορούν να ελέγχονται στο σύνολό τους.. Με σαφή μοριοδοτούμενα κριτήρια και βεβαίως να μην αναιρεί τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων. Γιατί δυστυχώς έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα και με απόφαση των πανεπιστημίων μάλιστα, μετεγγραφών σε διαφορετικά τμήματα.
Κυρία Υπουργέ, από την θέση μιας δημιουργικής αντιπολίτευσης, σας προτείνουμε, ο νόμος για τις μετεγγραφές να συμπεριληφθεί σε μια εθνική στρατηγική για την Παιδεία. Που θ” αναβαθμίζει όλα τα περιφερειακά πανεπιστήμια και θα τα καθιστά κέντρα έλξης των φοιτητών του Λεκανοπεδίου, των Ελλήνων της διασποράς αλλά και ακόμα άλλων κρατών.
Ειλικρινά οραματίζομαι, την εποχή όπου το Υπουργείο Παιδείας θα καταστήσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση σημαντικό τομέα της ελληνικής οικονομίας, ικανό ν” ανταγωνιστεί το βρετανικό σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δεν μας λείπουν οι πόροι δε μας λείπουν οι επιστήμονες. Η ελληνική διασπορά κοσμεί σήμερα ξένα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο. Τα νησιά μας, οι πόλεις που φιλοξενούν πανεπιστήμια, το κλίμα, η παράδοση, μας καθιστούν μια προνομιακή χώρα για πανεπιστημιακές σπουδές. Είναι πολύ ανησυχητικό για την εξέλιξη της Παιδείας στη χώρα μας, ότι στα 100 καλύτερα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια δεν περιλαμβάνεται ούτε ένα ελληνικό. Αυτά έπρεπε να συζητάμε σήμερα. Και η λύση του προβλήματος δε μπορεί να είναι κομματική. Αλλά εσείς κινείστε σ” αυτό τον επιζήμιο δρόμο. Γι” αυτό και οδηγήσατε σε παραίτηση τον πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, ο οποίος είχε οριστεί από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής.
Η εφαρμογή μιας μακροχρόνιας πολιτικής για την αναβάθμιση της Παιδείας θα προκύψει μόνο, σαν αποτέλεσμα ενός εθνικού διαλόγου μεταξύ των κομμάτων, των καθηγητών, των φοιτητών και των τοπικών κοινωνιών. Το πρόβλημα είναι να υπάρχει η βούληση να χαραχθεί ένας εθνικός διάλογος για την Παιδεία. Ένας διάλογος που δε θ” αναζητά συμβιβασμούς, αλλά μια δυναμική ισορροπία οράματος και προοπτικής. Λυπάμαι ότι κινήστε στην αντίθετη κατεύθυνση.
21/10/2004
Απολύσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού
Κύριε Υπουργέ,
Καλά λέει ο λαός μας «έχει ο καιρός γυρίσματα». Η μοίρα το έφερε 30 χρόνια μετά, ν” αντιπαρατεθούμε και πάλι. Τότε στο Πανεπιστήμιο, σαν συνδικαλιστές διαφορετικών παρατάξεων, σήμερα εσείς στη θέση του Υπουργού και εγώ στα έδρανα της Αντιπολίτευσης ως επερωτών Βουλευτής. Και ποιος να το πίστευε, ότι θα επερωτάστε γιατί επί θητεία σας συνεργήσατε αποφασιστικά για στο να χάσουν τη δουλειά τους 3000 εργαζόμενοι. Από υπερασπιστής της εργατικής τάξης τότε, μεταβληθήκατε σε Ηρώδη της.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Ειλικρινά λυπάμαι, διότι βλέπω ότι αυτή η Βουλή διολισθαίνει σε συγκρούσεις που δε θα υπηρετήσουν ουσιαστικά ούτε την αποστολή μας ούτε τον τόπο. Συζητάμε σήμερα, για τις απολύσεις του Υπουργείου Πολιτισμού, ενώ οι προβολείς της δημοσιότητας εστιάζονται στα υποτιθέμενα σκάνδαλα των εξοπλισμών.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Επιτρέψτε μου να επιμείνω στην ανάγκη των καθαρών πολιτικών. Τις έχει ανάγκη ο λαός μας, το πολιτικό σύστημα, η νέα γενιά αυτού του τόπου. Αν πρόκειται να μπούμε σε μια περίοδο ριζικών και δραστικών αλλαγών στην πολιτική απασχόλησης, στις εργασιακές σχέσεις, στο ρόλο του δημόσιου τομέα ως εργοδότη, η κυβέρνηση έχει χρέος να παρουσιάσει την πολιτική της. Για να γνωρίζουμε αν το αποκρουστικό μέτρο για το οποίο μιλάμε, αποτελεί μια ειδική περίπτωση ή την απαρχή μιας νέας πολιτικής στο χώρο της απασχόλησης. Μια πολιτική περιστολής δαπανών με κύριο θύμα τους εργαζόμενους. Σε κάθε περίπτωση, αποκαλύπτει την κοινωνική και εργατική πολιτική του νέου υπό τον κ.Καραμανλή κέντρου.
Κύριοι,
Είναι προφανές ότι η δορά του κεντρώου προβάτου δεν άντεξε ούτε εξάμηνο. Ο λύκος της πραγματικής Δεξιάς αποκαλύπτει χωρίς αιδώ το πραγματικό της πρόσωπο. Χωρίς προειδοποίηση, χωρίς διάλογο, χωρίς καμία διάκριση για πολύτεκνους, ανύπαντρες μητέρες, χωρίς καμία αναφορά σε κοινωνικά κριτήριο, απλά «απολύουμε». Ίσως η νέα τακτική της Ν.Δ. να είναι η εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων ταυτόχρονα με τις τυμπανοκρουσίες των δήθεν σκανδάλων με την ελπίδα αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμής.
Και έτσι για να μην έχουμε καμία αμφιβολία ότι όλα τελούν υπό την έγκριση του Πρωθυπουργού , ο χορός των απολύσεων ξεκινά από το υπουργείο όπου πολιτικός προϊστάμενος είναι ο ίδιος. Λυπάμαι αλλά ο τρόπος, η πολιτική κουλτούρα που χαρακτηρίζει το μέτρο, ταιριάζει μάλλον σε σατραπεία παρά σε συντεταγμένη πολιτεία. Παρά σε εκλεγμένη κυβέρνηση, ευαίσθητη και με επίγνωση των συνεπειών των πράξεών της. Και αποκαλύπτεται ακόμα, η παραπλάνηση που δείχνουν τα λόγια του Πρωθυπουργού ότι τάχα η κυβέρνηση δεν ξεχωρίζει πολιτικούς χρωματισμούς στους εργασιακούς χώρους.
Κύριοι,
Τα πράγματα είναι ολοφάνερα. Διαλύεται το Υπουργείο Πολιτισμού. Οι προηγούμενοι συνάδελφοι μίλησαν επ” αυτού. Ή το κάνετε για να περικόψετε δαπάνες ή το κάνετε για να προσλάβετε τα δικά σας παιδιά. Το είπε και ο Υφυπουργός της κυβέρνησής σας στην Ομοσπονδία εκτάκτων που τον επισκέφτηκαν και αυτός τους παρέπεμψε στη Χαριλάου Τρικούπη. Έτσι ανερυθρίαστα χωρίς στοιχειώδη αιδώ. Τώρα έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για το τι σημαίνει επανίδρυση του κράτους. Διαλύουμε το Υπουργείο Πολιτισμού. Όταν μέχρι 31/12/04 ο αριθμός των απολυμένων θα φτάσει τα 3500 άτομα, προσωπικό εξειδικευμένο, επιστήμονες, τεχνικοί, εργατοτεχνίτες, αρχαιοφύλακες. Αυτό σημαίνει σταμάτημα όλων των έργων αναστήλωσης – ανασκαφών -συντήρησης αρχαιολογικών χώρων που έχουν ξεκινήσει. Σημαίνει πλημμελή έως μηδενική φύλαξη και προστασία όλων των αρχαιολογικών χώρων. Αλήθεια με τι κριτήρια θα προσλάβετε τους επόμενους; Εσείς μιλάγατε για διαφάνεια στις προσλήψεις και αξιοκρατία όταν έτσι ωμά, απολύετε; Πολλώ δε μάλλον που προεκλογικά υποσχεθήκατε μονιμοποίηση των συμβασιούχων και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πολλά χρόνια υπηρεσίας και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Κύριε υπουργέ,
Γνωρίζετε ότι οι σχετικές ιδιωτικού δικαίου συμβάσεις εργασίες είναι από τη φύση τους αορίστου χρόνου. Και το άρθρο 103 του συντάγματος δεν εμποδίζει τη σύναψη ή την αναγνώρισή τους ως αορίστου χρόνου. Άλλωστε υπάρχει και η οδηγία 99/70 της Ε.Ε. που κρίνει ανεφάρμοστες όσες διατάξεις νόμου επιβάλουν τη σύναψη των συμβάσεων αυτών ως ορισμένου χρόνου. Επομένως για την εκπλήρωση της προεκλογικής υπόσχεσης για τακτοποίηση των συμβασιούχων δεν υπάρχει κώλυμα. Βούληση δεν υπάρχει.
Σήμερα η Ε.Ε. αναγνωρίζει ότι το κόστος διατήρησης μιας κοινωνικής αποστολής, αποτελεί ουσιαστικά αναπτυξιακή επένδυση. Διότι το κόστος του κοινωνικού αποκλεισμού είναι πολύ υψηλότερο από το κόστος της πρόσληψής του.
Κύριοι,
Να ξέρετε ότι η ανεργία και οι περιστολές δε θα οδηγήσουν σε καμία περίπτωση σε περιορισμό των δαπανών. Αντίθετα θα ανεβάσουν κατακόρυφα το οικονομικό και κοινωνικό κόστος.
Κύριοι συνάδελφοι,
Λυπάμαι αλλά κλείνοντας, οφείλω να προβώ σε μια διαπίστωση. Ότι οι έννοιες του κέντρου και υπό Καραμανλή κυβερνήσεις είναι διαχρονικά αντίθετες και αλληλοαποκλειόμενες.
04/10/2004
Ρυθμίσεις θεμάτων όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων
Κυρία Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου φέρει τον ενδιαφέροντα τίτλο «Ρυθμίσεις θεμάτων όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων». Έχει δύο στόχους. Ο πρώτος να καταργήσει τις εξετάσεις στη Β” Λυκείου και ο δεύτερος να διαφοροποιήσει το ποσοστό συμμετοχής στους διορισμούς των καθηγητών στο 60% από τους επιτυχόντες του ΑΣΕΠ και το 40% από τους αναπληρωτές.
Επ” ευκαιρία ρυθμίζει μια σειρά σημαντικών θεμάτων έτσι αποσπασματικά χωρίς ενιαίο στρατηγικό σχεδιασμό. Παραπέμποντας την ουσία στον εθνικό διάλογο ο οποίος, κατά την κυρία Υπουργό, θα αρχίσει το Σεπτέμβριο.
Αλλά πριν απ” όλα κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οφείλω να τονίσω ένα ζήτημα μείζονος πολιτικής σημασίας. Υπάρχει μια διάχυτη αντίληψη από πολλά μέλη της κυβέρνησης για το κατά πόσο η αντιπολίτευση δικαιούται να κάνει κριτική ή όχι.
Εν ονόματι παραλείψεων ή σφαλμάτων των κυβερνήσεων του χθες, η κυβέρνηση του σήμερα αρνείται στην αντιπολίτευση του σήμερα ν” ασκήσει τα καθήκοντά της. Αναφέρομαι στον ακραίο κ.Σπηλιοτόπουλο όταν απάντησε στην κριτική του κ.Πάγκαλου αλλά αναφέρομαι και στον ίδιο τον Πρωθυπουργό όταν από αυτό εδώ το βήμα αναφερόμενος στον Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είπε ότι δεν έχουμε να μιμηθούμε ή να πάρουμε τίποτα από εσάς. Αλλά δυστυχώς και η ίδια μετριοπαθής Υπουργός δεν απέφυγε τον αλαζονικό αυτό πειρασμό, όπως προκύπτει από την ομιλία της στην επιτροπή της Βουλής.
Κύριοι της Ν.Δ.
Προλάβατε και αναπτύξατε μια δεσποτική νοοτροπία. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάτε ότι στη Δημοκρατία ο μόνος δεσπότης είναι ο κυρίαρχος ελληνικός λαός, ο οποίος κατανέμει ρόλους. Σας έταξε στο ρόλο της κυβέρνησης και εμάς στην αντιπολίτευση. Εφ” ω ετάχθημεν λοιπόν να τον υπηρετούμε. Ας μιλήσουμε επί της ουσίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Στα επίμαχα άρθρα του νομοσχεδίου, τοποθετήθηκε ήδη αναλυτικά η εισηγήτριά μας. Εγώ απλά να παρατηρήσω ότι είτε 60, 40 είτε 25, 75 δεν υπάρχει ποιοτική διαφορά στον τρόπο πρόσληψης των καθηγητών. Το κυρίαρχο θα ήταν να υπάρξει μια διακομματική συμφωνία μακράς πνοής, ώστε να μην αλλάζουν αυτές οι αναλογίες ανάλογα με τη βούληση των υπουργών, για να γνωρίζουν οι καθηγητές σε μόνιμη και σταθερή βάση τον τρόπο πρόσληψής τους στο δημόσιο. Ακόμα όσον αφορά την κατάργηση των εξετάσεων της Β” Λυκείου, ελπίζω να μην πιστεύετε ότι η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αρχίζει και τελειώνει στη διαφοροποίηση του τρόπου εξετάσεων
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Κρίνοντας ιδιαίτερα θετικά τη δήλωση της κυρίας Υπουργού, ότι το υπουργείο θα αρχίσει «απροσχημάτιστο αλλά όχι ατέρμονα εθνικό διάλογο» το Σεπτέμβριο, θα ήθελα να την καλέσω, τώρα και πάντως πριν κλείσει αυτό το θερινό τμήμα, να μας ενημερώσει για τον τρόπο με τον οποίο προτίθεται να οργανώσει αυτό το διάλογο. Με ποιους άξονες και σε ποιες ενότητες. Θα βοηθούσε ιδιαίτερα την προετοιμασία όλου του σώματος.
Αλλά για ν” αναφερθώ σε συγκεκριμένα άρθρα του νομοσχεδίου, και αφού σας δηλώσω ότι αποδέχομαι όλα τα προπατορικά αμαρτήματα που με βαραίνουν ως μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., οφείλω να ξεκινήσω με μια ερώτηση προς την κυρία Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων. Και βεβαίως να της αναγνωρίσω τη μεγάλη της συμβολή στην εθνικά απαραίτητη εκτόνωση της κρίσης των εκκλησιών.
- 1. Στο άρθρο 6, παράγραφο 10, μετατρέπονται θέσεις διακόνων σε θέσεις διοικητικών υπαλλήλων. Θα ήθελα να γνωρίζω κατά πόσο η προτεινόμενη μετατροπή προέκυψε από αίτημα των οικείων μητροπόλεων. Υπήρχαν και άλλα παρόμοια αιτήματα; Ή αυτά προέκυψαν από άλλη διαδικασία;
- 2. Στο άρθρο 1, ιδρύονται τμήματα σε υφιστάμενα ΑΕΙ και ΤΕΙ χωρίς να διευκρινίζεται ο προσανατολισμός τους.
Εάν επιχειρείτε μια αξιοποίηση των περιφερειακών πανεπιστημίων σε γεωπολιτική βάση, τότε θα μπορούσατε να εντάξετε π.χ. το Πανεπιστήμιο του Ιονίου ή της Μακεδονίας σε μια εθνική στρατηγική για τα δυτικά Βαλκάνια και την Αδριατική, αντίστοιχα και τα Πανεπιστήμια του Αιγαίου, της Θράκης ή της Κρήτης.
Αν επιδιώκετε την κάλυψη νέων επιτακτικών αναγκών, θα ήταν αποδοτικό να επιδιώξετε τη δημιουργία τμημάτων που θα ασχολούνται με την οικολογική οικονομία. Αυτό που αγγλιστί λέγετε eco economics και που ασχολείται με θέματα που θέτουν οι αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης στην οικονομία. Τέτοια τμήματα όπως γνωρίζετε, δημιουργούνται πολλά τον τελευταίο καιρό σ” όλη την Ευρώπη.
Ακόμα οι τουριστικές σπουδές έχουν δώσει τη θέση τους στις λεγόμενες εναλλακτικές και βιώσιμες σπουδές τουρισμού. Γι” αυτό και τα νέα ΤΕΙ τουριστικών επιχειρήσεων οφείλουν να δημιουργούνται, μετά από αξιολόγηση των διεθνών τάσεων στην τουριστική αγορά και τη στρατηγική του νέου Υπουργείου τουρισμού, που θεσπίσατε μεν, αλλά παραμένει ακόμα θεσμικά μετέωρο.
- 3. Σχετικά με την παράγραφο 12 του άρθρου 6, σχετικά με την πρόσθετη διδακτική στήριξη. Χαίρομαι που βρήκατε τους πόρους για τη συνέχισή της, εκείνο που έχω να προσθέσω, είναι ότι το θέμα δεν έχει μόνο οικονομική διάσταση αλλά πρωτίστως πολιτική και κοινωνική. Πρέπει, δηλαδή, ν” αξιολογηθούν τα κοινωνικά στρώματα και οι γεωγραφικές περιοχές που χρήζουν στήριξης.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι
Ελπίζω στον εθνικό διάλογο, περίοπτη θέση να έχει η έρευνα στα ΑΕΙ, η ενασχόληση των ΑΕΙ με τα κοινοτικά προγράμματα και ακόμα η σχέση ακαδημαϊκού και πολιτικού διαλόγου, που είναι καθιερωμένα στο εξωτερικό. Ο προσανατολισμός πανεπιστημίων σε διαφορετικές κατευθύνσεις, οικονομικής και πολιτικής σκέψης θα έδινε την ευκαιρία στον πολιτικό λόγο να συνδυαστεί με τον επιστημονικό. Και αυτό το έχει ανάγκη η χώρα μας.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Είναι δεδομένο ότι η θέση μιας χώρας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας, είναι αποτέλεσμα και της θέσης της και στο διεθνή καταμερισμό της Γνώσης. Ο εθνικός διάλογος που θα ξεκινήσει το Σεπτέμβρη οφείλει να είναι καλά προετοιμασμένος και συντονισμένος. ν” αγκαλιάσει την εκπαιδευτική κοινότητα, την πνευματική ηγεσία και το Κοινοβούλιο.
01/07/2004
Δημιουργία Ένωσης Νοσηλευτών Ελλάδας
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Οφείλω να ξεκινήσω αυτή την ομιλία μου, στο πρώτο νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας αυτής της Περιόδου με τις ευχές μου στο συνάδελφο μου ιατρό και Υπουργό Υγείας κ. Κακλαμάνη να έχει καλή επιτυχία στο έργο του. Τα συστήματα υγείας στη χώρα μας και παντού ως εκ της φύσης τους, χρειάζονται διαρκείς παρεμβάσεις και εκσυγχρονισμούς. Του εύχομαι καλή δουλειά.
Οι ευχές αυτές δεν πηγάζουν μόνο από τη συναδελφική αλληλεγγύη, αλλά είναι και ευχές όλων των Ελλήνων πολιτών. Και εμείς οι Βουλευτές τους πολίτες αντιπροσωπεύουμε εδώ. Άλλωστε στην ελληνική γλώσσα, που είναι κατεξοχήν νοηματική, πολίτης και πολιτική έχουν κοινή ρίζα.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Το νομοσχέδιο αυτό αποτελείται από δύο ενότητες. Τα πρώτα 34 άρθρα του, που αφορούν τη δημιουργία της Ένωσης Νοσηλευτών Ελλάδας, και τα υπόλοιπα 9 που αφορούν λοιπές διατάξεις. Για τα πρώτα 34 άρθρα, συμφωνώ. Άλλωστε είναι ένα θέμα που είχε απασχολήσει και την προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου, η οποία κακώς κατά τη γνώμη μου, δεν προχώρησε σε νομοθετική ρύθμιση. Έχω να κάνω μόνο δυο παρατηρήσεις.
Το πρώτο ο τίτλος «Ένωση Νοσηλευτών Ελλάδας» κατά τη γνώμη μου χρήζει διαφοροποίησης. Η γενική πληθυντικού «νοσηλευτών» είναι μόνο αρσενικού γένους και στην αρχαιοελληνική και στη νεοελληνική. Θα ήταν πλέον δόκιμος ο όρος «νοσηλευτών-νοσηλευτριών» ή αλλιώς «Νοσηλευτική Ένωση Ελλάδας». Οφείλουμε αυτήν τη διευκρίνηση στα πλαίσια της ισότητας, κατά μείζονα λόγο όταν η μεγάλη πλειοψηφία των ασχολουμένων με τη νοσηλευτική είναι γυναίκες.
Και δεύτερον, να διατυπωθεί σ” ένα άρθρο η διασφάλιση της πορείας αναβάθμισης των νοσηλευτών-νοσηλευτριών ΔΕ που αποτελούν και το 80% του προσωπικού, προκειμένου να ενταχθούν και αυτοί στην ένωση, όταν θα αποκτήσουν τα κατάλληλα προσόντα.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Διανύουμε ήδη τον 4ο μήνα διακυβέρνησης της χώρας από τη Ν.Δ.. Μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι ήταν προετοιμασμένη να κυβερνήσει, όφειλε να έχει καταθέσει ήδη σειρά νομοθετημάτων με ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο. Με εξαίρεση το νόμο περί τρομοκρατίας, αυτό δεν έχει γίνει ακόμα. Ούτε βέβαια αυτό το νομοσχέδιο έχει αυτά τα χαρακτηριστικά.
θα περίμενε κανείς από τον Υπουργό Υγείας, στο 1ο νομοθέτημά του να θέλει να συνδέσει το όνομά του με κάτι καινούργιο. Κάτι που θα εξασφάλιζε τη βελτίωση του θεσμικού πλαισίου παροχής υπηρεσιών υγείας στον τόπο μας. Αντ” αυτού βλέπουμε σήμερα ένα νόμο που αφορά τη δημιουργία ενός νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου και κάποιες άλλες διατάξεις στις οποίες θα αναφερθώ.
Ήδη δημοσιεύτηκαν στον τύπο οι παραινέσεις του Πρωθυπουργού προς τους Υπουργούς του για παραγωγή νομοθετικού έργου. Απάντηση αυτής της πίεσης ίσως να είναι αυτό το σημερινό νομοθέτημα.
Αν όλα αυτά δεν αποδεικνύουν, έλλειψη πολιτικής προετοιμασίας, αμηχανία όσον αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας, και απλή διαχείριση των ήδη υφισταμένων τότε τι αποδεικνύουν ;
Λυπάμαι ότι ο κλήρος της αποκάλυψης αυτής της κυβερνητικής ένδειας έπεσε στον καθ” όλα αξιόλογο κ.Κακλαμάνη
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Οι άλλες διατάξεις που αναφέρονται στο νομοσχέδιο, δεν αφορούν τίποτε άλλο παρά τη λήξη της θητείας των μονομελών οργάνων διοίκησης του ΕΣΥ και κάποιες παρεμβάσεις που αφορούν τον τρόπο λειτουργίας του.
Οι νόμοι βέβαια, είναι προϊόν ανάγκης της κοινωνίας και του κράτους και αντανακλούν την ιδεολογία των νομοθετούντων. Κάτω απ” αυτό το πρίσμα εξετάζοντας αυτές τις άλλες διατάξεις εξάγεται αβίαστα το εξής πολιτικό συμπέρασμα :
Ότι η αντίληψή σας για τη λειτουργία του κράτους είναι συγκεντρωτική και υπουργοκεντρική.
Ταυτίζετε το ρόλο της Κυβέρνησης και του Υπουργού με το ρόλο της διοίκησης. Η έννοια αποκέντρωση για σας αν δεν είναι άγνωστη σας προκαλεί δυσανεξία.
Το κάνατε με απόφασή σας να συγκεντρώσετε στο Υπουργείο όλες τις λήψεις των αποφάσεων που αφορούν προμήθειες, το κάνετε και τώρα στα 9 άρθρα του νομοσχεδίου.
Μέτρησα περί τις 20 αναφορές σ” αυτά τα 9 άρθρα, ότι ο Υπουργός ορίζει, ο Υπουργός διορίζει, ο Υπουργός αποφασίζει. Αυτή είναι η έννοια της επανίδρυσης του κράτους. Η επιβολή της ενός ανδρός αρχής ανά χώρο;
Αλλά έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε και την άλλη αρχή που ευαγγελίζεστε στα λόγια αλλά την αναιρείτε στην πράξη.
Την αρχή της συνέχειας του κράτους. Και αναφέρομαι στις διατάξεις όπου με μια μονοκονδυλιά απολύετε όλα τα μονομελή όργανα της διοίκησης. Χωρίς μάλιστα να προβαίνετε σε αντικατάστασή τους. Λυπάμαι αλλά νομοθετείτε την αυθαιρεσία. Οι άνθρωποι αυτοί έλαβαν μέρος σε προκηρύξεις, κατέθεσαν τίτλους σπουδών και ορίστηκαν στις θέσεις τους, με ορισμένη θητεία, στα πλαίσια των νόμων του κράτους. Δεν ορίστηκαν με υπουργικές αποφάσεις. Εσείς τώρα τους απολύετε. Ακριβώς γιατί ταυτίζετε το ρόλο της κυβέρνησης με το ρόλο της διοίκησης. Πρόκειται περί οπισθοδρόμησης. Επιχειρείτε μεθοδικά, να εγκαταστήσετε το γνώριμό σας κράτος της Δεξιάς.
Και το χειρότερο, αποκεφαλίζετε το σύστημα χωρίς να είστε έτοιμοι να ορίσετε τους αντικαταστάτες. Ούτε να περιγράψετε τα κριτήρια με τα οποία θα το κάνετε. Λέτε απλά ότι θα έρθει νόμος. Ζητάτε ακόμα πίστωση χρόνου. Μέχρι πότε.
Είστε ανέτοιμοι και αυτό φαίνεται.
Φέρνετε πρόχειρα μέτρα και αυτό αποδεικνύεται.
Φέρνετε νόμους με χρονική διάρκεια 6 μηνών, όπως οι ίδιοι ομολογείτε.
Είναι αυτή κοινοβουλευτική πρακτική;
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Το άρθρο 42 αποτελεί μνημείο αυθαιρεσίας, και είναι αμφιβόλου συνταγματικότητας. Επιφέρει αμφοτερόπλευρη νευροαισθητήρια κώφωση.
Όταν προκαλεί αυτοδικαίως και αζημίως τη λήξη της θητείας όλων των μονομελών οργάνων, με την παράγραφο 1, αλλά συγχρόνως καλεί τους απολυμένους να συνεχίσουν να ασκούν τα καθήκοντά τους, μέχρις ότου αποφασίσει ο Υπουργός Υγείας, παράγραφος 2.
Και υπάρχει και μια προσωπική αντίφαση κύριε Υπουργέ.
Λέτε σε συνεντεύξεις σας, το είπατε και προχτές στην επιτροπή, ότι δεν κάνετε δεκτές τις παραιτήσεις των συγκεκριμένων στελεχών, που σας έχουν υποβληθεί ήδη.
Γιατί λοιπόν νομοθετείτε την απομάκρυνσή τους; Μήπως για ν” αποκτήσετε πίστωση χρόνου, έναντι των δικών σας παιδιών που σας πιέζουν;
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Είναι προφανής η άρνησή μας, να συμφωνήσουμε με αυτές τις λοιπές διατάξεις. Κύριοι της Ν.Δ. έχετε την πλειοψηφία και τη δεδηλωμένη του ελληνικού λαού. Σας λέω ότι την εξαντλείτε με ταχείς ρυθμούς.
Υποχρέωση δικιά μας είναι ν” αποκαλύπτουμε την πολιτική σας, την ιδεολογία σας, μέχρις ότου συνειδητοποιηθεί από τον ελληνικό λαό η αντίφαση μεταξύ των λόγων και των έργων σας.
Μέχρις ότου αποκαλυφθεί ότι ο θησαυρός που επαγγελθήκατε προεκλογικά είναι άνθραξ.
29/06/2004
Γενναίες αποφάσεις για ριζική επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ
Αναμφίβολα δεν είναι καθόλου εύκολο να προσδιορίσει κανείς με ακρίβεια τις συνέπειες, των πρόσφατων απάνθρωπων τρομοκρατικών κτυπημάτων και των συνεπειών που έπονται στην οικονομία και την καθημερινή ζωή των Ελλήνων.
Τα τραγικά γεγονότα μας κάνουν να συνειδητοποιούμε ότι ζούμε σ” ένα παγκόσμιο χωριό, όπου τα πάντα μεταδίδονται αστραπιαία κι είναι αδύνατο να προστατευτεί κάποιος, κλεισμένος στο κέλυφός του.
Όλοι πρέπει να συμφωνήσουμε πόσο καθοριστική και ορθή για την πορεία της χώρας μας ήταν η επιλογή της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μέσα στην καταιγίδα , η Ελλάδα έχει ένα νομισματικό καταφύγιο, το ευρώ. Αντιλαμβανόμαστε, επίσης, ότι η συμμετοχή στην Ε.Ε., συνιστά ένα πεδίο παρέμβασης στο διεθνές γίγνεσθαι και ισχυροποιεί τη θέση της χώρας. Ένα σύγχρονο βιώσιμο σύστημα παγκόσμιας ισορροπίας απαιτεί η Ευρώπη να έχει έναν αναβαθμισμένο ουσιαστικό και αυτόνομο ρόλο.
Άλλωστε αποδείχθηκε ότι η παγκόσμια Υπερδύναμη από μόνη της αδυνατεί να αποτρέψει την τρομοκρατία. Η ώρα της Ευρώπης πλησιάζει για την παγκόσμια κοινότητα, κάτι που πρέπει να συνειδητοποιηθεί από τις κυβερνήσεις και τους λαούς της για να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Σε αυτές τις συνθήκες πραγματοποιείται το Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Τα τελευταία γεγονότα έκαναν πιο επιτακτική την απάντηση στα ερωτήματα :
Ποια πολιτική παράταξη, με ποιο όραμα, ποια πολιτική, ποια πρακτική, ποια οργάνωση πρέπει να οδηγήσει την Ελλάδα, την πρώτη 10ετία του 21ου αιώνα, που ξεκίνησε με τόσο δραματικό τρόπο.
Έχουμε επομένως την υποχρέωση να κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα. Μια επικοινωνιακού τύπου άμβλυνση των μεγάλων κοινωνικών θεμάτων, λόγω της τρομοκρατίας θα ‘χε μικρό χρόνο επιβίωσης. Προβλήματα όπως η ανισότητα στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας, η ασφαλεία των πολιτών απαιτούν άμεσες λύσεις.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. , μέσα στην 27χρονη συναρπαστική διαδρομή του, καταξιώθηκε και έζησε μεγάλες στιγμές μαζί με την κοινωνία, όταν έφερνε το νέο, το καινοτόμο, όταν υλοποιούσε τις προσδοκίες του λαού μας.
Στη ζωή όμως τίποτα δεν μένει ακίνητο, τίποτε δεν ισχύει αιώνια. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε αυτή τη νικηφόρα πορεία, πρέπει να ξανατολμήσουμε. Να συγκρουστούμε με κατεστημένες λογικές, να εισπνεύσουμε τ” οξυγόνο της κοινωνίας. Ύστερα από 18 χρόνια κυβερνητικής εμπειρίας έχουμε ανάγκη από νέες ριζοσπαστικές τομές και αλλαγές.
Δική μας ευθύνη είναι να αποδείξουμε ότι είμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε την Ελλάδα και το λαό της κι όχι γιατί τα στελέχη μας συνήθισαν σε υπουργικούς ή άλλους θώκους.
Δική μας ευθύνη είναι να συγκρουστούμε με κακώς κείμενες καταστάσεις, που μερικές φορές αφορούν και εμάς τους ίδιους. Οι επιτυχίες σε βασικούς στόχους και η ρευστότητα και ανασφάλεια τους διεθνούς περίγυρου, δεν πρέπει να μετατραπούν σε άλλοθι εφησυχασμού και αυταρέσκειας.
Στόχος μας πρέπει να είναι στη 10ετία που διανύουμε η Ελλάδα να είναι μια χώρα ασφαλής, ανοιχτή στη διεθνή συνεργασία για την επαναφορά της ηρεμίας και της συνύπαρξης στα ταραγμένα Βαλκάνια. Με μια κοινωνία που θα μειώνει τις μεγάλες ανισότητες προστατεύοντας όσους αδυνατούν να μετέχουν δυναμικά στην ανάπτυξη. Η Ανάπτυξη χωρίς κοινωνική σύγκλιση και συνοχή θα είναι ψευδεπίγραφη.
Η επίτευξη των στόχων προϋποθέτουν να χτυπηθεί η γραφειοκρατία ,που πνίγει την επιχειρηματικότητα και ταλαιπωρεί τους πολίτες. Απαιτείται διαρκής εκσυγχρονισμός του κράτους και των υπηρεσιών του. Η Παιδεία και ο Πολιτισμός είναι το πιο ισχυρό κεφάλαιο της χώρας. Η πραγματική σύγκλιση θα επιτευχθεί γρηγορότερα αν δοθούν περισσότερες ευκαιρίες στους νέους εφόσον τους διασφαλίσουμε τ η γενική μόρφωση και αναγκαία εξειδίκευση .
Η ριζική επανίδρυση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. απαιτεί γενναίες αποφάσεις. Το Κόμμα μηχανισμός, πελατειακός μεσολαβητής, οι οργανώσεις μιας χρήσης, δε μπορεί να έχουν μέλλον.
Είναι βέβαιο ότι το Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα στεφθεί από απόλυτη πολιτική, επικοινωνιακή και ιδεολογική επιτυχία. Το ζητούμενο είναι η επόμενη μέρα. Να μην επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος, εσωστρέφειες, εγωισμοί, ατομικές επιλογές. Να κάνουμε ένα άλμα στο μέλλον. Το οφείλουμε στην ιστορία μας αλλά κυρίως στην προοπτική του λαού μας.
Πρόλογος για το Βιβλίο Μάνη Φωτεινός και Ελεύθερος Τόπος
ΜΑΝΗΑποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα, να προλογίσω το σημαντικό αυτό έργο του ευπατρίδη Μανιάτη Νίκου Καλαποθαράκου. Ο τίτλος του αποτελεί το πιο συνοπτικό και εύστοχο ορισμό που θα μπορούσε να δοθεί για τη Μάνη. Είναι ένα ολοκληρωμένο έργο που έλειπε από τη χώρα μας. Από τις σελίδες του αναβλύζει η αγάπη του Νίκου Καλαποθαράκου για την ιδιαίτερη πατρίδα του και συγχρόνως η γνώση του για όλες τις πτυχές της ιστορίας και του πολιτισμού της. Η σε βάθος γνώση του δημιουργού του, στο θέμα που πραγματεύεται, φαίνεται και από τις πολλαπλές και διαφορετικές προσεγγίσεις, προϊόν πολύχρονης αναζήτησης, καθώς και από την μεγάλη βιβλιογραφική του ενημέρωση και αναφορά. Αποτελεί αναμφίβολα έργο ζωής. Είναι ένα όμορφο βιβλίο, χρήσιμο και διδακτικό εγκόλπιο για κάθε Μανιάτη και Λάκωνα αλλά και για όλους τους Έλληνες.
Η Μάνη το νοτιότερο τμήμα της ηπειρωτικής Ελλάδας, η εσχατιά της Λακωνικής γης είναι δημιούργημα του Ταΰγετου που σαν μυθικό τέρας ακουμπάει στα νερά της Μεσογείου, με το τελευταίο νύχι του το όρος Σαγγιάς. Εδώ ζουν χιλιάδες χρόνια, από την προϊστορική εποχή, αδούλωτοι Έλληνες.
Ένας τόπος που ’χουν το βασίλειό τους ο ήλιος, η πέτρα, η θάλασσα και οι αγέρηδες. Εδώ το φως αναπηδά από παντού. Οι κροκάλες τραγουδούν καθώς παρασύρονται από το κύμα στις παραλίες. Το ίδιο και ο άνεμος, καθώς περνά από τους έρημους δρόμους των οικισμών με τα πυργόσπιτα. Η Μάνη είναι ένας αρμυρισμένος τόπος που η δόξα και η τρυφεράδα συνυπάρχουν. Αναδύονται από το βαθύ μπλε της θάλασσας, το ασπροκίτρινο της πυρωμένης πέτρας, το ιώδες του ηλιοβασιλέματος. Με μυρωδιές από ασκούνι, άγρια μέντα και ρίγανη, που σε κάνουν να νοιώθεις την επιθυμία να κυλιστείς μέσα σ’ αυτά, όσο να ποτίσει το κορμί σου από την ευωδιά τους.
Ένας τόπος διαυγής, μυστηριώδης, αυστηρός όπου ούτε ο πανδαμάτωρ χρόνος δε μπόρεσε να τον αλλάξει. Τα κτίσματα, ένα με το περιβάλλον, θα μπορούσαν να κατοικηθούν εξ ίσου από έναν αρχαίο και ένα σύγχρονο. Είναι πολλές οι εντοιχισμένες αρχαίες επιγραφές στα σύγχρονα σπίτια. Πολλά απ’ αυτά είναι φτιαγμένα από αρχιτεκτονικά μέλη αρχαίων σπιτιών. Αλλά και στις εκκλησίες βλέπεις κιονόκρανα, τρίγλυφα και άλλα οικοδομικά υλικά από δωρικούς ναούς. Έτσι εξαγνίστηκαν οι αρχαίοι λατρευτικοί χώροι και παραδόθηκαν στη χριστιανική λατρεία. Έτσι υπάρχει η συνέχεια και η διαδοχή.
Μάνη όμως δεν είναι μόνο αυτά. Δεν είναι το άθροισμα της ύλης και του φυσικού περιβάλλοντος. Είναι κυρίως η προβολή της ψυχής των ανθρώπων πάνω σ’ αυτά. Αυτή που από άψυχα και ακίνητα τα μεταβάλλει σε διαχρονικά που ζουν και λειτουργούν.
Οι άνθρωποι, που ο χαρακτήρας τους είναι σμιλεμένος από το περιβάλλον στο οποίο ζουν και κινούνται, είναι εγκρατείς, λιτοί, πειθαρχικοί. Πώς θα μπορούσε να ’ταν αλλιώς ; Εδώ δε περισσεύει τίποτα, ούτε παρέχεται απλόχερα, μόνο το φως και τα μάρμαρα. Οι άνθρωποι που αγαπούν τη ζωή γι’ αυτό θρηνούν το θάνατο. Από την εποχή της Σωσικράτειας, όπου στο επιτύμβιο επίγραμμα που βρέθηκε στο νησί Σκόπα, θρηνεί για το γλυκό φως της ζωής που έχασε, μέχρι τα σύγχρονα μοιρολόγια. Αγαπούν τη νιότη. Από την εποχή που τιμούσαν την αμβολόγηρα Αφροδίτη, τη θεότητα που ανέβαλε το γήρας, μέχρι τα σύγχρονα τραγούδια.
Κυρίως όμως αγαπούν την ελευθερία της πατρίδας τους. Γι’ αυτό από την εποχή των αρχαίων Σπαρτιατών οι Λάκωνες και οι Μανιάτες , άνδρες και γυναίκες, δε φείδονται θυσιών προκειμένου να υπερασπίσουν τον τόπο τους. Οι Τούρκοι δεν πάτησαν τη Μάνη και όταν έφτασε η ώρα της εθνεγερσίας, από δω ξεκίνησε ο αγώνας για την ελευθερία. Σ΄ όλες τις κρίσιμες ώρες του έθνους είπαν πρώτοι το παρόν. Για τους αγώνες και τις θυσίες αυτές, ούτε ζήτησαν ούτε δέχτηκαν καμιά ανταμοιβή. Τους αρκούσε η ικανοποίηση του εθνικού δίκιου.
Και σήμερα η Μάνη εξακολουθεί ένας ακέραιος και άθικτος τόπος. «Ο ήλιος ο πετροπαιχνιδιάτορας – κατά πως λέει ο ποιητής – εξακολουθεί από την άκρη των άκρων να κατηφοράει στο Ταίναρο» και να σε οδηγεί κατ’ ευθείαν στην ουσία, τη διαύγεια τη φωτεινότητα. Στον παράδεισο όσων κατανοούν και αντιλαμβάνονται. Γιατί αναδεικνύει τις διαχρονικές αξίες που σε προσδιορίζουν. Τη Μάνη ή την ερωτεύεσαι ή αποστρέφεις απ’ αυτήν το πρόσωπο και επιστρέφεις στα πρόσκαιρα. Δεν υπάρχει μέση οδός. Ακριβώς γιατί σε παραπέμπει στη μόνη ηθική που δεν είναι άλλη παρά η συνεχής αναγωγή στις ρίζες και στο «είναι» μας. Και είναι δύσκολο να το αντέξεις.
Σήμερα η Μάνη , ο εθνικός και ιστορικός αυτός τόπος χειμάζεται. Απαιτεί συμμετοχή στην ανάπτυξη που παρατηρείται τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας. Ανάπτυξη όμως που θα σέβεται το περιβάλλον, την ιστορία, την αρχιτεκτονική των οικισμών και θα αναδεικνύει την πολιτιστική της κληρονομιά. Ακριβώς γιατί αποτελεί σύμβολο και εθνική πολιτισμική παρακαταθήκη.
Γιατί αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της ολίγης Ελλάδας που μας απέμεινε…
Νίκο Καλαποθαράκο σ’ ευχαριστούμε για το έργο σου.
για τη ΜΑΝΗ
O Δημήτρης Λιντζέρης
για τη Μάνη
Βουλευτής ΠΑ.ΣΟ.Κ. Β” Πειραιά
εκ Ξηροκάμπι Λακωνίας
Η Μάνη το νοτιότερο τμήμα της ηπειρωτικής Ελλάδας, η εσχατιά της Λακωνικής γης είναι δημιούργημα του Ταΰγετου που σαν μυθικό τέρας ακουμπάει στα νερά της Μεσογείου, με το τελευταίο νύχι του το όρος Σαγγιάς. Εδώ ζουν χιλιάδες χρόνια, από την προϊστορική εποχή, αδούλωτοι Έλληνες.
Ένας τόπος που “χουν το βασίλειό τους ο ήλιος, η πέτρα, η θάλασσα και οι αγέρηδες. Εδώ το φως αναπηδά από παντού. Οι κροκάλες τραγουδούν καθώς παρασύρονται από το κύμα στις παραλίες. Το ίδιο και ο άνεμος, καθώς περνά από τους έρημους δρόμους των οικισμών με τα πυργόσπιτα. Η Μάνη είναι ένας αρμυρισμένος τόπος που η δόξα και η τρυφεράδα συνυπάρχουν. Αναδύονται από το βαθύ μπλε της θάλασσας, το ασπροκίτρινο της πυρωμένης πέτρας, το ιώδες του ηλιοβασιλέματος. Με μυρωδιές από ασκούνι, άγρια μέντα και ρίγανη, που σε κάνουν να νοιώθεις την επιθυμία να κυλιστείς μέσα σ” αυτά, όσο να ποτίσει το κορμί σου από την ευωδιά τους.
Ένας τόπος διαυγής, μυστηριώδης, αυστηρός όπου ούτε ο πανδαμάτωρ χρόνος δε μπόρεσε να τον αλλάξει. Τα κτίσματα, ένα με το περιβάλλον, θα μπορούσαν να κατοικηθούν εξ ίσου από έναν αρχαίο και ένα σύγχρονο. Είναι πολλές οι εντοιχισμένες αρχαίες επιγραφές στα σύγχρονα σπίτια. Πολλά απ” αυτά είναι φτιαγμένα από αρχιτεκτονικά μέλη αρχαίων σπιτιών. Αλλά και στις εκκλησίες βλέπεις κιονόκρανα, τρίγλυφα και άλλα οικοδομικά υλικά από δωρικούς ναούς. Έτσι εξαγνίστηκαν οι αρχαίοι λατρευτικοί χώροι και παραδόθηκαν στη χριστιανική λατρεία. Έτσι υπάρχει η συνέχεια και η διαδοχή.
Μάνη όμως δεν είναι μόνο αυτά. Δεν είναι το άθροισμα της ύλης και του φυσικού περιβάλλοντος. Είναι κυρίως η προβολή της ψυχής των ανθρώπων πάνω σ” αυτά. Αυτή που από άψυχα και ακίνητα τα μεταβάλλει σε διαχρονικά που ζουν και λειτουργούν.
Οι άνθρωποι, που ο χαρακτήρας τους είναι σμιλεμένος από το περιβάλλον στο οποίο ζουν και κινούνται, είναι εγκρατείς, λιτοί, πειθαρχικοί. Πώς θα μπορούσε να “ταν αλλιώς ; Εδώ δε περισσεύει τίποτα, ούτε παρέχεται απλόχερα, μόνο το φως και τα μάρμαρα. Οι άνθρωποι που αγαπούν τη ζωή γι” αυτό θρηνούν το θάνατο. Από την εποχή της Σωσικράτειας, όπου στο επιτύμβιο επίγραμμα που βρέθηκε στο νησί Σκόπα, θρηνεί για το γλυκό φως της ζωής που έχασε, μέχρι τα σύγχρονα μοιρολόγια. Αγαπούν τη νιότη. Από την εποχή που τιμούσαν την αμβολόγηρα Αφροδίτη, τη θεότητα που ανέβαλε το γήρας, μέχρι τα σύγχρονα τραγούδια.
Κυρίως όμως αγαπούν την ελευθερία της πατρίδας τους. Γι” αυτό από την εποχή των αρχαίων Σπαρτιατών οι Λάκωνες και οι Μανιάτες , άνδρες και γυναίκες, δε φείδονται θυσιών προκειμένου να υπερασπίσουν τον τόπο τους. Οι Τούρκοι δεν πάτησαν τη Μάνη και όταν έφτασε η ώρα της εθνεγερσίας, από δω ξεκίνησε ο αγώνας για την ελευθερία. Σ΄ όλες τις κρίσιμες ώρες του έθνους είπαν πρώτοι το παρόν. Για τους αγώνες και τις θυσίες αυτές, ούτε ζήτησαν ούτε δέχτηκαν καμιά ανταμοιβή. Τους αρκούσε η ικανοποίηση του εθνικού δίκιου.
Και σήμερα η Μάνη εξακολουθεί ένας ακέραιος και άθικτος τόπος. «Ο ήλιος ο πετροπαιχνιδιάτορας – κατά πως λέει ο ποιητής – εξακολουθεί από την άκρη των άκρων να κατηφοράει στο Ταίναρο» και να σε οδηγεί κατ” ευθείαν στην ουσία, τη διαύγεια τη φωτεινότητα. Στον παράδεισο όσων κατανοούν και αντιλαμβάνονται. Γιατί αναδεικνύει τις διαχρονικές αξίες που σε προσδιορίζουν. Τη Μάνη ή την ερωτεύεσαι ή αποστρέφεις απ” αυτήν το πρόσωπο και επιστρέφεις στα πρόσκαιρα. Δεν υπάρχει μέση οδός. Ακριβώς γιατί σε παραπέμπει στη μόνη ηθική που δεν είναι άλλη παρά η συνεχής αναγωγή στις ρίζες και στο «είναι» μας. Και είναι δύσκολο να το αντέξεις.
Σήμερα η Μάνη , ο εθνικός και ιστορικός αυτός τόπος χειμάζεται. Απαιτεί συμμετοχή στην ανάπτυξη που παρατηρείται τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας. Ανάπτυξη όμως που θα σέβεται το περιβάλλον, την ιστορία, την αρχιτεκτονική των οικισμών και θα αναδεικνύει την πολιτιστική της κληρονομιά. Ακριβώς γιατί αποτελεί σύμβολο και εθνική πολιτισμική παρακαταθήκη.
Γιατί αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της ολίγης Ελλάδας που μας απέμεινε…
Η Λίστα των Κομματικών Μηχανισμών υποκαθιστά τη Λαϊκή Κυριαρχία
Ασφαλώς το πολιτικό σύστημα χρειάζεται εκσυγχρονισμό.
Ασφαλώς και χρειάζεται ένας διαρκής διάλογος, από τις πολιτικές δυνάμεις και την κοινωνία προς αυτή την κατεύθυνση. Ορθά η κυβέρνηση άνοιξε το θέμα που αφορά το παρόν και το μέλλον του πολιτικού συστήματος της χώρας μας. Η άρνηση της Ν.Δ. να συμμετάσχει στο διάλογο αναδεικνύει ιδεολογική ανεπάρκεια και πολιτική ανασφάλεια για το μέλλον της.
Με επίγνωση της πολιτικής ευθύνης έναντι του κόμματός μου, στη δράση του οποίου συμμετέχω από την ίδρυσή του, αλλά και έναντι της κοινωνίας που με τίμησε με το αξίωμα του βουλευτή, θα καταθέσω επιγραμματικά αρχές και σκέψεις προκειμένου να συμβάλω στον επιβεβλημένο διάλογο που ήδη ξεκίνησε, εν γνώσει της κρισιμότητας των καιρών.
Το σχέδιο που έχει καταθέσει η κυβέρνηση κινείται με σωστό προσανατολισμό, αναζητώντας τη χρυσή τομή, μεταξύ αναλογικότητας και δημιουργίας σταθερών κυβερνήσεων, ευνοώντας συγχρόνως τις κυβερνητικές συνεργασίες αρχών μεταξύ των κομμάτων.
Όσον αφορά τις σκέψεις για ορισμό Βουλευτών με λίστα, δημιουργία Βουλευτών Περιφέρειας – Νομού και διπλές κάλπες έχω να παρατηρήσω τα εξής:
- 1. Η συζήτηση για τον εκλογικό νόμο είναι μια βαθιά πολιτική και ιδεολογική διαδικασία που προϋποθέτει σεβασμό στο Σύνταγμα και οφείλει να στοχεύει στη διεύρυνση της λαϊκής κυριαρχίας και της αντιπροσωπευτικότητας του πολιτεύματος.
- 2. Η αναδιοργάνωση του κομματικού συστήματος κατάκτησης και νομής της εξουσίας, δεν πρέπει να περιλαμβάνεται στις σκέψεις όσων συμμετέχουν σ” αυτό το διάλογο. Αν περιληφθεί θα πρόκειται περί οπισθοδρόμησης και όχι εκσυγχρονισμού.
- 3. Κανένα άρθρο του εκλογικού νόμου δεν μπορεί να καλλιεργεί την εντύπωση ότι οι κυρίαρχοι κομματικοί μηχανισμοί αποτελούν και ισούνται με την έννοια των πολιτικών δυνάμεων. Ακόμα ότι το κόμμα είναι δυνατόν να υποκαταστήσει την κοινωνία.
- 4. Είναι γνωστές οι απόψεις, η πρακτική αλλά και η ιστορική εξέλιξη του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού» ο οποίος ως γνωστόν αναγόρευε την κομματική γραφειοκρατία σε πολιτική και κοινωνική πρωτοπορία. Αυτές οι προσεγγίσεις δεν έχουν καμία σχέση με τη σημερινή ιστορική πραγματικότητα . Αντιθέτως γίνεται όλο και πιο φανερή η ανάγκη για υπεύθυνη δημοκρατική συμμετοχή από ενεργούς πολίτες.
- 5. Κανένα μέτρο δεν πρέπει να θέτει σε αμφισβήτηση το σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Στην κεντρική πολιτική σκηνή, πρέπει να προσελκύονται πρόσωπα κοινωνικά καταξιωμένα και όχι «κομματικά αρεστά, διαθέσιμα ή δοτά».
Ήδη με την αναθεώρηση του Συντάγματος, (άρθρα 56, 57) περί ασυμβίβαστου και κωλυμάτων εκλογιμότητας οι βουλευτές τείνουν να μετατραπούν σε μια κατηγορία επαγγελματιών.
- 6. Ο διορισμός μέσω λίστας των Βουλευτών αναμφίβολα προωθεί τη σταδιακή υποκατάσταση της λαϊκής Κυριαρχίας από τους γραφειοκρατικούς κομματικούς μηχανισμούς και τις διαπλοκές που εκάστοτε θα τους επηρεάζουν.
- 7. Η βουλή σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι ενιαίο όργανο. Οι βουλευτές είναι ισότιμοι και έχουν τους ίδιους ρόλους. Αναφέρονται στα κόμματα τους και δεν συλλέγουν προσωπικές συμπάθειες και επιρροές από άλλους χώρους
- 8. Ακρογωνιαίος λίθος του εκλογικού συστήματος της Γερμανίας , μιας Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, είναι ότι: τα καταστατικά των κομμάτων και οι εσωκομματικές διαδικασίες επιλογής υποψηφίων, τελούν υπό τον έλεγχο και την έγκριση των νόμων του κράτους. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στη χώρα μας, αντιθέτως τα ελληνικά πολιτικά κόμματα δεν διακρίνονται για τις δημοκρατικές εσωκομματικές διαδικασίες τους.
- 9. Η αναδιάρθρωση των Περιφερειών της Χώρας, είναι ένα μεγάλο θέμα που δεν πρέπει να συγχέεται πρωθύστερα του εκλογικού νόμου. Η ολοκλήρωση και η εφαρμογή της προηγείται της αλλαγής των εκλογικών περιφερειών. Οι Περιφέρειες δεν νοούνται ως απλά και μονοδιάστατα διοικητικές ενότητες, αλλά αποτελούν γεωγραφική, ιστορική, πολιτική, και πολιτιστική παράδοση και σε αυτά τα πλαίσια αναδεικνύονται οι τοπικές πολιτικές ηγεσίες. Η αυθαίρετη εκ των άνω, χωρίς λαϊκή συμμετοχή αναπροσαρμογή των Περιφερειών, καθιστά την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ. Τέτοιες αλλαγές δεν μπορούν να γίνονται εξ αφορμής ή επ΄ ευκαιρία άλλων πολιτικών ρυθμίσεων.
Οι πιο πάνω σκέψεις είναι απαλλαγμένες από την αλαζονεία της πληρότητας και την ύβρη της συναίσθησης ότι είναι θέσφατες . Απλά στοχεύουν, ώστε η πολιτική να γίνει υπόθεση των πολιτών και όχι των επαγγελματιών της Πολιτικής.
Ο Απολογισμός μιας … Προαναγγελθείσας Ήττας
ΕΘΝΟΣ 29-3-04: Έντυπη καταχώρηση «Ο απολογισμός μιας … προαναγγελθείσας ήττας»
Ο λαός με την ελεύθερη βούλησή του στις πρόσφατες εκλογές απεφάνθη: «ανθ’ ημών Καραμανλής». Η βούληση αυτή, απόλυτα σεβαστή, χρήζει αποκρυπτογράφησης και ερμηνείας. Πρόκειται για μια συντηρητική στροφή του ελληνικού λαού; Είναι ψήφος τιμωρίας; Είναι ψήφος αλλαγής ή απαλλαγής; Σε κάθε περίπτωση η λαϊκή ψήφος αποτελεί θέσφατο αξίωμα. Απ’ αυτή την αφετηρία οφείλουν να ξεκινήσουν οι σκέψεις που θα οδηγήσουν σε ερμηνεία του αποτελέσματος. Έτσι γίνεται στις δημοκρατίες.
Τα τελευταία χρόνια το ΠΑ.ΣΟ.Κ. οδήγησε την Ελλάδα μπροστά και ψηλά. Πέτυχε στόχους που έμοιαζαν με απλησίαστα όνειρα στο παρελθόν. Πέτυχε την ισχυρή Ελλάδα. Ο πολίτης όμως, δεν αισθάνθηκε συμμέτοχος στους καρπούς της ανάπτυξης. Αισθάνθηκε ξένος σε πολλές πολιτικές, προσωπικές, κυβερνητικές και κομματικές πρακτικές. Με λίγα λόγια, αισθάνθηκε ξένος με αυτού του τύπου τη διακυβέρνηση. Για αυτούς τους λόγους η πορεία μας προς τις εκλογές έμοιαζε με «το χρονικό μιας προαναγγελθείσας ήττας».
Τμήμα του εκλογικού σώματος αμφισβήτησε την αξιοπιστία του κόμματος και της κυβέρνησης. Η οργάνωση υποκαταστάθηκε από ανταγωνιζόμενους μηχανισμούς διαπλοκής και νομής της εξουσίας, σ’ όλα τα επίπεδα. Ο εκσυγχρονισμός, αναγκαία και διαρκής προϋπόθεση για την πρόοδο κάθε κοινωνίας, δεν απέκτησε συγκεκριμένο περιεχόμενο. Ο ιδεολογικός και πολιτικός διάλογος καταργήθηκε. Η εναλλαγή των προσώπων στην εξουσία αντικαταστάθηκε από τη στασιμότητα. Φαινόμενα αλαζονείας και οίησης βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη. Κάποιες περιορισμένες περιπτώσεις διαφθοράς, μεγιστοποιημένες από την αντιπολίτευση και μερίδα του τύπου, οι οποίες όμως δεν αντιμετωπίστηκαν αποφασιστικά και θαρραλέα, θάμπωσαν και αμαύρωσαν την εικόνα του κυβερνητικού έργου. Δεν είναι τυχαίες οι δημοσκοπήσεις που το 85% των ερωτηθέντων παρότρυναν το Γ.Παπανδρέου «να τ’ αλλάξει όλα».
Η πολιτική αντιμετωπίστηκε με όρους κρατισμού και εξουσίας. Η κοινωνία απουσίαζε. Ήταν σαν να είχε ξεπεραστεί το πατριωτικό, κοινωνικό και ηθικό ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Δημιουργήθηκε η εντύπωση, ότι καταργήθηκαν οι πολιτικές που είχαν καταστήσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κόμμα κοινωνικής δικαιοσύνης και λαϊκής κυριαρχίας. Σε αυτό συνέτειναν λαθεμένες επιλογές.
Σε θεσμικό επίπεδο, η ψήφιση του ασυμβίβαστου και ο εκλογικός νόμος, που ευτυχώς απεσύρθη, σχημάτισαν την εικόνα, ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προωθεί την κυριαρχία των κομματικών μηχανισμών και επιδιώκει να υποκαταστήσει με αυτούς την κοινωνία. Αντί να είναι ένα κόμμα ανοιχτό στην κοινωνία, συγκέντρωνε τη νομή της εξουσίας σε κάποιους λίγους, εκλεκτούς και διαθέσιμους.
Σε κοινωνικό επίπεδο, οι παλινδρομήσεις μας στη ρύθμιση του ασφαλιστικού ζητήματος, η ανεπιτυχής πολιτική στον αγροτικό τομέα, η διάλυση του συνεταιριστικού κινήματος, η έλλειψη αποτελεσματικότητας σε ζητήματα καθημερινότητας του πολίτη, δημιούργησαν την εικόνα μιας κουρασμένης εξουσίας.
Υπήρχε αναμφίβολα λαϊκό αίτημα για ανανέωση. Ο Κ.Σημίτης επιδεικνύοντας υψηλό ήθος και παραταξιακή συνείδηση έδωσε τη σκυτάλη στον Γ.Παπανδρέου.Ο βραχύς χρόνος όμως και οι όροι της εναλλαγής δεν έπεισαν μια κρίσιμη μερίδα του εκλογικού σώματος. Αντιθέτως πέρασε η αντίληψη ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. των μηχανισμών χρησιμοποίησε τον Γ.Παπανδρέου ως προμετωπίδα και προσωπείο για να ξαναπάρει την εξουσία.
«Παπανδρέου» στη λαϊκή μνήμη και συνείδηση σημαίνει : ανένδοτος αγώνας για την προάσπιση και διεύρυνση της δημοκρατίας. Δημιουργία κράτους φιλικού στον πολίτη. Αξιοκρατία. Εθνική αξιοπρέπεια, κοινωνική συνοχή και ευημερία.
Η προεκλογική καμπάνια δεν επικεντρώθηκε σε αυτές τις ιερές παρακαταθήκες ούτε στην αποδεδειγμένη διεθνή καταξίωση του Γ.Παπανδρέου και στην προτεραιότητα που έδινε στην ανασυγκρότηση του διεθνούς κινήματος ειρήνης(εκεχειρία). Αλλά επικεντρώθηκε σε ένα «ζητούμενο νέο», με έμφαση στα εξωτερικά χαρακτηριστικά.
Τέλος η αμφίπλευρη διεύρυνση αποδοκιμάστηκε από τους πολίτες, σαν πολιτική και ιδεολογική ασυνέπεια και σαν παράκαμψη του λαϊκού ελέγχου.
Το 40,6% του ελληνικού λαού, που μας εμπιστεύτηκαν, όπως επίσης και το 1.000.000 των Ελλήνων που εξέλεξαν τον Γ.Παπανδρέου επικεφαλής του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δίνουν τη ρητή εντολή να προχωρήσουμε με τόλμη και θάρρος. Από εμάς εξαρτάται η συνέχεια.
Εθνικές Παρακαταθήκες και οι Διαχειριστές τους
Άρθρο Δ.Λιντζέρη για το εκκλησιαστικό ζήτημα
Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ 17/05/2004
ΕΘΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ
Η έννοια της Δημοκρατίας, οι Ολυμπιακοί αγώνες, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, συνιστούν προσφορά του Ελληνισμού στην Ανθρωπότητα.
Η Δημοκρατία ως ιδεώδες, αλλά και ως θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της Πολιτείας, οι Ολυμπιακοί αγώνες ως περιεχόμενο και θεσμός αλλά και το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως θεσμός, ως σύμβολο αλλά και ως λειτουργία, αναδεικνύουν την πολιτισμική μας συνέχεια και φυσιογνωμία και καθορίζουν τη σχέση μας με τον κόσμο. Η προάσπισή τους αποτελεί ιστορική ευθύνη και χρέος κάθε γενιάς Ελλήνων.
Η ευρωπαϊκή ιστορία, σε σημαντικές ιστορικές περιόδους κρίθηκε από τις σχέσεις Ρώμης και Κωνσταντινούπολης. Η σχέση του Χριστιανισμού με την πολιτισμική ιστορία της Ευρώπης κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό από αυτή τη σχέση επίσης. Το ίδιο και οι σχέσεις της Ευρώπης με το Ισλάμ μέχρι και την Άλωση της Πόλης.
Σήμερα ο θεσμός της Δημοκρατίας, οι αξίες της ισηγορίας, της ισονομίας και της ισοπολιτείας μεταξύ Λαών και Πολιτισμών βρίσκονται σε βαθιά κρίση. Αδιάψευστος μάρτυρας η απαξίωση του ΟΗΕ ως παγκόσμιου θεσμού της Δημοκρατίας.
Ο θεσμός των Ολυμπιακών αγώνων και της εκεχειρίας, ουσιαστικά θεσμοί ειρηνικής συνάντησης, διαλόγου και ευγενούς άμιλλας δοκιμάζονται αν δεν απαξιώνονται.
Στην παγκόσμια κρίση που βιώνουμε σήμερα, οι θρησκείες και οι εκκλησίες χρησιμοποιούνται ώστε να βρεθούν στο επίκεντρό της. Σε αυτή τη συγκυρία, εμφανίζεται ως σύγκρουση προσωπικών σχέσεων των Προκαθημένων τους, κρίση στις σχέσεις Οικουμενικού Πατριαρχείου και Ελλαδικής Εκκλησίας. Η κρίση αυτή επηρεάζει τις δυνατότητες και το κύρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο σύνολο της. Απειλεί ν’ ακυρώσει τις δυνατότητες και το ρόλο της, προκειμένου να συμμετάσχει, όπως απαιτούν οι καιροί, στον παγκόσμιο διάλογο, στο διάλογο των πολιτισμών, στο διάλογο για την παγκόσμια Ειρήνη.
Για παράδειγμα, το μέλλον της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ είτε ως κοινής πρωτεύουσας Ισραηλινών και Παλαιστινίων, είτε ως ιερού χώρου συνύπαρξης όλων των μονοθεϊστικών εκκλησιών, αποτελεί μια σημαντική πτυχή στη μεσανατολική σύγκρουση. Οι εκκλησίες και η μεταξύ τους σχέση αναμφίβολα συμμετέχουν στην αναζητούμενη λύση. Η σύγκρουση στις σχέσεις του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων με το Ισραήλ, που παρατηρήθηκε τον τελευταίο καιρό, ασφαλώς δεν προέκυψε ως θέμα προσωπικών φιλοδοξιών.
Σε αυτή την παγκόσμια πραγματικότητα, είμαστε υποχρεωμένοι ν’ απαντήσουμε με εθνική και ιστορική ευθύνη:
Σε τέτοιου επιπέδου παγκόσμιο διάλογο πώς θα συμμετέχει η χώρα μας;
Στο διάλογο των πολιτισμών έχει θέση η Ορθοδοξία; Και πώς θα συμμετέχει;
Με ποιους και πόσους εκπροσώπους θα συμμετέχει η Ορθοδοξία στον αναγκαίο διάλογο με το Ισλάμ;
Στο διάλογο των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, στα πλαίσια της Ε.Ε. και μάλιστα εν όψη της προσεχούς διεύρυνσης, η Ορθοδοξία θα συμμετέχει ως ασυντόνιστο σύνολο ανταγωνιζόμενων βαλκανικών εκκλησιών ή ως ασώματη Πατριαρχική κεφαλή;
Σε τέτοια επίπεδα διαλόγου η συμμετοχή της Ορθοδοξίας είτε μ’ ένα Πατριαρχείο που ουσιαστικά θα αποτελεί μια ασώματη και αμφισβητούμενη κεφαλή είτε μ’ ένα ασυντόνιστο σύνολο εθνικών εκκλησιών δεν θα λαμβάνεται σοβαρά υπ΄ όψιν.
Η σύγκρουση Φαναρίου – Αθηνών κατά συνέπεια δεν πρέπει να ερμηνευθεί και ν’ αντιμετωπιστεί ως σύγκρουση ισχυρών προσωπικοτήτων, όπως πολλοί απλοϊκά την εμφανίζουν, είτε ως σύγκρουση για το παγκάρι όπως πολλοί αποπροσανατολιστικά εκχυδαΐζουν. Οι προεκτάσεις της την καθιστούν υψίστης και καθοριστικής σημασίας, για την Ορθοδοξία και των Ελληνισμό.
Το πρόβλημα δεν είναι η υστεροφημία ή η φιλοδοξία Πατριαρχών ή Αρχιεπισκόπων. Αυτοί έρχονται και παρέρχονται. Σημασία έχουν οι διαχρονικοί θεσμοί και ο ρόλος τους στην εθνική και παγκόσμια ιστορία.
Σε κάθε ιστορική συγκυρία και στη σημερινή, ανεξάρτητα από τα πρόσωπα του Οικουμενικού Πατριάρχη και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, ο Ελληνισμός δεν δικαιούται να υποβαθμίσει το ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ούτε βεβαίως δικαιούται να υποβαθμίσει το ρόλο και το κύρος της Ελλαδικής Εκκλησίας είτε στη σχέση της με το Πατριαρχείο είτε στη σχέση της με τον κόσμο. Παράλληλα, πρέπει να κατανοήσουμε ότι η σύγκρουση δεν αφορά κάποια άνω τελεία, κάποιο κόμμα του κανονικού δικαίου ούτε το παγκάρι μιας επισκοπής.
Αφορά τα σκληρά παιχνίδια στον αδυσώπητο αγώνα της παγκοσμιοποίησης.
Αφορά τη συμμετοχή της Ορθοδοξίας στο παγκόσμιο πολιτισμικό γίγνεσθαι.
Οι εκάστοτε εφήμεροι διαχειριστές των εθνικών μας παρακαταθηκών οφείλουν με επίγνωση της ιστορίας να τοποθετούνται στο παρόν και να υπηρετούν το μέλλον.
Όποιοι εκλήθησαν να υπηρετήσουν τα Οικουμενικά ιδεώδη είτε της Δημοκρατίας είτε του Ολυμπισμού είτε της Ορθοδοξίας έχουν χρέος να κατανοήσουν ότι το εφήμερο μικροκομματικό κέρδος ή κόστος αλλά και οι προσωπικές φιλοδοξίες δεν τους καταξιώνουν απέναντι στην ιστορία ούτε απέναντι στις επερχόμενες γενιές.
Η σύγκρουση στους κόλπους των δύο Εκκλησιών δεν είναι δυνατόν να καταστεί βορρά των τηλεοπτικών παραθύρων. Δεν είναι απλοϊκά νομικό ζήτημα. Είναι εθνική υπόθεση με ευρωπαϊκές αλλά και παγκόσμιες προεκτάσεις. Είναι υπόθεση σχέσεων Ανατολής και Δύσης και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπισθεί.
Τέλος επειδή στις μέρες μας πολλά γίνονται στο όνομα του Θεού, είναι γνωστό ότι σε όλες τις θρησκείες αλλά ιδιαίτερα στο Χριστιανισμό, ασφαλές κριτήριο για τη σχέση του ανθρώπου με το Θείο, θεωρείται μάλλον η ποιότητα της σχέσης του με τον συνάνθρωπο – τα ανθρώπινα – παρά ο βαθμός της ιεροσύνης και της εξουσίας.